Κεφάλαιο 39

Μαύρα Σύννεφα

Η Περσεφόνη έτρεξε στο δωμάτιό της κι έπεσε πάνω στο μαξιλάρι της νοιώθοντας τύψεις. Είχε σκεφτεί πολλές φορές να παραμείνει, επειδή εκεί ήταν ευτυχισμένη. Ο Κάτω Κόσμος, παρά τα ελαττώματά του, ήταν ένα υπέροχο μέρος με θαυμάσιους κατοίκους. Και φυσικά, υπήρχε ο Άδης Αιδονεύς. Ο Άδης ήταν περίεργος και λιγομίλητος τύπος. Χαμογελούσε με δυσκολία κι είχε την κακή συνήθεια να αισθάνεται υπεύθυνος για τα πάντα και να κατηγορεί τον εαυτό του για όλα. Σίγουρα ο τρόπος που το έβαλε στα πόδια τον στενοχώρησε. Ίσως ακόμα και να τον απογοήτευσε. Χωρίς αμφιβολία, αν γύριζε να τον κοιτάξει φεύγοντας, θα του ζητούσε συγγνώμη και θα ήταν διατεθειμένη να κάνει οτιδήποτε. Έπρεπε όμως να φύγει, γιατί όσο συνέχιζε να μένει, πρόδιδε τη μητέρα της. Αν όμως έφευγε, θα πρόδιδε τον Άδη. 'Πρέπει να βρούμε μια λύση μαζί', σκέφτηκε. 'Άλλωστε, τον αφορά κι αυτόν. Στο κάτω-κάτω, άντρας μου είναι.'. Ξαφνικά, τα μάγουλά της κοκκίνισαν. Στ' αλήθεια, το παραδέχτηκε αυτό στον εαυτό της;

"Περάστε.", είπε μόλις χτύπησε η πόρτα.

"Πώς πήγε το δείπνο;", τη ρώτησε η Μινθώ.

"Ο Άδης μού εξήγησε ότι δεν είμαστε παντρεμένοι σύμφωνα με το Χθόνιο νόμο."

"Πράγματι, είναι πολύ παράξενο. Θα σκεφτόταν κανείς πως μετά από αυτό που συνέβη με την παραλίγο βασίλισσα, θα σου είχε ήδη δώσει να φας ένα φρούτο με το ζόρι."

"Τι εννοείς λέγοντας για παραλίγο βασίλισσα;"

"Δεν ξέρω αν είναι σωστό να σου μιλήσω για αυτήν."

"Κάτι έχω ακούσει… Είναι κάποια που αγαπούσε ο Αιδονεύς, έτσι δεν είναι; Έλα, πες μου!"

"Είναι μια θλιβερή ιστορία. Πριν από μερικούς αιώνες, ο άρχοντας σκόπευε να παντρευτεί εκείνη τη νύμφη. Πέθανε όμως ξαφνικά και κανείς δεν ξέρει πώς, εκτός από τον άρχοντα. Η οργή του τον οδήγησε να ξεκινήσει μια σφαγή, που όμοιά της δεν υπήρξε σε ολόκληρη την Τιτανομαχία.", διηγήθηκε με νοσταλγία.

"Σφαγή;", απόρησε η Περσεφόνη.

"Χρησιμοποιώντας τη συμπόνοια και την αίσθηση δικαίου απελευθέρωσε τον Τυφωέα, το μεγαλύτερο κτήνος της γης και τον έστειλε στον Επάνω Κόσμο. Μέσα σε λίγες μέρες πέθαναν εκατοντάδες χιλιάδες θνητοί και ο Δίας αιχμαλωτίστηκε. Ύστερα όλα ηρέμησαν αλλά ο βασιλιάς Άδης έχει αλλάξει από τότε. Η δικαιοσύνη του έχει επανέλθει μα πολλές χθόνιες θεότητες πιστεύουν ότι είναι καλύτερα χωρίς τη συμπόνοια του.". Η Περσεφόνη είχε σοκαριστεί. Ποτέ δε φαντάστηκε ότι ο Άδης θα ήταν ικανός για κάτι τέτοιο.

"Τι θες να πεις; Γιατί είναι καλύτερα έτσι;"

"Όλοι γνωρίζουν ότι συμπόνοια και αγάπη πάνε χέρι-χέρι. Αν δεν μπορεί να νοιαστεί, δεν μπορεί και να αγαπήσει. Αν δεν είχε ερωτευτεί εκείνη τη νύμφη, δε θα είχε συμβεί αυτή η τραγωδία. Τρελάθηκε εξαιτίας της χαμένης του αγάπης και πολλοί πλήρωσαν το τίμημα με την ίδια τους τη ζωή. Αν αγαπήσει ξανά, ποιος ξέρει τι θα γίνει;"

"Όχι, εγώ διαφωνώ.", αντέδρασε η Περσεφόνη. "Δεν είναι έτσι η αγάπη. Η αγάπη μόνο καλό μπορεί να προσφέρει. Η μητέρα μου με αγαπάει και δε θα έκανε ποτέ κακό ούτε σε 'μένα ούτε σε κανέναν άλλον. Πιστεύω ότι η έλλειψη αγάπης οδήγησε τον Άδη σε αυτή την αντίδραση."

"Αυτή τη στιγμή πάντως, ο άρχοντας έχει καλέσει τις ανώτερες θεότητες του Κάτω Κόσμου στην αίθουσα του θρόνου κι υποπτεύομαι πως έχει να κάνει με τις απειλές του άρχοντα Ταρτάρου. Δεν είσαι περίεργη να δεις τι θα γίνει;"

"Δεν ξέρω…"

"Αν κάνουμε ησυχία, δεν πρόκειται να μας δουν. Έλα, θα είναι μια περιπέτεια.", είπε η Μινθώ απλώνοντας το χέρι. Όλα θύμισαν στην Περσεφόνη τη μέρα που την είχε ξεγελάσει. Εκείνη η περιπέτεια δεν είχε καλό τέλος. Η Μινθώ είδε την αμφιβολία στα μάτια της και χαμογέλασε. "Μην ανησυχείς. Αυτή τη φορά δε θα μπλέξουμε, το υπόσχομαι.". Η Περσεφόνη με διστακτικό ύφος αποφάσισε να της δώσει μία δεύτερη ευκαιρία. Έφτασαν στην αίθουσα του θρόνου ενώ το συμβούλιο είχε ήδη ξεκινήσει.

"Δημόσια εκτέλεση είναι αυτό; Αιδονέα, με συγκινείς.", είπε ο Τάρταρος καταφθάνοντας αργοπορημένος.

"Δε συγκάλεσα το συμβούλιο μόνο για 'σένα αλλά για όλους σας.", ανήγγειλε ο Άδης.

"Τι συμβαίνει, καλέ μου;", ρώτησε ανήσυχη η Νυξ.

"Γνωρίζω ότι κάποιοι από εσάς δεν εγκρίνετε την επιλογή μου όσον αφορά τη βασίλισσα… Και αυτό δεν πρόκειται να το ανεχτώ."

"Μας απειλείς, Αιδονέα;", γέλασε ο Τάρταρος.

"Όχι, απλώς αμφισβητώ την αφοσίωση και την πίστη σας σε 'μένα και στις αποφάσεις μου."

"Αιδονέα, καταλαβαίνουμε πως έχεις ταραχτεί αλλά…", προσπάθησε να πει το Έρεβος.

"Σιωπή! Σε παρακαλώ, Έρεβος, μη με διακόπτεις. Η Περσεφόνη δεν αισθάνεται καλοδεχούμενη εδώ κι αυτό πρέπει να διορθωθεί. Είναι η γυναίκα μου και παραμένει στο βασίλειο για ένα σκοπό."

"Θα την αναγκάσετε να συνεχίσει να μένει εδώ, αφού εκπληρώσει την αποστολή της;", ρώτησε ο Ύπνος.

"Όσο κι αν θέλω να μείνει, δεν μπορώ να την αναγκάσω να κάνει τίποτα.", απάντησε ο Άδης.

"Αγόρι μου,", είπε το Έρεβος, "ξέρουμε ότι μιλάς έτσι από σεβασμό και αγάπη…"

"Όμως δε θέλουμε να πληγωθείς πάλι, γλυκέ μου.", συνέχισε η Νυξ κρατώντας το χέρι του άντρα της. "Εμείς θέλουμε να είσαι ευτυχισμένος."

"Τότε πρέπει να αποδεχτείτε τη νέα σας βασίλισσα και να της δείχνετε το σεβασμό που της αξίζει. Ορκιστείτε πίστη σε αυτήν!". Όλες οι χθόνιες θεότητες πάγωσαν με τη διαταγή… Εκτός από έναν.

"Αυτό είναι γελοίο! Έχεις όντως χάσει τα μυαλά σου, Αιδονέα! Έχεις καταληφθεί από το δηλητήριο του έρωτα και δεν ξέρεις τι λες! Ζητάς να δώσουμε όρκο υποτέλειας σε μια βασίλισσα που ούτε εσύ ο ίδιος δεν είσαι βέβαιος αν θα μείνει ή θα φύγει! Ζητάς να δώσουμε όρκο υποτέλειας σε αυτήν, όταν εσύ δεν μπορείς να την αναγκάσεις να φάει ένα καταραμένο φρούτο του Κάτω Κόσμου!"

"Ξεχνάς ότι έχει αναγνωριστεί επισήμως από τις Μοίρες;", του υπενθύμισε ο Άδης.

"Αιδονέα μου, οι Μοίρες μπορεί να την αναγνώρισαν ως βασίλισσα και σύζυγό σου αλλά η ίδια θα επιλέξει αν το θέλει ή όχι. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό; Αν αποφασίσει ότι δε θέλει να είναι βασίλισσα, μπορεί άνετα να φύγει. Επομένως, γιατί να την αναγνωρίσουμε εμείς; Όσο συνεχίζει να μην καταναλώνει τροφή του Κάτω Κόσμου, όπως ορίζει ο νόμος, κανείς σώφρων θεός δε θα ορκιστεί πίστη σε αυτήν!"

"Ποιος νόμος είναι αυτός;", αναρωτήθηκε ο Άδης καθώς δε θυμόταν να είχε ορίσει κάτι τέτοιο.

"Άρχοντα, υπάρχει τέτοιος νόμος από τις Μοίρες.", εξήγησε ο Θάνατος. "Απαγορεύεται στους Χθόνιους θεούς να συνάψουν σχέσεις με τους Ολύμπιους. Για να μείνει η αρχόντισσα στον Κάτω Κόσμο, θα πρέπει να γίνει ολοκληρωτικά κάτοικος του Βασιλείου σας."

"Ο χρόνος περνά, Αιδονέα.", είπε ο Τάρταρος αποχωρώντας. Πριν προλάβει να φύγει όμως ακούστηκε μια βροντή και μια χρυσή λάμψη εμφανίστηκε στη μέση της αίθουσας. Ο Δίας κοίταξε τους συγκεντρωμένους θεούς και χαμογέλασε.

"Με συγχωρείτε… Μήπως διακόπτω κάτι;"