C9 Storyteller
Disclaimer: Ik ben niet de eigenaar van Colijnplein 9. Wel zijn de personages van mij. Je mag niet mijn personages gebruiken voor je eigen fictie zonder mijn toestemming. Deze fictie heeft geen verdere betekenis voor Colijnplein 9.
C9 Illusies – Deel 3, De VERBORGEN deur
Zondagnacht, de klok slaat 12 uur. Meerdere zwarte auto's reden voorbij. Enkele voorbijgangers dachten dat ze een vreemde gloeiende auto hebben gezien. Ze liepen verder alsof ze toch niets hadden gezien. Maar na een tijdje zagen ze mist in de buurt van Colijnplein 9. Ze wilden er niets van af weten en liepen snel weg.
De VTPDV gloeide fel in 0H10, vreemd genoeg ging het alarm niet af. Opeens stonden Ken en Ami in 0H10, Ami bibberde.
Ken: 'Waar is Mio?'
Ami: 'O, zij moest de beveiligingen uitschakelen, ze komt er zo aan.'
Mio kwam eraan gerend. Ze stond bij de deuropening en hijgde.
Mio: 'Ssst! Ik hoorde iets op de gang.'
Ken nam meteen een kijkje, maar vanwege de duisternis kon hij niks zien. Mio zuchtte.
Plotseling hoorde ze alle drie vaag geruis. Het geruis stopte abrupt nadat Ken de deur dicht klapte. Ken zuchtte.
Nu hoorden ze weer het geruis, maar dan veel sterker. Ken vermoedde dat het geruis van de computer afkomt. Met een ruk keerde hij de kast om. Maar het geruis bleef hoorbaar.
Ami: 'Oh, laat het alsjeblieft ophouden.'
Ken: 'Waar komt dat irritante geluid toch vandaan?'
Ken dacht diep na, terwijl hij zijn oren spitste. Hij wist dat wat het geruis veroorzaakt dichtbij was. Hij herinnerde zich dat ze gisteren ook hier in 0H10 waren, maar toen was het geruis er niet. Hij herinnerde zich de VTPDV die ze hadden achtergelaten. Ami had inmiddels de VTPDV alweer veilig opgeborgen.
Ami: 'Ken...Ken...Ken! De wit geverfde deur!
Het drong nu pas tot ze door. De muur waar de wit geverfde deur achter zat was het eerste waar ze naar keken. Maar ze richtten hun ogen weer snel op iets anders. De beamer die boven ze hing ging vanzelf aan, alsof dat ingesteld was. De beamer projecteerde een felle witte cirkel op het bord. Heel 0H10 werd sterk belicht. Nog voordat ze konden achterhalen wat er precies gebeurd was ging de beamer vanzelf weer uit. Het was weer donker.
Mio: 'Waar sloeg dat nou weer op?'
Ami: 'Geen idee, maar ik ga die beamer onderzoeken.'
Nadat ze eventjes de beamer hadden onderzocht en niks speciaals hadden gevonden hoorden ze het geruis weer.
Ken: 'Ik, ben, het, zat!'
Ken stormde op de muur af, sloeg ertegen en de wit geverfde deur was weer zichtbaar. Zonder te twijfelen deed Ken de deur open.
- (JIJ) WORDT VERVOLGD (DOOR MIJ) -
Copyright © C9 Storyteller
Disclaimer: Ik ben niet de eigenaar van Colijnplein 9. Wel zijn de personages van mij. Je mag niet mijn personages gebruiken voor je eigen fictie zonder mijn toestemming. Deze fictie heeft geen verdere betekenis voor Colijnplein 9.
C9 Illusies – Deel 3, De VERBORGEN deur
Zondagnacht, de klok slaat 12 uur. Meerdere zwarte auto's reden voorbij. Enkele voorbijgangers dachten dat ze een vreemde gloeiende auto hebben gezien. Ze liepen verder alsof ze toch niets hadden gezien. Maar na een tijdje zagen ze mist in de buurt van Colijnplein 9. Ze wilden er niets van af weten en liepen snel weg.
De VTPDV gloeide fel in 0H10, vreemd genoeg ging het alarm niet af. Opeens stonden Ken en Ami in 0H10, Ami bibberde.
Ken: 'Waar is Mio?'
Ami: 'O, zij moest de beveiligingen uitschakelen, ze komt er zo aan.'
Mio kwam eraan gerend. Ze stond bij de deuropening en hijgde.
Mio: 'Ssst! Ik hoorde iets op de gang.'
Ken nam meteen een kijkje, maar vanwege de duisternis kon hij niks zien. Mio zuchtte.
Plotseling hoorde ze alle drie vaag geruis. Het geruis stopte abrupt nadat Ken de deur dicht klapte. Ken zuchtte.
Nu hoorden ze weer het geruis, maar dan veel sterker. Ken vermoedde dat het geruis van de computer afkomt. Met een ruk keerde hij de kast om. Maar het geruis bleef hoorbaar.
Ami: 'Oh, laat het alsjeblieft ophouden.'
Ken: 'Waar komt dat irritante geluid toch vandaan?'
Ken dacht diep na, terwijl hij zijn oren spitste. Hij wist dat wat het geruis veroorzaakt dichtbij was. Hij herinnerde zich dat ze gisteren ook hier in 0H10 waren, maar toen was het geruis er niet. Hij herinnerde zich de VTPDV die ze hadden achtergelaten. Ami had inmiddels de VTPDV alweer veilig opgeborgen.
Ami: 'Ken...Ken...Ken! De wit geverfde deur!
Het drong nu pas tot ze door. De muur waar de wit geverfde deur achter zat was het eerste waar ze naar keken. Maar ze richtten hun ogen weer snel op iets anders. De beamer die boven ze hing ging vanzelf aan, alsof dat ingesteld was. De beamer projecteerde een felle witte cirkel op het bord. Heel 0H10 werd sterk belicht. Nog voordat ze konden achterhalen wat er precies gebeurd was ging de beamer vanzelf weer uit. Het was weer donker.
Mio: 'Waar sloeg dat nou weer op?'
Ami: 'Geen idee, maar ik ga die beamer onderzoeken.'
Nadat ze eventjes de beamer hadden onderzocht en niks speciaals hadden gevonden hoorden ze het geruis weer.
Ken: 'Ik, ben, het, zat!'
Ken stormde op de muur af, sloeg ertegen en de wit geverfde deur was weer zichtbaar. Zonder te twijfelen deed Ken de deur open.
- (JIJ) WORDT VERVOLGD (DOOR MIJ) -
Copyright © C9 Storyteller