4. Triple Dating...

Lily keek naar de resultaten van het toverdrankenproefwerk die in de hal hingen.
"Zie jij je cijfer staan?" mompelde Rosie naast haar. Lily schudde haar hoofd. Achter haar hoorde ze Pamela kreunen. "Laag cijfer?" vroeg Lily. Pamela knikte. "Een onvoldoende, en ik had nog wel zo hard geleerd!"Lily knikte begrijpend. Pamela kon goed leren, maar in toverdranken kon je haar nou niet bepaald een ster noemen.
"Lily hoe krijg je het voor elkaar!" riep Rosie plots uit. "Wat? Weet je mijn cijfer?"vroeg Lily nieuwsgierig. Rosie knikte, en zei; "Je hebt een goed, en je had niet eens geleerd!" Lily speurde nu ook de rest van het formulier af. Ja hoor, daar stond haar naam.
Lilian Evans, een goed. Lily glimlachte, en haar hand streek langs haar jaszak. Daar zat de brief voor James in. Met een bedankje voor de antwoorden, en een antwoord op zijn vraag.

James hopte zenuwachtig van zijn ene been, op het andere. Sirius keek hem aan en zuchtte. "Man, doe eens rustig, je bent niet meer zo zenuwachtig geweest nadat Peter bijna aan Anderling had verklapt dat we de sluipwegwijzer hadden!"
Remus keek vanuit zijn vermoeide ogen op. "Waarom maak je je eigenlijk zo druk? Vanwege het waarzeggerij examen?" James lachte schaapachtig. "Je kunt wel merken dat je niet veel vriendinnetje hebt gehad, Remus!" riep Sirius uit. "Maar vertel, wie is de gelukkige?" James beet op zijn nagels. "Tja, nou kijk." Stamelde hij. Nu barstte Sirius in lachen uit. "Kom op, het is maar een meisje, laat me raden, Rosie?"
James glimlachte. "Die zeker niet, ik heb trouwens gehoord dat ze wel wat voor jou voelt!" Sirius keek bedenkelijk dat had ze zelf gezegd in de bibliotheek. Remus keek vanuit zijn boek op. "Het is Lily hé?" Sirius keek verontwaardigd "En je zei gister nog wel tegen mij dat je haar absoluut niet leuk vond!"
"Vind ik ook niet, ik ben aan het oefenen man!"riep James uit en Sirius trok een wenkbrauw op. "Dat ga je toch niet met Lily doen, ze is te aardig daarvoor."zei Remus vanachter een boek alsof hij gelijk doorhad was James van plan was. "En bovendien," piepte Peter er tussendoor met volle mond "je vind haar leuk." Terwijl hij sprak besproeide hij alle jongens met stukjes ketelkoek en die doken met een vies gezicht weg. Alleen Remus was uit de vuurlinie gebleven en las gewoon verder in zijn boek Waarzeggerij.
Terwijl Sirius en James hun gewaden weer schoonveegden legde Remus zijn boek weg en keek naar de jongens. Zijn blik was heel streng en op een toon die Professor Anderling eer aan zou doen vroeg hij "Nou, je doet het niet hé." James keek Remus geïrriteerd aan en zei toen met opeengeklemde kaken "Ik denk dat ik dat zelf heel goed kan beslissen." Remus trok een wenkbrauw op alsof hij dit betwijfelde maar James zag het niet. James keek nu kwaad naar Peter en zei tegen hem "En ik vind haar niet leuk!" Na deze woorden plofte James in een grote stoel waar nog net op tijd een eerstejaars uit had kunnen vluchten.
James zuchtte weer en de drie andere jongens keken naar hem. "Ik vind haar niet leuk, maar ze ziet er wel goed uit."zei James uiteindelijk en de anderen knikten. "Ze is niet meer dat kleine eerstejaartje dat we kenden,"grijnsde Sirius "ze heeft nu zeker meer vorm gekregen." James knikte dromerig maar schudde vervolgens zijn hoofd.
"Ow ja, dat wilde ik jullie nog vragen!"riep Sirius ineens uit en ineens waren alle blikken op Sirius gericht. En niet alleen die van zijn vrienden maar ook die van andere mensen in de leerlingenkamer. "Terug naar jullie bezigheden." commandeerde Sirius en wachtte tot iedereen weer bezig was met waar ze bezig waren geweest.
"Wat moest je nog vragen dan?"vroeg Remus toen Sirius voor zijn doen te lang stil bleef en Sirius keek alsof hij was vergeten wat hij wilde vragen. Maar even later wist hij het weer want op zijn gezicht verscheen een brede grijns. "Ik heb voor de volgende keer dat we naar Zweinstein gaan een date."begon Sirius maar James ging er geïrriteerd doorheen "Wat hebben wij daar nu weer mee te maken." Sirius zuchtte en ging toen verder "Ze wil niet zonder haar vriendinnen naar Zweinsveld." Nu trok Remus een wenkbrauw op en James herhaalde weer "En wat hebben wij daar nu weer mee te maken."
Sirius keek nu geïrriteerd naar James maar ging toen toch verder "Jullie moeten dan mee, dan kunnen we er een driedubbele date van maken." Even wat het stil en geen van de vier jongens bewoog maar uiteindelijk vroeg Peter zacht "Driedubbele, wie gaat er dan niet mee?" Nu keken alle drie de jongens even naar Peter maar toen zei Sirius "Sorry makker, maar die vriendinnen wilden niet met jou uit."
Peter keek heel erg teleurgesteld maar zei toen "Maakt ook niet uit, ik zoek wel iemand anders om mee te gaan." en naar deze woorden stond hij op en liep de leerlingenkamer uit. Remus keek hem na maar Sirius zei al snel "Maar je maar niet druk, hij redt het wel." Remus leek even te twijfelen maar toen haalde hij zijn schouders op.
"En met wie gaan we uit?"vroeg James terwijl hij naar Sirius toe leunde die ineens een brede grijns op zijn gezicht had. "Jij, mijn vriend, hebt een date met Lily."zei Sirius nog steeds met de grijns op zijn gezicht en James viel van schrik uit de stoel. "Je maakt een grapje!"riep hij uit terwijl hij weer overeind sprong, maar Sirius schudde zijn hoofd. Remus keek met grote ogen naar Sirius en vroeg toen "Met wie heb jij dan een date, Elma of Rosie?" Sirius zijn grijns werd zo mogelijk nog breder en hij zei bijna trots "Met Rosie."
"Wat is er met Rosie?"klonk het ineens vanuit de ingang van de leerlingenkamer en de jongens keken verschrikt om. Rosie was zojuist de leerlingenkamer binnen gestapt en werd nu gevolgd door Lily en Elma. "Hey, Ravenklauwers horen niet hier!"riep James uit en sprong uit de stoel waar hij juist net weer in zat. Daardoor had Sirius niet de kans om Rosie te antwoorden, waar hij ergens wel blij om leek. James liep nu naar Elma toe en begon haar weer naar de uitgang van de leerlingenkamer te trekken. Maar al snel werd hij tegen gehouden door een hand die op zijn arm werd gelegd. "Maar James we moeten ons toch mooi maken voor onze date morgen."klonk de stem van Lily zacht en James sprong opzij alsof hij onder stroom stond. Hij keek Lily nu aan, die hem recht aankeek met grote ogen. "We willen er niet als vogelverschrikkers uitzien, doei."zei Lily glimlachend en trok toen haar vriendinnen mee naar de meisjesslaapzaal.

"Lily, hoe deed je dat, hij was helemaal verbaasd!"riep Rosie uit zodra ze buiten gehoorafstand waren van de jongens. Lily grijnsde en liep zwierend met haar heupen door de slaapzaal "De verleidelijke Lily kan alles om wraak te nemen, voor alle gebroken harten op Zweinstein."zei ze op hese toon. Elma giechelde achter haar hand en probeerde net zo te lopen als Lily maar struikelde over haar eigen voeten. "Elma is duidelijk nog geen verleidster."lachte Rosie en hees Elma weer overeind. "Tuurlijk niet, dat is alleen Lily."zei Lily met haar neus in de lucht en op dat moment struikelde ook zij over haar voeten en viel languit op de grond. "Oké, ik kan wel wat verbetering gebruiken."lachte Lily met haar neus nog steeds in het dikke tapijt.

'Watch and learn, lady's,' zei Rosie op een aanstellerig hoog toontje. Ze had een wijde spijkerbroek en een topje aangetrokken en liep met zwaaiende heupen door de kamer. Aan het einde van de kamer draaide ze een rondje. Daarna bleef ze stil staan.
'Wow,' zei Elma onder de indruk. 'Dat was echt... echt... heel verleidelijk.' Ze floot tussen haar tanden door en Rosie maakte een buiging. Daarna snelde ze naar haar nachtkastje, waar ze een doosje met een slotje uithaalde. Ze opende een paar knoopjes van haar truitjes en viste een sleutel van een kettinkje dat om haar hals hing.
'Hebbes!' riep ze triomfantelijk uit en ze deed de sleutel in het slotje. Er klonk een zacht klikje en het dekseltje sprong van het doosje af. 'Ik heb hem magisch vergroot,' legde Rosie uit, terwijl ze de inhoud van het doosje liet zien.
Lily en Elma hielden hun adem in. In het doosje zaten pincetjes, oogpotloden, lippenstiften, mascara's, oogschaduw, rouge, nagellak, harsstrips en allerlei sieraden.
'Jeetje mina, hoe kom je hier aan?' mompelde Lily terwijl ze onzeker een schattig kettinkje probeerde. Rosie keek naar het kettinkje en schudde bedenkelijk haar hoofd.
'Het staat je niet,' zei ze eerlijk.
'Rosie, draai er nou niet om heen!' drong Lily aan. Rosie zuchtte en ging bij hen zitten.
'Oké. Ik heb dit al sinds mijn vierde. Ik pikte steeds wat van mijn zusjes, en oefende op mezelf... - nee Elma, lach niet. Ik kan toevallig mensen wel meesterlijk opmaken, hoor!' zei ze met een stalen gezicht. Elma giechelde en Lily had ook moeite om niet te lachen. Rosie zuchtte en pakte het kistje.
'Goed, als jullie me niet geloven zal ik een demonstratie geven op Elma,' zei ze bloedserieus. Elma keek een tikkeltje benauwd en probeerde een goede smoes te vinden.
'Maar, maar ik heb er geen kleren bij!' riep ze wanhopig uit. Rosie glimlachte en haalde een koffer onder haar bed vandaan, die ze opende met hetzelfde sleuteltje.
'Kijk maar wat je morgen aan wilt,' zei ze tegen Lily en Elma, 'en dan is het tijd voor de metamorfose!'

Aan het eind van de avond hadden de meiden een hoop gegiecheld en gekletst. Ze hadden van alles en nog wat geprobeerd, en uit eindelijk hadden ze allemaal gevonden wat ze wilden.
Lily had een schattig, felgroene jurk aan, die haar lekker warm hield. Haar haren hingen los over haar schouders en Rosie had haar een spoedcursus 'op-hoge-hakjes-lopen' bijgebracht. Nu kon ze wiegen met haar heupen op de gevaarlijk dunne hakjes.
'Ik zie er uit als een slet!' riep ze uit toen ze zichzelf weer in de spiegel bekeek. Rosie grinnikte.
'Wedden dat James binnen een kwartier door de knieen gaat? Je ziet er geweldig uit!' Lily bleef twijfelen, in tegenstelling tot Elma die helemaal in de wolken was met haar nieuwe outfit.
Elma was een stevig meisje, dat er vrij gewoontjes uit zag. Nu zag ze er echter uit als een spetter, met een wijduitlopende spijkerbroek met een ketting eraan. Ze had een truitje aan met uiteenlopende mouwen en haar haren zaten in een soort knot. Ze omhelsde Rosie en fluisterde blij: 'Nu zie ik er voor een keer bijna even mooi uit als jij en Lily.'
Maar niemand was zo in de wolken als Rosie. Ze had een minirokje aan met hoge laarzen en een blousje met een topje er onder. Ze zag er geweldig uit.
'Kom, darhling,' oefende ze tegen Lily en Elma, 'laten wij de bosjes in duiken!' De meiden schoten in een hysterische lachbui, maar Lily keek toch een beetje onzeker. Wilde ze dit eigenlijk wel? Vandaag was James wel heel lief tegen haar geweest...
'Ach nonsens,' mompelde ze tegen zichzelf, 'hij is een arrogante sukkel die nodig op zijn nummer gezet moet worden. Hij is net zo raar als Sneep.' Die woorden kalmeerde haar gek genoeg een beetje, in ieder geval genoeg om die avond als een blok in slaap te kunnen vallen...

De volgende ochtend stond James vroeg op, vroeger zelfs dan Remus en Sirius, maar gek genoeg zat hij toch niet als eerste in de leerlingenkamer. Peter zat er ook al.
Toen James binnen kwam keek Peter even geschrokken op, maar hij ging weer gewoon zitten toen hij zag dat het enkel James was.
'Hoi,' zei Peter zonder enige interesse in James. James nam plek op de stoel naast hem, en keek hem aan vol medelijden. Hij snapte wel waarom geen van de meiden met hem uit had gewild, maar toch, zoals hij daar nu zat...
'Nog iemand gevonden?' vroeg James met een hevig schuldgevoel. Peter keek hem heel kil aan, en draaide zich toen weer van hem weg.
'Nee, de meisjes staan niet echt te springen om met mij uit te gaan he?' zei hij op een verwijtende toon. James staarde naar de grond en wist niets te zeggen. Peter had wel gelijk, de meisjes stonden niet echt te springen om met hem uit te gaan. Hij hoorde op de een of andere manier toch niet echt bij het groepje, hij was slechts een soort kneusje wat erbij liep. Tot nu toe had het geleken als of dat hem koud liet, maar James merkte dat Peter het zich echt heel erg aantrok. Hij aarzelde eventjes en zei toen: 'Heb je... Heb je Amelia Bones al geprobeerd?' Peter keek hem vol woede aan. James zag hoe Peter's ogen vochtig werden, vol schoten met tranen van woede.
'Denk je dat ik zo laag ga zakken?!' schreeuwde Peter terwijl hij opsprong uit zijn stoel. 'Amelia Bones? Dat lelijke, dikke kind dat het altijd voor de zwakkere stumperd op neemt, voor mij dus? Mooi niet! Ik ga nog liever dood!' Nu werd het James te veel.
'Goed, dan niet, blijf dan de hele dag maar zitten kniezen hier. Heel veel plezier ermee!' schreeuwde hij en hij stampte de trap naar de jongens slaapzaal weer op.

"Lilly, word wakker."zei Rosie terwijl ze aan Lilly schudde. Lilly schoot nu overeind waardoor Elma, die naast haar lag te slapen, uit het bed viel. "Wat is er?"vroeg Lilly slaperig terwijl ze naar Rosie keek die eruit zag alsof ze elk moment in lachen kon uitbarsen. Elma kwam nu ook overeind en barste in lachen uit toen ze naar Lilly keek. "Wat is er nou?"eiste Lilly en Rosie hield nu een spiegel voor Lilly haar gezicht.
Een gil weerklonk door de hele toren en Lilly riep uit "Daarom heb ik een hekel aan make-up!" De andere meiden lachten nu nog harder en Lilly keek heel erg verontwaardigd. Haar hele gezicht was een smeerboel van make-up geworden doordat ze in slaap was gevallen terwijl het nog steeds op haar gezicht zat. Rode lippenstift was over haar hele wang gesmeer, de mascara zat onder haar ogen en op haar voorhoofd zat de groene oogschaduw.
"Hoe krijg ik dat er ooit af!"riep Lilly uit en sprong uit het bed. Ze droeg bijna nooit make-up en had er daardoor heel erg weinig verstand van. Zenuwachtig begon Lilly door de kamer heen te ijsberen "Zo kan ik niet over straat!"riep ze uit terwijl ze een hand door haar haren haalde. Dat stond ook helemaal overeind door de gel die Rosie erin had gespoten. Maar daarin was ze niet de enige hetzelfde gold ook voor Elma, wiens haar nu los was uit de knot.
"Blijf dan staan dan haal ik het eraf!"riep Rosie uit en Lilly bleef ineens staan waardoor Rosie bijna tegen haar aanliep. Met een simpele spreuk haalde Rosie de make-up eraf en Lilly begon snel haar haren te borselen. "We mogen niet te laat komen."mompelde ze terwijl ze weer op het bed ging zitten en de hakkenschoenen aandeed. Rosie maakte snel Elma op en vervolgens Lilly, zelf was ze al helemaal klaar.
Lilly bekeek zichzelf nog even in de spiegel en sprak een anti kreuk spreuk op haar jurk uit en vervolgens ook op die van Elma. Er hadden allemaal kreuken in gezeten doordat ze erin hadden geslapen, maar dat was al snel opgelost.
"Zijn we klaar om net zo te worden als hun?"vroeg Elma met een schim van angst in het stem maar de andere twee meiden knikten. "Maar we moeten wel plezier hebben!"riep Rosie strijdlustig en nu knikten Elma en Lilly gelijk. Daarna barsten de meiden uit in een giechelbui, maar daarna liepen ze arm in arm liepen de 3 meisjes de trap af naar de hal. Daar stonden James, Sirius en Remus al te wachten. Sirius boog charmant voor Rosie, en stak zijn arm uit. Rosie giechelde, en stak haar arm door de zijne. Remus volgde twijfelend Sirius voorbeeld. Alleen James nog. De 2 keken elkaar even aan, maar toen nam Lilly zelf het besluit. Ze boog zo haar arm, dat James de zijne er wel in moest steken. Achterelkaar aanhobbelt liepen de 3 stelletjes naar buiten, op weg naar Zweinsveld.
"Zullen we naar de Drie Bezemstelen gaan?" stelde James voor. Sirius keek naar Rosie. "Wat vind jij, Rosepoos?" Rosie trok een wenkbrauw op, en achter haar hoorde ze Elma giechelen. Sirius bleef echter heel kalm, en wachtte op antwoord. "Eh ja, is goed!" knikte Rosie.
"Zes boter bier graag!" zei James luid toen hij eenmaal over de drempel stapte. Lilly keek hem aan. Wat een uitslover! Madame Rosemerta glimlachte vriendelijk naar het stel, en liep naar de kelder. "Waar is er nog plek?" Remus speurde de tafeltjes af. James wees naar een tafeltje, met een kapotte kandelaar, en een tafelkleed dat bijna van het tafeltje af viel.. Sirius kreunde "Als het echt daar moet."
"Ja toe nou, we hebben het ijskoud."zei Rosie en leunde dicht tegen Sirius aan alsof ze daardoor weer warm zou worden. Elma grijnsde breed en zei geen woord terwijl Lilly, James aankeek met grote ogen. "Kom op het maakt toch niet zoveel uit?"zei James uiteindelijk tegen Sirius die zijn schouders ophaalde en naar het tafeltje begon te lopen. Uiteindelijk zaten ze aan het tafeltje en Rosie kroop dicht tegen Sirius aan die breed grijnzend een arm om haar heen sloeg. Remus zuchtte en schudde zijn hoofd, dat stomme spelletje dat Sirius altijd speelde maar hij kreeg het altijd voor elkaar dat de rest van het groepje meedeed.
Even later kwam Madame Rosemerta al aan met het warme boterbier en het groep nam voorzichtig een slokje. "Ik heb mijn tong verbrand!"riep Lilly ineens uit en wapperde met haar hand naar haar mond. "Laat eens zien."zei James en leunde naar Lilly toe maar die duwde hem weg. "Ben je nou helemaal, je kunt niet maar zo in mijn mond kijken!"riep ze verontwaardigd uit terwijl Sirius en Rosie helemaal in een deuk lagen.
Alleen Elma en Remus zeiden weinig zij zaten een beetje verlegen naast elkaar, maar ze moesten wel lachen toen Lilly, James probeerde te slaan omdat hij nog steeds in haar mond wilde kijken. "Houd je nou op, het is niet dodelijk!"riep Lilly uit terwijl ze naar James sloeg, die lachend wegdook.

Elma glimlachte, en keek veelbetekend naar Remus, die lief terug lachte. Elma bloosde, en wende haar hoofd snel af. James probeerde nog steeds dichterbij te komen, wat Lilly absoluut niet toe liet.
Na nog een tijdje gelachen te hebben, stelde Sirius voor om te kijken of de boterbier al een beetje was afgekoeld. Rosie knikte om het hardst, en hoopte hevig dat Sirius zijn tong zou verbranden. Sirius dronk het halve flesje in een teug leeg, zette hem weer neer, en liet een harde boer. James&Remus lachde, maar Rosie trok hem net iets te hard aan zijn oor.
Nu gierden de meisjes het opnieuw uit. Geërgerd draaide een man die een tafeltje verderop zat zich om. "Kan het ook wat stiller?" vroeg hij nors. Sirius knikte braaf, en deed zijn armen met een zucht overelkaar. Hij probeerde een serieus gezicht te trekken, wat niet erg goed lukte, omdat de meisjes niet op konden houden met giechelen. De man keek nog even naar het stel, maar draaide zich toen om, om vervolgens nog een pompoensap te bestellen. De andere dronken nu ook hun boterbiertje op, en bleven nog even gezellig na kletsen. James was behoorlijk in zijn sas, en probeerde met de lege flesjes te jongleren, wat aardig lukte, tot hij er een met een luide knal op de vloer liet vallen. Een aantal mensen draaide zich om, waaronder dezelfde man als daarvoor. "Ik dacht dat ik had gevraagd of het stiller kon zijn? Ik ben een stukje voor Heks&Haard aan het schrijven!" snauwde hij. "Zullen we maar gaan? Stelde Lilly zachtjes voor. De jongen knikte, en arm in arm liep de groep weer naar buiten.

Elma grinnikte luid wanneer ze op straat stonden.
''Wat een zuurpruim, dat artikel in de Heks en Haard ging vast over zijn nominatie voor de grootste Bullebak!'' De jongens en de twee andere meiden lachtten en liepen gezamelijk een beetje rond, totdat Lupos stilstond. De anderen keken hem verbaast aan, maar Lupos glimlachte alleen. Hij toverde een fototoestel tevoorschijn - en voor ze het wisten stonden ze alle zes op de foto. Lupos had namelijk het toestel laten zweven en laten klikken toen ze heel goed stonden.
''Als bewijs,'' grinnikte hij, en borg zijn toestel weer op. James keek even naar Lily. Hoe was het zo gekomen? Hij glimlachte toen Lily naar hem keek.
''Is er wat?'' vroeg ze wantrouwend.
''Nee - niks, je ziet er alleen prachtig uit.'' James werd rood, maar Lily nog erger. Ze bloosde terwijl Elma en Rosie nog meer begonnen te giechelen dan ervoor. Sirius sloeg grijnzend op James rug en stak zijn duim op. Lupos grijnsde ook en gaf hem een plaagse duw.
''En waar wouden de meiden nu heen?'' vroeg Sirius als eerst, met een plezierige schittering in zijn ogen. Rosie stak haar tong uit en haalde tegelijk haar schouders op. Ook de andere twee meiden wisten niks.
''Ik weet wel wat,'' zei Sirius mysterieus.

''Waarom nou weer naar het Krijsende Krot?'' vroeg Rosie verbaast. Sirius grinnikte en stak zijn arm door die van Rosie.
''Omdat dat heel romantisch is, jullie zijn hartstikke bang, en wij beschermen jullie.'' Sirius leek in zijn nopjes te zijn. De meiden giechelden nerveus en Elma drukte zich hopeloos tegen Lupos aan.
''Bescherm me!'' riep ze overdreven. Rosie en Lily barstten in lachen uit, maar drukten zichzelf ook tegen hun 'partners' aan.
James stond een beetje ongemakkelijk voor Lily, wat Sirius al voorzien had.
''Excuseert u mij, Rosie,'' zei hij met een hoffelijke buiging. Hij sloop achter James en gaf hem een duw. James viel tegen Lily aan die hem opving. Even keken ze elkaar doordringend in de ogen aan, maar wenden hun ogen snel af.
''Sorry,'' mompelde James een klein beetje verlegen.
''Geeft niks,'' gaf Lily als antwoord. Ze glimlachte nu en James deed al een stuk minder zenuwachtig. Sirius lachtte en liep zelfverzekerd terug naar Rosie.
''Zeg jongens, moeten we de meiden niet nog een cadeau geven?'' Hij knipoogte en Lupos en James keken naar Elma en Lily, en knikten dan. Elma, Rosie en Lily staken hun arm weer door die van de jongens. Twee aan twee liepen ze zwijgend bij het Krijsende Krot vandaan. De meiden giechelden niet meer, de jongens deden geen moeite meer grapjes te maken.
''Dit was en is een leukere dag dan ik me had voorgesteld,'' hakkelde James uiteindelijk, de stilte verbrekend.
''Ik ook,'' bekende Lily, en hun vrienden riepen als één ook ''Ik ook!''.

'Maar, hij is nog niet afgelopen,' zei Sirius vrolijk toen er even een pijnlijke stilte viel. De anderen knikten en zo liepen de zes verder van het Krijsende Krot vandaan.
'Wat willen jullie hebben?' vroeg Sirius toen ze weer in het winkel gedeelte van Zweinsveld waren. De meisjes giechelden zenuwachtig en haalden allemaal hun schouders op, ze wisten zo snel niets te bedenken.
'Ik weet wel wat,' zei Remus plotseling. Niemand had het van hem verwacht, en Sirius stak even zijn duim naar Remus op. Remus glimlachtte vaagjes en droeg de meisjes op eventjes te wachten. Rosie trok Elma en Lily meteen mee naar een winkel waar ze ''gave spulletjes'' zag, maar Lily had meteen door dat het er haar enkel om ging om even te kletsen zonder dat de jongens het hoorden.
'Hoe vinden jullie het gaan?' vroeg ze met glinsterende ogen. Lily zuchtte en Elma bloosde.
'Ik weet niet, Remus is zou aardig,' zei Elma terwijl ze nog dieper bloosde onder de priemende blik van Rosie. Rosie opende haar mond om iets te zeggen, maar Lily stak afwerend haar hand op.
'Even wachten Rosie,' zei Lily en ze zuchtte diep. 'Ik vind dat Elma gelijk heeft, de jongens zijn... gewoon heel aardig en... geef toe dat jij Sirius toch ook wel leuk vind!' Rosie schudde overtuigd haar hoofd, maar Lily zag dat ze een gevoelige snaar van Rosie geraakt had - Rosie was nou eenmaal ook heel erg snel verliefd. Elma zuchtte opgelucht omdat ze wist dat Lily aan haar kant stond, maar Lily was niet zo opgelucht. Ze was nerveus en bang dat ze toch echte gevoelens had voor James, dat was toch helemaal niet het plan geweest? Elma en Rosie leken niet zo van slag, maar Lily wist dat Rosie aan haar buitenkant nooit iets verraadde, ze kropte haar verdriet en woede altijd op en kon daar door enorme uitbarstingen hebben die veel mensen af schrok.
'Zullen we nog even naar de spulletjes in de winkel kijken?' vroeg Elma op precies het juiste moment toen er weer een gespannen stilte leek te gaan vallen. De andere meisjes knikten en wilden zich omdraaien om de winkel in te gaan, toen ze de jongens hoorde. Ze draaiden zich om en Rosie zette direct haar filmsterren-lach op, die geen enkele jongen weerstaan kon.
'Wat hebben jullie?' vroeg ze nieuwsgierig en ze liep op de jongens af. Ze was duidelijk de meest uitdagende van de groep; Lily en Elma sukkelden er eigenlijk alleen maar voor de ''sier'' bij.
'Kom het maar halen!' zei Sirius op een plagerige toon en hij hield een prachtig ingepakt pakketje boven zijn hoofd. Rosie rende er uitgelaten lachend op af en Lily en Elma probeerde hetzelfde te doen, tot Elma op haar hakjes uitgleed en Lily en Rosie mee trok. De meisjes lagen even heel stil op de grond maar toen sprongen Lily en Elma snel op, en rilde van de plotselinge kou die de sneeuw hun had gegeven.
'Brr,' rilde Elma en ze ging snel bij Remus staan, die een beetje verlegen zijn arm om haar heen sloeg. Elma keek hem glimlachend aan en drukte zich nog wat dichter tegen hem. Lily ging naast James staan, maar Rosie kwam gek genoeg niet overeind.
'Rosie, kom nou,' zeurde Lily toen Rosie bleef liggen. Sirius knielde bezorgd naast Rosie neer, en kietelde haar in haar nek. Ze reageerde niet. Snel tilde hij Rosie op en hij gebaarde met zijn hoofd naar een restaurantje waar je wat kon eten. Iedereen liep bezorgd achter Sirius met Rosie in zijn armen aan, maar enkel Lily zag dat Rosie stiekem naar haar knipoogde en daarna haar ogen weer sloot.
Even later had Sirius, Rosie weer ''bijgebracht'' en zaten ze met hun zessen om een klein tafeltje, waardoor ze heel erg tegen elkaar aan gedrukt zaten.
'Willen jullie je cadeautje al?' klonk het uit Sirius mond en hij knipoogde stralend naar Rosie. De meisjes knikte lachend en de jongens overhandigden nu de cadeautjes. Ze trokken voorzichtig de lintjes af en hielden hun adem in, terwijl er voor elk een kettinkje met een prachtig Roosje aanzat.
'Bij je stemming verandert het van kleur,' vertelde Sirius terwijl hij het kettinkje bij Rosie om deed. Bij elk meisje kleurde het kettinkje fel roze.
'Wat zou dat betekenen?' vroeg James aan Sirius terwijl de meisjes de kettinkjes bewonderden.
'Ze zijn verliefd,' antwoordde Sirius zeker van zichzelf en hij knipoogde naar James en Remus.

Maar Lilly had hem gehoord en keek hem nu met opgetrokken wenkbrauwen aan, "Ik dacht dat roze voor genegenheid was, en rood voor liefde."zei ze met een vuur in haar ogen. Sirius kreeg blosje op zijn wangen , maar al snel waren die weer verdwenen.
"Hoe weet jij dat nu weer?"vroeg hij want hij had duidelijk niet verwacht dat Lily dit zou weten en had met die ontwetenheid willen spelen. "Ik heb me zus er vorig jaar één met kerst gegeven, daar zat de uitleg nog bij."zei Lily met een glimlach om haar lippen en Sirius staarde haar een moment lang alleen maar aan.
Hij deed zijn mond weer open om iets te zeggen maar James ging er tussendoor "Je zus, sinds wanneer heb jij een zus?" Lily zuchte, dit begon een rare situatie te worden. "Al heel lang James."zei Lily terwijl ze besloot het simpel te houden voor de groep. "Waarom wist ik dat niet?"vroeg James weer en Lily keek hem aan. "Je hoeft lang niet alles te weten."zei ze toen langzaam en hees, terug vallend in de rol van verleidster.
Ze knipoogde naar de andere twee meiden en boog zich toen zo dicht naar James toe dat de anderen niet konden horen wat ze tegen hem zei. "Je vraagt je toch ook wel af waarom ik je briefje niet beantwoord heb."
James werd op slag vuurrood en de anderen begrepen er niets van omdat ze natuurlijk niet van het briefje wisten. "Dat wil ik inderdaad weten."zei James toen en trok Lily mee een eindje bij de anderen vandaan. Dat hij daarbij iemand omver liep leek hem niet eens te kunnen deren.
"Waarom heb je mijn briefje niet beantwoord?"vroeg James toen hij zeker was dat de anderen hem niet meer konden horen. Nu was het Lily haar beurt om te aarzelen. De waarheid was dat ze het antwoord al geschreven had, maar dat ze hem niet gegeven had door Rosie haar plan om de jongens te dumpen. Maar dat kon ze moeilijk tegen James zeggen, daarom glimlachte ze aarzelend tegen hem terwijl ze probeerde te verzinnen wat ze tegen hem zou zeggen.
"Rosie had het al geregeld en bovendien zou het raar lijken als ik plots naar je toe zou lopen in de gangen terwijl iedereen weet dat we elkaar niet mogen. Al lijkt het natuurlijk ook raar dat we nu samen hier zijn, maar ik heb de hoop dat niemand van school ons zou zien."ratelde Lilly omdat ze zich zeer ongemakkelijk begon te voelen. "Laten we maar terug gaan naar de anderen voordat die dingen beginnen te denken die ze beter niet kunnen denken." zei ze daarna snel en trok James terug naar de anderen.
Die keken hun nu al suggerend aan en Lily werd gelijk knalrood wat de anderen alleen maar meer lied vermoeden. "Ik denk dat het tijd is om terug te gaan naar Zweinstein."zeiden Elma en Remus ineens tegelijk en het zestal barste in lachen uit.
Langzaam liepen ze terug naar de plek waar de koetsen op hun wachten en stapten in. De koetsen gingen niet zo snel en het groepje bracht hun tijd zwijgend door. En deze keer wat het geen gespannen stilte, het was een aangename stilte die geen van de groep leek te willen verbreken.
Elma was in slaap gevallen tegen Remus zijn schouder en snurkte nu zachtjes terwij haar ketting nu een zachte blauwe kleur had, de kleur van rust.