10. Our Secret.

Lily wist niet wat ze moest doen, had James het echt gemeend of speelde hij een spelletje met haar? Gelijk verwierp Lily die gedachte en moest ze glimlachen, het leek wel of ze de hele dag een andere James had gezien. Hij haar zelfs gezoend!
Er verscheen langzaam een grijns op Lily haar gezicht en ze liet zich achterover vallen op het bed. De jurk viel in plooien om haar heen en dromerig staarde Lily naar het plafond. Maar plots schoot ze echter overeind en trok haar kamerdeur open. Op haar blote voeten liep ze naar James zijn kamer en duwde deze open.
Voorzichtig keek ze om de hoek maar zag gelijk dat James al sliep. Zijn haren zaten nog verwarder dan normaal en zijn mond hing open. Glimlachend stapte ze de kamer in en sloot de deur voorzichtig achter zich. Op haar tenen liep ze naar James toe en ging op het randje van zijn bed zitten. Hij zag er lief uit wanneer hij sliep.
Voorzichtig veegde Lily een lok haar uit James zijn gezicht en staarde naar zijn slapende gezicht. Ze besefte pas dat James wakker was geworden toen hij zacht bewoog en zijn bruine ogen in haar groene keken. "Ik droom weer." mompelde James zacht, nog steeds met slaperige ogen en hij kwam een stukje overeind. Lily wilde gelijk opstaan van het bed, maar James hield haar tegen. "Ga niet weer weg." mompelde James zacht terwijl hij haar pols greep en haar recht aan keek met slaperige bruine ogen.
Langzaam begon Lily te beseffen dat James dacht dat hij droomde maar toch kon ze niet opstaan en weglopen. Ze was nieuwsgierig naar was James zou doen zolang hij dacht dat hij droomde. Langzaam ging James rechtop zitten en stak voorzichtig een hand uit naar Lily, alsof hij bang was dat ze zou verdwijnen. Toen James zijn grote hand uiteindelijk Lily haar wang raakte en daar bleef liggen zuchtte James opgelucht. "Je bent niet verdwenen." zuchtte hij en het volgende moment lagen zijn lippen op die van haar.
Lily haar eerste instinct was achteruit te deinzen, maar bedacht zich halverwege. Ze was wel eerder gezoend door een jongen, dit was niets anders. Langzaam gleden Lily haar armen om James zijn hals en begon ze de kus te beantwoorden. Even trok James zich verbaasd terug maar nog geen moment later zoende hij haar weer.
Ze verloren zichzelf helemaal in de zoen en schrokken zich dan ook rot toen iemand ineens geschokt riep "Lilian! Ben je nu helemaal gek geworden!" Geschrokken keek Lily om en zag haar moeder in de deuropening staan met een grijnzende Petunia achter zich in de omhelzing van Herman. Ze keek de kamer in en Lily wist gelijk dat ze hun al een tijdje in de gaten had gehouden.
Lily wierp een vluchtige blik op James die verwilderd van de Lily naar haar moeder keen en weer terug. Hij leek nu pas te beseffen dat hij wakker was en Lily echt gekust had! "Dit is ons geheim, ik wil niet dat Sirius of iemand anders het weet." zei Lily tegen James en stond vervolgens op. Terwijl James naar haar rug staarde liep ze de kamer uit en liet haar moeder de deur van de slaapkamer dichtslaan om vervolgens een fikse uitbrander te krijgen.

Met een verbaasde blik viel James weer achterover op het bed en staarde verwonderd naar het plafond. Ze had hem gekust! Eigenlijk was het eerder andersom, maar ze had niet geprobeerd zich los te maken. Wauw, dacht James nog steeds verbaasd, hij had echt gedacht dat hij droomde totdat haar moeder binnen was gekomen. Hoe had hij zich zo kunnen vergissen? Het was zo anders dan in zijn dromen, zachter was het enige woord dat hij ervoor kon bedenken.
Toch fronste James ineens, waarom mocht hij niets aan Sirius en Remus vertellen? Dat waren zijn beste vrienden! Ze zouden gelijk doorhebben dat er iets gebeurd was, dit kon hij nooit geheim houden. James kreunde, zit zou een probleem worden,…

"Ben je nu totaal gek geworden Lily!" riep Miranda aan de andere kant van de deur en Lily staarde naar haar blote voeten. "Er is een reden waarom je vader en ik die jongen op een andere kamer hebben laten slapen en die reden weet je best jongedame!" Lily wist dat het klopte en zei daarom geen woord, achter Miranda stonden Petunia en Herman voldaan te grijnzen. Zij hadden ervoor gezorgd dat zij en James betrapt werden besefte Lily ineens en kreeg blosjes van woede op haar wangen. Waarom kon ze zich niet met haar eigen leven bemoeien?
"Mam je kunt me niet altijd als een klein kind blijven behandelen!" riep Lily ineens uit en haar moeder keek verbaasd naar haar. "Ik word verdorie 15 dit jaar mam! Je kunt me niet als een klein kind blijven behandelen!" riep Lily weer en nu leek Miranda ook boos te worden. "Ik behandel je als een kind Lily omdat je dat nog bent! Je kunt niet zomaar bij een jongen in bed kruipen en verwachten dat wij dat goedkeuren! Die jongen is een jaar ouder dan jou! Die weet al veel meer! Wie weet wat hij al allemaal heeft gedaan!" schreeuwde Miranda met overslaande stem en Lily werd knalrood. Ze wist waar haar moeder het over had, maar had daar eerder helemaal niet over nagedacht.
Miranda keek Lily ineens recht aan en verbleekte "Je hebt toch niet met hem,… met hem,.." ze kwam niet uit haar woorden maar Lily begreep wel wat ze bedoelde en trok een vies gezicht. "Nee! Gadver! Mam! Wat denk je wel niet van mij! Heb je dat totaal geen vertrouwen in me?!" riep ze uit en rende haar kamer in, alleen omdat deur achter zich dicht te slaan en zwaar ademend ertegenaan te leunen. Wat dacht haar moeder wel niet? Lily was nog maar veertien en dacht er nog niet eens aan om met een jongen naar bed te gaan! Laat staan met James. Ze had de laatste paar jaren een hekel aan hem gehad, maar had hem vanavond wel gekust.
Verward schudde Lily haar hoofd, het moest de champagne zijn geweest die ze op de receptie had gedronken. Die was vast naar haar hoofd gestegen en had haar vreemde dingen laten doen. Toch fronste Lily haar wenkbrauwen, waarom was ze eigenlijk naar James zijn kamer gegaan? In haar hoofd speelde ze nogmaals af wat er was gebeurd, maar ze kon er werkelijk niet op komen.

Op hetzelfde moment op Grimbauldplein nummer 12 zat Sirius met een zuur gezicht op zijn bed en staarde naar de dichte deur. Over een paar minuten zouden de gasten het huis binnen komen en zouden de gesprekken over puurbloed weer beginnen. Dat was volgens zijn ouders het belangrijkst in de wereld. Dreuzels, Halfbloeden en Modderbloedjes zouden volgens hun zo vermoord mogen worden. Stel idioten!
Sirius snoof en moest vervolgens aan Voldmort denken, die was aan het uitvoeren waar zijn ouders tijdens hun feestjes over praatten. Hij was langzaam iedereen aan het vermoorden die niet puurbloed was en als een puurbloed hem in de weg stond zou hij die ook vermoorden. Een man zonder moraal en zonder een duidelijk plan, het enige wat hij tot nu toe had bedacht was de wereld veroveren en een duistere heerser worden. Weer snoof Sirius, hij zou er zoveel voor overhebben om Voldemort te vermoorden. Misschien moest hij maar Schouwer worden, dan zou hij tenminste een kans krijgen.
"Sirius, lieverd, kom je beneden?" riep een overdreven zoete stem vanaf benenden en Sirius trok een walgend gezicht. Als zijn moeder die stem gebruikte betekende het dat de gasten gearriveerd waren en ze de perfecte moeder wilde spelen. Walgelijk! Kreunend kwam Sirius overeind en liep naar de deur, dit zou een ramp worden!

Nog geen drie uur later kwam Sirius weer naar boven, zijn haar stond recht overeind en zijn gezicht stond op zeven dagen onweer. "Stom gedoe." mompelde hij kwaad terwijl hij een hutkoffer opende en daar verwoed kleding in begon te gooien. "Stik er maar in." mompelde hij weer terwijl hij ook zijn schoolboeken in de koffer mikte en klapte vervolgens de klep dicht.
Hij trok de nu zware koffer naar de open haard en bleef vervolgens toch even twijfelend staan. Daarna draaide hij zich toch naar het bureau en greep een veer en perkament.

i'Je weet me te vinden, maar ik kom niet weer thuis.
Jullie nemen die puurbloed onzin te serieus en ik ben
zeker niet van plan om mijn leven daarmee te verpesten.

Sirius' /i

Even staarde Sirius naar de korte brief in zijn handen maar legde hem vervolgens toch op het bureau neer, ze zouden het wel vinden. Zuchtend draaide Sirius weer naar de haard en greep een hand vol brandstof uit een gouden houder. Met een bruusk gebaar gooide hij het in de haard en riep James zijn adres, ze zouden hem wel opvangen. Dat deden ze elk jaar,…

In het huis van James vloog Sirius met de koffer uit de haard en belande languit op de grond. Sarah die net de trap op zou lopen om naar bed te gaan draaide zich geschrokken om. `Oh Sirius, niet weer." zei ze toen ze Sirius op de vloer zag liggen en liep naar hem toe om hem overeind te helpen. "Ja, wel weer en deze keer ga ik niet terug." zei Sirius trillend van woede en Sarah keek zuchtend naar hem. Vervolgens drukte ze hem woordeloos op de bank en liep met ferme passen naar de keuken waar ze snel warme chocolademelk voor hem te maken. Het belangrijkste was dat hij kalmeerde en niet weer met dingen zou gaan smijten zoals afgelopen jaar.
Toen Sirius langzaam slokjes van de chocolademelk nam zei Sarah "Je mag hier zolang blijven als je wilt, maar ik denk toch dat het beter is als je naar huis gaat. Het zijn tenslotte je ouders en jullie moeten het toch eens uitpraten." Sirius zuchtte alleen en schakelde vervolgens over op een ander onderwerp. "Waar is James eigenlijk?" vroeg hij om zich heen kijkend en Sarah glimlachte vaag. "Hij is bij de meisje blijven slapen, hoe heet ze ook alweer? Milly?" zei ze nog steeds met de glimlach op haar gezicht en Sirius keek met een ruk op. "Lily?" vroeg hij vervolgens en Sarah knikte langzaam "Ja, dat was het Lily."
"Hij is bij Lily blijven slapen?!" riep Sirius ineens uit toen hij doorkreeg hoe laat het was en wat Sarah nu net had verteld. "Ja, haar ouders hadden een logeerkamer. Het was sowieso te laat geworden als hij nu nog naar huis had moeten komen, daarom haal ik hem morgen op." zei Sarah alsof ze het over het weer hadden en Sirius kon een moment alleen maar naar haar staren. "Als je morgen hier nog bent mag je wel mee om hem op te halen, maar nu ga je eerst slapen." ging Sarah verder en trok de beker uit Sirius zijn greep. Sirius zuchtte en liep achter Sarah aan de trap op, hij wist waar de logeerkamer was en daar ging hij dan ook heen terwijl Sarah naar haar eigen kamer ging.

"James!" riep Lily en James schoot overeind, verwilderd keek hij om zich heen en zag Lily naast hem op het bed zitten. Hij glimlachte, maar fronste toen hij Lily's blik zag. "Wat is er?" vroeg hij bezorgd en Lily keek hem nu recht aan.
"Ik heb een fout gemaakt gisteravond." flapte Lily eruit en keek vervolgens weg terwijl James er werkelijk niets van begreep. "Hoe bedoel je?" vroeg hij dan ook verward en Lily plukte nerveus aan het dekbed. "Ik had gister niet naar je kamer mogen komen. Ik weet niet eens waarom ik kwam. Wat ik wel weet is dat de champagne naar mijn hoofd gestegen moet zijn waardoor ik onbezonnen te werk ben gegaan en dingen heb gedaan waarvan ik spijt heb." zei ze en keek James nog steeds niet aan.
James greep Lily haar handen nu en dwong haar hem aan te kijken. "Waar heb je het in hemelsnaam over Lily?" vroeg James nog steeds verward en Lily keek hem met grote ogen aan. "Die kus was een fout, dat alles was een fout. Ik ben nog maar veertien en ik mag je niet eens. Het was een grote fout en dat wil ik je laten weten." zei Lily en trok haar armen los uit James zijn greep. Dit bleek niet eens zo moeilijk te zijn want James was verbijsterd, geschokt en verbijsterd. Met snelle passen liep Lily naar de deur en zei vlak voordat ze de deur sloot "Het ontbijt is klaar het is beter als je naar beneden gaat, je moeder zal zo ook wel komen."
Vervolgens sloot ze de deur en liet James achter in de kamer, starend naar de deur.