Titel:
Ik Denk Aan Jou
POV: Bella Swan
Song: Ik Denk Aan Jou - Clouseau
Summary: Vier maand na Edwards vertrek hoort Bella dit liedje op de radio. Herinneringen komen naar boven.
Disclaimer: Alles behoort toe aan Stephenie Meyer en de groep Clouseau.
Happy Greets: Florreke
Ik zat lusteloos in de zetel. De wiskunderepetitie voor morgen had ik vanbuiten geleerd en mijn huiswerk had ik al drie keer herbeken. Opeens hoorde ik een klik en er klonk een treurige melodie door de kamer. Charlie had de radio aangezet, zijn manier om de stilte in huis op te vullen.
Stop nu maar met wenen,
genoeg tranen voor één nacht.
Kijk 'ns naar datgene dat morgen op je wacht
Is dat niet voldoende, de toekomst lacht je toe
Stop dus maar met treuren, ga slapen, je bent moe
Morgen schijnt de zon weer, er is leven na de dood
Alleen al de herinnering vervult m'n hart met hoop
Ik kende de groep vaag, maar dat was niet hetgene wat mijn aandacht trok in het liedje. Die woorden, de boodschap van het liedje... het zou evengoed van Edward kunnen zijn.
De tranen sprongen weer in mijn ogen toen ik me dat realiseerde. Hij had geen last van de pijn die ik voelde. Misschien had hij er zelfs geen flauw idee van. Want hij had er immers een punt achter gezet.
Maar ik had inderdaad nog hoop. Hoop dat hij ooit nog zou terugkomen. Hoop dat hij op een dag spijt zou krijgen en contact met me zou opnemen.
En die hoop hield me in leven.
En ik denk aan jou
En dan klopt m'n hart in m'n keel
Ik mis je zo
Na al die tijd nog even veel.
Of dat gold voor hem wist ik niet. Maar ik dacht nog elke dag aan hem. Dan liepen de tranen over mijn wangen en sloeg ik snikkend mijn armen om mijn borst, tevergeefs proberend dat gapende gat te negeren. Ik miste verschrikkelijk. Nog steeds. En steeds meer.
Ik vergeet je niet, ook niet na duizend jaar
'k Blijf van je houden, je bent al m'n tranen waard
Ik kijk naar onze foto's, naar jaren van geluk
Naar wat we samen hadden, de tijd ging veel te vlug
Niemand is vervangbaar, dat voelt het kleinste kind
Dus wees maar niet ondankbaar om
wat je hebt bemind.
Mijn liefde voor hem, mij eerste Grote Liefde, zou nooit vervagen. Wat Charlie ook zei.
Mijn met waterlanders bedekte wangen werden stillaan na vier maand een vertrouwd beeld voor de mensen rondom mij. Mijn nachtmerries voor mezelf ook.
De dag dat hij vertrok nam hij mijn foto's uit het album, Renées verjaardagscadeau, mee. Voor mijn eigen bestwil had hij gezegd. Het zou lijken alsof hij er nooit was geweest. Maar ik voelde geen boosheid, ik was juist dankbaar, denk ik, voor de paar geweldige maanden die hij me gegund heeft.
Kop op, verman je, genoeg tranen voor vandaag
Vergeet de pijn, dat kan je,
ook al slijt dat nog zo traag
Want morgen schijnt de zon weer,
er is leven na de dood
Kon ik dat maar geloven, dan leefde ik op hoop
De pijn kon ik niet vergeten en de tranen zouden nooit stoppen. Mijn verdriet zou nooit overgaan. Maar ik had hoop, en die hoop hield me in leven.
Ik luisterde hoe de treurige melodie wegstierf en er een nieuw nummer beegon. Ik zuchtte. Tijd om mijn huiswerk voor de vierde keer na te kijken.
Happy Greets: Florreke
