Samenvatting: Farao Atem, de dappere heerser van Egypte. Ontdek wat er echt in het hoofd van dit stuk chagrijn omgaat.

Plaats en tijd: Het Oude Egypte, 5000 VC.

Waarschuwingen: Een anachronisme. Ik denk dat het ding dat Atem gebruikt voor zijn spel zelfs in die tijd nog niet bestond... Ik heb Yu-Gi-Oh alleen gezien tot Battle City, omdat het toen in Belgie niet verder werd uitgezonden. We zitten nu met GX opgescheept. Ik heb verder wel samenvattingen gelezen en daaruit dit verhaal geinterpreteerd. Het volgt de serie niet helemaal en waarschijnlijk klopt het voor geen meter ;) Ook heb ik op Youtube (hehe...) verschillende korte stukjes gezien en eentje daarvan is me bijgebleven: aflevering 186: Yami vlucht weg en laat Yugi aan Joey uitleggen wat hij bedoelde met "De underdogkaart deed me aan iemand denken" Yugi's reactie: Heel volwassen Farao! Ik heb geprobeerd om het karakter van Yami/ Atem hierop te baseren.

Het oude Egypte, 5000 voor Christus,

Waarom ben ik ook alweer farao geworden? Omdat het moest. Mijn moeder was farao en daarom ben ik het nu ook, haar enige kind, Atem.

Het is best een leuke taak en ik doe het voor het volk. Die arme schooiers hebben niet hetzelfde geluk gehad als ik om geboren te worden in rijkdom en weelde.

Maar toch, moet ik nu echt trouwen met dat mens?

"Moeder ik ken die vrouw niet eens."

"Maar ze is van 'goeie komaf', de perfecte partij voor jou. En als ze je niet aanstaat dan neem je toch gewoon wat minaressen? Noem me een farao die dat niet gedaan heeft."

"Ok dan…"

Dus zo geschiedde het. In mijn 18de levensjaar ben ik in het huwelijk getreden met Teana, toegegeven een mooie vrouw. Maar dat is dan ook het enige.

"Jongen, ben je nu weer aan het mokken? Wat is er nu weer?" vraagt moeder.

"Teana, dat is er. Kon je nu echt niemand vinden die nog meer kwebbelt en zeurt?"

"Mijn zoon Atem, je zult nooit iets van vrouwen begrijpen Tateren, dat zit in onze natuur."

"En jullie begrijpen niets van mannen, 's morgens willen we gerust gelaten worden en niet het hele ontbijt moeten aanhoren dat Papyrus van Isis tegen een boom gelopen is en daarbij zijn teen gebroken heeft."

"Hoe heeft die dat geflikt?"

"Weet IK veel."

En zo verliepen enkele weken. Op raad van mijn moeder nam ik enkele minaressen, maar echt boeien deden ze me niet. Ok, het was leuk om met ze te spelen in bed, maar de gedachte dat me dat dezelfde avond nog met Teana stond te wachten maakte dat ik er toch niet echt van genoot.

Teana genoot er wel van.

"Kom, nog eens, ons kindje moet tocht echt gemaakt worden."

Kinderen?

"Nee, nee en nog eens nee!"

"Maar mijn faraootje, hoe ga je anders je nageslacht verzekeren? Wie moet je opvolgen?"

"Ik heb genoeg kandidaten die me als farao willen opvolgen. Hogepriester Seth is eerste in de lijn, of desnoods een andere neef die ik al 10 jaar niet meer gezien heb. Zo blijft het ambt in de familie"

"Maar ik wil kindjes!"

"Misschien binnen een paar jaar, daartegen zal ik wel gewend zijn aan het idee."

"Jij gunt me ook nooit iets!"

"Goed opgemerkt, nog iets?"

Dat laatste had ik niet mogen zeggen. Razend was ze! Ze liep weg, nam een pot die ze van haar moeder voor haar verjaardag had gekregen en gooide die naar mijn hoofd. Maar jammer voor haar ben ik een verwoed volleybal speler. Ik kan die namelijk perfect opvangen en terug gooien.

Volleybal is een leuk spel, ik heb hetzelf uitgevonden en speel het dikwijls met mijn hogepriesters en dienaren. Ik voel het, ooit zal dit spel de hele wereld veroveren!

Mijn neef Seth speelt ook iets met monsters, maar ik vind dit eigenlijk doodsaai. Ik win namelijk altijd van hem. Dat heeft hem nogal boos gemaakt, maar ja, je bent farao of je bent het niet. Een keer, nadat ik hem voor de zoveelste keer had verslagen (nee Seth dat met die draken, dat werkt niet!) werd hij zo boos dat hij mijn milleniumpuzzel nam en die in stukken gooide. Drie dagen ben ik ermee bezig geweest om dat ding terug in elkaar te puzzelen! Achteraf ben ik hem daarvoor gaan bedanken, want blijkbaar was ik zo chagrijnig ('nog meer als anders, bedoel je' zei Seth) dat Teana me gerust liet. Hijzelf is de bewaker van de millenium staf. Ik denk dat ik die eens ga "lenen" en daarmee Teana in het hart steek. Ben ik er ineens vanaf.

"Zou ik niet doen, als je na je dood naar de onderwereld gaat dan zal Osiris je straffen!"

"Word ik niet Osiris na mijn dood?" (AN1)

Mijn saaie leventje als farao werd na een paar maanden me bijna te veel. Voor mijn huwelijk was het al saai, maar dan was ik teminste vrij. Na mijn huwelijk liet Teana me niet meer alleen en was het al helemaal te erg.

Tot op een dag een meisje aan het paleis kwam.

Sneeuwitte huid en ogen, slank lichaam, prachtige blauwe ogen. Ik was helemaal verkocht. Ze was uitgeput en vroeg of ze in het paleis mocht blijven. Waar ze vandaan kwam zei ze niet, maar ze vertelde enkel haar naam: Kisara.

Nog nooit had ik zo'n mooie vrouw gezien.

Ik probeerde haar beter te leren kennen.

"Wil je me volleybal spelen?"

"Wat is dat?"

"Een bal op en neer laten botsten die proberen naar de andere kant te krijgen." Zei Seth.

"Ik denk dat ik liever Duel Monster speel." Antwoordde Kisara.

Oh lieve help, hier gaan we weer.

Maar ze leerde me enkele slimme zetten en zo kon ik Seth nog beter verslaan! Dacht ik…

"Ik speel elke avond met hem, we leren elkaar strategieën en slimme zetten."

Iets in mij zei dat ik me binnenkort op een trouwfeest mocht gaan verwachten.

Wacht even.

Trouwfeest?

Nee, dat gaat niet door!

Mijn minaressen konden me niet boeien maar Kisara is het liefste en mooiste meisje dat ik ooit ontmoet heb. Zij kan me redden van Teana en nu zou mijn neef met haar trouwen?

"Euh… hou je van hem?" vroeg ik haar.

"Ja…" Bloosde ze. "En hij ook van mij"

Als men binnen een paar dagen Seth's gruwelijk verminkte lijk vindt, hangend aan de top van een pyramide, doe ik alsof men neus bloedt…

Er gingen een weer een paar maanden voorbij. En intussen kwamen we achter haar geheim. Zij droeg de ziel van Blue Eyes in haar. Deze zou vrijkomen als men haar doodde. Ze moest vluchten voor haar dorpsgenoten die haar wilden doden. Seth en ik beloofden haar dat niemand haar verhaal ooit zou kennen.

Een half jaar later

Ze is dood. Ik kan het niet geloven!

Seths vader heeft Kisara gedood om haar kracht. Seth is razend op hem. Hij eet al dagen niet meer.

"De enige vrouw van wie ik hield heeft men mij afgenomen."

Moeder is bezorgt om hem.

Maar ik weet wie hier achter zit! De slechte mensen die haar doodden willen de wereld overheersen en om dit te bereiken strijden zij met duistere monsters.

Ik zal mijn volk redden, ik ben farao of ik ben het niet! Met de monsters van Seth en Kisara zal ik hen tegenhouden!

Het is gelukt. De duistere krachten zijn verdwenen. Ik ben zo moe! Mijn lichaam is weg, maar ik ben erin geslaagd mijn ziel in de puzzel te stoppen.

Vaarwel Kisara, vaarwel Seth, mogen we elkaar in een volgend leven opnieuw ontmoeten…

AN1: De Egyptische Mythologie vertelt dat een farao na zijn dood de god Osiris wordt. Osiris is de heerser van de onderwereld en oordeelt over goed en kwaad. Iedereen die sterft zal na zijn dood voor Osiris verschijnen. Zijn hart zal gewogen worden tegenover de veer van de waarheid. Als iemand een goed leven had dan mocht hij door naar het dodenrijk. Had deze persoon een slecht leven geleid dan wordt hij ogenblikkelijk verslonden door Ammith, De Verslinder.