Κεφάλαιο 23

Ζητώντας Το Χέρι Της Κόρης

"Αχ, Εστία. Τι θα έκανα χωρίς εσένα;", απόρησε η Ήρα και χαμογέλασε στην αδερφή της.

"Θα σε χτένιζε κάποιος υπηρέτης… Ή ο Ποσειδών.", είπε κι έβαλαν τα γέλια.

"Όχι, εννοώ με τον Δία. Δίχως τις συμβουλές σου δε θα είχαμε σώσει το γάμο μας.". Από παιδί, η Ήρα είχε πάντα στήριγμα την Εστία και μόνο αυτήν εμπιστευόταν απόλυτα. Όποτε αντιμετώπιζε δυσκολίες, έτρεχε στην αγκαλιά της ζητώντας συμβουλές.

"Ορίστε. Είσαι μια κούκλα. Ήρα, εσύ η ίδια κατάφερες να σώσεις το γάμο σου. Εγώ χαίρομαι που σε βλέπω ευτυχισμένη."

"Τι έχεις;", ρώτησε η Ήρα βλέποντάς τη σκεπτική.

"Εύχομαι να μπορούσαμε να γίνουμε όλοι ευτυχισμένοι.", απάντησε με ένα στεναγμό.

"Για εκείνον μιλάς…". Αν υπήρχε ένα αγκάθι στην καρδιά της Εστίας, αυτό ήταν ο μεγάλος αδερφός τους. Παλιότερα, ήταν τόσο δεμένοι μεταξύ τους κι ενεργούσαν από κοινού δίχως συνεννόηση, σαν να επικοινωνούσαν πνευματικά. Η αλλαγή του Άδη όμως έκανε μεγάλο κακό στη σχέση τους.

"Με πληγώνει όταν τον βλέπω σε αυτή την κατάσταση. Ας μπορούσα να τον βοηθήσω κάπως!". Η Ήρα την πήρε από το χέρι και έκαναν έναν περίπατο μαζί για να της φτιάξει τη διάθεση, ώσπου εντελώς απροσδόκητα συνάντησαν τον Άδη.

"Άδη! Τι κάνεις εσύ εδώ;", ρώτησε η Ήρα και στάθηκε προστατευτικά μπροστά στην Εστία.

"Ψάχνω τον Δία. Μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε;"

"Για ποιο λόγο;", συνέχισε η Ήρα.

"Δε σε αφορά."

"Αδερφέ μου;", πήρε το λόγο η Εστία. Φαινόταν ότι τον απασχολούσε κάτι. Έμοιαζε ευάλωτος μα συγχρόνως αποφασισμένος να κάνει αυτό που είχε σκοπό. Τον είχε ξαναδεί σε αυτή την κατάσταση κατά τη διάρκεια της Τιτανομαχίας και το γεγονός ότι έβλεπε στα μάτια του κάτι από τον Άδη που γνώριζε, της έδωσε ελπίδα.

"Ναι;", την κοίταξε εκείνος.

"Ό,τι σκοπεύεις να κάνεις… Το έχεις σκεφτεί καλά;"

"Αυτή είναι η απόφαση των Μοιρών. Εγώ προτιμώ να ακολουθήσω το ρεύμα παρά να παλέψω εναντίον του."

"Θα είσαι ευτυχισμένος με την απόφασή σου;"

"Δεν είναι ζήτημα ευτυχίας. Είναι ζήτημα επιλογής, Εστία.". Υπήρχε κάτι που δεν της έλεγε όμως δεν ήθελε να τον πιέσει.

"Θα προσεύχομαι να μην πληγωθείς ξανά."

"Δε θα συμβεί αυτό.", της υποσχέθηκε.

Ο Δίας κατευθύνθηκε στην αίθουσα του θρόνου, μόλις τον ειδοποίησε η Ίρις, η προσωπική αγγελιαφόρος της Ήρας.

"Άδη, σε τι οφείλω την ευχάριστη έκπληξη;"

"Γεια σου, Δία.", τον χαιρέτησε και η Ήρα σηκώθηκε από τη θέση της για να τους αφήσει μόνους αλλά ο Άδης τη σταμάτησε. "Ήρα, μείνε κι εσύ, σε παρακαλώ.". Το βασιλικό ζεύγος κάθισε στο ανάκλιντρο και ο Άδης τούς κοίταξε με σοβαρό ύφος. "Δία, θα ήθελα να ζητήσω σε γάμο την κόρη σου."

"Την κόρη μου; Ποια απ' όλες εννοείς; Έχω πολλά κορίτσια και σίγουρα θα μπορούσα να σου δώσω ένα… Μισό λεπτό… Δεν είναι η Άρτεμις ή η Αθηνά, σωστά;". Ο Άδης κούνησε το κεφάλι αρνητικά.

"Είναι το παιδί που έχεις με τη Δήμητρα, η Κόρη.", δήλωσε και το πρόσωπο του Δία φωτίστηκε.

"Ο αγαπητός μου αδερφός ερωτεύτηκε μία από τις κόρες μου! Αυτό είναι ιδιαιτέρως…"

"Διασκεδαστικό;", συμπλήρωσε ο Άδης.

"Απίστευτο. Ήρα, δε συμφωνείς;"

"Πράγματι, είναι κάπως ξαφνικό.", είπε εκείνη χαμογελώντας ελαφρά. Ο αδερφός της σκόπευε να την απαλλάξει από ένα εξώγαμο του Δία. Αυτός έμεινε για λίγο σκεπτικός. Αν μία κόρη του γινόταν αρχόντισσα του Κάτω Κόσμου, θα αποκτούσε κι ο ίδιος δικαίωμα στο μεγαλύτερο βασίλειο της οικουμένης.

"Σύμφωνοι! Μπορείς να την πάρεις. Όμως δεν ήταν απαραίτητο να ζητήσεις την άδειά μου. Εάν θες την Κόρη, μπορείς να την έχεις."

"Γιατί μιλάς σαν εκείνον;", μουρμούρισε ο Άδης.

"Σαν ποιον;"

"Κανέναν. Λοιπόν, να ξεκινήσει ο γάμος;"

"Τώρα;", αναρωτήθηκε η Ήρα.

"Θα ήθελα να είσαι παρούσα ως θεά του γάμου."

"Εννοείς ότι θες να παντρευτείς σύμφωνα με τα ελληνικά έθιμα;", ρώτησε ο Δίας. "Γιατί; Απλά πάρ' την και τελειώνει το ζήτημα.". 'Μπορείς να σταματήσεις να χρησιμοποιείς τα λόγια του;', σκέφτηκε ο Άδης.

"Επειδή αυτή τη φορά θέλω ειδικά εσείς οι δύο να γνωρίζετε τις προθέσεις μου για αυτή τη γυναίκα.". Ο Δίας κι η Ήρα δεν περίμεναν το καρφί που τους πέταξε από το πουθενά.

"Εντάξει.", είπε ο Δίας απλώνοντας το χέρι με επισημότητα. "Σου παραδίδω την κόρη μου, Κόρη, για να γίνει σύζυγός σου και να σου χαρίσει παιδιά."

"Δέχομαι την Κόρη για σύζυγό μου.", είπε ο Άδης και με μια χειραψία σφράγισαν τη συμφωνία.

"Είμαι μάρτυρας σε αυτή την ένωση και δίνω την ευλογία μου στο γάμο του Άδη, Άρχοντα του Κάτω Κόσμου και Θεού των νεκρών και της Κόρης, θεάς της Άνοιξης.", μίλησε η Ήρα ολοκληρώνοντας την τελετή.

"Αυτή τη φορά, αδερφέ μου, θα κάνουμε τα πάντα για να παραμείνεις με τη γυναίκα που επέλεξες.", είπε ο Δίας με σοβαρότητα. Ο Άδης έγνεψε και χάθηκε μέσα σε πυκνή, σκοτεινή ομίχλη. Το μόνο που απέμενε, αφού είχε ζητήσει το χέρι της Κόρης, ήταν να πάρει τη νύφη. Οι Μοίρες συνέχισαν να υφαίνουν, καθώς το σχέδιο του Άδη, του Ερέβους και του Ταρτάρου άρχιζε να μπαίνει σε εφαρμογή.