Gespleten problemen.
Een Ranma 1/2 Fanfic door DWM
All Ranma characters are the property of Rumiko Takahashi
Hoofdstuk 6
Gemixt of niet gemixt, ze zijn half?
De hele groep zat deze ochtend vroeg aan tafel. Het was maandagochtend. Tijd om weer
naar school te gaan.
Ranma's humeur was onverstoorbaar. Schuin tegenover hem, zat een natte pandabeer. Het
begon langzamerhand een gewoonte te worden, dat zijn vader Genma constant het onderspit
moest delven bij de ochtendoefening.
Een stille Ranko zat aan tafel. Ze at niet veel, terwijl ze ook toeliet, dat haar vader, haar bord
plunderde. Ze tikte met haar eetstokjes zenuwachtig op de tafel.
Kasumi keek bezorgd naar haar. "Ranko, wat is er aan de hand, waarom eet je niet?" Ranko
staarde naar haar inmiddels bijna lege bord. "Uhm, realiseren jullie je, dat op school grote
ogen zal worden opgezet? Ik zal me daar ook opnieuw moeten laten registreren."
Ranma sloeg op zijn voorhoofd. Nabiki en Akane keken op, Soun keek bedenkelijk en
Genma at door.
Een bedenkelijk kijkende Nabiki wreef met haar vingers over haar voorhoofd. "Dat is nog
niet alles!" Iedereen keek Nabiki aan. "Ranko is in principe nooit geboren. Ze heeft geen
geboorteakte." Nabiki keek Ranko recht in de ogen. "Je bent in principe naamloos Ranko.
Volgens bureaucratische regels besta jij niet eens! Je zou als een illegale beschouwd kunnen
worden." Ranko fronste haar wenkbrauwen. Dit was iets, waar ze tot nu toe niet aan hadden
gedacht.
Een verschrikte Akane keek naar Ranko. "Wat moet zij nu doen. Ze komt op deze manier
diep in de problemen," zei ze zich realiserend.
"Ja Paps, wat ga jij eraan doen!" vroeg Ranma aan Genma-panda. De pandabeer haalde zijn
schouders op. -[Ik heb hier nooit om gevraagd, laat staan om een dochter.]-
Het gezicht van Soun betrok bij de woorden van zijn vriend. "Wat is er mis met dochters,
Saotome?" vroeg Soun scherp.
Genma-panda begon te zweten en draaide gauw zijn bordje om. -[Ze zal geadopteerd moeten
worden, maar dat brengt kosten met zich mee.]- Flipte het bordje weer om: -[Ik weet niet of ik
dat kan betalen.]- Ranma schudde zijn hoofd. Geld was in hun hele leven altijd al het grootste
probleem geweest.
Ranko zuchtte diep. Ze stond op, terwijl een groene depressieve aura om haar zichtbaar
werd. "Ik vertrek alvast, maar kom wat later in de klas. Een aantal dingen moet geregeld
worden en ik moet ook nog ergens naar toe," zei ze met een nog diepere zucht. Voordat ze de
woonkamer uit was, draaide ze zich om. "Ik ga binnenkort een job zoeken en hopelijk vind ik
wat. Mijn 'dochter liefhebbende' Paps kan het niet betalen." Ze boog haar hoofd. "Sorry voor
al het ongemak, dat ik jullie bezorg. Hopelijk, dat er in de toekomst een oplossing is." Soun,
Kasumi, Akane en Nabiki knikten. Ranko liep de voordeur uit, en ging op weg naar dokter
Tofu.
Kasumi schudde haar hoofd en Akane keek oom Saotome kwaad aan. Genma deed alsof er
verder niets aan de hand was, en at verder, maar hij voelde zich binnenin diep beschaamd. Een
echt goede vader was hij niet.
"Wow, ze is net Ryoga. Wat een depressieve aura was dat. Ze kan er zo de Shishi Hokodan
mee doen," zei Ranma verbaasd. Akane wierp Ranma een boze blik toe. Ranma zag hoe
Akane naar haar keek, en haalde niet begrijpend zijn schouders op. Wat had hij nou weer
verkeerds gezegd.
(Shishi Hokodan, de vertaling is ongeveer: Aanval/kogel of de brullende leeuw, Ki-aanval
gebaseerd op depressieve emoties.)
Nabiki schudde haar hoofd. "Ze wilt zelfs een job nemen. Hoeveel meer is ze veranderd?"
dacht zij in verwondering af. "Adoptie ... maar zo makkelijk is dat niet. Het loopt in de
papieren, en het kan eventueel tot een rechtszaak uitlopen. De kosten kunnen behoorlijk hoog
oplopen. Op zijn ergst, met een rechtszaak, ongeveer 2,5 miljoen Yen! (+/- 20.000 Euro)." Ze
dacht verder na. "Een bloedproef of DNA test kan bewijzen dat zij familie is, maar hoe dan
ook, het veroorzaakt een hoop vragen. Er moet een andere methode zijn. Zelfs als Ranko aan
een job kan komen, het is gewoon teveel." Een kleine glimlach speelde even om de mond van
Nabiki. "Ik denk, dat ik al weet hoe ik Ranko kan helpen."
De overigen aten stilzwijgend verder.
****
Even later liepen Akane en Ranma naar school. Ranma liep zoals gewoonlijk weer over het
hek langs het kanaal.
Akane keek schuin omhoog naar Ranma. "Jouw vader moest zich eigenlijk schamen", zei ze
concluderend. Ranma knikte. "Wat verwacht je van mijn Oyaji. Hij denkt alleen aan zijn buik.
Hij is liever lui, en speelt de hele dag shogi. De grote woorden -Verantwoordelijkheid- en
-Eer- zijn hem onbekend. Het enige waar mijn Oyaji goed in is, dat is Martial Arts en eten."
Ze keek naar de grond. "Het is gewoon niet eerlijk. Ranko moet gaan werken, voor zaken
waar ze nooit om gevraagd heeft." Akane keek bedenkelijk naar Ranma. "Zeg eens Ranma,
waarom ga jij na schooltijd ook niet werken?" Ranma viel bijna van het hek, toen hij deze
woorden hoorde. "Nani? Wat? Ik lijk wel gek, ik bedoel, ik moet constant trainen om in
topvorm blijven. Ik kan me het niet echt permitteren! En ... en ik heb ook nog huiswerk! Ja,
huiswerk, dat is het. Dat moet ook nog gedaan worden."
Akane grinnikte om de uitvluchten van Ranma. "Toen je als serveerster bij de Cat Café
werkte, dat was zeker geen werk." Ranma trok een boos gezicht. "Dat was anders. Ik
probeerde dat medicijn, de Phoenix-pil van die Old Ghoul te bemachtigen, en het was ook nog
eens extra training. Hah, het heeft mij de Kachu Tenshin Amaguriken techniek opgeleverd!"
(Kachu Tenshin Amaguriken = Geroosterde kastanjes in een open vuur. Niet vragen ... een
techniek gebaseerd op snelheid. Haal de kastanjes uit het vuur, zonder je te verbranden.)
Ranma sprong van het hek af, maakte een salto, en landde naast Akane. Ze waren bijna bij
de school. "Uitslover," mompelde Akane.
****
Ranma en Akane kwamen net op tijd de klas binnen, voordat de lessen begonnen. Ze waren
blij toe, dat ze niet te vroeg waren gekomen. Ze zouden bestookt worden met vragen, waar ze
liever onderuit wilden komen.
Kuonji Ukyo keek op, toen ze de beide personen binnen zag komen. Ukyo voelde een
vreemde stemming in de klas. Verscheidene ogen blikten naar hun. Vele vragen stonden in
hun gezichten geschreven.
Tijdens de les kreeg Ranma een briefje onder zijn neus geschoven. Het was van een van de
jongens, die zich afvroegen, of zij een zusje van hem was, en ze nog vrij was. Ranma's
gezicht betrok.
Akane kreeg ook een brief in haar hand gemoffeld. Waarom ze had verzwegen dat Ranma
een tweelingzusje had en dat zij sprekend op Ranma's meisjesvorm leek.
Ranma en Akane gaven elkaar een snelle blik. Het zou een lange dag worden.
****
Ranko liep langs het kanaal. Uit gewoonte zou ze over het hek hebben gelopen, maar de zin
was totaal weg. Ranko was niet gelukkig met de nieuwe ontstane situatie. Integendeel, ze was
depressief aan het worden. De enkele mensen die ze tegenkwam, liepen in een grote boog om
haar heen. Die vreemde groene gloed om haar heen, deden de meeste mensen, deze fenomeen
plaatsen in de categorie: The X-files.
****
Dokter Tofu kwam de wachtkamer binnengewandeld en zag Ranko zitten. Zijn gezicht
betrok. "Uhm, hallo Ranma. Je bent vandaag de eerste? Kom binnen."
Ranko keek de dokter aan. "Noem me maar Ranko, dokter Tofu. Thuis noemt iedereen mij
zo, tegenwoordig," terwijl ze de praktijk binnenliep, en ging zitten. Tofu knikte.
"Je bent depressief," concludeerde Tofu. Ranko keek op. "Je straalt het letterlijk uit," zei hij,
en wees naar de spiegel.
Ranko keek in de spiegel, en begreep meteen waar de dokter het over had. Ze straalde een
groene gloed uit. Onbewust gebruikte zij haar aura. Ze was zo diep aan het piekeren, dat het
haar nog niet eens was opgevallen. Ze zuchtte, en concentreerde zich. De aura verdween.
Dokter Tofu poetste zijn bril en zette hem weer op. "Ik zie dat jouw brandwonden totaal zijn
genezen, sneller dan ik had verwacht, eerlijk gezegd. Vertel me Ran ... Ranko, hoe is het met
je gegaan, deze afgelopen dagen?" Ze schuifelde over haar stoel. "Goed ... en slecht. Ik moet
toegeven, dat je gelijk had dokter Tofu." Hij knikte begrijpend.
Ze kneep haar handen dicht tot vuisten en keek dokter Tofu ernstig aan. "Dokter Tofu, wat
is het verschil tussen een meisje en een jongen?" Tofu keek haar vreemd aan. "Ik bedoel hier,"
terwijl zij met haar wijsvinger tegen haar voorhoofd tikte.
Tofu morrelde aan zijn bril. Dit was, wat hij had zien aankomen, een psychische
verandering. Ranko boog haar hoofd. "Het maakt me bang." Ze huiverde.
Dokter Tofu kuchte. "Het is wat je vermoedt. Je moet goed begrijpen, dat je nu een jonge
vrouw bent, tot in de kleinste detail. En dat geldt inderdaad ook voor jouw hormoonstelsel en
hersens." Ranko trok een scheef gezicht. Dokter Tofu moest er wel een beetje om lachen.
"De hormonen zijn een belangrijke factor in jouw hele leven, en de verschillen tussen man
en vrouw zijn groot, groter dan je denkt. Het schijnt bijvoorbeeld, dat mannen slechts een helft
van hun hersenen voor bepaalde dingen gebruikt, terwijl vrouwen voor dezelfde dingen de
beide hersenhelften gebruikt. Klein voorbeeld is, dat vrouwen vaak makkelijker dubbele
gesprekken kunnen voeren, en betere luisteraars zijn, dan mannen. Mannen zijn vaak
abstracter en logischer. Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen. We begrijpen helaas nog te
weinig, en weten slechts het topje van de ijsberg, over deze mooie maar ingewikkelde
orgaan."
Dokter Tofu keek Ranko ernstig aan. "Je bent een perfect gezonde meid, en vandaag of
morgen slaan de hormonen toe, je begrijpt wel, wat ik bedoel." Ranko trok een vies gezicht en
stak haar tong uit. Het idee alleen al.
Ze huiverde weer. Ze had nu alle reden om bang te zijn. Het was waar. Ze was geen jongen
meer. Tofu stond op en liep naar Ranko.
Een hand werd op Ranko's schouders gelegd. Ze keek op. Dokter Tofu keek haar strak aan.
"Ranko, luister goed. Je moet jezelf als een nieuw persoon gaan bezien. Serieus! Je kan
onmogelijk nog Ranma, de man zijn. Jouw mannelijk evenbeeld rent nu vrolijk rond. Jij zit nu
in een andere parket. Jouw herinneringen zullen je toeschreeuwen dat je een man bent, terwijl
jouw gevoelens zullen gaan tegenspreken. Probeer je mentaal erop voor te bereiden, of anders
zul je alleen maar gek worden." Beelden van de gestoorde Kodachi die midden in de nacht
over de daken sprong, gevolgd door een even gekke Ranko, spookten door haar hoofd.
Dokter Tofu vervolgde: "Je bent nu een jonge vrouw. Moeder Natuur kan je niet voor de
gek houden. Probeer er niet tegen te vechten, Ranko. Ik kan niet van je vragen, dat je maar
meteen moet veranderen, maar probeer er in ieder geval mee te leren leven." Ze knikte
langzaam. Ze was er echter niet al te enthousiast over.
Ranko trok zenuwachtig aan haar vlecht. "Uhm, is er nog meer, dat je wilde vertellen?"
vroeg dokter Tofu.
Ze knikte. "Ik ben lichamelijk ook veranderd," zei ze. Dokter Tofu krabde zich achter zijn
hoofd. "Je lijkt mij anders nog steeds hetzelfde, normaal." Ranko schudde haar hoofd. "Mijn
fysieke kracht is afgenomen. Ik bedoel, dat ik slapper ben dan ik normaal in mijn meisjesvorm
was! Het raarste is, dat mijn Ki juist enorm is toegenomen. Zelfs Cologne was verbaasd.
Niemand anders weet hier nog vanaf."
"Dat is interessant. Kan je me jouw aura tonen?" Ranko zei niet veel, maar begon zich te
concentreren. Binnen enkele seconden, baadde de hele praktijk zich in een blauwe gloed. Een
warme gevoel doordrong Tofu, van Ranko's aura. Dokter Tofu stond perplex. Dat was meer
Ki, dan hij ooit in zijn hele leven had gezien.
Dokter Tofu kwam langzaam tot zijn zinnen. "En jij zegt dat jouw fysieke kracht is
afgenomen?" Ranko knikte langzaam. Hij morrelde zenuwachtig aan zijn bril.
Hij dacht een moment diep na. "Ik denk dat ik ongeveer kan uitleggen wat er is gebeurd,
maar niet alles. Toen jullie nog een vorm waren, was het een soort mix van eigenschappen. De
goede en slechte eigenschappen van beide lichamen waren verdeeld over elkaar, die trouwens
bij de ene vorm meer tot uiting kwam, dan bij de andere. Noem het een Jusenkyö-effect."
Ranko keek Tofu verdwaasd aan. "Een andere verklaring kan ik niet geven. Daarom was
jouw meisjesvorm ook veel sterker dan normaal." Tofu morrelde aan zijn bril en dacht: "Dat
moet ook de reden zijn geweest, dat Ranma zelfs mentaal een jongen bleef in zijn
meisjesvorm." Dokter Tofu vervolgde: "Dat betekent echter voor jou, dat je nu honderd
procent de oorspronkelijke meisjesvorm hebt. Niets meer en niets minder."
Ranko vouwde haar armen over elkaar. Het leek haar logisch. "Ik ben benieuwd, tot in
hoeverre Ryoga, Shampoo en Mousse zijn beïnvloedt door de Jusenkyö vloek. Ik heb mijn
vermoedens."
Ze knipte met haar vingers, er schoot haar iets te binnen. "Heh wat grappig. Als jongen
voelde ik me nooit echt sterk aangetrokken tot meisjes, in vergelijking met de andere jongens.
Nou snap ik ook, waarom Ranma nu ..." Een grijns verscheen op haar gezicht. Dokter Tofu
maakte een paar notities. Zijn theorie over het Jusenkyö-effect scheen te kloppen.
Ranko slikte plotseling. "Maar dat betekent ook, als hun hetzelfde overkwam, wat met mij
was gebeurd, dat zij ...," verder ging ze niet. Dokter Tofu knikte. Een niet al te prettig idee.
Ze stond echter nog met een laatste vraag. "Waarom heb ik zoveel Ki? De laatste Ki-aanval
van Ranma, die ik mij vaag kan herinneren, was wel groot, maar volgens mij was dat uit pure
razernij. De battle-aura, leek mij normaal, en hij hield zich niet in." Dokter Tofu keek Ranko
aan. "Zoals we concludeerden, goede en slechte eigenschappen werden verdeeld. Maar
blijkbaar niet allemaal. We zullen nooit het echte antwoord op deze effect vinden. Blijkbaar
zit het in jouw genen, in vrouwelijke vorm. Jouw verborgen natuurtalent was Ki. Je bent nu
praktisch een wandelende Ki-batterij, met zo'n grote hoeveelheid. Ik kan het nog steeds niet
geloven." Ranko grijnsde breed.
****
Ranko bedankte de dokter, wenste hem nog een prettige dag en vertrok naar school.
Terwijl ze liep, dacht ze diep na, over het Jusenkyö-effect waarover ze het hebben gehad. Ze
was dus nu honderd procent een meisje. De jonge meid, zoals ze oorspronkelijk geboren zou
zijn. Een rilling liep over haar rug. Maar dokter Tofu had haar verteld om haar natuurlijke
gevoelens niet te bevechten.
Ze beet op haar lip. "Je bent nu Ranko, niet Ranma," zei ze zacht. Ze knarste met haar
tanden. Zwarte humor borrelde op. Ze grinnikte, ze giechelde, en begon daarna hard te lachen.
"Zie mij, Ranko, het allereerste meisje ter wereld, die ooit Ranma was!" riep ze hardop over
de straat uit, terwijl ze lachend naar school begon te rennen.
Een van de voorbijgangers tikte tegen zijn voorhoofd. "Die hangt teveel bij Kuno Kodachi
rond."
****
Een Ranma 1/2 Fanfic door DWM
All Ranma characters are the property of Rumiko Takahashi
Hoofdstuk 6
Gemixt of niet gemixt, ze zijn half?
De hele groep zat deze ochtend vroeg aan tafel. Het was maandagochtend. Tijd om weer
naar school te gaan.
Ranma's humeur was onverstoorbaar. Schuin tegenover hem, zat een natte pandabeer. Het
begon langzamerhand een gewoonte te worden, dat zijn vader Genma constant het onderspit
moest delven bij de ochtendoefening.
Een stille Ranko zat aan tafel. Ze at niet veel, terwijl ze ook toeliet, dat haar vader, haar bord
plunderde. Ze tikte met haar eetstokjes zenuwachtig op de tafel.
Kasumi keek bezorgd naar haar. "Ranko, wat is er aan de hand, waarom eet je niet?" Ranko
staarde naar haar inmiddels bijna lege bord. "Uhm, realiseren jullie je, dat op school grote
ogen zal worden opgezet? Ik zal me daar ook opnieuw moeten laten registreren."
Ranma sloeg op zijn voorhoofd. Nabiki en Akane keken op, Soun keek bedenkelijk en
Genma at door.
Een bedenkelijk kijkende Nabiki wreef met haar vingers over haar voorhoofd. "Dat is nog
niet alles!" Iedereen keek Nabiki aan. "Ranko is in principe nooit geboren. Ze heeft geen
geboorteakte." Nabiki keek Ranko recht in de ogen. "Je bent in principe naamloos Ranko.
Volgens bureaucratische regels besta jij niet eens! Je zou als een illegale beschouwd kunnen
worden." Ranko fronste haar wenkbrauwen. Dit was iets, waar ze tot nu toe niet aan hadden
gedacht.
Een verschrikte Akane keek naar Ranko. "Wat moet zij nu doen. Ze komt op deze manier
diep in de problemen," zei ze zich realiserend.
"Ja Paps, wat ga jij eraan doen!" vroeg Ranma aan Genma-panda. De pandabeer haalde zijn
schouders op. -[Ik heb hier nooit om gevraagd, laat staan om een dochter.]-
Het gezicht van Soun betrok bij de woorden van zijn vriend. "Wat is er mis met dochters,
Saotome?" vroeg Soun scherp.
Genma-panda begon te zweten en draaide gauw zijn bordje om. -[Ze zal geadopteerd moeten
worden, maar dat brengt kosten met zich mee.]- Flipte het bordje weer om: -[Ik weet niet of ik
dat kan betalen.]- Ranma schudde zijn hoofd. Geld was in hun hele leven altijd al het grootste
probleem geweest.
Ranko zuchtte diep. Ze stond op, terwijl een groene depressieve aura om haar zichtbaar
werd. "Ik vertrek alvast, maar kom wat later in de klas. Een aantal dingen moet geregeld
worden en ik moet ook nog ergens naar toe," zei ze met een nog diepere zucht. Voordat ze de
woonkamer uit was, draaide ze zich om. "Ik ga binnenkort een job zoeken en hopelijk vind ik
wat. Mijn 'dochter liefhebbende' Paps kan het niet betalen." Ze boog haar hoofd. "Sorry voor
al het ongemak, dat ik jullie bezorg. Hopelijk, dat er in de toekomst een oplossing is." Soun,
Kasumi, Akane en Nabiki knikten. Ranko liep de voordeur uit, en ging op weg naar dokter
Tofu.
Kasumi schudde haar hoofd en Akane keek oom Saotome kwaad aan. Genma deed alsof er
verder niets aan de hand was, en at verder, maar hij voelde zich binnenin diep beschaamd. Een
echt goede vader was hij niet.
"Wow, ze is net Ryoga. Wat een depressieve aura was dat. Ze kan er zo de Shishi Hokodan
mee doen," zei Ranma verbaasd. Akane wierp Ranma een boze blik toe. Ranma zag hoe
Akane naar haar keek, en haalde niet begrijpend zijn schouders op. Wat had hij nou weer
verkeerds gezegd.
(Shishi Hokodan, de vertaling is ongeveer: Aanval/kogel of de brullende leeuw, Ki-aanval
gebaseerd op depressieve emoties.)
Nabiki schudde haar hoofd. "Ze wilt zelfs een job nemen. Hoeveel meer is ze veranderd?"
dacht zij in verwondering af. "Adoptie ... maar zo makkelijk is dat niet. Het loopt in de
papieren, en het kan eventueel tot een rechtszaak uitlopen. De kosten kunnen behoorlijk hoog
oplopen. Op zijn ergst, met een rechtszaak, ongeveer 2,5 miljoen Yen! (+/- 20.000 Euro)." Ze
dacht verder na. "Een bloedproef of DNA test kan bewijzen dat zij familie is, maar hoe dan
ook, het veroorzaakt een hoop vragen. Er moet een andere methode zijn. Zelfs als Ranko aan
een job kan komen, het is gewoon teveel." Een kleine glimlach speelde even om de mond van
Nabiki. "Ik denk, dat ik al weet hoe ik Ranko kan helpen."
De overigen aten stilzwijgend verder.
****
Even later liepen Akane en Ranma naar school. Ranma liep zoals gewoonlijk weer over het
hek langs het kanaal.
Akane keek schuin omhoog naar Ranma. "Jouw vader moest zich eigenlijk schamen", zei ze
concluderend. Ranma knikte. "Wat verwacht je van mijn Oyaji. Hij denkt alleen aan zijn buik.
Hij is liever lui, en speelt de hele dag shogi. De grote woorden -Verantwoordelijkheid- en
-Eer- zijn hem onbekend. Het enige waar mijn Oyaji goed in is, dat is Martial Arts en eten."
Ze keek naar de grond. "Het is gewoon niet eerlijk. Ranko moet gaan werken, voor zaken
waar ze nooit om gevraagd heeft." Akane keek bedenkelijk naar Ranma. "Zeg eens Ranma,
waarom ga jij na schooltijd ook niet werken?" Ranma viel bijna van het hek, toen hij deze
woorden hoorde. "Nani? Wat? Ik lijk wel gek, ik bedoel, ik moet constant trainen om in
topvorm blijven. Ik kan me het niet echt permitteren! En ... en ik heb ook nog huiswerk! Ja,
huiswerk, dat is het. Dat moet ook nog gedaan worden."
Akane grinnikte om de uitvluchten van Ranma. "Toen je als serveerster bij de Cat Café
werkte, dat was zeker geen werk." Ranma trok een boos gezicht. "Dat was anders. Ik
probeerde dat medicijn, de Phoenix-pil van die Old Ghoul te bemachtigen, en het was ook nog
eens extra training. Hah, het heeft mij de Kachu Tenshin Amaguriken techniek opgeleverd!"
(Kachu Tenshin Amaguriken = Geroosterde kastanjes in een open vuur. Niet vragen ... een
techniek gebaseerd op snelheid. Haal de kastanjes uit het vuur, zonder je te verbranden.)
Ranma sprong van het hek af, maakte een salto, en landde naast Akane. Ze waren bijna bij
de school. "Uitslover," mompelde Akane.
****
Ranma en Akane kwamen net op tijd de klas binnen, voordat de lessen begonnen. Ze waren
blij toe, dat ze niet te vroeg waren gekomen. Ze zouden bestookt worden met vragen, waar ze
liever onderuit wilden komen.
Kuonji Ukyo keek op, toen ze de beide personen binnen zag komen. Ukyo voelde een
vreemde stemming in de klas. Verscheidene ogen blikten naar hun. Vele vragen stonden in
hun gezichten geschreven.
Tijdens de les kreeg Ranma een briefje onder zijn neus geschoven. Het was van een van de
jongens, die zich afvroegen, of zij een zusje van hem was, en ze nog vrij was. Ranma's
gezicht betrok.
Akane kreeg ook een brief in haar hand gemoffeld. Waarom ze had verzwegen dat Ranma
een tweelingzusje had en dat zij sprekend op Ranma's meisjesvorm leek.
Ranma en Akane gaven elkaar een snelle blik. Het zou een lange dag worden.
****
Ranko liep langs het kanaal. Uit gewoonte zou ze over het hek hebben gelopen, maar de zin
was totaal weg. Ranko was niet gelukkig met de nieuwe ontstane situatie. Integendeel, ze was
depressief aan het worden. De enkele mensen die ze tegenkwam, liepen in een grote boog om
haar heen. Die vreemde groene gloed om haar heen, deden de meeste mensen, deze fenomeen
plaatsen in de categorie: The X-files.
****
Dokter Tofu kwam de wachtkamer binnengewandeld en zag Ranko zitten. Zijn gezicht
betrok. "Uhm, hallo Ranma. Je bent vandaag de eerste? Kom binnen."
Ranko keek de dokter aan. "Noem me maar Ranko, dokter Tofu. Thuis noemt iedereen mij
zo, tegenwoordig," terwijl ze de praktijk binnenliep, en ging zitten. Tofu knikte.
"Je bent depressief," concludeerde Tofu. Ranko keek op. "Je straalt het letterlijk uit," zei hij,
en wees naar de spiegel.
Ranko keek in de spiegel, en begreep meteen waar de dokter het over had. Ze straalde een
groene gloed uit. Onbewust gebruikte zij haar aura. Ze was zo diep aan het piekeren, dat het
haar nog niet eens was opgevallen. Ze zuchtte, en concentreerde zich. De aura verdween.
Dokter Tofu poetste zijn bril en zette hem weer op. "Ik zie dat jouw brandwonden totaal zijn
genezen, sneller dan ik had verwacht, eerlijk gezegd. Vertel me Ran ... Ranko, hoe is het met
je gegaan, deze afgelopen dagen?" Ze schuifelde over haar stoel. "Goed ... en slecht. Ik moet
toegeven, dat je gelijk had dokter Tofu." Hij knikte begrijpend.
Ze kneep haar handen dicht tot vuisten en keek dokter Tofu ernstig aan. "Dokter Tofu, wat
is het verschil tussen een meisje en een jongen?" Tofu keek haar vreemd aan. "Ik bedoel hier,"
terwijl zij met haar wijsvinger tegen haar voorhoofd tikte.
Tofu morrelde aan zijn bril. Dit was, wat hij had zien aankomen, een psychische
verandering. Ranko boog haar hoofd. "Het maakt me bang." Ze huiverde.
Dokter Tofu kuchte. "Het is wat je vermoedt. Je moet goed begrijpen, dat je nu een jonge
vrouw bent, tot in de kleinste detail. En dat geldt inderdaad ook voor jouw hormoonstelsel en
hersens." Ranko trok een scheef gezicht. Dokter Tofu moest er wel een beetje om lachen.
"De hormonen zijn een belangrijke factor in jouw hele leven, en de verschillen tussen man
en vrouw zijn groot, groter dan je denkt. Het schijnt bijvoorbeeld, dat mannen slechts een helft
van hun hersenen voor bepaalde dingen gebruikt, terwijl vrouwen voor dezelfde dingen de
beide hersenhelften gebruikt. Klein voorbeeld is, dat vrouwen vaak makkelijker dubbele
gesprekken kunnen voeren, en betere luisteraars zijn, dan mannen. Mannen zijn vaak
abstracter en logischer. Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen. We begrijpen helaas nog te
weinig, en weten slechts het topje van de ijsberg, over deze mooie maar ingewikkelde
orgaan."
Dokter Tofu keek Ranko ernstig aan. "Je bent een perfect gezonde meid, en vandaag of
morgen slaan de hormonen toe, je begrijpt wel, wat ik bedoel." Ranko trok een vies gezicht en
stak haar tong uit. Het idee alleen al.
Ze huiverde weer. Ze had nu alle reden om bang te zijn. Het was waar. Ze was geen jongen
meer. Tofu stond op en liep naar Ranko.
Een hand werd op Ranko's schouders gelegd. Ze keek op. Dokter Tofu keek haar strak aan.
"Ranko, luister goed. Je moet jezelf als een nieuw persoon gaan bezien. Serieus! Je kan
onmogelijk nog Ranma, de man zijn. Jouw mannelijk evenbeeld rent nu vrolijk rond. Jij zit nu
in een andere parket. Jouw herinneringen zullen je toeschreeuwen dat je een man bent, terwijl
jouw gevoelens zullen gaan tegenspreken. Probeer je mentaal erop voor te bereiden, of anders
zul je alleen maar gek worden." Beelden van de gestoorde Kodachi die midden in de nacht
over de daken sprong, gevolgd door een even gekke Ranko, spookten door haar hoofd.
Dokter Tofu vervolgde: "Je bent nu een jonge vrouw. Moeder Natuur kan je niet voor de
gek houden. Probeer er niet tegen te vechten, Ranko. Ik kan niet van je vragen, dat je maar
meteen moet veranderen, maar probeer er in ieder geval mee te leren leven." Ze knikte
langzaam. Ze was er echter niet al te enthousiast over.
Ranko trok zenuwachtig aan haar vlecht. "Uhm, is er nog meer, dat je wilde vertellen?"
vroeg dokter Tofu.
Ze knikte. "Ik ben lichamelijk ook veranderd," zei ze. Dokter Tofu krabde zich achter zijn
hoofd. "Je lijkt mij anders nog steeds hetzelfde, normaal." Ranko schudde haar hoofd. "Mijn
fysieke kracht is afgenomen. Ik bedoel, dat ik slapper ben dan ik normaal in mijn meisjesvorm
was! Het raarste is, dat mijn Ki juist enorm is toegenomen. Zelfs Cologne was verbaasd.
Niemand anders weet hier nog vanaf."
"Dat is interessant. Kan je me jouw aura tonen?" Ranko zei niet veel, maar begon zich te
concentreren. Binnen enkele seconden, baadde de hele praktijk zich in een blauwe gloed. Een
warme gevoel doordrong Tofu, van Ranko's aura. Dokter Tofu stond perplex. Dat was meer
Ki, dan hij ooit in zijn hele leven had gezien.
Dokter Tofu kwam langzaam tot zijn zinnen. "En jij zegt dat jouw fysieke kracht is
afgenomen?" Ranko knikte langzaam. Hij morrelde zenuwachtig aan zijn bril.
Hij dacht een moment diep na. "Ik denk dat ik ongeveer kan uitleggen wat er is gebeurd,
maar niet alles. Toen jullie nog een vorm waren, was het een soort mix van eigenschappen. De
goede en slechte eigenschappen van beide lichamen waren verdeeld over elkaar, die trouwens
bij de ene vorm meer tot uiting kwam, dan bij de andere. Noem het een Jusenkyö-effect."
Ranko keek Tofu verdwaasd aan. "Een andere verklaring kan ik niet geven. Daarom was
jouw meisjesvorm ook veel sterker dan normaal." Tofu morrelde aan zijn bril en dacht: "Dat
moet ook de reden zijn geweest, dat Ranma zelfs mentaal een jongen bleef in zijn
meisjesvorm." Dokter Tofu vervolgde: "Dat betekent echter voor jou, dat je nu honderd
procent de oorspronkelijke meisjesvorm hebt. Niets meer en niets minder."
Ranko vouwde haar armen over elkaar. Het leek haar logisch. "Ik ben benieuwd, tot in
hoeverre Ryoga, Shampoo en Mousse zijn beïnvloedt door de Jusenkyö vloek. Ik heb mijn
vermoedens."
Ze knipte met haar vingers, er schoot haar iets te binnen. "Heh wat grappig. Als jongen
voelde ik me nooit echt sterk aangetrokken tot meisjes, in vergelijking met de andere jongens.
Nou snap ik ook, waarom Ranma nu ..." Een grijns verscheen op haar gezicht. Dokter Tofu
maakte een paar notities. Zijn theorie over het Jusenkyö-effect scheen te kloppen.
Ranko slikte plotseling. "Maar dat betekent ook, als hun hetzelfde overkwam, wat met mij
was gebeurd, dat zij ...," verder ging ze niet. Dokter Tofu knikte. Een niet al te prettig idee.
Ze stond echter nog met een laatste vraag. "Waarom heb ik zoveel Ki? De laatste Ki-aanval
van Ranma, die ik mij vaag kan herinneren, was wel groot, maar volgens mij was dat uit pure
razernij. De battle-aura, leek mij normaal, en hij hield zich niet in." Dokter Tofu keek Ranko
aan. "Zoals we concludeerden, goede en slechte eigenschappen werden verdeeld. Maar
blijkbaar niet allemaal. We zullen nooit het echte antwoord op deze effect vinden. Blijkbaar
zit het in jouw genen, in vrouwelijke vorm. Jouw verborgen natuurtalent was Ki. Je bent nu
praktisch een wandelende Ki-batterij, met zo'n grote hoeveelheid. Ik kan het nog steeds niet
geloven." Ranko grijnsde breed.
****
Ranko bedankte de dokter, wenste hem nog een prettige dag en vertrok naar school.
Terwijl ze liep, dacht ze diep na, over het Jusenkyö-effect waarover ze het hebben gehad. Ze
was dus nu honderd procent een meisje. De jonge meid, zoals ze oorspronkelijk geboren zou
zijn. Een rilling liep over haar rug. Maar dokter Tofu had haar verteld om haar natuurlijke
gevoelens niet te bevechten.
Ze beet op haar lip. "Je bent nu Ranko, niet Ranma," zei ze zacht. Ze knarste met haar
tanden. Zwarte humor borrelde op. Ze grinnikte, ze giechelde, en begon daarna hard te lachen.
"Zie mij, Ranko, het allereerste meisje ter wereld, die ooit Ranma was!" riep ze hardop over
de straat uit, terwijl ze lachend naar school begon te rennen.
Een van de voorbijgangers tikte tegen zijn voorhoofd. "Die hangt teveel bij Kuno Kodachi
rond."
****