C9 Storyteller
Disclaimer: Ik ben niet de eigenaar van Colijnplein 9. Wel zijn de personages van mij. Je mag niet mijn personages gebruiken voor je eigen fictie zonder mijn toestemming. Deze fictie heeft geen verdere betekenis voor Colijnplein 9.
C9 Illusies – Deel 5, Armbanden
Maandagnacht, 12 uur. Een vreemde mist was weer te zien rond het gebouw. Van ver weg leek de mist op een haast doorzichtige gordijn. Maar van dichtbij kon je het haast niet zien.
De VTPDV gloeide in de Octogoon. Ken en Ami kwamen te voorschijn. Mio deed eerst alle beveiliging uit.
Mio: 'Vanaf nu worden de beveiligingen automatisch uitgeschakeld wanneer we de VTPDV gebruiken om hier te komen. Dat is handiger.'
Ze trokken hun mouwen op en hielden hun armen omhoog. Ieder van ze had een grote armband. Er zat een klokje op dat precies gelijk staat aan de klokken in het gebouw. Een aantal knoppen zaten aan de bovenkant.
Ken: 'OK, ieder van ons gaat zijn eigen kant op. Volgens de legende zou de Box in een plek moeten zitten na drie high, gevolgd door drie low. Je mag van deze route afwijken. Alle deuren zijn gesloten. Als je elkaar tegenkomt, gaat ieder weer zijn eigen kant op. Wanneer je de Box hebt gevonden, druk dan op het rode knopje gevolgd door het intikken van FOUND. Begrepen?'
Ami en Mio knikten.
Ken: 'O, er is nog een ding. Als je in een gymzaal belandt ga dan meteen weg. Volgens de legende is daar een, een... Laat ook maar, maar ga er niet heen!'
Transporteren, dat is wat ze deden. Ze gingen op zoek naar de Box, een gevaarlijke missie in Colijnplein 9 waar ze makkelijk verdwaald kunnen raken.
Ami transporteerde weg, Mio ook, Ken als transporteerde laatste.
Ami bevond zich in een lokaal vol met computers. Ze probeerde wat rond te kijken maar ze zag niet veel. Ze transporteerde weg.
Mio bevond zich in een groot lokaal. Ze vroeg zich af op welk etage ze was. Na even rond kijken transporteerde ze weg.
Ken bevond zich in een klein lokaal. Hij zag een tv en een krijtbord. Hij wist dat hij op de eerste etage zat. Hij transporteerde weg.
Met een flits kwam Ami in 1H9 terecht. Hier kon ze haast niets zien. Ze voelde haar armband nog hevig trillen. Misschien was de Box dichtbij. Ze transporteerde weg.
Mio kwam met een flits in 2H6 terecht. Ze kon haast niets zien vanwege het gebrek aan licht. Ze voelde haar armband erg vreemd trillen. Ze transporteerde weg.
Ken kwam met een flits in 3H6 terecht. Meteen merkte hij op dat zijn armband abnormaal trilde. Hij probeerde zijn armband stil te houden, maar het lukte hem niet. Toen transporteerde hij weg.
Na 3H5 en F5 belandde Ami toevallig in de boven gymzaal. Ze wist dat ze zo snel mogelijk weg moest gaan, maar ze hoorde iets in het toestelhok. Ze ging er zachtjes op af. Naarmate ze dichterbij kwam werd het geluid steeds harder.
Skwisch! Vloep! Skwisch! Drip! Skwisch! Drip!
Het was iets van een lekkende vat of een lekkende kraan. Ami draaide zich om.
KLENG
Ze kreeg plotseling een metalen emmer tegen haar hoofd. Het was te donker om te zien waar het vandaan kwam. Ami draaide vlug om en om, haar hart begon sneller te kloppen. Ze voelde dat ze aan het bloeden was. Ze drukte snel met trillende vingers op een knopje van haar armband om weg te komen.
Mio belandde na 1H11 en 2H10 in de mediatheek.
Ze schrok zich rot toen alle computers plotseling steeds aan en uit gingen. Ze transporteerde snel weg.
Ken belandde na 3H9 en S9 in 0H10. Hij staarde naar de muur waar de verborgen deur zat. Na enige tijd staren en zoeken transporteerde hij weg.
Alle drie kwamen toevallig elkaar tegen in 0H7.
Ami: 'Ken! O ken! Sniff, ik snap het niet ze gooiden emmer tegen me hoofd sniff en ik draaide en ik zag niks en er was'
Ken: 'Rustig maar, kalm maar. Mio, zoek iets om het bloeden te stoppen.'
Terwijl Ken haar tranen afveegde en de wond bekeek haalde Mio wat verband. Ken deed het verband om Ami's hoofd.
Ken: 'Mio, blijf jij maar bij Ami en wacht hier in 0H7 op me. Ik ga zelf op zoek naar de Box.'
Mio: 'Maar, maar...OK. Wees voorzichtig.'
Ken vertrok.
Hij belandde meteen in de boven gymzaal. Hij hoorde het geluid. Ken keek even goed om zich heen en stapte voorzichtig op het geluid af. Ken had Mio en Ami gewaarschuwd voor de gymzalen, maar dit had hij niet verwacht. Ken wist van de mystieke krachten af die in de gymzalen waren. Deze krachten laten voorwerpen 's nachts rond zweven, totdat het ochtend werd. In een fractie van een seconde zag hij iets bewegen. Voordat hij het wist zakte hij door zijn knieën. De plotselinge pijn was onverdraagbaar. Een speer die in het hok lag ging door zijn linker schouder. Het geluid veranderde in een geluid dat meestal te horen is bij toiletten. Meteen veranderde het geluid in het geluid van een typemachine. Ken dacht dat hij gek begon te worden. Hij keek naar zijn hevig trillende arm waar zijn armband op zat. Vreemd genoeg voelde hij geen trillingen, maar zag hij zijn hele arm wel trillen. Zijn hart bonkte en hij begon te zweten. Plotseling drong de speer dieper door zijn linker schouder. Hij schreeuwde uit van pijn. Ondanks zijn harde stem kon hij nog steeds het geluid van een typemachine horen. Het geluid veranderde elke seconde in iets anders en werd steeds harder en chaotischer.
Mio en Ami keken naar hun armbanden. Het rode lampje ging aan. Langzaam en met korte pauzes, verschenen de letters: B-O-X-E-D.
- (JIJ) WORDT VERVOLGD (DOOR MIJ) -
Copyright © C9 Storyteller
Disclaimer: Ik ben niet de eigenaar van Colijnplein 9. Wel zijn de personages van mij. Je mag niet mijn personages gebruiken voor je eigen fictie zonder mijn toestemming. Deze fictie heeft geen verdere betekenis voor Colijnplein 9.
C9 Illusies – Deel 5, Armbanden
Maandagnacht, 12 uur. Een vreemde mist was weer te zien rond het gebouw. Van ver weg leek de mist op een haast doorzichtige gordijn. Maar van dichtbij kon je het haast niet zien.
De VTPDV gloeide in de Octogoon. Ken en Ami kwamen te voorschijn. Mio deed eerst alle beveiliging uit.
Mio: 'Vanaf nu worden de beveiligingen automatisch uitgeschakeld wanneer we de VTPDV gebruiken om hier te komen. Dat is handiger.'
Ze trokken hun mouwen op en hielden hun armen omhoog. Ieder van ze had een grote armband. Er zat een klokje op dat precies gelijk staat aan de klokken in het gebouw. Een aantal knoppen zaten aan de bovenkant.
Ken: 'OK, ieder van ons gaat zijn eigen kant op. Volgens de legende zou de Box in een plek moeten zitten na drie high, gevolgd door drie low. Je mag van deze route afwijken. Alle deuren zijn gesloten. Als je elkaar tegenkomt, gaat ieder weer zijn eigen kant op. Wanneer je de Box hebt gevonden, druk dan op het rode knopje gevolgd door het intikken van FOUND. Begrepen?'
Ami en Mio knikten.
Ken: 'O, er is nog een ding. Als je in een gymzaal belandt ga dan meteen weg. Volgens de legende is daar een, een... Laat ook maar, maar ga er niet heen!'
Transporteren, dat is wat ze deden. Ze gingen op zoek naar de Box, een gevaarlijke missie in Colijnplein 9 waar ze makkelijk verdwaald kunnen raken.
Ami transporteerde weg, Mio ook, Ken als transporteerde laatste.
Ami bevond zich in een lokaal vol met computers. Ze probeerde wat rond te kijken maar ze zag niet veel. Ze transporteerde weg.
Mio bevond zich in een groot lokaal. Ze vroeg zich af op welk etage ze was. Na even rond kijken transporteerde ze weg.
Ken bevond zich in een klein lokaal. Hij zag een tv en een krijtbord. Hij wist dat hij op de eerste etage zat. Hij transporteerde weg.
Met een flits kwam Ami in 1H9 terecht. Hier kon ze haast niets zien. Ze voelde haar armband nog hevig trillen. Misschien was de Box dichtbij. Ze transporteerde weg.
Mio kwam met een flits in 2H6 terecht. Ze kon haast niets zien vanwege het gebrek aan licht. Ze voelde haar armband erg vreemd trillen. Ze transporteerde weg.
Ken kwam met een flits in 3H6 terecht. Meteen merkte hij op dat zijn armband abnormaal trilde. Hij probeerde zijn armband stil te houden, maar het lukte hem niet. Toen transporteerde hij weg.
Na 3H5 en F5 belandde Ami toevallig in de boven gymzaal. Ze wist dat ze zo snel mogelijk weg moest gaan, maar ze hoorde iets in het toestelhok. Ze ging er zachtjes op af. Naarmate ze dichterbij kwam werd het geluid steeds harder.
Skwisch! Vloep! Skwisch! Drip! Skwisch! Drip!
Het was iets van een lekkende vat of een lekkende kraan. Ami draaide zich om.
KLENG
Ze kreeg plotseling een metalen emmer tegen haar hoofd. Het was te donker om te zien waar het vandaan kwam. Ami draaide vlug om en om, haar hart begon sneller te kloppen. Ze voelde dat ze aan het bloeden was. Ze drukte snel met trillende vingers op een knopje van haar armband om weg te komen.
Mio belandde na 1H11 en 2H10 in de mediatheek.
Ze schrok zich rot toen alle computers plotseling steeds aan en uit gingen. Ze transporteerde snel weg.
Ken belandde na 3H9 en S9 in 0H10. Hij staarde naar de muur waar de verborgen deur zat. Na enige tijd staren en zoeken transporteerde hij weg.
Alle drie kwamen toevallig elkaar tegen in 0H7.
Ami: 'Ken! O ken! Sniff, ik snap het niet ze gooiden emmer tegen me hoofd sniff en ik draaide en ik zag niks en er was'
Ken: 'Rustig maar, kalm maar. Mio, zoek iets om het bloeden te stoppen.'
Terwijl Ken haar tranen afveegde en de wond bekeek haalde Mio wat verband. Ken deed het verband om Ami's hoofd.
Ken: 'Mio, blijf jij maar bij Ami en wacht hier in 0H7 op me. Ik ga zelf op zoek naar de Box.'
Mio: 'Maar, maar...OK. Wees voorzichtig.'
Ken vertrok.
Hij belandde meteen in de boven gymzaal. Hij hoorde het geluid. Ken keek even goed om zich heen en stapte voorzichtig op het geluid af. Ken had Mio en Ami gewaarschuwd voor de gymzalen, maar dit had hij niet verwacht. Ken wist van de mystieke krachten af die in de gymzalen waren. Deze krachten laten voorwerpen 's nachts rond zweven, totdat het ochtend werd. In een fractie van een seconde zag hij iets bewegen. Voordat hij het wist zakte hij door zijn knieën. De plotselinge pijn was onverdraagbaar. Een speer die in het hok lag ging door zijn linker schouder. Het geluid veranderde in een geluid dat meestal te horen is bij toiletten. Meteen veranderde het geluid in het geluid van een typemachine. Ken dacht dat hij gek begon te worden. Hij keek naar zijn hevig trillende arm waar zijn armband op zat. Vreemd genoeg voelde hij geen trillingen, maar zag hij zijn hele arm wel trillen. Zijn hart bonkte en hij begon te zweten. Plotseling drong de speer dieper door zijn linker schouder. Hij schreeuwde uit van pijn. Ondanks zijn harde stem kon hij nog steeds het geluid van een typemachine horen. Het geluid veranderde elke seconde in iets anders en werd steeds harder en chaotischer.
Mio en Ami keken naar hun armbanden. Het rode lampje ging aan. Langzaam en met korte pauzes, verschenen de letters: B-O-X-E-D.
- (JIJ) WORDT VERVOLGD (DOOR MIJ) -
Copyright © C9 Storyteller