Hoofdstuk 2: Een eigen huis
,,Professor Sneep..." stamelde Harry Potter verbaasd. Sneep was (op Draco Malfidus na) Harry's meest gehate persoon. Hij kon niet geloven dat, van alle mensen op deze wereld, uitgerekend HIJ zijn reddende engel moest wezen. ,, Wat...wat doet u hier "vroeg Harry hem verbaasd. ,,Ik kom je weer eens uit de problemen halen, Potter" zei Sneep zeer traag. ,, En wederom het soort problemen die zowel jou als mij het leven kunnen kosten...en bovendien problemen die jijzelf veroorzaakt, zoals gewoonlijk...,, Sneep keek Harry met de seconde indringender aan ,,Serieus, Potter, leer jij nou nooit van je eigen fouten of zo" Hij boog zich nu zou dicht naar Harry toe dat Harry een veeg van zijn gore vettige haren in z'n gezicht voelde. ,,Of ziet dat gewoon in je bloed?"
Harry voelde iets knappen in zich. Hij kan even geen weerwoord meer verzinnen of ook maar een vorm van gevoel tonen. Harry staarde seconden lang, weerloos, in de donkere pupillen van zijn leraar Toverdranken. Net toen hij eindelijk weer bij zinnen kwam en Sneep eindelijk van het repliek wilde dienen, dat al jaren verborgen lag in zijn diepste gevoelens, zwaaide er achter Sneep een deur open. Een andere bekende kwam ten tonele maar nu was 't iemand die hij wel wilde zien.
,,Lupos" schreeuwde Harry bijna. Hij snelde op zijn oude Verweer tegen de Zwarte kunsten leraar af. Op dat moment was Harry z'n emotie's niet meer de baas, huilend gooide hij zich tegen de borst van Lupos. Hij leek zich ook even geen raad te weten met de tranen van Harry. ,, Kom,kom" sprak Lupos met een bemoedigende toon. ,,Ik wil rust" zei Harry ,,Ik wil een bed...ik...ik wil een streep zetten onder wat er gebeurd is de afgelopen maanden... ,,IK WIL GEWOON EVEN RUST" schreeuwde Harry. Lupos, die duidelijk schrok van die emotionele uitbarsting, zei met een trillende stem ,,Dat zul je ook krijgen, jongen" even was het stil... ,,Dan kan ik daarna weer met een schone lei beginnen..." snikte Harry zachtjes na...
Harry kon eigenlijk zelf zijn emotionele uitbarsting niet eens begrijpen... waarom nu ineens? Was 't omdat Sneep weer een beledigende opmerking maakte? Was 't omdat hij wederom verantwoordelijk wordt gehouden voor de problemen, die hem ook alleen maar overkomen? Of was 't omdat hij op z'n zestiende al meer had meegemaakt dan de gemiddelde doorleefde vijftiger? Alles spookte tegelijkertijd door zijn hoofd... Hij werd door Lupos zachtjes op de bank van mevrouw Vaals gelegd. ,, Je krijgt zo echt je rust... wel zeven weken" fluisterde Lupos. ,, Je zult nu alleen vandaag nog even moeten doorbijten, kan dat?"
Harry knipperde even met zijn ogen en veegde er wat tranen uit. ,, Zeven weken?" vroeg Harry zacht... ,,Zeven weken, ja... is dat genoeg voor je om even bij te komen?" vroeg Lupos Langzaam kwam Harry overeind, en nam de kamer waarin hij was terecht gekomen langzaam in zich op. Het leek wel of het een doodgewone dreuzel- woonkamer was, alles was vrij strak en modern. De bank waar hij op lag was wit en van echt leder. Er stond een doodgewone stakast, met breedbeeld- televisie in de hoek van de kamer. Er lag een perzisch tapijt op de grond en daarop stond een lage tafel had nepgouden poten en een glasplaat, de kamer was bijna steriel te noemen. Het was ook eigenlijk in niets meer de kamer waar Harry een aantal jaar geleden was geweest... zelfs de bloemkool- lucht was verdwenen.
,,Deze kamer geeft je een onaangenaam gevoel hè?" zei Lupin zacht. Harry keek nog even in 't rond en zag dat Professor Sneep hem vanuit een donkere hoek observeerde. ,,Ja...erg onaangenaam... deze woonkamer en alles eraan..." zei Harry op een hoorbaar volume. Sneep's bovenlip krulde om en Lupos die de hint had begrepen zei ,,Misschien is 't beter dat je even gaat rapporteren aan Perkamentus, Severus" . Sneep liep mompelend naar de woonkamer deur. Hij wilde net de huiskamerdeur openen toen hij zich nog even bedacht... ,,Vergeet jij je drankje niet in te nemen, Remus " zei hij met een vervelende grimas ,, 'T is vannacht weer volle maan..." . Niet op een reactie wachtend, draaide Sneep zich om en verdween door de deur.... Het volgende moment keek Harry even verbaasd naar Lupos want in plaats dat zijn voetstappen door de buitendeur naar buiten wegstierven hoorde Harry, Sneep de trap oplopen naar boven. ,,De openhaard" zei Lupos zacht, ,,Die is hier op de eerste verdieping". Harry keek Lupos vragend aan.
,, Mevrouw Vaals heeft vorig jaar haar leven radicaal verander" zei Lupos ,, Kijk maar naar de woonkamer, een fantastisch bewijs ervan" . ,, Kijk Harry, snullen, zoals mevrouw Vaals hebben een groot probleem, ze zijn niet succesvol in de toverwereld, maar meestal ook niet in de dreuzelwereld." snullen zijn in alles tovenaars, een beetje vreemde vogels in de ogen van dreuzels, maar ze kunnen ook niet toveren". ,, Vorig jaar, was ze verwoest van verdriet omdat ze uit een tovenaar's gezin kwam , en jou toch niet kon beschermen". ,,Toen besloot ze om voortaan als echte dreuzel door het leven te gaan, zodat haar leven toch niet echt een volslagen mislukking zou worden". ,,Hoewel Perkamentus haar keuze zeer respecteerde, vond hij toch dat ze één verantwoording had naar jou toe, omdat zij de enige link tussen jouw leven in de Ligusterlaan en de toverwereld is,, . "daarom heeft ze toch nog een haard aangelegd in een bijkamer op de eerste verdieping, zodat we jou, zodra dit nodig was, zo snel mogelijk weg te krijgen". Harry keek Lupos even aan en vroeg toen ,, Waar is Vaals eigenlijk?"
,, Ze is op vakantie "zei Lupos vaag ,,Ook zij wilde er even tussenuit". Minuten lang was 't stil Lupos drentelde wat rond in de woonkamer, en keek om zich heen alsof hij midden tussen een paar oerlelijke trollen liep. Plotseling brak Harry de stilte ,,Is Perkamentus eigenlijk niet vreselijk kwaad op me? Dat ik me heb laten wegsturen bij de Duffelingen bedoel ik?, ,,Nee hoor, Harry, zei Lupos met een glimlach geloof me als het had gekunt had Perkamentus je vorig jaar al weg gehaald."
,,En waarom kan het nu dan wel?" vroeg Harry ,,Omdat Voldemort op dit moment wel even andere dingen aan zijn hoofd heeft dan jouw persoontje , maar daar hebben we het nog wel over". Harry vond 't een beetje vervelend dat Lupos het gesprek zo afkapte, hij had eigenlijk wel willen weten wat Voldemort . Lupos zag dit aan het gezicht van Harry en zei ,, Geloof me, je had deze zomer meer kans dat mijnheer Duffeling je wat had aangedaan, dan dat Voldemort bij jullie op de deurmat stond,,. Dit bemoedigde Harry wel een beetje ,,Dus ik ben nu voorgoed weg bij de Duffelingen?" Lupos glimlachte en zei ,,voorgoed". Harry keek weer wat opgewekter ,,Hmm, laat ik niet vergeten een bedank briefje te schrijven" zei hij met een quasi nadenkend gezicht alsof hij dit werkelijk van plan was. Lupos lachte zachtjes met Harry mee.
,, Waar is Egedius eigenlijk?" vroeg Harry ,,Die is net door Professor Sneep weer losgelaten" zei Lupos ,,Maar het briefje dan?" vroeg Harry. ,,Het briefje?" herhaalde Lupos. ,,Ja Egedius had een brief bij zich" ,,Oh" zei Lupos met zo'n gemaakte verbaasde toon dat Harry er zo doorheen prikte ,,Oh, nou dat zal ik de volgende keer maar is aan Professor Sneep vragen" zei Lupos. Harry wist dat Lupos iets voor hem verborgen hield maar besloot er niet verder naar te vragen, hij had geen zin om zich weer druk te gaan maken.
,,Lupos, wat is nu eigenlijk de bedoeling?" Lupos draaide zich om en keer Harry aan ,,De bedoeling is, als je er een beetje klaar voor bent, dat we dadelijk via de openhaard naar je nieuwe huis gaan" . ,,Mijn nieuwe huis" vroeg Harry verbaasd. ,,Ja, jouw nieuwe huis!" zei Lupos opgewekt ,,Na Sirius's overlijden zijn we erachter gekomen dat hij Grimboudplein 13 aan jou heeft nagelaten" Harry keek een beetje beteuterd, het huis aan het Grimboudplein was leuk maar om daar nou alleen te gaan wonen. ,,Nee, nee" zei Lupos geschrokken van de reactie van Harry. ,,afgelopen jaar, toen jij na de kerst weer terugging naar Zweinstein hebben alle leden van de orde unaniem besloten dat jij bij Sirius zou gaan wonen, en dat jij je eigen verdieping zou krijgen. En dat is de tweede verdieping geworden!" ,,Nou die verdieping hebben we even flink aangepakt en we hebben ervoor gezorgd, dat deze verdieping helemaal in jouw stijl zou zijn!" ,,Geloof me Harry, je zult het er geweldig vinden". ,,Oh en Perkamentus heeft de verdieping ingewijd met een paar van zijn ingewikkeldste spreu-ken zodat niemand er kan komen zonder jouw toestemming, dus over veiligheid is niet te klagen. ,,Nou, zei Harry die opstond van de bank ,,slechter ingericht als deze kamer kan niet". ,,Dan heb je de badkamer hier nog niet gezien" zei Lupos met een bescheiden glimlach op zijn gezicht.
,,Kom we gaan" zei Harry zelfverzekerd en liep de woonkamer uit. Samen met Lupos liep hij de trap op naar de eerste verdieping. ,,Hij kon het allemaal even niet bevatten: in de aankomende weken zou hij alle rust krijgen die hij nodig heeft om bij te komen, in zijn eigen huis, dan kan hij dadelijk met frisse moed aan zijn nieuwe schooljaar beginnen. Dan kan hij misschien zelfs wel is uitstekend gezelschap worden voor zijn vrienden Ron en Hermelien, want, vond Harry, die twee heeft hij het het afgelopen jaar ook niet makkelijk gemaakt. En even stond hij stil boven aan de trap en dacht ,,Hier kom ik nooit meer terug". Even spookte het door Harry's hoofd om toch maar wel een bedankbrief te schrijven aan de Duffelingen... gewoon voor de lol!
,,Professor Sneep..." stamelde Harry Potter verbaasd. Sneep was (op Draco Malfidus na) Harry's meest gehate persoon. Hij kon niet geloven dat, van alle mensen op deze wereld, uitgerekend HIJ zijn reddende engel moest wezen. ,, Wat...wat doet u hier "vroeg Harry hem verbaasd. ,,Ik kom je weer eens uit de problemen halen, Potter" zei Sneep zeer traag. ,, En wederom het soort problemen die zowel jou als mij het leven kunnen kosten...en bovendien problemen die jijzelf veroorzaakt, zoals gewoonlijk...,, Sneep keek Harry met de seconde indringender aan ,,Serieus, Potter, leer jij nou nooit van je eigen fouten of zo" Hij boog zich nu zou dicht naar Harry toe dat Harry een veeg van zijn gore vettige haren in z'n gezicht voelde. ,,Of ziet dat gewoon in je bloed?"
Harry voelde iets knappen in zich. Hij kan even geen weerwoord meer verzinnen of ook maar een vorm van gevoel tonen. Harry staarde seconden lang, weerloos, in de donkere pupillen van zijn leraar Toverdranken. Net toen hij eindelijk weer bij zinnen kwam en Sneep eindelijk van het repliek wilde dienen, dat al jaren verborgen lag in zijn diepste gevoelens, zwaaide er achter Sneep een deur open. Een andere bekende kwam ten tonele maar nu was 't iemand die hij wel wilde zien.
,,Lupos" schreeuwde Harry bijna. Hij snelde op zijn oude Verweer tegen de Zwarte kunsten leraar af. Op dat moment was Harry z'n emotie's niet meer de baas, huilend gooide hij zich tegen de borst van Lupos. Hij leek zich ook even geen raad te weten met de tranen van Harry. ,, Kom,kom" sprak Lupos met een bemoedigende toon. ,,Ik wil rust" zei Harry ,,Ik wil een bed...ik...ik wil een streep zetten onder wat er gebeurd is de afgelopen maanden... ,,IK WIL GEWOON EVEN RUST" schreeuwde Harry. Lupos, die duidelijk schrok van die emotionele uitbarsting, zei met een trillende stem ,,Dat zul je ook krijgen, jongen" even was het stil... ,,Dan kan ik daarna weer met een schone lei beginnen..." snikte Harry zachtjes na...
Harry kon eigenlijk zelf zijn emotionele uitbarsting niet eens begrijpen... waarom nu ineens? Was 't omdat Sneep weer een beledigende opmerking maakte? Was 't omdat hij wederom verantwoordelijk wordt gehouden voor de problemen, die hem ook alleen maar overkomen? Of was 't omdat hij op z'n zestiende al meer had meegemaakt dan de gemiddelde doorleefde vijftiger? Alles spookte tegelijkertijd door zijn hoofd... Hij werd door Lupos zachtjes op de bank van mevrouw Vaals gelegd. ,, Je krijgt zo echt je rust... wel zeven weken" fluisterde Lupos. ,, Je zult nu alleen vandaag nog even moeten doorbijten, kan dat?"
Harry knipperde even met zijn ogen en veegde er wat tranen uit. ,, Zeven weken?" vroeg Harry zacht... ,,Zeven weken, ja... is dat genoeg voor je om even bij te komen?" vroeg Lupos Langzaam kwam Harry overeind, en nam de kamer waarin hij was terecht gekomen langzaam in zich op. Het leek wel of het een doodgewone dreuzel- woonkamer was, alles was vrij strak en modern. De bank waar hij op lag was wit en van echt leder. Er stond een doodgewone stakast, met breedbeeld- televisie in de hoek van de kamer. Er lag een perzisch tapijt op de grond en daarop stond een lage tafel had nepgouden poten en een glasplaat, de kamer was bijna steriel te noemen. Het was ook eigenlijk in niets meer de kamer waar Harry een aantal jaar geleden was geweest... zelfs de bloemkool- lucht was verdwenen.
,,Deze kamer geeft je een onaangenaam gevoel hè?" zei Lupin zacht. Harry keek nog even in 't rond en zag dat Professor Sneep hem vanuit een donkere hoek observeerde. ,,Ja...erg onaangenaam... deze woonkamer en alles eraan..." zei Harry op een hoorbaar volume. Sneep's bovenlip krulde om en Lupos die de hint had begrepen zei ,,Misschien is 't beter dat je even gaat rapporteren aan Perkamentus, Severus" . Sneep liep mompelend naar de woonkamer deur. Hij wilde net de huiskamerdeur openen toen hij zich nog even bedacht... ,,Vergeet jij je drankje niet in te nemen, Remus " zei hij met een vervelende grimas ,, 'T is vannacht weer volle maan..." . Niet op een reactie wachtend, draaide Sneep zich om en verdween door de deur.... Het volgende moment keek Harry even verbaasd naar Lupos want in plaats dat zijn voetstappen door de buitendeur naar buiten wegstierven hoorde Harry, Sneep de trap oplopen naar boven. ,,De openhaard" zei Lupos zacht, ,,Die is hier op de eerste verdieping". Harry keek Lupos vragend aan.
,, Mevrouw Vaals heeft vorig jaar haar leven radicaal verander" zei Lupos ,, Kijk maar naar de woonkamer, een fantastisch bewijs ervan" . ,, Kijk Harry, snullen, zoals mevrouw Vaals hebben een groot probleem, ze zijn niet succesvol in de toverwereld, maar meestal ook niet in de dreuzelwereld." snullen zijn in alles tovenaars, een beetje vreemde vogels in de ogen van dreuzels, maar ze kunnen ook niet toveren". ,, Vorig jaar, was ze verwoest van verdriet omdat ze uit een tovenaar's gezin kwam , en jou toch niet kon beschermen". ,,Toen besloot ze om voortaan als echte dreuzel door het leven te gaan, zodat haar leven toch niet echt een volslagen mislukking zou worden". ,,Hoewel Perkamentus haar keuze zeer respecteerde, vond hij toch dat ze één verantwoording had naar jou toe, omdat zij de enige link tussen jouw leven in de Ligusterlaan en de toverwereld is,, . "daarom heeft ze toch nog een haard aangelegd in een bijkamer op de eerste verdieping, zodat we jou, zodra dit nodig was, zo snel mogelijk weg te krijgen". Harry keek Lupos even aan en vroeg toen ,, Waar is Vaals eigenlijk?"
,, Ze is op vakantie "zei Lupos vaag ,,Ook zij wilde er even tussenuit". Minuten lang was 't stil Lupos drentelde wat rond in de woonkamer, en keek om zich heen alsof hij midden tussen een paar oerlelijke trollen liep. Plotseling brak Harry de stilte ,,Is Perkamentus eigenlijk niet vreselijk kwaad op me? Dat ik me heb laten wegsturen bij de Duffelingen bedoel ik?, ,,Nee hoor, Harry, zei Lupos met een glimlach geloof me als het had gekunt had Perkamentus je vorig jaar al weg gehaald."
,,En waarom kan het nu dan wel?" vroeg Harry ,,Omdat Voldemort op dit moment wel even andere dingen aan zijn hoofd heeft dan jouw persoontje , maar daar hebben we het nog wel over". Harry vond 't een beetje vervelend dat Lupos het gesprek zo afkapte, hij had eigenlijk wel willen weten wat Voldemort . Lupos zag dit aan het gezicht van Harry en zei ,, Geloof me, je had deze zomer meer kans dat mijnheer Duffeling je wat had aangedaan, dan dat Voldemort bij jullie op de deurmat stond,,. Dit bemoedigde Harry wel een beetje ,,Dus ik ben nu voorgoed weg bij de Duffelingen?" Lupos glimlachte en zei ,,voorgoed". Harry keek weer wat opgewekter ,,Hmm, laat ik niet vergeten een bedank briefje te schrijven" zei hij met een quasi nadenkend gezicht alsof hij dit werkelijk van plan was. Lupos lachte zachtjes met Harry mee.
,, Waar is Egedius eigenlijk?" vroeg Harry ,,Die is net door Professor Sneep weer losgelaten" zei Lupos ,,Maar het briefje dan?" vroeg Harry. ,,Het briefje?" herhaalde Lupos. ,,Ja Egedius had een brief bij zich" ,,Oh" zei Lupos met zo'n gemaakte verbaasde toon dat Harry er zo doorheen prikte ,,Oh, nou dat zal ik de volgende keer maar is aan Professor Sneep vragen" zei Lupos. Harry wist dat Lupos iets voor hem verborgen hield maar besloot er niet verder naar te vragen, hij had geen zin om zich weer druk te gaan maken.
,,Lupos, wat is nu eigenlijk de bedoeling?" Lupos draaide zich om en keer Harry aan ,,De bedoeling is, als je er een beetje klaar voor bent, dat we dadelijk via de openhaard naar je nieuwe huis gaan" . ,,Mijn nieuwe huis" vroeg Harry verbaasd. ,,Ja, jouw nieuwe huis!" zei Lupos opgewekt ,,Na Sirius's overlijden zijn we erachter gekomen dat hij Grimboudplein 13 aan jou heeft nagelaten" Harry keek een beetje beteuterd, het huis aan het Grimboudplein was leuk maar om daar nou alleen te gaan wonen. ,,Nee, nee" zei Lupos geschrokken van de reactie van Harry. ,,afgelopen jaar, toen jij na de kerst weer terugging naar Zweinstein hebben alle leden van de orde unaniem besloten dat jij bij Sirius zou gaan wonen, en dat jij je eigen verdieping zou krijgen. En dat is de tweede verdieping geworden!" ,,Nou die verdieping hebben we even flink aangepakt en we hebben ervoor gezorgd, dat deze verdieping helemaal in jouw stijl zou zijn!" ,,Geloof me Harry, je zult het er geweldig vinden". ,,Oh en Perkamentus heeft de verdieping ingewijd met een paar van zijn ingewikkeldste spreu-ken zodat niemand er kan komen zonder jouw toestemming, dus over veiligheid is niet te klagen. ,,Nou, zei Harry die opstond van de bank ,,slechter ingericht als deze kamer kan niet". ,,Dan heb je de badkamer hier nog niet gezien" zei Lupos met een bescheiden glimlach op zijn gezicht.
,,Kom we gaan" zei Harry zelfverzekerd en liep de woonkamer uit. Samen met Lupos liep hij de trap op naar de eerste verdieping. ,,Hij kon het allemaal even niet bevatten: in de aankomende weken zou hij alle rust krijgen die hij nodig heeft om bij te komen, in zijn eigen huis, dan kan hij dadelijk met frisse moed aan zijn nieuwe schooljaar beginnen. Dan kan hij misschien zelfs wel is uitstekend gezelschap worden voor zijn vrienden Ron en Hermelien, want, vond Harry, die twee heeft hij het het afgelopen jaar ook niet makkelijk gemaakt. En even stond hij stil boven aan de trap en dacht ,,Hier kom ik nooit meer terug". Even spookte het door Harry's hoofd om toch maar wel een bedankbrief te schrijven aan de Duffelingen... gewoon voor de lol!