Hoofdstuk 3: Heftige handelaar
Een plantaardige geur, rokerige ruimte en mensen met een lachkick. Michozz bevond zich in een vertrouwde omgeving in de National. Deze koffieshop aan de Prins Bernhardlaan had alles wat je maar kon wensen: vrolijke mensen, wiet en een geheime wapenhandel achterin.
'Yo Mohammed, alles goed?', zei Michozz tegen de man achter de toonbank.
'Altijd, jongen. Wat kan ik voor je doen?'
'Ik wou even kijken wat je achter had liggen', zei Michozz serieus.
Zonder een woord te zeggen liep Mohammed naar achteren. Michozz volgde hem, terwijl hij voelde dat iedereen hem met hun ogen volgde. Ze liepen door een gang, met aan het einde de deur naar de wapenkamer, maar voor de deur ging Mohammed ineens stilstaan en draaide hij zich om.
'Waarvoor heb je het eigenlijk nodig?', zei Mohammed, terwijl hij zijn behaarde, gespierde armen over mekaar sloeg en Michozz vanonder zijn dikke, borstelige wenkbrauwen ernstig aankeek.
'Mijn baas was heel duidelijk, dat mag ik niemand vertellen', zei Michozz met enige aarzeling in zijn stem.
'Ach, kom op joh!', zei Mohammed die zijn arm om Michozz' schouder heen sloeg en ineens een grijns op zijn gezicht toverde. 'Je kunt het Mohammed toch wel vertellen? We hebben zelf nog een keer een missie uitgevoerd, of ben je dat alweer vergeten?'
'Nou...'
'Ben je al vergeten dat ik je leven gered heb? Ben je zo'n ondankbare hond? Je staat bij me in het krijt, je bent me een hoop verschuldigd en dan ben je nog te beroerd om een betrouwbare vriend te vertellen waar je je wapens voor gaat gebruiken? Verdomme zeg, wat heb ik me in jou vergist.'
'Maar...'
'Laat ik het zo zeggen. Ik ben je distributeur en ik wil weten voor welke doeleinden mijn waren gebruikt worden. Geen informatie, geen wapens, kapish?'
Even was het stil. Toen begon Michozz toch maar zijn verhaal te vertellen.
'Het plan is waterdicht, We gaan Ze Zuperdure Edelzteen uit de Postbank jatten. We kiezen een gunstig tijdstip: volgende week vrijdag, ongeveer kwart voor 6 's middags als ze bijna gaan sluiten en de juten allemaal al naar huis aan het gaan zijn. Dan gaan wij naar binnen en dan... de rest kun je denk ik zelf wel bedenken'
'Klinkt goed, succes man', zei Mohammed. 'Kom maar mee naar binnen.'
Alles wat je maar aan wapens kon wensen was aanwezig. Michozz koos een aantal wapens uit en sprak met Mohammed af dat hij ze volgende week dinsdag om 5 uur 's ochtends bij een garage op de Tuinstraat kon ophalen. Michozz belde Casper meteen om hem te vertellen hoe alles zou gaan, en toen hij ophing had hij de foute indruk dat er niets meer fout kon gaan.
