Hoofdstuk 1 De trein
POV Skye
Skye stond op het drukke perron ongeduldig te wachten op Emma. Ze keek de hele tijd om zich heen. Waarom ben je er nog niet? We hadden toch om kwart voor elf afgesproken? Dacht Skye geïrriteerd. En o, wee als je er al bent maar ergens staat bij George. Hé bij George... Misschien staat ze bij de Wemels. Maar waar zijn de Wemels? Skye keek nog eens om haar heen en zag Emma aan komen rennen. Ze probeerde door de menigte naar Skye toe te komen. "Skye!" riep ze. "Ja?" vroeg Skye toen Emma naast haar was komen staan. "Heb je George of een van de andere Wemels gezien?" vroeg Emma. Skye schudde haar hoofd. "Jij bent de eerste bekende die ik tegen kom." Emma keek naar de muur, waar steeds leerlingen tevoorschijn kwamen.
"Laten we een plaatsje gaan zoeken in de trein." stelde Skye voor. Emma knikte en samen liepen ze naar de trein. Net voordat Skye de trein in stapte riep Emma: "George!" Skye zuchtte en draaide zich om. De Wemels waren net gearriveerd. Op een Wemel na. "Waar is Ron?" vroeg Emma. "Weet ik veel." "En waar is Harry? Die logeerde toch bij de Wemels?" "Ja, dat dacht ik wel." zei Skye.
Sinds hun avontuur met de Steen der Wijzen in hun eerste jaar waren ze goede vrienden geworden. We schreven elkaar in de vakantie, maar op een gegeven moment antwoordde Harry niet meer.
Emma rende naar George en Skye liep achter haar aan. Ze had zich er op verheugd om Fred weer te zien.
Emma vloog George om de hals. "Hallo, Emma." zei George. Skye keek verlegen naar Fred. Hij glimlachte naar haar. Skye kreeg daardoor een raar gevoel in haar buik. Voelde het zo, om verliefd te zijn? Er waren net nog drie andere personen door het hek gekomen, een man een vrouw en een meisje, met alle drie rood haar.
"Dit zijn mijn ouders en mijn zusje." zei George wijzend naar de aangekomen personen. "Dit is Emma," zei George wijzend naar Emma. "En dit is Skye." zei Fred. "Aangenaam." zeiden Emma en Skye in koor. "Insgelijks." zei meneer Wemel. "Kom, Ginny. We gaan een plaatsje voor je zoeken." zei mevrouw Wemel tegen het zusje van de tweeling en ze liepen haastig weg. "Leuk jullie ontmoet te hebben." zei meneer Wemel en hij liep mevrouw Wemel en Ginny achterna.
George keek achter om. "Waar blijven Ron en Harry? Zitten ze soms vast tussen de muur." zei Fred. "We hebben geen tijd meer om op hun te wachten." zei Skye en er klonk een fluit. "Kom." zei Emma en ze liepen richting de trein.
Fred en George hielpen Skye en Emma met hun bagage en ze stapte samen naar binnen.
"Wij gaan bij Leo Jordaan zitten." zei Fred. George kuste Emma op haar wang en ze liepen weg.
Skye liep met haar bagage en haar uil Fred de andere kant op. In het gangpad kwamen ze Hermelien tegen. "Daar zijn jullie!" riep ze blij. "Kom, ik heb een plaatsje voor jullie vrij gehouden." Ze liepen naar een coupe, waar niemand in zat. Ze propte hun hutkoffer in het rek en zetten de uilen naast hun op de bank.
"Hoe was je vakantie?" vroeg Emma aan Hermelien. " O, wel leuk. We zijn op vakantie naar Zuid-Frankrijk geweest." zei ze en ze begon enthousiast te vertellen over de Kataren, de kastelen en het heerlijk warme weer. Skye keek uit het raam naar de voorbij vliegende landschappen en luisterde maar half.
"... En hoe was jouw vakantie Skye?" vroeg Hermelien. Skye keek haar aan. "Niet leuk. Saai zelfs." "Hoezo?"vroeg Emma nieuwsgierig. "Mijn vader moest de hele vakantie werken. We gingen daarom niet weg." "Wat doet jou vader in de toverwereld?" vroeg Emma. "Mijn vader werkt op het Departement van Magische sport en Recreatie. Hij is vorige week gepromoveerd, alleen weet ik niet precies in wat. Maar goed, omdat mijn vader gepromoveerd is gaan we misschien verhuizen naar een groter huis met een groot stuk land, zodat we een beetje van de Dreuzel wereld afgezonderd zijn en we thuis meer magie kunnen gebruiken." "Je... Je gaat verhuizen." zei Emma verbaast. "Misschien." zei Skye. "Maar dan wonen we niet meer bij elkaar in de buurt." "Nee, maar dan kun je blijven logeren op je eigen kamer." zei Skye. "En dan mag Hermelien ook komen." Hermelien glimlachte, maar Emma niet. "Waar gaan je dan in hemelsnaam wonen?" vroeg Emma. "Vlakbij de camping waar we vorig jaar geslapen hebben. In de buurt is een bos en midden in het bos in een groot veld." zei Skye. "Emms." zei Skye toen Emma nog steeds verdrietig keek. "Het is nog niet zeker, hoor!" Het werd stil.
Uiteindelijk vroeg Hermelien: "Hebben jullie Harry en Ron gezien?" We schudden alle twee ons hoofd. Skye staarde weer uit het raam en zag een heuvelachtig landschap met schapen voorbij komen. Zucht. Dit zou haar tweede jaar worden. Vorig jaar werden ze door de half reus Hagrid naar het kasteel gebracht. Ze moesten eerst lopen en toen varen over het meer. Hoe zouden ze er dit jaar komen? De andere leerlingen waren hun niet gevolgd, dus ze gingen waarschijnlijk niet meer met de bootjes.
"Skye! Skye! We moeten uitstappen." Emma schudde Skye door elkaar. "Waar zit jij toch altijd met je gedachten." zuchtte Emma. Skye stond op en mompelde: "Sorry." en ze verlieten de coupe.