13. The closet.

De weken gingen voorbij en het leek haast alsof er niets veranderde. Sirius probeerde Lily niet meer aan te spreken en Marjolein zat nog vaak bij Lily. Ze was een jager geworden in het zwerkbal team en kon eindeloos doorpraten over wat er was gebeurd. Het enige dat eigenlijk nieuw was, was dat Elma en Remus strafwerk hadden gekregen van professor Anderling omdat ze betrapt waren in de bibliotheek, zoenend! Lily vond het prachtig, maar er waren mensen die het zeker niet met haar eens zouden zijn.
Lily grinnikte en sloeg een hoek om, het was weekend en van deze vrije dag zou ze mooi gebruik maken om haar nieuwste boek te lezen. Geen huiswerk vandaag!
Het volgende moment werd er echter een hand over haar mond geslagen en het volgende moment werd ze een kast in geduwd. "Hey!" riep ze kwaad uit terwijl ze zich omdraaide naar de deur en er kwaad op sloeg. "Laat me eruit!" riep Lily weer, maar deze keer zei een stem achter haar "Het heeft toch geen nut, je kunt net zo goed stoppen." Met een ruk draaide Lily zich om en zag James op de grond van de kast zitten. "Heb jij dit gedaan?" brieste ze en James schudde langzaam zijn hoofd. "Dat is net zoiets als mezelf opsluiten bij een draak." mompelde hij en het volgende moment klonk de stem van Sirius door de deur. "Jullie komen er pas uit als jullie alles hebben uitgepraat!" riep hij en Lily zag eruit alsof ze elk moment door de deur heen kon vliegen om Sirius persoonlijk te wurgen. "Sirius! Laat ons eruit!" riep ze kwaad en aan de andere kant hoorden ze Sirius een spreuk uitspreken die ervoor zorgde dat niemand ze kon horen. "Nu mag je schreeuwen wat je wilt." hoorden ze Sirius weer en Lily liet zich kreunend om de grond zakken.
Het was even stil in de kast maar uiteindelijk zei James ongemakkelijk "Waar wil je het over hebben?" Met een ruk keek Lily naar James, haar groene ogen schoten vuur en ze siste "Ik wil helemaal niet met je praten." James haalde enkel zijn schouders op en zei: "Oke, dan niet, maar het zou de tijd wel sneller voorbij laten gaan."
Hij voelde Lily naast zich haar schouders ophalen en zuchtte. In gedachten vervloekte hij Sirius met zijn ideeën en knipperde verdwaasd met zijn ogen toen Lily mompelde "Ik zou een boek gaan lezen vandaag, een keer geen huiswerk en juist nu besluit Sirius me op te sluiten in een kast." Ze zuchtte weer en James vroeg "Welk boek zou je gaan lezen?" Even leek het alsof Lily geen antwoord zou geven maar uiteindelijk mompelde ze "Het is een dreuzelboek, je zou het niet kennen." James grijnsde en zei: "Probeer maar." Lily mompelde iets dat klonk als 'verwaand snotjoch' en zei vervolgens op luidere toon "Haar geheime verlangen."
Alsof de woorden een commando waren begon James te lachen en toen hij uitgelachen was zei hij "Lily Evans die een roman leest? Dat ik die dag mee mag maken." Lily haar mond viel open, maar het volgende moment sloeg ze James tegen zijn schouder terwijl ze riep "Dat is niet grappig!" James hief afwerend zijn handen op en Lily riep weer "Je kent mij helemaal niet!" Ineens keek James haar serieus aan "Vertel me dan iets zodat ik kan leren kennen." zei hij en Lily kon voelen dat hij naar haar keek. Ze voelde zich verschrikkelijk ongemakkelijk maar begon uiteindelijk toch te spreken.
"Ik ben Lilian Evans, maar iedereen noemt me Lily. Ik heb een oudere zus waar ik totaal niet mee op kan schieten en die afgelopen zomer is getrouwd. Mijn ouders zijn nog steeds bij elkaar en verwachten veel van me nu blijkt dat ik magische krachten heb." somde ze op terwijl ze heel goed besefte dat James dat allemaal al wist.
Toen ze even stil was zei James dan ook "Vertel me iets dat ik nog niet weet Lily." en even wist Lily niet wat ze moest zeggen. Uiteindelijk zei ze dan ook aarzelend "Toverdranken is mijn beste vak, maar met Transfiguratie ben ik bijles nodig. Ik heb nog nooit in mijn hele leven gespijbeld en probeer altijd op tijd te komen. Volgens mijn ouders en zus ben ik een verschrikkelijke sloddervos en moet ik vaker naar de kapper." Ze hoorde James naast zich grinniken en zei: "Nu moet jij wat vertellen." James zuchtte en leek even na te denken voordat hij antwoord gaf.
"Ik ben James Potter en ik ben enigst kind, mijn ouders zijn beiden tovenaars en ze zijn Schouwers. Dit betekent dat ik vaak alleen thuis ben, maar Sirius, Remus en Peter houden me vaak gezelschap. Ik heb een hekel aan Toverdranken, Sneep en mijn haar omdat het nooit plat om mijn hoofd wil blijven liggen. Ik ben goed in Transfiguratie, dus zou je bijles kunnen geven en ik vind het prachtig om Stoffer dwars te zitten." somde James op zijn beurt op en even was het stil tussen hun.
"Meen je dat?" vroeg Lily uiteindelijk zacht en ze kon James zijn verwarring bijna voelen. "Meen ik wat?" vroeg hij even later dan ook verwacht en Lily giechelde. "Bijles in Transfiguratie." zei ze uiteindelijk en zag James in het vage licht knikken. "Zodra we uit de kast zijn." zei hij grinnikend en Lily moest lachen.
"Vrienden?" vroeg Lily toen ze uitgelachen waren en James zocht in het donker naar haar hand. "Vrienden." zei hij toen hij uiteindelijk de hand had gevonden en samen begonnen ze weer te lachen.

"Nou eerst zorgen dat we hieruit raken"zei Lily toen ze uitgelachen waren, ze stond op en begon hard te bonken op de deuren, maar James trok haar weer omlaag. "Het heeft toch geen zin. Sirius heeft de deur behekst weet je nog." zei James langzaam en haalde zijn hand van Lily haar arm.

"Oh nee," kreunde Lily en bedekt haar gezicht met haar handen terwijl ze zei: "wanneer zou hij ons eruit laten?" James haalde zijn schouders op en zei luchtig "Hij zal af en toe wel eens langs komen, maar ik denk niet dat, dat zo gauw zal zijn. We zitten hier namelijk nog maar net." James zuchtte diep maar even later vrolijkte hij weer op "Ik heb een idee!" riep hij op zachte toon uit en haalde zijn toverstok uit zijn zak. Lily keek nieuwsgierig toe en even later hoorde ze James zacht Lumos mompelen. Ze zag in zachte licht dat hij een stuk oud perkament uit zijn zak haalde.

"Ow." riep James ineens harder uit alsof hij zich plots iets herinnerde en zijn gezicht betrok. "Beloof me dat je hier met niemand over praat." zei James zo serieus dat Lily niet anders kon dan knikken. "Ik beloof het." fluisterde ze zacht en James zei direct "Op wat?" Lily zuchtte en dacht even na "Op mijn klassenoudste badge" zei ze uiteindelijk en James grinnikte. "Dit is net anti-klassenoudste, kijk." zei hij terwijl hij op het perkament tikte en plots verschenen er overal lijntjes op die kronkelend over het perkament liepen en een kaart begonnen te vormen.

"Wat is dit?"vroeg Lily nieuwsgierig en James zei met trots in zij stem "De sluipwegwijzer." Hij zweeg even, maar begon uiteindelijk toch uit te leggen wat het precies was. "Het is een kaart van Zweinstein, kijk dit zijn wij."  Begon hij en hij wees op twee kleine stipjes met de namen Lilian Evans en James Potter.  "Hoe kom je daaraan?" vroeg Lily ademloos terwijl ze naar de bewegende stipjes staarde.

"Gemaakt." zei James nonchalant met een vleugje trots in zijn stem. Lily keek hem bewonderend aan en zei uiteindelijk "Wow!" James glimlachte, dit was de eerste keer dat Lily bewondering had voor iets wat hij had gedaan. "Nou, we hebben het eigenlijk met z'n vieren gedaan." zei hij bescheiden toen hij zich herinnerde dat zijn vrienden er ook aan mee hadden gewerkt. "Maar hij is wel handig." zei James na ene moment van stilte en hij bestudeerde de kaart.

"Sirius zit in de leerlingenkamer," zuchtte hij te neer geslagen "met Marjolein dus we zitten hier nog een tijdje." Maar Lily keek niet naar Sirius. "Kijk Elma en Remus, ze zijn aan het wandelen bij het meer!" riep ze opgewonden. James lachte "Heb je het gehoord van wat ze in de bibliotheek hebben gedaan?" Lily lachte mee en knikte terwijl ze zijn "Ik vind het fantastisch!" James grijnsde breed "Ik ook," zei hij "ze zijn echt smoor op elkaar." Lily knikte weer en keek verder naar de kaart "Ik vraag me af waar Sirius en Marjolein het over hebben." verzuchtte ze dromerig. James keek nadenkend naar de kaart "Zou het iets worden tussen die twee?" vroeg hij uiteindelijk.
Lily haalde haar schouders op en zei: "Ik denk het niet, volgens Marjolein heeft hij nog geen pogingen ondernomen." James grinnikte. "Wat zei Marjolein nog meer? Ziet ze hem wel zitten?" vroeg hij nieuwsgierig en Lily haalde haar schouders weer op. "Geen idee," zei ze eerlijk "ze zei alleen dat hij haar hielp met haar huiswerk en ze hebben gewoon wat gepraat. Ze heeft het haast nooit over hem, of over een andere jongen."

James knikte nadenkend en zei: "Ik dacht altijd dat ze een saaie doos was, maar ze  nu in het team zit weet ik dat ze eigenlijk best wel slim is. Ze is alleen verschrikkelijk verlegen."  Lily knikte. "Niet alle meisjes zijn zoals mij." zei ze vrolijk en  James grinnikte terwijl hij zei: "Nee, gelukkig niet." Lily keek verontwaardigt naar James en vroeg op haar teentjes getrapt "En wat bedoelen we daarmee?"
"Dat jij een moeilijk vrouwmens bent." zei James en hij keek weer naar de kaart. "Oh ja?" vroeg Lily en ze keek hem boos aan James grinnikte en keek haar lachend aan. "Jij zegt zoveel van mij, dan moet je zelf ook iets kunnen verdragen meid." Maar Lily liet zich niet zo makkelijk afschepen en vroeg dwingend "Wat is er dan wel zo moeilijk aan mij?" James glimlachte even en zei toen serieus "Ik krijg gewoon geen hoogte van je." Lily staarde hem aan alsof hij plots twee hoofden had.

"Hoe bedoel je, je krijgt geen hoogte van me?" vroeg ze verbaasd "Waar slaat dat nou weer op?" James haalde zijn schouders op "Nou, ik ken je nu al  vijf jaar en ik weet gewoon nog steeds niet hoe je over me denkt." Lily zuchtte diep en haalde haar schouders op. "Je kunt een verschrikkelijk arrogante kwal zijn," begon ze James grinnikte een bedankje. "Maar," vervolgde Lily "je kunt ook heel erg lief zijn. Maar dat gebeurt alleen wanneer we alleen zijn." Nu haalde James zijn schouders op en zuchtte "Je bent ook altijd boos op me." Even was het stil in de kast en ze zuchten tegelijk. "Heb ik dan geen reden?" zei Lily zachtjes. "Soms," grijnsde hij "maar niet altijd."

"Nee natuurlijk niet." zei Lily sarcastisch en onderdrukte de neiging om met haar ogen te rollen. "Nee," zei James kalm "je bent nu al twee maand boos op mij, en ik weet niet eens waarom." Even wist Lily niet wat ze moest zeggen en wende haar ogen af. "Ik heb daar wel een reden voor." zei Lily uiteindelijk  nog kalmer. "Oh ja?" vroeg James nieuwsgierig "En wat zou dat wel,…"

Plots gingen de deuren van de kast open en Sirius keek grijnzend naar binnen "Bijgelegd?" vroeg hij grijnzend. Lily sprong vlug op "Ja, mogen we nu gaan?" Sirius knikte vrolijk en deed de deur open. James sprong ook overeind. "Hoe was het met Marjolein?" grijnsde hij vrolijk terwijl hij de sluipwegwijzer wegstopte ."Sirius keek hem verbaasd aan maar zag toen de sluipwegwijzer "Stiekemerd" grijnsde hij. James knikte. "Kom je Lily?" vroeg hij toen. "Wat gaan jullie doen?" vroeg Sirius nieuwsgierig. "Bijles in transfiguratie." zei Lily opgewekt. Ze draaiden zich om en lieten Sirius opgewekt achter.

James gaf Lily de hele week elke avond een half uurtje bijles en Lily ging met kleine sprongetjes vooruit, vrijdag kreeg ze huiswerk op van Professor Anderling en voor het eerst zag ze er niet geweldig tegen op om het te maken. "Nou wat denk je?" vroeg Lily hooopvol aan James, ze zaten in de leerlingenkamer en Lily liet James haar opstel nalezen. "Niet slecht," vond hij, "helemaal niet slecht,je bent een heel stuk verbetert!" Lily glimlachte trots en stopte het opstel netjes terug in haar tas. "Hopelijk krijg ik eindelijk eens een voldoende." zei Lily hoopvol en James grijnsde "Vast wel." zei James vrolijk en hij staarde dromerig naar buiten.

"Over twee weken is onze eerst wedstrijd, Griffoendor tegen Zwadderich" mijmerde hij dromerig.  Lily knikte afwezig "Ja,je eerste wedstrijd als aanvoerder, zenuwachtig?" James schudde zijn hoofd en zei: "nee,maar ik maak me wel zorgen over Marjolein."
Lily keek hem verbaasd aan "Ik dacht dat je zei dat ze zo'n vliegtalent was?"
James grinnikte "Is ze ook maar," hij zuchtte serieus "ze is gewoon doodzenuwachtig en ik ben bang dat ze straks helemaal blokkeert." Lily knikte "Ja ze is echt verschrikkelijk verlegen, je moet haar een hart onder de riem steken. Zeg haar gewoon dat een wedstrijd iets is zoals een training maar dan met iets meer mensen." opperde ze. "Ja, maar zo'n 500 mensen meer." grijnsde James sarcastisch. "Zeg haar dan gewoon dat ze moet doen alsof al die mensen er niet zijn, dat ze gewoon moet vliegen. Jij bent de aanvoerder,jij moet dat soort dingen verzinnen."

"Jij hebt meer verstand van dat soort dingen." grijnsde James. "Ik ben dan ook een meisje." zei Lily vrolijk. "En wat voor een." mompelde James. Lily deed alsof ze hem niet gehoord en keek naar buiten zodat James niet kon zien dat ze bloosde. "Hé Remus en Elma! Zijn ze nou weer aan het wandelen?" riep Lily uit en ze stond op om naar het raam te lopen. James volgde haar op de  voet en keek ook naar buiten. "Och ze lopen hand in hand, wat schattig!" glimlachte Lily en James moest ook glimlachen door de blik op Lily haar gezicht. "Nou. zolang het maar niet in de bibliotheek is." zei James toen hij stil bleef en ze begonnen allebei te lachen.

"Kom het is niet netjes om mensen te begluren." zei James toen ze uitgelachen waren. Hij liep terug naar zijn stoel en haalde de sluipwegwijzer uit zijn zak. "Ik dacht dat het niet netjes was om mensen te begluren." zei Lily en ze kwam achter hem staan, zodat ze ook kon kijken. "Doe ik ook niet, ik wil gewoon weten waar Sirius is, die verdwijnt regelmatig de laatste tijd." zei James terwijl zijn ogen over het papier vlogen. "Misschien heeft hij een geheim vriendinnetje." opperde Lily en ze volgde met haar ogen hoe de stipjes van Remus en Elma langzaam rond het meer liepen, ze waren toch wel lief samen.

"Aha!" zei James vrolijk "Hij zit in de bibliotheek met Marjolein!" Lily haar ogen schoten naar de plek die James aanwees en ze glimlachte. "Toch een vriendinnetje dus." zei Lily tevreden en ze ging zitten. Alhoewel, wat als Sirius Marjolein dumpte? Aat zou haar zelfvertrouwen geen goed doen en ze was al zo verlegen.

"Aarde aan Lily." grijnsde James terwijl hij met zijn hand voor haar gezicht wapperde. "Oh sorry, ik zat even ergens anders met mijn gedachten." zei Lily verontschuldigend en James grijnsde breed. "Ja dat zag ik. Ik vroeg dus of je dacht dat het ooit iets tussen hun zou worden." herhaalde James en  Lily haalde haar schouders op. "Geen idee," zuchtte ze "ga je mee een hapje eten? Ik ben uitgehongerd." James knikte enthousiast en sprong overeind terwijl hij zei: "Ja oké." Vrolijk kletsend liepen ze naar beneden.

Er ging weer een week en de vijfdejaars kregen zoveel huiswerk opgegeven dat Lily weer de hele week met een slecht humeur rondliep. De enige wie dat blijkbaar niks kon schelen was James, tijdens Lily's dagelijkse lessen maakte hij zoveel grapjes dat ze wel moest lachen. Uiteindelijk begon ze er haast naar uit te kijken en ze maakte vorderingen, ze was er al perfect in geslaagd om een muis te laten verdwijnen. En daar was ze verschrikkelijk trots op. Lily vrolijkte helemaal op wanneer ze vrijdag haar transfiguratie huiswerk terugkreeg. "Een B" zei ze stomverbaasd wanneer ze haar opstel terugkreeg. "Jazeker juffrouw Evers, van Slecht naar Boven verwachting is een grote stap, uitstekend gedaan, je hebt vast hard gewerkt".

Lily glimlachte verlegen "Nou, James Potter heeft me geholpen professor, hij heeft me al bijna twee weken iedere avond bijles gegeven". Professor Anderling was stomverbaasd James Potter, die er een kunst van maakte om zo weinig mogelijk te leren en toch nog altijd uitstekende resultaten te halen gaf bijles?
Ze vermande zich en keek Lily streng aan. "Hij heeft dit toch hopelijk niet geschreven?" vroeg ze op strenge toon en Lily antwoordde meteen. "Nee, natuurlijk niet professor!"zei Lily verontwaardigt, "Hij heeft het gewoon nagelezen." Professor Anderling schonk Lily een zeldzame glimlach "Ik had ook niks anders van je verwacht van u juffrouw Evers, doe zo voort". Professor Anderling draaide zich om. Blijkbaar had Perkamentus zich misrekend, Remus Lupos was niet degene die blijkbaar geschikt was om James Potter een beetje kalm te houden. Het was dus toch geen toeval geweest dat het al twee weken rustig was rond die vier.

'S middags ontdekte Lily, James en Sirius op de vierde verdieping. Ze holde op hem af en vloog hem om de hals. "Ik heb een B, ik heb een B, ik heb een B!" zong ze vrolijk. James die behoorlijk geschrokken was toen Lily daar zo wild op hem afsprong kreeg het door en lachte ook. "Dat is fantastisch Lily! " zei hij vrolijk en hij maakte zich voorzichtig uit haar omhelzing los. "Dit is de eerste keer dan ik een boven verwachting haal voor transfiguratie! Ik ga Elma zoeken, tot vanavond!" riep Lily uit en ze draaide zich om en huppelde vrolijk weg.

"Nou die was ook wel blij," grijnsde Sirius "ze is je vast wel dankbaar." James haalde zijn schouders op en zei "Wat maakt dat uit?" Sirius grijnsde als een kat die net een vogeltje op had gegeten en James zag de bui al hangen. "Nou misschien is ze nu wel ietsje meer happig om met je uit te gaan ofzo." suggereerde hij. Maar James schudde zijn hoofd, het ging nu net zo goed tussen hem en Lily en dat wou hij nu niet meteen verpesten door haar uit te vragen en hij wou al helemaal niet dat ze dan wel met hem mee zou gaan enkel uit dankbaarheid. Als ze meeging moest ze hem echt leuk vinden vond hij.