"Waar is Hermelien, eigenlijk ?" vroeg Harry s'avonds aan Ron, het was al bijna 11 uur. "Ik weet niet, ze ging vanmiddag met Kruml mee, maar waar ze nu is? Misschien zit ze weer bij Jammerende jenny, je weet maar nooit, waarschijnlijk heeft ze het tegen hem gezegd & is ze nu aan het huilen in die oude Meidenplee."antwoorde Ron hierop. "Ja, dat zal 't zijn, anders is ze nooit zo lang weg & komt ze zeker niet zo laat terug."

De volgende Ochtend. "Goedemorgen, Harry ! Lekker geslapen?" roept Ron opgewekt, en hij geeft Harry een por in zijn zij. "Moet je eens naar buiten kijken ! 't heeft weer 'ns gesneeuwd op Zweinstein!!!" Harry stapte uit zijn bed & keek door het grote raam naar buiten. Daar zag hij Hagrid al met een grote Kerstboom aan komen lopen. "Is het nu al weer kersttijd? Het is nog maar November !!!" zei Ron verontwaardigd. "Blijkbaar wel. Trouwens, ik ga aan Herm vragen hoe het gisteren is gegaan toen ze het tegen Kruml had gezegd, ik wil wel eens weten, hoe hij uit zijn dak gaat." zei Harry tegen zijn beste vriend, en hij kleedde zich aan & liep naar de leerlingenkamer van Griffoendor. Hermelien zat weer met een boek voor haar neus & leek harstikke blij.. "En. Hoe is 't gegaan gister? heb je het hem verteld? Ja toch zeker? Of niet?" vroeg Harry nieuwsgierig. "Nou. euh. ik heb alleen maar leuke dingen gedaan. Ik bedoel. ik heb nergens over gesproken ofzo." antwoordde Hermelien. "Ah, Gatsie !" Ron was inmiddels ook bij 't gezelschap gaan staan & had het laatste zinnetje gehoord. "Toch niet weer smerig gedaan?" vroeg hij op een toon, alsof hij een bezorgde Vader was. Hermelien knikte. Ron trok een gezicht, alsof hij slakken moest gaan eten en zei : "Mijn ma zegt dat ik daar nog te jong voor ben," hij slikte even, "Ik ben pleite !!!" en Ron liep weg naar de Grote Zaal voor het Ontbijt. "Meisjes!!!" voegde Harry er aan toe & hij rende Ron achterna.

Daar zat ze dan, helemaal alleen in de leerlingenkamer van Griffoendor. Ze had geen zin om in de Grote Zaal te ontbijten, ze had even geen zin om al dat gescheld over haar aan te horen. Ze had gisteren zo genoten van Viktor, dat ze helemaal vergeten was dat ze ook een oogje op Parvati had, en die ze even graag wilde als Viktor.

Plotseling werd de stilte verstoord door een zacht getik tegen het grote raam in de leerlingenkamer, het was een grote bosuil, met een heel klein gouden envelopje aan zijn poot. Hermelien opende het envelopje en zag dat er een klein exemplaar van een gouden Snaai in zat. Die vloog naar haar oor & Hermelien hoorde plots een zacht stemmetje iets in haar oor fluisteren. Het was de stem van Viktor, die gaf haar een opdracht die ze uit moest voeren. En Hermelien, deed dat maar al te graag.

Toen ze klaar zijn met ontbijten, gingen Harry & Ron naar hun eerste les : een blokuur toverdranken van Prof. Sneep. "Bah! Hier heb ik dus totaal GEEN zin in!" zei Ron een beetje chago tegen Harry. "Ik heb er ook geen zin in om 2 uur lang tegen een bleke, vette kop van die gare oude sneep te kijken . Wedden dat ie mij weer moet hebben???" antwoorde Harry hierop & ze liepen naar het lokaal toe.

"Waar is Hermelien eigenlijk?" vroeg Harry als hij in de klas geen spoor van Hermelien kon vinden. "Ach.. Zet haar toch uit je kop Harry! Ze vermaakt zich heus wel hoor.." zei Ron en hij ging weer verder met het Fopboek wat hij van zijn de tweeling had gekregen. "Maar Ron.." "Laat haar nou eens 1 keertje te laat zijn! Jij hebt er toch niks aan als ze op tijd komt??" ging Ron een beetje chago verder met zijn boek. "Ja maar.." "Wat 'ja maar..' Potter? Is er iets mis? NEE! dus steek je neus niet in andere zaken dan mijn les Toverdranken, meneer Potter!!!" Harry zuchte, dat Sneep zich er nu ook weer mee moest bemoeien, vond hij helemaal niks.. "Ja professor.." antwoordde Harry & hij ging dus maar verder met zijn toverdrank. Waar kan Hermelien toch zijn? Ze zou toch niet weer huilend bij Jammerende Jenny zitten? Nee, de vorige keer dat ze ruzie hadden was veel & veel erger. Maar. Waar was ze dan???????

Als hun laatste lesuur is afgelopen, gaan ze naar de Grote Zaal voor het Avondeten. "Herm is er nog steeds niet.." zei Harry, met zijn ogen zoekend naar een glimp van Hermelien. "Nee toch? Je begint nu al weer over haar!! Ze is vast ziek of zo, er is niks ergs met 'r hoor!"viel Ron hem in de rede. "Ah, daar's de post!" voegde hij eraan toe & hij keek of hij zijn kleine Uil Koe ook aan kwam vliegen. "Hè?" hoorden ze Marcel Lubbermans zeggen, die met open mond naar de lucht stond te staren. "Dat.. dat.. dat is.." verder kon hij niet komen, want hij was flauw gevallen.. Leo, de Griffoendor die altijd verslag bracht bij de Zwerkbalwedstrijden, slaakte een gil. Draco Malfidus was nu ook, samen met zijn Zwadderaars opgestaan om het vreemde Schepsel te bewonderen. Duizenden gezichten kregen nu ook door, dat er iets mis was & richten hun aandacht ook op dat vreemde ding.

Het schepsel landde op de tafel van Griffoendor, precies voor Harry's neus, en hij spatte open. Uit het ding kwamen plotseling duizenden, ja;duizenden spinnen uitgekropen, gevolgd door een reusachtige spin, de spin die Harry & Ron in hun 2e schooljaar voor het eerst hadden gezien; Aragog. Hij was nu nog groter geworden, veel meer gespierder & met zijn gezicht nog woester dan ooit.. "AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHH" Ron gilde, dat werd daarna gevolgd door andere leerlingen. hij rende naar het uiteinde van de zaal, en bleef daar in een hoekje staan kijken, uit de buurt van de duizenden spinnen..

Aragog liep op Harry af, en zei: "Mijn Heer vroeg of ik je dit wilde geven." Harry zag dat Aragog een grote rol Perkament in een van zijn poten had, en het aan hem gaf. Zo te zien was het een oude rol, nog van in de tijd van Harry's ouders, of zelfs eerder. Harry keek om zich heen, Aragog was samen met zijn mede spinnen van de aardbodem verdwenen..

"Ik zou hem als ik jouw was, niet zelf open maken, Harry." zei een bekende oude wijze stem. Het was prof. Perkamentus, het Schoolhoofd. Prof. Anderling stond al achter Harry klaar om hem mee naar Perkamentus te nemen. Toen Harry hem aan haar wilde geven, vloog het Perkament uit zijn handen, helemaal naar het uiteinde van de zaal, richting de plaats waar een nog altijd bange Ron stond.
Iedereen zag het gebeuren, het Perkament verruilde zich voor een raar ding, het leek wel een Dreuzel apperaat, maar dat was het niet! Auw! plots voelde Harry een pijnlijke steek in zijn voorhoofd; zijn litteken!! Dit was het signaal dat Voldemort in de buurt moest zijn, of een of ander vals plan aan het uitvoeren was. Maar wat zou die nu weer geflikt kunnen hebben?? dacht harry.

Inmiddels was er een groot perkament voor in de zaal te zien, de leraren kwamen aan de andere kant van de zaal staan om het goed te kunnen zien. Er verscheen een man in het beeld en Harry Herkende die maar al te goed..

Het was de Herrezen Voldemort..

~*~ Hoe zal dit aflopen?? Binnenkort een vervolg..