8. Preperations for the Wedding.


Lily volgde haar moeder. Binnen was het merkwaardig rustig. "Petunia is naar Herman toe. Samen met je vader zijn ze de laatste dingen voor de bruiloft aan het regelen!" Zei Lily`s moeder alsof ze gedachten kon lezen. Lily pakte haar hutkoffer, en trok die achter zich aan de trap op. Lily kwam bijna in de verleiding de hutkoffer voor zich uit te laten zweven, maar moest toen weer aan die arme Leonas denken, die meerdere malen buiten school magie had gebruikt, en toen van school was getrapt. Toen Lily eindelijk boven was, sjouwde ze de hutkoffer haar kamer in. In haar kamer aangekomen, viel haal blik op een afschuwelijke jurk die op haar bed was uitgestald.

James speelde wat ben z`n pen. Moest hij Lily een uil sturen voor hij naar haar toe zou komen? James fronste zijn wenkbrauwen. In zijn hoofd klonk het stemmetje van Sirius; Je moet de meiden naar je toe laten komen. Moest hij afwachten, en wachten tot Lily naar hem een uil zou sturen? Straks liet ze helemaal niks van zich horen! En hij moest nog kleding uitzoeken! Wat moest hij eigelijk aan? Behalve wat oude spijkerbroeken en een paar shirts had hij niks!

Lily keek vol afgrijzen naar haar zalmroze jurk. Bij de hals en aan de onderkant zaten allerlei rare franjes. Misschien kon ze met een klein simpel spreukje de jurk wat veranderen? James mocht haar echt niet zien in deze jurk! Opeens besefte Lily dat het haar voor het eerst echt iets kon schelen wat James van haar dacht. Maar toch… Zo kon ze toch niet op een bruiloft verschijnen?

Razend trok ze dan ook de deur open en gooide de jurk haar kamer uit. Ze zag niet eens dat er iemand in de gang stond, die de jurk vol in zijn gezicht kreeg. Mopperend gooide ze de deur weer dicht en plofte neer op, het nu lege, bed. "Wat zullen we nu krijgen!" werd er vanuit de gang geroep, vlak gevolgd door een schrille uitroep "Herman!"
Lily trok een vies gezicht en zei op schrille spottende toon "Oh Herman, mijn mannetje. Wat is er ooit aan de hand? Je bent toch niet vies geworden, want dan wil ik niet meer trouwen." Ze moest lachen tot er plots een uil door het open raam naar binnen kwam vliegen en recht in haar gezicht belande. Lily slaakte een geschrokken kreet en viel achterwaarts van het bed af, terwijl de uil op de berg dekens belande.

Dit kan je niet menen, dacht Lily terwijl ze op de grond lag met alleen haar benen nog op het bed. Ze was nog maar net thuis of er vlogen alweer dingen tegen haar aan! En deze keer had Petunia het niet gegooid! Dingen mompelend die een dooddoener nog zouden laten blozen kwam Lily overeind en staarde naar de uil, die als de vermoorde onschuld op haar bed zat. "Dat jij je vliegbewijs hebt gehaald is zeker een wonder geweest."gromde Lily en haalde de brief van de uil zijn poot.
Die leek totaal niets te merken van het feit dat hij iets fout had gedaan want hij hoette zo blij als het maar kon. Lily zuchtte hoofdschuddend en maakte vervolgens de brief open, van wie zou hij zijn?

Hoi Lils!

Ik schrijf je even een briefje omdat mij heel veel nog onduidelijk is over die bruiloft. Hoe laat moet ik komen? Wat moet ik aan? Moet ik iets voor je meenemen? Duurt het lang? Zijn het allemaal dreuzels? Euh, dat was het alweer, niet zoveer dus…

Doei! James.

Lily zuchtte weer, dat was te verwachten geweest. Die domme uil moest een minstens net zo domme eigenaar hebben, dacht ze terwijl ze naar de uil keek die nog steeds op haar bed zat. Ze zou maar terug schrijven voordat James ongeduldig werd en langzaam liep Lily naar haar bureau.
Ze trok de la open en greep de eerste pen die ze tegenkwam, een knalroze glitterpen, waar ze anders nooit mee wilde schrijven. Maar nu haalde Lily haar schouders op en greep een stuk perkament, waarna ze begon te schrijven.

Hoi James.

Als je in de trein niet zo aan het dromen was geweest had je het nu allemaal geweten. Je moet hier om half tien aanwezig, in mijn huis. Je moet een pak aan, een net pak! Nee je hoeft niets mee te nemen, wij gaan niet trouwen, mijn zus trouwt! Het trouwen duurt een uur anderhalf uur de receptie tot acht uur. Als je wilt kan je hier blijven slapen, dan kan je moeder je de volgende dag ophalen. Ja het zijn allemaal dreuzels op jou en mij na, dus géén magie!
Verder moet je die uil beter laten trainen! Hij vloog verdorie tegen mijn hoofd aan!

Lily


Lily vouwde de brief dubbel en deed hem in een enveloppe, maar op het moment dat ze zich weer omdraaide naar de uil vloog hij recht op haar af, greep de brief in zijn snavel en vloog het raam uit.
"Maf beest."mompelde Lily en plofte weer neer op haar bed, luisterend naar haar zus die beneden overduidelijk tegen haar moeder aan het schreeuwen was. Ze kon alleen niet verstaan waar het over ging.

"Ze wil mijn perfecte dag vernietigen!" riep Petunia met tranen in haar ogen. "Ze heeft één van haar soort uitgenodigd naar mijn bruiloft! Dat wil ik niet! Houd het tegen!" gilde ze weer en haar moeder haalde zuchten een hand door haar haren. "Petunia doe eens rustig, eerst was je zo bang dat ze niemand zou vinden. Ze heeft iemand gevonden en ze zijn zeker niet van plan om te gaan toveren op jouw bruiloft." zei ze kalm, maar Petunia begon nu echt te huilen.
"Ze heeft de jurk naar mijn Herman gegooid alsof hij een kapstok was! Ze heeft de jurk gekreukt, ze gaat mijn bruiloft naar de vernieling helpen!" riep Petunia en ging steeds zo weer door. Niemand kon haar kalmeren…

Wanneer kwam het antwoord? Vroeg James zich af terwijl hij nerveus heen en weer liep door zijn kamer. Zou Belnos wel naar het goede huis zijn gevlogen? Wat als hij bij een dreuzel naar binnen vloog? Nee nee, dat zou niet gebeuren. Hij moest zich niet zo druk maken.
Diep in en uit ademend ging James in een stoel zitten om er het volgende moment weer uit te vliegen door de stem van Sirius. "Wat nu James, aan het hyperventileren?" vroeg hij breed grijnzend en James staarde alleen maar naar hem. Sirius zei niets terug, maar bleef wel hardnekkig grijnzen, tot er een uil door het raam naar binnen kwam vliegen. Toen lachte hij hardop, hij begreep gelijk waar James op had zitten wachten.
James graaide de brief uit de vogel zijn snavel en vouwde hem open, niet eens beseffend dat Sirius over zijn schouder meelas. "Woehoo, roze pen! Ze vind je leuk man!" riep Sirius uit en James keek bijzonder moordlustig naar hem.

James las de brief een paar keer over. Sirius floot door zijn tanden. "En je mag zelfs blijven slapen, je hebt het goed voor elkaar Jamesje van me!" James sloeg met het dichtstbijzijnde kussen op Sirius hoofd, wat leidde tot een kussengevecht.
Even was James de brief helemaal vergeten. Kussens vlogen door het rond. Toen Sirius per ongeluk een kussen tegen Belnos aansmeet in plaats van tegen James, kraste die verontwaardigd, en vloog door het open raam weer naar buiten.
James kantelde zijn bed gevaarlijk om, om dat als schild te gebruiken. Sirius, die niet van zich zou laten winnen, gooide met alle kracht die hij had een kussen tegen het bed. Het bed kantelde terug tegen James handen, die hem geschrokken afweerde, zodat hij met een luide klap op de grond viel.
"Sst, ik hoor je moeder de trap opkomen!" Siste Sirius. Snel probeerde de jongens nog een paar kussens te redden, maar de meeste zaten al vol met scheuren. De deur werd opengesmeten. "Wat heeft dit te – James? Waar heb ik dit nou weer aan te danken?" James kleurde rood. Z`n moeder wachtte niet eens op antwoord, maar tierde aan een stuk door. "JAMES, JE BENT TOCH GEEN KLEIN KIND MEER? MOET JE AL DIE KUSSENS ZIEN! JA, EN JIJ OOK SIRIUS, ZIT MAAR NIET ZO DOM TE GRIJZEN, WANT IK HEB HET OOK TEGEN – EN WAAROM LIGT DIE BRIEF OP DE GROND?"
James had nog geprobeerd snel op de brief te gaan zitten, maar dat was verspilde moeite geweest. Zijn moeder had de brief al ontdekt. Sarah trok de brief onder James voeten vandaan, die even schaapachtig naar Sirius staarde. Die was inmiddels ook een beetje bleekjes, want Sarah was normaal anders nooit boos.
Sarah`s ogen vlogen over de regels. Een speelse glimlach verscheen op haar mond. Ineens was alle woede van daarstraks over. "We gaan morgen wel de stad in voor een pak  en aan je haar moet ook iets gedaan worden, oh ja, en het mag."
James keek haar even niet-begrijpend aan. "Wat mag?" "Je mag bij haar blijven slapen!" Sarah draaide zich op haar hakken om, en liep zacht mompelend de deur uit.
Sirius, die gewoonweg fantastische oren had voor op het gebied van roddels, hoorde haar nog net zeggen; "Zozo, die Lily is een dame die weet wat ze wilt… Perfect voor iemand zoals James."


Lily opende haar kastdeuren, om te kijken of ze een nog gangbare jurk voor de bruiloft had. Niet dus. Ze was al zo lang niet meer naar een feestje geweest, dat alle jurken die er hingen, allemaal minstens 2 maten te klein waren. Even kwam Lily in de verleiding haar galagewaad aan te trekken, en te beweren dat het haar eigen ontwerp was geweest. James zou in een deuk liggen. Of hij zou voor schut staan in een pak… Bij die gedachte, besloot ze morgen gewoon een of ander winkelcentrum in te duiken. Misschien dat James wel zo`n grap zou uithalen, maar ze zou zich niet verlagen tot zijn niveau.