11. Anger and Shock.

Ongeveer een uur later was Sarah samen met Sirius, James op komen halen. Ze hadden ook gelijk door dat er iets mis was toen ze James zijn gezicht zagen, maar ze hielden wijselijk hun mond. James zag eruit alsof hij elk moment kon ontploffen van woede, maar waardoor? Zwijgend stapten de drie in de auto en Sirius keek met een onderzoekende blik achterom naar Lily die een verdrietige blik in haar groene ogen had. Wat was er ooit gebeurd?
Sarah bedankte Lily haar ouders nog een keer dat James mocht blijven slapen en begon toen te rijden. Langzaam reed de auto de straat uit en James keek niet één keer achterom. "Had je niet vriendelijk gedag kunnen zeggen?" vroeg Sarah toen ze de straat uit waren en James gromde "Nee." Verwonderd trok Sarah een wenkbrauw op en Sirius kreeg ineens sterk de neiging om zijn handen over zijn oren te slagen. "Hoe bedoel je nee?" vroeg Sarah op zachte toon maar kreeg geen antwoord van James die nu uit het raam staarde.
De hele weg naar huis sprak James geen woord en nu Sirius hem beter bekeek zag hij er niet alleen kwaad uit, maar ook verdrietig en gekwetst. Dit verwarde Sirius alleen maar meer, wat was er gebeurd dat James gekwetst was en had Lily er iets mee te maken?
Hij kon zit toch inhouden tot ze op James zijn kamer waren, toen begon hij vragen te stellen. "Wat is er gebeurd? Waarom kijk je zo kwaad? Ik dacht dat jij en Lily wel bij elkaar zouden komen! Wat is er ooit gebeurd?!" vuurde Sirius achter elkaar op James af. Die zat nu op de rand van het bed en kamde gefrustreerd met zijn handen door zijn haren waardoor het recht overeind kwam te staan. "Ik wil er niet over praten."mompelde James en Sirius trok een wenkbrauw op. "Hoe bedoel je, je wilt er niet over praten?" vroeg hij en James sprong overeind. Hij liep met grote passen heen en weer en zei: "Ze wil niet dat jij en Remus het weten."
Nu verscheen er een grijns op Sirius zijn gezicht en hij vroeg snel "Wat mogen Remus en ik niet weten?" James kamde weer met zijn hand voor zijn haar en mompelde verslagen "Dat we gezoend hebben." Beseffend dat hij zijn belofte had verbroken zonk James weer neer op het bed. Sirius was een moment lang te verbaasd om ook maar iets te zeggen, maar uiteindelijk verbrak hij haperend de stilte "En waarom kijk je dan zo boos?" Even bleef het stil maar toen sprong James kwaad overeind en schopte tegen een koffer aan. "Omdat ze het verdorie een fout vind!" schreeuwde hij en liep kwaad de kamer uit.


In haar kamer zat Lily uit haar raam te staren en zuchtte af en toe verslagen. Hij was kwaad geweest en gekwetst, maar wat had ze anders moeten doen? Dingen veranderden niet in één dag, James veranderde niet in één dag. Ze verzon uitvluchten en Lily wist het. Ze had James gekwetst om zichzelf te beschermen, ze was zelf bang om gekwetst te worden net als zoals meisjes voor haar.
Lily slaakte een gil toen er ineens een uil over haar hoofd vloog en zacht op het bureau landde. Voorzichtig liep Lily naar de uil en keek eerst of het geen brulbrief was voordat ze de uil van zijn last verloste. Het was een redelijk zware brief en Lily was een moment lang dat hij van James kwam. Ze durfde de brief amper open te maken, maar toen ze naar de uil op haar bureau keek moest ze glimlachen. Waar maakte ze zich in vredesnaam druk om? Het was Elma haar uil maar! Grijnzend maakte Lily de brief open en begon te lezen.

i'Hoi Lily!

Hoe gaat het daar? Ik hoop dat alles goed is gegaan op het huwelijk van je zus. Moest je die roze jurk alsnog aan? Oh en is James een beetje aardig tegen je geweest? Ik denk het haast wel, op één of andere manier denk ik dat hij jou echt leuk vind. Maar stort je alsjeblieft niet onbezonnen in van alles, zelfs al heb ik gelijk en is dat gevoel wederzijds!
Het kan even duren voordat je weer een brief van mij krijgt want ik ga de komende week bij Remus logeren. Hij heeft me de afgelopen weken hele lieve brieven gestuurd en mijn moeder vond het goed dat ik bij hem ging slapen. Onder de voorwaarde dat ik niet bij hem op de kamer zou slapen. Ouders hebben soms zo weinig vertrouwen, ik ben nog maar veertien! Maar de vreemde gedachten die pap en mam kregen toen ze te weten kwamen dat Remus een jongen was kreeg ik lang niet zo makkelijk uit hun gedachtegang.
Ze moeten Remus toch leren te accepteren want ik vind hem echt leuk, misschien krijgen we wel iets. Ik hoop het echt! Ik ben zo zenuwachtig, hij komt me over een klein uurtje halen en dan blijf ik de hele week bij hem! Wat als we toch niet met elkaar op kunnen schieten of dat we ruzie krijgen? Ik zou niet weten wat ik dan moet doen.

Er is ook een minder iets, mijn moeder krijgt nu langzaam door dat ik niet meer met Rosie omga en ze probeert op allerlei manieren om ons weer in contact te brengen. Ze is zelfs zover gegaan dat ze Rosie heeft uitgenodigd in ons huis! Hier ben ik gelukkig onderuit gekomen doordat ik naar Remus ga, maar ze staat erop dat ik dan tenminste een dag met Rosie ga winkelen in Zweinsveld. Wat moet ik doen Lily?
Help je me een oplossing te zoeken? Als Rosie echt duister is wil ik niets meer met haar te maken hebben! Moet je eens nagaan wat dat met mijn reputatie zou doen, straks gaan de mensen denken dat ik net zo ben en dan kan ik me niet meer vertonen in de tovenaarswereld!
Ik weet dat ik me er niet zo druk om zou moeten maken maar het blijft telkens weer door mijn hoofd gaan. Ik moet zo gaan, ik laat je zeker weten hoe het is gegaan!!

Groetjes Elma.' /i

Met een grijns op haar gezicht zuchtte Lily, als dat niets zou worden zou ze haar toverstok opeten. Grinnikend stopte ze de brief weer terug in de enveloppe en leunde achterover. Remus was altijd anders geweest dan Sirius en James, zelfs zoveel anders dan Peter. Als iemand het verdiende om een vriendin te krijgen was hij het wel, Elma was heel bijzonder en ze pasten goed bij elkaar. Remus was lang niet zo arrogant als James en Sirius en zeker niet zo saai als Peter. Lily trok een vies gezicht en harkte met haar handen door haar haren, wat was er toch met die vier jongens aan de hand?
Ze waren de populairste jongens van de school maar leken allemaal wel iets speciaals of vreemds te hebben. Sirius was arrogant en leek er een vreemd genoegen in te hebben om meisjes hun harten te breken, James leek altijd indruk te willen maken op mensen, Peter leek altijd bang te zijn en wilde meer zijn dan hij was. Remus paste er echter helemaal niet tussen, bedacht Lily nu met een frons op haar gezicht en keek uit het raam alsof ze daar het antwoord zou vinden.
Remus leek altijd vermoeid te zijn alsof hij een groot gewicht op zijn schouders droeg, maar hij was altijd even vriendelijk en correct. Hij had gevoel voor humor en wist precies hoe anderen zich voelden. Sirius en James zouden nog wat van hem kunnen leren, dacht Lily nu spottend en stond vervolgens resoluut op om te gaan douchen. Wat ze echter niet wist was dat James en Sirius op dit moment zo'n beetje dezelfde brief ontvingen van Remus maar er heel anders over dachten.

"Hij heeft wát?!" riep James door de deur heen, hij wilde hem nog steeds niet openen maar van dit nieuws vloog hij bijna door de deur heen. "Remus heeft Elma uitgenodigd om te komen logeren en gaat haar vandaag ophalen." Klonk Sirius zijn stem dof door de deur heen en James plofte neer op een langharig roze kleed dat naast het bad lag. "Dat meen je niet." zei hij verbaasd en hij hoorde Sirius aan de andere kant van de deur gaan zitten.
"Hij beseft toch wel dat het gevaarlijk is, denk je niet?" vroeg Sirius even later en James kon geen antwoord geven. Remus was altijd het verstandigste geweest van de vier vrienden maar op dit moment wist James eigenlijk niet of hij zijn verstand wel gebruikte.

Aan de andere kant van het huis zat Sarah grijnzend in een stoel, ze had de brief ook gezien en was blij voor Remus. Die jongen verdiende wel een vriendin, alle jongens trouwens. De enige voor wie nog een geschikt meisje gevonden moest worden was Sirius, dacht Sarah en lachte hardop. De jongens hadden totaal geen idee van wat Sarah voor ze geplant had, maar ze hadden haar toch niet tegen kunnen houden als ze het wel geweten hadden. Sarah was altijd al een eigenzinnige vrouw geweest, zelfs haar man snapte haar niet. Als hij haar dat vertelde zei ze ook altijd "Het enige dat jij hoeft te weten is dat je van me houd."
Op dit moment zat Eric Potter op een stoel, verscholen achter zijn krant en zei geen woord. Het volgende moment gooide hij echter zijn krant neer en sprong vrolijk overeind. "Laten we gaan dansen!" riep hij vanuit het niets en Sarah keek hem even verbaasd aan. Zij en Eric waren beiden schouwers en ze waren er aan gewent te doen wat hun goed leek en elk moment te leven alsof het hun laatste was. Want om eerlijk te zijn kon elk moment hun laatste zijn.
Eric trok zijn vrouw overeind en samen begonnen ze een wals te doen zonder muziek. Het ging verschrikkelijk onhandig en ze stonden elkaar dan ook om de haverklap op de tenen. "Laat mij nu eens leiden! Bazige vrouw!" zei Eric lachend en Sarah gaf hem speels een elleboog waarna Eric haar kuste. "Oh nee! Niet weer! Zoek een kamer" klonk het ineens lachend en het volgende moment kregen ze een kussen naar hun toegesmeten door hun enige zoon. Lachend draaide Eric, Sarah rond, dit was hun moment niet zou het stuk maken en ze zouden het allemaal herinneren wanneer er verder niets meer over zou zijn.