Ik voel opluchting terwijl mijn schip opstijgt. Vegeta zal me nooit meer lastigvallen, het is afgelopen. Riana zal binnen vierentwintig uur opgelost zijn, haar geest kan niet voortleven in isolatie in mijn lichaam. Mijn gezicht ontspant voor het eerst sinds lange tijd. Twee vliegen in één klap! Ik kan niet wachten tot ik weer thuis ben en bal mijn vuisten. Door de fusie met de Saiyan Spirits ben ik enorm veranderd en ik geniet nu pas van het feit dat ik de sterkste vechter van het hele universum ben. Ik begrijp nu wat Vegeta daar zo belangrijk aan vond…
Eenmaal thuis vertel ik het nieuws aan Trunks en Bra. Ze zijn allebei diep geschokt, maar ik leg ze kalm uit dat het niet anders kon. Bra barst in tranen uit – hel, ze is ook pas negen en kan het allemaal niet bevatten. Ik troost haar zo goed mogelijk, maar in de dagen daarna zondert ze zich af. Ze lijkt behoorlijk op haar vader in dat soort dingen, met Trunks kan ik veel beter praten. Hij vraagt me het hemd van het lijf over het gevecht. Omdat hij meer Saiyan dan Magiër is, begrijpt hij mijn handelswijze. Dan schudt hij zijn hoofd. "Vader… Het ging de laatste tijd zo goed met hem! De dood van m… Bulma moet hem over de grens hebben getrokken."
"Wat er ook gebeurt, Vegeta kun je nooit vertrouwen, Trunks. Hoe vreselijk ik het ook vind om te zeggen, hij gaat veel te veel op in zijn eigen trots- en eergevoelens. Hij zou me zonder enige twijfel hebben gedood, alleen maar om de sterkste te worden. Nu ik gefuseerd ben met de Saiyan Spirits, begrijp ik zijn motieven, maar dat wil niet zeggen dat ik ze goedkeur. Ik heb gedaan wat ik kon."
Trunks zucht diep. "Arme Bra… Ze was gek op hem, ook al liepen ze voortdurend te bekvechten. Ik hoop dat ze het kan accepteren."
"Ze zal wel moeten," zeg ik hard. "Voor ons begint een nieuw leven… Zonder Vegeta."
"Goku! Wat leuk dat je ons komt opzoeken!" Ik ren de tuin in om hem te begroeten en kijk hem verbaasd aan als ik zie hoe ernstig zijn gezicht staat.
"Wat is er aan de hand?" vraag ik onmiddellijk.
"Problemen in Otherworld. We moeten er direct heen, King Kai nam net contact met me op."
Ik knik en zeg: "Wacht even, ben zo terug." Ik sleur Trunks de keuken uit, zijn broodje nog in zijn hand. Dan leggen we onze hand op Goku's schouder en verdwijnen in het niets. Bra kijkt ons met een chagrijnig gezicht na, maar ik ben de enige die dat nog ziet. In een flits zijn we in… Ja, waar eigenlijk? Dit lijkt helemaal niet op Otherworld!
"Goku…" zeg ik waarschuwend. "Is dit een of andere grap?"
Hij kijkt verbaasd om zich heen. "Nee, dit moet Otherworld zijn, ik voel de energie van King Yemma!"
Ik concentreer me en knik dan. "Je hebt gelijk. Maar hij voelt vreemd aan." We vliegen met zijn drieën naar het incheckpunt en krijgen de schrik van ons leven: het is volledig bedekt met een glasachtige substantie. Goku vuurt een schot af, maar boekt daarmee geen enkel resultaat. Ik vloek binnensmonds. "What the hell is hier aan de hand?"
Trunks kijkt me vragend aan. "Kan dit het werk van een Magiër zijn?
Ik twijfel. "Lijkt me sterk, maar er zit wel een magisch luchtje aan. De energie die ik voel, is slechter dan ik ooit heb gevoeld… Goku, vraag het eens aan King Yemma?"
Telepathisch contact met King Yemma verklaart alles.
De doden worden gereinigd van hun zonden en slechtheid voor ze verder mogen gaan en dat gebeurt in een gigantische machine – en die is geëxplodeerd. Ik sla mijn hand tegen mijn voorhoofd. "Fantastisch! Eeuwenlang hebben zich daar kwade krachten opgestapeld en nu zwerven ze hier ergens rond?"
"Dat is nog niet alles, de dimensies beginnen in elkaar over te lopen door de enorme verschuiving in het evenwicht… Op dit moment wordt jullie planeet belaagd door alle slechteriken die ooit in de hel terecht zijn gekomen!"
Ik zucht eens diep en haal dan geërgerd mijn schouders op.
"Okee. Trunks, wij gaan kijken waar die kwade krachten zich verstopt hebben. Goku, probeer jij ondertussen King Yemma te bevrijden."
"En de aarde dan?" vraagt Goku me met een bijna bezorgde blik.
Ik lach hem vrolijk toe en zeg: "Dat moeten Gohan en Goten toch makkelijk aankunnen?"
Hij denkt even na en knikt dan net zo vrolijk terug. Trunks en ik vertrekken en vliegen op de vreemd aanvoelende energie af. We hoeven niet lang te zoeken; voor ons doemt een enorme gestalte op.
"Janemba!" roept het wezen voortdurend. Het is groot, ziet eruit als een uit zijn krachten gegroeide Pokémon en stuitert rond als een kind van twee jaar oud. Ik kijk Trunks verveeld aan.
"Wat moeten we hier nou weer mee? Hij ziet er nog niet zo kwaad uit…" Ik vlieg naar het wezen toe en blijf voor zijn enorme hoofd zweven. "Janemba!" brult het zodra het me in zijn blikveld krijgt. Dat blijkt meteen een soort strijdkreet waarmee het me aanvalt. Verbaasd over de snelheid van het lompe wezen land ik hard op de grond. Trunks kijkt grijnzend op me neer. "Niet zo kwaad, zei je? Ik geloof dat Pokémon hier sterker is dan je denkt!"
"Ik denk dat het beestje Janemba heet," zeg ik terwijl ik kreunend overeind kom. "Laten we hem inpakken en daarna wegwezen, ik vind gevechten met plumpuddingen niet bijster interessant." We transformeren naar Super Saiyan en vallen Janemba gezamenlijk aan. Het beest heeft een irritante gewoonte: het kan slaan en dan de slag teleporteren naar een geheel andere locatie. Trunks en ik worden dan ook herhaaldelijk vanuit andere hoeken geraakt dan we verwachten. "Dit begint me serieus de keel uit te hangen," grom ik kwaad. "Leid hem af, dan maak ik er een eind aan." Trunks knikt en valt Janemba aan. Ik vlieg omhoog en suis dan met hoge snelheid op het hoofd van het beest af, met twee energiebollen klaar in mijn handen. Ik stort mezelf letterlijk door Janemba heen en spring daarna snel naar achteren om te zien of hij werkelijk verslagen is… Eerst lijkt het alsof zijn lichaam naar binnen kolkt en verdwijnt, maar dan zien we dat er in feite een transformatie plaatsvindt. Janemba wordt een stuk kleiner, paars, gehoornd en krijgt een staart. Het Pokémon-uiterlijk is volledig verdwenen en zijn blik jaagt me angst aan. Dan trekt het nieuwe wezen vanuit het niets een zwaard en ook daarmee kan het slagen teleporteren.
"Trunks, kijk uit!" Trunks is echter te laat met zijn energieschild en valt zwaargewond neer. Hij transformeert onmiddellijk terug naar zijn normale vorm. Ik ren erheen om hem te genezen, maar Janemba teleporteert en staat opeens voor me. Hij grijpt me bij mijn keel en tilt me op. Welke tegenaanvallen ik ook probeer, het wezen weigert los te laten. Dan begint hij tergend langzaam zijn hand samen te knijpen… Rochelend transformeer ik naar Super Saiyan 2, maar ook daar is hij niet van onder de indruk. De wereld om me heen begint in razend tempo te vervagen. "Ongelooflijk," denk ik nog, "wat een kracht…" Dan flitst er een gestalte langs me heen en trapt Janemba bij me weg. Ik val languit op mijn rug op de grond en verlies een moment het bewustzijn. Vervolgens sla ik mijn ogen op en probeer uit alle macht weer lucht door mijn beschadigde keel naar binnen te zuigen. Ik richt me, steunend op mijn elleboog, op en krijg de verrassing van mijn leven. Vegeta staat met zijn rug naar me toe, rechtop en klaar voor de aanval. In plaats van zijn gebruikelijke Saiyan armor draagt hij een donkerblauwe gi en de onvermijdelijke witte handschoenen en laarzen. Zijn staart ligt strak om zijn middel gebonden.
"Niet gedacht… dat je me ooit nog een reden zou geven… om blij te zijn je te zien," zeg ik sarcastisch, nog steeds hijgend en hoestend.
Hij draait zich om en kijkt me met een dodelijke blik aan. "Maak je geen illusies," snauwt hij. "Ik ben hier om ervoor te zorgen dat je blijft leven… omdat ik je zelf wil doden. Deze paarse freak zal mijn plannen niet dwarsbomen."
"Nog steeds even vriendelijk. Ik dacht dat jij dood was, trouwens." Ik sta op en heel mijn ingedeukte luchtpijp met mijn linkerhand. Hij zwijgt en transformeert naar Super Saiyan 2. Ik zie zijn blik een moment afdwalen en herinner me dan dat Trunks daar nog steeds ergens ligt. Ik vlieg meteen naar hem toe en genees hem.
Vegeta vecht zoals hij het liefste vecht: alleen. Ik laat hem zijn gang gaan, ook al weet ik dat hij Janemba nooit in zijn eentje kan verslaan. Trunks kijkt me vragend aan als ik mijn linkerhand op zijn voorhoofd leg. Ik teleporteer hem terug naar de aarde, want ik wil niet dat hij nogmaals gewond raakt. Mijn helende krachten zijn voorlopig uitgeput en ze kunnen zijn hulp op aarde goed gebruiken. Bovendien wordt het ruzie met Vegeta en daar hoeft hij niet bij te zijn. Ik grijns grimmig en verheug me er nu al op.
Het duurt langer dan ik verwacht voordat Vegeta het gevecht serieus begint te verliezen. Waarschijnlijk heeft hij Janemba hiervoor al geobserveerd toen Trunks en ik met hem bezig waren. Mijn mondhoek krult spottend omhoog. Wat tactiek en sluwheid betreft zal ik hem nooit voorbij kunnen streven, besef ik. Uiteindelijk besluit ik me ook in het gevecht te mengen en stuit op een muur van onwil van Vegeta's kant.
"Houd je erbuiten, Tisha. Ik waarschuw je!"
"Je hebt allang door dat je hem niet aankunt. Laat het arrogante "ik heb jouw hulp niet nodig"-toneelstukje maar zitten. Ik weet hoe we hem kunnen verslaan." Ik ontwijk handig een energiestoot van Janemba en land sierlijk op één been.
"Dat kan me niets schelen," grauwt Vegeta. Hij stort zich opnieuw op Janemba, maar wordt genadeloos afgestraft. Hij transformeert terug naar zijn normale vorm.
"Jammer dat ik mijn staart niet meer heb," zucht ik. "Als Super Saiyan 4 had ik tenminste nog een kans gehad."
"Wil je de mijne lenen?" vraagt hij spottend. Bloed loopt uit een wond op zijn linkerbovenarm en ook zijn gezicht is behoorlijk gehavend. Ik kijk hem kwaad aan en hef dan mijn linkerhand op. Janemba komt vlak voor ons tot stilstand en er valt een diepe stilte.
"Ik heb het gehad met jou. Er is één manier om deze duivel te verslaan en ervoor te zorgen dat de verschillende dimensies weer gescheiden worden. Als je niet wil luisteren, sterf dan nog maar een keer voor mijn part. Zoals je reeds hebt gemerkt, kan het me erg weinig schelen of je leeft of dood bent."
Vegeta kijkt naar Janemba, die roerloos in de lucht hangt. "Ik wist niet dat je de Time Freeze techniek machtig was," merkt hij op. "Maar ik zie je je adem niet inhouden."
Ik grijp hem woest bij zijn bovenarm – ja, zijn linker natuurlijk – en knijp. Hij geeft geen krimp en kijkt me aan met zijn ijskoude, zwarte ogen. "Ik vraag het voor de laatste keer, Vegeta. Doe je mee of niet?"
"Hmpf. Vertel je plan."
"De enige manier om Janemba te verslaan is onze krachten combineren door middel van een fusie." Zweetdruppels lopen over mijn gezicht. "Met onze lichamen als één winnen we. En anders hebben we de ultieme chaos op ons geweten. Kies maar."
Vegeta zwijgt en lijkt uit steen gehouwen, hij beweegt pas na een minuut weer omdat ik op één knie neerzak.
"Kun je die beslissing vandaag nog nemen?" vraag ik hijgend. "Ik houd het niet veel langer vol." Hij aarzelt geen moment en haalt met volle kracht uit naar Janemba… maar slaat dwars door hem heen. Hij vloekt hartgrondig en trekt me dan overeind. "Goed, maar onthoud dit: jij bent daarna aan de beurt."
Ik leg mijn linkerhand op zijn borst voor hij uitgesproken is en concentreer me. We versmelten tot één wezen… Ik laat de tijd verder lopen en hoek Janemba neer. Dan verander ik naar Super Saiyan 2 en vuur een schitterende energiebol op hem af. Janemba raakt me – niet dat ik er iets van voel – en lost dan op in de lucht. Otherworld begint onmiddellijk weer terug te keren naar zijn normale staat. Ik kijk om me heen, nog genietend van de gecombineerde kracht die door mijn spieren heen golft. Mijn linkerhand maakt een snijdend gebaar en onze lichamen splitsen op. Vegeta verdwijnt zonder nog een woord tegen me te zeggen, terwijl ik ervan overtuigd was dat hij me meteen zou aanvallen. Wat is hij van plan?
Mijn krachten keren na het gevecht niet meer terug en nemen af tot ik nauwelijks sterker ben dan een gemiddeld mens. Ik stel Trunks en Goku op de hoogte.
"Het is een test die alle Magiërs moeten afleggen. De timing is echter niet fantastisch, nu Vegeta weer terug is."
"Hee," zegt Goku. "Vergeet niet dat hij ons allemaal geholpen heeft door samen met jou Janemba te verslaan."
"Ik had ook met jou of Trunks kunnen fuseren, Goku. Vegeta deed het niet voor ons... Hij zit ergens een plan uit te broeden, we moeten op onze hoede zijn. Hij mag er niet achter komen dat hij nu de sterkste is."
"Niet zolang ik er ben," gromt Trunks. Hij beseft nauwelijks hoeveel hij op zijn vader lijkt als hij zo'n nors gezicht trekt.
"En ik," valt Goku hem bij. "Ik zal voorlopig bij je blijven, Tisha, voor het geval dat. Hoe meer oogjes we in het zeil houden, hoe beter."
"Hoe lang gaat het duren voor je je kracht weer terug hebt?" vraagt Trunks praktisch.
"Ik heb geen idee, dat varieert. Ik ken een geval waarin het ruim een jaar duurde, maar dat lijkt me hier onwaarschijnlijk vanwege mijn fusie met de Saiyan Spirits. Ik ben nu meer Saiyan dan Magiër, dus het effect op mij zou in principe minder moeten zijn dan op een volbloed Magiër." Ik zucht diep.
"Gaat het?" vraagt Goku bezorgd.
"Heb je enig idee hoe het voelt om al je kracht kwijt te zijn?"
"Ehm... Nee, niet echt."
"Geloof me, het voelt klote."
Trunks onderbreekt mijn zelfmedelijden en vraagt: "Hoe is Vegeta trouwens teruggekomen?"
"Ik geloof dat Bra hem heeft teruggewenst," zeg ik zacht. "Het zou heel goed kunnen dat ze daarmee de wereld heeft gered."
"Hee, je zei net nog dat je ook met Trunks of mij had kunnen fuseren," merkt Goku terecht op.
"Wie weet? Feit blijft dat ik het waarschijnlijk niet overleefd had als Vegeta niet opeens was opgedoken. Janemba had me volledig klem."
Er valt een stilte.
"Dan zullen we hem maar dankbaar zijn, he?" zegt Trunks grimmig. Hij beseft donders goed dat een groot deel van de verdediging van zijn vrienden en familie op zijn schouders rust – en het feit dat de bedreiging bestaat uit zijn eigen vader verwart hem meer dan hij laat blijken...
Weken gaan ongestoord voorbij. Ik ben nog steeds niet gewend aan mijn gebrek aan kracht en ben ook niet van plan eraan gewend te raken. Toch zie ik me genoodzaakt mijn training te staken, mijn lichaam kan het niet aan. Gelaten accepteer ik mijn voorlopige lot en probeer te genieten van de gedwongen rust. Ondanks dat schiet ik vaak midden in de nacht wakker, vrezend dat Vegeta zijn vergeten plan om de aarde te veroveren of te vernietigen werkelijk zal uitvoeren. Goku, die niet van mijn zijde wijkt zolang ik mezelf niet kan verdedigen, ligt echter rustig naast me te slapen en meestal kruip ik tegen hem aan om weer verder te kunnen slapen. Zelfs een vals gevoel van veiligheid is beter dan geen enkel gevoel van veiligheid.