Emma liep met een gigantische grijns op haar gezicht de trappen op naar
de leerlingenkamer van Griffoendor, wat in een van de torens scheen te
zijn. Lily liep opgewonden naast haar. Ze keek naar de schilderijen die aan
de muur hingen. Emma niet eerder gemerkt dat de schilderijen bewogen. Het
was leuk om er naar te kijken, maar het leukste was dat je met ze kon
praten. Ze verstonden alles en praatten gewoon terug.
Lily draaide zich naar Emma toe. "Heb jij het boek over Zweinstein gelezen? Ik heb hem al helemaal uit."
"Ik heb hem doorgebladerd," zei Emma eerlijk. "De dingen die me leuk leken heb ik gelezen."
"Je hebt toch wel al je schoolboeken geleerd?" Vroeg Lily.
"Jawel," zei Emma. Het was niet dat ze veel dingen kon doen in een donkere kelder. Door haar verveling had ze alle schoolboeken al twee keer uit.
"Oh, dat is mooi!" Zei Lily. "Ik heb iets fascinerends gelezen over eenhoorns in een boek over magische wezens. Wist je dat ze niet van mensen houden, maar wel van meisjes en dat…"
"Jij bent dat meisje dat met dat kleine zusje van Malfidus in de coupé zat, of niet?" Zei Sirius Zwarts. Lily keek hem vies aan.
"Ja," zei Emma onverschillig.
"Voor het geval je het niet weet, een Griffoendor gaat niet om met een Zwadderaar. Maar je bent waarschijnlijk wel oké. We kunnen niet voor altijd boos op je blijven," zei Sirius.
Emma glimlachte. "Dank je wel."Ze draaide zich weer naar Lily, die nog steeds boos naar Sirius keek.
"Wat onbeleefd, terwijl iemand praat nog wel," zei ze boos.
Lily had geen tijd meer om te praten. De klassenoudste (Frank Lubbermans), had een wachtwoord gezegd tegen een portret van een dikke dame met een roze jurk. Het portret vloog open. Een prachtige leerlingenkamer werd zichtbaar.
Bijna alle kinderen gingen meteen naar hun slaapzaal. Je moest trappen op lopen om er te komen.
"Kom je niet meteen naar boven?" Vroeg Lily, toen Emma gewoon op een van de rode banken bleef zitten.
"Nee, ik kom later. Ik ben nog niet moe."
"Oké," zei Lily. "Welterusten dan maar."
Lily ging de trappen op naar de meisjes slaapzalen. Emma had honger. Het drankje was nu een beetje uitgewerkt. Oh, nee. Als ze maar niet iemand probeert te bijten.
Emma wist het nu al. Ze zou het hoogstens een maand volhouden om op deze manier te leven. Ze zou vast een of andere leerling bijten en door Professor Perkamentus van school gestuurd worden.
Al de leerlingen, ook de oudere, gingen naar bed. Emma lag nog steeds op de bank, terwijl ze genood van de geur van bloed, waarnaar de hele leerlingenkamer rook. Ze schaamde zich. Hoe kon ze nou zo genieten van de bloed van andere? Ze vond zichzelf een monster.
"Juffrouw Groot?"
Emma keek om. Professor Anderling stond achter de bank, haar aan te kijken boven haar brilletje.
"Ik geloof dat het tijd wordt dat je gaat slapen." Emma knikte. Professor Anderling haalde een paar flesjes uit haar zak. "Hier, dit is genoeg voor een maand." Ze had nog iets in haar hand. Het was een beker, maar hij was gesloten aan de bovenkant. Ze gaf dat ook aan Emma.
"Dank u wel," zei Emma. Ze pakte de flesjes en de beker aan en liep naar haar slaapzaal, nadat ze een goedenacht had gewenst aan haar nieuwe lerares.
Emma hoorde Lily zachtjes adem halen achter de rode gordijnen van het bed, wat betekende dat ze sliep. Zelf plofte ze ook op haar bed neer, voorzichtig, om Lily niet wakker te maken en keek in haar beker, die ze makkelijk open kreeg.
Ze was niet verbaasd om te zien dat er bloed in zat. Het was dierenbloed. Niet iets wat ze ooit eerder geroken had, maar het rook wel veilig genoeg om op te drinken.
Nadat ze het op had gedronken waste ze het bekertje af in de badkamer en deed haar pyjama aan. Ze viel als een blok in slaap.
~*~
Nadat Emma haar drankje de volgende ochtend had opgedronken liep ze de trappen af naar de leerlingenkamer. Vandaag hadden ze gelukkig nog geen les, want het was zondag. Morgen zouden pas de lessen beginnen. Lily zat beneden in de leerlingenkamer een boek te lezen.
"Hé, Emma!" Zei Lily, toen ze haar nieuwe vriendin de trappen af zag lopen. "Je bent een beetje laat wakker. Kom je naar de Grote Zaal om te ontbijten? Ik heb speciaal op je gewacht. Zullen we na het ontbijt naar de bibliotheek gaan? Ik wil zo graag een paar boeken lezen die ik heb gezien in een winkel in de Wegisweg, maar ik mocht niet meer dan tien boeken extra van mijn ouders kopen."
Lily bleef doorpraten tot de Grote Zaal. Emma vond het niet erg om naar haar te luisteren, ook al ging het alleen maar over boeken, want ze wilde echt graag vriendinnen worden met haar.
"Hallo meiden! En, voelen jullie je al een beetje thuis op Zweinstein?" Het was Sirius weer. Hij kon echt zijn mond niet dicht houden tegen meisjes. Emma en Lily negeerden hem volkomen. Ze gingen tegenover hem en zijn vrienden zitten, maar keken hem niet aan. Hij was echt vervelend.
"Heb je de toverdranken boek al gelezen? Ik kan niet wachten tot de lessen beginnen!"
Sirius en zijn vriend James bleven over Zwerkbal praten. Lily bleef maar kletsen over de boeken die ze op wilde zoeken in de bibliotheek.
Emma at maar heel weinig. Ze had geen honger, maar dronk toch wat thee en at een stukje brood.
Na het ontbijt gingen Emma en Lily naar de bibliotheek. Lily haalde meteen tien boeken tevoorschijn en ging zitten bij een van de vele tafels.
Emma had nooit zo veel boeken gezien in haar leven. Ze zag veel boeken die haar leuk leken, maar ze bleef zoeken naar boeken die over vampiers gingen. Ze moest gewoon alles weten wat er met haar aan de hand was.
Nadat ze een dik boek had gevonden over vampiers schoof ze bij Lily aan, die al helemaal verzonken in haar boek zat te lezen. Zelf begon ze ook te lezen. Ze stopten pas met lezen toen het lunch tijd was en Lily's buik gromde van de honger. Emma had nog steeds geen honger door het drankje, maar besloot wel wat te eten, om zichzelf niet verdacht te maken.
Emma zag dat Sirius en James deze keer met twee andere jongens zaten.
"Hé, Emma! Hé, Lily? Dit zijn onze vrienden Peter," Sirius wees naar een kleine, blonde jongen, "en dit is Remus." Deze keer wees hij naar een knappe jongen met bruin haar en bruine ogen. Hij glimlachte naar haar. Ze glimlachte terug, maar wendde snel haar blik af en keer naar het eten. Ze at maar heel weinig, dus was al veel eerder klaar dan Lily, die uitgebreid zat te eten, terwijl ze gretig haar boek verder las.
Emma keek weer naar Remus. Hij zat te praten met James. Blijkbaar weer over zwerkbal, de tovenaarssport. Hij leek erg moe. Ze kon zich niet herinneren hem gisteren gezien te hebben in de Grote Zaal, of aan de tafel.
Katie zat aan de tafel van Zwadderich. Emma keek naar haar, maar Katie gunde haar geen blik waardig. Katie zat te praten met twee andere meisjes. Emma zuchtte. Ze had al nieuwe vriendinnen.
"Kan jij vliegen?"
Emma schrok uit haat gedachten. Remus had haar een vraag gesteld.
"Vliegen? Nee."
"Ben je uit een dreuzelgezin?" Vroeg hij. Ze knikte. "Alleen mijn moeder is een heks. Mijn vader is een dreuzel. We woonden in de dreuzelwereld, want mijn vader snapt helemaal niks van de toverwereld. Mijn moeder heeft dat wel voor hem over. Ze heeft al jaren niet meer aan toveren gedaan."
"Mijn ouders moeten niks van tovenaars en heksen weten," zei Emma verdrietig. "Het is jammer dat ze me niet echt steunen, maar ik laat me ook niet in de weg zitten met leren door hen."
"Remus," zei Sirius, "ouwe meidenversierder! Heb je er een te pakken?"
Oh, ze haatte Sirius. Emma keek naar Remus. Hij leek er niks van aan te trekken, maar ging ook niet verder praten met Emma. Hij gaf haar een laatste glimlach en ging verder eten. Emma probeerde iets te verzinnen om te zeggen tegen hem, maar kon pas iets verzinnen toen Lily weer naar de bibliotheek wilde gaan.
Emma keek nog voor de laatste keer naar Katie, voordat ze de Grote Zaal uit ging.
De rest van de dag bleef Emma weer lezen, maar ze schoot niet echt veel op met het boek. De meeste dingen die er in stonden wist ze al; vampiers gaan dood door een houten voorwerp door het hart. Ze willen liever niet in de buurt komen van knoflook en zo gaat het door. Er stonden een paar saaie verhalen in over een paar vampiers, die dood waren gemaakt door een paar mensen, die het leuk vonden vampiers dood te maken. Hier schoot ze écht niks mee op.
Emma gaf het op voor vandaag, en ging een boek zoeken die haar leuk leek. Er waren zo veel dingen in de tovenaars wereld waar ze nooit eerder van gehoord had en ze wilde het allemaal weten.
~*~
De volgende dag waren de eerste lessen. Emma leerde de eerstejaars jongens van Griffoendor een beetje kennen. Ze waren alle vier al dikke vrienden (ze waren allemaal van tovenaarsfamilies, dus kende elkaar al een beetje). Lily was nergens anders geïnteresseerd in dan leren. Emma vond het niet erg, want zo werd ze tenminste ook niet afgeleid van haar schoolwerk.
Maar ook al was Emma al blij een goede vriendin te hebben gekregen, ze zou toch wel eens willen dat Lily eens gewoon met haar praatte, over haar familie of zo. Ze leek altijd zo druk huiswerk.
Er waren al vijf dagen om, waarin Emma het veel te druk had met huiswerk en leren. De leraren waren hier gek! Ze gaven zoveel huiswerk dat je nauwelijks tijd had voor iets anders! Dat leek misschien alleen maar zo, omdat Lily alles perfect wilde hebben.
De eerste zaterdag ochtend die ze daar doorbrachten besloten ze gewoon door te brengen; kort gezegd gewoon luieren.
Dit was dé kans om met Lily te praten over iets anders dan school. Emma vertelde haar vriendin over haar ouders, die raar reageerden omdat ze een heks was. Ze praatten nog minder tegen haar dan eerst. Lily luisterde voor de eerste keer zonder een woord te zeggen.
"Ik weet wat je bedoelt," zei Lily toen Emma klaar was met praten. "Mijn ouders zijn trots op mij omdat ik een heks ben, maar mijn zus, Petunia, praat helemaal niet meer tegen me. Eerst waren we best wel goede vriendinnen, maar nu zegt ze dat ik raar ben, en een monster. Ik denk zelf dat ze ook erg jaloers is op mij, omdat mijn ouders trots zijn."
Vanaf die dag werd zaterdag ochtend praat ochtend, waarin van alles werd besproken, maar niks over huiswerk.
~*~
Emma zat te niksen op een bank in de leerlingenkamer. Lily zat wat extra huiswerk te maken in de bibliotheek, die Emma al af had. Ze had dan wel veel minder dan zij opgeschreven.
"Hé, jij bent Emma toch?" Het was Remus.
Ze knikte. Oh, nee! Nu had ze weer niks te zeggen. Wat een ramp. Gelukkig was hij zelf van plan met haar te praten.
"Sirius, James en Peter zijn weer eens iets aan het uithalen," zij Remus, die zijn ogen rolde. "Soms zijn ze zo onverantwoordelijk. James en Sirius zijn heel erg slim, maar doen er niks mee. Ze maken altijd hun huiswerk op het laatste moment. Soms zelfs in de les! En ik zit elke dag me rot te studeren om over te gaan." Hij zuchtte.
"Kom er bij zitten," zei Emma. Zo! Ze had het gezegd.
Ze bleven nog een tijd praten. Remus was heel erg aardig en leuk om mee te praten, maar het duurde niet lang. Sirius, James en Peter kwamen binnenlopen. Ze bleven dicht bij hen, om hen te pesten. Ze bleven Remus maar grijnzen geven en ze staken hun duimen op. Wat kinderachtig! Konden ze twee mensen niet gewoon laten praten?
"Nou, ik denk dat ik maar weer eens naar hen ga," zei Remus.
Plotseling snoof Emma een geur op. Het rook een beetje naar hond. Raar. Ze wist niet dat Remus een hond had. Ze liet het gewoon gaan. Waarschijnlijk had hij thuis een hond, en rook hij er nog een beetje naar.
*
De tijd ging heel snel. Lily en Emma werden steeds dikkere vriendinnen. Met Remus praatte ze heel vaak, als James en Sirius weg walen om iets uit te halen, en als Lily aan het studeren was. Hij hielp haar ook vaak als ze iets niet snapte van haar huiswerk.
Emma zat nu al vier weken op school, maar ze had niet meer omgekeken naar boeken over vampiers; ze had het gewoon te druk met van alles. Ze begon echt te genieten van haar tijd hier en vergat soms bijna dat ze eigenlijk anders was dan andere kinderen.
Daarom ging Emma op een zondagochtend naar de bibliotheek om wat boeken te lezen. Ze nam ze mee naar de leerlingenkamer om ze daar op haar gemak te lezen. Alle kinderen waren al op, maar toen ze naar de Grote Zaal ging om te eten, kon ze Remus niet vinden.
Toen ze al een tijdje had gelezen in de leerlingenkamer (deze keer wel wat interessantere verhalen) kwam James binnen. Emma ging snel naar hem toe.
"Hé, James," zei ze. "Waar is Remus?"
Hij leek niet op zijn gemak, maar probeerde het te verbergen. Emma voelde dat zijn hart sneller ging kloppen, en dat hij licht naar zweet begon te ruiken.
"Hij is ziek en moest naar de ziekenzaal. Je mag hem niet zien," zei James toen Emma al ging lopen om haar vriend te bezoeken. "Ik heb het ook gevraagd, maar hij mag niet gestoord worden."
"Dat is jammer. Ik hoop maar dat hij snel beter wordt." Ze wist dat hij iets verborg. Ze voelde het aan. "Dag James," mompelde ze.
Emma bleef er een tijdje over na denken, maar toen ging ze weer het boek lezen, en alles om haar heen vervaagde. Hier stond dat sommige vampiers ook soorten krachten hadden! Ze las verder.
Na een half uur was ze heel wat wijzer. Sommige speciale vampiers konden in dieren veranderen! Ze was heel opgewonden om het uit te proberen, maar tot haar grote teleurstelling stond er niet in hoe ze moest veranderen.
Emma had ook gelezen dat vampiers meestal hun krachten leren beheersen en gebruiken door diegene die hem vampier heeft gemaakt. Zij zou dus nooit weten hoe ze in een dier moest veranderen, want de jongen die haar vampier had gemaakt was dood.
Misschien was er een boek speciaal voor vampiers in de bibliotheek, maar ze betwijfelde het.
~*~*~*~*~*~
Ik heb al hel lang niet meer geschreven, ik weet het. Toen ik een review kreeg van casvv dacht ik: 'Ik moet weer eens schrijven.'
Ik kon weken lang niet internetten doordat we zijn verhuisd. We hebben nog steeds geen telefoonverbinding. Het was vreselijk om zo lang geen fanfics te lezen.
Nu ben ik in Griekenland, op vakantie! Ik ben half Grieks en we hebben hier ook een huis. Hier hebben we wel een telefoon, dus ik kan lekker lezen en uploaden. Maar mijn ouders zijn wel woedend, omdat het zo duur is.
Om even de vraag van CartoonJessie te beantwoorden: Nee, ik ga gewoon een verhaal schrijven over het hele leven. Ik denk dat ik later grote stukken over ga slaan (maanden of zo). Ik wilde eigenlijk ook schrijven dat ze ouder is en van Zweinstein af, maar daar ben ik nog lang niet.
Ik heb al een hele lange tijd niet geschreven en ik ben een beetje uit het verhaal, dus als ik iets opschrijf wat ik al lang heb opgeschreven of zo, dan moet je maar niet boos worden of zo.
Nou, ik zal zo snel mogelijk weer een hoofdstuk schrijven, maar ik moet ook over een paar dagen weer naar Nederland, en dan is het moeilijker om een verhaal op internet te zetten.
Bedank voor de reviews!
Groetjes!
Elly B.
Lily draaide zich naar Emma toe. "Heb jij het boek over Zweinstein gelezen? Ik heb hem al helemaal uit."
"Ik heb hem doorgebladerd," zei Emma eerlijk. "De dingen die me leuk leken heb ik gelezen."
"Je hebt toch wel al je schoolboeken geleerd?" Vroeg Lily.
"Jawel," zei Emma. Het was niet dat ze veel dingen kon doen in een donkere kelder. Door haar verveling had ze alle schoolboeken al twee keer uit.
"Oh, dat is mooi!" Zei Lily. "Ik heb iets fascinerends gelezen over eenhoorns in een boek over magische wezens. Wist je dat ze niet van mensen houden, maar wel van meisjes en dat…"
"Jij bent dat meisje dat met dat kleine zusje van Malfidus in de coupé zat, of niet?" Zei Sirius Zwarts. Lily keek hem vies aan.
"Ja," zei Emma onverschillig.
"Voor het geval je het niet weet, een Griffoendor gaat niet om met een Zwadderaar. Maar je bent waarschijnlijk wel oké. We kunnen niet voor altijd boos op je blijven," zei Sirius.
Emma glimlachte. "Dank je wel."Ze draaide zich weer naar Lily, die nog steeds boos naar Sirius keek.
"Wat onbeleefd, terwijl iemand praat nog wel," zei ze boos.
Lily had geen tijd meer om te praten. De klassenoudste (Frank Lubbermans), had een wachtwoord gezegd tegen een portret van een dikke dame met een roze jurk. Het portret vloog open. Een prachtige leerlingenkamer werd zichtbaar.
Bijna alle kinderen gingen meteen naar hun slaapzaal. Je moest trappen op lopen om er te komen.
"Kom je niet meteen naar boven?" Vroeg Lily, toen Emma gewoon op een van de rode banken bleef zitten.
"Nee, ik kom later. Ik ben nog niet moe."
"Oké," zei Lily. "Welterusten dan maar."
Lily ging de trappen op naar de meisjes slaapzalen. Emma had honger. Het drankje was nu een beetje uitgewerkt. Oh, nee. Als ze maar niet iemand probeert te bijten.
Emma wist het nu al. Ze zou het hoogstens een maand volhouden om op deze manier te leven. Ze zou vast een of andere leerling bijten en door Professor Perkamentus van school gestuurd worden.
Al de leerlingen, ook de oudere, gingen naar bed. Emma lag nog steeds op de bank, terwijl ze genood van de geur van bloed, waarnaar de hele leerlingenkamer rook. Ze schaamde zich. Hoe kon ze nou zo genieten van de bloed van andere? Ze vond zichzelf een monster.
"Juffrouw Groot?"
Emma keek om. Professor Anderling stond achter de bank, haar aan te kijken boven haar brilletje.
"Ik geloof dat het tijd wordt dat je gaat slapen." Emma knikte. Professor Anderling haalde een paar flesjes uit haar zak. "Hier, dit is genoeg voor een maand." Ze had nog iets in haar hand. Het was een beker, maar hij was gesloten aan de bovenkant. Ze gaf dat ook aan Emma.
"Dank u wel," zei Emma. Ze pakte de flesjes en de beker aan en liep naar haar slaapzaal, nadat ze een goedenacht had gewenst aan haar nieuwe lerares.
Emma hoorde Lily zachtjes adem halen achter de rode gordijnen van het bed, wat betekende dat ze sliep. Zelf plofte ze ook op haar bed neer, voorzichtig, om Lily niet wakker te maken en keek in haar beker, die ze makkelijk open kreeg.
Ze was niet verbaasd om te zien dat er bloed in zat. Het was dierenbloed. Niet iets wat ze ooit eerder geroken had, maar het rook wel veilig genoeg om op te drinken.
Nadat ze het op had gedronken waste ze het bekertje af in de badkamer en deed haar pyjama aan. Ze viel als een blok in slaap.
~*~
Nadat Emma haar drankje de volgende ochtend had opgedronken liep ze de trappen af naar de leerlingenkamer. Vandaag hadden ze gelukkig nog geen les, want het was zondag. Morgen zouden pas de lessen beginnen. Lily zat beneden in de leerlingenkamer een boek te lezen.
"Hé, Emma!" Zei Lily, toen ze haar nieuwe vriendin de trappen af zag lopen. "Je bent een beetje laat wakker. Kom je naar de Grote Zaal om te ontbijten? Ik heb speciaal op je gewacht. Zullen we na het ontbijt naar de bibliotheek gaan? Ik wil zo graag een paar boeken lezen die ik heb gezien in een winkel in de Wegisweg, maar ik mocht niet meer dan tien boeken extra van mijn ouders kopen."
Lily bleef doorpraten tot de Grote Zaal. Emma vond het niet erg om naar haar te luisteren, ook al ging het alleen maar over boeken, want ze wilde echt graag vriendinnen worden met haar.
"Hallo meiden! En, voelen jullie je al een beetje thuis op Zweinstein?" Het was Sirius weer. Hij kon echt zijn mond niet dicht houden tegen meisjes. Emma en Lily negeerden hem volkomen. Ze gingen tegenover hem en zijn vrienden zitten, maar keken hem niet aan. Hij was echt vervelend.
"Heb je de toverdranken boek al gelezen? Ik kan niet wachten tot de lessen beginnen!"
Sirius en zijn vriend James bleven over Zwerkbal praten. Lily bleef maar kletsen over de boeken die ze op wilde zoeken in de bibliotheek.
Emma at maar heel weinig. Ze had geen honger, maar dronk toch wat thee en at een stukje brood.
Na het ontbijt gingen Emma en Lily naar de bibliotheek. Lily haalde meteen tien boeken tevoorschijn en ging zitten bij een van de vele tafels.
Emma had nooit zo veel boeken gezien in haar leven. Ze zag veel boeken die haar leuk leken, maar ze bleef zoeken naar boeken die over vampiers gingen. Ze moest gewoon alles weten wat er met haar aan de hand was.
Nadat ze een dik boek had gevonden over vampiers schoof ze bij Lily aan, die al helemaal verzonken in haar boek zat te lezen. Zelf begon ze ook te lezen. Ze stopten pas met lezen toen het lunch tijd was en Lily's buik gromde van de honger. Emma had nog steeds geen honger door het drankje, maar besloot wel wat te eten, om zichzelf niet verdacht te maken.
Emma zag dat Sirius en James deze keer met twee andere jongens zaten.
"Hé, Emma! Hé, Lily? Dit zijn onze vrienden Peter," Sirius wees naar een kleine, blonde jongen, "en dit is Remus." Deze keer wees hij naar een knappe jongen met bruin haar en bruine ogen. Hij glimlachte naar haar. Ze glimlachte terug, maar wendde snel haar blik af en keer naar het eten. Ze at maar heel weinig, dus was al veel eerder klaar dan Lily, die uitgebreid zat te eten, terwijl ze gretig haar boek verder las.
Emma keek weer naar Remus. Hij zat te praten met James. Blijkbaar weer over zwerkbal, de tovenaarssport. Hij leek erg moe. Ze kon zich niet herinneren hem gisteren gezien te hebben in de Grote Zaal, of aan de tafel.
Katie zat aan de tafel van Zwadderich. Emma keek naar haar, maar Katie gunde haar geen blik waardig. Katie zat te praten met twee andere meisjes. Emma zuchtte. Ze had al nieuwe vriendinnen.
"Kan jij vliegen?"
Emma schrok uit haat gedachten. Remus had haar een vraag gesteld.
"Vliegen? Nee."
"Ben je uit een dreuzelgezin?" Vroeg hij. Ze knikte. "Alleen mijn moeder is een heks. Mijn vader is een dreuzel. We woonden in de dreuzelwereld, want mijn vader snapt helemaal niks van de toverwereld. Mijn moeder heeft dat wel voor hem over. Ze heeft al jaren niet meer aan toveren gedaan."
"Mijn ouders moeten niks van tovenaars en heksen weten," zei Emma verdrietig. "Het is jammer dat ze me niet echt steunen, maar ik laat me ook niet in de weg zitten met leren door hen."
"Remus," zei Sirius, "ouwe meidenversierder! Heb je er een te pakken?"
Oh, ze haatte Sirius. Emma keek naar Remus. Hij leek er niks van aan te trekken, maar ging ook niet verder praten met Emma. Hij gaf haar een laatste glimlach en ging verder eten. Emma probeerde iets te verzinnen om te zeggen tegen hem, maar kon pas iets verzinnen toen Lily weer naar de bibliotheek wilde gaan.
Emma keek nog voor de laatste keer naar Katie, voordat ze de Grote Zaal uit ging.
De rest van de dag bleef Emma weer lezen, maar ze schoot niet echt veel op met het boek. De meeste dingen die er in stonden wist ze al; vampiers gaan dood door een houten voorwerp door het hart. Ze willen liever niet in de buurt komen van knoflook en zo gaat het door. Er stonden een paar saaie verhalen in over een paar vampiers, die dood waren gemaakt door een paar mensen, die het leuk vonden vampiers dood te maken. Hier schoot ze écht niks mee op.
Emma gaf het op voor vandaag, en ging een boek zoeken die haar leuk leek. Er waren zo veel dingen in de tovenaars wereld waar ze nooit eerder van gehoord had en ze wilde het allemaal weten.
~*~
De volgende dag waren de eerste lessen. Emma leerde de eerstejaars jongens van Griffoendor een beetje kennen. Ze waren alle vier al dikke vrienden (ze waren allemaal van tovenaarsfamilies, dus kende elkaar al een beetje). Lily was nergens anders geïnteresseerd in dan leren. Emma vond het niet erg, want zo werd ze tenminste ook niet afgeleid van haar schoolwerk.
Maar ook al was Emma al blij een goede vriendin te hebben gekregen, ze zou toch wel eens willen dat Lily eens gewoon met haar praatte, over haar familie of zo. Ze leek altijd zo druk huiswerk.
Er waren al vijf dagen om, waarin Emma het veel te druk had met huiswerk en leren. De leraren waren hier gek! Ze gaven zoveel huiswerk dat je nauwelijks tijd had voor iets anders! Dat leek misschien alleen maar zo, omdat Lily alles perfect wilde hebben.
De eerste zaterdag ochtend die ze daar doorbrachten besloten ze gewoon door te brengen; kort gezegd gewoon luieren.
Dit was dé kans om met Lily te praten over iets anders dan school. Emma vertelde haar vriendin over haar ouders, die raar reageerden omdat ze een heks was. Ze praatten nog minder tegen haar dan eerst. Lily luisterde voor de eerste keer zonder een woord te zeggen.
"Ik weet wat je bedoelt," zei Lily toen Emma klaar was met praten. "Mijn ouders zijn trots op mij omdat ik een heks ben, maar mijn zus, Petunia, praat helemaal niet meer tegen me. Eerst waren we best wel goede vriendinnen, maar nu zegt ze dat ik raar ben, en een monster. Ik denk zelf dat ze ook erg jaloers is op mij, omdat mijn ouders trots zijn."
Vanaf die dag werd zaterdag ochtend praat ochtend, waarin van alles werd besproken, maar niks over huiswerk.
~*~
Emma zat te niksen op een bank in de leerlingenkamer. Lily zat wat extra huiswerk te maken in de bibliotheek, die Emma al af had. Ze had dan wel veel minder dan zij opgeschreven.
"Hé, jij bent Emma toch?" Het was Remus.
Ze knikte. Oh, nee! Nu had ze weer niks te zeggen. Wat een ramp. Gelukkig was hij zelf van plan met haar te praten.
"Sirius, James en Peter zijn weer eens iets aan het uithalen," zij Remus, die zijn ogen rolde. "Soms zijn ze zo onverantwoordelijk. James en Sirius zijn heel erg slim, maar doen er niks mee. Ze maken altijd hun huiswerk op het laatste moment. Soms zelfs in de les! En ik zit elke dag me rot te studeren om over te gaan." Hij zuchtte.
"Kom er bij zitten," zei Emma. Zo! Ze had het gezegd.
Ze bleven nog een tijd praten. Remus was heel erg aardig en leuk om mee te praten, maar het duurde niet lang. Sirius, James en Peter kwamen binnenlopen. Ze bleven dicht bij hen, om hen te pesten. Ze bleven Remus maar grijnzen geven en ze staken hun duimen op. Wat kinderachtig! Konden ze twee mensen niet gewoon laten praten?
"Nou, ik denk dat ik maar weer eens naar hen ga," zei Remus.
Plotseling snoof Emma een geur op. Het rook een beetje naar hond. Raar. Ze wist niet dat Remus een hond had. Ze liet het gewoon gaan. Waarschijnlijk had hij thuis een hond, en rook hij er nog een beetje naar.
*
De tijd ging heel snel. Lily en Emma werden steeds dikkere vriendinnen. Met Remus praatte ze heel vaak, als James en Sirius weg walen om iets uit te halen, en als Lily aan het studeren was. Hij hielp haar ook vaak als ze iets niet snapte van haar huiswerk.
Emma zat nu al vier weken op school, maar ze had niet meer omgekeken naar boeken over vampiers; ze had het gewoon te druk met van alles. Ze begon echt te genieten van haar tijd hier en vergat soms bijna dat ze eigenlijk anders was dan andere kinderen.
Daarom ging Emma op een zondagochtend naar de bibliotheek om wat boeken te lezen. Ze nam ze mee naar de leerlingenkamer om ze daar op haar gemak te lezen. Alle kinderen waren al op, maar toen ze naar de Grote Zaal ging om te eten, kon ze Remus niet vinden.
Toen ze al een tijdje had gelezen in de leerlingenkamer (deze keer wel wat interessantere verhalen) kwam James binnen. Emma ging snel naar hem toe.
"Hé, James," zei ze. "Waar is Remus?"
Hij leek niet op zijn gemak, maar probeerde het te verbergen. Emma voelde dat zijn hart sneller ging kloppen, en dat hij licht naar zweet begon te ruiken.
"Hij is ziek en moest naar de ziekenzaal. Je mag hem niet zien," zei James toen Emma al ging lopen om haar vriend te bezoeken. "Ik heb het ook gevraagd, maar hij mag niet gestoord worden."
"Dat is jammer. Ik hoop maar dat hij snel beter wordt." Ze wist dat hij iets verborg. Ze voelde het aan. "Dag James," mompelde ze.
Emma bleef er een tijdje over na denken, maar toen ging ze weer het boek lezen, en alles om haar heen vervaagde. Hier stond dat sommige vampiers ook soorten krachten hadden! Ze las verder.
Na een half uur was ze heel wat wijzer. Sommige speciale vampiers konden in dieren veranderen! Ze was heel opgewonden om het uit te proberen, maar tot haar grote teleurstelling stond er niet in hoe ze moest veranderen.
Emma had ook gelezen dat vampiers meestal hun krachten leren beheersen en gebruiken door diegene die hem vampier heeft gemaakt. Zij zou dus nooit weten hoe ze in een dier moest veranderen, want de jongen die haar vampier had gemaakt was dood.
Misschien was er een boek speciaal voor vampiers in de bibliotheek, maar ze betwijfelde het.
~*~*~*~*~*~
Ik heb al hel lang niet meer geschreven, ik weet het. Toen ik een review kreeg van casvv dacht ik: 'Ik moet weer eens schrijven.'
Ik kon weken lang niet internetten doordat we zijn verhuisd. We hebben nog steeds geen telefoonverbinding. Het was vreselijk om zo lang geen fanfics te lezen.
Nu ben ik in Griekenland, op vakantie! Ik ben half Grieks en we hebben hier ook een huis. Hier hebben we wel een telefoon, dus ik kan lekker lezen en uploaden. Maar mijn ouders zijn wel woedend, omdat het zo duur is.
Om even de vraag van CartoonJessie te beantwoorden: Nee, ik ga gewoon een verhaal schrijven over het hele leven. Ik denk dat ik later grote stukken over ga slaan (maanden of zo). Ik wilde eigenlijk ook schrijven dat ze ouder is en van Zweinstein af, maar daar ben ik nog lang niet.
Ik heb al een hele lange tijd niet geschreven en ik ben een beetje uit het verhaal, dus als ik iets opschrijf wat ik al lang heb opgeschreven of zo, dan moet je maar niet boos worden of zo.
Nou, ik zal zo snel mogelijk weer een hoofdstuk schrijven, maar ik moet ook over een paar dagen weer naar Nederland, en dan is het moeilijker om een verhaal op internet te zetten.
Bedank voor de reviews!
Groetjes!
Elly B.