Gespleten problemen.
Een Ranma 1/2 Fanfic door DWM
All Ranma characters are the property of Rumiko Takahashi
Hoofdstuk 4
Wie heeft er trek in Peking eend?
Het beviel Ranma niet wat hij zag, terwijl hij richting het tumult rende en het beviel hem
absoluut niet, hoe de situatie zich daar ontwikkelde.
Mousse schreeuwde iets over het ontnemen van Shampoo's geluk of zo, en gooide
projectielen naar Ranko, die zij net kon ontwijken. Maar iets deed het tafereel helemaal
veranderen. Mousse scheen meer tegen haar te zeggen, wat hij niet duidelijk kon verstaan. Hij
zag Ranko als een standbeeld verstijven, in plaats haar gevechtsstand in te nemen.
Hij zag Ranko op haar knieën vallen en de hele scene afspelen. Akane die haar omhelsde en
Ranko huilde? Hij besefte, dat dit bloedserieus was. Hij zelf zou echter nooit zo reageren, en
absoluut niet in een gevecht. "Ik dacht dat zij exact dezelfde was als ik! Hoe is het dan
mogelijk ... Wat heeft Mousse tegen haar gezegd!?" dacht Ranma, die pissig begon te worden.
Ranma had nooit tegen tranen gekund. Of ze nou nep waren of niet, kawaii grote tranende
ogen deden Ranma altijd zwichten. Maar dit was anders. Dit waren bittere tranen van pijn en
machteloosheid. Dit was nieuw voor hem. In zijn hele leven had hij dit nog nooit meegemaakt.
Om zelfs zijn andere ik, in zo'n schokkende situatie te vinden, moest Mousse toch wel echt
iets hatelijks tegen haar gezegd hebben. Ranma kookte inwendig.
****
Mousse kromp van pijn ineen, toen een hand in een ijzeren greep op zijn schouders werd
geplaatst. Toen hij zich omdraaide zag hij Ranma. Wat hij echter zag, deed zijn brein bijna
kortsluiten. Voor hem zat een vrouwelijke Ranma en achter hem stond een zeer pissige
mannelijke Ranma!
De klasgenoten, die de hele scene aanschouwden, vergaten een moment om adem te halen,
toen ze de twee Ranma's zagen! Iedereen keek elkaar aan, en begonnen tegen elkaar te
murmelen. Wat was hier loos!
"Hallo Mousse," zei Ranma, in een stem die bekleed was met ijspegels. Het warme
zomerweer werd plotseling een paar graden koeler.
"Wha ... wha ...," stotterde Mousse, terwijl hij heen en weer keek naar Ranma en Ranko.
De normaal altijd vrolijke en soms arrogant met de te snelle mond, Ranma, was nu razend.
"Jij [@#$%], wat bezielde jou om Ranko een mes in haar hart te steken!" schreeuwde Ranma
naar Mousse. Een felblauwe battle-aura werd zichtbaar om Ranma. Iedereen begon langzaam
achteruit te wijken, op Akane en Ranko na. De snikkende Ranko reageerde niet, terwijl Akane
met haat naar Mousse keek.
Nabiki, Kasumi, hun vader Soun en Genma kwamen inmiddels aangerend. Ze zagen dat het
serieus werd, toen ze de battle-aura van Ranma zagen oplichten.
Ranma sneerde: "Was het weer iets stoms, onredelijk, dat je maar besloot om weer wraak te
nemen!" Ranma begon de knokkels van zijn vingers te knakken. "Ik hoorde je iets
schreeuwen over het ontnemen van Shampoo's geluk," zei hij koeltjes. Hij wees naar Ranko.
"Maar ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken, dat het totaal niet hetzelfde is, wat jij
haar hebt aangedaan!" riep Ranma. De razernij was in zijn stem te horen.
"Ik doe alles voor de liefde van Shampoo, en tolereer niemand, die haar ook maar iets
kwaads aandoet!" weerde Mousse snauwend af.
"Ik vergeef je veel dingen, Mousse, maar ik kan je niet vergeven, wat je Ranko, mijn
tweeling zuster, mijn andere ik, hebt aangedaan. Absoluut niet." Ranma plaatste zich in
gevechthouding. "Wel Mousse, je wou toch zo graag wraak voor jouw zogenaamde
'Ontnomen Geluk Van Shampoo'? Wel, hier ben ik." Zijn stem beloofde alles, wat niet
gezond en bevorderlijk was voor de gezondheid van Mousse.
Een hoppende Cologne op een stok en een rennende Shampoo kwamen inmiddels ook
aanzeilen. Cologne voelde een sterke battle-aura en besloot de plek des onheil te gaan
opzoeken. Shampoo's mond viel open toen ze notie nam van de twee Ranma's. Ze zag een
mannelijke Ranma, die zich klaarmaakte voor een gevecht en een vrouwelijke Ranma, die
alleen maar voor zich uit staarde en ondersteund werd door Akane. Cologne trok een
wenkbrauw omhoog. Het raadsel van Ranma was sneller opgelost dan ze dacht. Ranma was
op een of andere manier in twee versies gesplitst. Ze schudde langzaam haar hoofd. Ze kon
alleen maar gissen wat er met Ranma was gebeurd.
****
Toen Mousse, Shampoo zag komen besloot hij niet langer stil te staan bij de verwarrende
situatie en Ranma aan te vallen. "Als ik Ranma nu versla, zal ik hiermee de liefde van
Shampoo voor eeuwig winnen," dacht Mousse bij zichzelf, terwijl hij zijn bril goed zette.
Hij opende met enkele werpmessen om Ranma af te leiden en gaf daarachter meteen een
ronde trap naar zijn gezicht. Ranma ontweek de werpmessen met gemak en blokte Mousse
rechterbeen met zijn linkerarm en reageerde met een razendsnelle zijwaartse schop met zijn
rechterbeen die de zijkant van Mousse's ribbenkast raakte. Mousse viel met een kreun in het
duinzand.
Mousse wiens zijkant nu pijn begon te doen, werd pissig. Een aantal zwaarden, messen en
een hark met scherpe hoeken kwamen uit zijn mouwen te voorschijn en pareerde net op tijd
een trap naar zijn ribbenkast. Hij sloeg met zijn wapens naar hem. Ranma sprong echter
omhoog, maakte een salto over Mousse heen en gaf hem een trap in zijn rug, voordat Mousse
zich kon omdraaien.
Mousse hapte zand. Tot nu toe, had hij nog niet een vinger op Ranma gelegd. Hij knarste
met zijn tanden. Hij stond weer op, en lanceerde drie kettingen met haken om Ranma te
strikken.
Ook deze ontweek Ranma en sneller voor het oog was hij alweer bij Mousse en gaf hem een
flinke stoot in de middenrif. Voor Mousse die naar lucht hapte, kreeg verder geen tijd meer
om nog te reageren en kreeg een dubbele opstoot van Ranma's vuisten tegen zijn kin. Hij
vloog enkele meters door de lucht naar achteren.
Ranma wierp een snelle blik naar Akane en Ranko. Die ontredderde blik in Ranko's ogen
deed Ranma's hart dubbelvouwen. Zij was praktisch de spiegel van zijn ziel. De aanblik was
alleen nog maar meer brandstof voor woede.
Hij was niet meer boos, nee absoluut niet. Hij was ook niet meer kwaad, nee echt niet. Hij
was razend en dat was nog zwakjes uitgedrukt. Het zand onder Ranma's voeten smeulde door
de hitte toen hij zijn battle-aura opriep. Ranma begon een hoop Ki te verzamelen.
Mousse had inmiddels zijn bril verloren, maar krabbelde overeind. "Ik geef niet op, niet nu
Shampoo hier is. Ik zal bewijzen dat...," maar verder kwam hij niet. "Mouko Takabisha!" riep
Ranma en vuurde een enorme hoeveelheid hete Ki in vorm van een grote bal naar Mousse.
(Mouko Takabisha, de Nederlandse vertaling is ongeveer: Fierheid van de woeste tijger. Ki is
levensenergie.)
Mousse kon de enorme bal afgevuurde Ki niet ontwijken en vloog schreeuwend 35 meter
naar achteren door de impact van de enorme hoeveelheid hete Ki. Hij knalde niet echt zacht in
een zandduin, een grote krater achterlatend. Hij stond niet meer op. Mousse was voorlopig in
dromenland en de eerste paar weken zou hij uitgerangeerd zijn. De rook kringelde van zijn
half verbrande kleren omhoog.
****
Nabiki vouwde haar armen over elkaar en schudde haar hoofd. "Wel, dat was zeker kort en
krachtig. Ranma had er zeker geen zin in om er een show van te maken. Die Mouko
Takabisha was trouwens een echte overkill. Ranma moest behoorlijk pissig zijn geweest,"
merkte Nabiki droogjes op. "Oh my!" Voor Kasumi was dat de standaard uitdrukking voor
alle ongewone situaties. Genma en Soun keken knikkend toe.
Akane en Ranma kregen tientallen vragen afgevuurd van Hiroshi, Daisuke, Sayuri, Yuka en
de overige klasgenoten. Ranma en Akane weigerden voorlopig deze te antwoorden. Ze hadden
nu wat anders aan hun hoofd. Ranko was in een emotionele toestand, en dat kreeg voorrang.
Ze besloten de volgende week, alles uit te leggen. De klasgenoten brandden van
nieuwsgierigheid, maar stemden hiermee in.
****
Hoofdschuddend keek Cologne naar de krater, in de duin. "Sommige mensen leren nooit, en
Mousse behoorde zeker tot deze categorie."
"Stomme Mousse!" zei de geërgerde Shampoo. "Iedereen heeft druk in eethuis, en Mousse
moet weer vechten!" Ze kiepte een emmer koud zeewater over de bewusteloze Mousse. De
vloek werd geactiveerd en hij transformeerde in een eend. "Mousse alleen goed voor Peking
eend!" snauwde zij. Eend-Mousse werd in een kooi gestopt.
Cologne en Shampoo met de kooi waarin eend-Mousse zat, gingen weer terug naar het
eethuisje. Het was daar nog steeds druk, en de werknemers konden het niet lang alleen af.
In gedachten verzonken fronste Cologne haar wenkbrauwen. Ongetwijfeld moest Ranma nu
vrij zijn van de Jusenkyö vloek. Het was een raadsel voor Cologne, hoe Ranma dat voor
elkaar had gekregen. Maar wat onna-Ranma en Ranma betreft, deze situatie was een
tweesnijdend zwaard. Het had een positieve en negatieve kant. "Zo, zo. Ze hebben haar dus
Ranko genoemd. Een kopie van Ranma, maar dan permanent een meisje. Ik heb medelijden
met haar. Ik heb ook een vermoeden waarover Mousse het gehad moest hebben, om haar zo
psychisch te raken." Ze schudde haar hoofd. "Ik heb Ranma nog nooit zo voluit een Ki-
aanval zien maken. Hij moest behoorlijk pissig zijn geweest. Mousse had nooit een kans
gehad, niet dat hij er ooit een zal krijgen, als hij zo blind blijft met zijn gedachten." Ze moest
een klein beetje grinniken. "Blind op twee terreinen ..."
****
De zonnige stemming was verdwenen. Ranma, Ranko, Genma en de familie Tendo, gingen
terug naar hun stek, en zetten zich op de grond.
Ranma was wat afgekoeld, en probeerde zijn gedachten te focussen. De naam Mousse was
nu wel het laatste wat hij wilde horen. Akane ondersteunde Ranko, die nog steeds snikte,
maar inmiddels haar gedachten probeerde te ordenen.
De woorden van Mousse waren messteken in Ranko's hart. Een man zou ze nooit meer zijn.
Haar zelfbeeld was in stukken gebroken toen ze de woorden hoorde, en opgekropte gevoelens
braken vrij, toen zij haar zelfcontrole verloor. Ze gaf openlijk een zwakke indruk, en die
gedachte deed haar knarsetanden. Ranko veegde haar tranen weg. Wat moest er van haar
worden. "Ranma ... Ranko Saotome verliest nooit, en ik zal winnen, hoe dan ook! Ik verrek
het, om bij de pakken te gaan neerzitten," dacht ze tegen haarzelf, terwijl ze een vuist maakte.
Akane zag Ranko's blik langzaam terugkomen, en ze was opgelucht. "Dat is echt Ran ...
Ranko. Nooit lang blijven stilstaan," dacht ze opgelucht.
Genma die notie had genomen van Ranko's emotionele toestand, begon te mopperen. "Dit is
nu een van de redenen dat vrouwvolk niet geschikt zijn voor Martial Arts. Hun enige plaats is
de keuken en ander taken die voor vrouwen zijn weggelegd. Huilen na de eerste slag ... " Boze
gezichten keken naar Genma, die plotseling het benauwd begon te krijgen. "Oyaji!" snauwde
Ranma naar zijn vader. Maar voordat iedereen wat kon zeggen, lag er een spelende dikke
panda op zijn rug in het zand, met een strandbal tussen zijn poten. Een bordje dook op met de
tekst: -[Ik ben slechts een onschuldige panda, ik weet van niets.]-
****
Kuno Tatewaki liep langs het strand. Ook hij had besloten om de zee te gaan opzoeken. Dat
hij eigenlijk rust zocht, en zijn zuster, Kuno Kodachi, ontvluchtte, hoefde niemand te weten.
Hij snoof diep de zeelucht in, en voelde zich weer mens. Hij was verrast toen hij Nabiki zo
straks was tegengekomen. Ze had hem meteen een ijsje lichter gemaakt. Kuno was in de
zevende hemel, toen hij vernam dat de schone Akane en de godin met de vlecht ook aanwezig
waren.
Als een bloedhond speurde hij het drukke strand af, in hoop de beide schoonheden te
vinden. Het geluk bleek hem welgezind te zijn, toen hij ze in de verte zag zitten.
****
"Tendo Akane, Meisje met de vlecht," werd er vanuit de verte geroepen. Ranma, Ranko en
Akane keken met een zuur gezicht op. "Oh nee, daar heb je Kuno," zei Akane, niet al te
enthousiast.
Wie wel enthousiast kwam aangerend, was Kuno. Ranma en Akane bereidde zich voor op
de confrontatie, en besloten al, om hem richting de zee te lanceren en hem hiermee een gratis
zwemtochtje te bezorgen, ware het niet dat hij plotseling stopte en een bezorgde blik wierp op
Ranko, zijn godin met de vlecht.
Kuno mocht dan wel niet echt geweldig slim zijn, maar hij had een fotografisch geheugen,
betreft zijn 'geliefde' schoonheden. Zijn godin met de vlecht zat onder de brandwonden, en
had rode ogen van het huilen. Degene die hier verantwoordelijk voor was, zou zijn nobele
wraak voelen!
"Wie is verantwoordelijk voor jouw misère, oh godin met de vlecht!" Hij keek kwaad om
zich heen, en zag Ranma. "Saotome Ranma, jij laaghartige zwarte magiër, je zult boeten voor
jouw wandaden!" riep Kuno naar hem. Gelukkig genoeg voor Ranma, en jammer genoeg voor
Kuno, was, dat hij zijn bokken (een houten oefenzwaard) niet bij zich had.
Ranko was niet in de stemming, maar een idee schoot haar te binnen, die ze niet kon laten
schieten. "Oh Kuno-sempai, het was niet Ranma, mijn tweelingbroer, maar iemand anders!"
riep zij uit. Kuno keek Ranko aan, negerend het feit dat zij Ranma's tweelingzus was. "Vertel
mij, oh godin met de vlecht, wie was het, die jou deze verschrikkingen toebracht!" (sempai is
een Japanse toevoeging voor klasseoudste of iemand die een klas hoger is, als ik het goed
heb.)
Ranko nam een dramatische houding aan, dat alleen al versterkt werd door haar rode
behuilde ogen en zei: "Een zeker duister en zeer slechte man, met grote brillenglazen, gekleed
in een lang chinees gewaad en lang zwart haar, is verantwoordelijk voor mijn pijn." Enkele
begonnen te gniffelen. Ranko maakte een smekend gebaar met haar handen en zei dramatisch:
"Heer Kuno, pas op voor hem. Helaas, hij is een zeer gevaarlijk man, en beoefenaar van
duistere kunsten. Hij is een wapenmeester en zijn wapens zijn talrijk en dodelijk. U hoeft zich
niet te wreken, niet voor mij alleen."
Kuno was razend. De aanrander van zijn godin zou betalen, voor wat hij haar had
aangedaan. Hij kookte inwendig maar nam een fiere houding aan. "Vreest niet godin met de
vlecht! Ik zal hem vinden en jouw pijn, ik zal het hem in duizendvoud terugbetalen, zowaar ik
Kuno Tatewaki, de Blue Thunder van Furinkan High heet!" Na deze woorden gezegd te
hebben, rende hij weg, om zijn toekomstige slachtoffer het leven zuur te gaan maken.
****
Toen Kuno uit het zicht was, kwamen de reacties los. Ranma rolde over de grond van het
lachen, Akane lag dubbel, Kasumi en Nabiki glimlachten. Genma en Soun konden alleen hun
hoofd schudden.
Nabiki schudde haar hoofd. "Ranma, Ranko, jullie hangen teveel bij Kuno rond."
De tranen van het lachen liepen over Akane's wangen. "Wie had dat gedacht, dat je het in je
had, Ranko," zei ze. Ranko glimlachte zwakjes. Ze schudde haar hoofd. Pijn, verdriet en
humor op een dag. Alles was mogelijk met een Saotome.
"Ik denk dat iemand deze komende weken het erg lastig gaat krijgen, en ik denk dat zijn
naam Mousse is," zei de uitgelachen Ranma koeltjes.
Kuno mocht dan wel een love-zieke lastpost zijn, maar zonder te weten had hij eens een
goede daad in zijn leven begaan, door de emotionele toestand van Ranko op te krikken.
****
Het was laat, toen iedereen weer thuis kwam. Gelukkig had Kasumi het avondeten vooraf
gemaakt, en iedereen genoot van een goede maaltijd.
"Ik krijg plotseling ergens vreselijk trek in iets," mompelde Ranko. "Oh, waarin dan?" vroeg
Kasumi, die het gehoord had. "Peking Eend," zei ze zacht. Sommige grinnikten.
****
Een Ranma 1/2 Fanfic door DWM
All Ranma characters are the property of Rumiko Takahashi
Hoofdstuk 4
Wie heeft er trek in Peking eend?
Het beviel Ranma niet wat hij zag, terwijl hij richting het tumult rende en het beviel hem
absoluut niet, hoe de situatie zich daar ontwikkelde.
Mousse schreeuwde iets over het ontnemen van Shampoo's geluk of zo, en gooide
projectielen naar Ranko, die zij net kon ontwijken. Maar iets deed het tafereel helemaal
veranderen. Mousse scheen meer tegen haar te zeggen, wat hij niet duidelijk kon verstaan. Hij
zag Ranko als een standbeeld verstijven, in plaats haar gevechtsstand in te nemen.
Hij zag Ranko op haar knieën vallen en de hele scene afspelen. Akane die haar omhelsde en
Ranko huilde? Hij besefte, dat dit bloedserieus was. Hij zelf zou echter nooit zo reageren, en
absoluut niet in een gevecht. "Ik dacht dat zij exact dezelfde was als ik! Hoe is het dan
mogelijk ... Wat heeft Mousse tegen haar gezegd!?" dacht Ranma, die pissig begon te worden.
Ranma had nooit tegen tranen gekund. Of ze nou nep waren of niet, kawaii grote tranende
ogen deden Ranma altijd zwichten. Maar dit was anders. Dit waren bittere tranen van pijn en
machteloosheid. Dit was nieuw voor hem. In zijn hele leven had hij dit nog nooit meegemaakt.
Om zelfs zijn andere ik, in zo'n schokkende situatie te vinden, moest Mousse toch wel echt
iets hatelijks tegen haar gezegd hebben. Ranma kookte inwendig.
****
Mousse kromp van pijn ineen, toen een hand in een ijzeren greep op zijn schouders werd
geplaatst. Toen hij zich omdraaide zag hij Ranma. Wat hij echter zag, deed zijn brein bijna
kortsluiten. Voor hem zat een vrouwelijke Ranma en achter hem stond een zeer pissige
mannelijke Ranma!
De klasgenoten, die de hele scene aanschouwden, vergaten een moment om adem te halen,
toen ze de twee Ranma's zagen! Iedereen keek elkaar aan, en begonnen tegen elkaar te
murmelen. Wat was hier loos!
"Hallo Mousse," zei Ranma, in een stem die bekleed was met ijspegels. Het warme
zomerweer werd plotseling een paar graden koeler.
"Wha ... wha ...," stotterde Mousse, terwijl hij heen en weer keek naar Ranma en Ranko.
De normaal altijd vrolijke en soms arrogant met de te snelle mond, Ranma, was nu razend.
"Jij [@#$%], wat bezielde jou om Ranko een mes in haar hart te steken!" schreeuwde Ranma
naar Mousse. Een felblauwe battle-aura werd zichtbaar om Ranma. Iedereen begon langzaam
achteruit te wijken, op Akane en Ranko na. De snikkende Ranko reageerde niet, terwijl Akane
met haat naar Mousse keek.
Nabiki, Kasumi, hun vader Soun en Genma kwamen inmiddels aangerend. Ze zagen dat het
serieus werd, toen ze de battle-aura van Ranma zagen oplichten.
Ranma sneerde: "Was het weer iets stoms, onredelijk, dat je maar besloot om weer wraak te
nemen!" Ranma begon de knokkels van zijn vingers te knakken. "Ik hoorde je iets
schreeuwen over het ontnemen van Shampoo's geluk," zei hij koeltjes. Hij wees naar Ranko.
"Maar ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken, dat het totaal niet hetzelfde is, wat jij
haar hebt aangedaan!" riep Ranma. De razernij was in zijn stem te horen.
"Ik doe alles voor de liefde van Shampoo, en tolereer niemand, die haar ook maar iets
kwaads aandoet!" weerde Mousse snauwend af.
"Ik vergeef je veel dingen, Mousse, maar ik kan je niet vergeven, wat je Ranko, mijn
tweeling zuster, mijn andere ik, hebt aangedaan. Absoluut niet." Ranma plaatste zich in
gevechthouding. "Wel Mousse, je wou toch zo graag wraak voor jouw zogenaamde
'Ontnomen Geluk Van Shampoo'? Wel, hier ben ik." Zijn stem beloofde alles, wat niet
gezond en bevorderlijk was voor de gezondheid van Mousse.
Een hoppende Cologne op een stok en een rennende Shampoo kwamen inmiddels ook
aanzeilen. Cologne voelde een sterke battle-aura en besloot de plek des onheil te gaan
opzoeken. Shampoo's mond viel open toen ze notie nam van de twee Ranma's. Ze zag een
mannelijke Ranma, die zich klaarmaakte voor een gevecht en een vrouwelijke Ranma, die
alleen maar voor zich uit staarde en ondersteund werd door Akane. Cologne trok een
wenkbrauw omhoog. Het raadsel van Ranma was sneller opgelost dan ze dacht. Ranma was
op een of andere manier in twee versies gesplitst. Ze schudde langzaam haar hoofd. Ze kon
alleen maar gissen wat er met Ranma was gebeurd.
****
Toen Mousse, Shampoo zag komen besloot hij niet langer stil te staan bij de verwarrende
situatie en Ranma aan te vallen. "Als ik Ranma nu versla, zal ik hiermee de liefde van
Shampoo voor eeuwig winnen," dacht Mousse bij zichzelf, terwijl hij zijn bril goed zette.
Hij opende met enkele werpmessen om Ranma af te leiden en gaf daarachter meteen een
ronde trap naar zijn gezicht. Ranma ontweek de werpmessen met gemak en blokte Mousse
rechterbeen met zijn linkerarm en reageerde met een razendsnelle zijwaartse schop met zijn
rechterbeen die de zijkant van Mousse's ribbenkast raakte. Mousse viel met een kreun in het
duinzand.
Mousse wiens zijkant nu pijn begon te doen, werd pissig. Een aantal zwaarden, messen en
een hark met scherpe hoeken kwamen uit zijn mouwen te voorschijn en pareerde net op tijd
een trap naar zijn ribbenkast. Hij sloeg met zijn wapens naar hem. Ranma sprong echter
omhoog, maakte een salto over Mousse heen en gaf hem een trap in zijn rug, voordat Mousse
zich kon omdraaien.
Mousse hapte zand. Tot nu toe, had hij nog niet een vinger op Ranma gelegd. Hij knarste
met zijn tanden. Hij stond weer op, en lanceerde drie kettingen met haken om Ranma te
strikken.
Ook deze ontweek Ranma en sneller voor het oog was hij alweer bij Mousse en gaf hem een
flinke stoot in de middenrif. Voor Mousse die naar lucht hapte, kreeg verder geen tijd meer
om nog te reageren en kreeg een dubbele opstoot van Ranma's vuisten tegen zijn kin. Hij
vloog enkele meters door de lucht naar achteren.
Ranma wierp een snelle blik naar Akane en Ranko. Die ontredderde blik in Ranko's ogen
deed Ranma's hart dubbelvouwen. Zij was praktisch de spiegel van zijn ziel. De aanblik was
alleen nog maar meer brandstof voor woede.
Hij was niet meer boos, nee absoluut niet. Hij was ook niet meer kwaad, nee echt niet. Hij
was razend en dat was nog zwakjes uitgedrukt. Het zand onder Ranma's voeten smeulde door
de hitte toen hij zijn battle-aura opriep. Ranma begon een hoop Ki te verzamelen.
Mousse had inmiddels zijn bril verloren, maar krabbelde overeind. "Ik geef niet op, niet nu
Shampoo hier is. Ik zal bewijzen dat...," maar verder kwam hij niet. "Mouko Takabisha!" riep
Ranma en vuurde een enorme hoeveelheid hete Ki in vorm van een grote bal naar Mousse.
(Mouko Takabisha, de Nederlandse vertaling is ongeveer: Fierheid van de woeste tijger. Ki is
levensenergie.)
Mousse kon de enorme bal afgevuurde Ki niet ontwijken en vloog schreeuwend 35 meter
naar achteren door de impact van de enorme hoeveelheid hete Ki. Hij knalde niet echt zacht in
een zandduin, een grote krater achterlatend. Hij stond niet meer op. Mousse was voorlopig in
dromenland en de eerste paar weken zou hij uitgerangeerd zijn. De rook kringelde van zijn
half verbrande kleren omhoog.
****
Nabiki vouwde haar armen over elkaar en schudde haar hoofd. "Wel, dat was zeker kort en
krachtig. Ranma had er zeker geen zin in om er een show van te maken. Die Mouko
Takabisha was trouwens een echte overkill. Ranma moest behoorlijk pissig zijn geweest,"
merkte Nabiki droogjes op. "Oh my!" Voor Kasumi was dat de standaard uitdrukking voor
alle ongewone situaties. Genma en Soun keken knikkend toe.
Akane en Ranma kregen tientallen vragen afgevuurd van Hiroshi, Daisuke, Sayuri, Yuka en
de overige klasgenoten. Ranma en Akane weigerden voorlopig deze te antwoorden. Ze hadden
nu wat anders aan hun hoofd. Ranko was in een emotionele toestand, en dat kreeg voorrang.
Ze besloten de volgende week, alles uit te leggen. De klasgenoten brandden van
nieuwsgierigheid, maar stemden hiermee in.
****
Hoofdschuddend keek Cologne naar de krater, in de duin. "Sommige mensen leren nooit, en
Mousse behoorde zeker tot deze categorie."
"Stomme Mousse!" zei de geërgerde Shampoo. "Iedereen heeft druk in eethuis, en Mousse
moet weer vechten!" Ze kiepte een emmer koud zeewater over de bewusteloze Mousse. De
vloek werd geactiveerd en hij transformeerde in een eend. "Mousse alleen goed voor Peking
eend!" snauwde zij. Eend-Mousse werd in een kooi gestopt.
Cologne en Shampoo met de kooi waarin eend-Mousse zat, gingen weer terug naar het
eethuisje. Het was daar nog steeds druk, en de werknemers konden het niet lang alleen af.
In gedachten verzonken fronste Cologne haar wenkbrauwen. Ongetwijfeld moest Ranma nu
vrij zijn van de Jusenkyö vloek. Het was een raadsel voor Cologne, hoe Ranma dat voor
elkaar had gekregen. Maar wat onna-Ranma en Ranma betreft, deze situatie was een
tweesnijdend zwaard. Het had een positieve en negatieve kant. "Zo, zo. Ze hebben haar dus
Ranko genoemd. Een kopie van Ranma, maar dan permanent een meisje. Ik heb medelijden
met haar. Ik heb ook een vermoeden waarover Mousse het gehad moest hebben, om haar zo
psychisch te raken." Ze schudde haar hoofd. "Ik heb Ranma nog nooit zo voluit een Ki-
aanval zien maken. Hij moest behoorlijk pissig zijn geweest. Mousse had nooit een kans
gehad, niet dat hij er ooit een zal krijgen, als hij zo blind blijft met zijn gedachten." Ze moest
een klein beetje grinniken. "Blind op twee terreinen ..."
****
De zonnige stemming was verdwenen. Ranma, Ranko, Genma en de familie Tendo, gingen
terug naar hun stek, en zetten zich op de grond.
Ranma was wat afgekoeld, en probeerde zijn gedachten te focussen. De naam Mousse was
nu wel het laatste wat hij wilde horen. Akane ondersteunde Ranko, die nog steeds snikte,
maar inmiddels haar gedachten probeerde te ordenen.
De woorden van Mousse waren messteken in Ranko's hart. Een man zou ze nooit meer zijn.
Haar zelfbeeld was in stukken gebroken toen ze de woorden hoorde, en opgekropte gevoelens
braken vrij, toen zij haar zelfcontrole verloor. Ze gaf openlijk een zwakke indruk, en die
gedachte deed haar knarsetanden. Ranko veegde haar tranen weg. Wat moest er van haar
worden. "Ranma ... Ranko Saotome verliest nooit, en ik zal winnen, hoe dan ook! Ik verrek
het, om bij de pakken te gaan neerzitten," dacht ze tegen haarzelf, terwijl ze een vuist maakte.
Akane zag Ranko's blik langzaam terugkomen, en ze was opgelucht. "Dat is echt Ran ...
Ranko. Nooit lang blijven stilstaan," dacht ze opgelucht.
Genma die notie had genomen van Ranko's emotionele toestand, begon te mopperen. "Dit is
nu een van de redenen dat vrouwvolk niet geschikt zijn voor Martial Arts. Hun enige plaats is
de keuken en ander taken die voor vrouwen zijn weggelegd. Huilen na de eerste slag ... " Boze
gezichten keken naar Genma, die plotseling het benauwd begon te krijgen. "Oyaji!" snauwde
Ranma naar zijn vader. Maar voordat iedereen wat kon zeggen, lag er een spelende dikke
panda op zijn rug in het zand, met een strandbal tussen zijn poten. Een bordje dook op met de
tekst: -[Ik ben slechts een onschuldige panda, ik weet van niets.]-
****
Kuno Tatewaki liep langs het strand. Ook hij had besloten om de zee te gaan opzoeken. Dat
hij eigenlijk rust zocht, en zijn zuster, Kuno Kodachi, ontvluchtte, hoefde niemand te weten.
Hij snoof diep de zeelucht in, en voelde zich weer mens. Hij was verrast toen hij Nabiki zo
straks was tegengekomen. Ze had hem meteen een ijsje lichter gemaakt. Kuno was in de
zevende hemel, toen hij vernam dat de schone Akane en de godin met de vlecht ook aanwezig
waren.
Als een bloedhond speurde hij het drukke strand af, in hoop de beide schoonheden te
vinden. Het geluk bleek hem welgezind te zijn, toen hij ze in de verte zag zitten.
****
"Tendo Akane, Meisje met de vlecht," werd er vanuit de verte geroepen. Ranma, Ranko en
Akane keken met een zuur gezicht op. "Oh nee, daar heb je Kuno," zei Akane, niet al te
enthousiast.
Wie wel enthousiast kwam aangerend, was Kuno. Ranma en Akane bereidde zich voor op
de confrontatie, en besloten al, om hem richting de zee te lanceren en hem hiermee een gratis
zwemtochtje te bezorgen, ware het niet dat hij plotseling stopte en een bezorgde blik wierp op
Ranko, zijn godin met de vlecht.
Kuno mocht dan wel niet echt geweldig slim zijn, maar hij had een fotografisch geheugen,
betreft zijn 'geliefde' schoonheden. Zijn godin met de vlecht zat onder de brandwonden, en
had rode ogen van het huilen. Degene die hier verantwoordelijk voor was, zou zijn nobele
wraak voelen!
"Wie is verantwoordelijk voor jouw misère, oh godin met de vlecht!" Hij keek kwaad om
zich heen, en zag Ranma. "Saotome Ranma, jij laaghartige zwarte magiër, je zult boeten voor
jouw wandaden!" riep Kuno naar hem. Gelukkig genoeg voor Ranma, en jammer genoeg voor
Kuno, was, dat hij zijn bokken (een houten oefenzwaard) niet bij zich had.
Ranko was niet in de stemming, maar een idee schoot haar te binnen, die ze niet kon laten
schieten. "Oh Kuno-sempai, het was niet Ranma, mijn tweelingbroer, maar iemand anders!"
riep zij uit. Kuno keek Ranko aan, negerend het feit dat zij Ranma's tweelingzus was. "Vertel
mij, oh godin met de vlecht, wie was het, die jou deze verschrikkingen toebracht!" (sempai is
een Japanse toevoeging voor klasseoudste of iemand die een klas hoger is, als ik het goed
heb.)
Ranko nam een dramatische houding aan, dat alleen al versterkt werd door haar rode
behuilde ogen en zei: "Een zeker duister en zeer slechte man, met grote brillenglazen, gekleed
in een lang chinees gewaad en lang zwart haar, is verantwoordelijk voor mijn pijn." Enkele
begonnen te gniffelen. Ranko maakte een smekend gebaar met haar handen en zei dramatisch:
"Heer Kuno, pas op voor hem. Helaas, hij is een zeer gevaarlijk man, en beoefenaar van
duistere kunsten. Hij is een wapenmeester en zijn wapens zijn talrijk en dodelijk. U hoeft zich
niet te wreken, niet voor mij alleen."
Kuno was razend. De aanrander van zijn godin zou betalen, voor wat hij haar had
aangedaan. Hij kookte inwendig maar nam een fiere houding aan. "Vreest niet godin met de
vlecht! Ik zal hem vinden en jouw pijn, ik zal het hem in duizendvoud terugbetalen, zowaar ik
Kuno Tatewaki, de Blue Thunder van Furinkan High heet!" Na deze woorden gezegd te
hebben, rende hij weg, om zijn toekomstige slachtoffer het leven zuur te gaan maken.
****
Toen Kuno uit het zicht was, kwamen de reacties los. Ranma rolde over de grond van het
lachen, Akane lag dubbel, Kasumi en Nabiki glimlachten. Genma en Soun konden alleen hun
hoofd schudden.
Nabiki schudde haar hoofd. "Ranma, Ranko, jullie hangen teveel bij Kuno rond."
De tranen van het lachen liepen over Akane's wangen. "Wie had dat gedacht, dat je het in je
had, Ranko," zei ze. Ranko glimlachte zwakjes. Ze schudde haar hoofd. Pijn, verdriet en
humor op een dag. Alles was mogelijk met een Saotome.
"Ik denk dat iemand deze komende weken het erg lastig gaat krijgen, en ik denk dat zijn
naam Mousse is," zei de uitgelachen Ranma koeltjes.
Kuno mocht dan wel een love-zieke lastpost zijn, maar zonder te weten had hij eens een
goede daad in zijn leven begaan, door de emotionele toestand van Ranko op te krikken.
****
Het was laat, toen iedereen weer thuis kwam. Gelukkig had Kasumi het avondeten vooraf
gemaakt, en iedereen genoot van een goede maaltijd.
"Ik krijg plotseling ergens vreselijk trek in iets," mompelde Ranko. "Oh, waarin dan?" vroeg
Kasumi, die het gehoord had. "Peking Eend," zei ze zacht. Sommige grinnikten.
****