Gespleten problemen.
Een Ranma 1/2 Fanfic door DWM
All Ranma characters are the property of Rumiko Takahashi
Hoofdstuk 8
De terugkeer van Happosai.
Ranma kon het niet geloven. Was dat mogelijk? Hij had Ryoga de ultieme Shishi Hokodan
zien doen, en daar was veel voor nodig. Maar hij zag Ranko zelfs zonder moeite een Ki-blast
maken, die de ultieme Shishi Hokodan makkelijk overtrof. De hele situatie leek hem
onrealistisch.
"Akane, sla me eens hard! Ik geloof dat ik hier droom!" Akane schudde haar hoofd. "Dat is
niet nodig baka! Ik heb het ook gezien, maar ik zou het niet geloofd hebben, als ik het niet met
mijn eigen ogen had gezien."
Ranko begon langzaam te beseffen, wat zij had gedaan. "Uh oh..., ik denk dat ik het een
beetje overdreven heb." Ze kreeg langzaam een rood hoofd.
Hij kon het nog steeds niet geloven, maar langzaam begon de ernst van deze zaak tot hem
door te dringen. Ranma begon iets belangrijks te beseffen. Waarom moest zij alle aandacht nu
trekken! Waar was ze mee bezig?
Ranma begon kwaad te worden en gaf Ranko een dreun op haar hoofd. "Dat kan je wel
zeggen baka! Wil je soms iedere Martial Artist van heel Japan gaan uitnodigen! Een betere
manier is er niet." Hij maakte een vuist voor haar gezicht. "Als ik jou was, zou ik heel erg
hard gaan trainen Ranko, en ik meen het!"
Hij beende het lokaal uit en sloeg de deur hard achter zich dicht. Ranko keek bedremmeld,
en wreef over haar pijnlijke hoofd. Akane begon kwaad te worden. Waarom was Ranma
plotseling zo grof.
"Ik ... ik ..." Ranko boog haar hoofd. "Waarom is hij plotseling zo pissig ..."
Akane schudde boos haar hoofd. "Hij moet jaloers zijn. Ranma heeft een ego ter grootte van
Tokio en nu hij jou niet kan evenaren ..." Ze liep boos het EHBO lokaal uit.
Ranko staarde naar de deur. "Ik denk dat Ranma heel wat anders bedoelde," fluisterde ze.
****
De school was afgelopen. Ranma en Akane liepen langs het kanaal naar huis. Ranko kwam
wat later. Ze moest nog enkele dingen te regelen. Dit keer slenterde Ranma zwijgzaam naast
Akane, in plaats over het hek te lopen.
Akane keek naar de lucht. Het werd weer bewolkt. Er was weer regen in aankomst. Regen
was altijd een welkome afwisseling na een warme dag.
Ranma had zijn linkerhand in zijn broekzak en hield met de andere hand zijn schooltas over
zijn rug. Hij keek ongeïnteresseerd naar de grond. "Ik hoop dat we droog thuis zullen komen,"
zei Akane terwijl ze nog een keer naar de lucht keek. Ranma gaf een korte knik.
Akane begon weer kwaad te worden. "Waarom ben je zo bot Ranma! Je bent het, sinds
Ranko haar Ki had gedemonstreerd. Weet je, je gunt het soms bijna niemand, dat zij of hij
beter is dan jou! Jij moet altijd weer de beste zijn, in alles. Ranma, je bent soms een echte
rotzak!"
De ogen van Ranma vlamden even, hij balde zijn linkerhand tot een vuist voor een kort
moment. Hij keek Akane strak aan. "Ik ben jaloers? Is dat, hoe jij over mij denkt?" Akane
draaide haar hoofd de andere kant op. "Je laat het anders wel merken," beet zij hem toe.
De beide personen stopten met wandelen. Ranma keek boos naar Akane. "Wil je weten wat
er echt door mijn hoofd speelt?" Akane keek naar de lucht. "Niet dat het mij nog echt
interesseert!" zei ze bits. Ranma schudde zijn hoofd.
Het begon te regenen. Akane en Ranma keken zwijgend omhoog. Ranma haalde zijn
schouders op.
"Fijn dan." Ranma begon weer verder te slenteren. "Ik zal je het toch vertellen. Ik geef toe,
ik ben jaloers. Maar het is vooral Ranko, waar ik mij druk over maak. Ik maak mij grote
zorgen om haar!" Akane keek verbaasd. Ranma begon zijn schooltas boven zijn hoofd te
houden, zodat hij een beetje droog bleef. Akane volgde Ranma's voorbeeld.
"Hoe moet ik je het uitleggen, heh .. het is alsof je een kleuter een grote kanon in handen
drukt. Genoeg vuurkracht, maar niet sterk genoeg om zichzelf echt te verdedigen! Ik bedoel,
zij weet net zoveel als ik weet. Ik kom wat Ki betreft, net om de hoek kijken, en dat is niet
veel! Ze zegt, dat zij van Ryoga kan winnen met een Ki-blast. Maar ik zeg je, als zij mist, dan
veegt hij de vloer met haar aan! Ryoga mag dan langzaam zijn, maar hij hoeft alleen maar bij
haar te komen. Een goeie dreun is genoeg om haar nu een enkele reis naar het ziekenhuis te
bezorgen!"
Akane stond plotseling weer stil, en Ranma stopte een paar stappen verder. Akane keek
Ranma strak aan. "Je hebt gelijk. Tot zover heb ik niet gedacht! Met close combat, maakt ze
totaal geen kans." Ze boog even haar hoofd. "Gomen, Ranma. Ik had het echt niet gedacht ..."
Ze keek op, en staarde Ranma recht in de ogen. "Je geeft veel om Ranko, nietwaar?" Ranma
haalde zijn schouders op en begon verder te lopen.
"Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Als ik naar Ranko kijk, dan voel ik me net big
brother. Ik bedoel, ik kan het bijna niet geloven dat zij een splitsing van mij is. Ze is bijna een
kop kleiner dan mij. Ze ziet jonger uit dan ze is. Ze is emotioneler en nu blijkt ze ook nog,"
Ranma kuchte even, "niet zo sterk te zijn." Ranma keek Akane schuin aan. "Wie zou haar niet
als zijn kleine zusje gaan beschouwen..." Akane moest giechelen.
Ranma knikte. "Je hebt absoluut gelijk Akane. Ranko is een ander persoon. Als iemand mij
vertelt dat zij als twee druppels water op mij lijkt, dan is dat een leugen."
Ze waren inmiddels thuis gekomen, kleddernat van de regen.
****
Kwaad rende Ranko over de straat. Ze keek naar de hemel, en voelde de regen op haar
gezicht kletteren. Ze had een déjà vu. Ze was weer laat en het regende weer. Alleen onweerde
het dit keer niet. Ze was weer doorweekt door de regen, en voelde haar kleren tegen haar huid
plakken. Ze begon naar huis te rennen.
Ranko was vooral kwaad, omdat ze zo lang moest wachten bij de administratie. Ze had zich
verschrikkelijk gestoord aan die man. Het was een gedrongen dik mannetje, met een klein
brilletje. Geen wonder dat daar bijna niemand kwam. Niet met zo'n griezel aan de balie. Hij
was erg asociaal en was ook nog eens snipverkouden, waarschijnlijk een lichte griep. Hij
presteerde zelfs een paar keer, om in haar gezicht te niezen. Ze had gegruweld van die vent.
****
Ranko was eindelijk thuis, en groette iedereen. Ranma en Akane waren in de dojo aan het
trainen.
Ze keek om haar heen, maar ze zag alleen bedrukte gezichten. "Wat is er loos?" vroeg ze
wantrouwend. Het antwoord kwam snel genoeg. "Sweetie!" werd er geroepen, en voor Ranko
kon reageren, klampte een kleine stokoude freak van een Happosai zich aan haar vast. "En heb
je me gemist schoonheid?"
Ranko sloeg groen uit, en probeerde hem uit alle macht te verwijderen, maar niets wilde
meer lukken. Duwen, slaan, trekken. "Laat me los, old freak!" riep ze bijna wanhopig. Ze
begon te beseffen, dat ze niet meer sterk genoeg was om die wellustige hentai aan te kunnen.
Ze begon te zweten.
Bezorgde en verbaasde gezichten keken naar Ranko. Nabiki trok een wenkbrauw omhoog.
"Hoe lang laat je hem nog aan je boezem hangen, Ranko? Zo'n groot probleem is hij toch
niet?" vroeg Nabiki met een vragende blik aan Ranko.
Happosai draaide zijn hoofd om, terwijl hij nog steeds aan Ranko hing. "Ranko?" vroeg hij
verbaasd. Hij was net thuis, dus hij wist nog niet, wat er gaande was.
Voor Ranko was de maat vol. Ze begon zich te concentreren op al haar woede, en een
vuurrode en zeer hete aura begon zich om haar te vormen. De vloer smeulde onder haar
voeten en haar kleren en haren begonnen te wapperen van de hitte die ze uitstraalde. De
temperatuur in de woonkamer, steeg een behoorlijk aantal graden. Iedereen in de woonkamer
stapte verschrikt een paar passen achteruit, vooral door de hitte. Ze straalde als een kleine rode
zon. Het was een angstaanjagend maar adembenemend effect.
Happosai deed het enige zinnige wat hij kon doen. Gillend sprong hij van Ranko af en
rokend rende hij naar de vijver in de tuin, om er een duik in te nemen. Ranko haalde opgelucht
adem. Ze was gelukkig niet helemaal weerloos tegen Happosai.
Iedereen op kasumi na, staarde Ranko met open mond aan.
Genma duwde zijn kaak weer omhoog en keek Ranko eens goed aan. "Zoon ... ik bedoel,"
hij schraapte zijn keel, "... dochter, sinds wanneer kan jij zo'n sterke aura produceren?"
Genma was onder de indruk. Om zijn dochter zoiets te zien presteren, wat Ranma tot nu toe
niet gelukt was, dat gaf zelfs Genma zijn respect.
Voordat Ranko wat kon zeggen, sprong een natte Happosai weer in de woonkamer, en keek
Ranko kwaad aan, maar met een mix van respect. Hij herwon zijn kalmte. Happosai ging op
de grond zitten, en er werd hem snel een traditionele houten drinkbakje met sake aangereikt
door een zenuwachtige Soun.
"Wel ... wel ... Ik wilde het eerst niet geloven, toen ik die Ki-blast van jou zag en voelde,
maar nu heb ik het met mijn eigen ogen gezien! Jouw Ki is extraordinaire! Maar ... je bent
lichamelijk niet erg sterk meer! Een zeer vreemde combinatie."
Saotome Genma keek verschrikt naar Ranko. "Ik heb een slappe dochter?" riep hij ontsteld
uit.
Happosai knikte, en nam een slok van zijn sake. Hij keek even schuin naar Genma, toen hij
notie nam, dat hij haar zijn dochter noemde. "Ik zou dat niet te snel zeggen, Genma. Je zag,
waarin ze tot staat was. Ik ben werkelijk nieuwsgierig, om te horen, wat deze verandering
heeft veroorzaakt."
Een moment later keek Happosai wellustig naar Ranko. "Zeg eens, Ranma-chan, heb je
soms besloten, om een meisje te blijven? Je doet mijn oude hart hiermee echt een grote deugd,
weet je dat?" grinnikte het oude mannetje.
Ranko werd groen in haar gezicht en was geschokt, maar ze kwam gauw weer tot haar
zinnen. Ze keek kwaad naar Happosai. "Old freak! Denk je dat je grappig bent? Denk je dat
ik hiervoor gekozen heb? Hentai!" riep zij verbitterd naar hem.
Een wenkbrauw ging omhoog bij Happosai.
Op dat moment kwamen Ranma en Akane de kamer binnen gewandeld. Ze keken niet echt
blij, toen zij Happosai zagen. Ranma's blik werd donker. "Hallo Ouwe, waarom was je niet
nog wat langer weggebleven. We hebben je niet eens gemist!" groette Ranma hem sarcastisch
toe.
Happosai hoorde hem niet meer, maar liet zijn ogen over Ranma en Ranko glijden. "Oho,
jullie zijn gesplitst .., dat verklaart veel," zei Happosai verrast, na een moment. Hij knikte met
voldoening, en zijn blik werd dromerig.
Ranko, kon de gedachtes in Happosai's ogen bijna raden. Je kon hem zien fantaseren over
haar, poserend in een van zijn beha's. Zij begon langzaam aan, inwendig te koken. Ranko
besloot niet langer in de buurt te blijven van die hentai, en griste kwaad een krant van de tafel.
Ze liep de woonkamer uit en ging naar boven. Men hoorde boven, met een slam, een deur
dichtslaan.
Een verbaasde Ranma staarde naar de deur. "Waarom nam ze de krant mee?" vroeg hij zich
af. Nabiki schudde haar hoofd. "Ze zoekt een baan, weet je nog?" Ranma sloeg zich op de
voorhoofd. Hij was dat totaal vergeten.
Akane vouwde haar armen over elkaar en keek strak naar Happosai. "Oke Opa, wat je ook
van plan bent, je laat Ranko met rust, begrepen!" Hij keek even sluw naar Akane, maar knikte
daarna. "Ik zal Ranko voorlopig met rust laten, Akane. Maak je geen zorgen," zei hij sussend.
Met een korte knik, draaide Akane zich om, en liep ook naar boven. Ranma voelde ook niet
veel behoefte, om nog daar te blijven, en hij vertrok. Kasumi verdween in de keuken. Soun en
Genma bleven aan tafel zitten en Nabiki besloot om deze interessante situatie te volgen.
Happosai nam nog een slok sake. "Genma, Soun! Kan een van jullie mij uitleggen wat er
was gebeurd met Ranma, toen ik weg was?" Genma knikte. Hij vertelde zijn oude meester,
alles wat hij wist.
Happosai knikte, toen hij het hele verhaal had aangehoord. Hij liet zich weer wat sake
inschenken. Het enige wat zij niet konden verklaren was het verschijnsel, dat Ranma fysiek
sterker was geworden, en dat Ranko juist was gestript van haar fysieke kracht. Daarin tegen
had zij wel Ki, heel veel Ki. Eigenlijk extreem veel Ki.
Hij moest glimlachen. Ze was fysiek zwak. Wat een contrast. Hij wist een paar trucjes om
iemands Ki te manipuleren. Als zij haar Ki niet kon gebruiken, dan bleef er niet veel over van
haar. Hij grinnikte, maar hij schudde zijn hoofd bij deze gedachte. Dat kon hij haar niet
aandoen. Wat dat betreft had hij een zwak voor meisjes.
Na een flinke teug dronk hij de rest van de sake op, en veegde zijn natte mond met zijn
mouw droog. Hij liet zijn gedachten gaan over Ranko. Een martial artist gebruikte bewust of
onbewust Ki. Van dak tot dak springen, ver of hoog springen. Muren en stenen met een
enkele slag verbrijzelen. Het behoorde allemaal tot een van deze mogelijkheden.
Happosai fronste zijn wenkbrauwen. "Met zoveel Ki, had Ranko mij allang door het dak,
kunnen slaan. Ze zou oersterk moeten zijn. Tenminste, Ranma en Akane hebben hier totaal
geen moeite mee," dacht hij. Hij begon te beseffen, waar het exacte probleem lag. Het was
juist de Ki!
Hij draaide zich om. "Genma, er is iets bijzonders met jouw dochter. Fysiek is ze ongeveer
bijna even sterk als Akane, ondanks het feit, dat ze slapper dan Ranma is geworden." Genma
keek zijn meester vreemd aan. Happosai knikte. "Ik weet wat je denkt. Waarom had Ranko
dan zoveel problemen met mij?" De oude meester grinnikte. "Ze kan haar Ki niet fatsoenlijk
meer focussen voor fysieke acties. Ze heeft genoeg Ki, voor enorme projecties en ik heb een
Ki-blast gezien, waarvan we alleen kunnen dromen. Maar doordat haar Ki uit balans is, in
vergelijking met de rest van haar lichaam, kan ze het niet gebruiken voor normale zaken, zoals
simpel het dak opspringen."
De oren van Nabiki spitsten zich. Dat was iets nieuws, en de rest wilde ze voor geen Yen
missen.
Genma vouwde zijn armen over elkaar, en zijn vriend volgde zijn voorbeeld. Genma keek
voor zich uit, terwijl hij zijn gedachten over deze situatie liet gaan. Hij had een klein
voorbeeld gezien van Ranko's Ki, en ze was bijna letterlijk even het zonnetje in huis geweest,
en niet in de positieve zin.
"Het is ironisch. Ranko bezit genoeg kracht, om een heel woonblok met de grond gelijk te
maken, maar ze is niet meer in staat, om de fysieke simpele mogelijkheden van de Art uit te
voeren. Dankzij Ki kunnen we bijvoorbeeld meer klappen opvangen, dan een normaal mens.
Wat denk je wat er met Ranko gebeurt, bij een wel geplaatste trap!" Happosai keek Genma
ernstig aan. Hij kon alleen maar knikken. Genma begon de ernst van de zaak te beseffen. Een
wel geplaatste trap betekende voor haar, een rondje ziekenhuis.
Happosai knikte. "Ze zal een nieuwe vorm moeten gaan beoefenen van de Musubetsu
Kakuto Ryu en niet omdat zij zo geweldig is, maar omdat het van levensbelang is, dat ze zich
kan verdedigen! Genma, als je niet serieus om je dochter geeft, en haar geen speciale Ki
technieken leert, dan kan het vroeg of laat, haar doodvonnis betekenen." Genma kon alleen
maar slikken.
Happosai stond op. Hij keek Genma strak in de ogen. "Ik weet, dat je haar slechts als een
dochter beschouwt. Ik zelf, geef echter om Ranko, -wie laat zo'n schoonheid in de steek-.
Ondanks het feit dat ik nooit vrouwen als leerlingen aanneem, heb ik besloten, om haar een
aantal dingen te leren, -en een paar mooie kansen om haar mijn beha's van mijn collectie te
laten proberen-. Genma, waag het niet, om Ranko te onderschatten, en laat haar niet in de
steek, of je krijgt het met mij te doen!" zei de oude meester dreigend. Genma slikte weer, en
knikte snel. Hij was dat betreft, nog altijd een schijtlijster, bang voor de wraak van Happosai.
Soun haatte zijn meester Happosai net zoveel als zijn vriend Genma. Maar wat Ranko
betreft, hij moest hem gelijk geven. Zij had nu extra aandacht nodig, of ze zou in de
problemen kunnen komen.
Het was een zeer interessante gesprek geweest. Nabiki zag inderdaad ook de ernst van deze
zaak in. Zij zelf beoefende de Art allang niet meer, en ze kon slechts nog een paar enkele
dingen ervan. Voor haar was dat echter geen probleem. Maar wat Ranko betreft. Als zij net
zoveel problemen als Ranma aantrok, dan was een nieuwe vorm van zelfverdediging, van
levensbelang. Nabiki vermoedde, dat Ranko allang besefte, met welk probleem ze te kampen
had. Zij was niet zo dom, in ieder geval, dat hoopte Nabiki.
****
In de slaapkamer bladerde Ranko door de krant. Ze lag languit op de grond, en leunde met
haar hoofd in haar hand, terwijl ze op haar ellenboog steunde. Ze fronste haar wenkbrauwen.
Momenteel was er niet echt veel parttime werk voor haar. Ze was niet geschikt voor technisch
werk. In de bouw kon ze ook vergeten. Normaal kon ze gewichten tillen, die een gewoon
iemand groen van jaloezie kon maken, maar dat was nu verleden tijd.
Er werden serveersters, en secretaressen gevraagd, maar daar zat ze eigenlijk niet echt op te
wachten. Bovendien waren ze fulltime. Ze zuchtte. Het werd hard om aan werk te komen.
Achter haar werd op de deur geklopt. Ranko draaide zich om. "Yeah, kom maar binnen."
Akane kwam de slaapkamer binnengewandeld.
"Ehm, wilt het lukken?" vroeg Akane onzeker. Ranko haalde haar schouders op, en draaide
weer een pagina om. "Het ziet er slecht voor mij uit. Momenteel is er niet veel voor mij,"
terwijl ze de overige vacatures van de laatste pagina las. Ze zuchtte. "Nope, totaal niets."
Ze vouwde de krant op, en keek Akane aan. "Misschien is het een beter idee, als ik gewoon
hier en daar ga rondvragen. Deze krant brengt mij geen goed nieuws." Akane grinnikte.
"Sinds wanneer heeft een krant goed nieuws?" Ranko keek haar aan, en begon daarna ook te
grinniken. "Yeah right."
Ranko ging op de grond zitten. Akane kwam naast haar zitten en keek haar aan. "Je had het
moeilijk met Happosai, niet?" Ranko knikte zwijgend. "Het is ironisch. Ik was behoorlijk
sterk. Ik kon zelfs door muren heen slaan, als het moest ..." Ze maakte een vuist en keek
ernaar. Het was kleiner en fijner, dan die van Ranma, maar het had nooit wat uitgemaakt. Ze
was zelfs sterk geweest als meisje. Maar nu. "Het is Ki dat een rol hierin speelt, Akane. Door
een of andere reden kan ik mijn Ki niet meer fysiek gebruiken. Ik heb een probleem, een groot
probleem."
Een bezorgde Akane begon zich af te vragen, hoe dieper Ranko kon zinken. Ze kreeg nu
figuurlijk slag na slag te voorduren. Plotseling bedacht zij zich iets.
"Ranko, ik wil je er niet graag aan herinneren, maar op het strand sloeg je uit frustratie een
kleine krater in het zand. Ik zie het probleem niet." Ranko keek haar bedenkelijk aan.
Ze krabde zich op haar achterhoofd. Het moest iets anders zijn, want ze was niet sterk
genoeg voor zoiets. Ze probeerde zich de situatie te herinneren. Wat was er precies gebeurd.
Vaag begonnen de herinneringen in haar geest terug te komen. Ze knipte met haar vingers, ze
had het gevonden. Ranko begon te glimlachen.
Een verraste Akane werd plotseling omhelsd door Ranko. "Akane, je bent een genie. Ik
bedoel, bedankt dat je me eraan herinnerde! Je weet niet hoeveel je me hiermee hebt
geholpen." De verraste Akane duwde Ranko langzaam van haar af. "Je bedoelt, dat je weer
jouw Ki normaal kan gebruiken?"
Ranko schudde haar hoofd. "Nee, helaas. Maar die kleine krater was door iets anders
veroorzaakt en ik weet nu, hoe dat kwam." Akane keek haar verbaasd aan. Ranko maakte een
vuist. "Het was een onbewust gebruik van een soort Ki projectie. Het is net iets anders, dan
dat we normaal doen." Ranko deed even haar ogen dicht, en herinnerde zich, wat ze had
gedaan. Ze voerde de kracht naar haar vuist en het begon een blauwe gloed uit te stralen.
Gefascineerd keken Akane en Ranko naar het verschijnsel. Ki, het was voor hun vrij normaal,
maar het had nu een diepere betekenis gekregen. Dit keer was er een weg geopend voor
nieuwe mogelijkheden.
****
Ranma zat naast de vijver, en zat op een van de stenen. Het was een van zijn favoriete
plekjes om na te denken.
Ranma maakte zich zorgen om Ranko, en niet onterecht. Hij had enkele dingen opgepikt van
het gesprek tussen Happosai en zijn vader. Het was geen goed nieuws wat hij had gehoord.
Hij was al eerder tot een soortgelijke conclusie gekomen, maar de situatie was nu zo helder als
water voor hem. Ranma besloot, om Ranko in bescherming te nemen, of ze het nu leuk vond
of niet. Het was voor haar eigen bestwil.
Iedereen werd plotseling geroepen. Ranma keek op. Het was etenstijd en de maag van
Ranma rommelde als antwoord, op deze oproep. Hij stond op, en klopte de stof van zijn
kleren. Ranma knikte. Hij bleef bij zijn besluit. Hij zou zo goed als mogelijk, zijn zus in de
gaten houden.
****
Mousse was pissig. Hij was sinds deze middag weer naar buiten gegaan, en nu had hij Kuno
Tatewaki achter zich aan. Hij rende wild zwaaiend met een messcherpe katana, terwijl hij iets
over wraak en een godin of zo schreeuwde. Kuno liet hem geen moment met rust, en hij was
zo hardnekkig als een ezel, niets leek hem te stoppen. Sinds Mousse niet in de juiste conditie
was, om zich te verdedigen, zat er niets anders op, dan te rennen. Mousse had een vermoeden,
aan wie hij dit te danken had, en hij knarste zijn tanden. "Ranma, rotzak, het is allemaal jouw
schuld!" schreeuwde hij, terwijl hij verder rende.
****
Een Ranma 1/2 Fanfic door DWM
All Ranma characters are the property of Rumiko Takahashi
Hoofdstuk 8
De terugkeer van Happosai.
Ranma kon het niet geloven. Was dat mogelijk? Hij had Ryoga de ultieme Shishi Hokodan
zien doen, en daar was veel voor nodig. Maar hij zag Ranko zelfs zonder moeite een Ki-blast
maken, die de ultieme Shishi Hokodan makkelijk overtrof. De hele situatie leek hem
onrealistisch.
"Akane, sla me eens hard! Ik geloof dat ik hier droom!" Akane schudde haar hoofd. "Dat is
niet nodig baka! Ik heb het ook gezien, maar ik zou het niet geloofd hebben, als ik het niet met
mijn eigen ogen had gezien."
Ranko begon langzaam te beseffen, wat zij had gedaan. "Uh oh..., ik denk dat ik het een
beetje overdreven heb." Ze kreeg langzaam een rood hoofd.
Hij kon het nog steeds niet geloven, maar langzaam begon de ernst van deze zaak tot hem
door te dringen. Ranma begon iets belangrijks te beseffen. Waarom moest zij alle aandacht nu
trekken! Waar was ze mee bezig?
Ranma begon kwaad te worden en gaf Ranko een dreun op haar hoofd. "Dat kan je wel
zeggen baka! Wil je soms iedere Martial Artist van heel Japan gaan uitnodigen! Een betere
manier is er niet." Hij maakte een vuist voor haar gezicht. "Als ik jou was, zou ik heel erg
hard gaan trainen Ranko, en ik meen het!"
Hij beende het lokaal uit en sloeg de deur hard achter zich dicht. Ranko keek bedremmeld,
en wreef over haar pijnlijke hoofd. Akane begon kwaad te worden. Waarom was Ranma
plotseling zo grof.
"Ik ... ik ..." Ranko boog haar hoofd. "Waarom is hij plotseling zo pissig ..."
Akane schudde boos haar hoofd. "Hij moet jaloers zijn. Ranma heeft een ego ter grootte van
Tokio en nu hij jou niet kan evenaren ..." Ze liep boos het EHBO lokaal uit.
Ranko staarde naar de deur. "Ik denk dat Ranma heel wat anders bedoelde," fluisterde ze.
****
De school was afgelopen. Ranma en Akane liepen langs het kanaal naar huis. Ranko kwam
wat later. Ze moest nog enkele dingen te regelen. Dit keer slenterde Ranma zwijgzaam naast
Akane, in plaats over het hek te lopen.
Akane keek naar de lucht. Het werd weer bewolkt. Er was weer regen in aankomst. Regen
was altijd een welkome afwisseling na een warme dag.
Ranma had zijn linkerhand in zijn broekzak en hield met de andere hand zijn schooltas over
zijn rug. Hij keek ongeïnteresseerd naar de grond. "Ik hoop dat we droog thuis zullen komen,"
zei Akane terwijl ze nog een keer naar de lucht keek. Ranma gaf een korte knik.
Akane begon weer kwaad te worden. "Waarom ben je zo bot Ranma! Je bent het, sinds
Ranko haar Ki had gedemonstreerd. Weet je, je gunt het soms bijna niemand, dat zij of hij
beter is dan jou! Jij moet altijd weer de beste zijn, in alles. Ranma, je bent soms een echte
rotzak!"
De ogen van Ranma vlamden even, hij balde zijn linkerhand tot een vuist voor een kort
moment. Hij keek Akane strak aan. "Ik ben jaloers? Is dat, hoe jij over mij denkt?" Akane
draaide haar hoofd de andere kant op. "Je laat het anders wel merken," beet zij hem toe.
De beide personen stopten met wandelen. Ranma keek boos naar Akane. "Wil je weten wat
er echt door mijn hoofd speelt?" Akane keek naar de lucht. "Niet dat het mij nog echt
interesseert!" zei ze bits. Ranma schudde zijn hoofd.
Het begon te regenen. Akane en Ranma keken zwijgend omhoog. Ranma haalde zijn
schouders op.
"Fijn dan." Ranma begon weer verder te slenteren. "Ik zal je het toch vertellen. Ik geef toe,
ik ben jaloers. Maar het is vooral Ranko, waar ik mij druk over maak. Ik maak mij grote
zorgen om haar!" Akane keek verbaasd. Ranma begon zijn schooltas boven zijn hoofd te
houden, zodat hij een beetje droog bleef. Akane volgde Ranma's voorbeeld.
"Hoe moet ik je het uitleggen, heh .. het is alsof je een kleuter een grote kanon in handen
drukt. Genoeg vuurkracht, maar niet sterk genoeg om zichzelf echt te verdedigen! Ik bedoel,
zij weet net zoveel als ik weet. Ik kom wat Ki betreft, net om de hoek kijken, en dat is niet
veel! Ze zegt, dat zij van Ryoga kan winnen met een Ki-blast. Maar ik zeg je, als zij mist, dan
veegt hij de vloer met haar aan! Ryoga mag dan langzaam zijn, maar hij hoeft alleen maar bij
haar te komen. Een goeie dreun is genoeg om haar nu een enkele reis naar het ziekenhuis te
bezorgen!"
Akane stond plotseling weer stil, en Ranma stopte een paar stappen verder. Akane keek
Ranma strak aan. "Je hebt gelijk. Tot zover heb ik niet gedacht! Met close combat, maakt ze
totaal geen kans." Ze boog even haar hoofd. "Gomen, Ranma. Ik had het echt niet gedacht ..."
Ze keek op, en staarde Ranma recht in de ogen. "Je geeft veel om Ranko, nietwaar?" Ranma
haalde zijn schouders op en begon verder te lopen.
"Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Als ik naar Ranko kijk, dan voel ik me net big
brother. Ik bedoel, ik kan het bijna niet geloven dat zij een splitsing van mij is. Ze is bijna een
kop kleiner dan mij. Ze ziet jonger uit dan ze is. Ze is emotioneler en nu blijkt ze ook nog,"
Ranma kuchte even, "niet zo sterk te zijn." Ranma keek Akane schuin aan. "Wie zou haar niet
als zijn kleine zusje gaan beschouwen..." Akane moest giechelen.
Ranma knikte. "Je hebt absoluut gelijk Akane. Ranko is een ander persoon. Als iemand mij
vertelt dat zij als twee druppels water op mij lijkt, dan is dat een leugen."
Ze waren inmiddels thuis gekomen, kleddernat van de regen.
****
Kwaad rende Ranko over de straat. Ze keek naar de hemel, en voelde de regen op haar
gezicht kletteren. Ze had een déjà vu. Ze was weer laat en het regende weer. Alleen onweerde
het dit keer niet. Ze was weer doorweekt door de regen, en voelde haar kleren tegen haar huid
plakken. Ze begon naar huis te rennen.
Ranko was vooral kwaad, omdat ze zo lang moest wachten bij de administratie. Ze had zich
verschrikkelijk gestoord aan die man. Het was een gedrongen dik mannetje, met een klein
brilletje. Geen wonder dat daar bijna niemand kwam. Niet met zo'n griezel aan de balie. Hij
was erg asociaal en was ook nog eens snipverkouden, waarschijnlijk een lichte griep. Hij
presteerde zelfs een paar keer, om in haar gezicht te niezen. Ze had gegruweld van die vent.
****
Ranko was eindelijk thuis, en groette iedereen. Ranma en Akane waren in de dojo aan het
trainen.
Ze keek om haar heen, maar ze zag alleen bedrukte gezichten. "Wat is er loos?" vroeg ze
wantrouwend. Het antwoord kwam snel genoeg. "Sweetie!" werd er geroepen, en voor Ranko
kon reageren, klampte een kleine stokoude freak van een Happosai zich aan haar vast. "En heb
je me gemist schoonheid?"
Ranko sloeg groen uit, en probeerde hem uit alle macht te verwijderen, maar niets wilde
meer lukken. Duwen, slaan, trekken. "Laat me los, old freak!" riep ze bijna wanhopig. Ze
begon te beseffen, dat ze niet meer sterk genoeg was om die wellustige hentai aan te kunnen.
Ze begon te zweten.
Bezorgde en verbaasde gezichten keken naar Ranko. Nabiki trok een wenkbrauw omhoog.
"Hoe lang laat je hem nog aan je boezem hangen, Ranko? Zo'n groot probleem is hij toch
niet?" vroeg Nabiki met een vragende blik aan Ranko.
Happosai draaide zijn hoofd om, terwijl hij nog steeds aan Ranko hing. "Ranko?" vroeg hij
verbaasd. Hij was net thuis, dus hij wist nog niet, wat er gaande was.
Voor Ranko was de maat vol. Ze begon zich te concentreren op al haar woede, en een
vuurrode en zeer hete aura begon zich om haar te vormen. De vloer smeulde onder haar
voeten en haar kleren en haren begonnen te wapperen van de hitte die ze uitstraalde. De
temperatuur in de woonkamer, steeg een behoorlijk aantal graden. Iedereen in de woonkamer
stapte verschrikt een paar passen achteruit, vooral door de hitte. Ze straalde als een kleine rode
zon. Het was een angstaanjagend maar adembenemend effect.
Happosai deed het enige zinnige wat hij kon doen. Gillend sprong hij van Ranko af en
rokend rende hij naar de vijver in de tuin, om er een duik in te nemen. Ranko haalde opgelucht
adem. Ze was gelukkig niet helemaal weerloos tegen Happosai.
Iedereen op kasumi na, staarde Ranko met open mond aan.
Genma duwde zijn kaak weer omhoog en keek Ranko eens goed aan. "Zoon ... ik bedoel,"
hij schraapte zijn keel, "... dochter, sinds wanneer kan jij zo'n sterke aura produceren?"
Genma was onder de indruk. Om zijn dochter zoiets te zien presteren, wat Ranma tot nu toe
niet gelukt was, dat gaf zelfs Genma zijn respect.
Voordat Ranko wat kon zeggen, sprong een natte Happosai weer in de woonkamer, en keek
Ranko kwaad aan, maar met een mix van respect. Hij herwon zijn kalmte. Happosai ging op
de grond zitten, en er werd hem snel een traditionele houten drinkbakje met sake aangereikt
door een zenuwachtige Soun.
"Wel ... wel ... Ik wilde het eerst niet geloven, toen ik die Ki-blast van jou zag en voelde,
maar nu heb ik het met mijn eigen ogen gezien! Jouw Ki is extraordinaire! Maar ... je bent
lichamelijk niet erg sterk meer! Een zeer vreemde combinatie."
Saotome Genma keek verschrikt naar Ranko. "Ik heb een slappe dochter?" riep hij ontsteld
uit.
Happosai knikte, en nam een slok van zijn sake. Hij keek even schuin naar Genma, toen hij
notie nam, dat hij haar zijn dochter noemde. "Ik zou dat niet te snel zeggen, Genma. Je zag,
waarin ze tot staat was. Ik ben werkelijk nieuwsgierig, om te horen, wat deze verandering
heeft veroorzaakt."
Een moment later keek Happosai wellustig naar Ranko. "Zeg eens, Ranma-chan, heb je
soms besloten, om een meisje te blijven? Je doet mijn oude hart hiermee echt een grote deugd,
weet je dat?" grinnikte het oude mannetje.
Ranko werd groen in haar gezicht en was geschokt, maar ze kwam gauw weer tot haar
zinnen. Ze keek kwaad naar Happosai. "Old freak! Denk je dat je grappig bent? Denk je dat
ik hiervoor gekozen heb? Hentai!" riep zij verbitterd naar hem.
Een wenkbrauw ging omhoog bij Happosai.
Op dat moment kwamen Ranma en Akane de kamer binnen gewandeld. Ze keken niet echt
blij, toen zij Happosai zagen. Ranma's blik werd donker. "Hallo Ouwe, waarom was je niet
nog wat langer weggebleven. We hebben je niet eens gemist!" groette Ranma hem sarcastisch
toe.
Happosai hoorde hem niet meer, maar liet zijn ogen over Ranma en Ranko glijden. "Oho,
jullie zijn gesplitst .., dat verklaart veel," zei Happosai verrast, na een moment. Hij knikte met
voldoening, en zijn blik werd dromerig.
Ranko, kon de gedachtes in Happosai's ogen bijna raden. Je kon hem zien fantaseren over
haar, poserend in een van zijn beha's. Zij begon langzaam aan, inwendig te koken. Ranko
besloot niet langer in de buurt te blijven van die hentai, en griste kwaad een krant van de tafel.
Ze liep de woonkamer uit en ging naar boven. Men hoorde boven, met een slam, een deur
dichtslaan.
Een verbaasde Ranma staarde naar de deur. "Waarom nam ze de krant mee?" vroeg hij zich
af. Nabiki schudde haar hoofd. "Ze zoekt een baan, weet je nog?" Ranma sloeg zich op de
voorhoofd. Hij was dat totaal vergeten.
Akane vouwde haar armen over elkaar en keek strak naar Happosai. "Oke Opa, wat je ook
van plan bent, je laat Ranko met rust, begrepen!" Hij keek even sluw naar Akane, maar knikte
daarna. "Ik zal Ranko voorlopig met rust laten, Akane. Maak je geen zorgen," zei hij sussend.
Met een korte knik, draaide Akane zich om, en liep ook naar boven. Ranma voelde ook niet
veel behoefte, om nog daar te blijven, en hij vertrok. Kasumi verdween in de keuken. Soun en
Genma bleven aan tafel zitten en Nabiki besloot om deze interessante situatie te volgen.
Happosai nam nog een slok sake. "Genma, Soun! Kan een van jullie mij uitleggen wat er
was gebeurd met Ranma, toen ik weg was?" Genma knikte. Hij vertelde zijn oude meester,
alles wat hij wist.
Happosai knikte, toen hij het hele verhaal had aangehoord. Hij liet zich weer wat sake
inschenken. Het enige wat zij niet konden verklaren was het verschijnsel, dat Ranma fysiek
sterker was geworden, en dat Ranko juist was gestript van haar fysieke kracht. Daarin tegen
had zij wel Ki, heel veel Ki. Eigenlijk extreem veel Ki.
Hij moest glimlachen. Ze was fysiek zwak. Wat een contrast. Hij wist een paar trucjes om
iemands Ki te manipuleren. Als zij haar Ki niet kon gebruiken, dan bleef er niet veel over van
haar. Hij grinnikte, maar hij schudde zijn hoofd bij deze gedachte. Dat kon hij haar niet
aandoen. Wat dat betreft had hij een zwak voor meisjes.
Na een flinke teug dronk hij de rest van de sake op, en veegde zijn natte mond met zijn
mouw droog. Hij liet zijn gedachten gaan over Ranko. Een martial artist gebruikte bewust of
onbewust Ki. Van dak tot dak springen, ver of hoog springen. Muren en stenen met een
enkele slag verbrijzelen. Het behoorde allemaal tot een van deze mogelijkheden.
Happosai fronste zijn wenkbrauwen. "Met zoveel Ki, had Ranko mij allang door het dak,
kunnen slaan. Ze zou oersterk moeten zijn. Tenminste, Ranma en Akane hebben hier totaal
geen moeite mee," dacht hij. Hij begon te beseffen, waar het exacte probleem lag. Het was
juist de Ki!
Hij draaide zich om. "Genma, er is iets bijzonders met jouw dochter. Fysiek is ze ongeveer
bijna even sterk als Akane, ondanks het feit, dat ze slapper dan Ranma is geworden." Genma
keek zijn meester vreemd aan. Happosai knikte. "Ik weet wat je denkt. Waarom had Ranko
dan zoveel problemen met mij?" De oude meester grinnikte. "Ze kan haar Ki niet fatsoenlijk
meer focussen voor fysieke acties. Ze heeft genoeg Ki, voor enorme projecties en ik heb een
Ki-blast gezien, waarvan we alleen kunnen dromen. Maar doordat haar Ki uit balans is, in
vergelijking met de rest van haar lichaam, kan ze het niet gebruiken voor normale zaken, zoals
simpel het dak opspringen."
De oren van Nabiki spitsten zich. Dat was iets nieuws, en de rest wilde ze voor geen Yen
missen.
Genma vouwde zijn armen over elkaar, en zijn vriend volgde zijn voorbeeld. Genma keek
voor zich uit, terwijl hij zijn gedachten over deze situatie liet gaan. Hij had een klein
voorbeeld gezien van Ranko's Ki, en ze was bijna letterlijk even het zonnetje in huis geweest,
en niet in de positieve zin.
"Het is ironisch. Ranko bezit genoeg kracht, om een heel woonblok met de grond gelijk te
maken, maar ze is niet meer in staat, om de fysieke simpele mogelijkheden van de Art uit te
voeren. Dankzij Ki kunnen we bijvoorbeeld meer klappen opvangen, dan een normaal mens.
Wat denk je wat er met Ranko gebeurt, bij een wel geplaatste trap!" Happosai keek Genma
ernstig aan. Hij kon alleen maar knikken. Genma begon de ernst van de zaak te beseffen. Een
wel geplaatste trap betekende voor haar, een rondje ziekenhuis.
Happosai knikte. "Ze zal een nieuwe vorm moeten gaan beoefenen van de Musubetsu
Kakuto Ryu en niet omdat zij zo geweldig is, maar omdat het van levensbelang is, dat ze zich
kan verdedigen! Genma, als je niet serieus om je dochter geeft, en haar geen speciale Ki
technieken leert, dan kan het vroeg of laat, haar doodvonnis betekenen." Genma kon alleen
maar slikken.
Happosai stond op. Hij keek Genma strak in de ogen. "Ik weet, dat je haar slechts als een
dochter beschouwt. Ik zelf, geef echter om Ranko, -wie laat zo'n schoonheid in de steek-.
Ondanks het feit dat ik nooit vrouwen als leerlingen aanneem, heb ik besloten, om haar een
aantal dingen te leren, -en een paar mooie kansen om haar mijn beha's van mijn collectie te
laten proberen-. Genma, waag het niet, om Ranko te onderschatten, en laat haar niet in de
steek, of je krijgt het met mij te doen!" zei de oude meester dreigend. Genma slikte weer, en
knikte snel. Hij was dat betreft, nog altijd een schijtlijster, bang voor de wraak van Happosai.
Soun haatte zijn meester Happosai net zoveel als zijn vriend Genma. Maar wat Ranko
betreft, hij moest hem gelijk geven. Zij had nu extra aandacht nodig, of ze zou in de
problemen kunnen komen.
Het was een zeer interessante gesprek geweest. Nabiki zag inderdaad ook de ernst van deze
zaak in. Zij zelf beoefende de Art allang niet meer, en ze kon slechts nog een paar enkele
dingen ervan. Voor haar was dat echter geen probleem. Maar wat Ranko betreft. Als zij net
zoveel problemen als Ranma aantrok, dan was een nieuwe vorm van zelfverdediging, van
levensbelang. Nabiki vermoedde, dat Ranko allang besefte, met welk probleem ze te kampen
had. Zij was niet zo dom, in ieder geval, dat hoopte Nabiki.
****
In de slaapkamer bladerde Ranko door de krant. Ze lag languit op de grond, en leunde met
haar hoofd in haar hand, terwijl ze op haar ellenboog steunde. Ze fronste haar wenkbrauwen.
Momenteel was er niet echt veel parttime werk voor haar. Ze was niet geschikt voor technisch
werk. In de bouw kon ze ook vergeten. Normaal kon ze gewichten tillen, die een gewoon
iemand groen van jaloezie kon maken, maar dat was nu verleden tijd.
Er werden serveersters, en secretaressen gevraagd, maar daar zat ze eigenlijk niet echt op te
wachten. Bovendien waren ze fulltime. Ze zuchtte. Het werd hard om aan werk te komen.
Achter haar werd op de deur geklopt. Ranko draaide zich om. "Yeah, kom maar binnen."
Akane kwam de slaapkamer binnengewandeld.
"Ehm, wilt het lukken?" vroeg Akane onzeker. Ranko haalde haar schouders op, en draaide
weer een pagina om. "Het ziet er slecht voor mij uit. Momenteel is er niet veel voor mij,"
terwijl ze de overige vacatures van de laatste pagina las. Ze zuchtte. "Nope, totaal niets."
Ze vouwde de krant op, en keek Akane aan. "Misschien is het een beter idee, als ik gewoon
hier en daar ga rondvragen. Deze krant brengt mij geen goed nieuws." Akane grinnikte.
"Sinds wanneer heeft een krant goed nieuws?" Ranko keek haar aan, en begon daarna ook te
grinniken. "Yeah right."
Ranko ging op de grond zitten. Akane kwam naast haar zitten en keek haar aan. "Je had het
moeilijk met Happosai, niet?" Ranko knikte zwijgend. "Het is ironisch. Ik was behoorlijk
sterk. Ik kon zelfs door muren heen slaan, als het moest ..." Ze maakte een vuist en keek
ernaar. Het was kleiner en fijner, dan die van Ranma, maar het had nooit wat uitgemaakt. Ze
was zelfs sterk geweest als meisje. Maar nu. "Het is Ki dat een rol hierin speelt, Akane. Door
een of andere reden kan ik mijn Ki niet meer fysiek gebruiken. Ik heb een probleem, een groot
probleem."
Een bezorgde Akane begon zich af te vragen, hoe dieper Ranko kon zinken. Ze kreeg nu
figuurlijk slag na slag te voorduren. Plotseling bedacht zij zich iets.
"Ranko, ik wil je er niet graag aan herinneren, maar op het strand sloeg je uit frustratie een
kleine krater in het zand. Ik zie het probleem niet." Ranko keek haar bedenkelijk aan.
Ze krabde zich op haar achterhoofd. Het moest iets anders zijn, want ze was niet sterk
genoeg voor zoiets. Ze probeerde zich de situatie te herinneren. Wat was er precies gebeurd.
Vaag begonnen de herinneringen in haar geest terug te komen. Ze knipte met haar vingers, ze
had het gevonden. Ranko begon te glimlachen.
Een verraste Akane werd plotseling omhelsd door Ranko. "Akane, je bent een genie. Ik
bedoel, bedankt dat je me eraan herinnerde! Je weet niet hoeveel je me hiermee hebt
geholpen." De verraste Akane duwde Ranko langzaam van haar af. "Je bedoelt, dat je weer
jouw Ki normaal kan gebruiken?"
Ranko schudde haar hoofd. "Nee, helaas. Maar die kleine krater was door iets anders
veroorzaakt en ik weet nu, hoe dat kwam." Akane keek haar verbaasd aan. Ranko maakte een
vuist. "Het was een onbewust gebruik van een soort Ki projectie. Het is net iets anders, dan
dat we normaal doen." Ranko deed even haar ogen dicht, en herinnerde zich, wat ze had
gedaan. Ze voerde de kracht naar haar vuist en het begon een blauwe gloed uit te stralen.
Gefascineerd keken Akane en Ranko naar het verschijnsel. Ki, het was voor hun vrij normaal,
maar het had nu een diepere betekenis gekregen. Dit keer was er een weg geopend voor
nieuwe mogelijkheden.
****
Ranma zat naast de vijver, en zat op een van de stenen. Het was een van zijn favoriete
plekjes om na te denken.
Ranma maakte zich zorgen om Ranko, en niet onterecht. Hij had enkele dingen opgepikt van
het gesprek tussen Happosai en zijn vader. Het was geen goed nieuws wat hij had gehoord.
Hij was al eerder tot een soortgelijke conclusie gekomen, maar de situatie was nu zo helder als
water voor hem. Ranma besloot, om Ranko in bescherming te nemen, of ze het nu leuk vond
of niet. Het was voor haar eigen bestwil.
Iedereen werd plotseling geroepen. Ranma keek op. Het was etenstijd en de maag van
Ranma rommelde als antwoord, op deze oproep. Hij stond op, en klopte de stof van zijn
kleren. Ranma knikte. Hij bleef bij zijn besluit. Hij zou zo goed als mogelijk, zijn zus in de
gaten houden.
****
Mousse was pissig. Hij was sinds deze middag weer naar buiten gegaan, en nu had hij Kuno
Tatewaki achter zich aan. Hij rende wild zwaaiend met een messcherpe katana, terwijl hij iets
over wraak en een godin of zo schreeuwde. Kuno liet hem geen moment met rust, en hij was
zo hardnekkig als een ezel, niets leek hem te stoppen. Sinds Mousse niet in de juiste conditie
was, om zich te verdedigen, zat er niets anders op, dan te rennen. Mousse had een vermoeden,
aan wie hij dit te danken had, en hij knarste zijn tanden. "Ranma, rotzak, het is allemaal jouw
schuld!" schreeuwde hij, terwijl hij verder rende.
****