Disclaimer: Ik heb geen idee hoe je dat woord zegt in het Nederlands en ik ben te lui om het op te zoeken (. Hoe dan ook, Midden-Aarde en alles is van Tolkien (alhoewel, nu dat die dood is.) en zo verder.

Bijkomende dingen: Dit is een nederlands verhaal. For you English people, if you would like to read my story, e-mail me. Dus voor mensen die Nederlands kunnen lezen. Het gaat hier over een nieuwe donkere heerser, Morgoth. NIET MELKOR!!! Deze Morgoth is een beetje mijn personage, half en half. De Ainareth zijn ook van mij, zou je ze willen gebruiken, e-mail me dan. Slukes!!! P.S.: het kan zijn dat sommige Midden-Aardse namen verkeerd gespeld zijn, ik was weer eens te lui om ze op te zoeken.

Sorry mensen!!!!! Ik had dit verhaal op het net gezet, maar dan wel met de verkeerde taalaanduiding. Ik heb het dus terug gepost maar nu met nederlands, k denk wel dat het nu goed is.

Evil and good (origineel eh? () door Salazar Slytherin (girly

"We kunnen hen niet aanvallen, we kunnen ons geen nieuwe oorlog in Midden-Aarde veroorloven, de Oorlog om de Ring is nog maar tien jaar geleden gedaan." Legolas knikte, "Maar ze worden te gevaarlijk, we moeten iets doen."zei hij. Er klonk instemmend gemompel. Gemompel van Dwergen, Mensen, Hobbits en Elfen.

Er was weer een raad georganiseerd in Rivendel. Nauwelijks was Midden- Aarde bevrijd van een eerste vijand of er was al een nieuwe. En dit keer was het niet één tegenstander, maar een heel volk. De Ainareth. Ze beschikken over de kracht van Melkor. Op het hoogtepunt van hun kracht zijn ze in staat om op hun eentje een heel leger om ver te werpen. Alleen hadden ze daarvoor iets nodig, net als Sauron de Ring van de Macht nodig had. Zij hadden hun laterién nodig. Een soort hanger die extra macht bezit. Via deze hanger kunnen ze zwarte kunst gebruiken...

"Bovendien heb ik geleerd om witte magie te gebruiken,"ging Legolas verder "zo moeilijk kan het toch niet zijn om daarmee de leider om ver te werpen. Eens hij weg is moet het hele volk zich direct overgeven." Elrond zuchtte: "Helaas ,prins Legolas van Demsterwold, was het maar zo gemakkelijk. De Ainareth hebben geen leider, ze werken samen, dat maakt ze onoverwinnelijk." Faramir stond op "Als dat ze onoverwinnelijk maakt dan is er maar één manier om hen te verslaan." zei hij "een verrassingsaanval." Opnieuw instemmend gemompel. "Maar," sputterde Elrond tegen "ze hebben overal spionnen." Deze keer was het Aragorn, zoon van Arathorn die een argument klaar had. Hij glimlachte eventjes en toen zei hij : "Heer Elrond, wij hebben al een onderzoek gedaan en daaruit blijkt dat zij alleen spionnen op de grond hebben, een verrassingsaanval vanuit de lucht zou dus heel goed mogelijk zijn." Elrond stond versteld, maar hij was niet de enige, Hobbits en Dwergen stelden bijna onmiddellijk dezelfde vraag : "En welk plan heeft u dan ,Aragorn ,heer van Gondor?" "Ik heb het samen met heer Faramir besproken, en ook met heer Gwaihir, en hij staat toe om met een aantal dappere krijgers op de ruggen van zijn onderdanen de Ainareth aan te vallen." Elrond glimlachte zwakjes: "Het lijkt me, heer Aragorn, dat u alles al heeft uit gezocht. Dus neem ik aan dat u alles al heeft voorbereid, bijvoorbeeld vanaf waar u de machtige Ainareth gaat aanvallen?" "Natuurlijk," antwoordde Aragorn "het land van Faramir, Ithillien, is al volledig ingenomen door de Ainareth, het is dan ook meer dan logisch dat ze daar zullen zijn, het lijkt mij dus het beste als we hen aanvallen vanachter de stenen muren van de Ephel Duath." "Ik weet dat het moeilijk zal zijn om krijgers te vinden die achter deze bergen durven gaan, maar dit lijkt onze enige kans." Voegde hij eraan toe.

Elfen, Dwergen en Hobbits keken Aragorn vol angst aan. Achter de Nevelbergen gaan. Mordor betreden. Niemand zou dat ooit durven. Er waren nog steeds een paar Orks daar, niet dat deze zouden durven aanvallen, maar in het Zwarte land hing een beangstigende nevel.

"Ik zal gaan!" Alle hoofden schoten met een ruk naar de kant waar de stem vandaan kwam. Legolas was opgestaan, de blik in z'n ogen was zelfverzekerd. " Legolas, nee jij kunt niet gaan!" riep Frodo. "Waarom niet?" vroeg Legolas uitdagend "ik kan het best aan." "Maar." fluisterde Frodo " ik wil je niet kwijtraken." Aragorn stond met een ruk op: "Frodo heeft gelijk, jij mag niet gaan." "En weer moet ik dezelfde vraag stellen, heer Aragorn, waarom niet?" antwoordde Legolas. "Omdat. euh." Aragorn zweeg even "omdat jij de enige bent die witte magie kent, tegen een heel volk met zwarte magie kan jij niet op." Het was nu Legolas' beurt om te zwijgen, hij keek Aragorn onderzoekend aan. -Op de een of andere manier heeft hij wel gelijk.- dacht Legolas. -maar ik moet een manier bedenken of.- "Maar wat als." Zijn mijmeringen werden onderbroken door Gimli's stem: "Wat als Legolas nu eens een beetje van zijn witte magie aan de anderen geeft." "Wat bedoelt u heer Gimli?" vroeg Elrond " je weet dat noch Elfen noch Mensen, en ook de Dwergen niet in staat zijn om de kunst van de witte magie te begrijpen op zo een korte tijd." " Dat weet ik Heer Elrond, maar als Prins Legolas zijn witte magie nu eens bundelt in kleine deeltjes. En ze 'verpakt' in Eikenschors, dan hebben we een soort bommen. En die kunnen andere Elfen ook dragen." Elrond's gezicht lichtte op: " Heer Gimli u bent geniaal! Het enige wat we dan nog moeten doen is vrijwilligers vinden." "Dan ga ik, het zijn tenslotte mijn bommen." zei Legolas direct. "Ik heb de indruk, Prins Legolas" antwoordde Elrond "dat ik u toch niet kan tegenhouden, dus moet het maar. Glorfindel, Haldir, Rowen, Noriand en Labadel zullen je vergezellen. Als iedereen akkoord is kunnen we de raad stopzetten en voorbereidingen treffen voor ons plan." "Wij zijn akkoord." klonk het van alle kanten. "Laat de voorbereidingen dan beginnen!"

Een maand en een half later was alles klaar en kon het grote offensief tegen de Ainareth beginnen. Legolas en de anderen stonden klaar om te vertrekken richting het leger van de Ainareth. De laatste instructie's werden gegeven. ".dus, de snelheid van de paarden van de Ainareth kan een probleem vormen. Het is dus het beste als je eerst een snelle bom gooit naar hun paarden. Begrijp je Legolas?" vroeg Elrond. "Ja,. ik begrijp het." zei Legolas moedig. Legolas ging op de rug van Gwaihir zitten en wou juist vertrekken toen Aragorn hem nog even apart nam: "Ik weet dat ik normaal nu op dit moment nog zou moeten proberen om je tegen te houden, maar dat doe ik niet. Ga nu Legolas, en doe je best, het Lot van Midden-Aarde ligt in jouw handen." "Bedankt Aragorn" antwoordde Legolas, je kon nog net tranen in zijn ogen zien blinken. Tot hij zich omdraaide en samen met Gwaihir opsteeg.

"Heer! De Ainareth zijn op vijf kilometer verwijderd van ons, binnen een minuut zijn we er. En we zijn nog steeds niet opgemerkt." Riep Rowen naar Legolas. Legolas' gezicht stond grimmig: "Houd de bommen voor de paarden klaar Noriand! De rest,. houd je klaar voor het gevecht van je leven!" Een zwarte vlek werd zichtbaar, -o nee,-dacht Legolas- ik had niet verwacht dat het er zo veel zouden zijn. als we maar genoeg bommen hebben.- Plots kwam de menigte beneden hen in beweging, ze hadden hen ontdekt! "Vlug, bommen los!" gilde Legolas.

Honderd meter lager ontstond er grote paniek als de eerste bom midden in het kamp van de paarden neerkwam. Drie mensen haasten zich naar de rand van het kamp om hun paarden op te halen en zo snel mogelijk weg te rennen. Mordred, Morgana en Morgoth. Een gezin. "Morgoth!" riep Mordred buiten adem"Maak dat je wegkomt!" "Nee!" schreeuwde Morgoth terug "Ik laat jullie niet achter!" Morgoth liep terug naar zijn vader die hijgend met zijn hand tegen zijn zij gedrukt stond. "Morgoth! Doe wat je vader zegt!" riep nu ook Morgana die kwam aflopen. "Maar." Ineens kwam Mordred met een ruk overeind en hief zijn zoon op bij zijn middel en smeet hem met een enorme kracht honderd meter verder weg... Zijn laatste kracht. Op hetzelfde moment kwam een bom van Legolas met al zijn kracht neer op Mordred en Morgana. Morgoth schreeuwde het uit in paniek: "Neeeeeeeeeeeeeeeeee!" Zo snel als zijn benen hem konden dragen rende hij naar zijn ouders. "Vader! Zijn jullie o.k?" Mordred's gezicht zat helemaal onder het bloed. Hij zag helemaal lijkbleek, zijn arm en been lagen in een vreemde hoek. "Morgoth."fluisterde hij zwakjes "Morgoth, haal Niarag en vlucht weg,. vlucht." "Maar." "Ga." Morgoth draaide zich om en rende naar de rand van het kamp. Hij keek zoekend rond en floot twee keer, lang en schel, toen hij achter zich een enorme knal hoorde. Versuft door de druk op zijn oren bleef hij even duizelend staan. Toen hij zich omdraaide zag hij welke ravage de grootste bom van Legolas had aangericht. Tenten lagen verscheurd in elkaar, een wirwar van lijken en brandend hout. Het drong maar langzaam tot Morgoth door. Hij was de enigste, de allerlaatste, de laatste van de Ainareth.

Een geluid haalde hem uit zijn trance. Gehinnik. Niarag stond naast hem. Een enorme merrie met bloedrode ogen zonder pupillen. Ze duwde haar hoofd tegen zijn schouder. Met ongeduldig gehinnik maande ze hem aan om hem te haasten. Morgoth kreeg plots alle besef van tijd terug en sprong op zijn paard. In een duizelingwekkende snelheid galoppeerden ze weg.

Niet ver boven hen klonken opgewonden kreten. "We hebben hen verslagen! Eindelijk!" schreeuwde Haldir uit pure blijdschap. Alle Elfen babbelden honderduit over hun overwinning. Behalve Legolas zat afwezig op de rug van Gwaihir te spelen met zijn laatste bom. "Wat is er heer Legolas?" vroeg Labadel "bent u niet blij dat we de Ainareth hebben verslagen." "Tuurlijk ben ik blij Labadel" antwoordde Legolas "Natuurlijk, het is gewoon dat." Wat Legolas wou zeggen kwamen ze nooit te weten. De adelaars van Gwaihir begon ineens angstig te schreeuwen: "Kijk! Kijk daar, er ontsnapt er één!" Legolas hoefde niets te zeggen, Gwaihir vloog direct op volle snelheid op de eenzame ruiter af.

Morgoth schrok. Hij had de schreeuw van een adelaar gehoord. Hij wou Niarag juist aansporen om sneller te gaan toen vlak naast hem Legolas' laatste bom neerkwam. Morgoth werd van zijn paard tegen de grond gesmakt met z'n hoofd recht op een steen. Alles werd zwart voor z'n ogen, hij kon nog net een schreeuw in de verte horen "Morgoth!!!!!" Na een harde knal was ook dit geluid verdwenen.