(PAG-IWAN… PAG-AABANDONA… BASAHIN NIYO NA LANG SA UNANG MGA CHAPPIES!)

~CHAPTER FOUR: STUPID MONEY TALKS: PART ONE~

*COMMERCIAL*  (or pagpapapanchin ng mga characters, sa madaling salita)

Bumukas ang spotlight, at may BGM (background music) na "Let's Get Physical"!

Leorio: Money, money, MONEY!!!!

At may umextrang mga background dancers (sina Cogi, Angelique, at Ma)

"Let's get financial, financial

Let's get financial

Let's get irrational

Let me hear your money talk!

(your money talk!)

Let me hear your money talk!!"

Ako: LEORIO!! Umalis ka na naman sa scene mo?! Balik ka dun sa main story, DALI!!!

Leo: ANG CORNY DUN EH! (with puppy-dog eyes) Maki, kailan po ba ako pwedeng mag-solo? (familiar commercial, ne?)

Maki: AYAN! MAG-SOLO KA NA! Di kita palamunin diyan eh! (walk-out)

Leo: Oi! SAGLIT! Siyempre mas masarap pag may pagkain!

(takbo-alamang na lumabas sa may exit. Hi, Mr. President of SC! Ay, wag. Baka magalit sa akin yun pag nabasa niya ito.)

Ehem… tuloy na tayo sa main storyline… (sweatdrops at pabulong) LEORIO KASI EH!

************

Naglalakad ang mga characters sa ilalim ng araw noong katanghaliang-tapat na kumakalam ang mga sikmura.

Leo: (to Maki) Ah, bata… anong pangalan mo?

Killu: (kay Gon) Kita mo? Di pa nga niya kilala si Maki ang kapal agad ng mukha niyang humingi ng libre!

Gon: (to Leorio) Uh, Leorio, wag mo na lang kayang ituloy yang paghingi mo ng libre? (sa sarili) Ang kapal-kapal kasi.

Kura: Kawawa naman itong bata… (tinuro ako)

Maki: (ngiting pilit) Aheh… una sa lahat, di po bata ang pangalan ko. Maki po ang pangalan ko. At pangalawa… (tingin nang masama kay Kurapika) DI NA AKO BATA!!!! For your information, isa o dalawang taon lang ang tanda mo sa akin!! (A/N: Let's say 16 years old dito si Kurapika)

TANDAAN MO YAN!

Gon: Ah, talaga? Maki-nee-san!!! ~____~

Killu: Akala ko kasing-tanda ka lang namin… o_o

Maki: _# GON! WAG MO AKONG TAWAGING ATE!!!~~ AYOKO!

Leo: Ang liit mo naman… (smirk)

Maki: (di na nakayanan ang lahat ng side comments)

NANG-IINIS KA BA O NANG-AASAR?!!?

Leo: Uhm… Nambubwiset?!?

Killu: Patay ka. Baka dumanak ang dugo mo sa kinatatayuan natin ngayon… (may kasamang death glare)

(Epal: Hiniram ba ni Maki yung script ng Hunter sa GMA?)

(Extra: Yung dub script? Malay…)

(Epal: AY MALI!!!!!!)

(Extra: B-bakit naman?)

(Epal: Yung sa Samurai X yung nahiram niya eh!)

(Extra: -_- May pinagkaiba ba yun?)

(Ako: Oi!! Wag niyong pakialaman ang gamit ko!!)

~~TONG!~~ (BLAST-OFF!)

Balik sa story…

Maki: Di kita ilibre diyan eh. (sabay kuha ng wallet) Sayang. Madami pa naman akong pera dito…

(A/N: Pasensya sa pagmamayabang. Pero, wala naman talaga akong pagmamalaki eh. Kasi, di naman talaga kami mayaman… Libre lang namang mangarap, di ba?)

Leo: (Currency symbol-eyed… teka, ano bang currency symbol ng Hunter Money?) Waagghhh!?!? (tumahimik at nag-pose na pormang nagdarasal at nagkaroon ng halo overhead… ang sagwa!!! Oo nga. Libre lang mangarap!) OPO, TATAHIMIK NA. GOOD BOY NA.

Gon: (sweatdrops)

Killu: Pera lang pala makakapagpasara ng bunganga nito eh! (tsk tsk, GARAPAL language)

Maki: (tango) Okay, Dat's betterer.

Kura: Pasensya na, Maki ha? Ganyan lang talaga yang si Leorio eh.

Maki: ^_^ Okay lang yun. OO. Alam ko ganyan yan, as I ALWAYS see on T.V.

Gon: Saan? Nakita mo na si Leo-san??

Maki: Oops! (takip bibig) Patay, nadulas…

Killu: (tingin lang nang masama sa akin)

Maki: (kamot ulo) Pasensya na. Nawala na naman ako sa sarili eh.

Kura: Uhmmm… ayos lang. Madalas, nagkakahalo ang mga iniisip ng isang tao at napagsasabay niyang isagawa ito. Flash memory ang tawag diyan… ang mga iniisip ng taong bigla na lang sumusulpot kahit hindi naman talaga kailangan. Ang ibig sabihin nito ay nagana ang iyong subconscious mind sabay ng kabilang hemisphere ng iyong utak. Kaya, ang teorya diyan ay dapat mag-concentrate ka sa isang iniisip mo lang para maiwasan ang ganitong pagkakataon… 

Maki: (to Leorio) Uh… nagpupustiso ka na pala?

Kura: _### Nakinig ka ba?

Leo: (to Maki) Oo…

Gon: Di namin alam yun, ha.

Killu: Mas guwapo ka pala pag wala kang pustiso.

(Ako: Teka, mali yata ang linyang ito. Kailan ba naging guwapo yang si Leorio-san? )

(Tumigil nang nakitang may mga nakatingin nang masama sa kanya. Mga Leorio fans…)

(Lider ng mga ito: SUNUGIN SIYA!)

(Lahat: LECHONIN!  LECHONIN!)

(Ako: Tatakbo na naman ba ako? Baka mamayat ako niyan! (sweatdrops) WAAAHHHH!!!!)

Leo: Totoo lang, peke yung pustisong yun eh. Mechanical pustiso lang yun. Akua ko lag sa lola ko noon pa.(nilabas ang pustiso at pinihit ang susi)

Tignan niyo…

Pustiso: TAKAKAKAKKATKAKTAKTKAKATAKKAKAKATAK…

Yung apat: (sweatdrops)

Killu: Nyehh? Para saan naman yan? O_o?!?

Gon: NAKAKATUWA! ^________^ (kahit kailan talaga, ang babaw niya!)

Leo: WALA LANG! Pinakaba ko lang kayo… (kenkoy laugh)

Kura: Kinabahan ba kami doon? (tumingala't nagmuni-muni.)

Maki: Ah, so? (Japanese term for "Oh, really?")

Gon: Eh… salamat sa pagpapatawa… ^_^!

Killu: Totoo lang, dapat natawa talaga kami dun eh. Dahil kung talagang nagkatotoo nga yun, wala nang pag-inis sa buhay namin ngayon. (death look once again)

(Ako: Ang galing ko talagang scriptwriter! Napaka-effective ng lines ko kay Killu-kun!)

(Leorio fans: BAWIIN MO ANG SINABI MO!!!!!)

(Ako: AYAW! Beeeehhhh!! (nandila)

(Leorio fans: LECHONIN! LECHONIN! LECHONIN!)

Leo: Di kayo kinabahan? WALA NA NGA TALAGANG NAGMAMAHAL SA AKIN! (sob)

(Ako: Kawawa naman si Leorio-san. Don't worry. Nandiyan naman si Kura-NEE-san eh! *yaoi maniac grin!*)

(Kura: PANSIN KO LANG, KANINA MO PA AKO PINAGTITRIPAN HA!)

(Ako: ANO? NGAYON MO LANG NAPANSIN? DI MO BA ALAM NA KANINA PA TAWA NANG TAWA ANG MGA KURAPIKA-SADISTS DITO SA STORYA KO KASI MUKHA KANG KAHIYA-HIYA DITO?)

(Kura: _#### GRRRR……..)

(Ako: NAKAKATUWA KA TALAGANG INISIN NANG INISIN!)

(Kura: TIRISIN KAYA KITA NA PARANG SPIDER DIYAN?!)

(Leorio fans: LECHONIN! LECHONIN! LECHONIN! LECHONIN!)

(Ako: UBOGIN! UBOGIN! UBOGIN! Nga pala, di ko nasabi sa inyong bodyguard ko na ngayon si Ubogin.)

(Leorio fans: (takbo at tago sa hide-out nila…)

(Ako: Bwhahahahahahh! I WON!)

(Suddenly, lumagpak si Ubogin sa harapan niya… lifeless at sugatan)

(Kura: Di pa tapos ang laban! Ngayon, tayo naman ang magtutuos!!!)

(Nakapaligid din ang mga MAFIA na may hawak-hawak na bazooka gun)

(Kura: Sabihin mo ang totoo… ikaw ba ang illegal member ng Geneiryodan?)

(Ako: A-a-akoh? N-nagkakamali k-kayo. Isa lang akong a-auth-thor ng isang h-humorous fic ukol sa Hunter x Hunter!)

(Kura: Magsabi ka na nang totoo…(hinanda na ang kanyang Nen Chains)

(Ako: O-oo nga… yun nga ang totoo!)

(MAFIA: (kinasa na ang bazooka gun)

(Ako: Di ako uurong!!!)

(Background music: "I Don't Wanna Miss A Thing"… saglit, pang-Armageddon yun huh?)

(At binaril na ang bazooka gun sa batang babaeng nakadipa sa malayo)

(Killua: MAAAKKKIIII~~!!!! (sob) (hanggang dito ba naman pinagpapantasyahan ko pa rin si Killu-kun?)

~~~STATIC~~~

Tama na nga ang kabaliwan ko habang gumagawa ng storyang ito… balik sa main plot… (pitik)

Maki: Hay NAKO! Kumain na nga lang tayo! Gutom lang yan.

Leo: YAYIII!! (natuwa ang isip-pera)

Killu: Totoo lang ayokong magpalibre eh. May pera naman ako dito… (at nilabas na ang pera niya sa bulsa)

At yon na nga… may kumikinang-kinang silang nakita sa mga palad ni Killua

Yung tatlo: WHOOOHHH! (currency eyed si Leorio, at nanlaki ang mata nung dalawa pa.)

Maki: (kumunot at kumuha ng isa) Nyeh? Ito na ba yung pinagmamalaki mong pera? Laruan lang to eh!

Killu: Pera yan. Maniwala ka't sa hindi.

Maki: E DI AKO NANINIWALA EH! MAGAGAWA MO?

Leo: Oooh! Money! Ginto! Pera ito! Kaching-kaching! (sabay dakma sa mga perang nasa palad ni Killua)

~FUIITT!~

Inilag ni Killua ang kamay niya at lightning speed

~KABLAGGHH!~

Nahulog face front si Leorio sa lupa. Tinginan lahat ng tao.

Maki: Hehe… kasi. Aanga-anga!

Kura: Eskandalo na naman ba ito? -_-!

Gon: (nilapitan at tinignan si Leorio) Buhay pa siya

Killu: (pinaglalaruan yung pera niya) Sana nga natuluyan na lang.

Maki: Hanggang ngayon nag-iisip pa rin ako kung pera talaga ito.

Gon: Oo. Yan ang jennies, ang Hunter Money. Ginagamit yan sa mundo namin.

Killu: Tara. Bili na tayo!

Maki: Ehhh… di pa pwede eh.

Kura: Huh? bakit? (titig)

Gon: (tulala)

Maki: Di pwede kasi di naman yan pwedeng gastahin dito.

Killu: (inosente look) Ganun? Eh bakit nga?

Kura: Kasi iba ang pera nila sa pera natin.

Maki: Syempre ganun yun. (isip) Feeling alam!

(Pinakita niya ang pera niya. Kulay violet ito. Ang yaman nun, huh?)

(Epal: Yabang, 100 pesos!)

(Extra: Buti ba kung kulay blue yan no!)

(Ako: Ehem… at anong reklamo? (namewang)

(Dalawa: ANG YAMAN MO!)

(Ako: Mga OROCAN™!)

~CUT KO MUNA DITO. KASI SOOOBRANG HABA NA NIYA EH…PART TWO COMING UP… ABANG-ABANG LANG!!~

Author's SERIOUS Footnote:

Mga readers, pasensiya na po sa riot na nangyayari sa fanfic ko. Para di kayo malito, mag e-explain ako:

1.) Yung mga lines na may parentheses () ay yung mga extrang notes. Eto ho yung mga side comments nung dalawang taong namely sina Epal at Extra, yung mga comments ko din ho, and minsan yung mga side comments din ng kung sino-sinong mga characters na gustong magpapansin sa readers (e.g: At gusto ko rin palabasin. Siyempre ako nga yung author, di ba? At eto nga ang example ng ganoong linya.)

2.) Ngayon, kung nandoon naman ang mga lines na ito with parentheses within a line/script, madalas ito yung actions ng mga characters (e.g: (nguya), (titig), (blush))

Saka nga pala, jennies nga ba ang tawag sa Hunter Money? Di ako sigurado dun eh. So, paki-correct na lang ako… please? T.Y in advance.

NOTE: Ang term na 'Nee-san' ay 'ateng nakatatanda' sa Niponggo. Tapos… tapos! Thanks kay Ma para sa pagco-correct ng terms ko… ^_________^

Pasensya na sa mga Kurapika fans diyan sa tabi-tabi na nagbabasa nitong ficcie ko. Didn't mean to burn him like this eh… (Sus! Nag-Ingles ang bata.) Pero, ngayon lang yan… baka may magalit sa tabi-tabi eh. (lumunok nang makita ang isang 8-footed figure na nasa harap niya… o kung nasan man ang may-ari sa kanya. Well, mas nakakatakot ang may-ari sa kanya ^_^;)

Pasensiya na po sa magulo kong mind flow… katulad nga ng sinabi ni Kura-san kanina, yung FLASH MEMORY na tinatawag (nakinig din ako no!)… pati na din yung jumbled letters sa mga tinatype ko. May diprensya tong keyboard namin. Di gaanong responsive ang letters y, h and n. (pero na-type ko siya ha!) Saka, nagmamadali na po ako eh kasi limited lang ang time ko sa harapan ng computer. (sad to say, NILIMIT ng parents ko. WAAAHHH!) Haay, salamat! Buti walang ume-extra sa footnote ko. SOLO KO SIYA NGAYON… hahaha! (sabay kagat ng SOL-O™)

Sige… babayuu na muna sa inyong lahat. Mag-aaral na ko. Pahirap na kasi nang pahirap ang lessons namin eh. (Patay, tortured na naman ang utak ko sa memorization… haay.)

(Ubogin: Saglit! Saan ba talaga ang CR niyo, Maki-chan?)

(Ako: HE! WAG KA NANG HUMABOL! (sabay shut down ng computer)