Isabel
Disclaimer: de personages uit mijn verhaal zijn niet door mij verzonnen, maar natuurlijk door J.K. Rowling. Alleen Isabel heb ik zelf verzonnen.
A/N: ik heb de Harry Potter-boeken alleen in het Engels gelezen en dit verhaal heb ik eerst ook in het Engels geschreven en daarna vertaald. Ik ken daarom niet alle Nederlandse namen, dus ik hoop dat als ik een fout maak jullie het mij willen vergeven en het ff willen vermelden in een review, zodat ik het aan kan passen. Ik hoop dat jullie met het lezen net zoveel plezier zullen hebben als ik met het schrijven!!!
Hoofdstuk 1
Er was eens een meisje .
Isabel hoorde zachte stemmen om haar heen, maar ze kon haar ogen niet open krijgen om te zien wie er nu eigenlijk aan het praten waren. Ze herkende de stemmen vaag, maar het was allemaal niet logisch. Ze hoorde hen praten over haar, waar ze vandaan kwam, alsof ze haar niet kenden.
"Ik zeg het je Albus, ze verscheen ineens uit het niets."
Isabel probeerde nogmaals haar ogen te openen en dit keer lukte het haar beter. Ze kon vage schimmen onderscheiden.
"Wacht, ik denk dat ze nu bijkomt."
"Waar ben ik? Wat is er allemaal aan de hand?". Isabel probeerde te praten, maar het klonk als een zwak gemompel. Haar hoofd deed enorm pijn en ze kon zich absoluut niet herinneren hoe ze hier terecht was gekomen.
"Hallo daar, ik ben Professor Perkamentus. Kun je ons vertellen wie jij bent?"
"Ik ben Isabel"
"Oké, Isabel, wat is er gebeurd?"
Daar moest Isabel over nadenken, maar ze kon geen antwoord op die vraag geven. "Ik heb geen idee, Professor."
"We hebben je onder aan de trap gevonden, Isabel. Je was buiten bewustzijn. Dit hebben we vlakbij je gevonden." In zijn hand hield hij de stukken van een gebroken tijdverdrijver.
"Ik weet het echt niet, ik heb geen flauw idee."
"We denken dat je een ongelukje gehad hebt gehad met de tijdverdrijver. Je kunt je niets herinneren, waarschijnlijk is door een klap op je hoofd bij het neervallen je geheugen gewist. Hopelijk is dat maar tijdelijk, maar we kunnen niets voor je doen zolang jij je niet kunt herinneren waar je vandaan komt."
"Wat gaan we met haar doen, Professor?" Een man met zwart haar tot op de schouders kwam naar voren. Achter hem stond een vrouw van een jaar of vijftig met het haar in een knotje achter op haar hoofd.
"Nu ze hier toch is en we haar niet terug kunnen sturen, kunnen we er maar beter het beste van maken. Ze kan het beste gewoon deelnemen aan de lessen. Hoe oud ben je, Isabel?"
"Weet ik niet."
"Ik schat een jaar of zeventien, Albus. In welke afdeling wil je haar plaatsen?"
"Dat is niet aan mij om te beslissen, maar aan de Sorteerhoed. Hij ligt daar op de bovenste plank. Wil jij hem even pakken, Minerva?"
De vrouw met het knotje liep naar de muur en pakte een oude, gerafelde hoed van de plank. Ze gaf hem aan Professor Perkamentus, die de hoed bij Isabel op het hoofd plaatste. De hoed was haar veel te groot, hij zakte helemaal over haar oren.
"Zo, en wie hebben we hier? Een nieuwe leerling? Ik heb het gevoel alsof je ik je al eens gesorteerd heb, maar ik weet er vreemd genoeg niets vanaf. Je geest vertelt mij dat je in Griffoendor thuis hoort, maar ik denk dat je het niet slecht zou doen in Zwadderich. Maar vooruit, het wordt dus GRIFFOENDOR!!!
"Nou, Minerva, Severus, jullie hebben gehoord wat de Sorteerhoed heeft gezegd. Morgen zal ze haar nieuwe klasgenoten ontmoeten. Ik denk dat ze vannacht het best bij jou kan blijven, Minerva" zei professor Perkamentus.
"Ik ben het helemaal met je eens, Albus. Misschien zou jij een slaapdrankje voor haar kunnen maken, Severus? Kom op, kind, je hebt genoeg gehad voor vandaag. We gaan naar mijn kamers. Heb je honger? Ik zal ook wat eten voor je bestellen."
Professor Anderling pakte Isabel bij haar arm.
"Welterusten, Isabel. En maak je niet ongerust, het komt allemaal wel goed. We zullen in elk geval proberen je zo goed en kwaad als het kan het naar je zin te maken".
"Bedankt, Professor en welterusten."
Toen de deur achter Isabel en Professor Anderling dichtgevallen was, liet Professor Perkamentus zich in zijn stoel vallen.
"Dit moest een keer gebeuren, Severus" zei hij. "We kunnen alleen maar hopen dat haar geheugen weer snel terugkomt. Waar ze ook vandaan komt, ze zullen haar nu zeker al wel missen."
***
Professor Anderling liep samen met Isabel de gangen door, op weg naar haar kamers. Omdat Professor Anderling het hoofd van de Griffoendor-afdeling was, waren haar kamers gedecoreerd in de kleuren rood en goud. Isabel voelde zich onmiddellijk op haar gemak.
"Als je wilt mag je wel even een bad nemen om wat tot rust te komen, Isabel. Ik moet nog even een bezoekje afleggen en ik zal wat eten voor je bestellen."
"Dank u wel, Professor" zei Isabel en ze liep naar de badkamer. Een warm bad kon ze inderdaad wel gebruiken..
***
Hermelien, Harry en Ron zaten met zijn drieën op de bank voor de open haard gezellig te kletsen over hun bezoek aan Hagrid van die middag.
"Ik wist altijd wel dat Hagrid van gevaarlijke wezens hield, maar dit spant toch de kroon" zei Harry.
Alledrie keken ze gelijk op toen Professor Anderling de Griffoendor-kamer binnenkwam. Gewoonlijk kwam zij hier niet zo maar, er moest wel iets aan de hand zijn.
"Juffrouw Griffel, kan ik je even spreken?"
Hermelien stond op en volgde de Professor naar het andere eind van de kamer.
"Omdat jij de afdeling-oudste bent, heb ik even een mededeling voor je. Vandaag is er een meisje hier gevonden, onder aan de trap. Ze was bewusteloos toen we haar vonden. We denken dat ze een ongelukje heeft gehad met haar Tijdverdrijver, die we naast haar hebben gevonden. Ze kan zich niets herinneren, ze weet alleen dat ze Isabel heet. De Sorteerhoed heeft haar in Griffoendor geplaatst en we schatten haar op ongeveer een jaar of zeventien, want betekent dat ze bij jullie in de klas komt. Ik vertrouw erop dat jij haar een beetje wegwijs zult maken en ervoor zult zorgen dat ze zich hier thuis voelt".
Hermelien had naar haar Professor geluisterd zonder haar te onderbreken, maar ze had nog een heleboel vragen. "Professor.- " begon ze, maar stopte toen Professor Anderling haar hand opstak, een teken om niet verder te gaan met praten.
"Dit is alles wat ik je kan vertellen, Hermelien, wij weten ook niets meer. Als je morgen voor het ontbijt naar mijn klaslokaal komt zal ik je aan haar voorstellen en kunnen jullie samen gaan ontbijten."
Hierna draaide Professor Anderling zich om en liep de kamer uit.
"Waar ging dat allemaal over?" Vroeg Harry nieuwsgierig.
Hermione legde hen uit wat Professor Anderling haar zojuist verteld had.
"Nou, ik ga naar bed, ik moet morgen vroeg opstaan om met Isabel kennis te gaan maken" zei Hermelien en ze rekte zich uit. Ze liep de trap op en onderwijl bedacht ze dat ze erg nieuwsgierig was naar Isabel. Ze was niet de enige...
"Ik hoop dat ze knap is" hoorde ze Ron zeggen.
"Ik hoop dat ze van Zwerkbal houdt" zei Harry.
"Laten we hopen dat ze knap is EN van Zwerkbal houdt" vervolgde Ron hoopvol.
Hermelien zuchtte. Jongens.. Wat moest je met ze beginnen?
Disclaimer: de personages uit mijn verhaal zijn niet door mij verzonnen, maar natuurlijk door J.K. Rowling. Alleen Isabel heb ik zelf verzonnen.
A/N: ik heb de Harry Potter-boeken alleen in het Engels gelezen en dit verhaal heb ik eerst ook in het Engels geschreven en daarna vertaald. Ik ken daarom niet alle Nederlandse namen, dus ik hoop dat als ik een fout maak jullie het mij willen vergeven en het ff willen vermelden in een review, zodat ik het aan kan passen. Ik hoop dat jullie met het lezen net zoveel plezier zullen hebben als ik met het schrijven!!!
Hoofdstuk 1
Er was eens een meisje .
Isabel hoorde zachte stemmen om haar heen, maar ze kon haar ogen niet open krijgen om te zien wie er nu eigenlijk aan het praten waren. Ze herkende de stemmen vaag, maar het was allemaal niet logisch. Ze hoorde hen praten over haar, waar ze vandaan kwam, alsof ze haar niet kenden.
"Ik zeg het je Albus, ze verscheen ineens uit het niets."
Isabel probeerde nogmaals haar ogen te openen en dit keer lukte het haar beter. Ze kon vage schimmen onderscheiden.
"Wacht, ik denk dat ze nu bijkomt."
"Waar ben ik? Wat is er allemaal aan de hand?". Isabel probeerde te praten, maar het klonk als een zwak gemompel. Haar hoofd deed enorm pijn en ze kon zich absoluut niet herinneren hoe ze hier terecht was gekomen.
"Hallo daar, ik ben Professor Perkamentus. Kun je ons vertellen wie jij bent?"
"Ik ben Isabel"
"Oké, Isabel, wat is er gebeurd?"
Daar moest Isabel over nadenken, maar ze kon geen antwoord op die vraag geven. "Ik heb geen idee, Professor."
"We hebben je onder aan de trap gevonden, Isabel. Je was buiten bewustzijn. Dit hebben we vlakbij je gevonden." In zijn hand hield hij de stukken van een gebroken tijdverdrijver.
"Ik weet het echt niet, ik heb geen flauw idee."
"We denken dat je een ongelukje gehad hebt gehad met de tijdverdrijver. Je kunt je niets herinneren, waarschijnlijk is door een klap op je hoofd bij het neervallen je geheugen gewist. Hopelijk is dat maar tijdelijk, maar we kunnen niets voor je doen zolang jij je niet kunt herinneren waar je vandaan komt."
"Wat gaan we met haar doen, Professor?" Een man met zwart haar tot op de schouders kwam naar voren. Achter hem stond een vrouw van een jaar of vijftig met het haar in een knotje achter op haar hoofd.
"Nu ze hier toch is en we haar niet terug kunnen sturen, kunnen we er maar beter het beste van maken. Ze kan het beste gewoon deelnemen aan de lessen. Hoe oud ben je, Isabel?"
"Weet ik niet."
"Ik schat een jaar of zeventien, Albus. In welke afdeling wil je haar plaatsen?"
"Dat is niet aan mij om te beslissen, maar aan de Sorteerhoed. Hij ligt daar op de bovenste plank. Wil jij hem even pakken, Minerva?"
De vrouw met het knotje liep naar de muur en pakte een oude, gerafelde hoed van de plank. Ze gaf hem aan Professor Perkamentus, die de hoed bij Isabel op het hoofd plaatste. De hoed was haar veel te groot, hij zakte helemaal over haar oren.
"Zo, en wie hebben we hier? Een nieuwe leerling? Ik heb het gevoel alsof je ik je al eens gesorteerd heb, maar ik weet er vreemd genoeg niets vanaf. Je geest vertelt mij dat je in Griffoendor thuis hoort, maar ik denk dat je het niet slecht zou doen in Zwadderich. Maar vooruit, het wordt dus GRIFFOENDOR!!!
"Nou, Minerva, Severus, jullie hebben gehoord wat de Sorteerhoed heeft gezegd. Morgen zal ze haar nieuwe klasgenoten ontmoeten. Ik denk dat ze vannacht het best bij jou kan blijven, Minerva" zei professor Perkamentus.
"Ik ben het helemaal met je eens, Albus. Misschien zou jij een slaapdrankje voor haar kunnen maken, Severus? Kom op, kind, je hebt genoeg gehad voor vandaag. We gaan naar mijn kamers. Heb je honger? Ik zal ook wat eten voor je bestellen."
Professor Anderling pakte Isabel bij haar arm.
"Welterusten, Isabel. En maak je niet ongerust, het komt allemaal wel goed. We zullen in elk geval proberen je zo goed en kwaad als het kan het naar je zin te maken".
"Bedankt, Professor en welterusten."
Toen de deur achter Isabel en Professor Anderling dichtgevallen was, liet Professor Perkamentus zich in zijn stoel vallen.
"Dit moest een keer gebeuren, Severus" zei hij. "We kunnen alleen maar hopen dat haar geheugen weer snel terugkomt. Waar ze ook vandaan komt, ze zullen haar nu zeker al wel missen."
***
Professor Anderling liep samen met Isabel de gangen door, op weg naar haar kamers. Omdat Professor Anderling het hoofd van de Griffoendor-afdeling was, waren haar kamers gedecoreerd in de kleuren rood en goud. Isabel voelde zich onmiddellijk op haar gemak.
"Als je wilt mag je wel even een bad nemen om wat tot rust te komen, Isabel. Ik moet nog even een bezoekje afleggen en ik zal wat eten voor je bestellen."
"Dank u wel, Professor" zei Isabel en ze liep naar de badkamer. Een warm bad kon ze inderdaad wel gebruiken..
***
Hermelien, Harry en Ron zaten met zijn drieën op de bank voor de open haard gezellig te kletsen over hun bezoek aan Hagrid van die middag.
"Ik wist altijd wel dat Hagrid van gevaarlijke wezens hield, maar dit spant toch de kroon" zei Harry.
Alledrie keken ze gelijk op toen Professor Anderling de Griffoendor-kamer binnenkwam. Gewoonlijk kwam zij hier niet zo maar, er moest wel iets aan de hand zijn.
"Juffrouw Griffel, kan ik je even spreken?"
Hermelien stond op en volgde de Professor naar het andere eind van de kamer.
"Omdat jij de afdeling-oudste bent, heb ik even een mededeling voor je. Vandaag is er een meisje hier gevonden, onder aan de trap. Ze was bewusteloos toen we haar vonden. We denken dat ze een ongelukje heeft gehad met haar Tijdverdrijver, die we naast haar hebben gevonden. Ze kan zich niets herinneren, ze weet alleen dat ze Isabel heet. De Sorteerhoed heeft haar in Griffoendor geplaatst en we schatten haar op ongeveer een jaar of zeventien, want betekent dat ze bij jullie in de klas komt. Ik vertrouw erop dat jij haar een beetje wegwijs zult maken en ervoor zult zorgen dat ze zich hier thuis voelt".
Hermelien had naar haar Professor geluisterd zonder haar te onderbreken, maar ze had nog een heleboel vragen. "Professor.- " begon ze, maar stopte toen Professor Anderling haar hand opstak, een teken om niet verder te gaan met praten.
"Dit is alles wat ik je kan vertellen, Hermelien, wij weten ook niets meer. Als je morgen voor het ontbijt naar mijn klaslokaal komt zal ik je aan haar voorstellen en kunnen jullie samen gaan ontbijten."
Hierna draaide Professor Anderling zich om en liep de kamer uit.
"Waar ging dat allemaal over?" Vroeg Harry nieuwsgierig.
Hermione legde hen uit wat Professor Anderling haar zojuist verteld had.
"Nou, ik ga naar bed, ik moet morgen vroeg opstaan om met Isabel kennis te gaan maken" zei Hermelien en ze rekte zich uit. Ze liep de trap op en onderwijl bedacht ze dat ze erg nieuwsgierig was naar Isabel. Ze was niet de enige...
"Ik hoop dat ze knap is" hoorde ze Ron zeggen.
"Ik hoop dat ze van Zwerkbal houdt" zei Harry.
"Laten we hopen dat ze knap is EN van Zwerkbal houdt" vervolgde Ron hoopvol.
Hermelien zuchtte. Jongens.. Wat moest je met ze beginnen?