14. Graduation.
Dit was het dan, hun laatste avond op Zweinsteins hogeschool voor Hekserij en Hokuspokus. Van de school die voor hun de afgelopen zeven jaar als een thuis was geweest zouden ze vanavond afscheid moeten nemen en een nieuw begin moeten maken in de grote wereld. Zweinstein zou niet langer hun veilige thuishaven zijn en dat vonden ze allemaal erg. Het was de plek waar ze vrienden en vijanden hadden gemaakt, waar ze geleerd en gespeeld hadden en waar ze over een paar uur hun laatste feest zouden houden.
"Ik kan nog steeds niet geloven dat dit het einde is!" riep Sirius dramatisch uit en maakte een wijd gebaar met zijn armen. James en Remus glimlachten beiden, ze wisten dat het Sirius meer deed dat hij voor liet komen, Zweinstein was net zo goed zijn thuis geweest. Hij maakte er alleen een grapje van zodat niemand zijn emoties zou zien.
"De wereld zou net zo goed kunnen stoppen met draaien! De zon kan net zo goed stoppen met schijnen! Alle sterren zouden kunnen doven en dan nog,… AU! Verdorie!" Springend sprong Sirius door de leerlingenkamer en hield zijn hand beschermend vast. Halverwege zijn zin had hij weer een gebaar gemaakt en was met zijn hand in de magische cactus gekomen van Helga Sprout. Hij was gelukkig niet giftig, maar de stekels hadden weerhaken waardoor Sirius zijn hand eruit zag als een stekelvarken.
"Help me!" riep hij uit en stak zijn hand uit naar Remus en James die lachend hun gezichten verborgen. "Haal ze eruit!" riep Sirius weer en wapperde deze keer met zijn gewonde hand.
"Wat heb jij nu weer?" vroeg de stem van Lily ineens en toen de drie jongens zich omdraaiden zagen ze Lily achter een enorme stapel boeken vandaan komen. Sirius liep gelijk op haar af en stak zijn hand onder haar neus. "Die lelijke gehoornde plant heeft een aanslag op mijn leven gedaan!" riep hij dramatisch uit en een glimlach trok aan Lily's lippen.
"Ik zal je redden, oh grote ridder!" riep ze plots uit en alsof hij was afgesproken zonk Sirius door zijn knieën. "Dank u, schone Jonkvrouw!" zei hij terwijl hij Lily haar handen greep. "Laat mij even het 'draak-weg' pincet halen." zei Lily terwijl ze haar handen weer lostrok en de trap opliep naar de slaapzaal. Even later kwam ze weer naar beneden en ging samen met Sirius op de bank zitten. Ze greep zijn hand en trok er voorzichtig een stekel uit.
"AU!" riep Sirius uit en trok zijn hand terug. Bijna gelijk greep Lily zijn hand weer en trok en nog een paar stekels uit. Maar Sirius bleef zijn hand telkens weer terug trekken en Lily zuchtte geërgerd terwijl ze haar toverstok tevoorschijn haalde. "Paralitus!" riep ze en voordat Sirius ook maar iets kon doen werd hij geraakt door de rode straal die hem verlamde.
"Wat doe je nu?!" riep James uit terwijl Lily, Sirius zijn hand weer pakte. "Hem verlammen." antwoordde Lily droog terwijl ze weer de stekels uit Sirius zijn hand begon te trekken. "Zover was ik ook!" riep James uit "Maar waarom?!" Nu keek Lily hem aan en James had het idee dat hij verdronk in haar ogen, zo helder groen. Hij zag haar mond bewegen, maar het was net alsof zijn oren dienst weigerden. Haar rode lippen bewogen zo sensueel dat hij niet anders kon dan staren,…
"JAMES POTTER! Heb je wel een woord verstaan van wat ik net zei?" riep Lily ineens uit en James kwam met een schok terug op aarde. "Wat?" vroeg hij verdwaasd en voordat hij goed en wel doorhad wat er gebeurde vlogen de stekel uit Sirius zijn hand op hem af en rende Lily kwaad naar de slaapzaal.
James dook vloekend aan de kant voor de stekels en keek Lily vervolgens na.
"Dat heb je weer mooi gedaan." zei Remus hoofdschuddend en James draaide zich met een ruk om naar hem. "Ik deed helemaal niets!" riep hij verontwaardigd uit en wierp een korte blik op de nu gesloten deur. "Misschien was dat het wel." zei Remus en mompelde vervolgens een spreuk waardoor Sirius zich weer kon bewegen terwijl James nu totaal verward leek. "Ik deed niets en dat kon juist het probleem zijn?" vroeg hij hardop en Remus knikte. "Ik denk dat ze antwoord verwachte op haar vraag." zei hij vervolgens kalm en James trok één wenkbrauw op. "Welke vraag?" vroeg hij uiteindelijk en zowel Remus als Sirius zuchten.
"Kom op Gaffel!" riep Sirius uit "Ik was verlamd en heb het nog gehoord! Als jij niet zo aan het staren was, had jij het ook gehoord!" Nu bloosde James en keek even naar zijn schoenen voordat hij vroeg "Wat vroeg ze dan?" Sirius schudde zijn hoofd en maakte een gebaar naar Remus om aan te geven dat hij het maar moest vertellen. Remus schraapte zijn keel en zei toen "Ze vroeg of het nog nodig was dat ze vanavond met je meeging naar het afscheidsfeest of dat je inmiddels al iemand anders had gevonden om mee te gaan."
Een moment lang staarde James blank naar Remus maar toen herinnerde hij zich de afspraak die hij met Lily had gemaakt. Hij had gevraagd of ze met hem naar het afscheidsfeest wilde gaan omdat hij niet alleen wilde en toen had zij de voorwaarde gesteld dat als hij iemand anders vond dat ze dan niet meer hoefde. Maar om de waarheid te vertellen had hij helemaal niet naar iemand anders gezocht, hij wilde erheen met Lily niet met iemand anders. Deze avond moest speciaal zijn en daarom moest Lily erbij zijn, zij was speciaal. James knikte tegen zichzelf en kreeg op dat moment ook door de Sirius met zijn hand voor James heen en weer wapperde. "Wat doe jij nu?" vroeg James terwijl hij een stap naar achteren deed en bijna op een kat ging staan. Het arme beest schoot blazend onder een kast en James keek er even fronsend naar, katten hadden echt iets tegen hem.
"Ga je nog met haar praten? Je wilt Zweinstein toch niet verlaten terwijl je ruzie hebt met Lily?" vroeg Remus en James schudde zijn hoofd. "Ga dan met haar praten!" riep Sirius uit, maar James bleef staan waar hij stond. "Ik wil wel, maar er is één probleem." zei hij aarzelend en zowel Remus als Sirius vroeg "Wat dan?" James knikte naar de trap en zei: "Ze zit in de meisjes slaapzaal, daar kan ik nooit komen." Hij wilde al verslagen op de bank gaan zitten maar voordat hij wist was er gebeurde greep Sirius hem en sleurde hem naar de trap terwijl hij zei: "Remus een levitatie spreuk graag."
"Waarom moet hij altijd zo doen?" vroeg Lily zich hardop af terwijl ze op haar bed ging liggen. "Hij had toch ook gewoon antwoord kunnen geven." mopperde ze en draaide langzaam op haar zij. "Natuurlijk had hij dat kunnen doen, alleen had hij het te druk met staren." klonk er plots een stem en Lily schoot overeind.
James stond naast haar bed en keek glimlachend op haar neer. "Hoe ben jij hier binnen gekomen? Je mag hier helemaal niet komen! Ik wil dat je nu weer weggaat!" riep ze in één adem en toen ze adem moest halen om verder te gaan sloeg James snel zijn hand over haar mond. "Niet zo schreeuwen, moet heel het kasteel je horen ofzo." fluisterde James in Lily's oor en Lily keek hem nijdig aan. "Even niet tegen mij schreeuwen, ik wil je alleen maar laten weten dat ik graag met jou naar het afscheidsfeest zou willen gaan. Met niemand anders, alleen met jou." fluisterde James weer en liet haar vervolgens los. Een moment lang keek hij haar indringend aan, maar draaide zich vervolgens om en liep de slaapzaal weer uit, voordat Lily hem wel de huid vol zou schelden,…
Verbaasd staarde Lily een moment lang naar de deur, James wilde alleen met haar naar het afscheidsfeest? Wat moest ze aan? Lily schoot overeind en rende naar haar koffer, hopend dat ze haar gala gewaad niet vergeten was. Kleren vlogen door de kamer en Lily raakte bijna in paniek toen ze haar gewaad niet zag. Plots zag ze hem echter helemaal onderin haar koffer liggen en haalde hem er opgelucht zuchtend uit.
Hij was flessengroen en zorgde ervoor dat haar ogen heel mooi uitkwamen. Lily had hem nog nooit aan gehad, maar dit zou toch een mooie gelegenheid zijn. Een glimlach trok over Lily's gezicht en ze begon zich snel om te kleden, over een klein uur zou het al zover zijn.
"Lily! Kom op we komen nog te laat!" riep James een uur later vanuit de leerlingenkamer en Lily mompelde: "Nu maakt hij zich daar druk over,…" Ze bekeek zichzelf nog één keer in de grote spiegel en knikte zichzelf bemoedigend toe. Vervolgens draaide Lily zich om naar de deur en opende deze voorzichtig.
In de leerlingenkamer zou James net weer iets schreeuwen, maar zijn stem verstomde toen hij Lily in het oog kreeg. Ze zag er werkelijk prachtig uit! Haar haren had ze opgestoken en haar gewaad liet haar ogen mooi uitkomen. Ze had lichte make-up op en om het geheel af te maken had ze ook nog oorbellen in gedaan. Langzaam liep Lily glimlachend de trap af en James kon alleen maar naar haar staren, zo had hij Lily nog nooit gezien.
Lily stond nu glimlachend voor hem en zei lachend "Doe je mond dicht James, straks eet je nog een vlieg op." James deed met een klap zijn mond dicht en zei: "Je ziet er geweldig uit!" Lily bloosde en haakte vervolgens haar arm door die van James. "Zullen we gaan meneer? Straks komen we nog te laat." zei ze op plagerige toon en James begon grijnzend te lopen.
Toen ze de grote zaal inliepen viel er een stilte tussen de zevende jaars en iedereen leek naar ze te kijken. "Oke, ik ga wel weer weg." fluisterde Lily, die zich verschrikkelijk ongemakkelijk voelde onder de starende blikken, maar James liet haar niet los. "Kom op Lily, je doet wel vaker schokkende dingen." zei hij grijnzend en Lily sloeg hem speels. "Als je dat ooit tegen iemand zegt zal ik je moeten vermoorden." fluisterde terwijl haar wangen rood kleurden en James lachte nu hardop. "Dat verwachten ze allemaal Lils." zei hij nog steeds lachend en begon Lily de zaal door te trekken, op weg naar Sirius, Remus, Peter, Elma, Marjolein en één of andere eerstejaars die Peter mee had genomen naar het feest.
"Hoi iedereen!" riep James vrolijk toen ze bij de groep aangekomen waren en iedereen keek lachend om. "Dus je bent toch meegekomen?" vroeg Sirius grijnzend aan Lily die hem een klein glimlachje toewierp voordat ze wegliep om iets te drinken te halen. Elma liep snel achter haar aan en zei: "Mooi gewaad, volgens mij heb je die nog niet eerder aan gehad." Lily schudde haar hoofd en zei: "Er was nog geen gelegenheid geweest om hem aan te doen." Elma giechelde en zei: "Volgens mij probeer je gewoon iemand te verleiden." Lily haar mond viel open en ze riep "Elma!" Die begon alleen maar harder te lachen en Lily kon niet anders dan mee lachen.
Bij de een lange tafel bleven ze staan en beiden staarden ze ongelovig naar de verzameling kleurige drankjes. Wat was het allemaal? "Wat nog nooit eerder een tafel gezien?" zei een arrogante stem achter hun ineens en de twee meiden maakten een sprong van schrik. Met een ruk draaiden ze zich om en keken recht in het gezicht va Lucius en Serverus. "Oh jullie zijn het maar." zei Lily achteloos en Elma keek haar ongelovig aan. Even bleef het stil maar toen vroeg Lily onschuldig "Zijn jullie aan het oefenen hoe jullie mensen moeten bespringen vanuit de struiken?" Weer bleef het stil, maar deze keer trok Lucius zijn wenkbrauw op, op een manier die Lily's nekharen overeind liet staan. Hij zei echter niets, maar liet zwijgend weg, Lily wist echter dat hij haar net een stille waarschuwing had gegeven. Als ze hem ooit tegen zou komen in een donker steegje zou ze het er niet levend vanaf brengen,…
Lily huiverde, greep een rood drankje en begon vervolgens samen met Elma terug te lopen naar de anderen. "Hee, heb je niets voor mij meegenomen?" vroeg James pruilend toen ze weer bij hun stond en Lily keek naar het enkele bekertje dat ze in haar handen had. "Nee, vergeten." mompelde ze en bleef even stil voordat ze zei: "Je mag wel een slokje van die van mij, als je wilt" James knikte en Lily hield hem aarzelend het bekertje voor. James nam voorzichtig een slokje en keek om toen ze het geluid van metaal tegen glas hoorden.
Perkamentus stond voorin de zaal en het was duidelijk dat hij een speech zou gaan houden, dus hield iedereen zijn of haar mond snel dicht. Niemand wilde Perkamentus laten wachten.
Glimlachend stond Perkamentus voor de groep en zweeg nog even toen het helemaal stil was, maar uiteindelijk begon hij toch te spreken. "Dit zijn jullie laatste uren hier op Zweinstein, jullie tijd hier zal snel voorbij zijn. Over een paar jaar zullen jullie met gemengde gevoelens terug kijken op jullie tijd hier. Sommigen met vreugde andere met verdriet, een enkele zelfs met woede.
Alle professoren en ik kunnen alleen maar hopen dat wij jullie goed voorbereid hebben op de grote wereld. In deze duistere tijden moet je goed op je vrienden letten en je niet in gevaarlijke situaties plaatsen. Jullie zullen voor keuzes komen te staan, zeer binnenkort al, maar doe altijd wat je hart je ingeeft en probeer je eigen wil te behouden. Het duistere heeft macht, maar heeft het ook geluk?" vertelde Perkamentus langzaam en nu bleef het een moment stil in de zaal. Iedereen leek over Perkamentus zijn woorden na te denken, tot iemand (waarschijnlijk Sirius) riep: "FEESTJE! DANSEN IEDEREEN!"
Als op commando begon de muziek weer te spelen en verschillende koppels begonnen te dansen. Het was een langzaam nummer en James aarzelde even voordat hij grijnzend voor Lily boog. "Mag ik deze dans van u?" vroeg hij terwijl hij zijn hand naar Lily uitstak. Deze maakte grijnzend een buiging en zei terwijl ze James zijn hand pakte "Maar natuurlijk." James knipoogde grinnikend naar Lily terwijl hij haar armen om zijn hals legde en vervolgens zijn eigen armen om haar middel.
Langzaam bewogen ze op de maat van de muziek en Lily legde zuchtend haar hoofd op James zijn schouder. "Volgend jaar kan je me niet meer lastig vallen." zei ze op fluistertoon in James zijn oor en Lily voelde James grinniken. "Ik ga je bombarderen met uilen volgend jaar." fluisterde hij terug en Lily glimlachte. "Als het maar geen vloeken zijn."
"Moet je dat zien." fluisterde Marjolein op hetzelfde moment tegen Sirius die fanatiek rondkeek. "Wat?" vroeg hij toen hij er niet achter kon komen wat ze bedoelde. "James en Lily, zijn ze geen mooi stel?" zei Marjolein terwijl ze naar de twee knikte. Sirius keek nu eindelijk de goede kant op en grijnsde: "Als dat niets word eet ik mijn hutkoffer op." Even was het stil maar toen zei Marjolein timide "Ik dacht dat ze alleen vrienden waren." Sirius knikte gelijk en zei toen op samenzweerderige toon "Maar James vind haar al leuk sinds ons tweede jaar."
Marjolein haar mond viel open en ze riep: "Dat meen je niet!" Verschillende mensen keken hun kant op en Marjolein werd gelijk knalrood. "Dat meen je niet." herhaalde ze op fluistertoon en voegde eraan toe "Waarom heb ik dat nooit gemerkt?" Sirius haalde zijn schouders op en zei: "Ze verborgen het toch aardig, met al die ruzies." Hiermee kon Marjolein het alleen maar eens zijn en met een zucht legde ze haar hoofd weer op Sirius zijn schouder.
"Je beseft toch wel dat wij nooit een stel zouden worden hè?" vroeg Marjolein na een moment en voelde Sirius knikken. "Hoe leuk ik je ook vind, ik zou nooit iets met je beginnen." zei Sirius serieus genoeg dat Marjolein hem gelijk geloofde en even was het stil tussen hun. Toen begon Sirius echter weer te praten "Ik vind je echt leuk Marjolein, maar ik weet dat als ik iets met je zou beginnen dat ik je pijn zou doen en dat wil ik niet. Daarom kunnen we beter vrienden blijven." Marjolein knikte tegen Sirius zijn schouder, het was zo lief dat hij haar wilde beschermen, maar helaas tegen zichzelf,… Marjolein zuchtte en sloot haar ogen om van de dans te kunnen genieten.
"Ik denk dat het wel iets word." zei Elma bedachtzaam en Remus keek haar aan. "Dat was iets word?" vroeg hij langzaam en Elma knikte naar James en Lily. Remus keek even en een grijns trok over zijn gezicht terwijl hij zei: "Zeker weten, die worden samen oud." Elma lachte, maar fronste toen "Waar gaan ze heen?" Remus keek om en zag nog net een stukje van Lily's gewaad om de hoek van de deur gaan. Hij haalde zijn schouders op en knipoogde naar Elma "Ze gaan wandelen." Elma giechelde en zuchtte "Ik hoop dat er niets fout gaat, want dan proberen ze elkaar nog te verdrinken in het meer." Nu was het Remus zijn beurt om te lachend en hij drukte Elma iets dichter tegen zich aan. "Dat gebeurd niet, dit kon wel eens het begin zijn van de rest van hun leven." mompelde hij in haar haren en Elma glimlachte loom.
Ineens vloog er een beker langs hun hoofden en geschrokken keken ze op. "Ongelofelijk ploert!" riep de eerstejaars die Peter mee had genomen en nog meer dingen vlogen door de grote zaal. "Als jij ook maar denkt dat je nog bij mij in de buurt mag komen heb je dat mis!" riep ze weer terwijl ze een taart naar die arme Peter gooide en hem midden in het gezicht raakte.
"VOEDSELGEVECHT!" riep Sirius uit en met dat vloog een plastic bord rakelings langs Remus zijn hoofd. "Oh nee." kreunde hij, wetend dat ze later de rommel op moesten ruimen,…
Buiten merkten James en Lily er totaal niets van, zij liepen zwijgend naast elkaar. Nog steeds zwijgend gingen ze aan het meer zitten en Lily legde zuchtend haar hoofd zijn James zijn schouder. "Ik kan bijna niet geloven dat je er volgend jaar niet meer zal zijn, ik denk zelfs dat ik je zal missen." zei Lily op zachte toon en James keek op haar neer.
"Lily,…" zei James aarzelend, maar toen Lily naar hem opkeek kon hij geen woord meer uitbrengen. Daarom leunde hij dichter naar haar toe en drukte zacht zijn lippen op die van haar. Lily sloeg haar armen om James zijn nek en samen vielen ze achterover, lachend.
"Ik hou van je Lily." zei James toen ze uitgelachen waren en kuste haar weer. Lily glimlachten tegen zijn lippen en mompelde "Ik ook van jou James,.."