Κεφάλαιο 33

Η Πρόκληση

Στην αίθουσα του θρόνου, οι δύο μονάρχες στέκονταν ο ένας απέναντι στον άλλο. Ο Άδης κοιτούσε τη νύμφη υποτιμητικά και η Περσεφόνη κοίταζε τον άντρα της με αυτοπεποίθηση. Η σιγουριά της όμως την εγκατέλειψε, μόλις τον άκουσε να αποκαλύπτει το πραγματικό όνομα της καμαριέρας της.

"Μινθώ; Σε λένε… Μινθώ;", ρώτησε περιμένοντας επιβεβαίωση ή διάψευση. Προτιμούσε, βέβαια, το δεύτερο.

"Ναι, αλήθεια είναι. Τώρα φύγε από μπροστά μου. Δε χρειάζομαι την προστασία σου.", είπε χωρίς ίχνος ευγνωμοσύνης. Η Περσεφόνη πληγώθηκε, αφού ένα άτομο που εμπιστευόταν και θεωρούσε φίλη, της είχε πει ψέματα ακόμη και για το όνομά της. Άρα, ήθελε εξ αρχής να τη ρίξει στα Τάρταρα. Στενοχωρήθηκε πολύ, γιατί την είχε συμπαθήσει στ' αλήθεια μα τουλάχιστον έμαθε ποιο ήταν το αληθινό της όνομα.

"Αναιδεστάτη! Πώς τολμάς να μιλάς έτσι σε μια βασίλισσα;", βροντοφώναξε ο Άδης. Η Περσεφόνη τον κοίταζε τρομαγμένη αλλά η Μινθώ είχε εκστασιαστεί. Η πανίσχυρη αύρα του είχε ανάψει τη φωτιά του πόθου μέσα της και θυμήθηκε την πρώτη φορά που τον είχε δει: Τη μέρα που συγκέντρωσε τις χθόνιες δυνάμεις, για να επιτεθεί στον Επάνω Κόσμο. Τώρα όλη εκείνη η οργή απευθυνόταν στην ίδια! Τον κοίταζε με δέος να στέκεται μπροστά της και να την εκτοξεύει προς τα πίσω με μια κίνηση του χεριού του.

"Αιδονέα, τι της έκανες;", φώναξε η Περσεφόνη προσπαθώντας να τη βοηθήσει, αφού φαινόταν ότι η νύμφη δεν μπορούσε να αναπνεύσει.

"Είναι ένα κόλπο που μου έμαθε ο Τάρταρος. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που ξεπέρασε τα όρια.", είπε αυτός με μίσος. Η Περσεφόνη όμως δεν μπορούσε να την αφήσει να βασανίζεται έτσι. Σε μια κίνηση απελπισίας έπεσε πάνω στον Άδη κι έπιασε το χέρι του.

"Σταμάτα, σε παρακαλώ! Δεν της αξίζει αυτό. Εγώ την έχω ήδη συγχωρήσει."

"Δε γίνεται να ξεπεραστούν έτσι απλά οι δολοπλοκίες της, Περσεφόνη. Πρέπει να τιμωρηθεί.", εξήγησε ο Άδης.

"Μεγαλειότατε… Εγώ…", προσπάθησε να πει η Μινθώ όμως τη διέκοψε ο πατέρας της τραβώντας τα μαλλιά της.

"Μη μιλάς, μωρή! Μετά από αυτό που έκανες, δε σου αξίζει ούτε να ανασαίνεις μπροστά στον άρχοντα."

"Σταμάτα! Άσ' την ήσυχη!", φώναξε η Περσεφόνη.

"Μα αρχόντισσα…"

"Αρκετά, Κωκυτέ! Προφανώς, οι μέθοδοί μας αναστατώνουν τη βασίλισσα. Θα την κανονίσει ο Τάρταρος.", είπε ο Άδης.

"Μάλιστα, μεγαλειότατε."

"Όχι! Μην πας πουθενά!", διέταξε η Περσεφόνη με απελπισία. Μα πόσες φορές έπρεπε να τους πει να σταματήσουν; Κοίταξε τον Άδη αποφασισμένη να του ξεκαθαρίσει τη σκέψη της. "Αυτό που συμβαίνει εδώ, εγώ δεν το θέλω. Η Μινθώ θα φύγει σώα και αβλαβής. Εμένα αδίκησε και ως θύμα της τη συγχωρώ!"

"Δε θα το κάνεις αυτό, Περσεφόνη.", της είπε προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία του. "Αυτή σε πήρε από την κάμαρά σου και σε πέταξε στα Τάρταρα, στο τελευταίο μέρος που θα σου άξιζε να βρεθείς. Είσαι η γυναίκα μου και οποιαδήποτε επίθεση απέναντι σε 'σένα είναι προσβολή προς το πρόσωπό μου. Δεν το καταλαβαίνεις; Είναι αδύνατον να την αφήσω να φύγει ατιμώρητη. Θα λογοδοτήσει για τις πράξεις της, ασχέτως αν την έχεις συγχωρήσει ή όχι.". Η Μινθώ δεν είχε σηκώσει τα μάτια της από το έδαφος. 'Τώρα καταλαβαίνω γιατί θύμωσε τόσο πολύ ο άρχοντας. Δεν είναι αιτία το γεγονός αυτό καθεαυτό αλλά η ασέβεια κι η αμφισβήτηση της κρίσης του εκ μέρους μου. Είτε συμφωνώ είτε όχι με την επιλογή βασίλισσας, δεν έχω κανένα δικαίωμα να τον αψηφώ. Ποια είμαι εγώ που υποτίθεται ότι ξέρω καλύτερα από τον άρχοντα;'.

"Δέχομαι όποια τιμωρία κρίνετε πως είναι δίκαιη, μεγαλειότατε.", μίλησε με υπακοή.

"Όχι!", φώναξε η Περσεφόνη. "Δε θα σε αφήσω να πας σε εκείνο το μέρος. Σε παρακαλώ, Αιδονέα. Αν πρέπει να την τιμωρήσεις οπωσδήποτε, ας είναι πιο ελαφριά ποινή. Κάποιος τρόπος θα υπάρχει.". Η Μινθώ την κοίταξε άναυδη. 'Μετά από όσα έγιναν, γιατί συνεχίζει να με υπερασπίζεται; Δεν καταλαβαίνει ότι αμφισβητεί την ανώτερη εξουσία του Κάτω Κόσμου; Άλλη μία απόδειξη πως αυτή η αφελής κοπέλα δεν αξίζει να κυβερνά στο πλευρό του Αιδονέως. Γιατί όμως αυτός δεν το βλέπει; Ίσως πρέπει να τονίσω τα ελαττώματά της.'.

"Ειλικρινά θέλετε να με σώσετε, αρχόντισσα;"

"Φυσικά, Μινθώ."

"Τότε προκαλέστε με.", είπε με μια βαθιά ανάσα και ο Κωκυτός την άρπαξε απ' το λαιμό.

"Δεν είστε υποχρεωμένοι να την ακούτε άλλο. Θα την οδηγήσω ο ίδιος στα Τάρταρα.". Ο Άδης συμφώνησε αλλά η Περσεφόνη έτρεξε να τη βοηθήσει.

"Είσαι καλά;", ρώτησε τη νύμφη που προσπαθούσε για άλλη μια φορά να συνέλθει από πνιγμό. "Τι εννοούσες πριν που είπες να σε προκαλέσω;"

"Να με προκαλέσετε σε αρματοδρομία. Αν κερδίσετε εσείς, αποφασίστε η ίδια τι θα απογίνω. Όμως αν κερδίσω εγώ, τότε θα επιτρέψετε να πάω στα Τάρταρα."

"Μα γιατί θέλεις να πας εκεί;"

"Επειδή αυτό επιθυμεί ο άρχοντας.", απάντησε με ειλικρίνεια η Μινθώ ελπίζοντας πως του είχε αποδείξει την ανωτερότητά της. Ο Άδης όμως κοιτούσε απορημένος. Τι ήταν όλα αυτά; Θύτης και θύμα φέρονταν παράλογα. Η Μινθώ πάλευε να φυλακιστεί και η Περσεφόνη πάλευε να την ελευθερώσει. 'Τώρα αυτό είτε είναι παράνοια του Κάτω Κόσμου είτε παράνοια των γυναικών.', σκέφτηκε. 'Όπως και νά 'χει, είναι παρανοϊκό… Σαν τα πικρά σταφύλια'.

"Τότε σε προκαλώ σε αρματοδρομία!", ανακοίνωσε η Περσεφόνη. "Πες μου πού και πότε."

"Σε ένα μήνα. Στην αρένα των Νυμφών."

"Τελειώσατε επιτέλους; Επειδή δεν αντέχω άλλο αυτό το ανεκδιήγητο… Ό,τι κι αν είναι αυτό που κάνετε.", φώναξε ο Άδης και διέταξε την κράτηση της νύμφης. Ύστερα από λίγο, το βασιλικό ζεύγος είχε μείνει μόνο στην αίθουσα. "Αυτή πρέπει να ήταν η πιο γελοία κατάσταση που έχω βρεθεί ποτέ χωρίς να είναι ανακατεμένος ο Τάρταρος. Μα τι σε έπιασε; Δε σε καταλαβαίνω. Δε θες να την εκδικηθείς;"

"Ποτέ δε θα επέτρεπα να υποφέρει κάποιος εξαιτίας μου."

"Η Μινθώ όμως σε αδίκησε."

"Με αδίκησε αλλά τη συγχώρησα. Μου είπε ότι είμαι πολύ αδύναμη για βασίλισσα… Δεν είχε κι άδικο."

"Δεν ισχύει αυτό, Περσεφόνη και το ξέρεις πολύ καλά. Εντάξει όμως… Κάνε ό,τι νομίζεις."

"Τώρα πρέπει να σκεφτώ πώς θα νικήσω σε αυτή την αρματοδρομία, αφού δεν έχω οδηγήσει ξανά."

"Θέλεις να σου δείξω εγώ;", τη ρώτησε ο Άδης μπερδεμένος. Η αλήθεια ήταν πως ήθελε να χάσει η Περσεφόνη, γιατί έτσι θα έστελνε στα Τάρταρα τη Μινθώ δίχως γκρίνιες. Ωστόσο, αν έκανε σαμποτάζ στη γυναίκα του, θα φαινόταν ότι έπαιρνε το μέρος της νύμφης κι αυτό δεν του άρεσε καθόλου. Βέβαια, αν κέρδιζε η Περσεφόνη, θα έπρεπε να αποδεχτεί την ήττα του εκείνος. 'Αυτή η άτιμη η νύμφη με έχει στριμώξει για τα καλά.', σκέφτηκε.

"Νομίζω ότι αυτό δε θα ήταν δίκαιο για τη Μινθώ. Θα φαινόταν ότι συμμαχούμε εναντίον της ενώ εγώ ήμουν αυτή που την προκάλεσε."

"Κατά τη γνώμη μου, εκείνη προκάλεσε εσένα."

"Μπορεί… Αλλά το θέμα είναι ότι δεν πρέπει να με διδάξεις εσύ. Θα μπορούσες όμως να προτείνεις κάποιον."

"Χμ… Ίσως να ξέρω κάποιον.", είπε ο Άδης. Κάποιον που θα μπορούσε να σαμποτάρει τον αγώνα για χάρη του.

"Αλήθεια; Ποιον;"

"Το Έρεβος."