Laroza
Oke, dit is ff een raar verhaaltje, het is heel erg anders dan List of Liefde, en ik weet niet zeker of ik er mee verder ga. Ik kreeg gewoon een beetje dit idee en ik post het eerste hoofdstuk. Wil je ff laten weten wat je ervan vind? Het is vanuit de POV van Draco, maar ik weet niet of dat zo blijft. Oh en dit is het 6e jaar, maar vergeet boek 6 alsjeblieft. JK Rowling laat dingen gebeuren daarin die ik niet kan gebruiken…:P
Disclaimer: Ik heb niks bedacht en bezit nog minder. Ik ben niet JK Rowling. Surprise, surprise. Surprising surprise. Maar Laroza heb ik wel bedacht (arm kind) dus ik kan doen wat ik wil met haar. WHUHAHAA! Oh jah, en ze is een beetje geïnspireerd door de geweldige griezelverhalen van Rineshma. En slaapfeestjes. Als slaapfeestjes niet perfect waren voor griezelverhalen, was je dit verhaal nu niet aan het lezen. Oke, oke, ik stop al…
Hoofdstuk 1
-Achternaamloos, Laroza-
"Wat hebben we het eerste uur?" vroeg Draco Malfidus aan zijn vriend Blaise Zabini. Het was de eerste maandag van het nieuwe schooljaar bij het ontbijt.
"Weet ik veel, vraag het aan iemand anders," antwoordde Blaise. Draco zuchtte. Aan Blaise had hij ook niks.
"Toverdranken met Ravenklauw!" riep Theo Noot. Draco gromde. Hij had een hekel aan Ravenklauw. Dachten allemaal dat ze slimmer waren dan hij. Misschien was dat dan wel waar, Ravenklauwers bleven irritant. Zwadderich had eigenlijk bijna nooit les met Ravenklauw. En hij vond de dingen wel prettig op die manier. Zijn klasgenoten stonden op, en Draco volgde ze naar de kerkers, chagrijniger dan normaal op de eerste maandag in hun 6e jaar.
"- dus als iedereen nu zijn boek open denkt te kunnen slaan op bladzijde 10, kan ik jullie gaan indelen," snauwde Sneep tegen de klas.
"Typisch Sneep: de eerste dag meteen een onwijs moeilijke drank laten brouwen!" mopperde Blaise die naast Draco zat. Ook Blaise was niet heel erg vrolijk, maar niet zo erg als Draco. Draco was zelfs te chagrijnig om te kunnen mopperen. Sneep sommeerde met een zwaai van zijn toverstok een rol perkament.
"Ik heb jullie opgedeeld in tweetallen, elk van de andere afdeling, ik wil geen enkele klacht horen. Jullie blijven het hele semester in deze tweetallen, het tweetal dat over de indeling zeurt mag de rest van het jaar samen nablijven."
Draco gromde. Geweldig. Een heel semester opgescheept zitten met een Ravenklauwer… Nou ja, het enige voordeel was dat hij niks hoefde te doen. Ravenklauwers waren verslaafd aan werken… Oke, Draco wist dat dat nogal bevooroordeeld was. Wie zei bijvoorbeeld dat al die Griffoendors zo nobel en moedig waren? Griffoendors waren gewoon een stel irritante kleuters die elke vijf seconden de blijkbaar onbedwingbare aandrang voelden de wereld te gaan redden.
Draco schrok op uit zijn verbitterde gedachten over de afdelingen toen zijn naam werd opgenoemd.
"Draco Malfidus met Laroza" las Sneep monotoon op. Draco keek verbaasd op. Had dat kind geen achternaam? Het irriteerde hem mateloos. Wie was die Laroza in vredesnaam? En wat was dat nou weer voor naam? Laroza… Zeker artistieke ouders. Hij keek rond, maar kende de Ravenklauwers uit zijn jaar niet, en had dus geen flauw idee wie Laroza was. Zeker een of ander naamloos stuudje. Nou ja, zij zocht hem maar op.
"Gatverdamme man, ik zit bij Leeflang!" mompelde Blaise woedend. Draco keek op, en voor het eerst die dag kroop er een grijns over zijn gezicht. Lijpo Leeflang zag er weer typerend uit, met een felgroene plastic hoes over haar gewaad. Vast om Kagristische Karvels af te weren, of waar ze het laatst ook weer over had. Het zal wel. Draco vond het geweldig dat Blaise een semester lang gekweld zou worden door dat kind dat niet kon stoppen over beesten die alleen in haar hoofd en de Kibbelaar stonden.
Alle leerlingen stonden op en gingen bij hun partner zitten. Draco keek onderuit gezakt naar zijn nagels. Hij wachtte tot die Laroza kwam. Maar vijf minuten later, toen iedereen eindelijk in tweetallen zat, was ze er nog niet. Ze was zeker bang voor hem. En daar had ze alle reden toe.
Dus bleef hij wachten, terwijl hij verveeld en hooghartig om zich heen keek naar de tweetallen. Hij bleef steken bij Blaise en Leeflang. Blaise keek moordzuchtig, terwijl Leeflang met een wazige blik tegen hem aan praatte. Ze probeerde oogcontact te zoeken, maar Blaise draaide half zijn rug naar haar toe. Draco wendde zacht grinnikend zijn blik af. Toen hoorde hij naast zich Sneep op alarmerende toon tegen een leerling praten. Het was altijd interessant als er leerlingen werden afgebekt. Hij draaide zich naar de leerlinge toe, en hoorde Sneep vragen waarom ze dacht dat ze nog niet bij haar partner zat. Draco bekeek het meisje. Hij had haar nog nooit gezien, en zag meteen hoe zonde dat was. Het leek een heel knap meisje, natuurlijker dan Patty Park, het meisje dat hij nu had, die onderhand begon te vervelen met haar acht lagen make-up. Park moest hoognodig vervangen worden…
Draco nam het meisje op. Ze had heel lang, verward zwart haar dat voor haar gezicht viel. Het was niet steil, maar krulde ook niet. Of toch wel. Het zat tussen golven en krullen in. Er zaten kleine donkerrode lokken tussen al dat zwart, en haar haar had een roodachtige glans. Het zat niet netjes, zoals bij de meisjes met wie hij uitging. Haar haar was een grote krullende massa. Het was waarschijnlijk niet eens een bestaand kapsel, hij had nog nooit zoiets gezien. En toch was het niet lelijk. Het zag er op een rare manier mooi uit. Raar… Maar mooi. Dat was alles wat hij van het meisje kon zien, omdat haar haar voor haar gezicht hing, en ze zat net zo onderuit gezakt als hij. Hij kon niet verstaan wat ze antwoordde, maar een paar tellen later stond ze op, en bukte om haar tas te pakken. Nu viel haar haar weer voor haar gezicht, zodat hij nog niet wist hoe ze eruit zag. Sneep draaide zich om, en liep naar Draco's tafel.
"Juffrouw Laroza, dit is Draco Malfidus. En nu aan het werk!" snauwde Sneep. Het viel Draco op dat Sneep haar bij haar voornaam noemde. Dat deden leraren nooit. Had dat kind soms geen achternaam ofzo?
Het meisje liep naar zijn tafel toe, en haalde in een nonchalante beweging haar hand door haar haar, zodat haar gezicht zichtbaar werd. Ze was echt heel knap. Ze had een lichtbruine huid. Zachtgroene ogen. Hoge jukbeenderen, een trotse, verveelde uitdrukking. Ze zag er niet bepaald opgewekt uit. Net als ik, dacht Draco grimmig. Fijn. Ze droeg geen sieraden behalve lange zilveren staafvormige oorbellen met een smaragdgroene steentje erin. Ze gooide haar tas naast het tafeltje neer en ging naast Draco zitten. Ze keek hem niet aan, maar pakte haar Toverdrankenboek.
Draco was verbaasd. Niet heel erg, gewoon een beetje. En misschien zelfs wel een heel klein beetje onder de indruk. Wie dacht ze wel niet dat ze was? Nog steeds zonder hem een blik waardig te keuren begon ze het recept in het boek door te lezen. Hij grinnikte bijna onhoorbaar. Het was ook wel weer eens leuk om te zien hoe meisjes langzaam voor hem vielen, in plaats van dat ze meteen aan zijn voeten lagen. Gewoon voor de verandering. Draco kon er niet tegen genegeerd te worden. En zeker niet door een mooi meisje.
Dus kuchte hij even om haar aandacht te trekken.
Zij negeerde hem.
Hij kuchte iets harder.
Zij negeerde hem.
Hij draaide zich om op zijn stoel zodat hij nu recht naar haar keek.
Zij negeerde hem nog steeds.
Hij tikte even op haar schouder.
Zij negeerde hem nog altijd.
Hij tikte nog een keer.
Zij draaide zich iets de andere kant op.
Hoe durfde ze? Ze negeerde hem! Ze negeerde HEM! Hij hoorde niet genegeerd te worden! Hij was verdomme Draco Malfidus, de meest gevreesde en meest sexy leerling in de hele school!
"Eh… Laroza?" vroeg hij.
Ze rolde met haar ogen, zuchtte en snauwde, nog steeds zonder hem aan te kijken: "Wat?"
Zozo… Gezellig type… Heel erg fatsoenlijk… Totaal niet onbeschoft, dat zeker niet! Draco begon het steeds leuker en leuker te vinden. Hij wist dat hij haar tegen het einde van de week al om had, en daarna zou dumpen. Dat was het leven van Draco Malfidus. En hij vond het prima zo. Ze hield het toch niet vol.
Hij stak zijn arm uit en draaide haar voorzichtig om. Ze rolde met haar ogen, en keek hem voor het eerst aan. Hij was even van zijn stuk gebracht, helemaal toen ze zijn hand van haar schouder gooide. Ze was echt heel mooi. Niet zomaar knap, maar echt mooi. Een schoonheid. Ze droeg bijna geen make-up, alleen mascara en oogpotlood. Zwart. Haar lange zwarte wimpers omrandden haar groene ogen, en ook al keek ze niet bepaald aardig, ze was nog steeds beeldschoon. Dat maakte het alleen maar leuker. Draco voelde zich opgewekt. Als iemand hem had verteld dat hij opgewekt zou zijn iets later die dag, toen hij zo chagrijnig als de pest die ochtend zijn bed uit wankelde, had hij diegene een klap voor zijn bek gegeven. Omdat hij het nooit geloven en omdat hij iedereen een klap voor zijn bek gaf die het waagde s' ochtends als hij net zijn bed uitkwam tegen hem te praten. Maar hier zat Draco, tijdens een blokuur Toverdranken, de eerste les van zijn PUIST-jaar, naast een vervloekte Ravenklauwer half te grijnzen.
"Wat?" vroeg het meisje nog een keer, op een nogal agressieve manier.
"Moeten we niet met die drank beginnen?" vroeg Draco.
"Vast wel," zei het meisje, terwijl ze zich weer omdraaide en rustig verder las. Grrr… Blijf kalm. Draco snapte zichzelf niet. Hij was eerst in een pesthumeur, toen verbaasd over het uiterlijk van een Ravenklauwer, toen opgewekt, en nu weer ineens kokend van woede. Over extreme stemmingswisselingen gesproken… Het was niet goed wat dat kind met hem deed. Hij draaide haar weer om, en zij sloeg zijn hand weer weg.
"Laten we dan nu maar beginnen, lijkt je dat geen goed idee?" vroeg hij.
"Nee!" snauwde ze kortaf. Probeerde ze hem af te schrikken?
"Mij wel, kom mee," zei Draco, terwijl hij haar pols vastpakte en haar overeind trok. Ze trok zich los, maar liep wel naar de ingrediëntenkast. Hij liep achter haar aan. Terwijl ze ingrediënten bij elkaar zocht, draaide Draco zich om naar Blaise, die vlak voor de kast zat met Leeflang.
"Wie is dat?" vroeg Blaise, terwijl hij naar het meisje keek.
"Weet ik veel," zei Draco.
"Hoe heet ze?" vroeg Blaise weer.
"Weet ik veel. Laroza ofzo, maar ik weet niet of dat haar voor- of achternaam is," antwoordde Draco.
"Wel een lekker ding, hè? Kan je nagaan, ik zit vast met dat daar!"
Blaise wees walgend over zijn schouder naar Loena Leeflang, die zachtjes voor zich uit humde terwijl ze de inhoud van een flesje zonder te kijken in de ketel gooide. De ketel begon te sissen, en daarna explodeerde er een grote roetwolk in Loena's gezicht. Die scheen er niks van te merken, en ging gewoon door, zonder te letten op de zwarte vegen op haar gezicht. Blaise schudde ongelovig zijn hoofd, en draaide zich weer naar Draco. Die stond te grinniken, en antwoordde:
"Ze is wel lekker ja, maar onvoorstelbaar chagrijnig!" zei Draco.
"Nou en?" vroeg Blaise. Dat was waarschijnlijk de rede dat sommige mensen hun oppervlakkig vonden. Meisjes keuren en alleen op hun uiterlijk letten. Draco liep weer terug naar het tafeltje, waar het meisje de spullen al had neergegooid. Hij ging naast haar staan en keek haar aan.
"Ik ben trouwens Draco Malfidus," zei hij.
"Arme jij,"antwoordde ze. Hij gromde, en vroeg:
"En had jij ook nog een naam?"
"Ja," antwoordde ze. Hij wachtte even, maar ze zei verder niks.
"En was je nog van plan me te vertellen wat die naam is?" vroeg Draco.
"Nee," zei ze simpelweg. Draco zuchtte, en vroeg:
"Hoe heet je?"
"Laroza," zei het meisje.
"En had je nog een achternaam?"
"Nee," zei ze. Ze keek naar de ketel van Korzel die ontplofte, zonder een spier te vertrekken. Draco besloot het op te geven, en hij begon ingrediënten af te wegen. Zij begon ook, en de rest van de les werkten ze in stilte.
Toen de bel ging, ruimde ze met een zwaai van haar toverstok alles op, pakte haar tas in en liep het lokaal uit. Draco bleef achter met de ketel. Hij pakte een flesje en vulde het met de toverdrank die ze hadden gebrouwen. Het was aardig goed gelukt, helemaal als je naging dat ze ongeveer een half uur te laat waren begonnen. Hij zette het flesje op Sneep's bureau, en liep met Blaise naar buiten.
Geschiedenis van de Toverkunst hadden de Zwadderaars met Huffelpuf. Kist mompelde over een heleboel oninteressante dingen, en Blaise zat Draco uit te horen over Laroza. Ze vonden het allebei gek dat ze hun nog nooit was opgevallen, want Draco en Blaise wisten het altijd als er leuke meisjes in een straal van een kilometer in hun buurt waren.
Pas na het avondeten zag Draco Laroza weer. Hij stootte Blaise aan, die meteen begon te grijnzen, en ze zagen dat ze ook op weg was naar de bibliotheek. Blaise ging meteen aan dezelfde tafel zitten als Laroza, terwijl Draco deed alsof hij nog een boek uitzocht. Hij hoorde hoe Blaise een gesprek aan probeerde te knopen en kon niet wachten op haar reactie.
"Hoi, ik ben Blaise Zabini. En jij?"
"Te druk bezig om me met jou bezig te houden, dus laat me met rust en rot op!" snauwde ze. Blaise en Draco begonnen allebei te grijnzen.
"Oh. Heb je geen bijnaam ofzo, die iets korter is?" vroeg Blaise.
"Nee!" zei ze kortaf.
"He, Laroza!" riep Draco, terwijl hij van achter de boekenkast vandaan kwam en aan haar andere kant ging zitten. Laroza keek hem vernietigend aan.
"Wat ben je aan het doen?" vroeg Draco.
"Me irriteren," zei ze. "En doen jullie nog iets anders hier, behalve ruimte verspillen en zuurstof verbruiken?" vroeg ze. Oeps.
"Ja, we maken ons huiswerk. Ga jij altijd speciaal naar de bieb om je te irriteren?" vroeg Blaise.
"Nee, ik kwam hier om huiswerk te maken, maar dat lukt over het algemeen niet in mijn huidige situatie," antwoordde ze.
"Oh!" zeiden Draco en Blaise tegelijk, als een stel domme kippen. Laroza zuchtte en ging verder met de opgaven waar ze mee bezig was. Haar haar viel weer voor haar ogen. Blaise en Draco probeerden iets te bedenken om haar te irriteren. Blaise begon overdreven hard op zijn kauwgom te kauwen, zodat ze geïrriteerd opkeek. Draco begon rumoerig bladzijden om te slaan uit zijn boek, zodat ze een gefrustreerd geluidje maakte. HA! 2-0! Ze kwamen niet meer toe aan hun huiswerk die avond, maar vonden verschillende nieuwe betekenissen van het woord 'frustrerend'. Laroza irriteerde zich mateloos, dat was duidelijk, en Draco en Blaise vermaakten zich mateloos. Om negen uur stond Laroza op. Meteen stonden Draco en Blaise ook op. Ze liepen vlak achter haar terwijl ze naar de uitgang van de bieb liep, zodat ze elke vijf passen tegen haar aan stoten. Laroza begon sneller te lopen, maar Draco en Blaise versnelden ook. Ze begon nog iets sneller te lopen, en Draco en Blaise bleven haar volgen tot ze praktisch over de gangen renden. Draco merkte dat ze best snel was. Heel erg snel. Ze stoof de gangen door, terwijl Draco en Blaise achter haar aan kwamen. Terwijl ze een trap op sprintten, bedacht Draco dat ze echt in de problemen zouden komen als Vilder ze nu snapte. Ze wilden net de hoek rennen toen Laroza ineens slippend tot stilstand kwam. Draco en Blaise knalden tegen haar op, zodat hun evenwicht verloren en de hoek om gleden. Ze kwamen op een hoopje tot stilstand. Toen pas snapte Draco waarom Laroza tot stilstand was gekomen. Vanuit hun kluwen armen en benen keken ze recht omhoog in het gezicht van Vilder.
De preek duurde niet lang. Vilder had net gegild dat ze alledrie moesten nablijven, en was pas bij het gedeelte over wat er in zijn tijd met je zou gebeuren, toen er kabaal van een verdieping hoger klonk.
"FOPPE! WAT HEB JE UITGESPOOKT?" brulde Vilder. "Jullie drie gaan nu onmiddellijk naar je slaapzaal. Morgen om acht uur melden jullie je bij Anderling voor jullie strafwerk!" riep hij, terwijl hij al naar boven sprintte om Foppe te betrappen, iets wat heb nog nooit gelukt was. Draco voelde dat Laroza hem van zich af duwde, en daarna ging ze zo snel mogelijk van Blaise af.
"Dank je wel, de eerste dag al meteen strafwerk dankzij jullie!" siste ze. Ze wilde weglopen, maar Draco pakte de mouw van haar gewaad vast om haar tegen te houden. Laroza wilde zich losrukken, maar Draco hield stevig vast. Het gevolg was dat er een scheurend geluid klonk, en haar mouw scheurde af. Laroza wilde gaan tegen de jongens gaan schreeuwen, toen ze zag waar Draco naar keek. Draco bleef geschokt staren. Blaise keek ook, met open mond. Laroza kreeg een rare uitdrukking, toen rende ze weg, de trap op. Even verroerden Draco en Blaise zich allebei niet. Toen vroeg Draco verbijsterd aan Blaise:
"Had ze nou echt het Duistere Teken op haar arm?" Aan Blaise uitdrukking zag Draco dat hij de tatoeage op Laroza's linker onderarm ook had gezien.
Oke, dat was mn eerste chap! Zal ik doorschrijven of niet? Wat vonden jullie ervan? Laat het pleaase weten! Whoa, hij is heel erg anders geworden dan wat ik in mn hoofd had…Nah, dat kan alleen maar beter zijn…… alsjeblieft, review!
Ciaoo!
XX