**********Hoofdstuk2:Onverwacht bezoek**********
Nou dit is dan hoofdstuk2,ik ben blij dat hoofdstuk1 af is en ga met plezier verder met het tweede hoofdstuk waar Boromir en Faramir zich dood schrikken (niet echt dood,best jammer,toch?) Nogmaals:ik gebruik geen karakters van de heilige mr. Tolkien omdat ik hem aanbid en ik de karakters het niet gun om voor mij te werken,dat is namelijk héél zielig.Dit is dus het tweede hoofdstuk van mijn fantastische Denethor/Aragorn slash en ik heb mij laten inspireren door Inyx haar verhaal :'the elven school trauma' want dat bracht mij op het idee om een Lord of the rings slash verhaal te schrijven,haha,en dat is dus deze(lezers die niet tegen slash kunnen moeten dit verhaal dus NIET lezen,dus je bent gewaarschuwd,ja,jij ook ichiro) Ichiro:Houd je vast,hier komt weer zo'n slecht hoofdstuk.Jullie weten het hè?FLAMEN!!! Kreunlin:*reageert er niet op maar kijkt wel even op en werpt Ichiro een boze blik op die zijn muze niet ziet*
'En wat doen jullie hier?'Toen Boromir en zijn kleine broertje geschrokken achterom keken zagen ze iemand staan gehuld in een zwarte cape die met enkele moddervlekken was besmeurd.Hij had donkerbruin,krullend haar, wat langs zijn wangen omlaag hing.'Aragorn!'riepen de broers uit in koor',Wat doe jij hier nou,een Doler hoort hier niet thuis,maar ondanks alles wat mensen zeggen ben je hier van harte welkom,hoe ben je trouwens door de wacht gekomen?Ze zouden je nooit doorlaten.''Iedereen is verdwenen,ik kon gewoon doorlopen,ik ben jullie al even aan het zoeken maar ik heb jullie dan eindelijk gevonden.Hoe gaat het met jullie?''Die vraag beantwoord ik wel als we op onze slaapkamer zijn.'
Na even lopen kwam het trio de slaapkamers van de zonen van Denethor binnen, en ze gingen op hun bed zitten.'Wat brengt jou hier Estel...eh...Aragorn?'vroeg Faramir.'Je mag me best Estel noemen als je dat handiger vind,hoor,de Elven noemen me ook nog zo,of Stapper zoals de mensen in het Noorden me noemen,het maakt niet uit,ik ben het gewend.'zuchtte Aragorn.
'Oke,Estel,zo ken ik je,wat brengt je nu helemaal in Gondor?'vroeg Boromir bezorgd.'Ik wilde gewoon weten hoe mijn oude vrienden het maakte,ik heb jullie al 2 jaar niet meer gezien,jullie waren toen nog maar vijf en zes jaar oud.'zei Aragorn.'Ja ongelofelijk he?'lachte Faramir',sommige mensen zeggen dat we spreken als een volwassen mens.''Ja,dat is ook zo,maar dat moet ook wel als toekomstig stadhouder van dit rijk.'zei Estel.'Hoe oud ben jij nu eigenlijk?'vroeg Faramir nieuwsgierig waarop Estel antwoorde:'dertien pas maar al een van de betere Dolers.''Nou,ben er maar blij mee,wij leven in een goude kooi,en dat is niet altijd even leuk.''Dat niet,'zei Estel',maar denk eens aan al dat gevaar als Dooler zijnde,jullie zijn de hele dag veilig.''Dat is waar.'antwoorde Faramir.
Op dat moment klapte de deur op en stond Denethor in de deuropening en zei woest:'En wat doet die Doler hier?Geen Dolers in mijn Citadel!''Oh nee?Wist
U niet dat ik Aragorn,zoon van Arathorn,afstammeling van Isildor ben?Eigenlijk bevind u zich in mijn Citadel.'Deze woorden deden Denethors ogen vuur schieten en schreeuwde en tierde aan een stuk door.'Zo,dus een of andere puberende Doler probeert mij de wet te lezen he?Maak dat je weg komt voordat ik je voorgoed in mijn kerker opberg.''Dat kan niet vader!Alle mensen in de stad zijn weg.'zei Boromir zijn woede inhoudend en keek naar buiten waar hij warempel alle mensen op straat zag lopen alsof ze nooit weg geweest waren.Hij kreeg bij het zien van de gevulde straten een duizeling die hem buiten bewust zijn liet vallen.
Toen hij bijkwam lag hij op een bed in een vreemd vertrek waar het rook naar drankjes en poedertjes.Naast hem stond een oude vrouw en opeens wist Boromir waar hij was:in de Huize van Genezing.Toen hij aan de vrouw vroeg hoelang hij hier al lag antwoorde zij dat hij al een week hier lag en zijn vader kwam binnen gestormt en ging naast hem op zijn hurken zitten zodat hij Boromirs hand kon vastpakken en tot hem kon spreken.'Het is goed mijn zoon,ik heb die waardeloze en onvertrouwbare Doler verbannen en gezegt dat hij niet moest terugkeren naar dit land.'Hierop sprong Boromir op en riep verbaast:'Vader!Hoe kunt u?Het was Aragorn,Estel,weet u nog?Mijn beste vriend van vroeger.''Ja,dat kan me niet schelen,hij heeft je vergiftigt.''Vergiftigt?''Ja,je viel toch niet voor niets flauw,of wel soms?'antwoorde Denethor nors.'Dat kwam door iets anders,ik zal het u vertellen...'
Toen Boromir het hele verhaal verteld had en Denethor het begreep,spoedde Boromir zich naar de rivier de Andiun waar hij eerder deze week stenen in het water had zitten gooien.Daar zag hij een klein bootje in de verte naar de andere oever toe peddelen.Boromir bedacht zich niet,sprong in het water en was vastberaden Estel achterna te zwemmen.
Hij sprong in het water en zwom hard door totdat er trillingen in het water ontstonden.Die werden niet door Boromir gemaakt.Voordat Boromir zich kon bedenken en terugzwemmen dook een groot monster voor hem op.Toen Aragorn dat zag snelde hij terug naar zijn oude vriend en greep naar zijn zwaard om Boromir te redden.Hij roeide vlug naar de plek des onheils en sneed een tentakel af.Er spoot een kladder bloed op Estel neer die zwijgend achteruit viel.Hij begon in alle moed overeind te krabbelen maar het beest pakte met een tentakel de sloep vast en smeet hem op de oever van de Anduin.
Toen hij goed keek zag Estel dat hij aan de Oostelijke oever was gestrand en de roeiboot was totaal vernield.Hij moest toekijken hoe Boromir hulpeloos aan het worstelen was met een beest dat één groot Orkleger uit Mordor kan verschalken. Op dat moment schoot een figuur een pijl in de bek van het beest.'Wie is dat,die mijn vriend probeert te redden?'Maar toen hij goed keek zag hij een gestalte met lange haren op de westelijke oever staan die bereid was nog een pijl aan de redding te besteden.
`Kreunlin:'En wat vonden jullie van hoofdstuk2?best goed he?' Ichiro:'Ja,en jullie weten het he?Flamen!Daar doe je mij een groot plezier mee,en je laat die verwaande schrijver zien en horen,dat ie gewoon slecht is.'
Mirdor:'Maar dat is ie niet,maar laat alsjeblieft wél een review achter.' Rúmil(nieuwe assistent):'Ja,want onze nieuwe(en leuke)meester heeft erg zijn best gedaan.'
Ichiro:'Nou,ik heb het nog niet gelezen en ken jou nog niet.Rúmil,maar met nog een aanbidder van de schrijver word het wel héél moeilijk om de lezers over te halen hem te flamen.'
Mirdor en Rúmil:'Nee,dat kun je onze super aardige schrijver toch niet aan doen?*geven Kreunlin een hug* Kreunlin:*duwt de twee van zich af*
Nou dit is dan hoofdstuk2,ik ben blij dat hoofdstuk1 af is en ga met plezier verder met het tweede hoofdstuk waar Boromir en Faramir zich dood schrikken (niet echt dood,best jammer,toch?) Nogmaals:ik gebruik geen karakters van de heilige mr. Tolkien omdat ik hem aanbid en ik de karakters het niet gun om voor mij te werken,dat is namelijk héél zielig.Dit is dus het tweede hoofdstuk van mijn fantastische Denethor/Aragorn slash en ik heb mij laten inspireren door Inyx haar verhaal :'the elven school trauma' want dat bracht mij op het idee om een Lord of the rings slash verhaal te schrijven,haha,en dat is dus deze(lezers die niet tegen slash kunnen moeten dit verhaal dus NIET lezen,dus je bent gewaarschuwd,ja,jij ook ichiro) Ichiro:Houd je vast,hier komt weer zo'n slecht hoofdstuk.Jullie weten het hè?FLAMEN!!! Kreunlin:*reageert er niet op maar kijkt wel even op en werpt Ichiro een boze blik op die zijn muze niet ziet*
'En wat doen jullie hier?'Toen Boromir en zijn kleine broertje geschrokken achterom keken zagen ze iemand staan gehuld in een zwarte cape die met enkele moddervlekken was besmeurd.Hij had donkerbruin,krullend haar, wat langs zijn wangen omlaag hing.'Aragorn!'riepen de broers uit in koor',Wat doe jij hier nou,een Doler hoort hier niet thuis,maar ondanks alles wat mensen zeggen ben je hier van harte welkom,hoe ben je trouwens door de wacht gekomen?Ze zouden je nooit doorlaten.''Iedereen is verdwenen,ik kon gewoon doorlopen,ik ben jullie al even aan het zoeken maar ik heb jullie dan eindelijk gevonden.Hoe gaat het met jullie?''Die vraag beantwoord ik wel als we op onze slaapkamer zijn.'
Na even lopen kwam het trio de slaapkamers van de zonen van Denethor binnen, en ze gingen op hun bed zitten.'Wat brengt jou hier Estel...eh...Aragorn?'vroeg Faramir.'Je mag me best Estel noemen als je dat handiger vind,hoor,de Elven noemen me ook nog zo,of Stapper zoals de mensen in het Noorden me noemen,het maakt niet uit,ik ben het gewend.'zuchtte Aragorn.
'Oke,Estel,zo ken ik je,wat brengt je nu helemaal in Gondor?'vroeg Boromir bezorgd.'Ik wilde gewoon weten hoe mijn oude vrienden het maakte,ik heb jullie al 2 jaar niet meer gezien,jullie waren toen nog maar vijf en zes jaar oud.'zei Aragorn.'Ja ongelofelijk he?'lachte Faramir',sommige mensen zeggen dat we spreken als een volwassen mens.''Ja,dat is ook zo,maar dat moet ook wel als toekomstig stadhouder van dit rijk.'zei Estel.'Hoe oud ben jij nu eigenlijk?'vroeg Faramir nieuwsgierig waarop Estel antwoorde:'dertien pas maar al een van de betere Dolers.''Nou,ben er maar blij mee,wij leven in een goude kooi,en dat is niet altijd even leuk.''Dat niet,'zei Estel',maar denk eens aan al dat gevaar als Dooler zijnde,jullie zijn de hele dag veilig.''Dat is waar.'antwoorde Faramir.
Op dat moment klapte de deur op en stond Denethor in de deuropening en zei woest:'En wat doet die Doler hier?Geen Dolers in mijn Citadel!''Oh nee?Wist
U niet dat ik Aragorn,zoon van Arathorn,afstammeling van Isildor ben?Eigenlijk bevind u zich in mijn Citadel.'Deze woorden deden Denethors ogen vuur schieten en schreeuwde en tierde aan een stuk door.'Zo,dus een of andere puberende Doler probeert mij de wet te lezen he?Maak dat je weg komt voordat ik je voorgoed in mijn kerker opberg.''Dat kan niet vader!Alle mensen in de stad zijn weg.'zei Boromir zijn woede inhoudend en keek naar buiten waar hij warempel alle mensen op straat zag lopen alsof ze nooit weg geweest waren.Hij kreeg bij het zien van de gevulde straten een duizeling die hem buiten bewust zijn liet vallen.
Toen hij bijkwam lag hij op een bed in een vreemd vertrek waar het rook naar drankjes en poedertjes.Naast hem stond een oude vrouw en opeens wist Boromir waar hij was:in de Huize van Genezing.Toen hij aan de vrouw vroeg hoelang hij hier al lag antwoorde zij dat hij al een week hier lag en zijn vader kwam binnen gestormt en ging naast hem op zijn hurken zitten zodat hij Boromirs hand kon vastpakken en tot hem kon spreken.'Het is goed mijn zoon,ik heb die waardeloze en onvertrouwbare Doler verbannen en gezegt dat hij niet moest terugkeren naar dit land.'Hierop sprong Boromir op en riep verbaast:'Vader!Hoe kunt u?Het was Aragorn,Estel,weet u nog?Mijn beste vriend van vroeger.''Ja,dat kan me niet schelen,hij heeft je vergiftigt.''Vergiftigt?''Ja,je viel toch niet voor niets flauw,of wel soms?'antwoorde Denethor nors.'Dat kwam door iets anders,ik zal het u vertellen...'
Toen Boromir het hele verhaal verteld had en Denethor het begreep,spoedde Boromir zich naar de rivier de Andiun waar hij eerder deze week stenen in het water had zitten gooien.Daar zag hij een klein bootje in de verte naar de andere oever toe peddelen.Boromir bedacht zich niet,sprong in het water en was vastberaden Estel achterna te zwemmen.
Hij sprong in het water en zwom hard door totdat er trillingen in het water ontstonden.Die werden niet door Boromir gemaakt.Voordat Boromir zich kon bedenken en terugzwemmen dook een groot monster voor hem op.Toen Aragorn dat zag snelde hij terug naar zijn oude vriend en greep naar zijn zwaard om Boromir te redden.Hij roeide vlug naar de plek des onheils en sneed een tentakel af.Er spoot een kladder bloed op Estel neer die zwijgend achteruit viel.Hij begon in alle moed overeind te krabbelen maar het beest pakte met een tentakel de sloep vast en smeet hem op de oever van de Anduin.
Toen hij goed keek zag Estel dat hij aan de Oostelijke oever was gestrand en de roeiboot was totaal vernield.Hij moest toekijken hoe Boromir hulpeloos aan het worstelen was met een beest dat één groot Orkleger uit Mordor kan verschalken. Op dat moment schoot een figuur een pijl in de bek van het beest.'Wie is dat,die mijn vriend probeert te redden?'Maar toen hij goed keek zag hij een gestalte met lange haren op de westelijke oever staan die bereid was nog een pijl aan de redding te besteden.
`Kreunlin:'En wat vonden jullie van hoofdstuk2?best goed he?' Ichiro:'Ja,en jullie weten het he?Flamen!Daar doe je mij een groot plezier mee,en je laat die verwaande schrijver zien en horen,dat ie gewoon slecht is.'
Mirdor:'Maar dat is ie niet,maar laat alsjeblieft wél een review achter.' Rúmil(nieuwe assistent):'Ja,want onze nieuwe(en leuke)meester heeft erg zijn best gedaan.'
Ichiro:'Nou,ik heb het nog niet gelezen en ken jou nog niet.Rúmil,maar met nog een aanbidder van de schrijver word het wel héél moeilijk om de lezers over te halen hem te flamen.'
Mirdor en Rúmil:'Nee,dat kun je onze super aardige schrijver toch niet aan doen?*geven Kreunlin een hug* Kreunlin:*duwt de twee van zich af*