Parejas de baile

^___^

Cogió un libro de la estantería (daba igual cual, tan sólo era para disimular) y la miró por encima de estadísticas y probabilidades. Ahí estaba, como siempre. La biblioteca era su segundo hogar. Era aquí dónde había empezado a fijarse en ella, pero tenía que ser sincero consigo mismo: no le había empezado a prestar verdadero interés hasta que apareció en el baile de Navidad acompañando a Victor Krum. ¿Cómo conseguía esconder lo guapa que era con su actitud habitual? Pero a él ya no le había pasado desapercibida. Y creía que ahora era el momento oportuno para hacérselo saber.

Se acercó, sin dejar el libro, hasta quedar frente a Hermione.

Ella seguía concentrada con unos ejercicios de Aritmancia.

Carraspeó.

Nada.

-Eh...

Sin levantar la cabeza de los apuntes, Hermione pareció darse cuenta de su presencia.

-¿Si?

Dibujó su mejor sonrisa, ninguna chica podía resistirse a ella:

-Hermione.

Finalmente, ella decidió levantar la mirada hasta él. Sorprendentemente, no pareció afectada por su sonrisa profidén. Más bien daba la sensación de que estuviera molesta por algo... ¿no sería por la interrupción, no? Imposible, no podía molestarle que alguién como él (sex-symbol de la escuela, favorito en las encuestas, chico del año de Hogwarts, ídolo de masas, etc...) la interrumpiera. Entonces, ¿cuál era el problema?

-Estoy esperando. ¿Vas a quedarte mirando al vacío durante mucho más rato o realmente tienes algo que decirme?

-¿Qué? -¿por qué no reaccionaba ante su encanto natural?- No, no –hizo una pausa y recuperó la compostura.- Quería hablar contigo, Hermione

-Bueno, ya veo que conoces mi nombre. ¿Y tu eres...?

Shok. La sonrisa desapareció de sus labios. No sabía quién era. No sabía quién era. ¿Cómo era posible que alguien (y entre todos, precisamente ella) no supiera quién era?

-Blaise. Blaise Zabini.

-Ah... –parecía ligeramente... ¿sorprendida, interesada?- eres Slytherin... –No. No era sorpresa ni interés. Ni tan sólo indiferencia. Era peor. Era decepción y desdeño.

Desistió. ¿Cómo iba a pedirle que fuera con él al baile después de eso? Se dejó caer en la silla frente a ella, derrotado, sin atreverse a mirarla de nuevo a la cara.

-Déjalo... –murmuró.

Y ella lo dejó. Volvió a concentrarse en sus ejercicios, como si él ni tan siquiera existiera. No le quedaban fuerzas para levantarse y marchar, así que empezó a fijarse en lo que Hermione estaba haciendo.

-¿Ecuaciones integradas con alteraciones?

-Ajá... –ni le miró.

-La verdad es que son muy interesantes. El otro día le comentaba a la profesora Vector... –Hermione levantó de nuevo la cabeza, pero ahora parecía estar escuchándolo- que deberíamos profundizar más en las clases, porque sus efectos secundarios pueden llegar a ser muy relevantes.

-Y peligrosos. En los conjuros de cambio climático, por ejemplo, se han registrado errores que podrían llegar a tener repercusiones en el lanzador del conjuro una de cada 1.273 veces.

-Sin contar si se añade estabilizador temporal, lo que hace subir la media a una de cada 928.

-¡Y la Comisión para el Estudio de Efectos Secundarios en Conjuros Climáticos sólo ha completado la primera parte de su estudio!

-De todos modos, me preocupan más los efectos en relación al control de mareas marinas. ¿Sabías que hay algunos animales subacuáticos que estan padeciendo las consecuencias?

-¡No! ¿Y nadie hace nada al respeto? No he leído que ningún grupo...

-Oh, dicen que de momento no es necesario, porque solo se han registrado unos veinte casos en los últimos setecientos cuarenta y tres años, pero ¿qué pasa con los pobres pez-espada que durante unos días, o incluso semanas, se tiñen de morado?

^___^

-¡Miiiiiiiina!

Ginny la estaba llamando. Se paró en medio del pasillo y se giró, y allí estaba la pelirroja, corriendo hacia ella con una sonrisa de oreja a oreja. Le devolvió la sonrisa.

-¿Qué tal?

-¡No te creerás lo que acabo de ver!

-¿Colin se ha olvidado su cámara?

Ginny sonrió maliciosamente:

-Mejor.

-¿Cho se ha atragantado en la comida y ahora es de color verde-azul?

-Na-na.

-¿Draquín está enseñando a leer a Goyle?

-¡No le llames Draquín! ¡Es ridículo!

Mina era una de las pocas que sabía de la relación entre Ginny y Draco... y se aprovechaba del hecho, demasiado, para el gusto de la pequeña Weasley. Ahora era Mina quién sonreía malévolamente.

-Que, ¿me lo vas a contar o no?

Ginny abandonó el mohín, acordándose de la notícia bomba:

-¡He visto al profesor Lupin! ¡y a Sinistra!

-¡Genial, Ginny! ¡Es maravilloso! Yo he visto a Snape, a McGonagall y a Hagrid y la verdad, no le veo la gracia...

-Mina, ¡eres imposible! ¡Estaban besándose!

-¿Qué? ¿Mi Remusín se está besando con otra?

-¿No crees que hacen buena pareja?

-Mmmm... ¿Cómo piensan combinar la afición por las estrellas de Sinistra con el "temor" a la luna de Lupin?

-¡Bah! Ya encontraran la manera... ¿crees que irán juntos al baile? ¿o intentarán ocultarlo?

-Hablando del baile... ¿sabes quién me ha pedido ir al baile con él?

Ginny sacudió la cabeza, esperando la respuesta.

-¡Él!

-¿Él? ¿Quién es él?

-¡Ginny! ¿Quién va a ser? ¡Cedric Diggory!

-¿En serio? ¡Eso es genial! ¿Le dijiste que sí, no?

-Sí. No. Digo... ¡no sabía que decirle! Me puse como un tomate, y empecé a tartamudear, y...

-¿Y le dijiste que sí?

Mina dejó escapar la respiración que había aguantado inconscientemente, como si Cedric volviera a estar ahí, frente a ella. Una sonrisa estúpida apareció en su rostro.

-Sí.

Caminaron un rato en silencio, cada una pensando en sus cosas, camino hacia la Sala Común de Gryffindor y hacia sus habitaciones.

-Y tu, Ginny, ¿ya te lo ha pedido formalmente?

-¿Eh?

-Si Draquín...

-¡Shhhh! –cruzaron la Sala Común, subiendo por las escaleras de las chicas.- No, no me lo ha pedido. Ni lo hará. ¿Cómo quieres que vayamos juntos al baile? Todo Hogwarts –empezó a abrir la puerta a su habitación, mientras Mina esperaba para seguir subiendo hasta el próximo piso- se enter... ¡Ah!

-¿Qué?

Ginny miraba, con los ojos desorbitados, hacia el interior de la sala. Mina, curiosa, sacó la cabeza por la puerta y quedó asombrada: un vestido de gala, verde y plata (¿cómo no?), reposaba sobre la cama de Ginny.

^___^

¿Por qué sus hermanos tenían que ser tan... tan? No tenía nada en contra de Fred ni de George, por supuesto, le caían genial, se lo pasaba de miedo con ellos y casi no se reían de él... Pero... bueno, no podía evitar sentirse menos cuando ellos estaban cerca.

Ahí estaban. Él llevaba todo el curso colado por Lisa, y tan solo había cruzado dos frases con ella. Sus hermanos acababan de llegar y la Ravenclaw, entusiasmada, disfrutaba de su compañía ofreciendo su mejor sonrisa. Parecía que al final no había sido necesario que los presentara para que entablaran amistad...

Se maldijo por ser poco ¿guay? Chasqueó la lengua. Iba a girarse y sentarse junto a Hermione, en la mesa de Gryffindor, pero la curiosidad pudo más que el orgullo. Bueno, ¿y qué? ¿Qué había de malo en que se acercara a conversar con sus hermanos? Tal vez a si se enterara que era lo que encontraba Lisa en ellos...

Mientras se acercaba a ellos, pudo percibir retazos de la conversación: un partido de quidditch, como no. Los tres eran golpeadores, y los tres eran buenos. Lisa estaba reproduciendo algún tipo de jugada, por lo que parecía. Seguro que recordaba alguno de los partidos de cuando George y Fred aún estaban en Hogwarts y...

-... y, la verdad, creía que lo tenía controlado, ¿sabéis? Quiero decir... Davies iba directo hacia él, con la quaffle, y Davies es muy bueno en eso de meter la bola, ¿no? Y, para acabar de rematar, vi una bludgger que me venía a tiro... No me lo pensé dos veces y... –con los brazos gesticuló su lanzamiento de la bludgger- ¡plaf! Pero Ron no sólo esquivó la bludgger... ¡consiguió que Roger no marcara! Es genial, ¡el mejor guardián!

^___^

-Draco...

-¿Sí?

-Estaba pensando... pronto será el baile.

-¿El qué? Ah, sí, perdona. El baile.

-Y... –dejó la frase a medias, aguardando.

-¿Y...?

-¿No te olvidas de algo?

-No sé, Pansy, dímelo tu. ¿De qué me olvido?

Ella lo miró, expectante, pero Draco no parecía reaccionar.

-Baile... parejas... chico pide a chica...

-¡Ah! –pareció comprender. Una sonrisa se dibujó en su rostro.- No, no lo he olvidado –ahora Pansy suspiró, y también sonrió, con esa sonrisa boba típica del que se siente complacido.- Ya he invitado a mi pareja.

Pansy se atragantó.

-¿Qué?

-Bueno, le mandé un vestido de gala a su habitación... será suficiente, ¿no? Quiero decir, tal vez...

-¡Draco! ¡YO soy tu pareja! Es a mí...

Él la miró, confundido (y ligeramente divertido).

-Vamos, Pansy... Que fuera contigo al baile de cuarto no quiere decir que seamos novios... ¿cuántas veces te lo he dicho ya?

-Pero... ¡no lo entiendes! ¡Yo quiero ser la Reina del Baile! ¡Tengo que ganar! Y necesito una pareja a mi altura. ¡Tienes que venir conmigo!

-¿La Reina del Baile? ¿Es todo lo que te preocupa?

-¿Cómo que todo? ¡Haces que no suene importante!

-Por Merlín, Pansy... No es importante.

-¿Que no es...?

-¿Sabes una cosa? ¡Déjame en paz! Si tanto quieres ganar ese baile, te sugiero que vayas con Potter!

^___^

Le encantaba pasear por Hogwarts esos días. Estaba lleno de gente nueva (remarcar especialmente la abundante presencia de universitarios interesantes y atractivos) con la que hablar o que observar (concretamente, Cedric Diggory). Ahí mismo, por ejemplo, había un grupillo de Crownberry que parecía simpático, le sonaba la cara de la chica que...

-¿Geo?

-¡Mina! ¿Qué tal? Cuanto tiempo sin vernos...

Las dos chicas habían coincidido en la escuela de magia en España, años atrás... aunque no estaban en el mismo curso, se habían conocido en el grupo de teatro y habían entablado amistad rápidamente.

-¿Qué haces aquí? ¿Estudias en Crownberry?

-Sí. La carrera de Arqueomagia está mucho mejor aquí que en mi país, así que decidí venir a practicar mi inglés...

-¡Waw! Y veo que vienes bien acompañada...

Un chico moreno, con el pelo rizado y patillas ;) , contemplaba como charlaban las dos amigas.

-¡Ah! –se sonrojó ligeramente- Este es Nicholas, estudia conmigo –el chico saludó con una sonrisa a la Gryffindor, mientras rodeaba a Geo con un brazo.- Ella es Mina.

-Ya, ya... ahora se le llama estudiar... ¬¬

-Y...

-Nick, Geo... ¡buenas! -Se giraron hacia el recién llegado: Cedric.- Ah, hola Mina! No sabía que os conocierais...

Si Geo había enrojecido, Mina alcanzó el color púrpura. Y es que estaba taaaan guapo...

-Si, en el instituto –soltó Geo.- ¿Y vosotros? ¿de qué os conocéis?

Dirigiéndose hacia Mina, el Hufflepuff le "rascó" la cabeza (si, como a un perrito, más o menos) y la cogió del brazo. Con su mejor sonrisa, respondió a Geo:

-Vamos juntos al baile de fin de curso.

^___^

-Ah, ¡Justin! Estaba buscándote. ¿Has visto con quién está Ernie?

-¡Hola, Cho! Se ve que este año quería entrar en el equipo de Hufflepuff, pero al final se quedaron con Alan... ¿crees que hicieron bien?

-¿Alan? Alan es muy niño aún, Justin... ¿cómo quieres que me fije en él? Tal vez, si se le pasa el acné dentro de un par o tres de años, podría estar más presentable...

-Pero jugó bien contra Crownberry... Y, al fin y al cabo, Ernie ya está en sexto. Si fuera buen guardián ya lo habrían pillado antes, ¿no?

-Bueno... Ernie siempre ha estado muy ocupado con sus novias... por cierto, Luna me ha contado que...

-Lo que está claro es que Ron ha mejorado mucho este año.

-¡Y que lo digas! Ha adelgazado un poquito, lo justo, y como ahora está más fibrado...

-¡No dejaba pasar ni una!

-¿Dices que aún no tiene novia? No tardará mucho, ya verás.

-Pero por buscadores... no te ofendas, Cho, pero Harry sigue siendo el mejor.

-¿Harry? El mejor es Cedric, querido, ¡y que culito!

-No entiendo como Malfoy se seleccionó para el partido...

-¿Sabes con quién irá al baile?

-¿Malfoy? Me dijo que tenía entradas para la final de la liga, en palco, como no...

-Espero que no me pida para ir con él, porque sintiéndolo mucho, tendré que rechazar su oferta. Ya sé que es monísimo, pero lo nuestro...

-A mi también me gustaría ir, ¿sabes? Aunque no sea en el palco, creo que podría conseguir unas entradas...

-Sería fantástico ir...

-¿Quieres que vayamos juntos?

-¡Me encantaría!

^___^

-Potter, tengo que hablar contigo.

-Parkinson, de verdad, piérdete.

-No he dicho que quiera, simplemente, tengo que hablar contigo.

-Genial. Pues mira, resulta que, precisamente, yo tengo que apartarme de ti rápidamente.

-No te hagas el listillo, Potter. Vengo a hacer un trato contigo.

Harry arqueó la ceja.

-¿Un trato? ¿Realmente crees que puede interesarme cualquier trato que tú me propongas?

-Vamos a ver... –cerró los ojos, como pidiendo ayuda a Merlín.- Te lo diré rápido y conciso, a ver si lo entiendes.

-Eso, explícate rápido, yo rehuso y tu te largas, ok?

-Yo quiero ser nombrada la reina del baile. Tu quieres ir al baile y quedar bien con tu pareja. Creo que solo hay una solución.

-¿Y es?

-Tendremos que ir juntos.

-¿Qué? Antes muerto, Parkinson. ¿Ya puedo irme?

-¡Oh! ¡Sabía que pasaría esto!

-¿Entonces por qué has venido de todos modos?

-Muy bien, muy bien... me obligas a ello. ¿Con quién crees que vas a ir al baile?

Iba a ignorarla, pero no tenía respuesta a su pregunta, y decidió esperar qué decía ella. No se hizo esperar:

-Brown va con Seamus. Parvati con Macmillan. La sabelotodo, por supuesto, con Weasley. La pelirroja pequeña tiene una pareja misteriosa, nadie sabe quién es, pero está ocupada. Hannah, de Hufflepuff, está saliendo con Terry Boot. Ah! Cho, por si no te has enterado, se pasa el día detrás de Justin. Lisa Turpin...

-¡Ya basta! Me ha quedado clarísimo, Parkinson. No hay chicas disponibles... pero, ¿sabes qué? Me da igual. Te lo he dicho, iré solo antes que ir contigo, ¡a ver si te entra en la cabeza!

Le dio la espalda y, sin pensárselo dos veces, dejó plantada a la chica.

-Muy bien, Potter –susurró.- Que te lo creas que vas a ir solo...

^___^

-¿Te apetece ir a pasear por el lago?

No se lo podía creer. ¡Por Merlín! Le estaba pasando a ella. ¡A ella!

Después de charlar un rato más con Geo y su novio, los de Crownberry habían acabado por marcharse. Bueno, no todos. Cedric no. Cedric se había quedado con ella. Por si tenía alguna duda, durante el rato que habían estado hablando Mina pudo confirmar que Cedric no sólo era guapo, y atractivo, y sensual, y vestía bien y, y, y... En definitiva: también era simpático, agradable, divertido, ingenioso... Aish... Y ahora quería ir a dar una vuelta junto al lago con ella... Quería deshacerse.

Bajaron por la gran escalinata de la entrada a Hogwarts, y fueron hablando amicablemente todo el camino. De quidditch, de las clases, de los profesores, de Crownberry, de bromas y aventuras, de amigos y amigas... Sin darse cuenta, se encontró que Cedric había deslizado su mano junto a la de ella, y ahora (¿desde cuándo?) andaban cogidos de la mano, como una pareja de...

Se sentaron bajo un árbol que daba sombra a la agradable tarde. Tuvieron que dejarse de coger la mano, pero él estaba tan cerca de ella que notaba el latir de su corazón.

Y entonces lo hizo. Lo que había estado esperando y temiendo a la vez.

Rozó su mejilla con la mano derecha y, lentamente, acercó sus labios a los de ella. Mina cerró los ojos, aguantando la respiración. No podía ser más idílico. No podía ser más perfecto. Notaba la respiración de Cedric rozándole, absorvía su aliento. En un momento...

-¡Ceeeeedric!

Él se apartó bruscamente, mirando hacia la voz que lo llamaba.

A regañadientes, Mina abrió los ojos. Y no le gustó lo que vio.

Caminando directo hacia ellos, con una gran sonrisa en su bello rostro, se acercaba Cho Chang.

^___^

Hoooola!!!!

Juajuajua!!!!! Que malvada soy!!! Jujujuju!!!

Vale, vale, se que soy muy mala dejándolo aquí (no, Miina?) pero así es "So, kiss me", un poco alocado, un poco ido de la olla... ¿un poco sorprendente? Bueno, que sepáis una cosa: de todas las parejas que salen en este fic, yo no he escogido ninguna. Todas son obra de Rinoa-Miina y su descabellada cabeza, que me dio una lista y me dijo "anda, apáñate" (no exactamente, pero más o menos...) y yo he tenido que hacer milagros, no?

Sé que aún quedan cosas pendientes, pero en el próximo y último capítulo ("El Baile", propiamenmte dicho) acabaran por solucionarse las cosas que quedan pendientes, bueno, eso espero.

Sin más preámbulos, pasaré a responder reviews (seré breve, a ver si tengo tiempo de subir hoy, okis?):

Rakshah: Hooola!!!! (uf, estic efusiva, avui!) Bé, m'alegro q t'encanti aquest mini-fic coral (perq això serà mini, com les sèries aquelles que només tenen 2 capítols, saps?, però amb 3 en lloc de 2). Les parelles són l'hòstia, ho sé, cosa de la Marina... i encara no tinc molt clar com ajuntaré la Pansy i en Harry (és la parella que tinc més penjada), a part de que se m'ha anat una mica de les mans l'idea original de la Marina, però no pots demanar-li "peras al olmo". I que, estaràs contenta, no? Millor nòvio no podies tenir! Ja sé q el tema comença a ser reincident, però sé q no et queixaràs, oi??? Bé, espero que et vagin molt-molt bé les excavacions, i aviam si tornes i comences aquest ja mític fic coral teu q algun dia espero veure... (per cert, encara t'he de deixar review al diari de GW, però q sàpigues q l'he llegit i q mola molt, okis?) Un petó, guapíssima!

Miina: Woooops... et deixo pel final, ok?

Polgara: Hola! Bueno, rapidito, lo que se dice rapidito no... pero aquí esta la segunda parte! Espero q la hayas disfrutado (incluidos Draco y Cedric). Un beso!

Megan Baudelaire: Wenas!!!!!!!!! Oh, cuanto tiempo!!! Te debo un millón de reviews!! Lo sé, lo sé!!! No me pegues!!! Pero es q voy fatal de tiempo, y además mi hermana de extorsiona para q termine con "So, kiss me", y tal... Bueno, esté es un fic coral, pero cortito, así q creo q Draco y Ginny no van a dejarse el uno al otro... pero tal vez puedo apañar una aparición de Bill en el próximo capi, que tal??

Jeru: Hola, hola!!! Q bien, q bien!!! Más lectores de fic corales!!! Jajaj, me encanta q os guste!! Lástima q este fic ya se acaba, pero bueno, algún otro caerá... hasta pronto!!

Nimph: Hola wapíssima!! Si, aquí estic altre vegada amb parelles d'aquelles que... ehem... bé, per qualsevol queixa o reclamació, dirigeix-te a la Marina, q és la promotora d'aquest fic i la concebidora de parelles tan... ¿surrealistes? Un petó!

Gin_ynia: Oh!! Q bien q te gusten mis fics!!! Aún te sigue gustando el Cedric/Mina?? En este capi se ha puesto algo más tierno, no?? pero claro, si tengo q rematarlo en tres capítulos, tenía q poner en marcha ese lado romántico de Ced...

DaLiTa: Hola!!! Bueno, pos si te quejabas de cómo terminé el último capi... supongo q este no te va a gustar mucho más el final, no?? pero por lo demás q, está pasable?? Me lo apruevas?? ;) Bueno, wapísima, nos leemos prontito!!!

Miina: Uuuuf!!! I ara t'he de respondre a tu? Però de què et queixes si ja tens tot un fic per a tu soleta??? Bé, seré breu, eh??? No t'ho prenguis malament, però he de baixar a barna per posar-me les malletes i el mocador al cap i fer de teixonet... Doncs bé, sé q he trigat, però "lo bueno se hace esperar", no? aquesta sóc jo, sempre fent esperar ;) Doncs bé, espero q hagis disfrutat de la segona part (dels encantadors trossos Cedric/Mina, dels stupendíssims Cho/Justin, dels romanticons Draco/Ginny... bé, jo no sé amb qui em quedo, però...) Saps què? Que com q ja has tornat de passejar el Topin i estàs donant voltes per aquí, et deixo ja!! Un petonàs guapíssima!!! (o dos, o tres, o més... juajuajuajau)

Hasta prontito!!!

^___^