A/N: En eindelijk is het Lentefeest daar dan… ik geef toe dat ik alle gebeurtenissen een beetje heb gehaast, maar ik had geen zin in twee weken van niets voor het Lentefeest… dus hier is het al ;-)

Disclaimer: De meeste dingen in dit verhaal en het hele idee 'Harry Potter' zelf zijn natuurlijk van J. K. Rowling. Mary, Michelle, Patrick, Jade en Rosie en het verhaal zijn van mij (nee, Cissy niet… jullie zullen nog wel uitvinden wie zij eigenlijk is *grin*) Oh ja, en de brieven ook, al weet ik zeker dat ik niet de enige ben die dit gebruikt…

Hoofdstuk 5: Het Lentefeest

Toen Lily de volgende ochtend vroeg wakker werd, overdacht ze de gebeurtenissen van de vorige dag. Er was zoveel gebeurd, leuke dingen, vervelende dingen, verwarrende dingen... met een sombere blik dacht ze aan wat Anderling had gezegd over de brief, maar die blik werd gelukkiger toen ze herinnerde hoe lief Remus daarna was geweest. En toen ze ging slapen... en toen ze wakker werd... en die middag... tot Severus van de trap was gevallen. Die avond was ze vroeg gaan slapen, om precies te zijn direct na het avondeten. Ze was weer ongelukkig geweest, maar ze wilde er toen met niemand over praten, alleen maar slapen. En het had gewerkt, want ze voelde zich nu best in orde. Vandaag was het Lentefeest, dacht ze vrolijk. Zij, Rosie, Jade en Cissy hadden hun gewaden in de Kerstvakantie gekocht, allemaal tegelijk, en ook allemaal dezelfde, alleen in verschillende kleuren. Haar gewaad was zilverkleurig, Rosies gewaad was turquoise, Jades gewaad was donkerrood en Cissy's gewaad was heel donker blauw. Het paste perfect, natuurlijk, en Lily verheugde zich op het moment dat Remus haar voor het eerst zou zien in dit gewaad. Maar dat duurde nog zo'n twaalf uur, en Lily was niet iemand die 's ochtends vroeg zich al op begon te maken voor 's avonds. Eerst een ontbijt.

De andere meiden op haar slaapzaal waren nog niet wakker, en dus kleedde Lily zich vlug aan en liep in haar eentje naar de Grote Zaal. Toen ze langs de Ziekenzaal kwam, weerstond ze de verleiding om even te gaan kijken hoe Severus het maakte, maar in de Grote Zaal zag ze dat hij alweer aan de Zwadderichtafel zat te ontbijten. Zijn pols leek in orde, voor zover Lily dat kon zeggen zonder overdreven naar hem te kijken.

Ze ging naast twee zevendejaars zitten, die ze via de jongens kende, en groette hen vriendelijk.

"Hoi Mary, hoi Michelle. Ben ik de enige die niet kan wachten tot vanavond?"

Mary en Michelle hadden via het 'roddelcircuit' al gehoord dat Lily met Remus ging, en ze lachten haar toe, terwijl een paar derdejaars jaloers toekeken. Het Lentefeest was alleen voor vijfdejaars en hoger, voor de jongere leerlingen werd een feest georganiseerd in de leerlingenkamers, maar dat was natuurlijk lang zo leuk niet.

"Natuurlijk niet... weet je of Sirius al met iemand gaat?" vroeg Michelle nieuwsgierig. Lily dacht er even over na, maar ze kon zich niet herinneren er iets over gehoord te hebben...

"Ik weet van niets, maar ik neem aan dat hij niet alleen gaat. Dat is niets voor Sirius."

"Zeker niet," zei Mary, en ze bloosde een klein beetje. Lily sloeg dat feit ergens achterin haar hersens op en kletste toen gezellig verder met de twee meiden en later ook met anderen die kwamen ontbijten.

De hele dag was iedereen druk bezig met voorbereidingen voor het Lentefeest, van het versieren van de zaal tot het regelen van de laatste afspraakjes.

Lily en haar vriendinnen besteedden de ochtend en het grootste deel van de middag aan het versieren van de tafels waar de hapjes en drankjes op zouden komen te staan. Pas om vijf uur verlieten ze de Grote Zaal om naar hun slaapzaal te gaan en zich klaar te maken voor het feest. De drie andere meisjes op hun slaapzaal waren bij een paar van hun vriendinnen in Huffelpuf, dus hadden de vier hun slaapzaal voor zich alleen.

Allereerst moesten ze natuurlijk hun gewaden netjes aan zien te krijgen, en vervolgens moesten ze tijd besteden aan hun haar, hun make-up, sieraden, enz. Ondertussen praatten ze opgewonden over het Lentefeest en wie met wie zou gaan.

"Patrick zei dat hij me eigenlijk ook al voor het Kerstbal had willen vragen, maar toen durfde hij dat niet. Ik ben blij dat hij nu toch de moed heeft gevonden, anders had ik zeker weer met Peter moeten gaan," zei Cissy met een uitdrukking van afschuw op haar gezicht. Ze was met Peter Pippeling naar het Kerstbal geweest, maar het was geen succes geweest, wat de andere meiden direct begrepen.

"Met wie gaan Peter en Sirius eigenlijk?" vroeg Rosie zich af, en ze deed haar zilveren ketting om. Hoewel ze gewoon met een vriend ging, wilde ze er toch zo leuk mogelijk uitzien.

"Peter gaat waarschijnlijk alleen, of misschien zelfs helemaal niet. En Sirius... geen idee," antwoordde Jade. Het was toch vreemd dat niemand wist met wie Sirius ging, normaal zou hij het of aan iedereen vertellen, of het zou via roddels wel duidelijk worden wie deze keer de 'gelukkige' was. Hij was niet voor niets zo populair.

"Nou ja, we zien het op het feest wel," zei Lily terwijl ze haar lange, rode krullen borstelde. Ze had besloten om ze maar gewoon los te laten hangen, dan zat het toch het leukste, en ze wilde er perfect uitzien voor Remus.

"Zeker. Ik ben blij dat het lekker warm is buiten, dan kun je nog een beetje romantisch in de bosjes gaan zitten als het feest bijna is afgelopen," zei Jade dromerig.

"Gezellig, met Aidan," plaagde Rosie. Ze had zelf geen verwachtingen voor die avond, maar ze vond het leuk om te zien hoe de andere drie meisjes van alles van plan waren met hun afspraakjes voor die avond.

"Oh jee, we moeten opschieten!" zei Cissy met een blik op haar horloge. Het was kwart voor zeven, en eigenlijk moest ze op dit moment al beneden zijn, want ze had om kwart voor zeven met Patrick (een Ravenklauw) afgesproken in de hal. Vlug bracht ze de 'finishing touch' aan en rende de trap af.

"Wacht op mij!" riep Jade en ze probeerde haar oorbellen in te doen terwijl ze iets langzamer de trap afging.

Lily en Rosie keken elkaar aan en glimlachten terwijl ze alle spullen een beetje opruimden en vervolgens ook de trap af liepen, de leerlingenkamer in. De jongens waren er nog niet.

"Waar zit Sirius toch?" vroeg James zich af, terwijl hij zijn feestgewaad aantrok. Het feest begon al over tien minuten, maar ze weigerden om zich te gedragen zoals 'die meiden die altijd maar zitten te tutten' en hadden dus besloten om op het laatste moment pas naar boven te gaan om zich klaar te maken. Sirius had gezegd dat hij nog vlug even iets moest halen en had hen drieen achtergelaten in de slaapzaal, maar hij was nog steeds niet teruggekomen. Was hij misschien niet 'iets' maar 'iemand' gaan halen? Hij besefte opeens dat hij geen idee had met wie Sirius naar het feest ging. Sirius had uit zichzelf niets gezegd, en ze hadden geen tijd gehad om het hen te vragen. Wie zou het zijn? Waarschijnlijk een van de vele vijfde- of zesdejaars die altijd om hem heen leken te zwermen en hoog giechelden als hij iets zei, wat dan ook. Hij wist niet waarom Sirius jongere meisjes zo aantrok, maar hij was opgelucht dat Lily er niet voor leek te vallen. Niet dat hij het leuk vond dat ze met Remus ging, maar Remus was iets... voorzichtiger, rustiger. Natuurlijk was hij het liever, veel liever, liever dan alles, zelf geweest... maar Remus was beter dan sommige anderen.

Ach, het had geen zin om nog na te denken over haar keuze, want het was haar keuze, en hij wist wat hij Rosie beloofd had. Goed, hij zou niet de hele avond om haar heen draaien, hij zou zich aan zijn belofte houden.

Toen hij op zo'n horloge keek, zag hij dat het al vijf voor zeven was.

"Kom Remus, we kunnen Lil en Roos niet laten wachten."

Remus knikte zenuwachtig en streek nogmaals met zijn hand door zijn haar. James probeerde dat niet eens meer, hij wist toch al dat het nooit netjes zou zitten. Hij liep vlug de trap af, met Remus achter hem aan.

Toen hij de leerlingenkamer binnenkwam, zag hij dat Lily en Rosie er al waren. Ze stonden met hun ruggen naar de trap toe, maar zodra ze de twee jongens binnen hoorden komen, draaiden ze zich om. James keek Lily met open mond aan en hij voelde een knoop in zijn maag. Ze was, in een woord, mooi. Het gewaad paste haar perfect en liet haar lichaam zo voordelig mogelijk uitkomen. Haar rode krullen vielen daar overheen, en ze droeg zilveren spiralen in haar oren. Haar groene ogen keken hen vrolijk en een beetje verbaasd aan… en daardoor viel hij weer terug in de werkelijkheid en merkte dat zowel hij als Remus haar als idioten aanstaarden. Rosie kwam nu ook naar voren, en ze zag er heus heel goed uit, maar zodra hij naar Lily keek was hij haar weer vergeten. Waarom Remus? Waarom niet hij? Hij wilde wel wegrennen, ver weg, zodat hij die jaloezie niet meer zou voelen… maar aan de andere kant wilde hij hier altijd blijven om naar haar te kijken en haar aan te raken.

Langzaam deed hij een stap naar voren, hij wilde naar haar toelopen en haar meenemen, maar plotseling liep Remus hem aan de rechterkant voorbij en deed wat hij, James, niet mocht doen. Hij sloeg een arm om Lily heen en vertelde haar hoe mooi ze eruitzag, hoeveel zin hij in de avond had, en meer… toen draaiden de twee zich om en wandelden weg, nog steeds met Remus' arm om haar schouders.

"James? Herinner je je nog wat je me beloofd hebt?" vroeg Rosie, een beetje gekwetst. Lily zag er prachtig uit, dat moest ze toegeven en ze was trots op haar vriendin, maar zij was er ook nog…

James schudde zijn hoofd even en keek Rosie toen aan. Nu zag hij dat ze er echt heel goed uitzag, nu hij Lily niet meer had als vergelijkingsmateriaal. Natuurlijk, hij ging met Rosie naar het feest.

"Sorry, Roos, het was alleen… ze zag er…"

"Geweldig uit, ik weet het. Maar dat is voor Remus, James."

"Ja, helaas," zei James. Nu pas besefte hij dat dit niet aardig was voor Rosie, en hij voegde er vlug aan toe: "Jij ziet er trouwens ook geweldig uit, Roos, dat gewaad zit perfect. Zullen we gaan?"

Ze glimlachte toen hij haar zijn arm aanbood, en samen liepen ze door het portretgat.

Lily had het gevoel dat ze niet meer kon stoppen met glimlachen. Hier liep ze dan, met Remus, nu kon iedereen het zien en ze zouden elkaar nu nooit meer stiekem in het Astronomielokaal hoeven te ontmoeten… wel, misschien wel als ze wat privacy wilden, maar in ieder geval mocht iedereen nu weten dat zij daar samen zouden zijn. Ze zag de blikken van de andere mensen wel: verbaasde, bewonderende, jaloerse, gekwetste… gekwetste? Ze draaide zich om en zag nog net een lange gedaante met zwart haar en een zwarte mantel achter anderen verdwijnen. Ze wist wie het was, de jongen die gisteren nog een gebroken pols had gehad, Severus. Waarom was hij gekwetst? Toch niet… niet hij ook? Maar daar wilde ze niet aan denken, dit moest het beste feest aller tijden worden, ze ging niet aan Severus denken, of aan ruzies, of aan de brief… ze ging het goed hebben.

"Lil? Zullen we?"

Ze waren ondertussen in de hal, waar nog enkele mensen op hun afspraakje stonden te wachten, maar die verder bijna leeg was. Blijkbaar was iedereen al binnen. Remus glimlachte haar toe en ze lachte terug. Ja, wat haar betreft gingen ze nu meteen de danszaal in… toen pas merkte ze dat Rosie en James nergens te zien waren.

"Waar zijn James en Rosie?" vroeg ze Remus, maar die haalde zijn schouders op.

"Geen idee, ik ging er gewoon van uit dat ze achter ons liepen… ach, ze zijn waarschijnlijk onderweg een leeg klaslokaal ingedoken of zo. We zien ze vanzelf wel weer verschijnen."

Lily wist zeker dat dát niet gebeurd was… ze wist hoe Rosie over James dacht, en ze wist ook hoe James over Rosie dacht. Ze zouden nooit meer doen wat zij en Remus gisteren hadden gedaan, dat was over voor hen. Maar wat waren ze dan gaan doen? Nou ja, misschien moest Rosie nog iets pakken of zo. Wat maakte het eigenlijk ook uit?

"Laten we dan maar gaan, ja," antwoordde ze, en ze liepen samen door de hal en gingen de Grote Zaal in.

"Wow," was het enige dat Lily uit kon brengen toen ze de Grote Zaal in volle pracht zag. Ze had alleen geholpen met het versieren van de tafels, van de rest had ze nog niets gezien… maar het was geweldig. Overal hingen slingers van fris groen, bloemen en kleine, veelkleurige vlindertjes die hun vleugels bewogen maar toch stil bleven hangen, in het midden van de danszaal was op de een of andere manier een enorme, bloeiende appelboom neergezet waar tegelijkertijd vruchten aan hingen (met magie was alles te regelen…) en verder vlogen overal kleine elfjes, die op vuurwerk leken als ze op volle snelheid waren. Het rook heerlijk naar bloemen, en af en toe vielen er rozenblaadjes uit het plafond, dat er overigens uitzag als een mooie lente-avond met een hoop sterren en een halfvolle maan. Een volle maan was natuurlijk romantischer, maar dit kwam beter uit voor Remus, en eigenlijk maakte het ook weinig uit. Lily wist zeker dat er met zo'n omlijsting niets mis kon gaan op deze avond.

"Het is prachtig," zei nu ook Remus, en hij voegde eraan toe: "Maar jij bent mooier."

Lily voelde dat ze bloosde, die gewoonte had ze nog steeds, het leek bij roodharigen te horen. Ze was blij dat hij haar mooi vond, ze was wel een beetje onzeker geweest over haar uiterlijk, maar nu wist ze dat het wel goed zat.

"Kijk, daar heb je Cissy en Patrick!" riep Lily enthousiast uit, en ze liep naar haar vriendin toe, die er schattig uitzag met haar steile, blonde haar en het donkerblauwe gewaad. Patrick vond dat blijkbaar ook, want hij kon zijn ogen bijna niet van Cissy afhouden, die deed alsof ze het niet merkte maar ondertussen naar Lily knipoogde.

"Mooi versierd hè?" zei Cissy vrolijk, en ze wees op de slingers en de elfjes. Eén van de elfjes had het blijkbaar gehoord, en kwam naar haar toegevlogen om in haar haar te gaan zitten, als een soort kroontje.

"Ik vind het niet te geloven," stemde Lily met haar in, en toen kwam Aidan naar hen toelopen, alleen. Hij zag er bezorgd uit en viel direct met de deur in huis, zonder te groeten.

"Weten jullie waar Jade is? Ik had om kwart voor zeven met haar afgesproken voor het kantoortje van Anderling, maar ze is niet op komen dagen en ik zie haar hier ook nergens."

Lily en Cissy keken elkaar verbaasd aan, en schudden toen allebei hun hoofd.

"Ik heb geen idee, Aidan. Ze is tegelijk met mij de leerlingenkamer uitgegaan, maar ik had met Patrick afgesproken in de Grote Hal, dus we gingen allebei een andere kant op. Ze liep gewoon in de richting van Anderlings kantoortje."

"Ik maak me echt zorgen," zei Aidan zachtjes, en hij keek even de andere kant op. Toen hij hen weer aankeek zagen Lily, Cissy, Remus en Patrick angst in zijn ogen, maar ze begrepen niet goed waarom. Was hij misschien bang dat er iets met haar gebeurd zou zijn? Maar wat zou er kúnnen gebeuren?

"Ze komt vast wel weer opdagen, Aidan. Ik denk niet dat ze het Lentefeest zou willen missen, zeker niet nu ze met jou gaat," zei Lily vriendelijk, en de andere drie knikten bemoedigend, maar Aidan zuchtte alleen en liep weer de andere kant op, zonder gedag te zeggen. Hij liep een beetje gebogen, en Lily kon zich niet aan de gedachte onttrekken dat er meer achter zat dan het leek. Hij had een vermoeden van wat er gebeurd was, ze wist het zeker, maar hij wilde het hen niet vertellen. Nou ja, hoe goed kende hij hen nou helemaal? Geen wonder dat hij het hen niet wilde vertellen, maar als het iets met Jade te maken had, wilde Lily het wel graag weten.

"Ik heb echt geen idee," zei Cissy zachtjes, en ze wierp Lily een vragende blik toe.

"Laten we maar gewoon opletten en wachten tot ze weer tevoorschijn komt… en als ze er om acht uur nog niet is, moeten we één van de leraren waarschuwen. Dan is er waarschijnlijk echt iets mis."

"Oké, doen we. Kom, ik denk dat het tijd is om te gaan dansen," zei Remus uitnodigend, en hij leidde Lily naar de dansvloer, terwijl Patrick hetzelfde deed met Cissy. Lily voelde de warmte van zijn lichaam, terwijl ze dicht tegen elkaar aan dansten, en tijdenlang deed niets anders er meer toe dan dat zij daar met Remus stond. Het leek eeuwen dat ze daar op de dansvloer stonden, en tegelijk was het veel te kort toen ze er eindelijk af moesten, omdat de band ging pauzeren. Lily kon niet geloven dat ze zoveel geluk had, dat deze jongen er voor haar was.