Hoofdstuk 5: De hippogrief en de huiself
De eerste verdieping was de volgende halte in de rondleiding. Deze diende schijnbaar alleen als slaapplaats voor de gasten Er waren drie kamers ingericht, als logeerkamer. Zolang de Orde het Grimboudplein als thuishaven zou gebruiken, zouden deze kamers zo moeten blijven, daarna moet Harry zelf maar bepalen wat hij met de eerste verdieping zou willen doen. Nadat de eerste verdieping was bekeken liepen ze de trap op naar de twee verdieping. Zelfs het trapgat was mooi geworden: Op de terracottagekleurde muren hingen een aantal fantastisch mooie schilderijen, die stuk voor stuk beweegde. Toen waren ze op de tweede verdieping aanbeland, de verdieping waar ook Harry's slaapkamer te vinden was.
De trap kwam uit op een korte gang met aan het einde alleen de deur van de slaapkamer. ,Jouw slaapkamer is het centrale punt van de tweede verdieping' zei Loena zangerig ,Ben je al bekend met de veiligheidsmaatregelen?' ,Nee, nog niet echt' zei Harry. ,Oké let op' zei ze terwijl ze uit de buidel van haar roze sweater haar toverstok haalde. ,PHONUS!' riep ze en ze gaf een ferme zwiep, waarmee ze bijna Harry een oog uitstak. ,Hé kijk uit'zei Harry ,en we mogen toch helemaal niet toveren buiten schooltijd' ,Jawel' zei ze ,Het ligt aan de aard van de spreuk en of er dreuzels bij aanwezig zijn... spreuken zoals deze en zoals Lumos mogen we gewoon gebruiken. Nou ik doe het nog een keer, PHONUS!' en na wederom een ferme zwiep verscheen er een gloeiend rode bol op het einde van de stok. Ze liet de rode bol even vlug aan Harry zien en toen bracht ze haar mond richting de gloeiende bol. ,KNALBONBON!'riep ze ineens tegen de rode bol alsof het een microfoon was. Langzaam ging de deur open en Harry begreep 't even niet ,Maar ik ben gisteravond zo deze kamer binnengelopen, geen knalbonbon of niets' Loena fronste haar wenkbrauwen waardoor ze er nog verbaasder als normaal uitzag ,oh... tja ik weet het niet, misschien had Dwaaloog de deur wel open laten staan toen jij kwam, Dolleman kennende zal hij wel eerst een grondige inspectie hebben uitgevoerd...' En dat "phonus"?' vroeg Harry , Dat is een spreuk die je stem of een ander geluid naar een bepaald punt kan overbrengen...' antwoorde Loena. De deur gaat alleen open vanaf de binnenkant of door middel van een wachtwoord... in dit geval is dat knalbonbon, maar dat kun je straks zelf veranderen. Kom laten we naar binnengaan want de deur sluit al na tien seconden' Dat was zeker waar want op het moment dat ze door de deuropening waren gegaan, sloot hij zich direkt.
Nou, dit is je slaapkamer' zei Loena ,maar dat wist je al, wat belangrijker is zijn die twee deuren' en ze wees naar de twee deuren die zich aan de linkerkant van de kamer bevonden. Harry had deze deuren nog niet opgemerkt en was meteen geintrigeerd wat daar achter te vinden zou zijn. ,Deze deur, en dit zul je erg leuk vinden, leidt naar een speciale kamer, het is een kopie van "de Kamer van Hoge Nood!" zei Loena enthousiast. ,Uuh... wat?' vroeg Harry die z'n oren niet kon geloven. ,Tja, Perkamentus was dolblij dat hij die kamer gevonden had, en hij vond blijkbaar dat jij er vorig jaar zo creatief van gebruik had gemaakt, dat hij uitgezocht heeft hoe de kamer werktte, om vervolgens deze ruimte zo te betoveren dat het een exacte kopie werd van "de Kamer van Hoge Nood"! Harry, die nog steeds een beetje beduust was van het feit dat hij een eigen Kamer van Hoge Nood had, vroeg 'maar de kamer van hoge nood verscheen alleen wanneer we hem dringend nodig hadden, maar ik heb hem nu toch helemaal niet nodig?' ,Nee, jij misschien niet' zei Loena blij terwijl ze de deur open deed , maar ik wel!' en Loena liep de kamer binnen die schijnbaar de vorm had aangenomen van een toilet.
Ze deed de deur achter zich dicht en gaf zo Harry de tijd om even bij te komen van al die prachtige dingen waarvan hij nu de eigenaar is. Harry, zuchtte diep, en bedacht zich dat hij op dit moment wel is een patronus kon oproepen waarmee hij wel duizend dementor's tegelijkertijd kon afweren. Hij was nog nooit van z'n leven zo gelukkig geweest, en juist nu, nadat hij de afgelopen maanden door een diepe hel moest gaan, is dat een prettige omstandigheid. Plotseling zag hij een stalen bol, zo groot als een tennisbal, op de tafel liggen. Hij liep er naar toe, pakte de bol op, en bestuurde hem grondig. ,Aah, je hebt 'm gevonden!' hoorde hij achter zich. Loena was net weer uit de kamer van hoge nood gekomen, en stond nu vlak achter Harry. Wat is dat?' vroeg Harry ,Dat is je 'Sonobol' die staat gekoppeld aan de Phonus-spreuk van zojuist' antwoorde ze. ,dus hier komt het geluid uit?' vroeg Harry ,kun je hem ook zachter zetten? Hij stond nogal hard vanochtend'. ,Da's niet zo gek' zei Loena wijzend op de teller die zich op de bol bevond. ,Hij staat op honderd maal versterkend'. Ze pakte de bol uit Harry's handen en draaide met haar duim aan de teller totdat hij weer op "1" stond. , Zo... dat is beter' zei ze opgewekt. En ze legde de bol weer terug op tafel.
Samen liepen ze naar de tweede deur. ,Hierachter ligt je huisdier' zei ze, terwijl ze deur opendeed. Ik geloof dat jullie elkaar al kennen' zei Loena. ,Scheurbek!" riep Harry blij. Scheurbek de hippogrief lag vredig op haar buik in een baal stro, en kwam met zijn kop omhoog toen Harry en Loena binnenkwamen. Harry keek even naar het prachtige beest, en liep vervolgens in een buigende houding naar hem toe. Scheurbek gaf een kort knikje, wat een teken was dat Harry hem mocht aaien. Harry ging op zijn hurken zitten, reikte zijn hand uit naar de hippogrief en aaide hem over zijn snavel. Hij keek even naar Loena die ook met grote ogen naar de hippogrief zat te kijken. Minuten gingen er voorbij terwijl Harry dolgelukkig met Scheurbek bezig was. ,Zullen we weer even naar beneden gaan' zei Loena. ,dan kunnen we gelijk vragen wat Professor Sneep met m'n vader wilde bespreken' . ,Ja, dat is goed' zei Harry. Hij stond op en liep met Loena naar de slaapkamer. ,Moet hij trouwens niets eten?' vroeg Harry. ,Ja, geef hem vanmiddag maar een fretje ' zei Loena , die liggen in de koelkast'. Harry, die tijdens de wandeling door de koelkast geen enkele fret was tegengekomen, had zich voorgenomen om Scheurbek zo snel mogelijk te voeren.
Harry en Loena liepen de slaapkamer weer uit en deden de deur weer dicht. Plotseling hoorde Harry beneden aan de trap een bekend gemompel. ,Smerig halfbloedje, hij die de heer van het duister moet verslaan ja... hij bezoedelt het huis Zwarts, oooooh wat zou mevrouw zeggen als ze zou weten dat...' Knijster kon zijn zin niet meer afmaken. Harry was bij de aanblik van de oude huiself volledig door het lint gegaan, en hem zowat vanaf de bovenste trede aangevallen, , Jij... smerig verrader' gilde Harry , Jij bent de schuld van Sirius z'n dood! Hij was inmiddels rood aangelopen van woede en kneep Knijster z'n keel dicht. Harry was vergeten dat de oude huiself hier ook nog woonde. Loena stond bovenaan de trap te schreeuwen ,Harry, niet doen... hij is het niet waard...' ,JIJ...Jij..' schreeuwde Harry nog steeds dol van woede tegen Knijster, die begon nu vreemde geluiden te maken, en liep paars aan. "HARRY!" schalde er nu door de gang, Harry die de diepe, volle stem direct herkende verslapte de greep op Knijster's keel gelijk. Hij kwam omhoog en keek in de bezorgde blik van het schoolhoofd van Zweinstein: Albus Perkamentus.
,Professor...' stamelde Harry verdwaasd. ,Harry...' zei Perkamentus ,mag ik vragen wat je nu wilt gaan doen?' ,Harry wou zeggen , Ik ga hem vermoorden',maar hij wist dat Perkamentus hem nooit die kans zou geven. ,Ik heb je het afgelopen jaren een aantal malen kunnen behoeden voor ernstige straffen' zei Perkamentus kalm 'maar als het om moord gaat, ben ik bang dat ik ook niets meer voor je kan betekenen. Harry keek even naar de oude man, liet Knijster los ,rolde van hem weg en ging tegen de muur aan zitten. De huiself was direkt na zijn vrijlating uit de wurggreep weer weggerend. ,Harry' zei Perkamentus ,We hebben wat Knijster aangaat geen keus, hij zal hier moeten blijven op het Grimboudplein, hij weet teveel... het is niet leuk, dat begrijp ik ook, maar we zullen deze situatie moeten zien te doorstaan. Harry keek wat onwillig richting de lange grijze man. Er viel even een stilte, Harry zat verbeten voor zich uit te staren, met zijn rug tegen de muur van de hal en met z'n benen opgetrokken. Loena stond nog steeds boven aan de trap, en Perkamentus keek Harry met fronsende wenkbrouwen aan.
Vanuit de verte klonken voetstappen die steeds dichterbij kwamen. Meneer Leeflang kwam de hoek omgewandeld, en keek gelijk in de richting van Perkamentus. ,aah Albus,je bent er al, Severus vertelde al dat je zou komen' zei hij. ,Ik was net op tijd Albert, anders had onze Harry serieus in de problemen kunnen komen' zei Perkamentus met een schuine blik op meneer Leeflang gericht. , Kunnen Harry en ik even onder vier ogen spreken?' vroeg Perkamentus. Meneer Leeflang knikte even kort, en sommeerde Loena om met hem mee te gaan naar beneden. Toen het tweetal via het trapgat was verdwenen, kwam Harry overeind. Hij keek even richting Perkamentus, die inmiddels zijn zorgelijke blik opzij had gezet en weer de oude vertrouwde twinkeling in zijn ogen had. ,Jouw kamer, Harry?' vroeg Perkamentus. ,Is goed' stamelde Harry terug, terwijl hij opgelucht was dat Perkamentus niet boos op hem was, en dat terwijl hij daar wellicht alle reden toe zou hebben.
De eerste verdieping was de volgende halte in de rondleiding. Deze diende schijnbaar alleen als slaapplaats voor de gasten Er waren drie kamers ingericht, als logeerkamer. Zolang de Orde het Grimboudplein als thuishaven zou gebruiken, zouden deze kamers zo moeten blijven, daarna moet Harry zelf maar bepalen wat hij met de eerste verdieping zou willen doen. Nadat de eerste verdieping was bekeken liepen ze de trap op naar de twee verdieping. Zelfs het trapgat was mooi geworden: Op de terracottagekleurde muren hingen een aantal fantastisch mooie schilderijen, die stuk voor stuk beweegde. Toen waren ze op de tweede verdieping aanbeland, de verdieping waar ook Harry's slaapkamer te vinden was.
De trap kwam uit op een korte gang met aan het einde alleen de deur van de slaapkamer. ,Jouw slaapkamer is het centrale punt van de tweede verdieping' zei Loena zangerig ,Ben je al bekend met de veiligheidsmaatregelen?' ,Nee, nog niet echt' zei Harry. ,Oké let op' zei ze terwijl ze uit de buidel van haar roze sweater haar toverstok haalde. ,PHONUS!' riep ze en ze gaf een ferme zwiep, waarmee ze bijna Harry een oog uitstak. ,Hé kijk uit'zei Harry ,en we mogen toch helemaal niet toveren buiten schooltijd' ,Jawel' zei ze ,Het ligt aan de aard van de spreuk en of er dreuzels bij aanwezig zijn... spreuken zoals deze en zoals Lumos mogen we gewoon gebruiken. Nou ik doe het nog een keer, PHONUS!' en na wederom een ferme zwiep verscheen er een gloeiend rode bol op het einde van de stok. Ze liet de rode bol even vlug aan Harry zien en toen bracht ze haar mond richting de gloeiende bol. ,KNALBONBON!'riep ze ineens tegen de rode bol alsof het een microfoon was. Langzaam ging de deur open en Harry begreep 't even niet ,Maar ik ben gisteravond zo deze kamer binnengelopen, geen knalbonbon of niets' Loena fronste haar wenkbrauwen waardoor ze er nog verbaasder als normaal uitzag ,oh... tja ik weet het niet, misschien had Dwaaloog de deur wel open laten staan toen jij kwam, Dolleman kennende zal hij wel eerst een grondige inspectie hebben uitgevoerd...' En dat "phonus"?' vroeg Harry , Dat is een spreuk die je stem of een ander geluid naar een bepaald punt kan overbrengen...' antwoorde Loena. De deur gaat alleen open vanaf de binnenkant of door middel van een wachtwoord... in dit geval is dat knalbonbon, maar dat kun je straks zelf veranderen. Kom laten we naar binnengaan want de deur sluit al na tien seconden' Dat was zeker waar want op het moment dat ze door de deuropening waren gegaan, sloot hij zich direkt.
Nou, dit is je slaapkamer' zei Loena ,maar dat wist je al, wat belangrijker is zijn die twee deuren' en ze wees naar de twee deuren die zich aan de linkerkant van de kamer bevonden. Harry had deze deuren nog niet opgemerkt en was meteen geintrigeerd wat daar achter te vinden zou zijn. ,Deze deur, en dit zul je erg leuk vinden, leidt naar een speciale kamer, het is een kopie van "de Kamer van Hoge Nood!" zei Loena enthousiast. ,Uuh... wat?' vroeg Harry die z'n oren niet kon geloven. ,Tja, Perkamentus was dolblij dat hij die kamer gevonden had, en hij vond blijkbaar dat jij er vorig jaar zo creatief van gebruik had gemaakt, dat hij uitgezocht heeft hoe de kamer werktte, om vervolgens deze ruimte zo te betoveren dat het een exacte kopie werd van "de Kamer van Hoge Nood"! Harry, die nog steeds een beetje beduust was van het feit dat hij een eigen Kamer van Hoge Nood had, vroeg 'maar de kamer van hoge nood verscheen alleen wanneer we hem dringend nodig hadden, maar ik heb hem nu toch helemaal niet nodig?' ,Nee, jij misschien niet' zei Loena blij terwijl ze de deur open deed , maar ik wel!' en Loena liep de kamer binnen die schijnbaar de vorm had aangenomen van een toilet.
Ze deed de deur achter zich dicht en gaf zo Harry de tijd om even bij te komen van al die prachtige dingen waarvan hij nu de eigenaar is. Harry, zuchtte diep, en bedacht zich dat hij op dit moment wel is een patronus kon oproepen waarmee hij wel duizend dementor's tegelijkertijd kon afweren. Hij was nog nooit van z'n leven zo gelukkig geweest, en juist nu, nadat hij de afgelopen maanden door een diepe hel moest gaan, is dat een prettige omstandigheid. Plotseling zag hij een stalen bol, zo groot als een tennisbal, op de tafel liggen. Hij liep er naar toe, pakte de bol op, en bestuurde hem grondig. ,Aah, je hebt 'm gevonden!' hoorde hij achter zich. Loena was net weer uit de kamer van hoge nood gekomen, en stond nu vlak achter Harry. Wat is dat?' vroeg Harry ,Dat is je 'Sonobol' die staat gekoppeld aan de Phonus-spreuk van zojuist' antwoorde ze. ,dus hier komt het geluid uit?' vroeg Harry ,kun je hem ook zachter zetten? Hij stond nogal hard vanochtend'. ,Da's niet zo gek' zei Loena wijzend op de teller die zich op de bol bevond. ,Hij staat op honderd maal versterkend'. Ze pakte de bol uit Harry's handen en draaide met haar duim aan de teller totdat hij weer op "1" stond. , Zo... dat is beter' zei ze opgewekt. En ze legde de bol weer terug op tafel.
Samen liepen ze naar de tweede deur. ,Hierachter ligt je huisdier' zei ze, terwijl ze deur opendeed. Ik geloof dat jullie elkaar al kennen' zei Loena. ,Scheurbek!" riep Harry blij. Scheurbek de hippogrief lag vredig op haar buik in een baal stro, en kwam met zijn kop omhoog toen Harry en Loena binnenkwamen. Harry keek even naar het prachtige beest, en liep vervolgens in een buigende houding naar hem toe. Scheurbek gaf een kort knikje, wat een teken was dat Harry hem mocht aaien. Harry ging op zijn hurken zitten, reikte zijn hand uit naar de hippogrief en aaide hem over zijn snavel. Hij keek even naar Loena die ook met grote ogen naar de hippogrief zat te kijken. Minuten gingen er voorbij terwijl Harry dolgelukkig met Scheurbek bezig was. ,Zullen we weer even naar beneden gaan' zei Loena. ,dan kunnen we gelijk vragen wat Professor Sneep met m'n vader wilde bespreken' . ,Ja, dat is goed' zei Harry. Hij stond op en liep met Loena naar de slaapkamer. ,Moet hij trouwens niets eten?' vroeg Harry. ,Ja, geef hem vanmiddag maar een fretje ' zei Loena , die liggen in de koelkast'. Harry, die tijdens de wandeling door de koelkast geen enkele fret was tegengekomen, had zich voorgenomen om Scheurbek zo snel mogelijk te voeren.
Harry en Loena liepen de slaapkamer weer uit en deden de deur weer dicht. Plotseling hoorde Harry beneden aan de trap een bekend gemompel. ,Smerig halfbloedje, hij die de heer van het duister moet verslaan ja... hij bezoedelt het huis Zwarts, oooooh wat zou mevrouw zeggen als ze zou weten dat...' Knijster kon zijn zin niet meer afmaken. Harry was bij de aanblik van de oude huiself volledig door het lint gegaan, en hem zowat vanaf de bovenste trede aangevallen, , Jij... smerig verrader' gilde Harry , Jij bent de schuld van Sirius z'n dood! Hij was inmiddels rood aangelopen van woede en kneep Knijster z'n keel dicht. Harry was vergeten dat de oude huiself hier ook nog woonde. Loena stond bovenaan de trap te schreeuwen ,Harry, niet doen... hij is het niet waard...' ,JIJ...Jij..' schreeuwde Harry nog steeds dol van woede tegen Knijster, die begon nu vreemde geluiden te maken, en liep paars aan. "HARRY!" schalde er nu door de gang, Harry die de diepe, volle stem direct herkende verslapte de greep op Knijster's keel gelijk. Hij kwam omhoog en keek in de bezorgde blik van het schoolhoofd van Zweinstein: Albus Perkamentus.
,Professor...' stamelde Harry verdwaasd. ,Harry...' zei Perkamentus ,mag ik vragen wat je nu wilt gaan doen?' ,Harry wou zeggen , Ik ga hem vermoorden',maar hij wist dat Perkamentus hem nooit die kans zou geven. ,Ik heb je het afgelopen jaren een aantal malen kunnen behoeden voor ernstige straffen' zei Perkamentus kalm 'maar als het om moord gaat, ben ik bang dat ik ook niets meer voor je kan betekenen. Harry keek even naar de oude man, liet Knijster los ,rolde van hem weg en ging tegen de muur aan zitten. De huiself was direkt na zijn vrijlating uit de wurggreep weer weggerend. ,Harry' zei Perkamentus ,We hebben wat Knijster aangaat geen keus, hij zal hier moeten blijven op het Grimboudplein, hij weet teveel... het is niet leuk, dat begrijp ik ook, maar we zullen deze situatie moeten zien te doorstaan. Harry keek wat onwillig richting de lange grijze man. Er viel even een stilte, Harry zat verbeten voor zich uit te staren, met zijn rug tegen de muur van de hal en met z'n benen opgetrokken. Loena stond nog steeds boven aan de trap, en Perkamentus keek Harry met fronsende wenkbrouwen aan.
Vanuit de verte klonken voetstappen die steeds dichterbij kwamen. Meneer Leeflang kwam de hoek omgewandeld, en keek gelijk in de richting van Perkamentus. ,aah Albus,je bent er al, Severus vertelde al dat je zou komen' zei hij. ,Ik was net op tijd Albert, anders had onze Harry serieus in de problemen kunnen komen' zei Perkamentus met een schuine blik op meneer Leeflang gericht. , Kunnen Harry en ik even onder vier ogen spreken?' vroeg Perkamentus. Meneer Leeflang knikte even kort, en sommeerde Loena om met hem mee te gaan naar beneden. Toen het tweetal via het trapgat was verdwenen, kwam Harry overeind. Hij keek even richting Perkamentus, die inmiddels zijn zorgelijke blik opzij had gezet en weer de oude vertrouwde twinkeling in zijn ogen had. ,Jouw kamer, Harry?' vroeg Perkamentus. ,Is goed' stamelde Harry terug, terwijl hij opgelucht was dat Perkamentus niet boos op hem was, en dat terwijl hij daar wellicht alle reden toe zou hebben.