Hallo allemaal! Ik hoop dat jullie mijn verhaal een beetje leuk gaan vinden! Sturen jullie ook een reviewtje?

Dikke XXX Annnn!

Het begin en de ontsnapping

De lucht was blauw en er was geen wolkje aan de hemel te bekennen. Er streek een zacht briesje door het land, en het was 30 graden. Iedereen genoot van de zon. Behalve een meisje, genaamd Lin Vonley.

Diep in gedachte verzonken liep ik te ijsberen in mijn kamer zonder dat ik het door had.

Ik moest en zou hier weg. Het liefst zo snel mogelijk!Ik kon hier niet langer blijven! Dat was gewoon onmogelijk.

Maar waar moest ik heen? En hoe moest ik er heen? Ik woonde tenslotte nog bij mijn ouders die het vast niet zo'n goed idee vonden dat hun dochter van 16 alleen naar vrienden zou gaan om daar de rest van de vakantie te verblijven (wat belachelijk was want ik ben al 16!) dacht ik.

En ze vonden het al hellemaal niet goed nu hun dochter Lin Vonley een maand, huisarrest had. Wat natuurlijk onterecht was. Want dat was het altijd! Daar was niks aan te veranderen...

Ik moest iets verzinnen. Een plan! Ik moest eerst bedenken naar wie ik ging. Ik zuchten en ging op mijn bed zitten.

Jochem was alleen thuis, dus daar kon ik heen!

Ik keek op mijn klok. 1 uur 's middags. Ongeveer het heetste deel van de dag. Ik sloot mijn ogen en dacht diep na. Ik kon nog niet verdwijnzelen. En we hadden wel een openhaard, alleen ik wist niet waar we onze brandstof opborgen. Dus dat kon ook niet. Hoe moest ik dan naar Jochem gaan? Dan werd het maar vliegen! Met een beetje geluk had ik geen tegenwind.Dacht ik.

Ik slofte naar beneden om te gaan eten. Met veel tegen zin. Toen ik beneden was liep ik naar de tafel en ging zitten. Ik legde mijn armen op tafel en legde daarna mijn hoofd erop.

Ik was moe, en dan moest ik vanacht ook nog hellemaal naar Jochem vliegen! Hij woonde hellemaal aan de andere kant van het land. Dus ik zal er wel 2 of 3 uurtjes over doen, dacht ik. Met tegenzin dacht ik aan de reis. En met zin, dacht ik aan het weerzien van Jochem. Misschien was Nick er ook wel!

Mijn ouders kwamen ook aanlopen met de pannen waar eten in zat. Met een vies gezicht keek ik toe hoe mijn moeder het vieze goedje op mijn bord schepte.

'Wat is dit!?' Vroeg ik met een stem waar je gewoon aan hoorde dat ik het vreselijk vond. Ik bedoel, de geur alleen al van dat eten! Om niet goed van te worden...

Het slijmerige goedje droop van zijn plek op mijn bord af en het veranderde van kleur. Het werd nu snot groen. Dat paars bruinige had er al niet uitgezien!

'Dit is gezond, Lin! Weer eens wat anders dan fastfood en kant en klaare maaltijden,' Zijn mijn moeder met een stem en gezicht van eet-nou-maar-gewoon-op-ik-heb-gelijk-en-niet-zeuren-dus.

'En kijk niet met zo'n vies gezicht alsjeblieft! Dan bederf je mijn eetlust,' ' Nou die van mij is al bedorven!' Zei ik, en ik probeerde niet naar het slijmerige goedje te kijken dat nu in een poep kleur was veranderd en steeds meer opzwol.

Mijn moeder daar in tegen een groote hap van het spul en genoot er zo te zien van.

Voorzichtig nam ik een hap van het spul met mijn neus dicht. Het spul had mijn tong amper geraakt en ik kokhalsde al.

Snel rende ik van tafel af onder luid geprotensteer van mijn ouders. Ik rende naar de wc en net optijd hing ik erover. Wat was dat vies! Hoe kon een mens dat ooit eten! Laat staan lekker vinden...

Ik ben niet meer terug gegaan naar het eten, bang dat ik weer over mijn nek ging. Want dat dat ging gebeuren wist ik bijna zeker!

Ik liep naar boven en pakte mijn hutkoffer. Ik liep naar de kast en haalde er kleding uit. Die stopte ik in mijn hutkoffer, en zo was ik wel even bezig.

Weer keek ik op de klok. Het was 1 uur 's nachts. 12 uur later. Ik had mijn hutkoffer al gepakt, ook met de spullen voor Zwijnstein erin. Ik had al mijn spaar geld bij me, wat nogal veel was. En ik had een eigen kluis bij Goudgrijp. Dus dat kwam wel goed.

Ik had een paar uurtjes geslapen en was iets meer uitgerust. Een half uurtje geleden was ik uit mijn bed gegaan om me weer aan te kleden.

Ik pakte mijn bezem waar mijn koffer aan vast was geknoopt, haalde diep adem, liep de gang op, de trap af (op mijn tenen) en de gang door.

Toen hoorde ik een deur open gaan en hoorde het licht aan gaan. Verstijfd stond ik stil. Ik verroerde me niet en telde tot tien. Als ik bij tien was kon ik gerust naar buiten. 1, 2, 3-

'Lin wat ben je aan het doen?' Vroeg mijn moeder slaperig. Hoe wist ze dat ik het was? Dacht ik verbaasd. 'Niks hoor mam! Ga maar weer rustig slapen,' Zei ik zo onschuldig mogelijk. Maar ik hoorde al voetstappen de trap af gaan. Ik kneep mijn ogen even dicht en deed ze weer open. Shit! Wat moest ik nu doen? Weg rennen!

Zo snel mogelijk rende ik de gang door die verdomd lang was. Ik probeerde de voordeur open te doen maar die zat op slot. Wat moest ik nu!

Ik was nog minderjarig en mocht dus niet toveren. Mijn moeder was al beneden en kwam de gang in. 'LIN VONLEY BLIJVEN STAAN! HIER KOM JE NIET MAKKELIJK VANAF! HOOR JE ME?' Krijste ze woest.

Ik MOEST hier gewoon weg! Moest ik de deur open trappen...? Met mijn ogen dicht trapte ik op de deur, die geen beweging gaf. Wat moest ik nu? Ik dacht diep na terwijl mijn moeder nu nogsteeds krijzend op me af kwam. Ik moest nu echt snel zijn! Ik keek naar het kleine raampje naast de deur. Zou ik daar doorheen passen? Ik moest iets doen want mijn moeder was nog maar 4 meter van me af. Ik trapte weer zo hard ik kon en het ruitje viel klingelend in elkaar.

Helaas werd mijn moeder hier nog bozer door... Terwijl ik mezelf door het gat wurmde tierde mijn moeder verder. Nog harder en nog bozer.

Ik paste er doorheen! Ik rende een stukje verder en stepte op mijn bezem. Ik kreeg meteen de heerlijke kriebels in mijn buik, die ik altijd kreeg als ik op mijn bezem zat.

Ik ging zo snel als mijn bezem kon omhoog. Een koude wind ging me tegemoet. Ik had geen jas bij me en het was nogal koud... Maar het kon de niks schelen!

Ik was vrij! VRIJ! Ik juichte hard en uit eindelijk hoorde ik mijn moeder niet meer naar mij roepen en schreeuwen.

Ik grijnsde breed en vertrok de duisternis in.

Dat was alweer Hoofdstuk 1! Ik hoop dat het een beetje leuk was en dat je door wilt lezen!

XXX Annnn