666666666666
Afscheid
666666666666
Dit hoort een hele zielige chapy te worden.
Dus bereid je maar voor.
Dus veel plezier met lezen.
_____________________
Het was donderdag morgen. De zon scheen. Het was heel koud. Het vroor en er lach sneeuw.
Kai en Akira hadden extra niet veel tegen elkaar gezegd. Ze waren 1x bijna betrapt. Ze wilden het niet nog een keer.
Ze waren voorzichtig, maar toch spraken ze stiekem heel stiekem. Ook had ze op een één of andere manier meer was van Kai.
Telkens dat ze elkaar weer zagen hadden ze elkaar`s hand vast.
Het was spanend. Heel spanend.
____________________
Akira was door de gangen de ramen weer te lappen. Toe zag ze het prik bord hangen. Ze keek er altijd effen op. Ze zag dat er een nieuw beyblade team was gekomen. "De Stars. Toen keek ze wie er allemaal in zaten.
Leider: Frankie met zijn blade Refles (een vuur draak)
Team genood: Hamoe met zijn blade klitens (een tijger met vleugels)
Team genood: Maria met haar blade Angelzja (een engel met horens)
Team genood: Karel met zijn blade Xeaner (een dolfijn)
Dit zijn onze beste bladers van het huis. We hadden de kampioen ook gevraagd maar hij is al lijder van de blade breakers zo kon hij niet in ons selectie aan bod komen.
"Goed hè schoonmaakster ik ben de leider, als ik jou was zou ik maar extra goed je werk bij mij doe anders krijg 'ik'een slechte naam en dat wil ik niet hoor:" Zei een arrogante jongens stem.
Akira keek om. Ze zag Frankie en Hamoe staan. Hamoe lachte om wat zijn kameraad zij.
"Ja meneer"knikte Akira en liep weg.
"Hey schoonmaakster"riep Hamoe.
Akira keek om.
"Let op onze woorden hè als je ons op een één of andere manier voor schut zet zwaait er wat." Zei Hamoe.
Akira draaide zich weer om. Liep de hoek om van de gang en toen zag ze Kai staan.
Hij had alles gehoord. Hij lachte scheef naar haar en gaf een knip oog. "kom je zo mijn was brengen?"
"Ja, meneer het is bijna klaar"zei Akira rustig.
"Okay, wand ik heb het snel nodig". Antwoordde de jongen.
Akira en Kai hadden een soort geheime taal ontwikkeld. Wanneer Kai snel iets nodig had wou hij dat haar snel ziet. Waneer Akira zegt dat het snel klaar is betekend dat, dat ze heel snel bij hen is. Wanneer zij vraagt of Kai nog was heeft kwam ze snel naar hem toe.
Niemand had het in de gaten. Gelukkig niet. Alles was geheim. Het was echt spannend.
Maar Kai wist dat hij moest gaan. Terug naar zijn team. Maar hij kreeg steeds meer dwang om hier te blijven. Maar dat mocht niet. Dat kon niet. Hij zou dan zijn team laten vallen en Akira meer in gevaar brengen. Hij wist dat de tijd snel zal komen.
Ze liepen weer verder. Ze konden niet te lang blijven staan.
_______________________________________
Die middag werd er aan de deur van Kai`s kamer geklopt. Het was Akira. Ze kwam met een mand vol was aan. Ze zette de mand op de grond. Kai liep naar haar toe en lachte. Akira had snel achter haar de deur dicht gedaan.
Ze stonden zwijgend tegen over elkaar. Ze hoorde hun harten bonken in hun borst. De adrenaline vloog door hun lichaam. Ze keken elkaar strak aan.Toen pakte Kai haar hand vast en trok haar dichter naar zich toe. Ze voelde zijn adem in haar gezicht. Ze keken elkaar nog steeds strak aan. Nog steeds voelde ze hun eigen harten in hun borst kloppen als een gek. Akira legde een hand op zijn rug. Toen sloeg ook een arm van Kai over haar schouder. De adrenaline vloog nu nog harder door hun lichamen. Ze sloten hun ogen. Toen voelde Akira wat zachts op haar lippen. Het waren de lippen van Kai. Hij zoende haar. Ze beantwoorde de zoen.
Het was van korte duur. Er werd kei hard op de deur geklopt. Ze lieten elkaar spontaan los.
Akira pakte de was mand. En Kai riep 'binnen'.
De deur ging open en meneer Jylar stond daar samen met een oude dikke man. Het was meneer Dikenson.
Akira was begonnen met zijn was aan het opvouwen.
Meneer Dikenson liep achter meneer Jylar aan naar binnen.
"Akira hier is een koffer pakt de kleren van Kai hier maar in hij vertrekt vanavond nog terug naar Japan."zei meneer jylar.
Akira draaide zich om. Pakte zijn koffer aan en legde het open op zijn bed.
"Kom op jongen dan kletsen wij wat bij"zei meneer D en ze liepen de kamer uit. Kai keek nog een keer om.
Er was een heel zwak lachje op Akira`s gezicht. Kai had zijn gezicht strak staan. Meer boos.
Kai wist dat hij een keer van haar gescheiden moest worden. Dat hij terug naar zijn team moest. Maar niet zo snel. Zo kon hij toch geen afscheid nemen van haar.
___________________________________________________
### Die avond ###
"Heb je alles Kai"vroeg meneer D.
"Ja meneer, maar kan ik nog heel effen afscheid nemen van iemand. Ik ben zo terug"vroeg Kai.
"Is goed jongen. Tot zo"antwoordde meneer D met een lach.
Kai liep weg. De gangen door tot dat die bij de deur voor de zolder stond. Hij deed de deur los en liep naar boven.
Hij hoorde iemand zachtjes huilen. Toen hij boven aan de trap stond rende Zosha op hem af.
Hij aaide het hondje.
Toen liep hij naar Akira toe die niet 1x had gekeken.
Hij ging naast haar zitten en sloeg een arm om haar heen.
Ze keek op. Haar ogen waren rood door het huilen. Haar lip trilde een beetje door het verdriet.
"Ik kom nu echt afscheid nemen zei Kai.
"Ik weet het"zei een trilende stem.
Kai kuste haar een keer op haar voorhoofd.
Ze keken elkaar aan. Toen draaide Akira haar hoofd weg.
"Hey, ik wist ook niet dat deze dag zijn kwelling ging worden" zei Kai.
"Maar je wist dat je een keer weg moest, dat je hier weg ging terug naar je team"zei een boze stem. Die trilde door verdriet.
"ja, dat wist ik"
"waarom heb je me dat dan nooit verteld"
"omdat dit zo perfect was jij ik wij samen. Ik wou niet dat er iets tussen ons zou komen."
"maar er zit al zo veel tussen ons. Ik ben het arme slaafje en jij de rijke mysterieuze student. Ik ben een nietsnut en jij wordt aanboden. Jij bent de wereld rond geweest en ik, ik ken alleen het huis meer niet."
"mij leven is verre van perfect. Ik ken mijn ouders niet. Ik heb mijn geheugen verloren op mijn 6de. Werd gebruikt door mijn opa om te bladen. Mijn leven is ver van perfect. Maar jij bracht mij het waar ik zo lang naar verlangde. Liefde, vertrouwen."
Akira keen geschokt naar Kai.
Kai stond op en liep weg.
Hij keek niet om. Niet 1x. zij mocht zijn ene traan niet zien. Die traan dat diep uit zijn hart kwam.
Kai pikte de traan weg en liep terug naar meneer D. Hij liet Akira achter. Hij liet de liefde achter.
Hij wist wel dit was het beste. Het best voor hen alle twee. Maar waarom voelde het dan zo klote. Zo k*t. Zo niet te beschrijven zo verkeerd.
Een paar minuten later stapte hij in de taxi. Hij liet het studenten huis achter zich. Maar droeg een groot verdriet in zijn hart. Het geen waar, waar hij zo voor gaf zat daar te huilen om zijn vertrek.
Van uit de zolder keek Akira uit het raam. Ze zag hoe de taxi van het landgoed afreed. Ze zag hoe haar liefde uit het zicht verdween.
__________________________________
Akira:
Ik zit elke nacht gevangen
In de draden van jouw web
Waar ik stil moet blijven hangen
Tot ik nooit meer heimwee heb
Maar ik zie nog steeds de vormen
Van jouw lippen op mijn glas
En jouw lichaam staat nog steeds
in het matras
Bind mijn handen langs mijn lichaam
En dan nog hou ik je vast
Doe een blinddoek voor mijn ogen
En ik vind je op de tast
Maak mijn beide oren doof
En ik zal horen wat je zegt
Ik ben de verliezer
De verliezer
Verliezer in een ongelijk gevecht
Kai:
Ik lig elke nacht geketend
aan een ketting van gemis
En ik mag me niet bewegen
Tot de pijn geslonken is
In de kamer liggen scherven
Van ons leven op de grond
En ik proef nog steeds je tranen
in mijn mond
Samen:
Bind mijn handen langs mijn lichaam
En dan nog hou ik je vast
Doe een blinddoek voor mijn ogen
En ik vind je op de tast
Maak mijn beide oren doof
En ik zal horen wat je zegt
Ik ben de verliezer
De verliezer
Verliezer in een ongelijk gevecht
Akira:
Je achtervolgt me waar ik ga
Waar ik ook ben
Waar ik ook sta
Je bent de schaduw achter mij
Kai:
Iedere seconde van de dag
Hoor ik je stem
Zie ik je lach
Wanneer laat je m'n hart weer vrij
Akira
Oh, ik zou wel willen vluchten
Maar ontsnappen heeft geen zin
Want uiteindelijk
haal jij me toch weer in
Samen
Bind mijn handen langs mijn lichaam
En dan nog hou ik je vast
Doe een blinddoek voor mijn ogen
En ik vind je op de tast
Maak mijn beide oren doof
En ik zal horen wat je zegt
Ik ben de verliezer
De verliezer
Verliezer in een ongelijk gevecht
______________________________________
Okay, dit was afscheid.
Best sneu eigelijk.
Laat me vinden wat jullie er van vonden hè :s
Dit hoort een hele zielige chapy te worden.
Dus bereid je maar voor.
Dus veel plezier met lezen.
_____________________
Het was donderdag morgen. De zon scheen. Het was heel koud. Het vroor en er lach sneeuw.
Kai en Akira hadden extra niet veel tegen elkaar gezegd. Ze waren 1x bijna betrapt. Ze wilden het niet nog een keer.
Ze waren voorzichtig, maar toch spraken ze stiekem heel stiekem. Ook had ze op een één of andere manier meer was van Kai.
Telkens dat ze elkaar weer zagen hadden ze elkaar`s hand vast.
Het was spanend. Heel spanend.
____________________
Akira was door de gangen de ramen weer te lappen. Toe zag ze het prik bord hangen. Ze keek er altijd effen op. Ze zag dat er een nieuw beyblade team was gekomen. "De Stars. Toen keek ze wie er allemaal in zaten.
Leider: Frankie met zijn blade Refles (een vuur draak)
Team genood: Hamoe met zijn blade klitens (een tijger met vleugels)
Team genood: Maria met haar blade Angelzja (een engel met horens)
Team genood: Karel met zijn blade Xeaner (een dolfijn)
Dit zijn onze beste bladers van het huis. We hadden de kampioen ook gevraagd maar hij is al lijder van de blade breakers zo kon hij niet in ons selectie aan bod komen.
"Goed hè schoonmaakster ik ben de leider, als ik jou was zou ik maar extra goed je werk bij mij doe anders krijg 'ik'een slechte naam en dat wil ik niet hoor:" Zei een arrogante jongens stem.
Akira keek om. Ze zag Frankie en Hamoe staan. Hamoe lachte om wat zijn kameraad zij.
"Ja meneer"knikte Akira en liep weg.
"Hey schoonmaakster"riep Hamoe.
Akira keek om.
"Let op onze woorden hè als je ons op een één of andere manier voor schut zet zwaait er wat." Zei Hamoe.
Akira draaide zich weer om. Liep de hoek om van de gang en toen zag ze Kai staan.
Hij had alles gehoord. Hij lachte scheef naar haar en gaf een knip oog. "kom je zo mijn was brengen?"
"Ja, meneer het is bijna klaar"zei Akira rustig.
"Okay, wand ik heb het snel nodig". Antwoordde de jongen.
Akira en Kai hadden een soort geheime taal ontwikkeld. Wanneer Kai snel iets nodig had wou hij dat haar snel ziet. Waneer Akira zegt dat het snel klaar is betekend dat, dat ze heel snel bij hen is. Wanneer zij vraagt of Kai nog was heeft kwam ze snel naar hem toe.
Niemand had het in de gaten. Gelukkig niet. Alles was geheim. Het was echt spannend.
Maar Kai wist dat hij moest gaan. Terug naar zijn team. Maar hij kreeg steeds meer dwang om hier te blijven. Maar dat mocht niet. Dat kon niet. Hij zou dan zijn team laten vallen en Akira meer in gevaar brengen. Hij wist dat de tijd snel zal komen.
Ze liepen weer verder. Ze konden niet te lang blijven staan.
_______________________________________
Die middag werd er aan de deur van Kai`s kamer geklopt. Het was Akira. Ze kwam met een mand vol was aan. Ze zette de mand op de grond. Kai liep naar haar toe en lachte. Akira had snel achter haar de deur dicht gedaan.
Ze stonden zwijgend tegen over elkaar. Ze hoorde hun harten bonken in hun borst. De adrenaline vloog door hun lichaam. Ze keken elkaar strak aan.Toen pakte Kai haar hand vast en trok haar dichter naar zich toe. Ze voelde zijn adem in haar gezicht. Ze keken elkaar nog steeds strak aan. Nog steeds voelde ze hun eigen harten in hun borst kloppen als een gek. Akira legde een hand op zijn rug. Toen sloeg ook een arm van Kai over haar schouder. De adrenaline vloog nu nog harder door hun lichamen. Ze sloten hun ogen. Toen voelde Akira wat zachts op haar lippen. Het waren de lippen van Kai. Hij zoende haar. Ze beantwoorde de zoen.
Het was van korte duur. Er werd kei hard op de deur geklopt. Ze lieten elkaar spontaan los.
Akira pakte de was mand. En Kai riep 'binnen'.
De deur ging open en meneer Jylar stond daar samen met een oude dikke man. Het was meneer Dikenson.
Akira was begonnen met zijn was aan het opvouwen.
Meneer Dikenson liep achter meneer Jylar aan naar binnen.
"Akira hier is een koffer pakt de kleren van Kai hier maar in hij vertrekt vanavond nog terug naar Japan."zei meneer jylar.
Akira draaide zich om. Pakte zijn koffer aan en legde het open op zijn bed.
"Kom op jongen dan kletsen wij wat bij"zei meneer D en ze liepen de kamer uit. Kai keek nog een keer om.
Er was een heel zwak lachje op Akira`s gezicht. Kai had zijn gezicht strak staan. Meer boos.
Kai wist dat hij een keer van haar gescheiden moest worden. Dat hij terug naar zijn team moest. Maar niet zo snel. Zo kon hij toch geen afscheid nemen van haar.
___________________________________________________
### Die avond ###
"Heb je alles Kai"vroeg meneer D.
"Ja meneer, maar kan ik nog heel effen afscheid nemen van iemand. Ik ben zo terug"vroeg Kai.
"Is goed jongen. Tot zo"antwoordde meneer D met een lach.
Kai liep weg. De gangen door tot dat die bij de deur voor de zolder stond. Hij deed de deur los en liep naar boven.
Hij hoorde iemand zachtjes huilen. Toen hij boven aan de trap stond rende Zosha op hem af.
Hij aaide het hondje.
Toen liep hij naar Akira toe die niet 1x had gekeken.
Hij ging naast haar zitten en sloeg een arm om haar heen.
Ze keek op. Haar ogen waren rood door het huilen. Haar lip trilde een beetje door het verdriet.
"Ik kom nu echt afscheid nemen zei Kai.
"Ik weet het"zei een trilende stem.
Kai kuste haar een keer op haar voorhoofd.
Ze keken elkaar aan. Toen draaide Akira haar hoofd weg.
"Hey, ik wist ook niet dat deze dag zijn kwelling ging worden" zei Kai.
"Maar je wist dat je een keer weg moest, dat je hier weg ging terug naar je team"zei een boze stem. Die trilde door verdriet.
"ja, dat wist ik"
"waarom heb je me dat dan nooit verteld"
"omdat dit zo perfect was jij ik wij samen. Ik wou niet dat er iets tussen ons zou komen."
"maar er zit al zo veel tussen ons. Ik ben het arme slaafje en jij de rijke mysterieuze student. Ik ben een nietsnut en jij wordt aanboden. Jij bent de wereld rond geweest en ik, ik ken alleen het huis meer niet."
"mij leven is verre van perfect. Ik ken mijn ouders niet. Ik heb mijn geheugen verloren op mijn 6de. Werd gebruikt door mijn opa om te bladen. Mijn leven is ver van perfect. Maar jij bracht mij het waar ik zo lang naar verlangde. Liefde, vertrouwen."
Akira keen geschokt naar Kai.
Kai stond op en liep weg.
Hij keek niet om. Niet 1x. zij mocht zijn ene traan niet zien. Die traan dat diep uit zijn hart kwam.
Kai pikte de traan weg en liep terug naar meneer D. Hij liet Akira achter. Hij liet de liefde achter.
Hij wist wel dit was het beste. Het best voor hen alle twee. Maar waarom voelde het dan zo klote. Zo k*t. Zo niet te beschrijven zo verkeerd.
Een paar minuten later stapte hij in de taxi. Hij liet het studenten huis achter zich. Maar droeg een groot verdriet in zijn hart. Het geen waar, waar hij zo voor gaf zat daar te huilen om zijn vertrek.
Van uit de zolder keek Akira uit het raam. Ze zag hoe de taxi van het landgoed afreed. Ze zag hoe haar liefde uit het zicht verdween.
__________________________________
Akira:
Ik zit elke nacht gevangen
In de draden van jouw web
Waar ik stil moet blijven hangen
Tot ik nooit meer heimwee heb
Maar ik zie nog steeds de vormen
Van jouw lippen op mijn glas
En jouw lichaam staat nog steeds
in het matras
Bind mijn handen langs mijn lichaam
En dan nog hou ik je vast
Doe een blinddoek voor mijn ogen
En ik vind je op de tast
Maak mijn beide oren doof
En ik zal horen wat je zegt
Ik ben de verliezer
De verliezer
Verliezer in een ongelijk gevecht
Kai:
Ik lig elke nacht geketend
aan een ketting van gemis
En ik mag me niet bewegen
Tot de pijn geslonken is
In de kamer liggen scherven
Van ons leven op de grond
En ik proef nog steeds je tranen
in mijn mond
Samen:
Bind mijn handen langs mijn lichaam
En dan nog hou ik je vast
Doe een blinddoek voor mijn ogen
En ik vind je op de tast
Maak mijn beide oren doof
En ik zal horen wat je zegt
Ik ben de verliezer
De verliezer
Verliezer in een ongelijk gevecht
Akira:
Je achtervolgt me waar ik ga
Waar ik ook ben
Waar ik ook sta
Je bent de schaduw achter mij
Kai:
Iedere seconde van de dag
Hoor ik je stem
Zie ik je lach
Wanneer laat je m'n hart weer vrij
Akira
Oh, ik zou wel willen vluchten
Maar ontsnappen heeft geen zin
Want uiteindelijk
haal jij me toch weer in
Samen
Bind mijn handen langs mijn lichaam
En dan nog hou ik je vast
Doe een blinddoek voor mijn ogen
En ik vind je op de tast
Maak mijn beide oren doof
En ik zal horen wat je zegt
Ik ben de verliezer
De verliezer
Verliezer in een ongelijk gevecht
______________________________________
Okay, dit was afscheid.
Best sneu eigelijk.
Laat me vinden wat jullie er van vonden hè :s
