Κεφάλαιο 13
Περί Σταφυλιών Και Εξεγέρσεων
"Βρε, βρε, βρε… Τι έχουμε εδώ;", σχολίασε ο Τάρταρος μόλις έφτασε στο σημείο από όπου απέδρασε ο Τυφωέας. "Είμαι στο δωμάτιό μου και τιμωρώ τις καμαριέρες μου, όταν αρχίζει να τρέμει η γη. Έπειτα έρχομαι εδώ και βλέπω ότι απελευθέρωσες το γιο μου. Αποφάσισες τελικά να γίνεις λίγο άτακτος, Αιδονέα;", ρώτησε σκανδαλιάρικα όμως ο Άδης τον κοίταξε με παγερό βλέμμα.
"Αυτή τη φορά, σκοπεύω να γίνω κάτι παραπάνω από λίγο άτακτος. Θα τιμωρήσω τον Δία όπως του αξίζει."
"Πολύ ενδιαφέρον.", είπε ο Τάρταρος χειροκροτώντας αργά. "Πρέπει να ομολογήσω πως αυτά που σκέφτεσαι, είναι σύμφωνα με τα γούστα μου. Ασφαλώς όμως θα καταλαβαίνεις ότι ο Τυφωέας δεν είναι ο τύπος που θα ξεχωρίσει τον Δία. Θα επιτεθεί σε όλους, συμπεριλαμβανομένου και του Δία. Γι' αυτό το λόγο είμαι περήφανος για εκείνον και γι' αυτό ο Ουρανός τον είχε φυλακίσει εξ αρχής.", του είπε χαρούμενος.
"Η αλήθεια είναι πως αυτό ακριβώς ήλπιζα να συμβεί. Έλα, Τάρταρε! Στάσου στο πλευρό μου, για να παρακολουθήσεις το χάος που θα δημιουργήσω.", είπε ο Άδης ενώ ο Τάρταρος τον κοίταζε με μάτια που έλαμπαν.
"Στάσου μια στιγμή… Μην κουνηθείς! Μην αλλάξεις το ύφος σου!". Ο Άδης είχε τα φόντα να γίνει ο ιδανικός σαδιστής. Μα πώς δεν το είχε προσέξει τόσο καιρό; Θα γινόταν ο τέλειος βασιλιάς: Τρομερός, αδιαμφισβήτητος, αξιοσέβαστος από όλους. Άρχισε να κάνει κύκλους γύρω του και να τον κοιτά με επιδοκιμασία.
"Τι τρέχει;", ρώτησε ο Άδης μπερδεμένος.
"Ήσουν τόσο επιβλητικός πριν από λίγο, τόσο ανώτερος και ψυχρός, που ανατρίχιασα. Και για να σου απαντήσω, ναι, λατρεύω το χάος και τις τιμωρίες. Εντάξει, μεγαλειότατε, ας δούμε τι έχετε κάνει. Αλλά εσύ πρέπει να παρέχεις το φαγητό, έτσι;"
"Ναι, θα φέρω ρόδια."
"Άσ' τα ρόδια. Σταφύλια να φέρεις.", είπε ο Τάρταρος δίχως να χάσει χρόνο.
"Μα το ρόδι είναι το αγαπημένο μου φρούτο."
"Άκου λίγο, ανηψιέ. Ποτέ μη λες σε κανέναν τι σου αρέσει και τι όχι. Θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν εναντίον σου."
"Μήπως σκοπεύεις να κρατήσεις όμηρο ένα ρόδι και να το χρησιμοποιήσεις κάποτε εναντίον μου; Γιατί αν είναι έτσι, θα μπορούσε να βγει ένας νόμος που να σου απαγορεύει κάθε πρόσβαση στα σταφύλια.". Για πρώτη φορά στη ζωή του ο Τάρταρος απειλήθηκε και μάλιστα με σταφύλια. Δεν ήξερε αν έπρεπε να κλάψει ή να γελάσει. Ο Άδης βρισκόταν σε πολύ καλό δρόμο.
"Πρέπει να ομολογήσω ότι μαθαίνεις πολύ γρήγορα, Αιδονέα. Αλλά ότι θεωρείς αγαπημένο σου ένα τόσο αηδιαστικό φρούτο… Τέλος πάντων, θα φέρω τα δικά μου σταφύλια."
"Μα τα σταφύλια του Κάτω Κόσμου είναι πικρά."
"Και τι πειράζει; Μήπως θα σε αναγκάσω να τα φας; Αν το θες, βέβαια, δε θα σου χαλάσω χατήρι.". Ο Άδης δίχως να πει κουβέντα άρχισε να απομακρύνεται κι ο Τάρταρος έτρεξε πίσω του. "Αιδονέα, πλάκα έκανα! Μη μου παίρνεις τα σταφύλια!". Λίγη ώρα αργότερα ήταν και οι δύο ξαπλωμένοι πάνω σε ανάκλιντρα δίπλα στη μεγάλη πισίνα που είχε κατασκευάσει για τη Λεύκα και μέσα φαίνονταν όσα συνέβαιναν στον Επάνω Κόσμο. Ο Άδης έτρωγε το ρόδι του ενώ ο Τάρταρος είχε μπροστά του ένα δίσκο με σταφύλια.
"Τι βλέπετε εκεί;", ρώτησε το Έρεβος.
"Τα καλύτερα.", απάντησε ο Τάρταρος.
"Ο Τυφωέας είναι αυτός;"
"Ναι. Είμαι τόσο περήφανος για αυτόν! Μπράβο, γιε μου, όρμα!"
"Μα πώς ελευθερώθηκε;". Το Έρεβος έριξε μια ματιά στον Άδη κι είδε το ρυτιδιασμένο χέρι. "Αιδονέα, τι σου συνέβη;", ρώτησε μα ύστερα πρόσεξε το επίσης ρυτιδιασμένο πρόσωπο. "Αιδονέα, απαιτώ να μου πεις αυτή τη στιγμή πώς απελευθέρωσες τον Τυφωέα!"
"Μη φωνάζεις, αδερφέ. Είμαι βέβαιος ότι ο Αιδονεύς θα μας πει αργά ή γρήγορα."
"Εσύ! Εσύ κάτι έχεις κάνει!", φώναξε κι άρχισε να τον στραγγαλίζει.
"Σε 'μένα κάνεις τέτοια;", είπε ο Τάρταρος χαμογελώντας κι άρπαξε το Έρεβος απ' το λαιμό.
"Σταματήστε αμέσως.", τους διέταξε ήρεμα ο Άδης. "Δεν μπορώ να παρακολουθήσω το πρόγραμμα με αυτή τη φασαρία. Θα το συζητήσουμε αργότερα. Κατανοητό;", τους είπε με δολοφονικό βλέμμα. Σύντομα κάθονταν κι οι τρεις μαζί όμως το Έρεβος παρέμενε ανήσυχο.
"Ωχ, αυτό πρέπει να πόνεσε!", είπε ο Τάρταρος μόλις ο Τυφωέας πέταξε τον Δία στο πάτωμα με ένα από τα τεράστια φίδια που έβγαιναν απ' το σώμα του. "Αιδονέα, παιδί μου, μόλις πήρες προαγωγή από άτακτος σε ιδιοφυΐα! Είμαι τόσο περήφανος για την εξέλιξή σου!", είπε σκουπίζοντας ένα φανταστικό δάκρυ.
"Πρόσεχε τον κεραυνό! Πρόσεχε!", φώναξε το Έρεβος ταρακουνώντας τον Τάρταρο.
"Κόφ' το! Μου χαλάς την εικόνα.", είπε ο Τάρταρος και τον έσπρωξε από πάνω του.
"Σταματήστε, βρε παιδιά!", είπε η Νυξ τρώγοντας ένα λεμόνι του Κάτω Κόσμου. Στην αρχή, όταν έμαθε πως ο Άδης είχε πουλήσει τη δικαιοσύνη και τη συμπόνοια του, σοκαρίστηκε όμως αργότερα πίστεψε ότι θα πάνε όλα καλά.
"Πώς το τρως αυτό το πράγμα;", ρώτησε ο Τάρταρος.
"Εμένα μου αρέσει. Είναι γλυκό.". Ο Κάτω Κόσμος είναι το αντίστροφο του Επάνω Κόσμου. Το λεμόνι είναι ξινό μα στον Κάτω Κόσμο είναι γλυκό σαν καραμέλα. Το σταφύλι πάλι που συνήθως είναι γλυκό, στον Κάτω Κόσμο είναι πικρό. Ένα περίεργο πράγμα, μόνο το ρόδι έχει παρόμοια γεύση παντού.
"Υπερβολικά γλυκό. Μόνο τα παιδιά το τρώνε."
"Σχολιάζεις τα λεμόνια μου ενώ εσύ τρως αυτά τα απαίσια σταφύλια."
"Τι σχέση έχει αυτό;"
"Ο Τυφωέας χάνει!", αναφώνησε το Έρεβος στρέφοντας την προσοχή πίσω στη μάχη. "Γιατί χάνει;". Ένας κεραυνός τον είχε πετύχει κατακούτελα δίνοντας την ευκαιρία σε θεούς και θεές να του επιτεθούν. Ο Άδης, ο οποίος παρέμενε σιωπηλός τόση ώρα, πέταξε κάτω το κύπελλό του και σηκώθηκε βιαστικά. "Πού πας;", τον ρώτησε το Έρεβος.
"Να το διορθώσω."