Κεφάλαιο 35
Αρχίζει Το Ματς
"Είσαι βέβαιη ότι θες να τη σώσεις;", ρώτησε το Έρεβος, την ώρα που η Περσεφόνη έδενε τη Μαργαρίτα.
"Ναι.", απάντησε αποφασιστικά.
"Εγώ ακόμη δεν καταλαβαίνω το λόγο. Πιστεύω πως είναι απλώς εγωισμός.", δήλωσε ο Άδης.
"Το κάνω, διότι αρνούμαι να βασανίζεται κάποιος εξαιτίας μου.", τόνισε η Περσεφόνη.
"Γι' αυτό λέω ότι είσαι εγωκεντρική."
"Όχι, δείχνω συμπόνοια, όπως θα έπρεπε να κάνεις κι εσύ. Τώρα σ' το διδάσκω μέσω παραδείγματος."
"Συμπόνοια είναι να αφήνεις τους εχθρούς σου να γλυτώσουν; Μπορείς να δείξεις έλεος μα μόλις γυρίσεις την πλάτη σου, δε θα διστάσουν να σε μαχαιρώσουν και θα το κάνουν μετά χαράς."
"Δεν ξέρω για πισώπλατα μαχαιρώματα αλλά να σου πω κάτι; Εάν μου συνέβαινε ποτέ, εγώ θα τους συγχωρούσα και θα τους έδινα ακόμα μια ευκαιρία."
"Μα γιατί; Δεν τους αξίζει και δεν είναι δίκαιο. Κάθε πράξη, καλή ή κακή, έχει συνέπειες. Πώς μπορεί να υπάρχει δικαιοσύνη, όταν η γραμμή μεταξύ τιμωρίας και ανταμοιβής είναι θολή; Μόνο αναρχία και χάος θα υπήρχε στον κόσμο."
"Ποτέ δεν ξέρεις! Πιθανόν να υπάρχει μια άγνωστη αιτία πίσω από κάθε πράξη."
"Α, πιστεύεις ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, δηλαδή; Ότι αν υπάρχει καλή πρόθεση, δικαιολογούνται οι κακές πράξεις; Θεωρείς ότι αν σε ρίξει κάποιος στα Τάρταρα για καλό σκοπό, είναι σωστό;"
"Όχι, δεν το πιστεύω αυτό. Πιστεύω όμως στη μεταμέλεια. Δεν μπορείς να ξέρεις, Αιδονέα, αν κάποιος σε μαχαιρώσει πισώπλατα ή αν σου σφίξει το χέρι."
"Πιστεύεις ότι η Μινθώ θα σου σφίξει το χέρι;"
"Παραμένω αισιόδοξη. Ξέρω ότι δεν ήταν αμοιβαίο όμως εγώ τη θεωρώ ακόμη φίλη μου. Είναι καλύτερα να έχεις φίλους παρά εχθρούς, δε νομίζεις;"
"Εγώ δε θα συγχωρήσω ποτέ τον εχθρό μου. Εσύ κάνε ό,τι νομίζεις.", είπε ο Άδης και πήγε στη θέση από όπου θα παρακολουθούσε τους αγώνες.
"Μην τον ξεσυνερίζεσαι, Περσεφόνη.", αναστέναξε το Έρεβος. "Δεν ήταν πάντα έτσι αυτό το αγόρι. Όμως μετά από τόσους αιώνες που κρίνει καθημερινά ψυχές… Έχει ξεχάσει πώς να συγχωρεί.". Εκείνη τη στιγμή έκανε την είσοδό του το άρμα της Μινθώς μαζί με τον Τάρταρο.
"Προετοιμάσου, Έρεβος! Εγώ, ο ένδοξος και τρομερός αφέντης των Ταρτάρων, σας τιμώ με την παρουσία μου! Έχω έρθει μαζί με την πρωταθλήτριά μου, για να κατατροπώσουμε αυτήν που επιλέξατε εσύ κι ο Έρως και να κατακτήσουμε το βραβείο: Τον Αιδονέα!". Το Έρεβος δεν μπορούσε να αφήσει την πρόκληση του αδερφού του αναπάντητη. 'Συγγνώμη, γιε μου. Αλλαγή σχεδίου.', σκέφτηκε κι έπιασε την Περσεφόνη από τους ώμους.
"Κόρη μου, θυμάσαι που σου είπα να μην τρέχεις; Ξέχνα το! Όποτε νοιώσεις ναυτία, κάνε εμετό και συνέχισε να τρέχεις. Επιπλέον, μη διστάσεις να χρησιμοποιήσεις τη φωτιά και το δηλητήριο της Μαργαρίτας, επειδή η αντίπαλος θα το κάνει. Στις αρματοδρομίες, ένας είναι ο κανόνας: Όλα επιτρέπονται."
"Θα τα καταφέρω, άρχοντα. Η επιθυμία μου να κερδίσω είναι μεγάλη."
"Το ξέρω, παιδί μου και πιστεύω σε 'σένα. Πρέπει να τη νικήσεις.". 'Κι έτσι, να κερδίσεις κι αυτόν.', συμπλήρωσε στο μυαλό του.
Λίγο πιο πέρα ο Τάρταρος έδινε τις τελευταίες οδηγίες στη Μινθώ.
"Ποιος είναι ο στόχος σου;"
"Να δείξω στον άρχοντα σε ποια αξίζει ο τίτλος της βασίλισσας του Κάτω Κόσμου."
"Έτσι μπράβο!", είπε ο Τάρταρος ρίχνοντας μια ματιά στην Περσεφόνη. Δεν της είχε μιλήσει ποτέ και την είχε δει ελάχιστες φορές μα την αντιπαθούσε. Τα μάτια της ήταν τόσο αθώα και του θύμιζε κουνέλι. "Και ποιος είναι ο εχθρός σου;"
"Η Κόρη.", απάντησε η Μινθώ με ψυχρότητα.
"Ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνουν αυτό.", είπε ο Άδης λίγο πριν ξεκινήσει ο αγώνας.
"Αιδονέα, αν έχω μάθει κάτι κατά το μακραίωνο γάμο μου, είναι πως οι γυναίκες είναι πλάσματα πολύπλοκα. Πρέπει να μάθεις να δέχεσαι τις παράξενες ιδέες τους.", είπε το Έρεβος προσφέροντας ένα λεμόνι στη σύζυγό του.
"Ευχαριστώ, λατρεμένε μου.", είπε η Νυξ και τον φίλησε. Ο Άδης κοίταξε από την άλλη, για να μην εισβάλλει σε μια τόσο προσωπική στιγμή των γονιών του κι άρχισε να φαντάζεται ότι έκανε τα ίδια με την Περσεφόνη.
"Αχ, σταματήστε τις αηδίες!", είπε ο Τάρταρος, αφού κάθισε δίπλα στον Άδη. "Ανηψιέ, αποδέξου το. Οι γυναίκες είναι τρελές. Οι θεές, ακόμη χειρότερες! Αλλά όπως έχεις διαπιστώσει ο ίδιος, οι νύμφες είναι άλλο πράμα. Βάλε μαζί τη γυναίκα και την ερωμένη σου κι ορίστε τα αποτελέσματα! Πάντως, αν ήμουν εγώ στη θέση σου, θα ευχαριστιόμουν το γεγονός ότι δύο γυναίκες παλεύουν για χάρη μου."
"Ερωμένη;", γρύλισε ο Άδης. "Εσύ μου την κουβάλησες. Μη με ανακατεύεις μαζί της."
"Αιδονέα, χρυσό μου, μην ακούς τις βλακείες του. Οι γυναίκες είναι σαν τους άνδρες. Έχουμε κι εμείς περηφάνεια, καλέ μου. Υπερασπιζόμαστε τη γνώμη μας και αυτό κάνουν τώρα και τα κορίτσια."
"Εν τέλει, θα υπάρχει μια νικήτρια και μια ηττημένη.", είπε ο Τάρταρος. "Φυσικά, η νικήτρια θα κερδίσει μια βραδιά με τον Αιδονέα.". Ο Άδης κοίταξε γύρω του εμφανώς εκνευρισμένος με το γεγονός πως ήταν το τρόπαιο του αγώνα. Δόθηκε το σήμα εκκίνησης και τα δύο άρματα άρχισαν να τρέχουν.
"Τι είναι αυτό;", φώναξε το Έρεβος στον αδερφό του.
"Μία απλή αρματοδρομία θα ήταν κάπως βαρετή. Επομένως, σκέφτηκα να προσθέσω μερικά εμπόδια."
"Αυτό είναι αδικία!"
"Στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται."
"Νυξ; Πες κάτι κι εσύ.", ζήτησε το Έρεβος.
"Καλέ μου, πρέπει να παραδεχτώ πως οι προσθήκες με βρίσκουν σύμφωνη."
"Αιδονέα;", είπε το Έρεβος ψάχνοντας για ένα σύμμαχο.
"Γιατί όχι; Θα το επιτρέψω.", είπε ο Άδης. "Άλλωστε, έχω ήδη δηλώσει πως θέλω να χάσει η Περσεφόνη."
"Αιδονέα, θες ειλικρινά να περάσεις μια ρομαντική νύχτα με τη Μινθώ;", ρώτησε το Έρεβος κι ο Άδης συνειδητοποίησε την πραγματικότητα. Τι ήταν χειρότερο; Να συμβιβάσει τη δικαιοσύνη του ή να βγει ραντεβού με τη Μινθώ; Πλησιάζοντας η αρματοδρομία στο τέρμα της, το άρμα της Μινθώς ξέφυγε από την πορεία του, η νύμφη πετάχτηκε έξω και κόντεψε να πέσει στον γκρεμό.
"Μινθώ, κρατήσου!", φώναξε η Περσεφόνη κατεβαίνοντας από το άρμα της και λύνοντας τη Μαργαρίτα.
"Γιατί σταμάτησες;"
"Δε θα σε αφήσω αβοήθητη. Πιάσε το σχοινί!"
"Δεν το φτάνω… Μην ασχολείσαι άλλο μαζί μου. Φύγε! Αυτή είναι η ευκαιρία σου να νικήσεις."
"Εγώ δεν εγκαταλείπω τους φίλους μου τόσο εύκολα. Είτε σου αρέσει είτε όχι, θα σε σώσω.", της είπε δένοντας στο σχοινί ένα κομμάτι πανί.
"Άσ' το, αρχόντισσα. Οι Μοίρες το θέλησαν έτσι. Δεν αξίζω τη σωτηρία."
"Έχε μου εμπιστοσύνη. Γρήγορα, Μαργαρίτα, δώσ' μου την ουρά σου!". Η χίμαιρα κατάφερε να την τραβήξει κι ύστερα ανέβηκαν κι οι δυο στην πλάτη της.
"Γιατί τα κάνεις όλα αυτά για κάποια σαν εμένα; Δε σε καταλαβαίνω. Είσαι χαζή;", είπε η Μινθώ κλαίγοντας.
"Είσαι φίλη μου, αυτό είναι όλο.", απάντησε η θεά.
"Είσαι στ' αλήθεια χαζή! Χαζή και πεισματάρα!"
"Πάντα το έλεγε αυτό η μητέρα μου.", είπε η Περσεφόνη κι αμέσως έβαλαν τα γέλια. Έφτασαν στο τέρμα μαζί πάνω στη Μαργαρίτα και νικήτρια της αρματοδρομίας θεωρήθηκε η Περσεφόνη.
"Τι ωραία!", είπε η Νυξ συγκινημένη.
"Ναι, δεν πήγε κι άσχημα.", είπε ο Τάρταρος, μόλις σηκώθηκε από τη θέση του. "Η Μινθώ γλύτωσε από τα Τάρταρα κι από ό,τι φαίνεται, θα τη φροντίσει η βασίλισσά σου, Αιδονέα. Καλά περάσαμε αλλά τώρα έχω δουλειά."
"Μην του δίνεις σημασία, γιε μου.", είπε το Έρεβος. "Δεν του αρέσει να χάνει. Τις καημένες σκιές που θα βρεθούν στο δρόμο του λυπάμαι!". Ο Άδης δε μίλησε. Τα μάτια του είχαν μείνει καρφωμένα πάνω στη βασίλισσα, η οποία χαιρετούσε το κοινό με θριαμβευτικό ύφος.