Κεφάλαιο 15
Δικαιοσύνη
Η Θέμις περιπλανιόταν στον Κάτω Κόσμο αναζητώντας με αγωνία το δρόμο της επιστροφής.
"Τι έκπληξη να συναντήσω την Τιτανίδα Θέμιδα στον Κάτω Κόσμο! Έχετε δουλειές με τον άρχοντά μας;", τη ρώτησε μια γυναίκα όμορφη με μαύρα, μακρυά μαλλιά και σκουρόχρωμα ρούχα.
"Δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει. Βρέθηκα ξαφνικά στον Κάτω Κόσμο, αφού μπήκε μέσα μου μια μυστηριώδης σφαίρα φωτός. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με να επιστρέψω στον Επάνω Κόσμο."
"Μη φοβάσαι, Θέμις. Εγώ είμαι η Εκάτη, θεά της μαγείας και των σκοτεινών τεχνών. Θα σε πείραζε να εξετάσω αυτή τη σφαίρα;". Η Τιτανίδα συμφώνησε και η Εκάτη άπλωσε το χέρι της στην καρδιά της Θέμιδος κλείνοντας τα μάτια. Πολύ σύντομα όμως τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα και την κοίταξαν με κατάπληξη. "Πρέπει να σε οδηγήσω στο βασιλιά. Αμέσως.". Εκείνη την ώρα, ο βασιλιάς προπονούνταν με τις λεπίδες του. Ήταν η πρώτη φορά που το έκανε αυτό από τότε που είχε αναλάβει την εξουσία. Του θύμιζε την εποχή που έκανε καθημερινή εξάσκηση για την Τιτανομαχία. Εκείνη τη στιγμή όμως ξαναζούσε τη σφαγή της Ελλάδας.
"Μεγαλειότατε, οι ψυχές περιμένουν την κρίση σας.", είπε ο Θάνατος απορώντας με την αλλαγή του άρχοντα. Η οργή του ήταν σίγουρα τρομακτική εμπειρία, πραγματικά αξέχαστη. Τώρα όμως ο Άδης έμοιαζε να αδιαφορεί για τα καθήκοντά του.
"Δε θα κρίνω κανέναν σήμερα, Θάνατε."
"Μα, άρχοντά μου, έχουν συγκεντρωθεί…"
"Άκου με λίγο! Δεν μπορώ να κρίνω ψυχές πλέον."
"Τι εννοείτε, άρχοντά μου;", ρώτησε ανήσυχος.
"Δεν έχω πια την ικανότητα να κρίνω ψυχές.", είπε λυπημένα. "Έχω χάσει την αίσθηση δικαίου και τη φιλευσπλαχνία. Γι' αυτό, είναι καλύτερα από 'δώ και πέρα να αναλάβει κάποιος άλλος αυτό το έργο.". Ο Θάνατος τον κοίταξε άναυδος. 'Πώς είναι δυνατόν;', αναρωτιόταν τη στιγμή που βρέθηκε δίπλα του η Εκάτη.
"Άρχοντα, έχει προκύψει ένα θέμα εξαιρετικά επείγον. Είναι ανάγκη να σας μιλήσω ιδιαιτέρως."
"Δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε από τον Θάνατο. Μίλα ελεύθερα."
"Άρχοντά μου, η Τιτανίδα Θέμις βρέθηκε στον Κάτω Κόσμο και η αιτία είναι ότι… Ότι έχει ένα κομμάτι δικό σας. Έχει στην καρδιά της το αίσθημα δικαίου σας.", ανέφερε η Εκάτη και ο Άδης κοίταξε τη Θέμιδα με απάθεια. Βρισκόταν μπροστά στη γυναίκα που κατείχε μια ουσία της ύπαρξής του όμως δεν είχε καμία διάθεση να δείξει ανασφάλεια. Η φωνή του βγήκε μονότονη σαν το ύφος του.
"Συγχαρητήρια. Από αυτή τη στιγμή είσαι η Θεά της δικαιοσύνης. Συνοδεύστε τη, παρακαλώ, στα νέα της καθήκοντα.", είπε ο Άδης αλλά η Εκάτη κι ο Θάνατος κοιτάχτηκαν με απορία. 'Τι είχε συμβεί στον άρχοντα; Πώς χάθηκε η δικαιοσύνη του; Και τι γίνεται τώρα; Μήπως αποφάσισε να παραιτηθεί από το θρόνο;', αναρωτιούνταν. Ο Άδης παρατήρησε την έκφρασή τους όμως δεν έδινε δεκάρα. Δεν είχε πια το δικαίωμα να κάθεται στο θρόνο. Τουλάχιστον είχε βρεθεί μια σωστή αντικαταστάτρια και ίσως είχε φτάσει η στιγμή να αποσυρθεί κι αυτός, όπως είχαν κάνει τόσοι ηγεμόνες στο παρελθόν. "Θέλετε τίποτε άλλο;", είπε απότομα στους συμβούλους του που στέκονταν εκεί.
"Άρχοντά μου, πώς χάσατε καταρχήν την αίσθηση δικαίου;", ρώτησε ο Θάνατος εκφράζοντας την απορία και των δύο. Ύστερα ο Άδης τούς εξήγησε…
"Λοιπόν, τώρα που ικανοποίησα την περιέργειά σας, πηγαίνετε κι ακολουθήστε τις εντολές που σας έχουν δοθεί.". Οι δύο συνεργάτες του Άδη προσπάθησαν να καθοδηγήσουν τη Θέμιδα, αν και ο Θάνατος δεν ήταν ιδιαίτερα σύμφωνος. Απεναντίας, ήταν εντελώς αντίθετος με τις εξελίξεις. Η Εκάτη προσπαθούσε να τη βοηθήσει στην κρίση των ψυχών αλλά η Θέμις είχε παραλύσει.
"Είναι πάρα πολλοί! Δεν μπορώ να συνεχίσω. Δεν αντέχω άλλο να βλέπω τις ζωές τους! Φτάνει πια! Δεν ανήκω εδώ! Θέλω να γυρίσω στο σπίτι μου!". Η Νυξ έφτασε τη στιγμή που η Θέμις είχε κουλουριαστεί μπροστά στο θρόνο κλαίγοντας γοερά.
"Αχ, κακόμοιρο κορίτσι!", είπε κλείνοντας τη δυστυχισμένη κοπέλα στην αγκαλιά της. "Ησύχασε, χρυσό μου, μην κλαις. Λυπάμαι που πρέπει να κουβαλήσεις αυτό το φορτίο όμως μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις.". Η Θέμις έκλαιγε ασταμάτητα εκνευρίζοντας τον Θάνατο ακόμα πιο πολύ. Ο Κάτω Κόσμος λειτουργούσε σαν ρολόι για αιώνες και τώρα θα αναλάμβανε κάποια άλλη θεότητα. Αντιπαθούσε αυτήν που είχε έρθει να πάρει τη θέση του άρχοντά του. Μόνο στον Άδη άξιζε ο θρόνος. Σε εκείνον είχε ορκιστεί αφοσίωση, όχι σε αυτό το άσχετο κοριτσάκι!
"Μην αγχώνεσαι.", της είπε παγωμένα. "Ο άρχοντας μπορεί να τους κρίνει μέσα σε ένα μόλις μήνα. Αν έχεις πράγματι τη δικαιοσύνη του, σίγουρα θα το πετύχεις κι εσύ.", είπε και η Νυξ τον αγριοκοίταξε. Γνώριζε πώς αισθανόταν ο γιος της μα δεν ήταν ώρα για πείσματα!
"Ένας μήνας;", φώναξε έκπληκτη η Θέμις. "Δεν μπορώ να το κάνω. Δεν καταλαβαίνετε; Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πέθαναν με βίαιο τρόπο και όταν βλέπω το θάνατο μέσα απ' τα μάτια τους, νοιώθω πως πεθαίνω κι εγώ! Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνει ο Άδης μα εγώ δεν πρόκειται!". Όλοι κοίταξαν την Τιτανίδα ξαφνιασμένοι. Για πρώτη φορά κατανοούσαν ότι ο Άδης κρίνοντας τις ψυχές είχε βιώσει το θάνατο εκατομμύρια φορές.
"Εντάξει, κορίτσι μου.", είπε η Νυξ. "Πες μας, τι θα μπορούσε να σε βοηθήσει;"
"Δε θα τα καταφέρω μόνη μου. Υπάρχουν τόσες πολλές σκιές… Δε θα τελειώσουν ποτέ."
"Ωραία… Θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν κάποιες σκιές, έτσι δεν είναι;", πρότεινε η Νυξ και στράφηκε στο γιο της. 'Τι κατάντια! Ο Άδης δε ζήτησε ποτέ τη βοήθεια κανενός κι ας είχε να κρίνει τις ψυχές που είχαν συγκεντρωθεί από την αρχή του χρόνου'.
"Ναι, μητέρα, μπορεί να έχει βοηθούς."
"Ορίστε! Όλα λύνονται, είδες; Μη στενοχωριέσαι, όλα θα πάνε καλά.". Η Εκάτη ανέθεσε το έργο των βοηθών της Θέμιδος σε τρεις ψυχές: Τον Αιακό, τον Μίνωα και τον Ραδάμανθυ. Ακόμα και με τη βοήθειά τους όμως η Θέμις χρειάστηκε μήνες για να ολοκληρώσει την κρίση. Αν έπρεπε να κρίνει τις ψυχές που βρίσκονταν στον Κάτω Κόσμο όταν ο Άδης ανέβηκε στο θρόνο, δε θα είχε τελειώσει ακόμα! Πραγματικά, ο Θάνατος δεν την άντεχε… Όμως η ανίκανη Τιτανίδα δε θα καθόταν στο θρόνο, αν αυτός δεν είχε προτείνει στον Άδη να πάει στον Επάνω Κόσμο. Δε θα καθόταν στο θρόνο, αν αυτός είχε κάνει σωστά τη δουλειά του κι είχε ελέγξει ότι θα πέθαινε η Λεύκα. Η ανίκανη Τιτανίδα δε θα αντικαθιστούσε τον άρχοντα, αν αυτός δεν έφερνε στον Κάτω Κόσμο την ψυχή της μέλλουσας βασίλισσας. Κανείς δεν ήταν πιο ανίκανος από τον ίδιο… Με ποιο δικαίωμα, λοιπόν, παραπονιόταν για ανικανότητα;