Leven op Bran
Kennissenkring
Gaela rent over de koppelkeitjes het binnenplein over. Boven haar laat de donder een laag gerommel horen. Het waait al aardig en het zal niet lang meer duren, voordat het onweer in alle macht losbarst. Ze snelt de hoek om en kijkt de vallei in, een weelderig groene massa, vol bossen en beekjes. Terwijl ze het zandpad naar beneden volgt, begint Gaela haar mobiel doordringend te rinkelen. Ze rent door en probeert ondertussen haar telefoon uit haar rokken krijgen, maar hij glipt uit haar handen en de mobiel verdwijnt in de berm. "Shit", mompelt ze en klauwt met haar handen naar de grassprieten in de berm, zoekend naar het jengelende apparaat. Al ze hem gevonden heeft, houdt ze hem snel aan haar oor. "ja wat is er?", hijgt Gaela buiten adem. Aan de andere kant klinkt een opgewonden fluister. "Nee echt, de derde al?", hoofdschuddend kijkt ze de vallei in. "Ik ben er bijna, nog een paar honderd meter. Bel me over 10 minuten weer, dan heb ik hem wel gevangen. Oké? Tot zo!" Ze stopt haar mobiel weer weg en rent verder over het pad. In de weidevelden staan nog verschillende werktuigen, in hun haast achtergelaten, een riek steekt uit een baal hooi en tegen een boom staat nog een vergeten kapmes. Ondertussen is Gaela in het dorp aangekomen en probeert ze te voelen waar hij zich verstopt. Boze bewoners komen op haar af en beginnen in een zwaar dialect te schreeuwen en te wijzen. Wat de mensen precies zeggen kan ze niet opmaken uit de paar woorden Roemeens die haar geleerd is, maar de wijzende vingers spreken voor zich. Ze knikt een bedankje naar een oudere man en verdwijnt in de richting van het dorpsplein.
Het eerste wat Gaela ziet, is een hooiwagen, totaal aan flinters gescheurd. Hooi ligt overal op het plein, zelfs de fontein spuit grassprietjes. Aan de andere kant van het plein is het eerste gebouw te zien. Het lijkt alsof iemand er dwars doorheen gerent is. De rent ernaar toe en een vrouw komt naar buiten. "O eindelijk, u bent er! Ga snel verder, hij ging die kant op" en ze wijst in de richting van een pub. Gaela had het zelf ook wel kunnen raden, want ook de pub geeft een doorwalste indruk. Waar eerst de deur zat, was nu een groot gat te zien en binnen lagen tafels her en der verspreid. Ze kreunt en rent dan weer verder. Als Gaela als een open veld komt, hoort ze stemmen vanachter een muur komen. Ze klimt tegen de muur op en kijkt er overheen. Aan de andere kant ligt een ravage te wachten; Houten planken, die ooit het huis bijeen hebben gehouden, liggen nu tegen de muur aan, en stukken dakbedekking zijn verspreid over het hele hofje. Hooi ligt vergeten in modderplassen en een kindje staat bij een lege duiventil. Opeens hoort Gaela achter zich een luid gehinnik. Ze draait zich om en ziet aan de overkant een gigantisch zwart paard staan. Zijn manen reiken tot de grond en zij vacht glanst als fluweel. Briesend heft het zijn hoofd en kijkt naar Gaela, die een stapje in zijn richting doet. Maar het paard schrikt van de beweging en rent er vandoor. "Nee!", schreeuwt Gaela hem achterna, maar het is al te laat. Het paard dendert door, verblind door woede, en rent recht op de dorpsfontein in. Gaela geeft een verontwaardigde schreeuw en rent het paard achterna. Nog voordat het beest weer in galop zit, is ze al bij hem en legt haar handen op zijn nek. "En nu is het genoeg Balder! Laat die mensen met rust!" het paard steigert en probeert Gaela weg te schoppen. Die ontwijkt hem slim en hangt nu met heel haar gewicht aan het paard zijn manen. Zo gaat het gevecht door en tussen de pogingen om Gaela af te schudden, trapt Balder alles wat onder zijn hoeven terecht komt kapot. Uiteindelijk staakt hij uitgeput zijn gedraai en hinnikt luid. Gaela pakt een pluk manen beet en trekt haar paard langzaam het dorp uit. De bewoners zijn opgelucht dat het demonenpaard weer is getemd en beginnen met het opruimen van de vernielde spullen. Ze weten dat er weinig aan te doen is. Ze zijn er al aan gewent, er gaat geen week voorbij of er gebeurt wel iets onverklaarbaars. Dat was al zo vanaf het begin dat de eerste zijn betrekking in het kasteel nam. Excentrieke mensen zijn het, met vreemde gewoontes, maar ze vergoeden altijd ruimschoots de kosten die een vernieling met zich meebrengt. Laatst was het een heuse draak, die de halve veestapel had opgevreten!
Gaela rijdt Balder terug naar het kasteel via de zandweg. Het begint nu ook nog te regenen. Als ze het binnenplein weer oprijden staat Maul met over elkaar gevouwen armen te wachten. Zijn gezicht staat ernstig en hij duwt de staldeur open. Gaela stijgt af en Balder zijn hoeven schrapen hard over de keien. "Sloffen helpt niet Balder, er moeten hoefijzers onder!", kaatst Gaela tegen haar paard. Deze snuift verontwaardigd. Met een uitdrukkingloos gezicht leidt Gaela Balder zijn stal binnen en Maul pakt zijn spullen. Hij is klaar om verder te gaan met wat hij aan het doen was; hoefijzers zetten. "Red je het verder alleen?" informeert Gaela nog, maar ze wordt door een onzichtbare hand de stal uitgeduwd en de deur valt achter haar dicht. Misschien was het niet één van haar slimste ideeën om de opvliegende Darth Maul te vragen bij het zetten van Balder zijn hoefijzers, maar goed, hem nu te storen lijkt haar ook geen goed plan. Het kan maar beter zo snel mogelijk gedaan zijn.
Gaela kan heel veel doen met de meest uiteenlopende diersoorten, maar de hoefijzers van haar eigen paard zetten, dat is tot op heden niet gelukt. Balder maakt er altijd een verschrikkelijk drama van, als zijn hoefijzers moeten worden vervangen en dan kan Gaela het niet over haar ondode hart verkrijgen hem te dwingen stil te staan. Met andere woorden; eens in de 6 weken is kasteel Bran in rep en roer, want als Balder eenmaal uitbreekt, dan is er geen houden meer aan. Alles wat onder zijn hoeven komt, wordt platgetrapt en het kost Dracula elke keer weer handenvol geld om de schade te dekken. Gaela probeert dan ook om haar huisbaas te ontwijken, want als zij Dracula tegenkomt (en hij zoekt haar nu vast en zeker) dan krijgt ze een preek van minstens 2 uur te verwerken. Daar heeft ze nu geen zin in en stilletjes glipt ze door de deuren het kasteel in.
Van zo een eind rennen krijg je dorst en Gaela besluit wat drinkbaars te vinden in de keuken. Ze loopt de hoek om en daalt een uitgesleten trappetje af. Het kasteel waar ze in woont is al eeuwen oud. De meeste gangen zijn behangen met klimplantjes, die zich een weg naar binnen wisten te banen en er is geen trap meer te vinden, die nog geen ernstige slijtage vertoond. Maar hier voelt ze zich thuis. Altijd is er iemand te vinden, die wel in is voor een lolletje. Het gebeurt dan ook dikwijls dat ze de hele nacht door uit is met een van de jongens en dan 's ochtends nog maar op het nippertje op tijd bij haar school. School!! Gaela schrikt op uit haar gedachten. Nee, haar school begint zo!! Ze kijkt op haar horloge, nog maar 10 minuten en het is half 1; einde van haar twee tussenuren! 'Dat red ik nooit!', denkt ze bij zichzelf. En ze grist haar schooltas bij de keukendeur weg, die ze daar had achtergelaten. Als ze zich omdraait, grijpen twee armen haar beet en voor Gaela iets kan doen, wordt ze bijna doodgeknuffeld door.. Angelique! "Hé Gaela! Waarom zo'n haast?", begroet haar vriendin haar. "Je bent net thuis." "Angel, nee! Ik moet weg. Mijn les begint zo!" sputtert Gaela, maar de cenobite heeft een ijzeren greep. Daar wurm je jezelf niet zo snel uit. "O leuk, mag ik mee?" "Neehee. Dat weet je; stelt de rector niet op prijs" en met moeite trekt Gaela haar arm los. Ze draait zich, pakt haar schooltas en wilt door de keukendeur naar buiten toe. Maar opeens versperren tientallen kettingen de uitgang. Aan het eind van elke ketting hangt een scherpe haak, die zich in het hout van de deurpost boort. Achter Gaela vouwt Angelique haar armen veel betekend over elkaar.
Haastig loopt Gaela langs de stallen, met een vrolijke Angelique achter zich aan "Maar je houdt je wel gedeisd hoor je! Ik heb geen zin om weer de hele Hellraiser-familie op mijn dak te hebben." Buiten komt de regen nu met bakken uit de hemel en de lucht is vol met lichtflitsen. "Lekker weer om je naar school te sturen!", merkt Angelique op en Gaela gelooft dat ze het nog meent ook. Samen lopen ze de stal in en een snuivende Balder komt hun tegemoet. Zijn hoeven glanzen als nooit tevoren en van Maul is geen spoor te vinden. "Hai liefie!", groet Gaela haar paard en ze pakt een stel capes, om buiten droog te blijven. Dan loopt ze naar Balder en klimt op zijn brede rug. Ze plukt even aan haar jurk, zodat die mooi over Balder zijn achterste valt, maar Angelique ploft achter Gaela neer, midden op haar jurk. Balder protesteert tegen het geweld en wordt snel de stal uitgeleid. De regen trotserend stuurt Gaela Balder het erf van het kasteel af en hij loopt door de snel groeiende modderpoelen. Angelique schuift een kleine ring aan haar vinger en Gaela doet hetzelfde, waarbij ze ook een ringetje om de manen van haar paard schuift. Meteen verschijnt er een zilverachtige waas uit het niets voor het drietal. Balder weet wat er van hem verwacht wordt en begint te galopperen. Met een grote sprong verdwijnt hij in de waas, die zich dan vanzelf weer sluit.
Op het grasveld van het Kaj Munk College opent het tijdsgat zich weer, en Balder springt tevoorschijn. Hij glibbert met zijn vochtige hoeven over het gras en remt af. Vanuit het gebouw klinkt de eerste bel en Angelique kijkt nieuwsgierig om zich heen. Het was al een poosje geleden dat ze voor het laatst met Gaela mee was geweest naar school, maar de vorige keer had ze de grootste lol gehad. Ze had toen Chatterer in het fietsenhok opgesloten en terwijl Gaela haar lessen volgde, waren zij de school onveilig aan het maken. Dat was wel lachen, maar toen Gaela daar later achterkwam was ze niet zo blij met het optreden van haar vriendin. Dracula kreeg een woedende rector aan de telefoon en Gaela kreeg een officiële waarschuwing. Als het te moeilijk werd een demon les te geven, dan werd de demon van school getrapt, daar kwam het gesprek met Dracula op neer. Angelique loopt achter Gaela aan het gebouw binnen en kijkt naar een groepje jongens die haar met open monden aanstaren. Maar dit keer zou ze zich echt gedragen en met een duivelse glimlach neemt ze plaats in de aula.
Gaela propt haar winterjas in een kluisje en loopt nog even naar Angelique toe, die op dat moment propjes gooit naar een jongentje met een gigantische rugzak om. "Angel, blijf je hier zitten? Ik heb hierna weer een tussenuur, dus dan kom ik je ophalen, oké? En houd op met bruggers pesten, help me liever met mijn huiswerk" Angelique kijkt gestoord op en ziet dat Gaela haar kwaad aankijkt. "Ja geef maar wat engels", zegt ze ongeïnteresseerd en kijkt weer weg. Gaela graait in haar tas en gooit een stapeltje schriften op de tafel en haar etui. Hier, als je me nodig hebt, ik heb geschiedenis in 251, da's op de tweede verdieping, die kant op en ze wijst de gang in. "Ik ben zo weer terug. Bye!" en Gaela loopt weg, over haar schouder kijkend. Ze ziet nog net hoe Angelique vernietigend naar een langslopende leraar kijkt. Nog net op tijd haalt Gaela haar lokaal en ze gaat snel aan een leeg tafeltje zitten. Achter haar zitten Laurine en Marian. Ze glimlacht en pakt snel haar boeken en zoekt naar een losse pen in het voorvak van haar rugtas. Wegman begint te neuzelen over de eerste wereldoorlog en waarom deze tot stand is gekomen; dodelijk vermoeiend en algauw staat haar blaadje vol met gekke manga-poppetjes. Gaela kijkt een beetje om zich heen en ziet dat bijna iedereen niet in slaap probeert te vallen. Tim staart uit het raam en Steffy kauwt afwezig op haar pen. Dan wordt er een nieuwe P.O. uitgedeeld en komt er beweging in 5H1. Mensen rommelen in tasjes en schrijven in agenda's met wie zij samenwerken. Gaela staat op en gaat bij haar groep aan tafel zitten; Laurine, Michel en Daisy.
Leuk groepje en ze ploft weer neer. Wegman begint te weer van alles uit te leggen. Blijkbaar vind hij het geweldig als er een werkstuk over het ontstaan van de eerste Wereldoorlog op zijn bureau terecht komt, maar erg boeiend is dat onderwerp nou niet. Iedereen wordt verbannen naar de mediatheek en moet informatie over Duitsland gaan zoeken. Gaela besluit even naar Angelique te gaan en zegt dit tegen Daisy. "Ik ben zo terug, ja?" en ze wilt weglopen. "Wacht ik ga mee!", roept Daisy enthousiast en ze sluit meteen haar computer weer af. "Laurine blijft toch wel in de mediatheek, zij kan alvast beginnen met zoeken". Gaela knikt en bedenkt ondertussen hoe ze een moordlustige, opdringerige en aandachteisende cenobite op een aardige manier kan voorstellen. Onmogelijk. Michel kijkt vreemd op als Daisy vrolijk zwaaiend langsloopt en samen lopen ze richting de aula.
Eenmaal in de aula aangekomen, is Angelique nergens te bekennen. Haar stoel is leeg en het schrift ligt verlaten op de tafel. Gaela gromt binnensmonds en loopt dan resoluut de aula door, richting de lerarenkamer. Daisy loopt achter haar aan. In de lerarenkamer is Gaela als een bekende gast; ze is er vaak genoeg om een moordenaar van de koffie af te slepen of om Pinhead ervan te overtuigen dat de 3,8 voor geschiedenis terecht was. Zo is ze ook te weten gekomen, dat Hannibal niet aan de cola moet beginnen, want wordt er slaperig van. Probeer dan maar eens de conciërge ervan te overtuigen dat de 'Silence of the Lambs'-maniak gewoon een dutje doet. In een paar seconden is het al duidelijk dat haar vriendin hier niet geweest is, want op een paar benauwd kijkende leraren na, is de kamer verlaten. Daisy kijkt onderzoekend naar Gaela "Weet je zeker dat ze mee is gekomen dan?". "Natuurlijk weet ik dat zeker, maar ik weet ook dat Angel een voorliefde heeft voor het biologielokaal!" en met een triomfantelijk gezicht stuift Gaela langt Daisy heen de lerarenkamer uit, de trap op en dendert lokaal 114 binnen.
Als ze midden in het lokaal tot stilstand komt, speelt er voor Gaela haar ogen een angstaanjagend tafereel af; De tafels in het lokaal staan in een vierkant, en de leerlingen zitten er muisstil achter. Hun ogen kijken angstig naar Gaela, die als versteend naar de cenobite tuurt. Angelique zit op haar dooie gemak achter het bureau van Mr. Marinus, wiens gezicht grote gelijkenis met een vaatdoek vertoond. Angelique speelt met een paar opgezette vleermuizen, die ze waarschijnlijk uit de vitrine heeft gehaald. Mr. Marinus zelf staat in de hoek van het lokaal, achter het aquarium geperst en probeert zichzelf onzichtbaar te maken. Met een paar stappen is Gaela bij Angelique en trekt de vleermuizen uit haar handen. Verstoord kijkt ze op uit haar spel en ziet het woedende gezicht van Gaela voor zich. "Ow, hai Gaela!" begint ze nonchalant, maar ziet dat Gaela allesbehalve vrolijk kijkt. "Hai Angel." zegt Gaela met een onderdrukte grauw in haar stem en voordat Angelique weet wat er gebeurt, heeft Gaela haar hand onder het ijzerdraad gewrikt. Met een pijnlijke schreeuw staat de cenobite op en loopt noodgedwongen met Gaela haar hand mee. Het is geen fijn gevoel om te worden meegesleurd aan je loshangende hoofdhuid en kermend schuifelt Angelique de gang op. "BLIJF STAAN!", schreeuw Gaela woedend en de gooit haar vriendin bijna op de grond. Die blijft verdwaasd staan en begint verwoed aan het ijzerdraad dat uit haar hoofd komt te frunniken. Gaela loopt terug het lokaal in. "Meneer Marinus, het spijt me zo van Angel, het zal echt niet meer gebeuren!" Mr. Marinus is ondertussen weer aan zijn bureau gaan zitten en is nog altijd wat bleekjes. Gaela probeert nog excuses te maken, maar als ze geen reactie uit de leraar krijgt, haalt ze haar schouders op en gaat weg.
"Jij blijft voorlopig bij mij in de buurt" waarschuwt Gaela Angelique, als ze met zijn drieën door de studiegang lopen, richting de mediatheek. "Je gaat maar naast me zitten in de les en reken maar dat Pinhead dit te horen krijgt!" Verlegen kijkt Angelique door het raam naar buiten en niets zou nu nog verraden, dat ze net een complete klas in doodsangst had laten zitten. Daisy kijkt haar vragend aan. "Hai, ik ben Daisy. Ik dacht ik loop even met Gaela mee." Met een flauwe glimlach schud de cenobite Daisy's hand en ze lopen de mediatheek binnen. De beheersters van de mediatheek krijgen bijna een rolberoerte als ze Angelique hun lokaal zien binnenlopen en klampen meteen Mr. Wegman vast. Geïnteresseerd pakt Angelique een engels stripboek uit een kast en gaat rustig zitten lezen. Met een laatste blik draait Gaela zich om en loopt naar Laurine en Michel toe. "Lukt het al een beetje?" en ze schuift een kruk bij. Laurine blijkt druk bezig te zijn geweest op het internet en heeft al aardig wat artikelen gevonden over de Eerste Wereldoorlog. Ze bekijkt de informatie. "O, ik kan trouwens nog wel aan wat informatie komen! Pinhead vocht in de Eerste Wereldoorlog, en hij weet daar vast nog iets van." Michel kijkt naar het computerscherm, en dan naar Angelique. "Die Pinhead, is dat ook zo een figuur?" zegt hij, gebarend naar de cenobite. "In dat geval ga ik hem niet interviewen." Hij staat op en loopt weg, naar Daan toe. Zuchtend kijkt Gaela Laurine aan. "Zeg maar niets." Op dat moment klinkt de schoolbel en iedereen sluit automatisch zijn computer af, ook Laurine. De volgende les zijn twee verrukkelijke uren gym. Met andere woorden; de helft van de klas heeft een acute migraineaanval. Dat soort dingen komen altijd heel ongelegen. Gaela loopt naar Angelique toe en probeert haar mee te krijgen naar de gymzaal. Dit gaat niet even gemakkelijk, want de cenobite is ervan overtuigt dat ze het Garfield-stripboek lang genoeg heeft vastgehouden om het mee te mogen nemen. Pas nadat Gaela het boek onder dwang van haar vriendin heeft gehuurd, houdt ze op met krijsen en vol frisse tegenzin sleurt Gaela Angelique mee naar de gymzaal.
Als ze samen over het plein lopen, is Gaela in gedachten verzonken. In eerste instantie luistert ze niet naar de cenobite ('Angel verwacht toch geen antwoord'), maar als ze pijnlijk in haar zij wordt gepord, kijkt Gaela geïrriteerd op. Angelique kijkt haar onschuldig aan, zich niet bewust van haar vlijmscherpe nagels. "Had je dat afgesproken?", zegt ze vragend. "Watte?" "Had je met Maul afgesproken om samen te sporten?" Angelique wijst met een vinger naar de zwarte speeder, die onder het rokersafdakje is geparkeerd.
Meteen staat ze stil en kijkt met openhangende mond naar het voertuig. Wat gebeurt er als een getrainde krijger mee gaat doen met een spelletje basketbal? Maul staat er nou niet om bekend dat hij goed tegen zijn verlies kan. Met een onderdrukte kreet rent Gaela het gebouw binnen.
Gaela rent over de koppelkeitjes het binnenplein over. Boven haar laat de donder een laag gerommel horen. Het waait al aardig en het zal niet lang meer duren, voordat het onweer in alle macht losbarst. Ze snelt de hoek om en kijkt de vallei in, een weelderig groene massa, vol bossen en beekjes. Terwijl ze het zandpad naar beneden volgt, begint Gaela haar mobiel doordringend te rinkelen. Ze rent door en probeert ondertussen haar telefoon uit haar rokken krijgen, maar hij glipt uit haar handen en de mobiel verdwijnt in de berm. "Shit", mompelt ze en klauwt met haar handen naar de grassprieten in de berm, zoekend naar het jengelende apparaat. Al ze hem gevonden heeft, houdt ze hem snel aan haar oor. "ja wat is er?", hijgt Gaela buiten adem. Aan de andere kant klinkt een opgewonden fluister. "Nee echt, de derde al?", hoofdschuddend kijkt ze de vallei in. "Ik ben er bijna, nog een paar honderd meter. Bel me over 10 minuten weer, dan heb ik hem wel gevangen. Oké? Tot zo!" Ze stopt haar mobiel weer weg en rent verder over het pad. In de weidevelden staan nog verschillende werktuigen, in hun haast achtergelaten, een riek steekt uit een baal hooi en tegen een boom staat nog een vergeten kapmes. Ondertussen is Gaela in het dorp aangekomen en probeert ze te voelen waar hij zich verstopt. Boze bewoners komen op haar af en beginnen in een zwaar dialect te schreeuwen en te wijzen. Wat de mensen precies zeggen kan ze niet opmaken uit de paar woorden Roemeens die haar geleerd is, maar de wijzende vingers spreken voor zich. Ze knikt een bedankje naar een oudere man en verdwijnt in de richting van het dorpsplein.
Het eerste wat Gaela ziet, is een hooiwagen, totaal aan flinters gescheurd. Hooi ligt overal op het plein, zelfs de fontein spuit grassprietjes. Aan de andere kant van het plein is het eerste gebouw te zien. Het lijkt alsof iemand er dwars doorheen gerent is. De rent ernaar toe en een vrouw komt naar buiten. "O eindelijk, u bent er! Ga snel verder, hij ging die kant op" en ze wijst in de richting van een pub. Gaela had het zelf ook wel kunnen raden, want ook de pub geeft een doorwalste indruk. Waar eerst de deur zat, was nu een groot gat te zien en binnen lagen tafels her en der verspreid. Ze kreunt en rent dan weer verder. Als Gaela als een open veld komt, hoort ze stemmen vanachter een muur komen. Ze klimt tegen de muur op en kijkt er overheen. Aan de andere kant ligt een ravage te wachten; Houten planken, die ooit het huis bijeen hebben gehouden, liggen nu tegen de muur aan, en stukken dakbedekking zijn verspreid over het hele hofje. Hooi ligt vergeten in modderplassen en een kindje staat bij een lege duiventil. Opeens hoort Gaela achter zich een luid gehinnik. Ze draait zich om en ziet aan de overkant een gigantisch zwart paard staan. Zijn manen reiken tot de grond en zij vacht glanst als fluweel. Briesend heft het zijn hoofd en kijkt naar Gaela, die een stapje in zijn richting doet. Maar het paard schrikt van de beweging en rent er vandoor. "Nee!", schreeuwt Gaela hem achterna, maar het is al te laat. Het paard dendert door, verblind door woede, en rent recht op de dorpsfontein in. Gaela geeft een verontwaardigde schreeuw en rent het paard achterna. Nog voordat het beest weer in galop zit, is ze al bij hem en legt haar handen op zijn nek. "En nu is het genoeg Balder! Laat die mensen met rust!" het paard steigert en probeert Gaela weg te schoppen. Die ontwijkt hem slim en hangt nu met heel haar gewicht aan het paard zijn manen. Zo gaat het gevecht door en tussen de pogingen om Gaela af te schudden, trapt Balder alles wat onder zijn hoeven terecht komt kapot. Uiteindelijk staakt hij uitgeput zijn gedraai en hinnikt luid. Gaela pakt een pluk manen beet en trekt haar paard langzaam het dorp uit. De bewoners zijn opgelucht dat het demonenpaard weer is getemd en beginnen met het opruimen van de vernielde spullen. Ze weten dat er weinig aan te doen is. Ze zijn er al aan gewent, er gaat geen week voorbij of er gebeurt wel iets onverklaarbaars. Dat was al zo vanaf het begin dat de eerste zijn betrekking in het kasteel nam. Excentrieke mensen zijn het, met vreemde gewoontes, maar ze vergoeden altijd ruimschoots de kosten die een vernieling met zich meebrengt. Laatst was het een heuse draak, die de halve veestapel had opgevreten!
Gaela rijdt Balder terug naar het kasteel via de zandweg. Het begint nu ook nog te regenen. Als ze het binnenplein weer oprijden staat Maul met over elkaar gevouwen armen te wachten. Zijn gezicht staat ernstig en hij duwt de staldeur open. Gaela stijgt af en Balder zijn hoeven schrapen hard over de keien. "Sloffen helpt niet Balder, er moeten hoefijzers onder!", kaatst Gaela tegen haar paard. Deze snuift verontwaardigd. Met een uitdrukkingloos gezicht leidt Gaela Balder zijn stal binnen en Maul pakt zijn spullen. Hij is klaar om verder te gaan met wat hij aan het doen was; hoefijzers zetten. "Red je het verder alleen?" informeert Gaela nog, maar ze wordt door een onzichtbare hand de stal uitgeduwd en de deur valt achter haar dicht. Misschien was het niet één van haar slimste ideeën om de opvliegende Darth Maul te vragen bij het zetten van Balder zijn hoefijzers, maar goed, hem nu te storen lijkt haar ook geen goed plan. Het kan maar beter zo snel mogelijk gedaan zijn.
Gaela kan heel veel doen met de meest uiteenlopende diersoorten, maar de hoefijzers van haar eigen paard zetten, dat is tot op heden niet gelukt. Balder maakt er altijd een verschrikkelijk drama van, als zijn hoefijzers moeten worden vervangen en dan kan Gaela het niet over haar ondode hart verkrijgen hem te dwingen stil te staan. Met andere woorden; eens in de 6 weken is kasteel Bran in rep en roer, want als Balder eenmaal uitbreekt, dan is er geen houden meer aan. Alles wat onder zijn hoeven komt, wordt platgetrapt en het kost Dracula elke keer weer handenvol geld om de schade te dekken. Gaela probeert dan ook om haar huisbaas te ontwijken, want als zij Dracula tegenkomt (en hij zoekt haar nu vast en zeker) dan krijgt ze een preek van minstens 2 uur te verwerken. Daar heeft ze nu geen zin in en stilletjes glipt ze door de deuren het kasteel in.
Van zo een eind rennen krijg je dorst en Gaela besluit wat drinkbaars te vinden in de keuken. Ze loopt de hoek om en daalt een uitgesleten trappetje af. Het kasteel waar ze in woont is al eeuwen oud. De meeste gangen zijn behangen met klimplantjes, die zich een weg naar binnen wisten te banen en er is geen trap meer te vinden, die nog geen ernstige slijtage vertoond. Maar hier voelt ze zich thuis. Altijd is er iemand te vinden, die wel in is voor een lolletje. Het gebeurt dan ook dikwijls dat ze de hele nacht door uit is met een van de jongens en dan 's ochtends nog maar op het nippertje op tijd bij haar school. School!! Gaela schrikt op uit haar gedachten. Nee, haar school begint zo!! Ze kijkt op haar horloge, nog maar 10 minuten en het is half 1; einde van haar twee tussenuren! 'Dat red ik nooit!', denkt ze bij zichzelf. En ze grist haar schooltas bij de keukendeur weg, die ze daar had achtergelaten. Als ze zich omdraait, grijpen twee armen haar beet en voor Gaela iets kan doen, wordt ze bijna doodgeknuffeld door.. Angelique! "Hé Gaela! Waarom zo'n haast?", begroet haar vriendin haar. "Je bent net thuis." "Angel, nee! Ik moet weg. Mijn les begint zo!" sputtert Gaela, maar de cenobite heeft een ijzeren greep. Daar wurm je jezelf niet zo snel uit. "O leuk, mag ik mee?" "Neehee. Dat weet je; stelt de rector niet op prijs" en met moeite trekt Gaela haar arm los. Ze draait zich, pakt haar schooltas en wilt door de keukendeur naar buiten toe. Maar opeens versperren tientallen kettingen de uitgang. Aan het eind van elke ketting hangt een scherpe haak, die zich in het hout van de deurpost boort. Achter Gaela vouwt Angelique haar armen veel betekend over elkaar.
Haastig loopt Gaela langs de stallen, met een vrolijke Angelique achter zich aan "Maar je houdt je wel gedeisd hoor je! Ik heb geen zin om weer de hele Hellraiser-familie op mijn dak te hebben." Buiten komt de regen nu met bakken uit de hemel en de lucht is vol met lichtflitsen. "Lekker weer om je naar school te sturen!", merkt Angelique op en Gaela gelooft dat ze het nog meent ook. Samen lopen ze de stal in en een snuivende Balder komt hun tegemoet. Zijn hoeven glanzen als nooit tevoren en van Maul is geen spoor te vinden. "Hai liefie!", groet Gaela haar paard en ze pakt een stel capes, om buiten droog te blijven. Dan loopt ze naar Balder en klimt op zijn brede rug. Ze plukt even aan haar jurk, zodat die mooi over Balder zijn achterste valt, maar Angelique ploft achter Gaela neer, midden op haar jurk. Balder protesteert tegen het geweld en wordt snel de stal uitgeleid. De regen trotserend stuurt Gaela Balder het erf van het kasteel af en hij loopt door de snel groeiende modderpoelen. Angelique schuift een kleine ring aan haar vinger en Gaela doet hetzelfde, waarbij ze ook een ringetje om de manen van haar paard schuift. Meteen verschijnt er een zilverachtige waas uit het niets voor het drietal. Balder weet wat er van hem verwacht wordt en begint te galopperen. Met een grote sprong verdwijnt hij in de waas, die zich dan vanzelf weer sluit.
Op het grasveld van het Kaj Munk College opent het tijdsgat zich weer, en Balder springt tevoorschijn. Hij glibbert met zijn vochtige hoeven over het gras en remt af. Vanuit het gebouw klinkt de eerste bel en Angelique kijkt nieuwsgierig om zich heen. Het was al een poosje geleden dat ze voor het laatst met Gaela mee was geweest naar school, maar de vorige keer had ze de grootste lol gehad. Ze had toen Chatterer in het fietsenhok opgesloten en terwijl Gaela haar lessen volgde, waren zij de school onveilig aan het maken. Dat was wel lachen, maar toen Gaela daar later achterkwam was ze niet zo blij met het optreden van haar vriendin. Dracula kreeg een woedende rector aan de telefoon en Gaela kreeg een officiële waarschuwing. Als het te moeilijk werd een demon les te geven, dan werd de demon van school getrapt, daar kwam het gesprek met Dracula op neer. Angelique loopt achter Gaela aan het gebouw binnen en kijkt naar een groepje jongens die haar met open monden aanstaren. Maar dit keer zou ze zich echt gedragen en met een duivelse glimlach neemt ze plaats in de aula.
Gaela propt haar winterjas in een kluisje en loopt nog even naar Angelique toe, die op dat moment propjes gooit naar een jongentje met een gigantische rugzak om. "Angel, blijf je hier zitten? Ik heb hierna weer een tussenuur, dus dan kom ik je ophalen, oké? En houd op met bruggers pesten, help me liever met mijn huiswerk" Angelique kijkt gestoord op en ziet dat Gaela haar kwaad aankijkt. "Ja geef maar wat engels", zegt ze ongeïnteresseerd en kijkt weer weg. Gaela graait in haar tas en gooit een stapeltje schriften op de tafel en haar etui. Hier, als je me nodig hebt, ik heb geschiedenis in 251, da's op de tweede verdieping, die kant op en ze wijst de gang in. "Ik ben zo weer terug. Bye!" en Gaela loopt weg, over haar schouder kijkend. Ze ziet nog net hoe Angelique vernietigend naar een langslopende leraar kijkt. Nog net op tijd haalt Gaela haar lokaal en ze gaat snel aan een leeg tafeltje zitten. Achter haar zitten Laurine en Marian. Ze glimlacht en pakt snel haar boeken en zoekt naar een losse pen in het voorvak van haar rugtas. Wegman begint te neuzelen over de eerste wereldoorlog en waarom deze tot stand is gekomen; dodelijk vermoeiend en algauw staat haar blaadje vol met gekke manga-poppetjes. Gaela kijkt een beetje om zich heen en ziet dat bijna iedereen niet in slaap probeert te vallen. Tim staart uit het raam en Steffy kauwt afwezig op haar pen. Dan wordt er een nieuwe P.O. uitgedeeld en komt er beweging in 5H1. Mensen rommelen in tasjes en schrijven in agenda's met wie zij samenwerken. Gaela staat op en gaat bij haar groep aan tafel zitten; Laurine, Michel en Daisy.
Leuk groepje en ze ploft weer neer. Wegman begint te weer van alles uit te leggen. Blijkbaar vind hij het geweldig als er een werkstuk over het ontstaan van de eerste Wereldoorlog op zijn bureau terecht komt, maar erg boeiend is dat onderwerp nou niet. Iedereen wordt verbannen naar de mediatheek en moet informatie over Duitsland gaan zoeken. Gaela besluit even naar Angelique te gaan en zegt dit tegen Daisy. "Ik ben zo terug, ja?" en ze wilt weglopen. "Wacht ik ga mee!", roept Daisy enthousiast en ze sluit meteen haar computer weer af. "Laurine blijft toch wel in de mediatheek, zij kan alvast beginnen met zoeken". Gaela knikt en bedenkt ondertussen hoe ze een moordlustige, opdringerige en aandachteisende cenobite op een aardige manier kan voorstellen. Onmogelijk. Michel kijkt vreemd op als Daisy vrolijk zwaaiend langsloopt en samen lopen ze richting de aula.
Eenmaal in de aula aangekomen, is Angelique nergens te bekennen. Haar stoel is leeg en het schrift ligt verlaten op de tafel. Gaela gromt binnensmonds en loopt dan resoluut de aula door, richting de lerarenkamer. Daisy loopt achter haar aan. In de lerarenkamer is Gaela als een bekende gast; ze is er vaak genoeg om een moordenaar van de koffie af te slepen of om Pinhead ervan te overtuigen dat de 3,8 voor geschiedenis terecht was. Zo is ze ook te weten gekomen, dat Hannibal niet aan de cola moet beginnen, want wordt er slaperig van. Probeer dan maar eens de conciërge ervan te overtuigen dat de 'Silence of the Lambs'-maniak gewoon een dutje doet. In een paar seconden is het al duidelijk dat haar vriendin hier niet geweest is, want op een paar benauwd kijkende leraren na, is de kamer verlaten. Daisy kijkt onderzoekend naar Gaela "Weet je zeker dat ze mee is gekomen dan?". "Natuurlijk weet ik dat zeker, maar ik weet ook dat Angel een voorliefde heeft voor het biologielokaal!" en met een triomfantelijk gezicht stuift Gaela langt Daisy heen de lerarenkamer uit, de trap op en dendert lokaal 114 binnen.
Als ze midden in het lokaal tot stilstand komt, speelt er voor Gaela haar ogen een angstaanjagend tafereel af; De tafels in het lokaal staan in een vierkant, en de leerlingen zitten er muisstil achter. Hun ogen kijken angstig naar Gaela, die als versteend naar de cenobite tuurt. Angelique zit op haar dooie gemak achter het bureau van Mr. Marinus, wiens gezicht grote gelijkenis met een vaatdoek vertoond. Angelique speelt met een paar opgezette vleermuizen, die ze waarschijnlijk uit de vitrine heeft gehaald. Mr. Marinus zelf staat in de hoek van het lokaal, achter het aquarium geperst en probeert zichzelf onzichtbaar te maken. Met een paar stappen is Gaela bij Angelique en trekt de vleermuizen uit haar handen. Verstoord kijkt ze op uit haar spel en ziet het woedende gezicht van Gaela voor zich. "Ow, hai Gaela!" begint ze nonchalant, maar ziet dat Gaela allesbehalve vrolijk kijkt. "Hai Angel." zegt Gaela met een onderdrukte grauw in haar stem en voordat Angelique weet wat er gebeurt, heeft Gaela haar hand onder het ijzerdraad gewrikt. Met een pijnlijke schreeuw staat de cenobite op en loopt noodgedwongen met Gaela haar hand mee. Het is geen fijn gevoel om te worden meegesleurd aan je loshangende hoofdhuid en kermend schuifelt Angelique de gang op. "BLIJF STAAN!", schreeuw Gaela woedend en de gooit haar vriendin bijna op de grond. Die blijft verdwaasd staan en begint verwoed aan het ijzerdraad dat uit haar hoofd komt te frunniken. Gaela loopt terug het lokaal in. "Meneer Marinus, het spijt me zo van Angel, het zal echt niet meer gebeuren!" Mr. Marinus is ondertussen weer aan zijn bureau gaan zitten en is nog altijd wat bleekjes. Gaela probeert nog excuses te maken, maar als ze geen reactie uit de leraar krijgt, haalt ze haar schouders op en gaat weg.
"Jij blijft voorlopig bij mij in de buurt" waarschuwt Gaela Angelique, als ze met zijn drieën door de studiegang lopen, richting de mediatheek. "Je gaat maar naast me zitten in de les en reken maar dat Pinhead dit te horen krijgt!" Verlegen kijkt Angelique door het raam naar buiten en niets zou nu nog verraden, dat ze net een complete klas in doodsangst had laten zitten. Daisy kijkt haar vragend aan. "Hai, ik ben Daisy. Ik dacht ik loop even met Gaela mee." Met een flauwe glimlach schud de cenobite Daisy's hand en ze lopen de mediatheek binnen. De beheersters van de mediatheek krijgen bijna een rolberoerte als ze Angelique hun lokaal zien binnenlopen en klampen meteen Mr. Wegman vast. Geïnteresseerd pakt Angelique een engels stripboek uit een kast en gaat rustig zitten lezen. Met een laatste blik draait Gaela zich om en loopt naar Laurine en Michel toe. "Lukt het al een beetje?" en ze schuift een kruk bij. Laurine blijkt druk bezig te zijn geweest op het internet en heeft al aardig wat artikelen gevonden over de Eerste Wereldoorlog. Ze bekijkt de informatie. "O, ik kan trouwens nog wel aan wat informatie komen! Pinhead vocht in de Eerste Wereldoorlog, en hij weet daar vast nog iets van." Michel kijkt naar het computerscherm, en dan naar Angelique. "Die Pinhead, is dat ook zo een figuur?" zegt hij, gebarend naar de cenobite. "In dat geval ga ik hem niet interviewen." Hij staat op en loopt weg, naar Daan toe. Zuchtend kijkt Gaela Laurine aan. "Zeg maar niets." Op dat moment klinkt de schoolbel en iedereen sluit automatisch zijn computer af, ook Laurine. De volgende les zijn twee verrukkelijke uren gym. Met andere woorden; de helft van de klas heeft een acute migraineaanval. Dat soort dingen komen altijd heel ongelegen. Gaela loopt naar Angelique toe en probeert haar mee te krijgen naar de gymzaal. Dit gaat niet even gemakkelijk, want de cenobite is ervan overtuigt dat ze het Garfield-stripboek lang genoeg heeft vastgehouden om het mee te mogen nemen. Pas nadat Gaela het boek onder dwang van haar vriendin heeft gehuurd, houdt ze op met krijsen en vol frisse tegenzin sleurt Gaela Angelique mee naar de gymzaal.
Als ze samen over het plein lopen, is Gaela in gedachten verzonken. In eerste instantie luistert ze niet naar de cenobite ('Angel verwacht toch geen antwoord'), maar als ze pijnlijk in haar zij wordt gepord, kijkt Gaela geïrriteerd op. Angelique kijkt haar onschuldig aan, zich niet bewust van haar vlijmscherpe nagels. "Had je dat afgesproken?", zegt ze vragend. "Watte?" "Had je met Maul afgesproken om samen te sporten?" Angelique wijst met een vinger naar de zwarte speeder, die onder het rokersafdakje is geparkeerd.
Meteen staat ze stil en kijkt met openhangende mond naar het voertuig. Wat gebeurt er als een getrainde krijger mee gaat doen met een spelletje basketbal? Maul staat er nou niet om bekend dat hij goed tegen zijn verlies kan. Met een onderdrukte kreet rent Gaela het gebouw binnen.