Κεφάλαιο 6
Συμβούλια
"Τη βρήκα!", ανακοίνωσε ο Άδης εισβάλλοντας στην αίθουσα του θρόνου.
"Ποια;", ρώτησε η Νυξ κι αυτός τη σήκωσε στην αγκαλιά του ενθουσιασμένος.
"Βρήκα τη μελλοντική μου βασίλισσα!"
"Αγόρι μου, συγχαρητήρια! Χαίρομαι τόσο πολύ!"
"Ποια είναι αυτή η θεά, μεγαλειότατε;", ρώτησε η Εκάτη.
"Δεν είναι θεά. Είναι θνητή."
"Τι άτακτος που είσαι, Αιδονέα!", είπε ο Τάρταρος. "Δεν ήξερα πως κάνεις κέφι τις θνητές."
"Σκέφτεστε να την κάνετε αθάνατη;", τον ρώτησε ο Θάνατος. "Δε νομίζω ότι θα θέλατε να τη φέρω εγώ στον Κάτω Κόσμο."
"Θα γίνει αθάνατη τη μέρα του γάμου μας."
"Γάμος;", αναφώνησαν συγχρόνως η Εκάτη κι η Νυξ.
"Ο Αιδονεύς μας είναι γρήγορος, έτσι;", σχολίασε ο Τάρταρος. "Εσύ και το Έρεβος το είχατε καθυστερήσει πολύ."
"Πότε θα γίνει ο γάμος, άρχοντά μου;", τον ρώτησε ο Ύπνος.
"Εμ… Δεν ξέρω."
"Δεν αποφασίσατε ακόμα;", είπε η Εκάτη.
"Δεν της έχω κάνει πρόταση ακόμα.", είπε ο Άδης ντροπαλά. Τελικά, δεν ήταν και τόσο γρήγορος. "Αλλά είμαι βέβαιος πως αυτή είναι η μέλλουσα βασίλισσα του Κάτω Κόσμου."
"Αιδονέα μου, θέλω να τη γνωρίσω σύντομα.", ήταν η παράκληση της Νυκτός.
"Εντάξει. Θα τη δεις την επόμενη πανσέληνο.".
Το παλάτι των θεών στον Όλυμπο ήταν γεμάτο από κόσμο για το συμβούλιο. Μία θέση όμως ήταν κενή: Του άρχοντα του Κάτω Κόσμου. Κανένας από τους νεώτερους δεν είχε δει το σκοτεινό βασιλιά. Μόνο ιστορίες από την Τιτανομαχία είχαν ακούσει μα κατά τα άλλα, δεν είχαν είχαν ιδέα για το θείο τους.
"Είμαστε όλοι παρόντες;", ρώτησε ο Δίας μόλις κάθισε στο θρόνο του.
"Ο άρχοντας του Κάτω Κόσμου λείπει, ως συνήθως. Μα αυτή τη φορά τουλάχιστον, τον προσκάλεσα αυτοπροσώπως.", είπε ο Ερμής.
"Δηλαδή, τον είδες;", είπε η Εστία έκπληκτη.
"Ακριβώς. Άκουσα από τον Θάνατο πως ολοκλήρωσε την κρίση των ψυχών που είχαν συγκεντρωθεί απ' την αρχή του χρόνου."
"Επιτέλους! Δουλεύει σαν τρελός εδώ και αιώνες.", είπε η Ήρα.
"Θυμάσαι που είχε έρθει μόνο για δέκα λεπτά στο γάμο σας;", θυμήθηκε γελώντας η Δήμητρα, η οποία σοβάρεψε και χαμήλωσε τη φωνή προσπαθώντας να μιμηθεί τον αδερφό της. "'Ήρα, Δία, συγχαρητήρια για το γάμο σας αλλά μπορώ να μείνω μόνο για 9 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα.'"
"Τι μου θύμισες τώρα…", γέλασε η Ήρα.
"Πάλι καλά που ήρθε στο γάμο σας!", είπε ο Ποσειδών εύθυμα. "Όποτε έχω πάει να τον δω, ούτε καν σηκώνεται απ' το θρόνο! Δε θα παραξενευτώ, αν βγάλει ρίζες εκεί πέρα! Είχα σκεφτεί να του κάνω και μια φάρσα να θυμηθούμε τα παλιά μα άλλαξα γνώμη."
"Μήπως επειδή δεν είχες κάποια φάρσα στο μυαλό σου;", τον ειρωνεύτηκε η Ήρα.
"Μου φαίνεται πως τη ζητά ο οργανισμός σου την τιμωρία!", του είπε η Εστία. "Θυμάσαι τι είχε συμβεί την τελευταία φορά;"
"Τι είχε συμβεί; Πείτε μας!", φώναξε η Αθηνά. Όλοι οι νεαροί θεοί άκουγαν τις ιστορίες με τεντωμένα αυτιά.
"Έβαψα τα μαλλιά του ροζ την ώρα που κοιμόταν.", ήταν η απάντηση του Ποσειδώνα.
"Ο Άδης ξύπνησε ουρλιάζοντας εκείνη τη μέρα.", θυμήθηκε η Δήμητρα.
"Μετά τι έγινε;", ρώτησε η Άρτεμις. Γιατί να μην αρχίζουν έτσι όλα τα συμβούλια;
"Τον τιμώρησε φυσικά. Έφαγε ξύλο στον πισινό.", είπε η Εστία χαμογελαστή.
"Όμως δεν πήρε το μάθημά του.", προσέθεσε η Δήμητρα. "Όταν ο Άδης τού ζήτησε να ξανακάνει τα μαλλιά του όπως ήταν, εκείνος τα έβαψε μπλε.". Οι νεώτεροι θεοί έπεσαν κάτω απ' τα γέλια.
"Και μετά;", ρώτησε ο Ερμής.
"Έδεσε τον Ποσειδώνα και χάρισε σε 'μένα όλα του τα πράγματα.", απάντησε η Ήρα.
"Κι εσύ τι έκανες, μητέρα;", ρώτησε ο Άρης.
"Μετέτρεψα όλα τα ρούχα του σε γυναικεία."
"Μην τολμήσετε να με φανταστείτε με γυναικεία ρούχα!", προειδοποίησε τα παιδιά. Ο Δίας γύρισε στον Ερμή, εμφανώς αμέτοχος στον ενθουσιασμό των αδερφών του.
"Είμαι περίεργος, γιε μου. Πού συνάντησες τον Άδη;". Δεν μπορούσε να ταυτιστεί με την υπόλοιπη οικογένεια. Μεγάλωσε ολομόναχος και η παιδική του ηλικία σήμαινε σκληρή εκπαίδευση και προετοιμασία για να κατατροπώσει τον πατέρα του. Ζήλευε τα αδέρφια του κατά βάθος. Αν και είχαν αιχμαλωτιστεί από τον Κρόνο, δημιούργησαν όμορφες αναμνήσεις, που μετά από καιρό τις θυμούνταν με αγάπη και γελούσαν. Δεν ήθελε να ακούει πλέον για τον Άδη.
"Ο Θάνατος με ενημέρωσε ότι ο Άδης βρίσκεται στον Επάνω Κόσμο, πατέρα."
"Αλήθεια;", αναρωτήθηκε η Εστία. "Ήλιε, εσύ τον έχεις δει;"
"Πράγματι. Ανεβαίνει καθημερινά τους τελευταίους μήνες και φαίνεται ότι απολαμβάνει το διάλειμμά του.", απάντησε ο Ήλιος κι ο Έρως χαμογέλασε.
"Γιατί δεν έρχεται να μας δει;", απόρησε η Εστία.
"Μπορεί να μη σας θυμάται πια.", ήταν το σχόλιο του Δία.
"Δεν ξέρεις τι λες.", τον αγριοκοίταξε η Ήρα. Εντελώς ξαφνικά, άνοιξε η πόρτα κι εμφανίστηκε ο βασιλιάς του Κάτω Κόσμου.
"Αδερφέ μου!", φώναξε η Εστία κι έτρεξε να τον αγκαλιάσει. "Γιατί δεν έχεις έρθει καθόλου να μας δεις;". Ο Άδης την κοίταξε απολογητικά.
"Εντάξει, θα σε συγχωρήσουμε προς το παρόν.", του είπε η Δήμητρα. "Αλλά θα υποσχεθείς ότι θα έρχεσαι πιο συχνά τώρα που η δικαιολογία του φόρτου εργασίας δεν υπάρχει πλέον."
"Έχεις δίκιο, Δήμητρα. Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και τώρα έχω στη διάθεσή μου μόνο 30 λεπτά και 42 δευτερόλεπτα."
"Τουλάχιστον θα μείνεις για περισσότερο από δέκα λεπτά.", είπε η Ήρα πλησιάζοντας.
"Γιατί όμως τόσο λίγο;", ρώτησε ο Ποσειδών αγκαλιάζοντας κι εκείνος τον αδερφό του.
"Έχω μια συνάντηση με τη Νύχτα."
"Πάντα ο πιο απασχολημένος.", είπε ο Δίας με μια χειραψία. Η διαφορά στο καλωσόρισμα ήταν αισθητή. "Να σου συστήσουμε όμως και τους νεώτερους.". Καθώς ο Δίας παρουσίαζε τα παιδιά του, ήταν προφανές στην έκφραση του Άδη ότι δεν ενέκρινε τέτοια συμπεριφορά. Η Ήρα δεν μπορούσε να τον κοιτάξει απ' την ντροπή.
"Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ιδιαιτέρως;", τους είπε κι εκείνη τους οδήγησε σε ένα πιο απομονωμένο σημείο. "Πώς πάει ο έγγαμος βίος, λοιπόν;"
"Μια χαρά.", απάντησε η Ήρα προσποιούμενη την ευτυχισμένη σύζυγο στον αδερφό της.
"Δε φαίνεται. Ακούστε, είστε οικογένειά μου και θέλω το καλό σας."
"Από πότε σημαίνει κάτι για τους θεούς αυτό;", αναρωτήθηκε ο Δίας.
"Ίσως για κάποιους να μη σημαίνει τίποτα. Για 'μένα όμως σημαίνει πολλά. Ήρα… Είσαι δυστυχισμένη."
"Καταλαβαίνω τι λες, αδερφέ μου. Δε θα αλλάξει όμως τίποτα, ακόμη και με την ανάμειξή σου."
"Ήρα…"
"Όχι, Άδη, σταμάτα! Δεν είμαστε παιδιά για να μας βάλεις τιμωρία! Σε παρακαλώ, αδερφέ μου. Όλα είναι καλά.". Ο Δίας την κοίταζε άφωνος. 'Τι λέει; Γιατί τον παρακαλεί; Πού πήγε η υπερηφάνεια της βασίλισσας του Ολύμπου;', απόρησε.
"Περί τίνος πρόκειται; Τι προσπαθείς να κάνεις ακριβώς;", τον ρώτησε με καχυποψία.
"Παρατήρησα τη θλίψη της Ήρας ενώ μου σύστηνες τα παιδιά που έχεις αποκτήσει από άλλες γυναίκες και θεώρησα ότι πρέπει να παρέμβω.", είπε ο Άδης κοιτώντας νευριασμένος τον αδερφό του.
"Δεν καταλαβαίνω πού είναι το πρόβλημα. Είμαι ο βασιλιάς των θεών και έχω το δικαίωμα να κάνω ό,τι θέλω. Μερικές φορές χρειάζεται λίγη ποικιλία. Μη με παρεξηγείς, Ήρα. Το ξέρεις ότι σ' αγαπώ και πάντα επιστρέφω σε 'σένα."
"Κάθαρμα!", φώναξε ο Άδης οργισμένος. "Δεν ανέθρεψα την Ήρα, για να την κάνεις εσύ να κλαίει!"
"Δεν πειράζει, αδερφέ μου.", είπε εκείνη προσπαθώντας να τον ηρεμήσει. "Δεν υπάρχει λόγος να ανακατευτείς. Έχω το δικό μου τρόπο να το αντιμετωπίσω. Πάντως, σ' ευχαριστώ πολύ.", συνέχισε με ένα φιλί στο μάγουλο. "Να επιστρέψουμε τώρα στο συμβούλιο;", πρότεινε ενώ ο Δίας τούς κοιτούσε απορημένος. Το συμβούλιο κράτησε αρκετή ώρα, μέχρι που το διέκοψε η είσοδος της Νυκτός.
"Αιδονέα, έχεις καθυστερήσει 7 λεπτά και 43 δευτερόλεπτα."
"Με συγχωρείτε αλλά έχω μια υποχρέωση και πρέπει να φύγω."
"Φυσικά.", είπε ο Δίας με χαρά και ο Άδης αποχώρησε στο πλευρό της Νυκτός.
"Ώστε από αυτήν πήρε την αίσθηση του χρόνου.", σχολίασε η Δήμητρα.