Κεφάλαιο 10
Συγγνώμη
Ήταν ακόμη μία συνηθισμένη μέρα στον Όλυμπο. Οι θεοί κι οι θεές χαλάρωναν κουβεντιάζοντας όμως ο Δίας ήταν ενοχλημένος. Ένας λόγος ήταν ότι δεν είχε όρεξη να συζητά για το γάμο του Άδη, τη στιγμή που ο δικός του βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Ένας λόγος ακόμη ήταν ότι ενώ είχε δώσει χρόνο στην Ήρα να σκεφτεί, να τον συγχωρήσει και να τον δεχτεί ξανά με ανοιχτές αγκάλες, όπως έκανε πάντοτε, αυτή τη φορά δε συνέβη το ίδιο. Παλιότερα, μετά από κάποια απιστία τσακώνονταν κι έπειτα τα ξανάφτιαχναν. Έκαναν έρωτα, την καθησύχαζε λέγοντας πως ήταν η μοναδική για αυτόν κι εκείνη τον συγχωρούσε. Αυτή τη φορά όμως η Ήρα απέρριψε τη συγγνώμη του κι ενώ παρίστανε την ευτυχισμένη σύζυγο στο πλευρό του, ήταν εμφανές πως το έκανε καταναγκαστικά. Ο Δίας ένοιωθε πως η καρδιά της είχε γίνει ψυχρή και απρόσιτη. Ίσως επειδή τραβούσε το χέρι της όποτε πήγαινε να την αγγίξει ή ίσως επειδή δεν τον κοιτούσε κατάματα κάθε φορά που του απηύθυνε το λόγο. Ο βασιλιάς των θεών έβρισκε τη στάση της εξαιρετικά προκλητική. Έπρεπε οπωσδήποτε να βρει έναν τρόπο να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη της, ώστε να αποκτήσει πρόσβαση στο κρεβάτι της. Η Ήρα ήθελε να φανεί δυνατή, να αποδείξει στον Δία αλλά και στον εαυτό της πως ήταν ανώτερη από όλες τις άλλες και πως δε θα άφηνε το γάμο τους να διαλυθεί. 'Γάμος…', σκέφτηκε. Ήταν η θεά του γάμου κι έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα για όλες τις παντρεμένες γυναίκες. Ο γάμος είναι στέρεος και κρατάει για πάντα. Στην καρδιά της υπήρχε ακόμα η ελπίδα ότι κάποτε θα επέστρεφε εκείνη η χρυσή εποχή που ο Δίας τη φλέρταρε και την έκανε να νοιώθει ξεχωριστή. Απλώς, έπρεπε να κάνει υπομονή, να αντέξει. Έπρεπε να δείξει πυγμή ή έστω να προσποιηθεί. Έκλεισε τα μάτια κι έδιωξε αυτές τις σκέψεις. Σύντομα ένας θεός θα ορκιζόταν αιώνια πίστη στη γυναίκα που αγαπούσε. Πέταξε απ' τη χαρά της μόλις έλαβε πρόσκληση για τους γάμους του αγαπημένου της αδερφού. Η ίδια θα ευλογούσε το νέο ζευγάρι να έχει ένα γάμο γερό κι ευτυχισμένο. Ο Άδης και η γυναίκα του θα ένωναν για πάντα τις ψυχές τους και θα μοιράζονταν αυτόν τον ιδιαίτερο δεσμό, που κάποτε υπήρχε ανάμεσα σε εκείνη και στον Δία. 'Τέλος πάντων, ο γάμος μας θα ξεπεράσει αυτή τη δύσκολη φάση.', σκέφτηκε στρέφοντας ύστερα την προσοχή της στη συζήτηση.
"Πρέπει να γίνει και στον Όλυμπο!", είπε ενθουσιασμένη η Εστία ενώ πολλοί θεοί συμφώνησαν.
"Είναι απαραίτητο;", αναρωτήθηκε ο Δίας.
"Ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν μπορούμε να πάμε όλοι στον Κάτω Κόσμο.", ήταν η γνώμη του Ποσειδώνα. "Γι' αυτό, πρέπει να κάνουμε κι εδώ μια δεξίωση προς τιμήν τους."
"Ναι, πάρτυ!", φώναξε ο Απόλλων.
"Ο Άδης θα συμφωνήσει όμως;", ρώτησε η Δήμητρα.
"Έχεις δίκιο.", είπε η Ήρα σκεπτική. "Νομίζω ότι…", ξεκίνησε να λέει, όταν το έδαφος σείστηκε. Όλοι κοίταξαν αυτόματα τον Ποσειδώνα μα προφανώς δεν είχε προκαλέσει αυτός το σεισμό. Από τους πρόποδες του Ολύμπου, ένα μαύρο σύννεφο ξεκίνησε να ανεβαίνει. Έφτασε ως το παλάτι και πήρε τη μορφή του άρχοντα του Κάτω Κόσμου.
"Άδη, τι ευχάριστη έκπληξη!", τον χαιρέτησε ο Δίας όμως οι υπόλοιποι είχαν τρομοκρατηθεί. Η σκοτεινή του αύρα αποδείκνυε πόσο εξοργισμένος ήταν.
"Δία… Βίασες, ναι ή όχι, μια κοπέλα που την έλεγαν Λεύκα σε ένα δάσος;"
"Λεύκα;", επανέλαβε ο Δίας.
"Μία γυναίκα άσπρη σαν το χιόνι μα…". 'Μα ζεστή σαν τον ήλιο.', ολοκλήρωσε από μέσα του.
"Α, αυτή… Ναι, αλήθεια είναι. Και τι έγινε;", είπε ο Δίας. Ήξερε πως ο αδερφός του θα γκρίνιαζε πάλι για την απιστία. 'Τι πρόβλημα έχει επιτέλους;'.
"Ήξερες, ναι ή όχι, για τη σχέση μου με εκείνη όταν… Όταν τη βίαζες;", είπε υποτιμητικά. Όλοι οι παρόντες σοκαρίστηκαν και τα μάτια του Δία άνοιξαν διάπλατα. Όχι, δεν το ήξερε. Ο Άδης όμως δεν του έδωσε χρόνο να απαντήσει. "Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει καμιά σημασία, αν γνώριζες ή όχι. Διέπραξες μια μεγάλη αδικία εις βάρος μου. Ζήτα συγγνώμη!", απαίτησε με ψυχρό βλέμμα και για να τονιστεί ακόμη περισσότερο η διαταγή του, άρχισαν να βγαίνουν μαύρες φλόγες απ' το χιτώνα του, προκαλώντας ένα εντυπωσιακό θέαμα. Ο Άρχοντας του σκότους, η αντίθεση στη λαμπρή ύπαρξη του Δία, άπλωνε τη σιωπηλή οργή του σε όλους τους Ολύμπιους. Πριν προλάβει κανείς να αντιδράσει, η Ήρα έτρεξε στο μεγάλο αδερφό της κι έπεσε στα πόδια του κλαίγοντας.
"Συγχώρεσέ με, αδερφέ μου! Τη σκότωσα δίχως να ξέρω ποια ήταν.", απολογήθηκε μετανοιωμένη. Οι νεώτεροι κοιτούσαν με δέος τη βασίλισσα να προσκυνά έναν άλλο θεό. Πώς είναι δυνατόν; Για την Ήρα πρόκειται! Η Ήρα δε ζητά συγγνώμη. Ποτέ! Μάλιστα, είναι ανίκανη να κάνει κάτι τέτοιο. Η Ήρα είναι η προσωποποίηση της υπερηφάνειας, της κομψότητας κι έχει πάντα δίκιο. Τώρα όμως μπροστά σε όλους παραδέχεται ότι έκανε λάθος και ντρέπεται για αυτό. Ο Άδης κοίταξε την αδερφή του με καλοσύνη όμως το βλέμμα του έγινε πάλι αυστηρό όταν το έριξε στον Δία.
"Αδερφέ, ζήτα του συγγνώμη.", ψιθύρισε ο Ποσειδών, ο οποίος δεν είχε δει τόση οργή στο ύφος του Άδη… Ούτε καν τότε που του έκανε φάρσες. Αφού συνήλθε ο Δίας, κοίταξε ολόγυρα. Στ' αλήθεια δε γνώριζε τότε ποια ήταν η κοπέλα και αν ήταν μόνοι, θα του ζητούσε συγγνώμη. Μα μπροστά σε όλα του τα παιδιά… Η περηφάνεια του δεν το επέτρεπε. Είχε μια φήμη ως βασιλιάς κι έπρεπε να τη διατηρήσει. Ήταν μεγαλοπρεπής, ισχυρός κι αλάνθαστος. Δεν ήταν δυνατόν να σκύβει το κεφάλι μπροστά σε κανέναν. Όχι, δε θα ζητούσε συγγνώμη. Ο Άδης δεν είχε δικαίωμα να απαιτεί κάτι τέτοιο. 'Κοίτα τον, που θέλει να φανεί ανώτερος από 'μένα! Θα τον βάλω όμως στη θέση του.', σκέφτηκε.
"Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Πώς τολμάς να με διατάζεις; Δεν έχεις καμία εξουσία πάνω μου."
"Δία!", φώναξαν ταυτόχρονα η Δήμητρα, ο Ποσειδώνας και η Εστία.
"Μπράβο, πατέρα!", πετάχτηκε ο Άρης. "Δεν έχεις κανένα λόγο να απολογείσαι σ' αυτόν."
"Βούλωσέ το, Θεέ του πολέμου, γιατί θα σε πάρω μαζί μου εκεί που ανήκεις!", είπε ο Άδης χωρίς να πάρει τα μάτια του απ' τον Δία. "Ήταν η μέλλουσα γυναίκα και βασίλισσά μου. Παραδέξου το λάθος σου και ζήτα συγγνώμη!", επανέλαβε έντονα.
"Είμαι ο βασιλιάς των θεών! Δεν έχω κάνει κανένα λάθος κι ούτε θα κάνω ποτέ!", είπε ο Δίας με βροντερή φωνή κι έριξε έναν κεραυνό κατευθείαν στο θώρακα του Άδη. Αμέσως ο Ποσειδών άρπαξε το χέρι του ενώ η Δήμητρα και η Εστία έτρεξαν ανήσυχες στο πλευρό του μεγάλου τους αδερφού. Ο Άδης κοίταξε τον ιχώρα που έτρεχε στο πάτωμα με συγκρατημένο ύφος.
"Πολύ καλά, λοιπόν.", είπε αφού στάθηκε πρώτα στο ύψος του με δυσκολία και απομάκρυνε τις αδερφές του από το πλάι του. "Σου έδωσα την ευκαιρία να μετανοήσεις. Εάν είχες ζητήσει συγγνώμη, θα σε συγχωρούσα, επειδή είμαστε αδέρφια… Αλλά έκανες την επιλογή σου. Γι' αυτό, η τιμωρία σου δε θα είναι ελαφριά."