Disclaimer: Harry Potter and everything related to it belongs to J.K.
Rowling!
Daar lag hij, op zijn bed, in de ligusterlaan, in het huis met het nummer 4. Hij was net wakker geworden uit zijn droom, maar hij wist niet meer waar die over ging. Het moest wel leuk geweest zijn, want hij voelde zich helemaal uitgerust. Nu hij weer wakker was drong alles weer tot hem door. De harde wereld kon hem gewoon niet meer met rust laten. Het was al erg genoeg als hij zijn zomervakantie bij de Duffelingen door moest brengen, maar dat hij zijn vrienden niet meer mocht zien, was toch wel het toppunt. Gister had hij namelijk een briefje gekregen van Ron, met de uitnodiging om de laatste week van de vakantie bij hem door te brengen. Harry was meteen door het dolle heen geweest en had meteen aan zijn oom en tante gevraagd. Die wilden echter niet dat Harry wegging, iets wat hij eigenlijk vreemd vond. Meestal wilden ze hem zo snel mogelijk kwijt.
Misschien had het wel te maken met het voorval op de verjaardag van Dirk. De dag was heel normaal begonnen. Harry werd naar beneden geroepen om het ontbijt klaar te maken. Er waren dan wel minder cadeautjes dan anders, maar dat had gewoon te maken met het feit dat de Duffelingen niet meer zo ruim zaten in het geld. Het vreemde was dat er een brief was gekomen van Zweinstein. Iedereen keek toen meteen Harry kwaad aan, maar toen oom Herman de brief open had gemaakt, stond er in dat het een uitnodiging was voor Dirk, om eens op Zweinstein langs te komen. Tante Petunia was bijna flauw gevallen en oom Herman wilde de brief meteen verscheuren. Dirk, die eerst de hele tijd stil en bang in een hoekje had gezeten, was toen naar voren gesprongen en had de brief afgepakt. Het was dan wel van Zweinstein, maar dat maakte de brief niet minder van hem! Natuurlijk wilden de Duffelingen niet dat Dirk naar Zweinstein toe zou gaan en ze verboden Harry om naar buiten te gaan, zodat hij geen rare dingen kon gaan doen. Nu had hij zijn kans gehad om weg te komen, maar dat mocht dus niet. Ron zou hij dus voorlopig ook nog niet zien.
Toch was dat niet het enige wat zo vreemd was in die week. Sinds Dirk met zijn brief van Zweinstein sliep, deze lag namelijk onder zijn kussen, was hij veel aardiger geworden tegen Harry. Dirk snauwde hem niet meer af, was een stuk minder bang en probeerde zelfs een beetje vrienden te worden. Harry was erg verbaasd, maar vond het niet erg, eerder leuk. Nu voelde hij zich toch minder eenzaam.
De weken gingen voorbij, en al snel was het half oktober. Harry is ondertussen dikke vrienden geworden met Dirk, maar het is toch anders dan dat hij met Ron en Hermelien heeft. Nu het al bijna het einde van de vakantie was, wist Harry dat hij binnenkort naar Londen moest om daar zijn schoolspullen te gaan halen. Dirk was bij hem geweest toen Hedwig zijn brief van Zweinstein kwam brengen, en Dirk was erg jaloers, want hij wilde ook naar Zweinstein. Omdat Dirk zijn eigenschap om zijn zin door te drammen nog niet verloren had, had hij oom Herman zover gekregen om Harry en Dirk af te zetten in Londen. Harry deed toen iets, wat nog nooit eerder iemand had gedaan, hij nam een dreuzel mee naar de Wegisweg. Dirk keek zijn ogen uit, en Harry vond het leuk om zijn neefje zo enthousiast te zien. Ze liepen eerst snel door naar Goudgrijp, om daar wat geld op te halen. De kobolden keken Dirk eerst wat vreemd aan, maar zeiden niks tegen hem. Toen ze weer buiten stonden, gingen ze naar Klieder & Vlek, om daar Harry's boeken voor het vijfde jaar op te halen. Dirk haalde allerlei boeken uit de kasten, om te kijken wat er in stond, maar Harry trok hem iedere keer weer verder, omdat ze wel moesten opschieten. Na nog wat gedronken te hebben, waren ze weer naar buiten gegaan, om oom Herman en tante Petunia weer tegen te komen, en weer naar huis te gaan.
Het was nu eindelijk één september en Harry werd naar het station gebracht door de Duffelingen. Toen ze waren aangekomen, beval Dirk zijn ouders om in de auto te blijven zitten, en hij begeleidde Harry naar het perron. Daar aangekomen, zag Harry zijn twee vrienden staan, en hij rende hard op ze af. Dirk kwam achter hem aan. Ron en Hermelien waren ook erg blij om Harry weer te zien, maar schrokken wel toen ze Dirk zagen.
Daar lag hij, op zijn bed, in de ligusterlaan, in het huis met het nummer 4. Hij was net wakker geworden uit zijn droom, maar hij wist niet meer waar die over ging. Het moest wel leuk geweest zijn, want hij voelde zich helemaal uitgerust. Nu hij weer wakker was drong alles weer tot hem door. De harde wereld kon hem gewoon niet meer met rust laten. Het was al erg genoeg als hij zijn zomervakantie bij de Duffelingen door moest brengen, maar dat hij zijn vrienden niet meer mocht zien, was toch wel het toppunt. Gister had hij namelijk een briefje gekregen van Ron, met de uitnodiging om de laatste week van de vakantie bij hem door te brengen. Harry was meteen door het dolle heen geweest en had meteen aan zijn oom en tante gevraagd. Die wilden echter niet dat Harry wegging, iets wat hij eigenlijk vreemd vond. Meestal wilden ze hem zo snel mogelijk kwijt.
Misschien had het wel te maken met het voorval op de verjaardag van Dirk. De dag was heel normaal begonnen. Harry werd naar beneden geroepen om het ontbijt klaar te maken. Er waren dan wel minder cadeautjes dan anders, maar dat had gewoon te maken met het feit dat de Duffelingen niet meer zo ruim zaten in het geld. Het vreemde was dat er een brief was gekomen van Zweinstein. Iedereen keek toen meteen Harry kwaad aan, maar toen oom Herman de brief open had gemaakt, stond er in dat het een uitnodiging was voor Dirk, om eens op Zweinstein langs te komen. Tante Petunia was bijna flauw gevallen en oom Herman wilde de brief meteen verscheuren. Dirk, die eerst de hele tijd stil en bang in een hoekje had gezeten, was toen naar voren gesprongen en had de brief afgepakt. Het was dan wel van Zweinstein, maar dat maakte de brief niet minder van hem! Natuurlijk wilden de Duffelingen niet dat Dirk naar Zweinstein toe zou gaan en ze verboden Harry om naar buiten te gaan, zodat hij geen rare dingen kon gaan doen. Nu had hij zijn kans gehad om weg te komen, maar dat mocht dus niet. Ron zou hij dus voorlopig ook nog niet zien.
Toch was dat niet het enige wat zo vreemd was in die week. Sinds Dirk met zijn brief van Zweinstein sliep, deze lag namelijk onder zijn kussen, was hij veel aardiger geworden tegen Harry. Dirk snauwde hem niet meer af, was een stuk minder bang en probeerde zelfs een beetje vrienden te worden. Harry was erg verbaasd, maar vond het niet erg, eerder leuk. Nu voelde hij zich toch minder eenzaam.
De weken gingen voorbij, en al snel was het half oktober. Harry is ondertussen dikke vrienden geworden met Dirk, maar het is toch anders dan dat hij met Ron en Hermelien heeft. Nu het al bijna het einde van de vakantie was, wist Harry dat hij binnenkort naar Londen moest om daar zijn schoolspullen te gaan halen. Dirk was bij hem geweest toen Hedwig zijn brief van Zweinstein kwam brengen, en Dirk was erg jaloers, want hij wilde ook naar Zweinstein. Omdat Dirk zijn eigenschap om zijn zin door te drammen nog niet verloren had, had hij oom Herman zover gekregen om Harry en Dirk af te zetten in Londen. Harry deed toen iets, wat nog nooit eerder iemand had gedaan, hij nam een dreuzel mee naar de Wegisweg. Dirk keek zijn ogen uit, en Harry vond het leuk om zijn neefje zo enthousiast te zien. Ze liepen eerst snel door naar Goudgrijp, om daar wat geld op te halen. De kobolden keken Dirk eerst wat vreemd aan, maar zeiden niks tegen hem. Toen ze weer buiten stonden, gingen ze naar Klieder & Vlek, om daar Harry's boeken voor het vijfde jaar op te halen. Dirk haalde allerlei boeken uit de kasten, om te kijken wat er in stond, maar Harry trok hem iedere keer weer verder, omdat ze wel moesten opschieten. Na nog wat gedronken te hebben, waren ze weer naar buiten gegaan, om oom Herman en tante Petunia weer tegen te komen, en weer naar huis te gaan.
Het was nu eindelijk één september en Harry werd naar het station gebracht door de Duffelingen. Toen ze waren aangekomen, beval Dirk zijn ouders om in de auto te blijven zitten, en hij begeleidde Harry naar het perron. Daar aangekomen, zag Harry zijn twee vrienden staan, en hij rende hard op ze af. Dirk kwam achter hem aan. Ron en Hermelien waren ook erg blij om Harry weer te zien, maar schrokken wel toen ze Dirk zagen.