Κεφάλαιο 25

Ο Γάμος

"Κορίτσια, πού είναι η Κόρη;", ρώτησε η Δήμητρα επιστρέφοντας στο κτήμα.

"Συγχώρεσέ μας, θεία.", ψέλλισε η Άρτεμις.

"Δεν ξέρουμε πού πήγε.", συμπλήρωσε η Αθηνά.

"Τι είναι αυτά που λέτε; Κόρη, έλα εδώ, παιδί μου!", είπε προσπερνώντας τις δύο θεές.

"Την ψάξαμε παντού.", είπε η Αθηνά. "Δεν καταλαβαίνω πώς χάθηκε όμως υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε τα πάντα για να τη βρούμε."

"Πώς έγινε αυτό; Ένα πράγμα είχατε να κάνετε: Να την προσέχετε! Μόνο αυτό σας ζήτησα και τώρα λέτε ότι τη χάσατε; Αν έχει πάθει κάτι, δε θα σας συγχωρήσω ποτέ.".

Στον Κάτω Κόσμο, ένας χτύπος ακούστηκε στην πόρτα της Κόρης.

"Περάστε.", είπε σιγανά και προετοιμάστηκε να σπρώξει τον επισκέπτη και να δραπετεύσει. Όταν όμως άνοιξε η πόρτα και εμφανίστηκε μια πανέμορφη μάγισσα, το σχέδιό της ναυάγησε. Δεν μπορούσε να φερθεί έτσι και να μην το μετανοιώσει μετά. Αν ήταν, βέβαια, ο Αιδονεύς στην πόρτα της, δε θα δίσταζε ούτε λεπτό.

"Κυρά μου, εγώ είμαι η Εκάτη, η χθόνια θεά της μαγείας. Είμαι εδώ για να σας βοηθήσω να ετοιμαστείτε για το γάμο σας."

"Χαίρω πολύ. Θα σε παρακαλούσα όμως να με φωνάζεις 'Κόρη'."

"Εντάξει. Αρχόντισσα Κόρη, τότε. Πρέπει να βιαστούμε, ο γάμος αρχίζει σε λίγες ώρες."

"Μια στιγμή… Δεν έχω συνειδητοποιήσει τίποτα από όσα συμβαίνουν. Μπορείς να μου εξηγήσεις από πού κι ως πού παντρεύομαι στα καλά καθούμενα; Ποιος είναι αυτός ο Αιδονεύς; Ξέρω πως είναι ο υποτιθέμενος σύζυγός μου αλλά δεν έχω ιδέα για το ποιος είναι πραγματικά."

"Λυπάμαι, αρχόντισσα Κόρη. Νόμιζα ότι ο μεγαλειότατος σάς είχε εξηγήσει την κατάσταση. Για να είμαι ειλικρινής, ούτε εγώ γνωρίζω το λόγο που γίνεται αυτός ο γάμος. Για να απαντήσω όμως στην επόμενη ερώτησή σας, ο σύζυγός σας είναι ευρέως γνωστός ως Άρχοντας Άδης, θεός του Κάτω Κόσμου και όσων κατοικούν σε αυτόν.", απάντησε η Εκάτη με υπερηφάνεια. Με την αποκάλυψη της ταυτότητας του άντρα της, ο εφιάλτης έγινε χειρότερος.

"Δε θέλω να τον παντρευτώ."

"Αρχόντισσα, είναι σύνηθες η νύφη να έχει κάποιες αμφιβολίες πριν από το γάμο. Η αγάπη θα γεννηθεί σιγά-σιγά όσο θα τον γνωρίζετε καλύτερα…"

"Δε θέλω να τον γνωρίσω καλύτερα! Εγώ θέλω να γυρίσω πίσω στο σπίτι μου."

"Φοβάμαι πως αυτό δε γίνεται, κυρά μου. Αυτό που μπορεί να γίνει όμως είναι να σας βοηθήσω να αισθανθείτε καλοδεχούμενη στον κόσμο μας.", είπε η Εκάτη κι άρχισε να την ετοιμάζει για το γάμο. Ο Άδης καθισμένος στο θρόνο του περίμενε τη νύφη να εμφανιστεί και όλοι οι υπήκοοί του τον κοίταζαν παραξενεμένοι. Την προηγούμενη φορά που γίνονταν γαμήλιες προετοιμασίες, ο βασιλιάς ήταν γελαστός κι ευτυχισμένος. Τώρα δεν προσπαθούσε ούτε καν να υποκριθεί.

"Θέλετε να πείτε ότι κανονίσατε το γάμο του Αιδονέως χωρίς εμένα;", ρώτησε η Νυξ τα αδέρφια της.

"Νομίζαμε ότι δε θα ήσουν σύμφωνη και γι' αυτό το κάναμε κρυφά.", απάντησε το Έρεβος μετανοιωμένο.

"Δεν το πιστεύω… Αισθάνομαι τόσο προδομένη.", είπε η Νυξ βουρκώνοντας.

"Ούτε εγώ το πιστεύω πως κρύψατε κάτι τέτοιο από τη μητέρα.", σχολίασε ο Ύπνος.

"Αν με είχατε συμπεριλάβει κι εμένα στο σχέδιο, θα ήμουν απόλυτα σύμφωνη!"

"Θα συμφωνούσες ακόμα και με την αρπαγή της νύφης;", ρώτησε έκπληκτος ο Τάρταρος.

"Φυσικά!", απάντησε θυμωμένη.

"Ε, τότε εντάξει, δεν έγινε και τίποτα!", κατέληξε ο Τάρταρος.

"Πάντως, χαίρομαι που ο βασιλιάς μας την παντρεύεται.", τους είπε ο Ύπνος.

"Γιατί; Επειδή την ερωτεύτηκε;", είπε ο Τάρταρος εκνευρισμένος με τον Έρωτα που είχε τολμήσει να τα βάλει με τον ανηψιό του.

"Είναι ερωτευμένος μαζί της;", ξαφνιάστηκε ευχάριστα ο Ύπνος. Είχε ψάξει κι εκείνος για την αληθινή αγάπη βλέποντας τους γονείς του και ζήλευε την ιδιαίτερη σχέση τους. Όμως ο άρχοντας κατάφερε να βρει τη γυναίκα που αγαπούσε και ίσως μέσ' από αυτήν να κέρδιζε πάλι τη συμπόνοια του. "Τόσο το καλύτερο, λοιπόν.", χαμογέλασε σκάβοντας ο ίδιος το λάκκο του. Οι τρεις αρχέγονοι θεοί τον κοίταξαν με καχυποψία.

"Γιατί μοιάζεις να ξέρεις κάτι που εμείς δεν ξέρουμε;", τον ρώτησε ο θείος του. Ο Ύπνος προσπάθησε να ψελλίσει μια δικαιολογία, όταν (ευτυχώς για αυτόν) έφτασε στην αίθουσα η νύφη. Αναστέναξε ανακουφισμένος καθώς όλη η προσοχή στράφηκε στην Κόρη, η οποία προχωρούσε προς τον Άδη. Εκείνος σηκώθηκε από το θρόνο του και κατέβηκε τα σκαλοπάτια για να τη συναντήσει. Κράτησε το χέρι της και την κοίταζε μαγεμένος. Αυτή η γυναίκα ήταν επικίνδυνη και τον είχε παρασύρει σαν Σειρήνα, μια Σειρήνα που του είχε αναστατώσει τη ζωή. Κατά βάθος τη φοβόταν όμως την ίδια στιγμή τη λάτρευε. Βλέποντας τη λογική του να τον εγκαταλείπει όσο βρισκόταν κοντά της ένοιωθε ανόητος… Και δεν του άρεσε καθόλου.

"Πολίτες του Κάτω Κόσμου, σας παρουσιάζω τη νέα σας βασίλισσα, την Κό-…"

"Μια στιγμή, Αιδονέα!", τον διέκοψαν οι Μοίρες πλησιάζοντας τη νύφη. "Ένα όνομα ευλογημένο από τον Αιθέρα δεν είναι κατάλληλο για αυτό το βασίλειο. Χρειάζεσαι ένα πραγματικά ισχυρό όνομα, τώρα και για πάντα.". Ύψωσαν τα χέρια πάνω απ' το κεφάλι της και μίλησαν με μια φωνή: "Από εδώ και στο εξής, εμείς, οι Μοίρες, σε βαφτίζουμε με το αληθινό σου όνομα: Χθόνια Αγνή Περσεφόνη Σωτηρία Πραξιδίκη, σύζυγο και Βασίλισσα του Άδη. Θα κουβαλάς πάντα μαζί σου αυτό το όνομα είτε επιλέξεις να είσαι αυτό είτε όχι.". Για λίγη ώρα αφότου αποχώρησαν οι Μοίρες, όλοι στην αίθουσα παρέμειναν σιωπηλοί. Κανένας δεν κατάλαβε ποια ήταν η σημασία αυτής της εμφάνισης. Αλλά ποιος κατάλαβε ποτέ τις Μοίρες;

"Ωραία, λοιπόν… Συνεχίστε το γλέντι.", είπε ο Άδης αφού κάθισαν και οι δύο στο θρόνο τους. Για πολλή ώρα ήταν χαμένος στις σκέψεις του. Τι πρόβλημα είχε; Γιατί του ασκούσε τόση επιρροή αυτή η γυναίκα; Έπρεπε να βρει τη λύση σε αυτό το πρόβλημα το συντομότερο δυνατόν. Ευχαρίστησε τους καλεσμένους του που παρευρέθηκαν στους βασιλικούς γάμους, πήρε την Κόρη από το χέρι και την οδήγησε στα ενδότερα του παλατιού.

"Δε σου είπα;", μουρμούρισε πονηρά ο Τάρταρος στον αδερφό του. "Το αγόρι μας δεν κρατιέται."