9. The Wedding.

Hij zou te laat komen, Lily wist het gewoon, het was net weer iets voor James om te laat te komen. Voor de tiende keer die vijf minuten keek Lily op haar horloge, hij had nog twee minuten.

Zuchtend ging ze in een stoel zitten, die in de hal stond en staarde naar haar schoenen, maar plots schoot ze weer overeind. "Hij zou toch niet op een magische manier komen?" vroeg ze zich hardop af en keek toen rond of iemand het gehoord had. Gelukkig kon niemand het gehoord hebben want iedereen was in de woonkamer bij Petunia, die even ervoor van de zenuwen flauw was gevallen.

Plots ging achter haar de bel en Lily maakte een sprong van schrik, als James wist wat goed voor hem was stond hij nu voor de deur. Zo snel ze kon rende ze op de naaldhakken naar de deur en zwaaide hem open, alleen om recht in het gezicht van een grijnzende James te kijken. "Je was bijna te laat geweest!" siste ze en toen zag ze een vrouw met blond haar achter James staan. Ze kreeg een kleur van schaamte, dat moest zijn moeder zijn en zij was zo onbeleefd tegen James! "Voordat Lily echter iets kon zeggen zei de vrouw "Ik ga weer James, ik zie je morgen." en met een glimlach naar Lily draaide ze zich om en liep het tuinpad af.

De twee jongeren bleven ongemakkelijk in de deuropening staan en keken elkaar alleen maar aan. "Leuke jurk." mompelde James uiteindelijk en Lily trok een gek gezicht. "Als ik er niet in had gezeten inderdaad. Wie verzint er nu dat iemand met rood haar in een roze jurk moet!" riep ze uit en gaf James daardoor een reden haar van top tot teen te bekijken.

"Ik vind het wel meevallen."mompelde James terwijl hij een hoogrode kleur kreeg en nerveus door zijn haar streek. "Niet doen!" siste Lily en trok James over de drempel "Zo maak je het nog meer in de war!" Ze sloeg de deur dicht en trok James vervolgens mee de trap op, de logeerkamer in. "Hier kan je koffer neerleggen, moment ik ben zo terug." zei Lily toen ze in de kamer waren en liep de kamer uit. James keek nerveus rond maar legde vervolgens zijn rugzak op de grond en trok zijn jas uit. Wat zou er nu gaan gebeuren? Vroeg James zich af, maar wist er geen antwoord op. "Oke, bukken of gaan zitten." hoorde hij ineens achter zich en draaide zich geschrokken om. Lily stond achter hem en duwde hem op het bed "Wat doe je?" sputterde James geschrokken. "Ik ga je haar kammen. Wat dacht jij dan? Dat ik je zou bespringen?"vroeg Lily terwijl ze één wenkbrauw optrok en James kreeg weer een kleur. Lily zag zijn gezicht en zei: "Voor die eer bedank ik. Blijft je haar ooit plat liggen?" ?" James schudde zijn hoofd waardoor de kam over zijn hoofd schraapte en Lily zuchtte verslagen. Ze draaide zich om, om de kam weer op te gaan ruimen maar verstijfde toen ze beneden de bel ging.
Met een ruk draaide ze zich om naar James, haar groene ogen waren wijd open gesperd en ze liet de kam geschrokken vallen en mompelde "Hij is er." James ging nu langzaam staan en vroeg verward "Wie is er?" Lily wierp een blik op James die irritatie en nerveusheid uitstraalde maar ze zei geen woord. Dat was dan ook niet meer nodig, James snapte al wie er was gekomen en dat het betekende dat zij naar beneden moesten. "Laten we dan maar naar beneden gaan."zei hij tegen Lily en liep de kamer door naar de deur, waar Lily vlak voor stond.
Toen James echt voor Lily stond bewoog zij nog steeds niet. "Kom Lily we moeten naar beneden."zei James haast op fluistertoon en reikte naar Lily haar hand. Lily bewoog nog steeds niet toen James haar hand pakte, maar toen hij begon te lopen liep ze wel gedwee mee. Langzaam liep James door de gang en leidde Lily achter hem aan de trap af. Het moesten de zenuwen zijn, anders was Lily nooit zo.
Beneden in de gang stond een jongeman, die bijna niet ouder kon zijn dan James. Hij was twee keer zo breed en had bijna geen nek. Hij glimde helemaal, maar dat kon net zo goed van het zweten komen. Voor hem stond een knokkige jonge vrouw die er verschrikkelijk bleek uitzag in de witte trouwjurk. Allebei grijnsden ze zo slijmerig dat James er misselijk van werd, maar Lily leek ervan bij haar positieven te komen.
Langzaam trok ze haar hand uit die van James en staarde naar haar oudere zus in de grote witte jurk. Pas nu leek ze het echt te beseffen, haar zus ging trouwen en dat betekende dat ze ook zou verhuizen. Ze zou in de vakanties niet meer snerend in de deur staan, ze zouden geen ruzie meer kunnen maken om kleine dingen en zouden elkaar niet meer kunnen negeren. Petunia zou niet meer thuis zijn, ze zou haar eigen huis en leven hebben. Zonder Lily.

''Petunia, schatje, ik heb honger. Zullen we wat te eten halen?'' Lily schrok op en merkte dat Petunia liefdevol naar haar toekomstige man glimlachte.
''Natuurlijk, Hermannetje! Maar let wel op je pak, en op mijn jurk! Niks morsen!'' zei ze scherp. Haar paardengezicht vervormde constants van uitdrukking. Herman glimlachte en knikte. Hij wierp een afkeurende blik op Lily en James en schudde zijn hoofd.
''Raar meisje, die Lily,'' mompelde hij toen ze samen wegliepen. Lily beet op haar lip. Het was gelukkig voor haar dat ze niet zag dat Petunia's lippen dun werden en ze haar ogen dichtkneep.
''Heb het niet over haar, ik ben blij als we samen ergens anders wonen,'' mompelde Petunia geïrriteerd. Herman haalde zijn schouders op en wierp nog één blik achterover. James keek hen verbaasd aan. Kon er een vreemder koppel bestaan? Hij keek om en zag dat Lily verdwenen was. Hij maakte verward een rondje en zag net dat Lily verdween en de deur hard achter zich dichtsloeg.

James liep zachtjes naar de deur en klopte aan.
''Lily... kom op Lily. Mag ik binnen komen?'' James kreeg geen antwoord, zodat hij nog een keer klopte. ''Ik begrijp dat je alleen wilt zijn, maar je kan erover praten met iemand die... Ik bedoel - ik vind je erg aardig, en als jij hetzelfde vind kan je toch praten? Áls je dat vind tenminste. Ik zal mijn haar proberen goed te doen als ik binnen mag komen!'' Hij werd rood en probeerde met zijn hand zijn haar glad te strijken.
Lily ijsbeerde in het rond terwijl de tranen in haar ooghoeken prikten. Afscheid nemen van Petunia zou moeilijk voor haar zijn. Maar ze moest sterk zijn! Je hoorde Petunia er tenslotte ook niet over, terwijl Petunia het net zo erg moest vinden als Lily zelf. Lily stond stil en negeerde het gebons van James. Toen ze hoorde wat James allemaal riep kreeg ze toch een glimlach op haar gezicht. James vond haar dus aardig. Toen verzonk ze weer in haar gedachten.

Ze moest blij voor Petunia zijn. Eindelijk had ze het geluk gevonden van de liefde. En Petunia zou natuurlijk ook blij voor haar zijn als ze met haar droomjongen zou trouwen. Ze keek even naar de deur, waarachter James de moed had opgegeven. Ze veegde ruw met de rug van haar hand haar ogen af en ademde diep in.
''Kom op Lily, houdt je sterk,'' mompelde ze zacht, terwijl ze naar de deur liep. Ze deed de deur open, en zag dat James ernaast tegen de muur zat. James keek verrast op en Lily glimlachte.

''Je mag je haar goed doen,'' zei ze plagend. ''Heb ik dat echt gezegd?'' schrok James. ''Het hoeft niet hoor,'' zei Lily lachend. ''Heb ik zoiets dóms gezegd?''

''Jazeker, schrok je van me?'' Lily keek met een grote grijns naar James. ''Ja, maar...'' zei deze. ''Gaat het weer?''

''Jawel hoor,'' antwoordde Lily weer. het is alleen zo... raar.. Ik bedoel, ik heb bijna vijftien jaar bij haar in één huis gewoond. Niet dat het pretje was...'' Lily rolde met haar ogen. ''Ik kan me haast niet voorstellen dat ze als ik weer naar Zweinstein ga niet in de deurpost gaat staan om vervelende opmerkingen te maken. Ik zal haar missen.'' De grijns was van haar gezicht verdwenen en had plaats gemaakt voor een flauw glimlachje. ''Ga je haar vervelende opmerkingen missen?'' vroeg James verbouwereerd. ''Eerder gewoon haar aanwezigheid. Ik ben er helemaal aan gewend dat ze altijd maar probeert om beter te zijn dan mij.''

''Ja, ik weet niet hoe het voelt, maar ik weet zeker dat je er wel overheen komt hoor, Lily. Probeer anders elke keer als je haar gaat missen aan haar vervelendste opmerkingen te denken.''

''ze had ook goede kanten hoor!'' zegt Lily protesterend. ''Die heb ik nog niet gezien, dus vertel op,'' grijnst James. ''Nou.. Ze is netjes...''

''Aangezien het bij mij altijd een puinhoop is kan ik daar niet over oordelen,'' zei James. ''Ze kan goed.. ehmz... nou, er is vastwel meer dat ze goed kan!'' James glimlachte. ''En je kunt er net niet opkomen?'' vroeg hij. ''En is er 'vast wel meer dat ze goed kan?´ Weet je zeker DAT er wel iets is?'' Hij begon te lachen, en Lily lachte mee.

James had gelijk, zolang ze aan Petunia´s vervelendste opmerkingen dacht, was er niets om verdrietig over te zijn. Het kettinkje, onder haar jurk droeg, kleurde langzaam rood..


In de woonkamer was het nog steeds een hysterisch druk.  Petunia liep zenuwachtig rond en Herman was een broodje aan het eten, ondertussen liep Lily's moeder rond en streek steeds de jurken van de bruidsmeisjes plat, haar vader zat in de zetel zijn speech door te nemen.
Lily en James gingen in de zetel tegenover hem zitten .  Hij glimlachte vriendelijk tegen James en ging verder met zijn speech.  Ondertussen had haar moeder Lily ontdekt en begon ze haar jurk plat te strijken. Plots ging de deurbel en haar moeder riep hysterisch 'daar zijn de auto's.'  Ze vergat Lily haar jurk en ging vlug wat water halen voor Petunia die weeral flauw gevallen was.

Een kwartiertje later zaten ze toch allemaal in de chique lange limousines en reden ze naar de Kerk.
Liy en James hadden een hele limousine voor zich alleen.  Lily was ook afschuwelijk zenuwachtig terwijl ze in de auto zat, ze dacht weer aan Petunia en begon opnieuw op haar lip te bijten.  Plots voelde ze dat James haar hand vastpakte en er zachtjes in kneep.  Lily kneep terug en glimlachte.
Ze keek in zijn ogen en voelde dat ze weer begon te blozen, 'mooi weer h' zei James maar om de stilte te verbreken.  'Ja' zuchtte Lily ,'prachtig voor een trouwdag'
'Waar gaan we nu heen eigenlijk?' vroeg James 'Naar de Kerk ' antwoordde Lily 'en daarna is er een grote receptie ,oersaai, en vervolgens een banket en daarna nog een dansfeest. Kun jij eigenlijk dansen?'vroeg ze plots en ze keek weer naar hem.
'James werd zo te zien een beetje zenuwachtig 'moet dat'  Lily glimlachte 'ja,maak je geen zorgen, ik leer het je wel'
'Je gaat helemaal voor gek staan met mij' voorspelde James.  'Ik sta nu al voor gek' antwoordde Lily, James staarde naar haar 'jurk' zuchtte ze.
'Die jurk is prachtig gekke meid ' Lily deed haar mond open om te protesteren 'zelfs met jou erin' onderbrak James haar. 'Je ziet er reuze schattig uit' voegde hij er glimlachend aan toe'. 'Dank je' Lily voelde zich opeens weer erg vrolijk, hij vond haar schattig.
'...eten' vroeg James. 'Hé wat?' Lily werd weer wakker uit haar gedachten.
James schudde zijn hoofd 'aan het dromen ? Ik vroeg wat we eten'.  'Geen flauw idee' antwoordde Lily.  Ze zuchtte even en keek weer naar buiten.
'Wat heb jij al allemaal gedaan deze vakantie' vroeg ze en draaide zich weer om naar James en merkte dat hij naar haar had zitten kijken.  Ze voelde dat ze weer rood werd en keek weer naar buiten.
'Nou Sirius is komen logeren, we hebben cake proberen bakken'  'En ,was het lekker?' informeerde ze en keek weer naar hem.  'Nou halverwege hebben we er een cacke-deeg-gevecht van gemaakt, mam werd helemaal gek'
'Ik denk dat jouw moeder nogal wat meemaakt met jou' merkte Lily op. 'Bwa, nou vooral als Sirius er bij is', hij grijnsde naar haar, 'we hebben al wel ergere dingen uitgespookt, we zijn al eens op het dak geklommen, we zaten allebei helemaal bovenaan tot mam naar buiten kwam, ons zag en flauwviel.
' Lily schudde haar hoofd 'wie klimt er nu op een dak'.
'Wij, het was best wel leuk hoor, afgezien van mam daarna,' hé ik denk dat we er zijn.'  Lily zuchtte 'ja we zijn er, de chauffeur was uitgestapt en liep naar Lily's deur om ze open te doen.  'Hou je sterk kleine meid' fluisterde hij nog voor Lily diep zuchtte haar haren schudde en uitstapte.  James stapte ook uit en bood haar zijn arm aan, Lily glimlachte stak haar arm in de zijne en ze liepen keurig achter Lily's moeder de Kerk binnen.


De Kerk zat al helemaal vol, Herman zat helemaal vooraan al klaar.
Lily ging op haar plaats zitten, helmaal vooraan naast haar moeder.
James zat naast haar aan de andere kant.
Ze zaten nog maar net of de bruidsmars klonk al James zag dat iedereen naar achter keek dus deed hij dat ook maar. Lily's vader kwam binnen met aan zijn arm Petunia ze liepen plechtig naar voor .
De mis was inderdaad oersaai, bij het jawoord zag hij dat Lily het even moeilijk had en greep haar hand en kneep erin. Ze keep naar hem op en glimlachte zwakjes, James kon het niet nalaten te denken hoe mooi ze wel niet was.
Hij bleef haar hand de hele verder plechtigheid vasthouden en liet hem pas los toen ze moesten opstaan.
Ze moesten plechtig naar buiten lopen en even later zaten ze weer in de auto.

De limousine reed verder, naar het afgehuurde zaaltje, waar ze de rest van de dag door zouden brengen.
James was er niet helemaal met zijn hoofd bij. Straks zou hij moeten dansen. De enige keer dat hij eerder had gedanst, was vorig jaar. Op Zweinstein, tijdens het bal. Echt veel had hij niet gedanst. Hij had zijn date na 1 dans laten zitten.
"Zullen we de tv aanzetten?" klonk een stem van ver weg. "He? Watte?" James keek in het stralende gezicht van Lily. "Ik vroeg of we even de tv aan konden zetten. Ik hoor net dat het nog wel even rijden is."
Nadat James wel tien keer op zijn horloge had gegeken stopte de Limosine eindelijk. Een brok in z`n keel kwam naar boven. Vlak voor James vertrek, had Sirius hem nog een uil gestuurd. Dat als het saai zou zijn, Wat het waarschijnlijk wel zou worden met dreuzels stond er in de brief, zou hij een lading van Vleermans Vuurwerk af moeten steken, bijgevoegd in de envelop. Tot grote spijt van Sirius uil, die onderweg meerdere malen door het te grote gewicht was neergestort.
James handen zaten in zijn zakken. Hij kon het vuurwerk voelen. Even kwam hij in de verleiding. Een stemmetje in zijn hoofd zei dat hij dat niet kon maken. Lily was de hele avond zo lief voor hem geweest. Bij de gedachte aan Lily, werden de twijfels steeds groter. Toen James arm in arm met Lily naar binnen liep, besloot hij dat stemmetje te volgen.
Binnen was het een drukte van jewelste, Petunia stond naast Herman en zag er zielsgelukkig uit. Ze stonden naast een grote tafel waar straks hoogst waarschijnlijk een hoop cadeautjes moesten opkomen.
Er liepen een hele hoop serveersters rond die bezig waren met een grote tafel vol hapjes voor te bereiden, Lily's moeder stond hen zenuwachtig te controleren.
Lily trok hem mee ernaartoe 'mams wat moeten we doen?'
Lilu's moeder lachte vrolijk toen ze Lily zag ze gaf haar een knuffel 'ga jij maar eens lekker in de tuin wandelen schat,voorlopig kun jij hier toch niet veel doen,wij moeten de gasten begroeten maar dat wil ik je besparen, zorg wel dat je, je rustig gedraagt en dat je jurk niet vuil wordt oké, straks moet je maar wat komen halen om te eten of zo ok' Lachte ze vrolijk. 'Lily en James knikten gehoorzaam 'maar niet te veel hé je moet straks ook nog kunnen eten 'waarschuwde ze. Ze knikten weer gehoorzaam en liepen vlug door de wijd openstaande deuren naar buiten.


Ze wandelden zwijgend door de tuin en liepen naar een bankje waar ze gingen zitten.'Ik vraag me af wat we eten' ze zuchtte 'huh ja ik ook' antwoordde James vaag 'Jij zit met dat dansen in je hoofd nietwaar' glimlachte Lily na hem een 5 tal seconden bestudeerd te hebben'.
Ja zuchtte James 'hé hoe weet jij dat ?'
'Ik ben nog nooit een jongen tegen gekomen die graag danst' antwoordde Lily 'kom op zo erg is het niet, we blijven een paar nummers en voor ze het merken muizen we er vanonder, en daar bij er is hier toch niemand die je kent dus erg voor gek sta je niet'
'Oh jawel' zuchtte James duister 'uitgerekend de enige voor wie ik niet voor gek wil staan zit hier naast me'.
Lily voelde dat ze rood werd, ze keek voorzichtig opzij en merkte dat James haast nog roder was dan zij,hij zag eruit alsof hij vond dat hij zijn mond voorbij gepraat had. Ze schoof voorzichtig een stukje naar hem op en pakte zijn hand, hij keek ook op en glimlachte. Ze bleven een tijdje zo voor zich uitstaren tot James de stilte verbrak 'hoelang duurt zo'n receptie normaalgezien?' Hij keek Lily aan, ze had dromerig voor zich uit zittten staren en schrok op uit haar gedachten 'een uur of vier denk ik, en ze is nu al ' ze keek op haar horloge 'zo'n half uurtje bezig' ze keek weer naar hem en terwijl ze dit deed kwam het kettinkje onder haar jurk vandaan. James zag dat haar kettinkje rood was, hij zuchtte eventjes en keek weer naar zijn schoenen, hij wou het haar dolgraag zeggen maar,...hoe pakte je zoiets aan? 'Uhm zullen we weer een eindje wandelen?'stelde hij voor .
'Oké' zei Lily ze haakte haar arm weer in de zijne en ze wandelden een eindje.
'Waar woon jij eigenlijk?' vroeg Lily na een tijdje aan James  'Ook in Engeland zeker?'
'Ja' antwoordde James en hij begon te vertellen over zijn dorpje en dan over zijn huis, zijn kamer. Lily luisterde aandachtig, toen hij klaar was met zijn kamer begon ze hem ook over haar kamer te vertellen. En dan ging hun gesprek over op Zweinstein en over hun vrienden.
'Wat vind jij eigenlijk van Sirius?' vroeg James terwijl ze langs een fontein liepen. 'Nou hij is wel aardig, maar hij heeft vind ik ook wel een beetje een grote mond, en een erg groot ego' James lachte vrolijk 'ja dat vond jij van mij ook of niet soms?', Lily bleef staan en keek hem wat uitdagend aan, 'had ik gelijk of niet soms?'
'Mischien wel een klein beetje' gaf James toe. Lily snoof, waarom doen jullie toch altijd zo, ik bedoel' ze zuchtte en keek hem weer aan 'weet je nog die keer na de examens aan het meer dat jij Sneep in de lucht liet vliegen?' James knikte langzaam 'wel' vervolgde lily 'weet je nog toen je daarna in de leerlingenkamer was samen met Sirius en Peter?'
James keek haar verbaasd aan 'Hoe weet jij ?' 'Nou je dacht dat er niemand was en ik hoorde jullie en ..'

'Je hebt ons dan maar afgeluisterd' grijnsde James 'kleine luistervink, nou ik hoop dan dat het tenminste interessant was?'.
Lily zuchtte 'James waarom blijf jij toch Sneep pesten,jij en Sirius maken er een sport van, en je maakt je er erg impopulair door.' Maar James onderbrak haar ' je bedoeld dat jij het niet leuk vind'.
'Ja maar ik bedoel' ze zuchtte geërgerd 'je zei dingen zoals Wat heb ik in godsnaam misdaan ? en dan zei Sirius kom nou welke meid kan jou nu weerstaan en jij zei Lily' 'En wat heeft dat met Sneep te maken?' James staarde haar niet begrijpend aan.
Lily zuchtte weer 'Snap je het dan niet' antwoordde ze op een wat zijn jongens toch achterlijk toon.
'Je weet dat ik er niet tegen kan dat je dat, dat je zo doet' zei ze fel 'dus waarom kap je er niet mee?'
'How how' is alles op de hele wereld mijn schuld?' James was verontwaardigt, ze begreep er helemaal niets, niets, niets van!
'Bijna' glimlachte ze 'en wie zou er verder nog schuld hebben aan het feit dat jij Sneep pest?'
'Sneep misschien?' hij kruiste zijn armen 'Aan het feit dat je bestaat kan niemand doen, zelfs jij niet!' die zat dacht Lily triomfantelijk toen ze zijn onthutste blik zag . Maar hij herstelde zich vlug 'Oké dat had ik niet moeten zeggen maar, ooit al eens over nagedacht dat hij me ook aanvalt vanaf dat hij me ziet en dat ik dat niet kan laten gebeuren? '
Lily snoof ' Ja natuurlijk, laat hem gewoon met rust dan stopt hij ook wel hoor' James schudde ongelovig zijn hoofd ' jij weet niks van dat soort dingen, als ik dat doe lig ik binnen de vijf seconden in Sint Holisto's op de afdeling onherstelbare spreukenschade, of zoiets'.
'Klets geen onzin James, je kunt toch naar proffessor Anderling gaan?'
'Als ik nog kan gaan" mompelde hij duister .
'En trouwens' zei hij plots 'Jij bent ook niet zo onschuldig dump-meisje' Lily werd bleek 'hoe 'vroeg ze zwakjes.
'Je bent niet de enige luistervink in de wereld ' grijnsde hij, 'ik wou je dan nog komen troosten krijg ik dat te horen' Lily zag nu toch wel erg bleek 'Wat heb je gehoord?'
'Nou' zei James lekker traag om haar extra zenuwachtig te maken 'iets over een plan om met drie compleet onschuldige jongens uit te gaan om ze daarna te dumpen' maar de boel mislukte h' Lily zei niks en knikte enkel maar 'waarom wou je ons niet dumpen?' .
Lily zuchtte 'Rosie wou Sirius wel dumpen hoor, het spijt me voor zijn ego'
James grinnikte 'Lach niet dat was de bedoeling'.
'Sirius zijn ego om zeep helpen' grijnsde James 'Nee zijn reputatie, en die van jullie ook' James lachtte niet meer 'en daar was alles voor' hij zuchtte 'hadden jullie zo'n grootte hekel aan ons?'
'Ik ergerde me afschuwelijk aan hoe je Sneep,…' 'Ja ja al goed ik weet het al ' hij zuchtte 'is dat alles ? '
Lily ging wat dichter bij hem gaan staan 'Stop er mee James' smeekte ze zachtjes 'je bent echt vreselijk lief en niet zo'n idioot als dat je, je voor doet,als je alleen bent ben je echt heel, heel lief' James lachte vrolijk 'Nou dan zit er maar een ding op, wij tweetjes emigreren naar een lekker ver onbewoond eiland zonder ook maar iemand '
Lily lachte maar werd toen weer serieus 'ik meen het James'.  James keek haar even recht in haar ogen en dan gaf hij haar vlug een kus op haar mond. 'Ik ook Lily'