Isabel
Disclaimer: de personages uit mijn verhaal zijn niet door mij verzonnen, maar natuurlijk door J.K. Rowling. Alleen Isabel heb ik zelf verzonnen.
***
Hoofdstuk 2
Welkom, Isabel
De eerste zonnestralen wekten Isabel al vroeg de volgende ochtend. Ze opende haar ogen en moest even nadenken waar ze ook alweer was. Maar toen kwamen de gebeurtenissen van de vorige dag terug en stukje bij beetje herinnerde ze zich weer waar ze was.
Ze stapte uit bed en liep naar de badkamer. Uit de kamer ernaast hoorde zij een zacht gesnurk; professor Anderling was nog steeds vast in slaap. Ze kleedde zich aan en besloot een wandelingetje te gaan maken door de gangen van het kasteel. Misschien dat ze iets bekends zag en zich daardoor weer iets kon herinneren.
Het was vroeg in de ochtend, de gangen lagen er nog stil en verlaten bij. Ze liep wat doelloos rond, totdat ze zich bedacht dat ze wel eens naar de bibliotheek kon gaan. Zonder er bij na te denken liep ze naar de bibliotheek en opende de grote, eiken deur. Ze stapte naar binnen en liep langs de rijen boeken.
Professor Anderling had haar de vorige avond verteld over een boek waarin ze alles kon vinden over de geschiedenis van Zweinstein en ze wilde dat boek graag lezen. Toen ze het boek gevonden had nam ze plaats in een stoel vlakbij het raam en begon te lezen. Als ze geluk had, kon ze nog een stuk of drie hoofdstukken lezen voordat ze terug moest naar de kamers van Professor Anderling.
***
Ook Hermelien werd vroeg wakker en ook zij besloot naar de bibliotheek te gaan. Misschien kon ze nog even wat leren voordat ze Isabel zou ontmoeten in het klaslokaal van Professor Anderling.
Zodra ze de bibliotheek inliep zag ze haar zitten. Een knap meisje met lange, wilde, zwarte haren zat bij het raam te lezen.
'Ik heb haar nog nooit gezien, dat zal Isabel dan wel zijn' dacht Hermelien.
Ze liep naar de stoel en tikte het meisje zachtjes op haar schouder.
"Hallo, sorry dat ik je stoor, maar ik geloof niet dat wij elkaar kennen. Ben jij soms Isabel?"
Isabel knikte. "Ja, dat klopt. En wie ben jij?"
"Ik ben Hermelien Griffel. Wij zouden elkaar ontmoeten bij Professor Anderling, maar nu je hier toch bent.."
Isabel keek naar Hermelien. "Dat klopt ja. Maar ik kon niet meer slapen en besloot even naar de bibliotheek te gaan om wat te lezen. Ik vind het prettigst in de bibliotheek SS morgens vroeg, als er nog niemand is."
"Maar.- hoe wist je waar de bibliotheek was als je je niets meer kunt herinneren?"
Isabel haalde haar schouders op en klapte haar boek dicht. "Weet ik niet. Mijn gevoel vertelde mij dat die hier was. Wil je alvast wat vertellen over jezelf en je vrienden, Hermelien? Professor Anderling vertelde me dat jullie allemaal erg aardig zijn en dat ik me vast bij jullie thuis zou voelen."
"Weet je wat, Isabel? We gaan nu alvast naar Professor Anderling toe en vertellen haar dat we elkaar al ontmoet hebben. Daarna gaan we naar de Griffoendor-kamer waar ik je aan iedereen voor zal stellen en daarna kunnen we gaan ontbijten. Lijkt je dat wat?"
"Inderdaad, dat is een goed idee. Ik ben inderdaad benieuwd hoe de Griffoendor-kamers eruit zien en ontbijt is ook wel erg aantrekkelijk, ik sterf zowat van de honger. Laten we maar meteen gaan" zei Isabel en stond op uit haar stoel.
Toen ze door de gangen liepen, op weg naar de kamers van Professor Anderling, vertelde Hermelien dat zij het ook het prettigst in de bibliotheek vond 's morgens vroeg, als er niemand anders aanwezig was.
"Misschien kunnen we dan samen gaan en kunnen we samen studeren."
Hermelien knikte. Het leek erop dat Isabel evenveel van lezen en studeren hield als zij.
***
Meteen toen ze de Gryffoendor-kamer binnenstapte werd het stil en keek iedereen de twee meisjes aan. Harry en Ron hadden natuurlijk al verteld over Isabel en iedereen wilde haar graag ontmoeten. Het kwam niet vaak voor dat er een leerling bijkwam als het schooljaar al bezig was, en zeker niet in het laatste schooljaar.
"Isabel, mag ik je voorstellen aan Ron en Harry, dat zijn mijn beste vrienden. Verder hebben we nog Marcel, ga niet naast hem zitten tijdens Toverdranken, en Simon en dat is Parvati. Iedereen, dit is Isabel".
Isabel schudde iedereen de hand en probeerde krampachtig alle namen te onthouden.
"Kom op, luitjes, we gaan eten. Ik heb een enorme honger."
Ze gingen met zijn allen naar de Grote Zaal om te ontbijten. Isabel ging tussen Hermelien en Marcel zitten, Harry en Ron namen plaats aan de ander kant van de tafel. Onder het eten vertelde Hermelien het een en ander over hun lesrooster. "Zodadelijk hebben we eerst Toverdranken, van Professor Sneep, en daarna Kruidenkunde en Verweer tegen Zwarte Kunsten"
"Pas maar op voor Professor Sneep, Isabel, aan hem hebben we allemaal echt een hekel en hij aan ons hij vind alleen de leerlingen van Zwadderich, zijn eigen huis, aardig."
Harry knikte instemmend. Hij had Isabel al aangekeken sinds het moment dat hij haar voor het eerst zag, en telkens wanneer Isabel hem aankeek kreeg hij een knalrood hoofd.
Ron had dit al opgemerkt en plaagde er zijn vriend een beetje mee. "We weten ondertussen al dat ze knap is, we moeten er alleen nog achter komen of ze van Zwerkbal houdt."
Harry werd nog roder na het horen van de woorden van Ron en Ron lachte stilletjes. Hij vond het wel leuk zijn vriend zo te zien, de laatste keer dat Harry verliefd was geweest was in hun vierde jaar geweest, op een Ravenklauw-meisje dat Cho Chang heette.
"Hou je kop dicht, Ron, en eet je ontbijt op."
Hermelien hoorde wat Harry zei. "Ja. Schiet op, Ron, we moeten dadelijk al naar de kerker voor Toverdranken. Professor Sneep is altijd vreselijk als er iemand te laat komt, dat weet je."
***
Een kwartiertje later zaten ze allemaal in hun banken te wachten tot Professor Sneep binnen zou komen. Niemand durfde een woord te zeggen, bang dat ze waren punten te verliezen.
Alle Zwadderaars keken nieuwsgierig naar Isabel, die plaats had genomen naast Hermelien.
Draco Malfidus keek om het hoekje van de deur om te zien of Professor Sneep al in aantocht was. Dit was niet het geval, dus hij liep naar de voorste bank ( Hermelien zat natuurlijk altijd vooraan!!!) en bleef voor de meisjes staan.
"Zo, en wie hebben we hier? Een ander Modderbloedje? Zeker familie van je, Griffel, jullie lijken sprekend..-"
Hij kon zijn zin niet afmaken omdat Professor Sneep binnenkwam, zijn lange, zwarte mantel golfde achter hem bij elke stap. Hij deed net alsof hij Draco niet zag staan en begon direct aan zijn les.
"Open jullie boeken op bladzijde 184. We gaan vandaag een moeilijke Toverdrank maken, namelijk de Wisseldrank." Hermelien keek stiekem naar Harry en Ron. Moeilijk? Duh!!!
Allereerst, wie kan mij vertellen wat we allemaal nodig hebben voor deze toverdrank?"
Hermione was natuurlijk de eerste die haar hand opstak, maar Sneep negeerde haar volkomen.
"Jij!!!" zei hij en wees met een vinger naar Isabel.
Iedereen hield hun adem in. Dit was een moeilijke !!!
Maar Isabel keek Professor Sneep aan en noemde zonder te aarzelen alle benodigdheden op voor het maken van de Wisseldrank.
"Helemaal goed, Juffrouw .- eh. Isabel. Wat jammer dat de Sorteerhoed je in Griffoendor heeft geplaatst, je zou het in Zwadderich zeker goed gedaan hebben. Als ik in een goede bui geweest zou zijn, zou ik je zelfs punten hiervoor gegeven hebben, maar helaas .."
De Zwadderaars lachten in hun vuistje op de opmerkingen van Professor Sneep en keken venijnig naar de Griffoendors.
De les ging door, maar Hermelien bleef maar denken aan het feit dat Isabel waarschijnlijk net zoveel wist als zij. Het kon niet anders of ze zouden goed met elkaar overweg kunnen!!!
***
De volgende uren hadden ze nog Kruidenkunde en Verweer tegen de Zwarte Kunsten en ook bij deze lessen bleek dat Isabel heel veel wist. Ze ontdekten ook dat Isabel graag anderen hielp; zo beantwoordde ze al Marcel's vragen en slaagde ze en ondertussen ook nog haar eigen werk te doen.
Later op de avond, vlak voordat ze naar bed gingen, herinnerde Hermelien Isabel er nog aan dat ze aan Professor Anderling nog zou moeten vragen of ze het weekend mee mocht naar Zweinsveld.
"Hopelijk vindt Professor Anderling het goed dat je meegaat, Isabel. O, ik hoop het zou, het is daar zo gezellig."
"Ik zal het morgenochtend meteen vragen" beloofde Isabel en ze ging naar de slaapzaal. Hermelien was de enige met een eigen kamer; dit was omdat ze afdelingsoudste was.
"Welterusten, Hermelien, en bedankt, ik heb een ontzettend fijne eerste dag gehad."
"Graag gedaan hoor, Isabel. Het was geen enkele moeite, ik vind het nu al verschrikkelijk leuk dat je er bent".
Disclaimer: de personages uit mijn verhaal zijn niet door mij verzonnen, maar natuurlijk door J.K. Rowling. Alleen Isabel heb ik zelf verzonnen.
***
Hoofdstuk 2
Welkom, Isabel
De eerste zonnestralen wekten Isabel al vroeg de volgende ochtend. Ze opende haar ogen en moest even nadenken waar ze ook alweer was. Maar toen kwamen de gebeurtenissen van de vorige dag terug en stukje bij beetje herinnerde ze zich weer waar ze was.
Ze stapte uit bed en liep naar de badkamer. Uit de kamer ernaast hoorde zij een zacht gesnurk; professor Anderling was nog steeds vast in slaap. Ze kleedde zich aan en besloot een wandelingetje te gaan maken door de gangen van het kasteel. Misschien dat ze iets bekends zag en zich daardoor weer iets kon herinneren.
Het was vroeg in de ochtend, de gangen lagen er nog stil en verlaten bij. Ze liep wat doelloos rond, totdat ze zich bedacht dat ze wel eens naar de bibliotheek kon gaan. Zonder er bij na te denken liep ze naar de bibliotheek en opende de grote, eiken deur. Ze stapte naar binnen en liep langs de rijen boeken.
Professor Anderling had haar de vorige avond verteld over een boek waarin ze alles kon vinden over de geschiedenis van Zweinstein en ze wilde dat boek graag lezen. Toen ze het boek gevonden had nam ze plaats in een stoel vlakbij het raam en begon te lezen. Als ze geluk had, kon ze nog een stuk of drie hoofdstukken lezen voordat ze terug moest naar de kamers van Professor Anderling.
***
Ook Hermelien werd vroeg wakker en ook zij besloot naar de bibliotheek te gaan. Misschien kon ze nog even wat leren voordat ze Isabel zou ontmoeten in het klaslokaal van Professor Anderling.
Zodra ze de bibliotheek inliep zag ze haar zitten. Een knap meisje met lange, wilde, zwarte haren zat bij het raam te lezen.
'Ik heb haar nog nooit gezien, dat zal Isabel dan wel zijn' dacht Hermelien.
Ze liep naar de stoel en tikte het meisje zachtjes op haar schouder.
"Hallo, sorry dat ik je stoor, maar ik geloof niet dat wij elkaar kennen. Ben jij soms Isabel?"
Isabel knikte. "Ja, dat klopt. En wie ben jij?"
"Ik ben Hermelien Griffel. Wij zouden elkaar ontmoeten bij Professor Anderling, maar nu je hier toch bent.."
Isabel keek naar Hermelien. "Dat klopt ja. Maar ik kon niet meer slapen en besloot even naar de bibliotheek te gaan om wat te lezen. Ik vind het prettigst in de bibliotheek SS morgens vroeg, als er nog niemand is."
"Maar.- hoe wist je waar de bibliotheek was als je je niets meer kunt herinneren?"
Isabel haalde haar schouders op en klapte haar boek dicht. "Weet ik niet. Mijn gevoel vertelde mij dat die hier was. Wil je alvast wat vertellen over jezelf en je vrienden, Hermelien? Professor Anderling vertelde me dat jullie allemaal erg aardig zijn en dat ik me vast bij jullie thuis zou voelen."
"Weet je wat, Isabel? We gaan nu alvast naar Professor Anderling toe en vertellen haar dat we elkaar al ontmoet hebben. Daarna gaan we naar de Griffoendor-kamer waar ik je aan iedereen voor zal stellen en daarna kunnen we gaan ontbijten. Lijkt je dat wat?"
"Inderdaad, dat is een goed idee. Ik ben inderdaad benieuwd hoe de Griffoendor-kamers eruit zien en ontbijt is ook wel erg aantrekkelijk, ik sterf zowat van de honger. Laten we maar meteen gaan" zei Isabel en stond op uit haar stoel.
Toen ze door de gangen liepen, op weg naar de kamers van Professor Anderling, vertelde Hermelien dat zij het ook het prettigst in de bibliotheek vond 's morgens vroeg, als er niemand anders aanwezig was.
"Misschien kunnen we dan samen gaan en kunnen we samen studeren."
Hermelien knikte. Het leek erop dat Isabel evenveel van lezen en studeren hield als zij.
***
Meteen toen ze de Gryffoendor-kamer binnenstapte werd het stil en keek iedereen de twee meisjes aan. Harry en Ron hadden natuurlijk al verteld over Isabel en iedereen wilde haar graag ontmoeten. Het kwam niet vaak voor dat er een leerling bijkwam als het schooljaar al bezig was, en zeker niet in het laatste schooljaar.
"Isabel, mag ik je voorstellen aan Ron en Harry, dat zijn mijn beste vrienden. Verder hebben we nog Marcel, ga niet naast hem zitten tijdens Toverdranken, en Simon en dat is Parvati. Iedereen, dit is Isabel".
Isabel schudde iedereen de hand en probeerde krampachtig alle namen te onthouden.
"Kom op, luitjes, we gaan eten. Ik heb een enorme honger."
Ze gingen met zijn allen naar de Grote Zaal om te ontbijten. Isabel ging tussen Hermelien en Marcel zitten, Harry en Ron namen plaats aan de ander kant van de tafel. Onder het eten vertelde Hermelien het een en ander over hun lesrooster. "Zodadelijk hebben we eerst Toverdranken, van Professor Sneep, en daarna Kruidenkunde en Verweer tegen Zwarte Kunsten"
"Pas maar op voor Professor Sneep, Isabel, aan hem hebben we allemaal echt een hekel en hij aan ons hij vind alleen de leerlingen van Zwadderich, zijn eigen huis, aardig."
Harry knikte instemmend. Hij had Isabel al aangekeken sinds het moment dat hij haar voor het eerst zag, en telkens wanneer Isabel hem aankeek kreeg hij een knalrood hoofd.
Ron had dit al opgemerkt en plaagde er zijn vriend een beetje mee. "We weten ondertussen al dat ze knap is, we moeten er alleen nog achter komen of ze van Zwerkbal houdt."
Harry werd nog roder na het horen van de woorden van Ron en Ron lachte stilletjes. Hij vond het wel leuk zijn vriend zo te zien, de laatste keer dat Harry verliefd was geweest was in hun vierde jaar geweest, op een Ravenklauw-meisje dat Cho Chang heette.
"Hou je kop dicht, Ron, en eet je ontbijt op."
Hermelien hoorde wat Harry zei. "Ja. Schiet op, Ron, we moeten dadelijk al naar de kerker voor Toverdranken. Professor Sneep is altijd vreselijk als er iemand te laat komt, dat weet je."
***
Een kwartiertje later zaten ze allemaal in hun banken te wachten tot Professor Sneep binnen zou komen. Niemand durfde een woord te zeggen, bang dat ze waren punten te verliezen.
Alle Zwadderaars keken nieuwsgierig naar Isabel, die plaats had genomen naast Hermelien.
Draco Malfidus keek om het hoekje van de deur om te zien of Professor Sneep al in aantocht was. Dit was niet het geval, dus hij liep naar de voorste bank ( Hermelien zat natuurlijk altijd vooraan!!!) en bleef voor de meisjes staan.
"Zo, en wie hebben we hier? Een ander Modderbloedje? Zeker familie van je, Griffel, jullie lijken sprekend..-"
Hij kon zijn zin niet afmaken omdat Professor Sneep binnenkwam, zijn lange, zwarte mantel golfde achter hem bij elke stap. Hij deed net alsof hij Draco niet zag staan en begon direct aan zijn les.
"Open jullie boeken op bladzijde 184. We gaan vandaag een moeilijke Toverdrank maken, namelijk de Wisseldrank." Hermelien keek stiekem naar Harry en Ron. Moeilijk? Duh!!!
Allereerst, wie kan mij vertellen wat we allemaal nodig hebben voor deze toverdrank?"
Hermione was natuurlijk de eerste die haar hand opstak, maar Sneep negeerde haar volkomen.
"Jij!!!" zei hij en wees met een vinger naar Isabel.
Iedereen hield hun adem in. Dit was een moeilijke !!!
Maar Isabel keek Professor Sneep aan en noemde zonder te aarzelen alle benodigdheden op voor het maken van de Wisseldrank.
"Helemaal goed, Juffrouw .- eh. Isabel. Wat jammer dat de Sorteerhoed je in Griffoendor heeft geplaatst, je zou het in Zwadderich zeker goed gedaan hebben. Als ik in een goede bui geweest zou zijn, zou ik je zelfs punten hiervoor gegeven hebben, maar helaas .."
De Zwadderaars lachten in hun vuistje op de opmerkingen van Professor Sneep en keken venijnig naar de Griffoendors.
De les ging door, maar Hermelien bleef maar denken aan het feit dat Isabel waarschijnlijk net zoveel wist als zij. Het kon niet anders of ze zouden goed met elkaar overweg kunnen!!!
***
De volgende uren hadden ze nog Kruidenkunde en Verweer tegen de Zwarte Kunsten en ook bij deze lessen bleek dat Isabel heel veel wist. Ze ontdekten ook dat Isabel graag anderen hielp; zo beantwoordde ze al Marcel's vragen en slaagde ze en ondertussen ook nog haar eigen werk te doen.
Later op de avond, vlak voordat ze naar bed gingen, herinnerde Hermelien Isabel er nog aan dat ze aan Professor Anderling nog zou moeten vragen of ze het weekend mee mocht naar Zweinsveld.
"Hopelijk vindt Professor Anderling het goed dat je meegaat, Isabel. O, ik hoop het zou, het is daar zo gezellig."
"Ik zal het morgenochtend meteen vragen" beloofde Isabel en ze ging naar de slaapzaal. Hermelien was de enige met een eigen kamer; dit was omdat ze afdelingsoudste was.
"Welterusten, Hermelien, en bedankt, ik heb een ontzettend fijne eerste dag gehad."
"Graag gedaan hoor, Isabel. Het was geen enkele moeite, ik vind het nu al verschrikkelijk leuk dat je er bent".