Oorspronkelijk gepubliceerd op 18-12-2005 en afgerond op 01-03-2006.
I-oOo-I
Titel: Ho Ho Ho!
Auteur: Omnicat (CattyRosea)
Waardering: K+
Genre: Algemeen, Humor, een ietsepietsie Actie/Avontuur en Mysterie,
Spoilers & gewenste voorkennis: Geen echte benodigdheden, maar laten we het maar op alles houden, zodat je van de subtielere verwijzingen zult kunnen genieten en niet in verwarring wordt gebracht door de Ontkenning.
Waarschuwingen: AU, Ontkenning (lees; personages die dood horen te zijn leven nog). Maar eigenlijk niet, want deze fanfic volgt de beste Gundam-tradities. Als je niet bij een dooie blijft vanaf het moment dat ze hun laatste adem uitblazen totdat ze in hun kist vastgenageld worden zullen ze terug komen uit de dood! Springlevend! Muahahahaha!
Koppels: Quatre Winner x Dorothy Catalonia, toespelingen op Heero Yuy x Relena Peacecraft.
Disclaimer: *vinkt aan*
Samenvatting: PAPPA! Er is een dikke inbreker in een raar rood pak uit de schoorsteen gevallen! – Nou dank je meisje, jij ook een vrolijk Kerstfeest. Zou je me nu even willen helpen, mijn achterste begint te schroeien. – Dat krijg je met zulke taal, Instructeur.
Notitie van de Auteur: Fijne kerstdagen iedereen! En een gezond en creatief 2006 voor jullie allemaal. Ga er nu maar voor zitten, ontspan, en geniet van het verhaal. Dit is gegarandeerd volkomen vrij van zielenleed en vol van... nou, niet echt snoezigheid, maar het lijkt er op.
II-o-o-o-o-o-o-o-o-o-I-oOo-I-o-o-o-o-o-o-o-o-o-II
Ho Ho Ho!
Hoofdstuk; Huize Winner
Huf-puf, huf-puf, huf-puf. Kuch, kuch.
Meester Winner, maak je ventilatieschachten eens schoon zeg!
Schuifelschuifel.
Is dit het?
Klingeling, knars, knars, knars, ting, RATEL!
Oeps... kennelijk niet.
Snel schuifelschuifel. Klik. Kreukel-kraak.
Wat heb je aan een plattegrond als het huis zich er niet aan houdt? Als je me de verkeerde blauwdrukken hebt gegeven betaal jij de stomerij, meneertje!
Dat was de keuken, dus de woonkamer zou... Tenzij ze het daar niet hebben... Nee, ga het nou niet moeilijker maken dan het al is. Doe het gewoon, je hebt niet de hele nacht de tijd. Je hebt nog steeds het Sank Paleis te gaan. Yuy territorium.
Huiver.
Hee-ho, hee-ho, je krijgt het niet kado...
Schuifelschuifel, huf-puf, huf-puf.
Ah, eindelijk... Van je ene, tweeë, VAN ONDEREN!
Zzzzoefffffffff-SKRRR.
Oh-oh.
Rrr-rrr-rijt-DREUN!
'...''
'Hou je handen waar ik ze kan zien, meneertje!'
Eh... dat zal moeilijk worden, meissie. Ik denk niet dat ik daar ooit in mijn leven lenig genoeg voor ben geweest.
Hij keek op in het bleke maanlicht vanuit zijn pijnlijk verwrongen positie in de open haard. Twee bleekharige jonge meisjes in nachtjaponnen staarden hem met grote ogen aan. Een van hen hield een pook vast alsof ze een zwaard hanteerde.
'Pappa, pappa!' begon de ander met schrille, doordringende stem te roepen. 'Pappa, er is een dikke inbreker in een raar rood pak uit de schoorsteen komen vallen!'
Een derde blondine - wat hij wist dat al de meisjes waren - stormde vanuit de richting van de keuken binnen, een vleesvork en een houten lepel in de aanslag. Haar puntige wenkbrauwen waren samengetrokken tot een stekelige "V"-vorm dwars over haar bleke, vastberaden gezicht.
'PAPPAAAAA!' krijste het tweede meisje.
En natuurlijk kwamen er onmiddellijk donderende voetstappen de trap af, en verscheen Quatre Winner, een pistool rotsvast op het gezicht van de dikke inbreker in de rare uitdossing gericht. Dorothy volgde een trede achter hem, haar zijden nachtjapon een veel beter idee gevend van het fortuin van de familie dan Quatre's alledaagse oude shirt en boxershorts, hoewel haar handwapen net zo simpel en effectief was als het zijne.
En rotsvast op het gezicht van de dikke inbreker in de rare vermomming gericht.
De Winner patriarch beoordeelde de situatie in minder dan een oogopslag en knipte het licht aan, waarbij zijn houding ontspande. Hij beende naar de uitgeschakelde inbreker terwijl hij zijn dochter suste.
'Maak je geen zorgen, Dritten. Deze man doet geen vlieg kwaad.'
Om de dooie dood niet, met die dingen op me gericht!
Quatre maakte het haar van het meisje in het voorbijgaan in de war. 'Ga naar je moeder. Twey, leg dat terug waar het vandaan kwam. Prima, laat het bestek vallen! En wat heb ik jullie gezegd over het willen vangen van de Kerstman?'
'Waag het niet?'
'Gaat niet lukken?'
'We moeten de volgende ochtend naar school?'
'Beveiligingssysteem raakt in de war als we ermee gaan zitten klooien?'
'Moeder zal niet blij zijn als ze erachter komt dat we haar handboeien gebruiken?'
'Kan ons wat schelen?'
'Herinner me eraan dat ik jullie niet meer met Solo en Helse Tweeling laat spelen.'
De drie oudste Winner dochters wisselden grijnslachjes uit. Probeer dat gerust, Pappa. zeiden deze gezichtsuitdrukkingen. Het is toch vooral Triton Bloom Jr. die het ons leert.
De ex-Gundam piloot, zoals hij bekend was en tot in de verdoemenis zou blijven bij degenen die het wisten, wisselde een blik met de indringer en haalde een hand door zijn blonde haar, dat het zilver van vroegtijdige veroudering zo goed verborg. Hij slaakte een geamuseerde zucht die in een geeuw veranderde en besloot wijzelijk niet te reageren.
'Zo meneer, u probeerde zeker weer voor Kerstman te spelen?' vroeg hij quasi-knorrig, terwijl hij zijn wapen in de band van zijn broek propte.
De indringer grijnsde breed, waardoor er een kleine wolk wit poeder uit zijn snor opsteeg. 'Je hebt ze duidelijk allemaal nog op een rijtje, mijn jong. Jammer, ik heb hier een spelletje drie-op-een-rij voor je en keek er al naar uit je eens ergens in te verslaan... nou, ik had ze hier ergens... Hn, daar gaat mijn poging tot Kerstmannerij...' mompelde hij, rondkijkend naar alle cadeautjes die om hem heen gestrooid lagen, en toen op naar waar de jutezak van een uitstekende metalen rand bungelde. Er was ondertussen een kleine horde jonge, blonde, blauwogige meisjes, sommigen met hun moeders pincetachtige wenkbrauwen, onder aan de trap verschenen.
'Kesman!' riep een tandeloos exemplaar geestdriftig uit. De hele massa ledematen, staartjes en nachtponnen kwam de woonkamer intuimelen, juichen en opgewonden gillend, en Dorothy was maar net in staat ze allemaal tegen te houden.
Wauw, ze laat hen me niet vertrappen. Wat attent van haar. De inbreker-Kerstman lachte en
klopte op zijn in rood gehulde buik. 'Hallo meisjes, lang niet gezien. Octavia, ben jij dat, lieverd? Tjonge, ik herkende je bijna niet, zoveel ben je gegroeid!'
De jonge meute gaapte hem aan. 'Oom/Ome/Oompje/Oompie/Tante H?' zei het in koor.
'Vrolijk Kerstfeest!' zei H vrolijk, een gehandschoende hand onder een ongemakkelijke hoek naar hen zwaaiend. Hij was zich terdege bewust van de indruk die hij moest maken zoals hij daar lag, gekleed in een roetbesprenkeld rood Kerstmannenpak, met zijn grijze snor tot een puur wit gepoederd, zijn valse baard afzakkend, zijn muts scheef - om nog maar niet te spreken van zijn praktisch ondersteboven liggende positie, waar een Galactisch turner hem om zou hebben benijd, ware het niet dat hij op smeulende kolen lag. Geen wonder dat de monden van de meisjes massaal openvielen. 'Zou je me nu overeind willen helpen, Quatre? Mijn reet begint te schroeien.'
Een van de meisjes die zich hadden verzameld rond Dorothy, wiens pistool op miraculeuze wijze was verdwenen rond de tijd dat haar jongere kinderen verschenen, hapte naar adem en fluisterde geschokt - of was het met ontzag?: 'Hij zei stout woord! Hij zei reed!'
'Dat oude stommelingen het zeggen betekent niet dat jij het ook mag zeggen, Quinty.' vermaande Dorothy mechanisch, niet de moeite nemend een gaap te onderdrukken. Geen actie? Dan zou Dorothy Winner-Catalonia graag haar schoonheidsslaapje hervatten, dank u.
'Dat krijgt u ervan meneer, als u zulke taal gebruikt in het bijzijn van de kinderen.' zei Quatre, terwijl zijn oude instructeur zijn uitgestrekte hand greep.
'Dank je, m'n jongen.' H sloeg koortsachtig op zijn smeulende achterste.
'Wanneer houdt u toch eens op me jongen te noemen, meneer? Ik word ondertussen al net zo grijs als u. Trouwens, hoe bent u aan de plattegronden en codes voor het huis gekomen?'
'Welke plattegronden?' vroeg H onschuldig.
'Deze.' Quatre hield de verfrommelde papieren omhoog, grijnzend als een Maxwell. 'Het was doctor J, nietwaar? En hij heeft ze van Heero gestolen.'
H grinnikte 'Ik geef toe dat J genoeg bedrading in zijn hoofd alleen al heeft - die kerstboom van jou is er niks bij - om hem nog een paar decennia scherp te houden. Maar nee. Het was de jonge Odin. Die overigens op dit zelfde moment op mij zit te wachten, dus als ik nou...' H stak zijn met muts en roet bedekte hoofd in het kanaal van de schoorsteen, zorgvuldig vermijdend weer op de oplaaiende kolen te gaan staan. De ouder wordende maar ogenschijnlijk onverwoestbare wetenschapper sprak met een holle, metalige echo verder. '- dit rotti- eh, hartstikke normale ding naar beneden kan krijgen, ga ik weer op pad. Ik ben al bij de Changs en de Blooms en de Maxwells langs geweest. Die laaste waren nog lastig, zal ik je zeggen. Iemand - ik zal niet automatisch de kinderen de schuld geven voor iets dat hun ouders net zo goed gedaan kunnen hebben - had besloten dat het grappig was om boobytraps te plaatsen bij de melk en koekjes. Wel heb ik ooit! Een visnet over mijn hoofd, dat noem ik nou -'
Quatre en Dorothy wisselden geamuseerde blikken. Sommige meisjes begonnen in te dommelen waar ze stonden, anderen, nu nog stil, keken verward of zagen eruit alsof er een huilbui of woede-uitbarsting aan stond te komen. Quatre gebaarde naar zijn vrouw dat zij de kinderen terug in bed moest stoppen terwijl hij H hielp zijn spullen bij elkaar te rapen, de geschenken van de Gundam-ontwikkelaars aannam, en de oudere man in veiligheid en aan een welverdiende rust hielp. Terwijl hij voorover boog om de verspreid liggende cadeautjes op te rapen, miste hij echter de sluwe grijns die op Dorothy's gezicht verscheen.
'- ik bewaar de Yuys voor het laatst.' zei H op dit moment. 'Dat wordt me nog een hele klus, zelfs met Odins hulp, en ik zou mijn zak - kom hier jij verdo- verdoft ding - ik heb mijn zak liever licht wanneer ik me op dat terrein begeef.'
'Meneer H, ik moet zeggen dat ik het geweldig vind wat u en de andere oudjes ieder jaar doen,' viel Dorothy in, toen H diep adem haalde en uit alle macht trok. Quatre verstijfde in zijn gehurkte positie. Dat klonk te beleefd en eerbiedig om waar te zijn. 'maar beseft u wel dat de Kerstman ons vorig jaar bijna heeft overgeslagen omdat u zijn schoorsteen had gebruikt?'
Nu viel het hele tafereel stil. Quatre hield zijn adem in.
'Wat?' zei een van de meisjes rond Dorothy dreigend. Alle blonde hoofden wendden zich tot H, die zich langzaam uit de haard verwijderde, het zorgvuldig vermijdend plotselinge bewegingen te maken. Er glom iets roofdierlijks in de jonge ogen. H probeerde zijn speciale snor-wippende grijns. Dat ging mooi niet door.
'Grijp hem!' riep een meisje, en een stortgolf van kleine blondines spoelde over de arme, dikke inbreker-Kerstman in zijn rare rode pak heen. Quatre kon nog maar net wegduiken.
'Aaaahhhh!' H wist vrij te breken, enkel en alleen om de hele drom achter hem aan te krijgen richting eetkamer. 'Ho, ho, ho! Nee meisjes, stop, ik -'
Quatre krabbelde overeind en wilde achter hem aan gaan, maar werd tegengehouden door een hand op zijn arm. 'Dorothy, ik moet hem helpen! Ze scheuren de arme man aan stukken!'
'Niet voordat ik hier een foto van heb. Wij sturen dit jaar de beste zelfgemaakte kerstkaarten ooit rond!'
II-o-o-o-o-o-o-o-o-o-I-oOo-I-o-o-o-o-o-o-o-o-o-II
PSAN: Dit was mijn Kerstinzending. Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten!
Legenda
Prima = Italiaans, vrouwelijke vorm van "eerste".
Twey = Dit is hoe engelsen "twee" uit zouden spreken. Ik vond gewoon Twee niet passen in een Nederlands verhaal.
Dritten = Drei is Duits voor "drie", dritte is "derde".
Quinty = Afgeleid van het Latijnse woord voor 'vijf'.
Octavia = Afgeleid van het Latijnse woord voor 'acht'.
(Ja, Quatre en Dorothy hebben hier alleen dochters voortgebracht. Ironisch, nietwaar? En even tussen ons, Wufei met Sally ook. Stoute Auteur, hehe.)
Solo = Duo en Hilde's eerstgeboren zoon.
Helse Tweeling = Helen en Helga Maxwell, Solo's jongere zusjes (een tweeling).
'Jonge' Odin = Heero en Relena's eerstgeboren zoon.
Triton Bloom Jr. = Moet ik dit nog uitleggen? Trowa's eerstgeboren zoon, of het nou bij Middie Une of heel iemand anders is. Jullie mogen beslissen welk idee het best bevalt.