Κεφάλαιο IXL
[ Νοέμβριος, 749 Σ.Ε. ]
Ο ειρηνοδίκης που τέλεσε τον γάμο του ζευγαριού, συνεχάρη τους νεόνυμφους και αποχώρησε από το μεγάλο δωμάτιο, καθώς ήταν επιφορτισμένος με εξίσου σημαντικά καθήκοντα που αφορούσαν την δουλειά του. Η αίθουσα όπου είχε λάβει χώρα το επίσημο γεγονός, θα παραχωρούνταν στο ζεύγος και τους προσκεκλημένους για ακόμη δύο ώρες.
Ο Ίγκνις στάθηκε κοντά στους παντρεμένους μαχητές που είχε γνωρίσει κατά την συνοδεία του διαδόχου στις Ανατολικές Νήσους, "Όπως ήδη έχετε ακούσει, δεν επιτρέπεται στον Πρίγκιπα Νόκτις να βγαίνει από το Κάστρο, παρά μόνο τις ώρες που παρακολουθεί τα σχολικά του μαθήματα ή σε πολύ ειδικές περιστάσεις. Προσωπικά έλαβα την πρόσκληση σας και ήθελα να ξέρετε πως ήρθα εκ μέρους και του πρίγκιπα."
"Ίγκνις, ευχαριστούμε που μας τίμησες με την παρουσία σου." Του απευθύνθηκε πρώτη η Βανέσσα, "Είμαστε επαρκώς ενήμεροι σχετικά με το πρωτόκολλο μετακινήσεων του πρίγκιπα. Γνωρίζαμε ότι πιθανώς δεν θα ερχόταν, ανεξάρτητα από την πρόσκληση που εκείνος έλαβε. Αν και ο Υψηλότατος δεν βρισκόταν μαζί μας στην τελετή, θα είχες την καλοσύνη να του δώσεις αυτή την μπομπονιέρα από εμάς;"
"Είναι χειροποίητη, όπως και όλες όσες έχουμε εδώ. Η σύντροφος μου τις έφτιαξε με προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια." Πρόσθεσε ο Λούτσε.
Ο νεαρότερος καλεσμένος κράτησε στα χέρια του δύο μπομπονιέρες ως αναμνηστικό του γάμου—μία για τον εαυτό του και μια ακόμη για τον πρίγκιπα. Το καθένα από τα χρωματιστά, ελαφριά πουγκιά, ήταν όμορφα δεμένο με σπάγγο. Ο αποδέκτης περιεργάστηκε για μια στιγμή το χρώμα και το υλικό των αντικειμένων.
"Ευχαριστώ. Σας εύχομαι να παραμείνετε χαρούμενοι και δυνατοί. Θα φροντίσω ο Νοκτ -εμ- ο πρίγκιπας να λάβει το δώρο που του στέλνετε." Αφού τους χαιρέτισε, προχώρησε προς την έξοδο του δημαρχείου, εκεί όπου τον περίμενε ένα συγγενικό πρόσωπο για να επιστρέψουν στο σπίτι.
Οι μπομπονιέρες μοιράστηκαν στους παρευρισκόμενους και τα τιμώμενα πρόσωπα δέχτηκαν επιπλέον όμορφες ευχές από τα μέλη της ομάδας τους. Ορισμένοι από αυτούς έπρεπε να φύγουν νωρίτερα, προκειμένου να ετοιμαστούν για την απογευματινή βάρδια. Οι υπόλοιποι θα έμεναν στον χώρο για να απολαύσουν ένα ποτό από τον μπουφέ της αίθουσας, μαζί με τους νιόπαντρους.
Εκείνη την στιγμή, η Βανέσσα -καθώς και ο Λούτσε- παρατήρησαν ότι ο Νυξ και ο Τρεντ έλειπαν από το δωμάτιο και δεν είχαν παραλάβει ακόμη το αναμνηστικό της γαμήλιας τελετής.
"Κρόου, μήπως είπαν σε κάποιον από εσάς ότι θα έφευγαν νωρίτερα;" Ρώτησε η νύφη την συμπολεμίστρια της αφότου έδωσε σ' εκείνη μια περιποιημένη μπομπονιέρα. "Απ' ό,τι γνωρίζω, ήταν προγραμματισμένο να έχουν όλη την ημέρα ελεύθερη, εκτός κι αν προέκυψε μια επείγουσα κατάσταση."
"Όχι, δεν ειδοποιηθήκαμε για κάτι τέτοιο. Είμαι βέβαιη πως κανείς από αυτούς δεν έφυγε από το κτίριο. Κάπου εδώ βρίσκονται. Αποκλείεται να έφευγαν χωρίς πρώτα να σας χαιρετίσουν, ειδικά ο Νυξ."
"Έτσι πιστεύω κι εγώ. Εσύ θα μείνεις για ένα ποτό με εμάς;" Πρότεινε η Βανέσσα.
"Εννοείται! Ας πιούμε ένα ποτήρι κρασί μαζί με εκείνη την παρέα κοντά στο μεγάλο παράθυρο. Η θέα της πόλης αλλά και του ξενοδοχείου που βρίσκεται απέναντι είναι εκπληκτική."
Στο μεταξύ, ο Λούτσε είχε πλησιάσει μια διαφορετική συντροφιά στην οποία βρίσκονταν -μεταξύ άλλων- ο Σόνιτους, ο Πέλνα και ο Άξις Άρρα.
"Επομένως, ο Άξις δεν θα είναι πια ο μοναδικός παντρεμένος από την δική μας φουρνιά των μαχητών. Έχουμε δύο παραπάνω." Σχολίασε ο Πέλνα Κάρα.
"Έτσι. Σιγά-σιγά να παίρνετε κι άλλοι σειρά. Εφόσον το θέλετε βέβαια." Ένας εύθυμος και συνάμα ευγενικός τόνος διαπότισε τα λόγια του Άξις.
"Προς το παρόν, εγώ δεν βιάζομαι. Και η εργένικη ζωή έχει την χάρη της." Εκείνη η άποψη ακούστηκε από τον Σόνιτους.
Ελάχιστοι από τους καλεσμένους είχαν προσέξει ότι ο Τρεντ είχε βγει διακριτικά από την αίθουσα, μετά το πέρας της γαμήλιας τελετής· συγκεκριμένα, όταν οι περισσότεροι σηκώθηκαν από την θέση τους για να συγχαρούν το ζευγάρι, συμπεριλαμβανομένου του Νυξ, ο Τρεντ απομακρύνθηκε, αναζητώντας κάποιο σημείο όπου θα μπορούσε να μείνει μόνος για λίγο.
Εντόπισε ένα ήσυχο, εσωτερικό μπαλκόνι ακριβώς πάνω από έναν πλατύ, μαρμάρινο διάδρομο. Κανένας δεν βρισκόταν τριγύρω, οπότε ο Glaive από την Lestallum βασίστηκε στην πτητική στρέβλωση για να μεταφερθεί στο ψηλό σημείο που έμοιαζε απολύτως κατάλληλο για προσωρινή απομόνωση.
Το πάτωμα εκείνου του μπαλκονιού, ήταν επίσης καμωμένο από μάρμαρο. Η μακριά, στριφογυριστή σκάλα που συνέδεε εκείνον τον χώρο με το αμέσως χαμηλότερο επίπεδο, ήταν κατασκευασμένη από λαμπερό ξύλο κερασιάς. Ο Τρεντ κάθισε επάνω σε μια προεξοχή και παρατήρησε το τοπίο έξω από την καλογυαλισμένη τζαμαρία· η θέα του πολυτελούς ουρανοξύστη που ανήκε στην αλυσίδα Via Caelum, ήταν εντυπωσιακή.
Σαν να ήθελε να πάρει δύναμη από κάτι, έσφιγγε μέσα στο επικρατέστερο χέρι του το ξιφίδιο με το οποίο πραγματοποίησε την στρέβλωση. Η σκέψη ότι οι νεόνυμφοι θα αντιλαμβάνονταν την απουσία του, πέρασε βεβαίως από το νου του. Όμως -εκείνη την στιγμή τουλάχιστον- δεν αισθανόταν ότι διέθετε το κουράγιο να τους μιλήσει ή να δώσει εξηγήσεις για την ξαφνική φυγή του. Δεν είχε κανένα σκοπό να φανεί αγενής ή να απογοητεύσει τους φίλους του στην πιο λαμπρή τους ημέρα. Χρειαζόταν ωστόσο λίγο χρόνο προκειμένου να καταλαγιάσει την έντονη συγκίνηση η οποία τον κατέκλυσε κατά την διάρκεια του ακούσματος των όρκων.
Λίγα λεπτά αργότερα, η ηχώ αποφασιστικών βημάτων αιωρήθηκε κατά μήκος του γυαλιστερού πατώματος. Ο μαχητής από την Lestallum αφουγκράστηκε με επιφύλαξη· αν έκρινε πως ήταν αναγκαίο, θα αναζητούσε μια διαφορετική κρυψώνα μέσω της στρέβλωσης, ώστε να μην γίνει εύκολα αντιληπτός. Αισθάνθηκε ιδιαίτερα έκπληκτος όταν αντίκρισε τον Νυξ από μακριά.
Χάρη στο ένστικτο του ως κυνηγός, ο εικοσιτετράχρονος άνδρας δεν δυσκολεύτηκε να εντοπίσει τον σύμμαχο του. Τα βλέμματα τους συναντήθηκαν σιωπηλά. Χωρίς δεύτερη σκέψη ή τον οποιοδήποτε δισταγμό, ο Νυξ γράπωσε την λαβή του παραδοσιακού ξιφιδίου του. Το όπλο ήταν τοποθετημένο μέσα σε δερμάτινη θήκη που εφάπτονταν με την μέση του. Επιδεικνύοντας ασυνήθιστη δεξιοτεχνία και χωρίς να έχει πάρει τα μάτια του από το σημείο όπου ήθελε να μεταφερθεί, εκσφενδόνισε το όπλο του στον αέρα. Εντός ελάχιστων δευτερολέπτων και προτού η λεπίδα καρφωθεί σε κάποιο στέρεο στόχο, ο βασιλικός μαχητής επανεμφανίστηκε κοντά στον συμπολεμιστή του, αρπάζοντας ταυτόχρονα την λαβή του ξιφιδίου.
"Παίρνεις άριστα με τόνο στην πτητική στρέβλωση, Νυξ Ούλρικ." Σχολίασε ο Τρεντ με ευδιάθετο ηχόχρωμα στην φωνή του. Η πρόθεση του να κρατήσει κρυφό το έντονο συναίσθημα που ο ίδιος είχε βιώσει κατά την διάρκεια της γαμήλιας ένωσης, δεν είχε αποδυναμωθεί καθόλου.
"Δεν αντιλήφθηκα πότε ακριβώς έφυγες από την αίθουσα. Συνέβη κάτι;" Ο ταλαντούχος Glaive επέλεξε τον δρόμο της αμεσότητας.
Η σύντομη ερώτηση βρήκε τον μοναδικό αποδέκτη, απροετοίμαστο. Ακόμη κι έτσι, δεν απομάκρυνε την ματιά του από εκείνον που πλησίαζε για να καθίσει κοντά, στην ίδια προεξοχή. Ο άνδρας με τα πυρόξανθα μαλλιά, παρέμεινε ακίνητος, δίχως να αισθάνεται ότι παραβιαζόταν ο προσωπικός του χώρος. Του άρεσε να έχει τον Νυξ κοντά του.
"Όχι. Απλώς δεν ήθελα οι άλλοι να με δουν δακρυσμένο."
"Δεν νομίζω ότι θα σε παρεξηγούσε κανείς. Σίγουρα όχι εγώ." Του απάντησε με απλότητα και ειλικρίνεια ο σύμμαχος του.
Πριν από αρκετούς μήνες, ο Τρεντ είχε συνειδητοποιήσει πως ήταν ερωτευμένος με τον άνθρωπο που βρισκόταν τώρα δίπλα του. Όμως δεν είχε καταφέρει να εκφραστεί ανοιχτά. Οι προσωπικοί δισταγμοί ή κάποια απρόοπτη υποχρέωση στην δουλειά ευθύνονταν συχνά γι' αυτό. Επιπλέον, η έννοια της κατάλληλης στιγμής λειτουργούσε σαν ένα επιπρόσθετο βαρίδιο. Αν ενέδιδε σε μια φαινομενικά μονάχα κατάλληλη στιγμή και αποκάλυπτε τι συνέβαινε μέσα στην καρδιά του, πιθανώς θα ντροπιαζόταν και θα έχανε τον Νυξ. Οι ανησυχίες που ο ίδιος αντιμετώπιζε, έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με όσα είχε παρακολουθήσει την σημερινή μέρα.
Ο άνδρας από την Lestallum νόμισε ότι θα επέλεγε την σιωπή και αυτή την φορά, αλλά κάποιες σκέψεις θα έβρισκαν σύντομα την έκφραση τους· τα λόγια που άκουσε από τον Νυξ, όπως και η ιδιωτικότητα και η ησυχία εκείνου του χώρου, πρέπει να συνείσφεραν σε αυτή την τροπή...
"Ακούγοντας το κείμενο των όρκων, απροσδόκητα με κατέλαβε η σκέψη πως δεν θα γινόταν να εκφράσω την αγάπη που έχω για κάποιον, με παρόμοιο τρόπο. Ξέρω τους περιορισμούς και τι μπορώ -ή όχι- να έχω." Οι λέξεις ακούστηκαν καθαρά, δίχως κόμπιασμα.
Ο Νυξ αρχικά προβληματίστηκε με αυτό που άκουσε. Προφανώς ο Τρεντ δεν υπονοούσε την επαρχιώτικη καταγωγή των εραστών ή την ιδιότητα αυτών ως Glaive. Εξάλλου τα συγκεκριμένα γνωρίσματα δεν εμπόδισαν το ζευγάρι να παντρευτεί στην Insomnia. Σε τι άλλο θα μπορούσε εκείνος να αναφέρεται;
Επέτρεψε στον εαυτό του να συλλογιστεί. Πλησιάζοντας σε μια συγκεκριμένη, πιθανή απάντηση, ένιωσε μια ελαφριά νευρικότητα, αλλά δεν αποθαρρύνθηκε, "Στην δική μας ήπειρο, τις Ανατολικές Νήσους, καθώς και στα νησιά Accordo, δεν επιτρέπεται σε άτομα του ίδιου φύλου να επισημοποιούν τον δεσμό τους με αυτού του είδους την τελετή, έτσι δεν είναι; Μήπως μια τέτοια σκέψη σε απασχόλησε;"
Ο Τρεντ τον κοίταξε αιφνιδιασμένος. Ένα έντονο κύμα αβεβαιότητας απλώθηκε σε κάθε λέξη ή πρόταση που θα μπορούσε εν δυνάμει να ειπωθεί. Τις περισσότερες φορές, μονάχα ο Νυξ κατάφερνε να τον οδηγεί σε μια τέτοια κατάσταση.
Επιβεβαίωσε την υπόθεση του μεγαλύτερου άνδρα, ελπίζοντας ότι η απάντηση δεν θα προκαλούσε αποστροφή σε εκείνον που βρισκόταν εκεί, "Ναι, αυτό σκεφτόμουν προηγουμένως. Δεν υπάρχει η νομική δυνατότητα." Οι λέξεις ακούστηκαν μουδιασμένες, κάπως ουδέτερες, σαν να ήθελε εκείνος που τις πρόφερε, να προφυλάξει τον εαυτό του. Αυτό το θέμα δεν είχε συζητηθεί ποτέ μεταξύ τους.
Ο μαχητής από την Galahd δεν αποπειράθηκε να μιλήσει για κάτι άλλο ή να φύγει. Αντιθέτως, συμπλήρωσε την σκέψη του με σχετικές πληροφορίες, "Στην Gralea, ο νόμος είναι διαφορετικός. Η ανύπαρκτη επιρροή του Εξάθεου, έπλασε ανάλογα τον τρόπο σκέψης των γηγενών κατοίκων. Εκεί, οι πολίτες μπορούν να κατοχυρώσουν τον δεσμό τους, ανεξάρτητα από το φύλο του συντρόφου τους."
"Θα χαιρόμουν με αυτό που ακούω εάν η πρωτεύουσα του Niflheim δεν ήταν ο βασικότερος αντίπαλος της Insomnia."
"Ναι. Αυτό δεν αλλάζει." Συμφώνησε ο Ούλρικ. Προσπάθησε να επαναφέρει το θέμα από μια οπτική που αφορούσε περισσότερο τον συνομιλητή του, "...Υπάρχει κάποιος για τον οποίο ενδιαφέρεσαι ή είστε ήδη μαζί;" Η ερώτηση ήταν βεβαίως πολύ προσωπική και ίσως αυτός που την είχε θέσει, να μην έπαιρνε κάποια απάντηση τελικά.
Φυσικά και μπορούσε να μην απαντήσει, αλλά εκείνη την δεδομένη στιγμή, ο Τρεντ Φιουρία αισθανόταν κάπως πιο ασφαλής. "Ερωτεύτηκα κάποιον, αλλά δεν έχω γνωστοποιήσει τα συναισθήματα μου σ' εκείνον." Παραδέχτηκε με σταθερότητα στην φωνή του.
Ο Νυξ στράφηκε προσεκτικά προς το μέρος του συμμάχου του, δίχως η έκφραση στο πρόσωπο του να είναι σφιγμένη ή φανερά έκπληκτη. Ήταν σημαντικό για τον ίδιο να μάθει την αλήθεια. Εδώ και αρκετούς μήνες, ενδιαφερόταν για τον συμπολεμιστή του από την Lestallum. Πάντοτε όμως, κάτι τον σταματούσε και δεν κατάφερνε να δείξει τα αισθήματα του. Άλλοτε τον καταλάμβαναν οι ανείπωτες τύψεις για ό,τι είχε συμβεί στην μικρή αδελφή του, την ημέρα που καταλήφθηκε η Galahd, και σχεδόν πίστευε πως δεν είχε το δικαίωμα να νιώσει πραγματικά χαρούμενος. Κάποιες άλλες φορές, ένιωθε πολύ εξαντλημένος μετά το τέλος της βάρδιας, ή οι συγκυρίες δεν του επέτρεπαν να μιλήσει ελεύθερα, όπως για παράδειγμα όταν εκείνος και ο Τρεντ βρίσκονταν παρέα με άλλους, στο ίδιο τραπέζι ή χώρο.
"Μήπως αυτός είναι ο λόγος που άργησες να αποδεχτείς εκείνη την πρόσκληση για γεύμα στο σπίτι μου; Εννοώ πριν την αποστολή στις Ανατολικές Νήσους."
Ο νεαρότερος μαχητής αντιλήφθηκε πως του είχε δοθεί μια καλή ευκαιρία να ανοιχτεί περισσότερο.
"Νυξ, μου αρέσει να περνώ χρόνο μαζί σου. Καταλαβαίνω ότι η αργοπορία να ανταποκριθώ στην πρόσκληση πρέπει να δημιούργησε την αντίθετη εντύπωση. Δεν το αρνούμαι. Συνάμα, βλέπω ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μην είναι τέλειο σχετικά μ' εσένα. Κι εγώ από την πλευρά μου, ανησυχώ μήπως κάνω ένα ανεπανόρθωτο λάθος..."
"Τι είδους λάθος;"
"Αν σου πω, μπορεί να σε έχανα." Στο καστανό του βλέμμα καθρεπτιζόταν η αγάπη και η αγωνία που αισθανόταν.
Ο άνδρας από την Galahd άρχισε να επεξεργάζεται αυτά τα οποία άκουγε, όπως και την σιωπή πίσω από τις λέξεις, με περισσότερη τόλμη.
"Τρεντ, πώς γίνεται να με χάσεις όταν εσύ ο ίδιος ξεφεύγεις από εμένα όπως εκείνο το Copperoc;" Τον ρώτησε χαμηλόφωνα, σαν να ήθελε να κρατήσει αυτές τις λέξεις κρυμμένες από οποιονδήποτε άλλο. Τα τραχιά δάχτυλα του άγγιξαν το πάνω μέρος του χεριού που ήταν ακουμπισμένο επάνω στην κρύα επιφάνεια του μαρμάρου. Ο Τρεντ πρόσεξε το τατού με την ολόισια, λεπτή μαύρη γραμμή που στόλιζε τον δείκτη εκείνου του χεριού. Χρειάστηκε μονάχα μια στιγμή για μπλεχτούν τα δάχτυλα του καθενός, μεταξύ τους. Σε εκείνο το άγγιγμα, υπήρχε έκπληξη και μια συγκρατημένη χαρά.
"Θα έλεγες πως αυτό είναι λάθος...;" Τον ρώτησε ο Νυξ με έναν ζεστό τόνο στην φωνή του.
"Εσύ δεν κάνεις λάθη." Απάντησε μαλακά εκείνος όταν κοίταξε τον συμπολεμιστή του στα μάτια.
"Τότε, αν το ένστικτο μου είναι σωστό, αυτό που καταλαβαίνω είναι πως αγαπήσαμε ο ένας τον άλλο—εσύ εμένα κι εγώ εσένα. Είναι ένα συναίσθημα από το οποίο δεν σκόπευα να παραιτηθώ· όχι αν δεν πάρω μια ξεκάθαρη απάντηση..."
"Θα σου πω χωρίς περιστροφές λοιπόν· εσύ είσαι αυτός που ερωτεύτηκα, Νυξ. Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που ζήτησα κάτι δικό σου πριν φυγαδεύσω τον πρίγκιπα μαζί με την ομάδα μου στις Ανατολικές Νήσους. Σκέφτηκα πως αν μου συνέβαινε κάτι, τουλάχιστον θα αισθανόμουν σαν να σε είχα κοντά μου, μέσω ενός δικού σου αντικειμένου." Του είπε συγκινημένος ο νεαρότερος μαχητής του βασιλιά.
Ένα χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο του άνδρα από την βορειοδυτική Cleigne, καθώς άκουγε τον Τρεντ να επιβεβαιώνει ποιόν είχε ερωτευτεί. "Θα μπορούσες να μου είχες μιλήσει από τότε..."
"Δεν ήμουν έτοιμος και κυρίως, δεν ήθελα να κάνω εσφαλμένες υποθέσεις."
Όση σιωπή κι αν προηγήθηκε, πλέον είχαν απελευθερώσει τον εαυτό τους από την βαρύτητα ενός σημαντικού μυστικού.
Συμφώνησαν να επιστρέψουν στην αίθουσα όπου βρίσκονταν οι νεόνυμφοι και οι προσκεκλημένοι. Από κοινού πήραν την απόφαση να μην πουν στους υπόλοιπους τι είχε συμβεί μεταξύ τους. Προς το παρόν, ήταν καλύτερο να κρατήσουν τις προσωπικές στιγμές που είχαν μοιραστεί, μόνο για τους ίδιους.
"Πάντως, δεν θα είχα πρόβλημα αν ο Λούτσε και η Βανέσσα μάθαιναν νωρίτερα για εμάς. Μετά την λήξη μιας βάρδιας στην Nirtaeeren, το φτερό Copperoc έγινε η αφορμή να τους αποκαλύψω τι ένιωθα για εσένα. Κανείς από τους δύο δεν φάνηκε να έχει πρόβλημα· ούτε και ο Άξις, ο οποίος κατάλαβε από μόνος του τι μου συνέβαινε."
"Φυσικά. Αν ρωτήσουν μπορείς να του πεις την αλήθεια. Εγώ ανησυχώ μόνο για τον Λίμπερτους."
"Ναι, ίσως να μην το δεχτεί εύκολα. Όμως, δεν χρειάζεται να προβληματιστούμε από τώρα. Ας περάσουμε χρόνο με τους νεόνυμφους—είναι σημαντική αυτή η ημέρα για εκείνους και πιστεύω πως θέλουν να μας έχουν κοντά τους."
Γύρω στις 21:00, περίπου έξι ώρες μετά από την έναρξη της γαμήλιας τελετής, φθινοπωρινά σύννεφα που προμήνυαν ελαφριά βροχή, είχαν ήδη σκεπάσει τις κορυφές των ουρανοξυστών, θολώνοντας τα φώτα που άναβαν με τον ερχομό της νύχτας.
Η Κρόου Άλτιους επέστρεφε στο διαμέρισμα της μετά από μια τρίωρη προπόνηση στο αρχηγείο. Είχε τιμήσει με την παρουσία της τον παιδικό φίλο από την Galahd και την νέα φίλη που συνάντησε στην Insomnia, για όσο το είχε επιτρέψει το πρόγραμμα της. Έπειτα συγκεντρώθηκε στις υποχρεώσεις που αφορούσαν τον ρόλο της ως Glaive. Ήταν μια γεμάτη μέρα για εκείνη.
Τα καστανά μαλλιά της παρέμεναν λίγο βρεγμένα έπειτα από το ντους στον χώρο των αποδυτηρίων. Πάντως η αίσθηση ενός φρεσκολουσμένου σώματος σε συνδυασμό με τα αγαπημένα, καθημερινά της ρούχα, ήταν ανεκτίμητη μετά την πολύωρη προπόνηση. Η Κρόου θα μπορούσε να είχε πάρει το λεωφορείο, αλλά προτίμησε να περπατήσει, απολαμβάνοντας τον δροσερό, υγρό αέρα και το νυχτερινό τοπίο της πρωτεύουσας.
Ενώ περίμενε μπροστά από μια πλατιά διάβαση, συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε επαρκής ποσότητα τροφίμων στο σπίτι για την αυριανή μέρα. Επιπλέον, τα περισσότερα καταστήματα είχαν ήδη κλείσει για απόψε. Η ιδέα ενός έτοιμου γεύματος από κάποιο υπαίθριο πάγκο δεν ήταν ιδιαιτέρως θελκτική.
Το πράσινο φανάρι για τους πεζούς άναψε· η βασιλική μαχήτρια διέσχισε τον δρόμο, προχωρώντας ανάμεσα σε συμπολίτες που βημάτιζαν είτε βιαστικά είτε κουρασμένα. Θυμήθηκε την ύπαρξη ενός φουρνάρικου -κάπου στα σύνορα της προσφυγικής συνοικίας με το κέντρο της πόλης- το οποίο έκλεινε πιο αργά σε σύγκριση με αντίστοιχα καταστήματα. Επιπλέον, στο εν λόγω σημείο, το ξεφούρνισμα φρέσκων άρτων συνηθιζόταν ακόμη και το απόγευμα. Οπότε δεν αποκλειόταν η περίπτωση να βρει κάποιος το ψωμί που προτιμούσε εκείνη την ώρα.
Στα ράφια είχε απομείνει μονάχα ένα φρέσκο και μεγάλου μεγέθους καρβέλι με καλαμπόκι. Η Κρόου το πρόσεξε μέσα από την τζαμαρία του μαγαζιού, προσδοκώντας ότι κανείς από τους πελάτες οι οποίοι βρίσκονταν ήδη μέσα, δεν θα ενδιαφερόταν για τον τελευταίο άρτο.
Κι όμως, φαινόταν ότι κάποιο από εκείνα τα άτομα, είχε προλάβει να ζητήσει το μοναδικό απογευματινό ψωμί. Η γυναίκα που μόλις είχε φτάσει στο σημείο, αρχικά νόμισε ότι δεν υπήρχε κανείς άλλος που να ήθελε το ίδιο προϊόν με εκείνη. Ωστόσο η πωλήτρια δεν παρέλειψε να την ενημερώσει, δείχνοντας την πελάτισσα που στεκόταν ακριβώς μπροστά από τις ψηλές θήκες των διαφόρων τύπου άρτου.
Η χαριτωμένη κοπέλα με το μακρύ, μάλλινο παλτό και τα βιβλία που κρατούσε κοντά στο στήθος της, φαινόταν πως είχε μια εξίσου πολυάσχολη μέρα. Στο πρόσωπο της υπήρχαν εκείνα τα αμυδρά σημάδια εξάντλησης που αισθάνεται κάποιος έπειτα από πολλές ώρες αυτοσυγκέντρωσης. Πέρα από αυτό όμως, υπήρχε και μια ηρεμία. Όταν αντιλήφθηκε πως κάποιος άλλος ήθελε επίσης το τελευταίο ψωμί της ημέρας, έστρεψε τα μάτια της προς εκείνη που βρισκόταν λίγα βήματα πιο μακριά.
Υπήρχε κάτι στην κορμοστασιά της νεαρής γυναίκας που είχε επισκεφτεί επίσης το φουρνάρικο· απέπνεε αυτοπεποίθηση και μια δύναμη εσωτερική που δεν είχε ανάγκη να επιβληθεί. Το κορίτσι με το μάλλινο πανωφόρι, πρόσεξε και το μικρό, μεταλλικό έμβλημα που στόλιζε το δερμάτινο σκούρο τζάκετ της νεοαφιχθείσας. Το ανάγλυφο σχέδιο πρέπει να απεικόνιζε τον Δράκοντα Μπαχάμουτ. Επομένως, η κάτοχος του εμβλήματος μάλλον εργαζόταν ως μέλος της ασφάλειας των Κάελουμ. Το σύμβολο της κυρίαρχης θεότητας του Εξάθεου, συνδεόταν συχνά με την βασιλική οικογένεια.
Εάν η υπόθεση της δεν ήταν λανθασμένη, τότε η φύλακας του βασιλιά πρέπει να χρειαζόταν εξίσου ένα φρέσκο ψωμί, ειδικά στο τέλος μιας δύσκολης βάρδιας.
Το μέγεθος του τελευταίου καρβελιού ήταν αρκετά μεγάλο. Αυτό ενθάρρυνε την πρώτη υποψήφια πελάτισσα να ρωτήσει την εργαζόμενη του φούρνου εάν γινόταν το εν λόγω καρβέλι να κοπεί σε δύο ίσα κομμάτια και να πάρει η καθεμιά το μισό.
Η γενναιοδωρία της κοπέλας εξέπληξε την Κρόου. Μια τέτοια κίνηση δεν συνηθιζόταν στην κοινωνία της πόλης του στέμματος.
Η πωλήτρια απάντησε θετικά και στράφηκε προς την αντίθετη κατεύθυνση, προκειμένου να κόψει το ψωμί και να το τυλίξει σε χάρτινες συσκευασίες. Η Κρόου ευχαρίστησε το κορίτσι που αποφάσισε να μοιραστεί αυτό που ήθελαν και οι δύο.
Έχοντας πλησιάσει η μια την άλλη, εκείνη που κρατούσε την χαμηλή στοίβα από βιβλία κοντά στο σώμα της, εξέφρασε μια αυθόρμητη σκέψη, "Φαίνεσαι γνωστή... Μήπως κατοικείς σε αυτήν εδώ την γειτονιά;"
Η μαχήτρια αισθάνθηκε ελαφρώς έκπληκτη με την ερώτηση, αλλά δεν σάστισε καθόλου. "Το σπίτι μου δεν απέχει μακριά από εδώ. Οπότε ίσως και να έχουμε συναντηθεί τυχαία." Είπε χαμογελώντας.
Αργότερα, θα μάθαιναν και οι δύο πως είχαν μια κοινή φίλη που εργαζόταν ως Glaive, με ικανότητες στην αμυντική και συνδυαστική μαγεία.
Τα μάτια του κοριτσιού -τα οποία είχαν ένα ανοιχτό καστανό χρώμα- έλαμψαν για μια στιγμή από περιέργεια. Ο τόνος που χαρακτήριζε την φωνή της, ήταν απαλός, "Το όνομα μου είναι Μίρα Στρέμπελ. Εγκαταστάθηκα στην πρωτεύουσα για να σπουδάσω φαρμακευτική."
Ο τρόπος με τον οποίο διατυπώθηκε η δεύτερη πληροφορία, οδηγούσε εύκολα στο συμπέρασμα ότι η φοιτήτρια δεν ήταν γεννημένη στην πόλη του στέμματος. Ο εμφανής τίτλος στο εξώφυλλο του υψηλότερου βιβλίου της στοίβας, αποδείκνυε το πεδίο σπουδών που μόλις είχε αναφερθεί.
Η Κρόου συστήθηκε λέγοντας το όνομα της και τον ρόλο που κατείχε ως βασιλική μαχήτρια. Αμέσως μετά, η εργαζόμενη του φούρνου ανακοίνωσε ότι η παραγγελία τους ήταν έτοιμη. Η Μίρα πλήρωσε πρώτη και έλαβε την χάρτινη σακούλα. Περίπου τρία λεπτά νωρίτερα, περισσότεροι πελάτες είχαν εισέλθει, ψάχνοντας για ένα ελαφρύ σνακ στις προθήκες του καταστήματος. Οι ομιλίες των πελατών παραμέρισαν την πρωτύτερη ησυχία που επικρατούσε στον χώρο, μην αφήνοντας τις δύο κοπέλες να συνεχίσουν με ευκολία την επικοινωνία τους.
Η Μίρα καληνύχτισε την υπερασπίστρια του βασιλιά κι έπειτα προχώρησε προς την έξοδο. Εκείνη την δεδομένη στιγμή, σκέφτηκε ότι δεν θα ήταν σωστό να απασχολήσει μια Glaive περισσότερο απ' όσο ήταν αναγκαίο. Παρ' όλα αυτά, ήδη διαισθανόταν πως θα συναντούσε την Κρόου και πάλι στο μέλλον.
Σημείωση της συγγραφέα: Προστέθηκε ένα ακόμη pairing για το οποίο υπήρξαν σχετικές αναφορές σε προηγούμενα κεφάλαια, καθώς και ένας πρωτότυπος χαρακτήρας που προσδοκούσα να εντάξω στην ιστορία.