Inspiratie: Een verhaal van Sue-AnneSparrow, die ik net voordat ik dit ging schrijven gelezen heb.

Summary: Vreemde dingen gebeuren er rondom Mort, iemand die hij hoopte nooit meer terug te zien, alleen in zijn eigen karakter, komt als gedaante terug.

Disclaimer: Alle karakters zijn gecreëerd door Stephen King, een GEWELDIGE schrijver! Ken je hem niet? Lees dan snel es een boek van um, of je kunt Secret Window kijken, de film, met Johnny Depp kwijl

A/N: Het kan misschien een beetje eng worden, maar ik vind het zelf nog wel heel erg meevallen. Het eerste hoofdstuk lijkt misschien een beetje saai, maar het is echt niet wat je denkt, dus please read and review! Ik sta open voor kritiek! Als je maar zegt wat er dan niet goed aan was!

A/N 2: Alles wat word gezegd is in het Engels, gewoon omdat ik dat mooier vind klinken en omdat het een Engelse film is. Maar ik zal voor iedereen die geen Engels kan de Nederlandse vertaling er achter zetten, dikgedrukt, dus als je het niet wilt lezen, sla gewoon al die dikgedrukte stukken over, simpel toch? Als je er heel erg last van hebt, moet je het maar zeggen en dan zal ik een andere oplossing proberen te vinden.

Well, here we go!


Secret watcher

Rustig liep Mort naar de slaapkamer en plofte op het bed neer, hij had zijn verhaal eindelijk het einde gegeven die het verdiende. En hij was nog steeds een vrij man, nu de lichamen van zijn doodde vrouw en die afgrijselijke vriend van haar helemaal waren vergaan, kon niemand hem meer beschuldigen van moord. Met die gedachten viel Mort in slaap.

Hoofdstuk één
Terug kerende gedaantes

De volgende morgen liep hij naar de keuken en botste tegen iets op, een gestalte. Hij keek op en zag een bekend iemand, iemand die hij al een jaar niet meer had gezien.

"What are you doing here?" Wat doe je hier? Vroeg Mort, "I thought you wouldn't show up again." Ik dacht dat je niet meer terug zou komen

"I am you, remember, and I would show up if you needed me, which you actually do." Ik ben jou, weet je nog, en ik zou alleen weer terug komen als je me nodig zou hebben, wat je dus ook doetEen man met een accent, antwoordde hem. Hij had een zwarte hoed op en keek Mort doordringend aan.

"I don't need you anymore, you did your job. Now leave!" Ik heb je niet meer nodig, jij hebt je taak gedaan. Ga nu weg! Mort vond het vreemd tegen de man te praten, die hij zelf had gemaakt, het was zijn creatie en nu zei hij hem weg te gaan. De man bleef maar naar hem staren en hij kon het niet lang meer negeren.

"What?" Wat? vroeg hij de man.

"You need me Mort, you are growing weak." Je hebt me nodig Mort, je word zwakker.

"What in heavens name are you talking about?" Waar in hemels naam heb je het over? Hij ergerde zich behoorlijk aan de man, John Schooter. Hij had nooit gedacht dat hij hem ooit nog terug te zien, hij had het nooit gehoopt in ieder geval. En nu hij wist wie de man eigenlijk was, was het extra raar. Hij probeerde zich te concentreren op het maken van een ontbeid, maar toen na een aantal minuten de man nog steeds naar hem stond te kijken, zette hij de kop koffie die hij net had ingeschonken weg, met zoveel kracht dat de bruine substantie er aan alle kanten over heen klotste.

"Okay, I can't handle this!" Okee, ik kan dit niet aan.

"I know, why don't you let me be you? Let me live your live, I am strong, Mort" Weet ik, waarom laat je mij jou niet zijn, laat mij jou leven lijden, ik ben sterk, Mort. Scooter kwam met kleine stapjes dichter bij Mort.

"Already tried that, I want to live my own live, not be used by my dark side." Al geprobeerd, ik wil mijn eigen leven lijden, niet gebruikt worden bij mijn slechte kant. Mort liep naar een laatje, opende hem en haalde er een sigaret uit en stak hem aan.

"I thought you didn't smoke, Mort?" Ik dacht dat je niet rookte, Mort?

"Well, I do now." Nu dus wel.

"You have a weak mind." Je hebt een zwakker wil. De man stond nu vlak voor hem en had zijn blik nog steeds op Mort gericht. Mort was beledigt, maar reageerde er niet. Hij blies een witte rook wolk uit en wende zich toen tot John Scooter.

"Look, you may be right, but that doesn't mean you can be in charge of my live." Kijk, je hebt misschien gelijk, maar dat betekend niet dat jij de baas kan zijn over mijn leven.

"I think I can." Ik denk dat ik dat wel kan. Zei John simpel terug.

"No! You can't!" Nee! Dat kun je niet! Mort begon boos te worden en ergerde zich aan het idee dat John nog steeds in zijn gedachten ergens rond zwierf en sterk genoeg was om terug te komen.

"I will claim you, just as I did the first time." Ik zal je in mijn macht krijgen, net als ik de eerste keer deed. John keerde zich weg van Mort, voor de eerste keer die morgen en liep vervolgens weg. Hij zuchtte opgelucht dat Scooter eindelijk weg was gegaan.

Verward zat hij aan de tafel en dacht na over wat Scooter tegen hem had gezegd. Was hij echt zo zwak? Hij keek naar zijn sigaret. I can't even stop smoking, he's fucking right! Ik kan niet eens stoppen met roken, hij heeft verdomme gelijk! Hij keek gefrustreerd naar de kop koffie die op het aanrecht stond, hij pakte het op en nam een slok. Het smaakte niet, zijn keel was droog en hij voelde dat hij zweette. Hij kon niets doen, alleen toekijken hoe hij weer een dubbel leven ging lijden.

Die avond zat Mort op de bank voor zich uit te staren. Hij was zo in gedachte, dat hij niet merkte dat er een man hem zat te bespieden door een raam, hij keek niet op of om toen er het geluid van krakende takken buiten zijn deur klonk. Hij schrok pas uit zijn gedachten toen er op de deur werd geklopt. Hij keek op naar de deur alsof het een monster was en liep langzaam in de richting van de trap, klaar om naar boven te rennen. Alweer werd er op de deur geklopt. En dit keer keerde Mort zich om en liep snel de trap op. Hij wist wel wie het was, John Scooter. Hij liet de lichten boven uit en zat in de donkere slaapkamer. Als hij vanmorgen binnen kon komen, zou hij dat nu ook kunnen. Het was vreemd en hij snapte niet hoe hij bang kon zijn voor zichzelf. Die vraag galmde keer op keer door zijn hoofd. Er werd nogmaals op de deur geklopt, dit keer harder en ongeduldiger. Mort bleef in het donker turen, bang dat de deur open zou gaan. Hij dacht vaak aan de tijd dat hij nog gezellig samen woonde, met zijn lieve vrouw, Amy. Maar nu, hij woonde alleen, was alleen, voelde zich alleen.

Het was nu al een tijdje stil, was hij weg? Mort liep naar de deur en de overloop op. Hij keek om het hoekje en zag een schaduw langs het raam glijden, hij ging weg! Hij liep de trap weer af, iedere stap langzamer. Nog steeds bang dat John terug kwam. Hij liep naar de deur, zette hem op de knip en draaide de sleutel die in het slot bengelde om. Hij leunde er tegen aan en ademde een paar keer diep in.

He's gone, relax, he's gone. Hij is weg, ontspan, hij is weg. Mort kwam weer een beetje tot rust. Hij keek naar het horloge om zijn rechter pols en zuchte, half 2 in de nacht geweest. Hoe kon dat nou? Het leek nog geen half uur geleden dat het 9 uur 's avonds was. Hij was vast in slaap gevallen op de bank. Nog steeds vertrouwde hij het niet. Hij liep naar het raam en keek naar buiten, een bleke maan scheen door de wolken. Op dat moment hoorde hij een stem achter zich.

"Hello, Mort. Thought you could get away from yourself, didn't you?" Hallo Mort, dacht dat je weg kon komen van jezelf, hè? Mort draaide zich langzaam om.

"Go away, I don't need you anymore, you know that!" Ga weg, ik heb je niet meer nodig, dat weet je!

"No Mort, I don't know that, you think it's like that. Those are two different things." Nee Mort, dat weet ik niet, jij denkt dat het zo is. Dat zijn twee verschillende dingen.

De rest van de nacht, lag Mort onrustig in zijn bed. Hij had het warm en koud te gelijk en voelde dat hij ziek aan het worden was. Zijn voorhoofd was bezweet en hij was misselijk.

I don't need him, I do not need him! I FUCKING DON'T NEED HIM! Don't! Ik heb hem niet nodig, ik heb hem niet nodig, IK HEB HEM VERDOMME NIET NODIG! Niet! Hij probeerde het te geloven, maar het was moeilijk, het werd moeilijker. Scooter was overal, hij kon niet van hem wegkomen. Ineens herinnerde hij zich iets, hij praatte altijd met iemand, een fantasie vriendje, zou het kunnen zijn dat het toen allemaal al begonnen is? Nee, zo moest hij niet denken. Hij was nog geen 4 jaar oud, hoe kon hij toen al zo'n slechte kant hebben.

Hij voelde hoe een warmte door zijn keel naar boven kwam en kokhalsde. Hij sprong uit bed en rende naar de badkamer toe.


Nou, eerste hoofdstuk, hoop dat het een beetje aanslaat… Ik vond het zelf nog niet eens zo een heel slecht hoofdstuk, het had misschien veel beter gekund, maar goed. Het is best moeilijk om een vervolg op secret window te bedenken en wat ik heb bedacht, dat is niet echt te merken aan het eerst hoofdstuk, is zo slecht nog niet hoor!

Please Review, ook als je het niet leuk vond, zeg dan wel ff wat je er goed of fout aan vond! Anders heb ik er niets aan! Vergeet niet te zeggen of je dat Engels-Nederlands irritant vind of niet. Dat zou ik graag willen weten!