Interview met Remus Lupos (deel 2)
A/N: bedankt voor de reviews, ik heb besloten een tweede hoofdstuk te schrijven, misschien komt er zelfs een derde hoofdstuk, maar dan kies ik iemand anders… misschien Severus, of Albus Perkamentus, dat weet ik nog niet, ik zie wel. En als jullie suggesties hebben, hoor ik dat graag.
Een paar weken geleden had ik een interview met de zeer interessante persoon Remus Lupos. Ik had hem gevraagd om voor een tweede interview langs te komen, hij was blij dat te horen, en een paar dagen later hebben we weer ontmoet voor een interview. Dit keer had ik wat vragen over zijn beroep, verweer tegen duistere magie, voorbereid.
De vorige keer vertelde u me iets over uw opleiding, meneer Lupos. Kunt u er wat meer over vertellen?
"Nou, de opleiding is niet erg bekend, ziet u. Er zijn maar weinig mensen die van het bestaan ervan afweten, ik heb er via een vriend over gehoord," vertelde hij me. Ik vertelde hem dat ik er ook nog nooit eerder van had gehoord, en ik weet toch vrij veel van opleidingen.
Waarom heeft u voor deze opleiding gekozen, meneer Lupos?
"Er zijn veel mensen die beweren dat ze een duistere magiër zijn," begon hij. "Natuurlijk liegen ze allemaal, want er zijn maar weinig duistere magiërs. Eén van de bekendste is denk ik Beelzebub. Hij is ook wel bekend als Satan of de Duivel." U heeft geleerd om deze types te verslaan? Vroeg ik hem. Hij aarzelde even, voordat hij antwoordde: "nou – euhm – nee, niet echt… de opleiding die ik heb gedaan, leert je hoe je met de vloeken, die duistere magiërs op je af kunnen vuren, om moet gaan. Je kunt natuurlijk simpelweg duiken, maar daar schiet je weinig mee op. De meeste duistere magiërs rekenen daar op, zodat ze op je buik richten, of lager…" zei meneer Lupos.
Ik vroeg hem of er ook een opleiding voor duistere magie was. "Nee… tenminste, niet voor zover ik weet. Maar sommige van mijn medestudenten hebben bewezen zelf ook erg goed met de vloeken om te kunnen gaan…" antwoordde Remus Lupos. Ik begon me af te vragen of hij misschien ook een tovenaar was. "Hoezo denk je dat?" vroeg hij als antwoord. Nou, ik zag je toverstok, grapte ik. "IK denk dat u teveel films heeft gezien," grinnikte hij. Ik denk dat hij gelijk heeft.
Hij is een zeer mysterieuze man, ik bedoel, waarom zou je voor een opleiding kiezen om jezelf tegen duistere magie te verweren, als er maar zo weinig duistere magiërs zijn? "Ik denk dat dat komt omdat ik erg geïnteresseerd ben ik magie," antwoordde Remus Lupos. "en magie is zeer interessant, als je er meer over te weten komt. Ik heb gehoord dat er een paar scholen zijn in Europa waar ze kinderen de toverkunst leren, en dat ze ze zelfs leren hoe ze zich tegen duistere magie moeten verweren. Geloof jij het?" vroeg hij lachend. Nou, ik kan het niet geloven, maar ik kan ook haast niet geloven welk beroep hij heeft gekozen. Het vreemdste is dat hij het met me eens was.
Ik vertelde hem dat ik had gehoord over een man, die beweerde een tovenaar te zijn, en hij had zijn naam verandert in Voldemort, en stond bekend als iemand die mensen voor de lol vermoordde. Ik vroeg meneer Lupos of dit waar was. Hij was enkele momenten stil, waarschijnlijk denkend aan wat hij het beste zou kunnen antwoorden, tenslotte zei hij bitter: "Ja, dat is waar. Sterker nog, hij heeft mijn beste vrienden vermoordt, zonder reden, daarom heb ik ook voor dit beroep gekozen." En deze Voldemort, de mensen die hij vermoord had hadden allemaal een geschrokken uitdrukking op hun gezicht. Verder waren ze volledig gezond, maar dat is onmogelijk, nietwaar? "Nee, dat is niet zo," antwoordde Remus Lupos, wederom bitter kijkend. "Hij vermoordde ze allemaal met een vloek, de 'Avada Kedavra'-vloek. Er is geen spreuk om deze vloek tegen te houden, en er is ook maar één persoon op deze wereld die het heeft overleefd."
Ik zag dat hij het niet erg leuk vond om over deze Voldemort te praten, dus heb ik hem gevraagd wat te vertellen over zijn reis rond de wereld, en wat hij zoal had gedaan.
"Ik ben in Schotland begonnen," begon hij. "Een vriend van me vertelde me dat gij een nieuwe diersoort had gevonden daar, we hebben ze weervissen genoemd. Ze zagen eruit als gewone goudvissen, maar een weerwolf die op de één of andere manier was getransformeerd in een goudvis, en in die vissenkom gedaan was, had hun gebeten. Ik weet dat het vreemd klinkt, maar ik had ervoor gekozen om niet om details te vragen. In ieder geval, met iedere volle maan veranderen deze goudvissen in verschrikkelijke, piranha- achtige wezens, erger nog zelfs dan echte piranha's. En om de rest ban de wereld te beschermen tegen deze verschrikkelijke wezens, hebben we ervoor gekozen om ze in hun kom te laten, en hun eieren te verwijderen. Vervelend, maar waar." Vertelde Remus Lupos ons.
"Toen ik nog steeds in Schotland was, heb ik besloten om ook het een en ander over Nessie uit te zoeken. Ik heb de lokale bevolking wat over hem gevraagd. Ze vertelden me dat hij erg graag aandacht kreeg, eb dat hij alleen verschijnt als je met een camera loopt te zwaaien. Maar hij komt overdag niet uit het water, omdat hij niet tegen daglicht kan. Maar ik denk dat het allemaal onzin is wat ze me hebben verteld, want ik heb het enkele keren geprobeerd, maar ik heb hem nooit gezien." Zijn reis klonk erg leuk, rond de wereld reizen en met dieren omgaan, hij drukte me op het hart dat het inderdaad erg leuk was. "Maar nu ben ik de meeste tijd thuis, voordat mijn vrouw en kinderen me gaan missen," voegde hij er grinnikend aan toe.
Dus nu leidt u een vredig leven thuis, vroeg ik hem. "Ja, maar ik ben gevraagd om nog eens naar Nederland te komen. Ik had ze daar een keer verteld dat de mythe van de Witte Wieven niets anders inhield dan dat ze een bende witte mist waren, en niets anders. Ik had immers geen bewijs gevonden voor iets anders, maar ze geloofden me niet. Dat gezin waar ik bij gelogeerd had, had me een brief gestuurd. Eén van de kinderen had met één van de Witte Wieven gepraat, maar ik denk dat die kinderen eerder met een psychiater moeten praten," antwoordde Remus Lupos. Hij zei iets over bij een gezin logeren, en ik vroeg hem of hij dat altijd deed. "Ja, dat heb ik overal waar ik heen ben geweest gedaan," antwoordde hij. "Deels om niet zo alleen te zijn en deels om de gebruiken van de bevolking te leren kennen. Ik dacht dat het niet zo'n verschil zou maken of ik nou hier was of in Nederland, maar die mensen blijken compleet anders te zijn." Dus ze lopen rond met klompen en wonen in windmolens? "Dat is wat ik dacht, maar dat is niet waar. Het zijn meestal de boeren die op klompen lopen, maar er zijn maar weinig molens om in te wonen," antwoordde hij. Ik vroeg of hij er één gezien had, "ja, en ik kan je vertellen dat het een zeer interessant gebouw is," vertelde hij me.
Ik bedankte hem voor het interview, en dat ik het een eer vond om hem te mogen ontmoeten.
"Dank u, mevrouw Zwarts," antwoordde hij. "Mag ik u nu iets vragen?" vroeg hij me.
"Is uw naam een Nederlandse naam?" Ja, dat is het, meneer Lupos…
A/N: ik hoop dat jullie dit hoofdstuk weer erg leuk vonden, ik ben van plan om een interview te gaan schrijven met een andere HP-personage, maar met wie weet ik nog niet. Dus als jullie enige suggesties hebben… (hint hint)
Anne.
A/N: bedankt voor de reviews, ik heb besloten een tweede hoofdstuk te schrijven, misschien komt er zelfs een derde hoofdstuk, maar dan kies ik iemand anders… misschien Severus, of Albus Perkamentus, dat weet ik nog niet, ik zie wel. En als jullie suggesties hebben, hoor ik dat graag.
Een paar weken geleden had ik een interview met de zeer interessante persoon Remus Lupos. Ik had hem gevraagd om voor een tweede interview langs te komen, hij was blij dat te horen, en een paar dagen later hebben we weer ontmoet voor een interview. Dit keer had ik wat vragen over zijn beroep, verweer tegen duistere magie, voorbereid.
De vorige keer vertelde u me iets over uw opleiding, meneer Lupos. Kunt u er wat meer over vertellen?
"Nou, de opleiding is niet erg bekend, ziet u. Er zijn maar weinig mensen die van het bestaan ervan afweten, ik heb er via een vriend over gehoord," vertelde hij me. Ik vertelde hem dat ik er ook nog nooit eerder van had gehoord, en ik weet toch vrij veel van opleidingen.
Waarom heeft u voor deze opleiding gekozen, meneer Lupos?
"Er zijn veel mensen die beweren dat ze een duistere magiër zijn," begon hij. "Natuurlijk liegen ze allemaal, want er zijn maar weinig duistere magiërs. Eén van de bekendste is denk ik Beelzebub. Hij is ook wel bekend als Satan of de Duivel." U heeft geleerd om deze types te verslaan? Vroeg ik hem. Hij aarzelde even, voordat hij antwoordde: "nou – euhm – nee, niet echt… de opleiding die ik heb gedaan, leert je hoe je met de vloeken, die duistere magiërs op je af kunnen vuren, om moet gaan. Je kunt natuurlijk simpelweg duiken, maar daar schiet je weinig mee op. De meeste duistere magiërs rekenen daar op, zodat ze op je buik richten, of lager…" zei meneer Lupos.
Ik vroeg hem of er ook een opleiding voor duistere magie was. "Nee… tenminste, niet voor zover ik weet. Maar sommige van mijn medestudenten hebben bewezen zelf ook erg goed met de vloeken om te kunnen gaan…" antwoordde Remus Lupos. Ik begon me af te vragen of hij misschien ook een tovenaar was. "Hoezo denk je dat?" vroeg hij als antwoord. Nou, ik zag je toverstok, grapte ik. "IK denk dat u teveel films heeft gezien," grinnikte hij. Ik denk dat hij gelijk heeft.
Hij is een zeer mysterieuze man, ik bedoel, waarom zou je voor een opleiding kiezen om jezelf tegen duistere magie te verweren, als er maar zo weinig duistere magiërs zijn? "Ik denk dat dat komt omdat ik erg geïnteresseerd ben ik magie," antwoordde Remus Lupos. "en magie is zeer interessant, als je er meer over te weten komt. Ik heb gehoord dat er een paar scholen zijn in Europa waar ze kinderen de toverkunst leren, en dat ze ze zelfs leren hoe ze zich tegen duistere magie moeten verweren. Geloof jij het?" vroeg hij lachend. Nou, ik kan het niet geloven, maar ik kan ook haast niet geloven welk beroep hij heeft gekozen. Het vreemdste is dat hij het met me eens was.
Ik vertelde hem dat ik had gehoord over een man, die beweerde een tovenaar te zijn, en hij had zijn naam verandert in Voldemort, en stond bekend als iemand die mensen voor de lol vermoordde. Ik vroeg meneer Lupos of dit waar was. Hij was enkele momenten stil, waarschijnlijk denkend aan wat hij het beste zou kunnen antwoorden, tenslotte zei hij bitter: "Ja, dat is waar. Sterker nog, hij heeft mijn beste vrienden vermoordt, zonder reden, daarom heb ik ook voor dit beroep gekozen." En deze Voldemort, de mensen die hij vermoord had hadden allemaal een geschrokken uitdrukking op hun gezicht. Verder waren ze volledig gezond, maar dat is onmogelijk, nietwaar? "Nee, dat is niet zo," antwoordde Remus Lupos, wederom bitter kijkend. "Hij vermoordde ze allemaal met een vloek, de 'Avada Kedavra'-vloek. Er is geen spreuk om deze vloek tegen te houden, en er is ook maar één persoon op deze wereld die het heeft overleefd."
Ik zag dat hij het niet erg leuk vond om over deze Voldemort te praten, dus heb ik hem gevraagd wat te vertellen over zijn reis rond de wereld, en wat hij zoal had gedaan.
"Ik ben in Schotland begonnen," begon hij. "Een vriend van me vertelde me dat gij een nieuwe diersoort had gevonden daar, we hebben ze weervissen genoemd. Ze zagen eruit als gewone goudvissen, maar een weerwolf die op de één of andere manier was getransformeerd in een goudvis, en in die vissenkom gedaan was, had hun gebeten. Ik weet dat het vreemd klinkt, maar ik had ervoor gekozen om niet om details te vragen. In ieder geval, met iedere volle maan veranderen deze goudvissen in verschrikkelijke, piranha- achtige wezens, erger nog zelfs dan echte piranha's. En om de rest ban de wereld te beschermen tegen deze verschrikkelijke wezens, hebben we ervoor gekozen om ze in hun kom te laten, en hun eieren te verwijderen. Vervelend, maar waar." Vertelde Remus Lupos ons.
"Toen ik nog steeds in Schotland was, heb ik besloten om ook het een en ander over Nessie uit te zoeken. Ik heb de lokale bevolking wat over hem gevraagd. Ze vertelden me dat hij erg graag aandacht kreeg, eb dat hij alleen verschijnt als je met een camera loopt te zwaaien. Maar hij komt overdag niet uit het water, omdat hij niet tegen daglicht kan. Maar ik denk dat het allemaal onzin is wat ze me hebben verteld, want ik heb het enkele keren geprobeerd, maar ik heb hem nooit gezien." Zijn reis klonk erg leuk, rond de wereld reizen en met dieren omgaan, hij drukte me op het hart dat het inderdaad erg leuk was. "Maar nu ben ik de meeste tijd thuis, voordat mijn vrouw en kinderen me gaan missen," voegde hij er grinnikend aan toe.
Dus nu leidt u een vredig leven thuis, vroeg ik hem. "Ja, maar ik ben gevraagd om nog eens naar Nederland te komen. Ik had ze daar een keer verteld dat de mythe van de Witte Wieven niets anders inhield dan dat ze een bende witte mist waren, en niets anders. Ik had immers geen bewijs gevonden voor iets anders, maar ze geloofden me niet. Dat gezin waar ik bij gelogeerd had, had me een brief gestuurd. Eén van de kinderen had met één van de Witte Wieven gepraat, maar ik denk dat die kinderen eerder met een psychiater moeten praten," antwoordde Remus Lupos. Hij zei iets over bij een gezin logeren, en ik vroeg hem of hij dat altijd deed. "Ja, dat heb ik overal waar ik heen ben geweest gedaan," antwoordde hij. "Deels om niet zo alleen te zijn en deels om de gebruiken van de bevolking te leren kennen. Ik dacht dat het niet zo'n verschil zou maken of ik nou hier was of in Nederland, maar die mensen blijken compleet anders te zijn." Dus ze lopen rond met klompen en wonen in windmolens? "Dat is wat ik dacht, maar dat is niet waar. Het zijn meestal de boeren die op klompen lopen, maar er zijn maar weinig molens om in te wonen," antwoordde hij. Ik vroeg of hij er één gezien had, "ja, en ik kan je vertellen dat het een zeer interessant gebouw is," vertelde hij me.
Ik bedankte hem voor het interview, en dat ik het een eer vond om hem te mogen ontmoeten.
"Dank u, mevrouw Zwarts," antwoordde hij. "Mag ik u nu iets vragen?" vroeg hij me.
"Is uw naam een Nederlandse naam?" Ja, dat is het, meneer Lupos…
A/N: ik hoop dat jullie dit hoofdstuk weer erg leuk vonden, ik ben van plan om een interview te gaan schrijven met een andere HP-personage, maar met wie weet ik nog niet. Dus als jullie enige suggesties hebben… (hint hint)
Anne.