Welkom welkom,
gaat u zitten!
Maak het u gemakkelijk,
ik presenteer u vol trots het volgende verhaal...
ik wens u allen een groot leesplezier toe.
En omdat te bevorderen krijgt IEDEREEN een lekker stukje cake.
---
AME LEE.
Use to be, more than just a friend.
Ame Lee.
Proloog.
Zaterdagochtend. De zon rees net op en de stralen vielen op de laatste goudgekleurde bladeren van de al kalende bomen. Fel oranje en zwart overwoekerden de vele winkelruiten.
Oktober. De maand van griezels. De maand van de herfst. De maand van.. mij.
Die zaterdagochtend holden mijn vader en moeder over straat; alhoewel mijn moeder niet echt holde. Je kon het eerder struikelen, rollen of strompelen noemen. De autobestuurders toeterden geschrokken en geirriteerd wanneer mijn vader haar zowat over het wegdek sleurde. Hij wist niet hoe hij zich moest gedragen. Hij lachtte opgewonden, maar op de een of andere manier zag hij eruit alsof hij elk moment in tranen kon uitbarsten. Toen ze dan uiteindelijk het ziekenhuis binnenstrompelden,viel hij zelfs van zijn stokje. Inderdaad die sterke, altijd nuchtere vader van mij was die dag een echt mietje. Mijn moeder schreeuwde alleen de hele buurt bij elkaar dat ze het een beetje te warm had; en waarschijnlijk ook omdat ze nogal pijn had. Maar toen ik dan in hun armen lag, barstten ze beide (!) tevreden in tranen uit. Op dat moment wistten ze alleen niet wie ik werkelijk was, en wat ik later zou gaan doen.
Oja. Ze kozen iets later ook mijn naam. Vanaf dat moment heet ik 'Amelia'.
Maar ze noemen me: 'Ame lee'