Hoofdstuk 6: Een pact met twee duivels
Het was een vreemd moment, Harry zat op het bed, en rolde met zijn duim en wijsvinger een stuk sprei, puur uit zenuwen en Perkamentus ijsbeerde rond de tafel. Harry vond het wel even prettig dat hij even de rust kreeg om op adem te komen, zijn aanvaring met Knijster enkele minuten geleden, maakte een woedeaanval bij hem los, die nog nasudderde tussen zijn oren.
Plotseling stond Perkamentus stil en keek Harry aan over zijn halve brilletje. ,Harry, ik neem aan dat je mij wel een paar vragen te stellen hebt?' vroeg hij. Harry schrok even van het feit dat zijn schoolhoofd het initiatief voor het gesprek bij hem legde. ,Ik...ik weet het niet mijnheer' stamelde Harry. ,Kom kom Harry, je zult toch wel willen weten waarom we je juist nu bij je pleegouders hebben weggehaald?' Harry knikte en Perkamentus vervolgde met een glimlach ,Ja dat dacht ik al... De reden is eigenlijk vrij simpel Harry, ik merkte dat mijnheer Duffeling op het moment een groter gevaar voor je was, dan Heer Voldemort. Voldemort heeft op dit moment even andere dingen aan zijn hoofd, en mijnheer Duffeling die was een inzinking nabij, die was tot alles instaat...' Perkamentus keek Harry even recht in de ogen. ,Die grote bijeenkomst op het station van Londen, was uiteraard zeer vermakelijk, maar ook ontzettend gevaarlijk, je pleegvader was al alles behalve blij dat je nog een zomer bij ze moest logeren, maar na die memorabele ontmoeting met mijnheer Dolleman... je bergijpt waar ik naar toe wil...' Perkamentus wende zijn gezicht weer van Harry af, en liep weer een rondje rond de tafel.
,Mijnheer?' vroeg Harry voorzichtig , U zei dat Voldemort op dit moment wel wat anders te doen heeft... wat is dat dan?' Perkamentus keek Harry weer aan over zijn brilletje. ,Voldemort heeft zichzelf in een lastig parket gebracht, door ineens op het ministerie te verschijnen om jou te proberen te vermoorden... Nu het niet gelukt is heeft hij twee problemen... De hele tovergemeenschap is op de hoogte van zijn terugkeer' . ,En het tweede probleem?' vroeg Harry ,Jij leeft nog' antwoordde Perkamentus. , En waar is hij dan nu mee bezig?'vroeg Harry weer. ,Voldemort is op dit moment bezig om buiten de doodsdoeners en de dementor's weer nieuwe volgelingen te werven. Dit alles natuurlijk in het diepste geheim want hij kan het zich niet veroorloven om ergens gesignaleerd te worden. Helaas voor hem zijn de meeste volkeren al ingelicht en hebben zich aan onze kant geplaatst, behalve de reuzen, daar hebben we de grootste moeite mee om die aan onze zijde te krijgen' . , En Voldemort komt niet achter mij aan omdat hij daarmee zijn positie zou kunnen verraden?' vroeg Harry ,Maar mijnheer, als Voldemort mij heeft vermoord dan... dan zou hij toch alle ruimte hebben, als ik er niet meer ben heeft hij niets meer te vrezen, volgens de profetie ben ik toch de enige die hem kan doden?' . ,Dat is een goede vraag Harry' glimlachte Perkamentus vriendelijk. ,Er is een probleem met profetieën Harry, niet iedereen gelooft ze... sommigen geloven er helemaal niet in, sommige mensen twijfelen en sommige mensen weten zeker dat profetieën echt kunnen zijn. Voldemort hoort niet bij het laatste groep. Hij gelooft eigenlijk niet in profetieën, maar gezien de specifieke inhoud van deze, is hij in elk geval niet dom genoeg om het te negeren. Hij zal er alles aandoen om de last van de gedane profetie die hij meedraagt in zijn hoofd eruit te krijgen, en daardoor zal hij zeker nog een keer proberen je te vermoorden. Toch gelooft hij er, denk ik, niet genoeg in om hem te laten denken dat jij de enige bent die hem kan vermoorden.'
Harry staarde even voor zich, voor het eerst in zijn leven kreeg hij direct alle antwoorden op de vragen die hij stelde. ,Heb jij verder nog vragen Harry?' vroeg Perkamentus. Harry dacht even na, maar schudde daarna zijn hoofd. , Goed dan moet ik nog even de nodige mededelingen doen. Dit jaar zul je buiten je gewone vakken nog twee andere vakken krijgen'.
,De eerste is occlumentie' zei Perkamentus, en Harry zuchtte verveeld bij het horen van dit nieuws. ,van Professor Sneep' voegde hij er snel aan toe. ,Maar mijnheer...' zei Harry , Nee Harry, dit is helaas niet anders, je zult het moeten leren anders zal Voldemort binnen de kortste keren weer gebruik maken van je geest, en dat wil jij toch ook niet meer?' vroeg Perkamentus. ,Maar met Sneep...' zuchtte Harry. ,Professor Sneep, Harry' zei Perkamentus geduldig ,Professor Sneep is een van de beste op dit gebied, zie het als een eer om dit vak van hem te mogen leren'. Harry zag occlumentie van Sneep op een heleboel manieren, maar zeker niet als eer. , Bovendien' vervolgde Perkamentus ,Zal het ten goede komen, bij iets anders waar ik later op terug zal komen'
,Het tweede vak is Stokloze Magie' zei Perkamentus en Harry begreep even niet waar hij het over had. ,Stokloze Magie, mijnheer?'. ,Ja Harry, zoals je je kunt herinneren heb je al meerdere malen getoverd zonder je toverstok... zoals bij Dirk Duffeling, met die slang? Of bij die vervelende tante Margot, die je opblies tot een ballon? Dat is Stokloze Magie, Harry'. ,Iedereen overkomt dit soort ongelukjes wel is, maar er is slechts een klein aantal tovenaars die het daadwerkelijk beheersen. Het vergt zeer veel concentratie, en uithoudingsvermogen, maar jij zult het leren, Harry want Voldemort gebruikt het ook, en het is een geweldig groot wapen, en als jij met hem de strijd aan moet gaan zul je het ook moeten kunnen'. ,En van wie krijg ik daar les in?' vroeg Harry, die vurig hoopte dat het antwoord niet "Professor Sneep" zou luiden. 'Van mij' zei Perkamentus rustig. Harry's hart sprong omhoog. ,Van u?' zei hij in de veronderstelling dat hij het verkeerd hoorde. Perkamentus glimlachte ,Ja Harry, Ik ben de enige die het kan op Zweinstein, dus doe ik het zelf maar. Het is alleen zeer vermoeiend op mijn leeftijd en dat verklaard dan ook gelijk waar om ik je wederom geen Occlumentie kan geven.'
Occlumentie met Sneep was niet iets waar Harry erg naar uitkeek, maar stokloos toveren klonk wel ontzettend leuk. ,Mijnheer' vroeg Harry ineens 'U zei dat occlumentie van Sne.... professor Sneep ook ten goede zou komen bij iets anders.' . , Ja Harry, dat klopt en dit word de moeilijkste opdracht voor jou dit jaar. Voldemort leeft nu onder de veronderstelling dat een oude volgeling weer is teruggekeerd... hij denkt dat professor Sneep nu alle informatie over mij, jou en heel Zweinstein aan hem doorsluist. Uiteraard krijgt hij alleen maar de informatie die ik wil dat hij krijgt.' ,Professor Sneep is een dubbelspion bij Voldemort?' vroeg Harry nogal verbaasd omdat hij dat toch wel de ultieme zelfmoordpoging vond. Perkamentus leek van Harry's gezicht te lezen hoe hij hier over dacht. ,Ik ben blij dat je begrijpt wat een levensgevaarlijke klus dat moet zijn, Harry'. ,Jouw opdracht is hem de motivering te geven om er mee door te gaan, want hij doet dit toch vooral voor jou, Harry. Harry keek angstig omdat hij wel dacht te weten wat Perkamentus hem ging vragen. , Zoals je wel weet heeft het nooit echt geboterd tussen jullie twee, dit kwam vooral door de manier waarop hij door je vader is behandeld in zijn schooltijd, en de buitengewone gelijkenissen tussen jouw en je vader. Ik wil dat je hem duidelijk weet te maken dat jij je vader niet bent, Harry... . Ik wil dat je ervoor zorgt dat de vete die jij en professor Sneep hebben is opgelost voor het einde van het schooljaar. Een hoop van de plannen kunnen dusdanig in war worden geschopt als professor Sneep, Voldemort niet kan weerstaan. Ik steek mijn handen in het vuur voor hem, maar wat hij nu doet is een zeer gedurft plan, wat verkeerd kan uitpakken. Het verdient groot respect wat hij nu doet, en ik denk dat jij flink wat motivatie kan geven door hem dat respect ook te betuigen.' Harry vond dat Perkamentus wel een beetje gelijk had, maar vrienden worden met Sneep? Dan kon hij net zo goed proberen verkering te krijgen met Draco Malfidus.
Er klonk ineens een bekende stem door de kamer. ,Harry, mag ik even binnen komen?' Het was Lupos en hij klonk alsof hij ergens vreselijk over uitgelaten was' Harry liep direct naar de deur en opende hem. Lupos zag er weer vreselijk gehavend uit, zoals altijd na zijn nachtelijke transformaties. Toch had hij Lupos nog nooit zo blij zien kijken. ,Harry, het is gelukt!' riep Lupos opgewonden. Harry had echt geen flauw benul wat Lupos bedoelde en hij draaide zich vragend om naar Perkamentus. ,aah Albus...' zei Lupos terwijl hij over Harry's schouder naar de oude man keek. ,Het is gelukt, Albus!!' , Gefeliciteerd Remus' antwoorde Perkamentus gemeend. ,Wat is gelukt?" vroeg Harry die zijn nieuwsgierigheid niet kon onderdurkken. ,Ik ben tot voogd uitgeroepen Harry, jouw voogd!' ,Maar hoe en waarom?' vroeg Harry verbaasd maar enthousiast. ,Na het overlijden van je peetvader, en je pleegouders die je hebben opgegeven, moest er iemand anders voor jouw voogdijschap gezocht worden, en dat ben ik dus geworden' Harry ging op zijn bed zitten en keek met grote ogen voor zich uit. ,Nou, als ik zelf een voogd had moeten kiezen... dan had ik jou ook gekozen, Lupos' zei Harry gelukkig.
, Nu ik je voogd ben, mag je me Remus noemen, Harry' zei Lupos vriendelijk.
Het intens gelukkige moment werd prettig verstoord door de Leeflangs die met zijn tweeën een hutkoffer de kamer binnendroegen. , Jouw persoonlijke spullen, Harry' zei meneer Leeflang. ,Net afgeleverd door meneer Duffeling. , Het was zeer amusant om zijn verbazing te zien, dat er wel een Grimboudplein 12 was en een Grimboudplein 14, maar geen nummer 13!' vervolgde hij met een grote grijns op zijn gezicht. Toen de Leeflangs de koffer op de grond zetten, viel Harry's oog op de sneeuwwitte uil die op Loena schouder zat. ,Hedwig!' riep hij enthousiast. Harry vond een rare dag, waarin die een alles heeft gekregen, behalve de rust waarvoor hij was gekomen, maar dat kon hem allemaal even niets schelen. Al die dingen die hem vandaag zijn overkomen overschaduwde de vermoeidheid enorm.
De middag veranderde in de avond in –eindelijk- alle rust. Perkamentus was al vertrokken en Harry, Remus en Loena zaten bij de open haard van de woonkamer een potje te knalpokeren. Remus was zeer bedreven in het spelletje en Harry en Loena maakten geen schijn van kans. Harry zat met veel plezier naar Loena te kijken die nu alles behalve dromerig leek. Ze was werkelijk tot op het idiote fanatiek. Haar ogen sprongen bij kans uit haar koos elke keer als ze verloor. Het was een prettige gezellige avond geworden. Het eten dat door meneer Leeflang gemaakt was smaakte verrukkelijk, en Harry haalde met Loena ,vrolijke, herinneringen op aan het vorige schooljaar. Aan het einde van de avond verlieten ook meneer Leeflang en Loena he huis. ,Ik ben over een paar dagen weer terug' zei meneer Leeflang tegen Harry en schudde hem de hand. En verdween met brandstof uit de open haard. Loena bleef nog even staan en keek Harry aan. ,Eeehm Harry' begon ze aarzelend , aangezien ik toch niet veel te doen heb in de komende weken... is 't goed als ik af en toe 's langs kom? Dan kunnen we... uh... iets van huiswerk doen of zo... . Harry kreeg 't bekende gevoel in zijn maag alsof hij een traptree had gemist en keek verbaasd naar het inmiddels wat blozende gezicht van Loena. , ehm ja... ja dat is goed, zei Harry. Loena maakte een nerveus geluidje dat het midden hield tussen een lach en verbaasd kreetje. Enkele seconden later verdween ook zij achter een zee van groene vlammen.
Harry staarde nog even naar de open haard. Langzaam draaide hij zich om en keek direct in de twinkelende ogen van Remus, die schijnbaar doorhad wat er in Harry omging op dat moment gezien de brede glimlach op zijn gezicht. ,...wat?...' vroeg Harry quasi-onschuldig
, Niets...' zei Remus nog steeds met een glimlach op zijn gezicht.
Het was een vreemd moment, Harry zat op het bed, en rolde met zijn duim en wijsvinger een stuk sprei, puur uit zenuwen en Perkamentus ijsbeerde rond de tafel. Harry vond het wel even prettig dat hij even de rust kreeg om op adem te komen, zijn aanvaring met Knijster enkele minuten geleden, maakte een woedeaanval bij hem los, die nog nasudderde tussen zijn oren.
Plotseling stond Perkamentus stil en keek Harry aan over zijn halve brilletje. ,Harry, ik neem aan dat je mij wel een paar vragen te stellen hebt?' vroeg hij. Harry schrok even van het feit dat zijn schoolhoofd het initiatief voor het gesprek bij hem legde. ,Ik...ik weet het niet mijnheer' stamelde Harry. ,Kom kom Harry, je zult toch wel willen weten waarom we je juist nu bij je pleegouders hebben weggehaald?' Harry knikte en Perkamentus vervolgde met een glimlach ,Ja dat dacht ik al... De reden is eigenlijk vrij simpel Harry, ik merkte dat mijnheer Duffeling op het moment een groter gevaar voor je was, dan Heer Voldemort. Voldemort heeft op dit moment even andere dingen aan zijn hoofd, en mijnheer Duffeling die was een inzinking nabij, die was tot alles instaat...' Perkamentus keek Harry even recht in de ogen. ,Die grote bijeenkomst op het station van Londen, was uiteraard zeer vermakelijk, maar ook ontzettend gevaarlijk, je pleegvader was al alles behalve blij dat je nog een zomer bij ze moest logeren, maar na die memorabele ontmoeting met mijnheer Dolleman... je bergijpt waar ik naar toe wil...' Perkamentus wende zijn gezicht weer van Harry af, en liep weer een rondje rond de tafel.
,Mijnheer?' vroeg Harry voorzichtig , U zei dat Voldemort op dit moment wel wat anders te doen heeft... wat is dat dan?' Perkamentus keek Harry weer aan over zijn brilletje. ,Voldemort heeft zichzelf in een lastig parket gebracht, door ineens op het ministerie te verschijnen om jou te proberen te vermoorden... Nu het niet gelukt is heeft hij twee problemen... De hele tovergemeenschap is op de hoogte van zijn terugkeer' . ,En het tweede probleem?' vroeg Harry ,Jij leeft nog' antwoordde Perkamentus. , En waar is hij dan nu mee bezig?'vroeg Harry weer. ,Voldemort is op dit moment bezig om buiten de doodsdoeners en de dementor's weer nieuwe volgelingen te werven. Dit alles natuurlijk in het diepste geheim want hij kan het zich niet veroorloven om ergens gesignaleerd te worden. Helaas voor hem zijn de meeste volkeren al ingelicht en hebben zich aan onze kant geplaatst, behalve de reuzen, daar hebben we de grootste moeite mee om die aan onze zijde te krijgen' . , En Voldemort komt niet achter mij aan omdat hij daarmee zijn positie zou kunnen verraden?' vroeg Harry ,Maar mijnheer, als Voldemort mij heeft vermoord dan... dan zou hij toch alle ruimte hebben, als ik er niet meer ben heeft hij niets meer te vrezen, volgens de profetie ben ik toch de enige die hem kan doden?' . ,Dat is een goede vraag Harry' glimlachte Perkamentus vriendelijk. ,Er is een probleem met profetieën Harry, niet iedereen gelooft ze... sommigen geloven er helemaal niet in, sommige mensen twijfelen en sommige mensen weten zeker dat profetieën echt kunnen zijn. Voldemort hoort niet bij het laatste groep. Hij gelooft eigenlijk niet in profetieën, maar gezien de specifieke inhoud van deze, is hij in elk geval niet dom genoeg om het te negeren. Hij zal er alles aandoen om de last van de gedane profetie die hij meedraagt in zijn hoofd eruit te krijgen, en daardoor zal hij zeker nog een keer proberen je te vermoorden. Toch gelooft hij er, denk ik, niet genoeg in om hem te laten denken dat jij de enige bent die hem kan vermoorden.'
Harry staarde even voor zich, voor het eerst in zijn leven kreeg hij direct alle antwoorden op de vragen die hij stelde. ,Heb jij verder nog vragen Harry?' vroeg Perkamentus. Harry dacht even na, maar schudde daarna zijn hoofd. , Goed dan moet ik nog even de nodige mededelingen doen. Dit jaar zul je buiten je gewone vakken nog twee andere vakken krijgen'.
,De eerste is occlumentie' zei Perkamentus, en Harry zuchtte verveeld bij het horen van dit nieuws. ,van Professor Sneep' voegde hij er snel aan toe. ,Maar mijnheer...' zei Harry , Nee Harry, dit is helaas niet anders, je zult het moeten leren anders zal Voldemort binnen de kortste keren weer gebruik maken van je geest, en dat wil jij toch ook niet meer?' vroeg Perkamentus. ,Maar met Sneep...' zuchtte Harry. ,Professor Sneep, Harry' zei Perkamentus geduldig ,Professor Sneep is een van de beste op dit gebied, zie het als een eer om dit vak van hem te mogen leren'. Harry zag occlumentie van Sneep op een heleboel manieren, maar zeker niet als eer. , Bovendien' vervolgde Perkamentus ,Zal het ten goede komen, bij iets anders waar ik later op terug zal komen'
,Het tweede vak is Stokloze Magie' zei Perkamentus en Harry begreep even niet waar hij het over had. ,Stokloze Magie, mijnheer?'. ,Ja Harry, zoals je je kunt herinneren heb je al meerdere malen getoverd zonder je toverstok... zoals bij Dirk Duffeling, met die slang? Of bij die vervelende tante Margot, die je opblies tot een ballon? Dat is Stokloze Magie, Harry'. ,Iedereen overkomt dit soort ongelukjes wel is, maar er is slechts een klein aantal tovenaars die het daadwerkelijk beheersen. Het vergt zeer veel concentratie, en uithoudingsvermogen, maar jij zult het leren, Harry want Voldemort gebruikt het ook, en het is een geweldig groot wapen, en als jij met hem de strijd aan moet gaan zul je het ook moeten kunnen'. ,En van wie krijg ik daar les in?' vroeg Harry, die vurig hoopte dat het antwoord niet "Professor Sneep" zou luiden. 'Van mij' zei Perkamentus rustig. Harry's hart sprong omhoog. ,Van u?' zei hij in de veronderstelling dat hij het verkeerd hoorde. Perkamentus glimlachte ,Ja Harry, Ik ben de enige die het kan op Zweinstein, dus doe ik het zelf maar. Het is alleen zeer vermoeiend op mijn leeftijd en dat verklaard dan ook gelijk waar om ik je wederom geen Occlumentie kan geven.'
Occlumentie met Sneep was niet iets waar Harry erg naar uitkeek, maar stokloos toveren klonk wel ontzettend leuk. ,Mijnheer' vroeg Harry ineens 'U zei dat occlumentie van Sne.... professor Sneep ook ten goede zou komen bij iets anders.' . , Ja Harry, dat klopt en dit word de moeilijkste opdracht voor jou dit jaar. Voldemort leeft nu onder de veronderstelling dat een oude volgeling weer is teruggekeerd... hij denkt dat professor Sneep nu alle informatie over mij, jou en heel Zweinstein aan hem doorsluist. Uiteraard krijgt hij alleen maar de informatie die ik wil dat hij krijgt.' ,Professor Sneep is een dubbelspion bij Voldemort?' vroeg Harry nogal verbaasd omdat hij dat toch wel de ultieme zelfmoordpoging vond. Perkamentus leek van Harry's gezicht te lezen hoe hij hier over dacht. ,Ik ben blij dat je begrijpt wat een levensgevaarlijke klus dat moet zijn, Harry'. ,Jouw opdracht is hem de motivering te geven om er mee door te gaan, want hij doet dit toch vooral voor jou, Harry. Harry keek angstig omdat hij wel dacht te weten wat Perkamentus hem ging vragen. , Zoals je wel weet heeft het nooit echt geboterd tussen jullie twee, dit kwam vooral door de manier waarop hij door je vader is behandeld in zijn schooltijd, en de buitengewone gelijkenissen tussen jouw en je vader. Ik wil dat je hem duidelijk weet te maken dat jij je vader niet bent, Harry... . Ik wil dat je ervoor zorgt dat de vete die jij en professor Sneep hebben is opgelost voor het einde van het schooljaar. Een hoop van de plannen kunnen dusdanig in war worden geschopt als professor Sneep, Voldemort niet kan weerstaan. Ik steek mijn handen in het vuur voor hem, maar wat hij nu doet is een zeer gedurft plan, wat verkeerd kan uitpakken. Het verdient groot respect wat hij nu doet, en ik denk dat jij flink wat motivatie kan geven door hem dat respect ook te betuigen.' Harry vond dat Perkamentus wel een beetje gelijk had, maar vrienden worden met Sneep? Dan kon hij net zo goed proberen verkering te krijgen met Draco Malfidus.
Er klonk ineens een bekende stem door de kamer. ,Harry, mag ik even binnen komen?' Het was Lupos en hij klonk alsof hij ergens vreselijk over uitgelaten was' Harry liep direct naar de deur en opende hem. Lupos zag er weer vreselijk gehavend uit, zoals altijd na zijn nachtelijke transformaties. Toch had hij Lupos nog nooit zo blij zien kijken. ,Harry, het is gelukt!' riep Lupos opgewonden. Harry had echt geen flauw benul wat Lupos bedoelde en hij draaide zich vragend om naar Perkamentus. ,aah Albus...' zei Lupos terwijl hij over Harry's schouder naar de oude man keek. ,Het is gelukt, Albus!!' , Gefeliciteerd Remus' antwoorde Perkamentus gemeend. ,Wat is gelukt?" vroeg Harry die zijn nieuwsgierigheid niet kon onderdurkken. ,Ik ben tot voogd uitgeroepen Harry, jouw voogd!' ,Maar hoe en waarom?' vroeg Harry verbaasd maar enthousiast. ,Na het overlijden van je peetvader, en je pleegouders die je hebben opgegeven, moest er iemand anders voor jouw voogdijschap gezocht worden, en dat ben ik dus geworden' Harry ging op zijn bed zitten en keek met grote ogen voor zich uit. ,Nou, als ik zelf een voogd had moeten kiezen... dan had ik jou ook gekozen, Lupos' zei Harry gelukkig.
, Nu ik je voogd ben, mag je me Remus noemen, Harry' zei Lupos vriendelijk.
Het intens gelukkige moment werd prettig verstoord door de Leeflangs die met zijn tweeën een hutkoffer de kamer binnendroegen. , Jouw persoonlijke spullen, Harry' zei meneer Leeflang. ,Net afgeleverd door meneer Duffeling. , Het was zeer amusant om zijn verbazing te zien, dat er wel een Grimboudplein 12 was en een Grimboudplein 14, maar geen nummer 13!' vervolgde hij met een grote grijns op zijn gezicht. Toen de Leeflangs de koffer op de grond zetten, viel Harry's oog op de sneeuwwitte uil die op Loena schouder zat. ,Hedwig!' riep hij enthousiast. Harry vond een rare dag, waarin die een alles heeft gekregen, behalve de rust waarvoor hij was gekomen, maar dat kon hem allemaal even niets schelen. Al die dingen die hem vandaag zijn overkomen overschaduwde de vermoeidheid enorm.
De middag veranderde in de avond in –eindelijk- alle rust. Perkamentus was al vertrokken en Harry, Remus en Loena zaten bij de open haard van de woonkamer een potje te knalpokeren. Remus was zeer bedreven in het spelletje en Harry en Loena maakten geen schijn van kans. Harry zat met veel plezier naar Loena te kijken die nu alles behalve dromerig leek. Ze was werkelijk tot op het idiote fanatiek. Haar ogen sprongen bij kans uit haar koos elke keer als ze verloor. Het was een prettige gezellige avond geworden. Het eten dat door meneer Leeflang gemaakt was smaakte verrukkelijk, en Harry haalde met Loena ,vrolijke, herinneringen op aan het vorige schooljaar. Aan het einde van de avond verlieten ook meneer Leeflang en Loena he huis. ,Ik ben over een paar dagen weer terug' zei meneer Leeflang tegen Harry en schudde hem de hand. En verdween met brandstof uit de open haard. Loena bleef nog even staan en keek Harry aan. ,Eeehm Harry' begon ze aarzelend , aangezien ik toch niet veel te doen heb in de komende weken... is 't goed als ik af en toe 's langs kom? Dan kunnen we... uh... iets van huiswerk doen of zo... . Harry kreeg 't bekende gevoel in zijn maag alsof hij een traptree had gemist en keek verbaasd naar het inmiddels wat blozende gezicht van Loena. , ehm ja... ja dat is goed, zei Harry. Loena maakte een nerveus geluidje dat het midden hield tussen een lach en verbaasd kreetje. Enkele seconden later verdween ook zij achter een zee van groene vlammen.
Harry staarde nog even naar de open haard. Langzaam draaide hij zich om en keek direct in de twinkelende ogen van Remus, die schijnbaar doorhad wat er in Harry omging op dat moment gezien de brede glimlach op zijn gezicht. ,...wat?...' vroeg Harry quasi-onschuldig
, Niets...' zei Remus nog steeds met een glimlach op zijn gezicht.