4444444444444444444444444444444
Thuis
4444444444444444444444444444444
Dit is nu chappie 4. THUIS
Ik hoop dat deze hfst. wat langer wordt.
Duzzz veel lees plezier
### s`nachts
Het was nacht. Het was een koude nacht.
Akira lag op haar matras te bibberen van de kauw. Zosha was dicht tegen haar aan gekropen.
Ze was blij dat ze Zosha had. Ook al was ze een groot geheim. Ze had eindelijk iemand die ze kan vertrouwen iemand die tegen haar op kijkt.
Toen dacht ze aan de blunder van vanmiddag.
Hoe kon ze nu lachen over iets wat geen grapje was. En ik lach eigelijk nooit wat moet hij wel gedacht hebben. Wat een ontzettende trut zeg, wat een doos, wat een slaaf. Ja dat was ze slaaf van het huis. Maar het was thuis. Ze zal nooit buiten het huis durven komen. NOOIT. Het was toch eng daar buiten. Daar waren nog veel meer boze mensen. Maar als ik het ooit durf dan dan reis ik de hele wereld af. Als, als ik het durf. Vast niet. Ik ben nog nooit buiten de muren van het huis geweest. Ik heb nog nooit een winkel gezien of of een park. W wat zou dat mooi zijn een park. Waar kinderen spelen en honden kunnen rennen.
Zo gingen Akira`s gedachten elke nacht. Elke nacht droomde ze van een de plek buiten de muren.
### De volgende dag in de middag
Akira was druk bezig de kamers van Kai's gang schoon te maken. (Ze doet elke dag een andere gang schoon maken.)
Naar een paar kamers te hebben gedaan kwam ze bij zijn kamer. De kamer waar ze het een beetje warm van kreeg. Ze zuchtte een keer diep en klopte op zijn deur.
"Binnen"
Ze drukte de deur open. En ze zag Kai zitten. Hij had een boek voor zich.
"Ik kom Uw kamer doen Meneer Hiwatari"zei een verlegen stem.
Kai keek om. Hij kreeg het een klein beetje warmer van binnen. Wat is dit nu weer. Waarom gaat mijn hart nu zo te keer. Zucht het zal wel niks wezen. Het is maar tijdelijk. Hoop ik.
"Is goed begin maar"Zei een jongens stem. Kai`s stem.
Ze begon met afstoffen, toen maakte ze zijn bed op, Toen pakte ze de boeken weer goed op zijn plank, gaf zijn planten water, en stofzuigde. En de hele tijd zeiden ze niks. Geen woord.
Maar ze hadden wel contact hoor. Ze konden hun ogen niet van elkaar afhouden. Telkens effen stiekem kijken.
Toen liep ze langs Kai heen en zag dat hij een boek in de handen had. Er stonden ook plaatjes in. 1 plaatje van een riviertje.
"Heeft U al een keer zon stromend meer gezien meneer". Kai keek vreemd op. Stromend meer?
Toen keek hij naar zijn boek. Het was een biologie boek. Hij lachte een beetje.
"Dit heet een rivier". Zei de jongen.
"Oh sorry" zei de meisjes stem geschrokken.
"Ja, ik heb het al eerder gezien al vaker zelfs", zei Kai
"Is dat mooi?" Kai keek raar op van die vraag.
Hij had nog nooit eerder nagedacht over een rivier hij moet wel dingen leren over revieren maar hij had er nog nooit over nagedacht of het mooi was.
"Denk het wel'was zijn antwoord. "Heb jij het dan nog nooit gezien dan".
"Nee", zei het meisje schuddend met haar hoofd.
Kai was een beetje geschrokken dat hij dat gevraagd had. Hij had nu wel een beetje een gesprek begonnen. Maar op een één of andere manier maakte dat niet uit voor hem.
"Hoezo niet dan?"weer een vraag van Kai. (Unica: Kai wordt ziek hij praat)
"Ik ben nog nooit buiten de muren van dit gebouw geweest", antwoordde Akira.
"Wat!!!!"Zei Kai hard. "Nog NOOIT"
Nee schudde Akira.
"Hoezo niet dan". Vroeg Kai geschokt door.
"Dat is verboden. Ze zeggen dat het gevaarlijk is. Ik ben hier geboren en tijdens mijn geboorte is mijn moeder overleden. Ze woonde toen hier. Meneer Jylar heeft mij toen op zich genomen. Eerste was het best nog wel leuk hier. Maar toen kreeg ik steeds meer verplichtingen hier. Toen ik 4 was moest ik al de was op halen. Op mijn 6de moest ik al de was doen. Op mijn 8ste moest ik vloeren schrobben en ramen lappen. Meneer Jylar vertelde me dat ik tegen niemand wat mocht zeggen zolang het niet nuttig was. Anders krijg ik als ik 18 ben mijn erfstuk niet. En anders wil hij mij ook nooit wat zeggen over mijn moeder. Hij heeft mij verplicht om op en stuk van de zolder te slapen. Ik mag geen bezittingen hebben. En ik mag mij absoluut niet met iemand binden. Geen vriendschap, geen liefde. Ik ben slaaf geworden. Slaaf in eigen huis. Als iemand mij wat aan doet moet ik mijn mond dicht houden en gewoon verder gaan. En ik weet eigelijk niet waarom ik dit nu vertel terwijl het verboden is. Sh*t."
Kai sprong op en pakte haar hand. "Maar ik zal niks door vertellen. Niks van wat je zegt."
Akira lachte en boog voor hem. "Dank U wel meneer dank U".
"Maar op 1 voorwaarde, noem me geen meneer ik voel me dan zo oud"lachte Kai.
Akira lachte. Ze hadden nog steeds elkaar`s hand vast.
"Maar waarom pik je dit alles. Hij moet het jou wel geven jouw erf stuk?"
"Dat weet ik niet Kai dat weet ik niet. Maar ik wil het er niet op wagen."
Ze gingen op Kai's bed zitten. Nog steeds hun handen vast. Toen liet Kai Akira`s handen los. Hij pakte zijn biologie boek en klapte het los. Hij liet haar plaatjes zien van bloemen en planten van dieren en bergen, mensen en plekken op de aarde.
Zo bleven ze 2 uur zitten. Kletsen over de wereld buiten de muren.
### 2 uur later dus
"Het was heel fijn om met iemand te praten zo als jouw Kai. Maar ik moet verder naar andere kamers", zei Akira.
"Is goed meid "zei Kai.
Ze zwaaide nog een keer na elkaar en ze was weg.
### Akira en Kai`s love song
Kai: Onderuit in woeste wilde golven Door de branding van jouw liefde Word ik bedolven in jouw ogen In jouw zee van liefde wil ik verdrinken
Stapel op jou, als geen ander Stapel op jou
Akira: Ik zie de wolken over drijven Ik wil hier heel m'n leven blijven Dit is door niemand te beschrijven Ik ben vanuit mijn tenen
Alle 2:
Stapel op jou Als ik ga zwemmen in jouw ogen, dan kom ik nooit meer op het droge Ik word steeds verder weggezogen Ik ben vanuit mijn tenen
Stapel op jou (Kai) Ja op jou (Akira) Op jou (Kai) Op jou (Akira)
Wat een vrouw (Kai)
Je bent een oceaan (Akira) Een zee waarin ik wil vergaan (Kai)
in oceanen (Akira) kopje onder (Kai) ik word bedolven (Akira)
Alle 2
in jouw ogen ieder woord dat je zegt laat me zweven hmmmm
wat je doet wat je zegt is om het even
want ik ben (Kai) stapel op jou (Akira) als geen ander (Kai) stapel op jou (Akira)
Unica: Tadadada. Nauw ehmmm het is dus een klein klein beetje een musical.
Maar dat maakt niet uit wand het pas er eigelijk wel een beetje bij vind ik.
Zo mysterieuze verlangen naar elkaar. Best leuk.
Dit is nu chappie 4. THUIS
Ik hoop dat deze hfst. wat langer wordt.
Duzzz veel lees plezier
### s`nachts
Het was nacht. Het was een koude nacht.
Akira lag op haar matras te bibberen van de kauw. Zosha was dicht tegen haar aan gekropen.
Ze was blij dat ze Zosha had. Ook al was ze een groot geheim. Ze had eindelijk iemand die ze kan vertrouwen iemand die tegen haar op kijkt.
Toen dacht ze aan de blunder van vanmiddag.
Hoe kon ze nu lachen over iets wat geen grapje was. En ik lach eigelijk nooit wat moet hij wel gedacht hebben. Wat een ontzettende trut zeg, wat een doos, wat een slaaf. Ja dat was ze slaaf van het huis. Maar het was thuis. Ze zal nooit buiten het huis durven komen. NOOIT. Het was toch eng daar buiten. Daar waren nog veel meer boze mensen. Maar als ik het ooit durf dan dan reis ik de hele wereld af. Als, als ik het durf. Vast niet. Ik ben nog nooit buiten de muren van het huis geweest. Ik heb nog nooit een winkel gezien of of een park. W wat zou dat mooi zijn een park. Waar kinderen spelen en honden kunnen rennen.
Zo gingen Akira`s gedachten elke nacht. Elke nacht droomde ze van een de plek buiten de muren.
### De volgende dag in de middag
Akira was druk bezig de kamers van Kai's gang schoon te maken. (Ze doet elke dag een andere gang schoon maken.)
Naar een paar kamers te hebben gedaan kwam ze bij zijn kamer. De kamer waar ze het een beetje warm van kreeg. Ze zuchtte een keer diep en klopte op zijn deur.
"Binnen"
Ze drukte de deur open. En ze zag Kai zitten. Hij had een boek voor zich.
"Ik kom Uw kamer doen Meneer Hiwatari"zei een verlegen stem.
Kai keek om. Hij kreeg het een klein beetje warmer van binnen. Wat is dit nu weer. Waarom gaat mijn hart nu zo te keer. Zucht het zal wel niks wezen. Het is maar tijdelijk. Hoop ik.
"Is goed begin maar"Zei een jongens stem. Kai`s stem.
Ze begon met afstoffen, toen maakte ze zijn bed op, Toen pakte ze de boeken weer goed op zijn plank, gaf zijn planten water, en stofzuigde. En de hele tijd zeiden ze niks. Geen woord.
Maar ze hadden wel contact hoor. Ze konden hun ogen niet van elkaar afhouden. Telkens effen stiekem kijken.
Toen liep ze langs Kai heen en zag dat hij een boek in de handen had. Er stonden ook plaatjes in. 1 plaatje van een riviertje.
"Heeft U al een keer zon stromend meer gezien meneer". Kai keek vreemd op. Stromend meer?
Toen keek hij naar zijn boek. Het was een biologie boek. Hij lachte een beetje.
"Dit heet een rivier". Zei de jongen.
"Oh sorry" zei de meisjes stem geschrokken.
"Ja, ik heb het al eerder gezien al vaker zelfs", zei Kai
"Is dat mooi?" Kai keek raar op van die vraag.
Hij had nog nooit eerder nagedacht over een rivier hij moet wel dingen leren over revieren maar hij had er nog nooit over nagedacht of het mooi was.
"Denk het wel'was zijn antwoord. "Heb jij het dan nog nooit gezien dan".
"Nee", zei het meisje schuddend met haar hoofd.
Kai was een beetje geschrokken dat hij dat gevraagd had. Hij had nu wel een beetje een gesprek begonnen. Maar op een één of andere manier maakte dat niet uit voor hem.
"Hoezo niet dan?"weer een vraag van Kai. (Unica: Kai wordt ziek hij praat)
"Ik ben nog nooit buiten de muren van dit gebouw geweest", antwoordde Akira.
"Wat!!!!"Zei Kai hard. "Nog NOOIT"
Nee schudde Akira.
"Hoezo niet dan". Vroeg Kai geschokt door.
"Dat is verboden. Ze zeggen dat het gevaarlijk is. Ik ben hier geboren en tijdens mijn geboorte is mijn moeder overleden. Ze woonde toen hier. Meneer Jylar heeft mij toen op zich genomen. Eerste was het best nog wel leuk hier. Maar toen kreeg ik steeds meer verplichtingen hier. Toen ik 4 was moest ik al de was op halen. Op mijn 6de moest ik al de was doen. Op mijn 8ste moest ik vloeren schrobben en ramen lappen. Meneer Jylar vertelde me dat ik tegen niemand wat mocht zeggen zolang het niet nuttig was. Anders krijg ik als ik 18 ben mijn erfstuk niet. En anders wil hij mij ook nooit wat zeggen over mijn moeder. Hij heeft mij verplicht om op en stuk van de zolder te slapen. Ik mag geen bezittingen hebben. En ik mag mij absoluut niet met iemand binden. Geen vriendschap, geen liefde. Ik ben slaaf geworden. Slaaf in eigen huis. Als iemand mij wat aan doet moet ik mijn mond dicht houden en gewoon verder gaan. En ik weet eigelijk niet waarom ik dit nu vertel terwijl het verboden is. Sh*t."
Kai sprong op en pakte haar hand. "Maar ik zal niks door vertellen. Niks van wat je zegt."
Akira lachte en boog voor hem. "Dank U wel meneer dank U".
"Maar op 1 voorwaarde, noem me geen meneer ik voel me dan zo oud"lachte Kai.
Akira lachte. Ze hadden nog steeds elkaar`s hand vast.
"Maar waarom pik je dit alles. Hij moet het jou wel geven jouw erf stuk?"
"Dat weet ik niet Kai dat weet ik niet. Maar ik wil het er niet op wagen."
Ze gingen op Kai's bed zitten. Nog steeds hun handen vast. Toen liet Kai Akira`s handen los. Hij pakte zijn biologie boek en klapte het los. Hij liet haar plaatjes zien van bloemen en planten van dieren en bergen, mensen en plekken op de aarde.
Zo bleven ze 2 uur zitten. Kletsen over de wereld buiten de muren.
### 2 uur later dus
"Het was heel fijn om met iemand te praten zo als jouw Kai. Maar ik moet verder naar andere kamers", zei Akira.
"Is goed meid "zei Kai.
Ze zwaaide nog een keer na elkaar en ze was weg.
### Akira en Kai`s love song
Kai: Onderuit in woeste wilde golven Door de branding van jouw liefde Word ik bedolven in jouw ogen In jouw zee van liefde wil ik verdrinken
Stapel op jou, als geen ander Stapel op jou
Akira: Ik zie de wolken over drijven Ik wil hier heel m'n leven blijven Dit is door niemand te beschrijven Ik ben vanuit mijn tenen
Alle 2:
Stapel op jou Als ik ga zwemmen in jouw ogen, dan kom ik nooit meer op het droge Ik word steeds verder weggezogen Ik ben vanuit mijn tenen
Stapel op jou (Kai) Ja op jou (Akira) Op jou (Kai) Op jou (Akira)
Wat een vrouw (Kai)
Je bent een oceaan (Akira) Een zee waarin ik wil vergaan (Kai)
in oceanen (Akira) kopje onder (Kai) ik word bedolven (Akira)
Alle 2
in jouw ogen ieder woord dat je zegt laat me zweven hmmmm
wat je doet wat je zegt is om het even
want ik ben (Kai) stapel op jou (Akira) als geen ander (Kai) stapel op jou (Akira)
Unica: Tadadada. Nauw ehmmm het is dus een klein klein beetje een musical.
Maar dat maakt niet uit wand het pas er eigelijk wel een beetje bij vind ik.
Zo mysterieuze verlangen naar elkaar. Best leuk.
