Κεφάλαιο XXXVIII
[ Νοέμβριος, 749 Σ.Ε. ]
Η Βανέσσα Μάρσιν παντρεύτηκε τον αγαπημένο της στις 28 Νοεμβρίου, δέκα ημέρες μετά τα 22α γενέθλια του. Η τέλεση του πολιτικού γάμου έγινε στο πλησιέστερο δημαρχείο της προσφυγικής συνοικίας, με την παρουσία ενός ειρηνοδίκη και δύο πολιτών του στέμματος που θα παρίσταντο ως μάρτυρες. Ο αριθμός των καλεσμένων ήταν περίπου εξήντα, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν συμπολεμιστές του ζευγαριού και τηρούσαν μια φιλική σχέση με τον καθένα από τους δύο.
Η επιλογή της συγκεκριμένης ημερομηνίας δεν ήταν τυχαία. Σύμφωνα με το πρόγραμμα καθηκόντων των δύο Glaives, η μέρα εκείνη ήταν η ιδανικότερη από άποψη ελεύθερου χρόνου, τόσο για το ζεύγος όσο και για εκείνους που επιθυμούσαν να παραστούν. Επιπλέον, είχε αρέσει στους αρραβωνιασμένους η χρονική απόσταση μεταξύ των γενεθλίων του ενός και της γαμήλιας τελετής. Στο εξής θα γιόρταζαν μια διπλή επέτειο κατά την διάρκεια ενός φθινοπωρινού μήνα που αγαπούσαν και οι δύο.
Οι μάρτυρες που υπέγραψαν το έγγραφο πιστοποίησης του γάμου, ήταν η αξιωματικός Μόνικα Έλσετ και ο στρατάρχης Κορ Λεόνις έπειτα από συνεννόηση με τον διοικητή των Glaives. Ειδικότερα η παρουσία του στρατάρχη, θύμισε στον Λούτσε και την Βανέσσα την πρώτη μέρα της γνωριμίας τους, τότε που ο επιφανής πολίτης του στέμματος συνόδευσε τους δύο μαχητές στην προσφυγική συνοικία με το αυτοκίνητο.
Ένα πλήθος υποχρεώσεων πρέπει να εκκρεμούσε για τον Κορ τον Αθάνατο, όπως τον ονόμαζαν οι σύμμαχοι του και όχι μόνο. Διότι αμέσως μετά την κατάθεση της δικής του υπογραφής στο επίσημο έγγραφο, χαιρέτισε ευγενικά το ζευγάρι (ήταν η πρώτη φορά που οι νεόνυμφοι τον είδαν να χαμογελάει) και έφυγε από την μεγάλη αίθουσα του δημαρχείου. Η Μόνικα υπέγραψε μετά από τον συνάδελφο της· χρειάστηκε κι εκείνη να αποχωρήσει αφότου ολοκληρώθηκε η συγκεκριμένη διαδικασία, λόγω μιας επείγουσας δουλειάς. Γενικότερα, δεν ήταν κάτι μη αναμενόμενο για έναν φύλακα του στέμματος ή Glaive.
Αρκετές ώρες νωρίτερα, αφού ντύθηκε και περιποιήθηκε τον εαυτό του με τρόπο κατάλληλο για την τελετή, ο Λούτσε κατευθύνθηκε στο σπίτι της Βανέσσα ώστε να την συνοδεύσει στο δημαρχείο. Έως και εκείνη την μέρα, δεν είχε δει το φόρεμα που είχε επιλέξει η μνηστή του ειδικά για την περίσταση. Πάντως, η Βανέσσα είχε δει το κοστούμι -το οποίο ήταν σχεδιασμένο με βάση το πρότυπο μόδας της Altissia- και το είχε εγκρίνει με θαυμασμό.
Ήταν ακριβώς η ίδια διαδρομή που ο άνδρας είχε κάνει τόσες φορές όταν συναντιούνταν στο σπίτι της. Κι όμως, ένιωθε διαφορετικά. Σαν να βρισκόταν σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου όλες οι γνώριμες εικόνες της ταπεινής γειτονιάς, φαίνονταν στον ίδιο πολύ πιο λαμπερές και ενδιαφέρουσες. Χτύπησε το κουδούνι της εισόδου παρ' ότι διέθετε το κλειδί του σπιτιού. Η ένοικος άνοιξε την πόρτα και ο Λούτσε αντίκρισε την ωραιότερη γυναίκα που είχε δει στην ζωή του.
Κοίταξαν ο ένας τον άλλο εντυπωσιασμένοι για μερικά δευτερόλεπτα. Έπειτα, σαν να είχε μόλις συνέλθει από μια ονειρική κατάσταση, η Βανέσσα τον προσκάλεσε να μπει. Ένα σύνθετο χτένισμα αναδείκνυε την ομορφιά των μαλλιών της—δύο περιποιημένες πλεξίδες που κοσμούσαν τα πλάγια του κεφαλιού και ενώνονταν σε μια κεντρική, ανάλαφρη αλογοουρά στερεωμένη με την μπορντό κορδέλα. Το φόρεμα με το μαργαριταρένιο χρώμα και τα δαντελένια μανίκια ταίριαζε υπέροχα με το σώμα της, όπως και η ροζ, λεπτή ζώνη γύρω από την μέση εκείνης. Η κοπέλα βασίστηκε σ' ένα ελαφρύ μακιγιάζ το οποίο κυμαινόταν στην ίδια χρωματική παλέτα με το ντύσιμο που είχε επιλέξει. Το περιδέραιο της μητέρας στόλιζε όμορφα τον λαιμό της νέας κατόχου, τονίζοντας την ακάλυπτη περιοχή των ώμων. Ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα πέδιλα με έναν μικρό διακοσμητικό φιόγκο στο καθένα από αυτά, συμπλήρωνε την εικόνα της. Ελάχιστες φορές μέχρι τώρα είχε φορέσει εκείνα τα υποδήματα. Οπότε ήταν αναμενόμενο να φαίνονται σαν καινούρια, απαλλαγμένα από την παραμικρή φθορά.
"Είσαι πανέμορφη." Της είπε αυθόρμητα ο Λούτσε. Αισθάνθηκε συγκινημένος με την απόφαση της Βανέσσα να προσθέσει την κορδέλα στα μαλλιά της. Πάντοτε του θύμιζε την ιδιαίτερη νύχτα στο κατάστρωμα του βασιλικού πλοίου και την δύναμη των συναισθημάτων που ο ίδιος είχε βιώσει.
"Ευχαριστώ. Κι εσύ είσαι απερίγραπτα γοητευτικός. Σου ταιριάζει πολύ αυτό το κοστούμι." Νιώθοντας τα χέρια εκείνου να κρατούν τα δικά της, η μελλόνυμφη πρόσθεσε κάποια ακόμη λόγια με ενθουσιασμό στην φωνή της, "Τους τελευταίους πέντε μήνες, κάναμε ό,τι ήταν δυνατό προκειμένου να είναι αυτή η μέρα όπως την θέλουμε. Ακόμη κι έτσι, αρκετές φορές πέρασε από το μυαλό μου ο εξής συλλογισμός: στ' αλήθεια παντρευόμαστε σήμερα...; Μου φαίνεται σαν όνειρο."
"Μοιάζει με όνειρο, αλλά ας μην ξεχνάμε πως κάποια όνειρα είναι πραγματοποιήσιμα. Όταν κάποιος έχει ζήσει πολλές δυσκολίες, υπάρχει μια λεπτομέρεια που ίσως δυσκολεύεται να πιστέψει—ότι δηλαδή μια βαθύτερη επιθυμία μπορεί να υπερβεί την φαντασίωση και να υλοποιηθεί στην ζωή του, αρκεί να συμβουλευτεί την πυξίδα της καρδιάς του."
Ενώ συνέχισαν να κρατούν τα χέρια τους, η Βανέσσα χαμήλωσε για λίγο το πρόσωπο της συγκινημένη. Η μικρή κίνηση κατέστησε πιο ορατή την παρουσία ενός ζεύγους από κρεμαστά, ασημί σκουλαρίκια σε σχήμα δακρύου τα οποία κοσμούσαν τον κάθε λοβό.
"Είσαι ό,τι καλύτερο μου συνέβη από την ημέρα που ήρθα στην Insomnia... Δεν μετανιώνω που πήρα την απόφαση να εγκατασταθώ εδώ και να υποστηρίξω τον βασιλιά· ειδάλλως δεν θα σε είχα γνωρίσει." Δεν σήκωσε αμέσως τα μάτια της καθώς πρόφερε τις λέξεις εκείνες. Με το βλέμμα της, παρατήρησε τις πολύ λεπτές, γαλάζιες ρίγες που διέτρεχαν το εξαιρετικό σκούρο γκρι σακάκι και παντελόνι που ενδυόταν ο σύντροφος της. Ο Λούτσε είχε προσέξει ιδιαιτέρως το ντύσιμο του—όπως κι εκείνη. Το δέρμα του καθενός μύριζε υπέροχα και ήταν δροσερό, χάρη στο μπάνιο που είχαν κάνει και οι δύο πριν ασχοληθούν με το ντύσιμο τους.
"Οι λόγοι που μας έφεραν στην Insomnia, συνδέονται με τις δυσκολίες τους παρελθόντος αλλά και του παρόντος. Δεν ήταν μια εύκολη επιλογή. Χάρη σε αυτή όμως, συνέβη κάτι όμορφο στις ζωές μας." Φίλησε τα χέρια της αγαπημένης του και την κοίταξε κατάματα, "Βανέσσα μου, είσαι έτοιμη;"
Η νεαρή γυναίκα χαμογέλασε με νόημα, "Εδώ και πολύ καιρό, Λούτσε."
Κατέβηκαν τα σκαλιά της πολυκατοικίας και όταν πέρασαν την εξωτερική είσοδο, η Βανέσσα κοίταξε τον περιβάλλοντα χώρο. Στο φως ενός ξεχωριστού φθινοπωρινού απογεύματος, η γειτονιά φάνηκε σε εκείνη πιο ωραία από ποτέ. Ένιωσε ευγνωμοσύνη για οτιδήποτε θετικό υπήρχε στη ζωή της όπως το διαμέρισμα, τους φίλους και συμμάχους που αγωνίζονταν για τον ίδιο σκοπό, καθώς και την ασφάλεια που ένιωθε κατά την διάρκεια των ειρηνικών ημερών.
Πάνω από το κομψό ένδυμα της, φορούσε μια βαμβακερή εσάρπα λευκού χρώματος. Ήταν η ίδια που είχε επιλέξει όταν την προσκάλεσε ο Λούτσε σε εκείνη την βόλτα, μετά την μάχη στην Nirtakehren. Η συγκεκριμένη εσάρπα δεν προστάτευε επαρκώς την κάτοχο από την έντονη δροσιά του Νοεμβρίου· παρ' όλο που η Βανέσσα δεν έδειξε ότι κρύωνε, ο Λούτσε τύλιξε το χέρι του γύρω από εκείνη για να την κρατήσει ζεστή, ενώ περπατούσαν στους δρόμους της γνώριμης συνοικίας.
Διάφοροι περαστικοί κοίταξαν το όμορφο ζευγάρι με ειλικρινή θαυμασμό. Περισσότερο ακόμη και από το ντύσιμο ή την γενικότερη εμφάνιση των δύο αγαπημένων, αυτό που προσέλκυε την προσοχή των άλλων, ήταν η ευτυχία που εξέπεμπαν οι μελλόνυμφοι.
Η Βανέσσα και ο Λούτσε γνώριζαν εκ των προτέρων ότι η διαδικασία ενός πολιτικού γάμου δεν διαρκούσε πολύ. Αυτό ήταν μάλλον βολικό για τους καλεσμένους, αφού όλοι οι μαχητές της ομάδας Kingsglaive ήταν πολυάσχολοι και ζούσαν μια λιτή καθημερινότητα, εκτιμώντας κάθε στιγμή του ελεύθερου χρόνου τους. Επιπλέον, η ιδέα μιας θρησκευτικής τελετής είχε απορριφθεί από την αρχή, αφού κανένας από τους δύο δεν ήθελε να εμπλέξει το Εξάθεο -ούτε ακόμη και την Θεά Έτρο- στους γαμήλιους όρκους.
Οι κάτοικοι της Galahd, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, δεν πίστευαν στο Εξάθεο ή την υποτιθέμενη καλοσύνη των θεοτήτων απέναντι στους ανθρώπους. Η Έτρο και ειδικότερα το άβαταρ της, η Ιώ (προς τιμήν της οποίας ο κόσμος τους ονομάστηκε Eos) ήταν περισσότερο δημοφιλείς. Όμως οι γηγενείς δεν επέτρεπαν στους εαυτούς τους να αισθάνονται κατώτεροι ή εντελώς ασήμαντοι συγκριτικά με την Έτρο ή το άβαταρ της.
Όσο για τους γηγενείς των δυτικών ακτών της Θάλασσας Lucinia, διακρίνονταν για το ενδιαφέρον τους προς την γνώση, τις τέχνες και την αυτοβελτίωση μέσα από προσωπική προσπάθεια. Αισθάνονταν ότι η πίστη ή η εξάρτηση σε απρόβλεπτες και αλλόκοσμες δυνάμεις θα τους βύθιζε σε τέλμα ή θα επιβράδυνε την προσωπική εξέλιξη τους. Παρ' όλα αυτά, αισθάνονταν μια φυσική συμπάθεια για την Ιώ η οποία με τον τρόπο της, είχε αντισταθεί στην κυριαρχική ιδιοσυγκρασία του Δράκοντα Μπαχάμουτ, αλλά και των υπολοίπων μελών του Εξάθεου.
Αυτή ήταν η οπτική του ζευγαριού: ο πολιτικός γάμος επέτρεπε στους ανθρώπους να εκτιμούν την δική τους φύση και να εστιάζουν εξ ολοκλήρου σε ό,τι είχε πραγματική σημασία για τους ίδιους.
Το δημαρχείο όπου θα τελούνταν ο γάμος, βρισκόταν απέναντι από ένα πολυτελές ξενοδοχείο της αλυσίδας Caelum Via. Τόσο το ιστορικό, δημόσιο κτίριο όσο και η σύγχρονη επιχείρηση αποτελούσαν στολίδια για την συγκεκριμένη περιοχή, συμφιλιώνοντας την κομψή αρχιτεκτονική παλαιότερων εποχών με την επιβλητική εικόνα ενός ουρανοξύστη.
"Από την πρώτη στιγμή που είδα το κτίσμα του δημαρχείου, με εντυπωσίασε το σχέδιο της πρόσοψης και κυρίως η θολωτή σκεπή με το παρατηρητήριο που βρίσκεται στην οροφή. Είναι εμφανή τα πολιτιστικά στοιχεία που δανείστηκαν οι αρχιτέκτονες από την κουλτούρα του Solheim." Παρατήρησε η Βανέσσα ενώ διέσχιζαν μια πλατιά αερογέφυρα. Το κτίριο του δημαρχείου ήταν ορατό από την εν λόγω κατασκευή.
"Σίγουρα διαφέρει από τους ουρανοξύστες της Insomnia. Εμένα μου αρέσουν και οι δύο τύποι κτιρίων." Η απάντηση προήλθε από τον Λούτσε. Κατά την διάρκεια των ετοιμασιών του γάμου, είχαν ελέγξει την αίθουσα όπου θα λάμβανε χώρα η τελετή. Εκείνο που διαπίστωσαν, ήταν το γεγονός ότι οι εσωτερικού χώροι ήταν το ίδιο περιποιημένοι με την εξωτερική εμφάνιση του ιστορικού κτίσματος.
Ανέβηκαν τα μαρμάρινα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην κύρια είσοδο, ωθώντας την μια από τις δύο μεγάλες, στιβαρές πόρτες έτσι ώστε να περάσουν μέσα. Η Βανέσσα έλεγξε την εμφάνιση της μέσα από τον οβάλ καθρέπτη του τεράστιου χωλ. Βεβαιώθηκε ότι το χτένισμα της διατηρούσε το αρχικό κράτημα και πρόσθεσε λίγες σταγόνες από την ελαφριά κολόνια της, στους καρπούς και τον λαιμό της.
"Νιώθω αγωνία. Όμως είναι ανάμικτη και με χαρά." Είπε χαμογελώντας στον Λούτσε, κοιτώντας τον μέσα από τον πεντακάθαρο καθρέπτη. Το αίσθημα της ευφορίας ήταν έκδηλο στο πρόσωπο της κοπέλας.
"Το ίδιο νιώθω κι εγώ. Προετοιμαστήκαμε τόσο καλά γι' αυτή την υπέροχη στιγμή. Τώρα ήρθε η ώρα να απολαύσουμε την διαδικασία." Αποκρίθηκε ο άνδρας με έναν ψύχραιμο τόνο στην φωνή του. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Κορ Λεόνις και η Μόνικα Έλσετ πρόσεξαν το ζευγάρι και τους πλησίασαν.
" Ελπίζω να είσαστε έτοιμοι. Ο ειρηνοδίκης ειδοποίησε πως βρίσκεται καθ' οδόν και δεν θα αργήσει να φτάσει στο δημαρχείο." Τους πληροφόρησε η φύλακας του στέμματος.
Σχεδόν όλοι οι καλεσμένοι είχαν ήδη έρθει, περιμένοντας στην προκαθορισμένη αίθουσα. Ίσως να μην είχε γίνει ακόμη αντιληπτό από τους περισσότερους, μα ο Λίμπερτους έλειπε. Η απουσία του, ερμηνευόταν από τον Νυξ ως ξεροκεφαλιά και πείσμα χωρίς ιδιαίτερο νόημα. Τι κι αν η νύφη δεν καταγόταν από την βορειοδυτική Cleigne; Εξάλλου, η ίδια ποτέ δεν τους έβλαψε προσωπικά, ούτε είχε φερθεί άσχημα σε κάποιον δικό τους.
Υπήρχε και μια άλλη πιθανότητα: ενδεχομένως η απόφαση του Λίμπερτους να μην σχετιζόταν τόσο με την Βανέσσα, αλλά με τον Λούτσε. Παρ' ότι οι δύο άνδρες είχαν μεγαλώσει στην ίδια πόλη, ο πεισματάρης Glaive έβλεπε κάπως ανταγωνιστικά τον συντοπίτη του και έτειναν να διαφωνούν για διάφορα θέματα. Κατά την ενηλικίωση, είχαν απομακρυνθεί αρκετά ο ένας από τον άλλο, ανεξαρτήτως αν συνεργάζονταν σωστά σε ό,τι αφορούσε τα καθήκοντα τους.
Ο Ούλρικ έλεγξε το κινητό τηλέφωνο του, θέλοντας να δει αν είχε λάβει κάποιο μήνυμα.
"Μην ξεχάσεις να το ρυθμίσεις στην αθόρυβη λειτουργία. Σε λίγο θα έρθουν οι ερωτευμένοι." Ο Τρεντ μόλις είχε σταθεί κοντά στο σημείο όπου καθόταν ο σύμμαχος του. Φορούσε την στολή των Glaives, η οποία ήταν καλοσιδερωμένη. Πολλοί από τους καλεσμένους είχαν επιλέξει την συγκεκριμένη περιβολή για την περίσταση. Η στολή τους δεν υστερούσε καθόλου στο θέμα της επισημότητας ή της κομψότητας· επίσης ήταν ταιριαστή με την επαγγελματική ιδιότητα των μελλόνυμφων.
"Σωστά. Δεν θα ήθελα να διαταράξω την τέλεση του γάμου." Αφότου ρύθμισε την συσκευή αναλόγως, την τοποθέτησε σε μια από τις τσέπες του στρατιωτικού σακακιού του. Μια μικρή παύση μεσολάβησε, προτού ο Νυξ κοιτάξει και πάλι τον συμπολεμιστή του, "Τρεντ, θέλεις να καθίσεις εδώ; Αυτή η θέση δεν είναι κατειλημμένη από κάποιον άλλο." Υπέδειξε το ένα από τα δύο καθίσματα που βρίσκονταν σε καθεμία από τις πλευρές της δικής του θέσης.
Τα καστανά μάτια του νεαρότερου μαχητή έλαμψαν μόλις εκείνος άκουσε αυτά τα λόγια. Όμως δεν βιάστηκε να απαντήσει, διότι προέκυψε ένας συλλογισμός, τον οποίο ο ίδιος εξέφρασε στην συνέχεια, "Ξέρω ότι η Άλτιους θα καθίσει σε μια από τις θέσεις αυτές. Όσο για την άλλη...δεν θα είναι κατειλημμένη από τον Όστιουμ;"
"Ο Λίμπερτους μάλλον δεν θα εμφανιστεί." Απάντησε σοβαρά ο Νυξ.
"Σου είπε τον λόγο;"
"Υποψιάζομαι ότι αφορά την καταγωγή της νύφης, όμως θα προτιμούσα να μην αναφερθώ σε λεπτομέρειες. Δεν είναι η κατάλληλη ώρα."
"Νομίζω ότι ξέρω σε τι αναφέρεσαι. Κρίμα. Ίσως κάποτε δει τα πράγματα διαφορετικά. Πάντως, δεν έχω κανένα πρόβλημα να καθίσω πλάι σου."
Δεν άργησε η στιγμή κατά την οποία οι μελλόνυμφοι μπήκαν στην αίθουσα και έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό. Εκείνοι που βρίσκονταν στο κέντρο της προσοχής, συνομίλησαν με τους προσκεκλημένους, περιμένοντας όλοι την άφιξη του ειρηνοδίκη. Ήταν υπέροχο για τον Λούτσε και την Βανέσσα να βρίσκονται ανάμεσα σε φιλικά πρόσωπα μια τόσο σημαντική μέρα.
Κάποια στιγμή, η Κρόου Άλτιους στάθηκε παράμερα με την νύφη και οι δύο κοπέλες συζήτησαν μεταξύ τους, "Είσαι πραγματικά εντυπωσιακή με αυτό το φόρεμα και όσα κοσμήματα συμπληρώνουν την εμφάνιση σου." Σχολίασε χαμογελώντας.
"Ευχαριστώ, Κρόου. Ξέρεις, σκεφτόμουν τι μου είχες πει, στα περσινά μου γενέθλια, όταν έφερες το δώρο του Λούτσε."
Η γητεύτρια μαγείας από την Galahd, χαμογέλασε, "Α, ναι! Από τότε υποψιαζόμουν ότι ο Λούτσε ήταν ερωτευμένος μαζί σου. Το γεγονός ότι δεν το είχες αντιληφθεί αμέσως, μου είχε προξενήσει τότε κάποια έκπληξη. Εκείνο που έχει σημασία, είναι ότι νιώθετε πολλά ο ένας για τον άλλο."
"Αυτό είναι αλήθεια και εξακολουθώ να μαθαίνω καινούρια πράγματα. Τόσο για τον εαυτό μου, όσο και για τον δεσμό που έχω, ο οποίος θα επισημοποιηθεί σήμερα. Εύχομαι ό,τι καλύτερο να συμβεί και σ' εσένα. Το αξίζεις."
"Το μέλλον είναι άγνωστο σ' εμάς. Όπως και να 'χει, σήμερα είναι η μέρα σου. Φρόντισε να απολαύσεις την κάθε στιγμή."
Ενώ η Βανέσσα συνομιλούσε με την Κρόου, ο Πέλνα Κάρα και ο Τρεντ είχαν πλησιάσει τον Λούτσε.
"Εσύ και η αγαπημένη σου, δείχνετε πλήρως συνειδητοποιημένοι." Παρατήρησε ο μαχητής από την Lestallum.
"Έτσι αισθανόμαστε... Είναι ένα πολύ όμορφο και δυνατό συναίσθημα." Απάντησε συγκροτημένα ο ένας εκ των δύο μελλόνυμφων, στρέφοντας την ματιά του προς την Βανέσσα.
"Ας είναι καλά εκείνο το φίλτρο Elixir! Ε, Λούτσε;" Είπε με νόημα ο οξυδερκής Glaive που είχε συμμετάσχει στην ίδια αποστολή στην Duscae.
Ο συνομιλητής γέλασε, "Βλέπω ότι θυμάσαι αυτή την λεπτομέρεια! Έχεις καταπληκτικό μνημονικό."
"Σε ποιό φίλτρο Elixir αναφέρεστε εσείς;" Διερωτήθηκε ο Τρεντ. "Μάλλον έχω χάσει επεισόδια."
"Θα σου μιλήσω γι' αυτό, όταν θα έχουμε χρόνο." Του είπε ο Λούτσε.
"Εντάξει. Κάτι μου λέει ότι θα έχει ενδιαφέρον αυτή η ιστορία."
Ο ειρηνοδίκης εμφανίστηκε στην αίθουσα. Λίγο προτού κλείσουν οι εσωτερικές, σκαλιστές πόρτες, ο υπεύθυνος για την τέλεση του γάμου ζήτησε από τους καλεσμένους να επιστρέψουν στις θέσεις τους. Έπειτα, προσκάλεσε το ζευγάρι και τους μάρτυρες να πλησιάσουν στο τραπέζι που είχε τοποθετηθεί σε κεντρικό σημείο της φροντισμένης αίθουσας.
Κάποιος είχε σταθεί διακριτικά στην ανοιχτή είσοδο. Όσοι βρίσκονταν γύρω από το τραπέζι, τον αντιλήφθηκαν με την περιφερειακή όραση τους και στράφηκαν προς το αντίστοιχο σημείο. Εκτός από τον δικαστή του ειρηνοδικείου, οι υπόλοιποι τον αναγνώρισαν· ήταν ο Ίγκνις Σιέντια.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, το αρραβωνιασμένο ζευγάρι παρότρυνε τον έφηβο φίλο του Νόκτις να μπει στην αίθουσα. Ο Ίγκνις κοίταξε προς το βάθος όπου βρίσκονταν τα καθίσματα, ψάχνοντας με το βλέμμα για μια κενή θέση. Μολονότι δεν τον γνώριζαν, η Κρόου και ο Πέλνα τον κάλεσαν πρόσχαρα να καθίσει κοντά τους. Ο νεαρότερος παρευρισκόμενος γνωστοποίησε χαμηλόφωνα σε εκείνους ποιός ήταν. Επίσης ανέφερε ότι είχε ήδη γνωρίσει το ζευγάρι -καθώς και δύο ακόμη Glaives- κατά την διάρκεια μιας αποστολής τον περασμένο Ιούνιο.
Στο μεταξύ, οι μνηστευμένοι και οι μάρτυρες έλεγχαν μια ακόμη φορά το έγγραφο της πιστοποίησης του γάμου. Οι υπογραφές κατατέθηκαν, επισφραγίζοντας την εγκυρότητα του σημαντικού γεγονότος. Έπειτα οι φύλακες του στέμματος αποχώρησαν λόγω των υποχρεώσεων τους.
Ο ειρηνοδίκης υπέδειξε στο ζευγάρι σε ποιό σημείο να σταθούν και ξεκίνησε την τελετή. Έπειτα από ένα σύντομο λογύδριο, ενημέρωσε όσους βρίσκονταν μέσα στην αίθουσα ότι ο καθένας από τους μελλόνυμφους θα επαναλάμβανε τους γαμήλιους όρκους σύμφωνα με το πρότυπο της πρωτεύουσας του Lucis. Το περιεχόμενο του κειμένου είχε συνταχθεί ως εξής:
« Εγώ, ο/η . . . κρατώ την υπόσχεση ότι θα αγαπώ και θα τιμώ τον/την . . . ως σύζυγο μου. Δεσμεύομαι ότι θα προστατεύω τις αξίες και την ευτυχία μας, ως ισότιμος συνοδοιπόρος στο ταξίδι της ζωής. Είτε σε ηλιόλουστες περιόδους χαράς, ή κατά την διάρκεια συννεφιασμένων περιόδων, παρακινημένος/η και εμπνευσμένος/η από την αγάπη που μας ενώνει, θα στέκομαι στο πλευρό σου. Προτίθεμαι να εμπλουτίζω την ζωή μας με δημιουργική δύναμη. Ως δύο ενωμένες ψυχές, επιλέγω να εγκαρδιώνω εσένα, τον/την. . . και τον εαυτό μου. »
Ο Λούτσε και η Βανέσσα αισθάνθηκαν συγκινημένοι και απολύτως ευτυχείς καθώς ο καθένας με την σειρά του, επανέλαβε τον όρκο προς το ταίρι του.
Μετά από αυτή την διαδικασία, καλούνταν να ανταλλάξουν τις βέρες τους. Οι μικρές, βελούδινες θήκες που περιείχαν τα κοσμήματα, βρίσκονταν επάνω στο τραπέζι. Υπήρξε μια σύντομη παύση καθώς ο Λούτσε ετοιμαζόταν πρώτος να τοποθετήσει την βέρα από λευκόχρυσο, στο χέρι της νύφης του. Προτού γίνει αυτό, θα έπρεπε να προφέρει τον όρκο που αφορούσε την συγκεκριμένη πράξη της τελετής, επαναλαμβάνοντας τα λόγια μετά τον ειρηνοδίκη.
« Η βέρα που προσφέρω, ας αποτελεί σύμβολο αμοιβαίας ενότητας και ατόφιας πίστης προς εσένα, τον/την. . . Ανεξάρτητα από την πολυτιμότητα των υλικών της, δεσμεύομαι ότι η αγάπη και οι αξίες που πρεσβεύει το κόσμημα, θα παραμείνουν ακέραιες, ακλόνητες και άχρονες. »
Η Βανέσσα νόμισε ότι θα κατάφερνε να συγκρατήσει τα δάκρυα χαράς· όμως, ακούγοντας τις τελευταίες λέξεις του όρκου από τον άνθρωπο που εκείνη αγαπούσε, τα δάκρυα ξέφυγαν και κύλησαν στο πρόσωπο της. Ο Λούτσε κράτησε απαλά το χέρι της, φορώντας την βέρα στο δάχτυλο της Βανέσσα. Με σταθερές κινήσεις, το πανέμορφο δαχτυλίδι, στάθηκε στην θέση για την οποία προοριζόταν.
Αφότου ο άνδρας από την Galahd ολοκλήρωσε ό,τι έπρεπε να κάνει, ακολούθησε η σειρά της κοπέλας από την Lucinia. Τα περιποιημένα χέρια της άνοιξαν την μονή θήκη που περιείχε την βέρα από τιτάνιο του Λούτσε. Μόλις τα δάχτυλα της εντόπισαν το κόσμημα, ήταν η σειρά της νύφης να προφέρει με σταθερότητα και ευφράδεια τον ίδιο όρκο. Κράτησε το σκληραγωγημένο, δεξί χέρι του άνδρα μέσα στο δικό της και φόρεσε το έξοχο κόσμημα στο δάχτυλο του. Καθώς η αγαπημένη του απολάμβανε αυτή την πράξη, εκείνος ένιωσε για μια στιγμή πως η καρδιά του θα έσπαγε από την πιο αγνή μορφή ευτυχίας που είχε νιώσει στη ζωή του.
"Στο εξής, υπό την σκέπη του ατέρμονου ουρανού και της απεραντοσύνης του Άστρου Eos, σας ονομάζω συζύγους."
Οι νεόνυμφοι αγκαλιάστηκαν προκειμένου να μοιραστούν το πρώτο τους φιλί ως παντρεμένο ζευγάρι πλέον. Το άγγιγμα των χειλιών τους ήταν απαλό και τρυφερό, όπως οι βροχερές στάλες του Φθινοπώρου που αργοκυλούν πάνω σε χρυσαφένια φύλλα ένα ηλιόλουστο πρωί.
Οι προσκεκλημένοι χειροκρότησαν αυθόρμητα και ακούστηκαν πολλές επευφημίες. Έχοντας βιώσει τόσες πρωτόγνωρες στιγμές, το ζευγάρι στράφηκε προς όλους εκείνους που τίμησαν με την παρουσία τους, την ξεχωριστή ημέρα του γάμου.
Σημείωση της συγγραφέα: Μια από τις στιγμές που απόλαυσα περισσότερο κατά την διάρκεια της ετοιμασίας αυτού του κεφαλαίου, ήταν η συγγραφή των όρκων. Δεν είναι δανεισμένοι από κάποια πηγή, παρά μόνο από εκείνη της φαντασίας μου.